ทดลองอ่าน - มายาพิศวาส - จินตวีร์ วิวัธน์

“ยินดีท่รี ู้จักครับ คุณคงรู้จกั ใจแก้วดี?” “ค่ะ ใจแก้วเป็นเพือ่ นของน้องชายก้อย-เอ๊ย-ดิฉนั น่ะค่ะ” หญิงสาว พูดอย่างขัดเขินเล็กน้อยอย่างไม่น่าเป็นไปได้ หล่อนไม่เคยรู้สึกประหม่า เมือ่ อยู่ต่อหน้าคนแปลกหน้าเหมือนเวลานีเ้ ลย นึกในใจว่า บางทีอาจเป็น เพราะดวงตาของคุณหมอหุ่นเท่นี้กไ็ ด้ที่ท�ำให้เกิดความรู้สกึ แปลกๆ เช่นนี้ ‘คนอะไร นัยน์ตายังกับจะพูดได้...’ หล่อนบอกตัวเองขณะหลบตา เขามองไปทางอื่น ปลัดคารมพูดแทรกขึน้ “เรียกตัวเองให้เป็นกันเองกับคุณหมอเถอะ ก้อย คุณหมออิศรา มหเวช คนนี้ใจดี...ใครๆ ก็รักกันทั้งเมือง...” แล้วก็หัน ไปอธิบายเพิ่มเติมกับฝ่ายนายแพทย์ “น้องชายของก้อยมาหาใจแก้วเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วครับ ไม่กลับ ไปกรุงเทพอีกเลย ก้อยเป็นห่วงน้องชายก็เลยมาตามตัวถึงนี่” แววบางอย่างผ่านไปบนใบหน้าของฝ่ายนายแพทย์ชัดเจนจนผู้ พบเห็นนึกพิศวงไปตามๆ กัน ดูเหมือนเขาบังเกิดความตระหนกขึ้นมา โดยปัจจุบันทันด่วนอย่างลืมตัว ริมฝีปากได้รูปงามแต่ซีดเซียวเผยอหลุด เสียงอุทานออกมาแผ่วเบา “โอ๊ะ! งั้นรึ?” ดวงตาทัง้ สามคู่ ทีจ่ อ้ งมองเขม็งมาเป็นตาเดียวท�ำให้เขาได้คดิ นาย แพทย์อศิ รา มหเวช พยายามระงับความรู้สึก วางหน้าให้เป็นปกติ กล่าว ซ�้ำประโยคแรกอีกครั้ง “ยังงั้นรึครับ แล้วพบตัวหรือยัง?” “ยังน่ะซีครับ ผมเลยพาก้อยมาหาใจแก้ว เผื่อจะพบร่องรอยตากิ่ง น้องชายของก้อยบ้าง” “ผมว่าคงล�ำบาก” นายแพทย์หนุม่ ใหญ่วา่ มองดูหญิงสาวข้างหลัง ปลัดอ�ำเภออย่างเห็นใจ “ใจแก้วไม่ได้สติเลยครับ นอนนิ่งเป็นตุ๊กตาอยู่อย่างเดิม” ขณะทีเ่ ขาพูด กรพินธุส์ งั เกตเห็นแววตาอันเศร้าสร้อยของคุณหมอ 28 จินตวีร์ วิวัธน์