Nieuwe kinderarts: Pauline Peters ‘Van kneuterigheid is hier geen sprake’
We maken kennis met Pauline Peters, voor wie Bernhoven overigens zo nieuw niet meer is. In 2010 startte ze als chef de clinique voor de kinderartsen. Maar nu ze formeel tot de maatschap toetreedt als vrijgevestigde tiende kinderarts, stelt Pauline zich graag nog even voor. Pauline Peters studeerde geneeskunde én kindergeneeskunde in het UMC St. Radboud in Nijmegen. Daarna werkte ze een half jaar in het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem. Toen haar oog op de vacature voor chef de clinique kindergeneeskunde in Bernhoven viel, greep Pauline haar kans. “Juist het feit dat ziekenhuis Bernhoven een perifeer ziekenhuis is, en dus ook kleiner dan het
Rijnstate ziekenhuis en zeker kleiner dan het Radboudziekenhuis, spreekt mij aan. Een academisch ziekenhuis is te groot om elkaar echt te leren kennen. En de zorg in een perifeer ziekenhuis is net zo goed als de zorg in de grote broers, van kneuterigheid is hier geen sprake. Wat voor mij zwaar telt is het contact dat je hebt met de patiënten en met je collega’s.” Pauline koos voor de kindergeneeskunde, omdat het een verrassend vak is. “Kinderen zijn spontaan en je moet goed luisteren. Zeker ook naar de ouders. Wat ik ook mooi vind, is dat je soms kinderen lang blijft volgen, zeker als het om chronische aandoeningen gaat. Je leert je patiënten dus goed kennen en bouwt een band met ze op. Het vak is heel breed. Het is geneeskunde in de breedste zin van het woord. Maar een kind is geen volwassene en dus vraagt het een speciale manier van kijken en benaderen.” Communicatie met de patiënt is heel belangrijk en zeker met kinderen. “Daar wordt in onze opleiding dan ook veel aandacht aan besteed. Het is een mooi en dankbaar vak en soms ook moeilijk. Natuurlijk maken we ook wel eens het overlijden van een kind mee. Dat went nooit, dat zou ook gek zijn. Kindermishandeling is eveneens een moeilijk thema. Het komt helaas voor en wij moeten daarop alert zijn. Maar juist daarom is een open communicatie met ouders en kind zo enorm belangrijk. Voor ons als kinderartsen geldt altijd dat het belang van het kind op de eerste plaats komt.” Pauline ziet de verhuizing naar Uden met vertrouwen tegemoet. “Het is natuurlijk prachtig om met iets heel nieuws te starten op één locatie.” Misschien dat dan wat ruimte voor Pauline ontstaat om zich met specifieke takken van de kindergeneeskunde bezig te houden. Haar aandacht gaat daarbij vooral uit naar pulmonologie (longgeneeskunde), endocrinologie (hormoonhuishouding) en kinderoncologie.
Voor Pauline Peters is het contact met patiënten en collega’s heel belangrijk
21