“O mar como fondo”
Foto do acuario
Nome da especie: Congrio Nome científico: Conger conger
Alumnos: Lucía e Martín 1ºA
T A X O N O M ÍA R e in o : A N IM A L IA F ilo : C H O R D A T A C la s e : A C T IN O P T E R Y G II O rd e : A N G IL IF O R M E S F a m ilia : C O N G R ID A E X é n e ro : C O N G E R E s p e c ie : C o n g e r c o n g e r
D E S C R IC IÓ N O C o g r io é u n p e ix e d a f a m ilia d o s A n g illif o r m e s , é d ic ir q u e t e n A D N d e a n g u ía . T e n u n c o r p o a lo n g a d o e u n p o u c o o v a la d o , c o a s b r a n q u ia s a a m b o lo s d o u s la d o s la c a b e z a . A s ú a lo n g a c o la , s í r v e lle p a r a m o v e r s e m á is r á p id o e c o n m á is f a c ilid a d e , t a m é n t e n u n h a e s p e c ie d e s e n s o r n a s ú a a le t a d o r s a l q u e lle a x u d a a p r e v ir a t a q u e s d o u t r o s a n im a is a c u á t ic o s c a r n í v o r o s . E s t e p e ix e te n n o r m a lm e n t e d e 1 0 0 a 1 1 0 c m d e lo n g o e a m e d ia d e p e s o d e to d o s é d e 4 2 k g . E s t e p e ix e , d e s p o is d u n s m e s e s d e n a c e r ( 8 o u 9 ) , e m p r e n d e u n lo n g o c a m iñ o d e n d e a s c o s ta s c a r ib e ñ a s a ta a s E u r o p e a s , n a b u s c a d e te m p e r a tu r a s id ó n e a s . E s t e s p o ñ e n o s o v o s n a s c o s t a s c a r ib e ñ a s e u n s d í a s d e s p o is o s a b a n d o n a n e in ic ia n a v ia x e .
REPRODUCCIÓN K
“O mar como fondo”
A reproducción do Congrio é puoco coñecida. Este madura sexualmente dende os 5 ata os 15 anos. Cando o Congrio macho fertiliza á femia, a esta se lle van dexenerando os ósos a medida que pasan asfases do embarazo, e cando da a luz, esta morre. A fecundidad desta especie é xigantesca: poden por de 3 a 8 millóns de ovos. Fecundación externa Ovíparos
ALIMENTACIÓN “O mar como fondo”
O Congrio é un depredador carnívoro que aliméntase de peixes, cefalópodos e crustáceos Son cazadores nocturnos, pola noite saen das súas covas para cazar as súa presas. Como o seu alimento se soe esconder en recunchos nas rochas o Congrio, grazas ao seu corpo alongado e delgado, mete a súa cabeza no oco e, coas súas fortes mandíbulas e poderosos dentes atrapa a súa presa e a engulle.
L O C A L IZ A C IÓ N -H A B IT A T O C o n g r io n o r m a lm e n t e p a s a o d í a n a s p r o fu n d id a d e s , e n a m b ie n te s p e q u e n o s e ro c h o s o s . S e m p r e e s tá n e n p e q u e n o s o c o s d u r a n te o d ía , e s o n m á is a c tiv o s p o la n o ite , c a n d o v a n a c a z a r. X a q u e te ñ e n u n h a g r a n v is ió n , p o d e n id e n tific a r a s e s p e c ie s q u e e n c o n tr a p a r a c a z a la s , p o r is to o fa n to d o d e n o ite , p a r a q u e o s p e ix e s n o n ta n p r iv ile x ia d o s d e s ta c a p a c id a d e , n o n p o d a n e s c a p a r.
CURIOSIDADES Segundo asegura unha milenaria tradición helénica cando o deus Poseidón abandonaba o mar e ascendía ao Olimpo para visitar o seu irmán Zeus, adoitaba agasallalo cun fermoso congro. Tal era o aprecio que na Grecia antiga se sentía por esta especie.
“O mar como fondo”