Поетискон - Едиција I by Association Kontext

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Македонија, 2016 година

ПОЕТИСКОН – Едиција I

ПОЕТИСКОН Едиција I

ПОЕТИСКОН – Едиција I

ОФИЦИЈАЛНА ЧЕСТИТКА ОД ОСНОВАЧОТ НА СВЕТСКАТА УНИЈА НА ПОЕТИ (W.U.P.) Со огромно задоволство, чест и љубов ги поздравам сите координаторите и членови на Светската унија на поетите во Македонија, со особена благодарност до претседателот на W.U.P. Македонија, Митко Гогов, кој со неуморна работа и посветеност го овозможи развојот на W.U.P. на целата територија на Македонија. Светската унија на поети (W.U.P.), со својата мисија се обидува да донесе мир и култура ширум планетата. Многу сум горд на сите вас, и ве гушкам како брат. Ви се заблагодарам во името на сите поети, членови и амбасадори на Унијата.

Г-дин Силвано Бортолаци (Knight Silvano Bortolazzi)

ПОЕТИСКОН – Едиција I

ПРЕДГОВОР Во текот на месец август 2015 година, од страна на италијанскиот нобеловец за литература, писателот и поет Силвано Бортолаци беше започната иницијатива за отварање на одделни делегации на Школата за поезија (Scuola di poesia) во име на Светската унија на поети (Unione mondiale dei poeti) ширум светот. На 25 април 2016 година се организираше двегодишнина од постоењето на Светската унија на поети (W.U.P.). Како дел од истата функционираат делегации, односно школи за поезија (Scuola di poesia) во неколку држави во светот меѓу кои и Македонија, која почна да функционира во август 2015 година, по прогласувањето за амбасадор на Митко Гогов, концептуален уметник, поет и граѓански активист од Македонија, од неодамна и директор во организацијата на територија на цел свет со специјална титула од 18° на 24 при W.U.P. Во моментот во делегацијата на Македонија членуваат повеќе од 200 членови, а ова беше прв теренски официјален настан, кој освен со читањето реализирано во Скопје го финализира првиот круг на постоење со публикацијата на овој зборник/ алманах во кој се застапени речиси сите поети членови на делегацијата на Македонија кои споделија дел од своето творештво во затворената група која функционира како online секција. Главната цел на Школата за поезија – Делегација Македонија е да ги мобилизира поетите од Македонија и пошироко во име на поезијата, преку вмрежување, размена, промоција и афирмација на авторите кои творат на територијата на нашата држава.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Среќен сум што освен поети од Македонија ни се приклучуваат пријатели по перо и инспирација и од соседните држави, а особено ми е драго дека во ова издание ќе имаме можност да ги прочитаме и наградените поетски творби од средните училишта во Куманово кои учествуваа на награден конкурс распишан по повод оддржувањето на оваа манифестација, а со целосната поддршка на Јаготка Томовска. Темата на која пишуваа е „Поезијата – златен мост меѓу народите“.  Би можел на долго и широко да пишувам дека ми е драго што успеавме да дојдеме до нашиот прв резултат, а тоа е нашата заедничка книга во која во моментов го читате овој текст, но сепак би се воздржал и наместо тоа ќе испратам една позитивна мисла и поздрав до сите вас, со огромна благодарност што се вклучивте во еден ваков непрофитабилен, но искрен и креативен проект кој се надевам дека во иднина ќе го шириме и развиваме. Добронамерни читатели и пријатели-членови на Школата за поезија – Делегација Македонија, ви посакувам сѐ најдобро и секако – пријатно читање на оваа е-збирка специјално подготвена за вас!

Митко Гогов Претседател на Светската унија на поети за Македонија и директор во организацијата на ниво од 18° на 24 W.U.P.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Пере Ристески – Вера Верa чистa, светкa, блескa вo aгoнијaтa штo се мoтa низ мoлитвите.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Филип Димкоски – Непоминливата младост на староста На сите гранки и годинава, од првата па се до врвот, со бели цветови се накити, старото големо дрво. Пчели на цветчињата надојдоа, долетаа, запрашија потоа првите лисја ѕирнаа и од првото сонце се исплашија. Помина стравот од дрвото, од зимата студена и лоша и оваа рана пролет, раззелени раскошната крошна. И годинава, погорните гранки дрвото за птичји пар ги остава двете птици, пилци да изведат семејно гнездо да состават. Двете птици, долетаа, и семејство создадоа сега црцор од подмладокот се слушаше, додека се учеа како да летаат. Фучење на ветер, црцор на птици, зуење на пчели џагор од деца… Дрвото се си слушаше и плодови зазреаја и деца надојдоа 9

ПОЕТИСКОН – Едиција I

така ден доаѓаше, ноќ се спушташе. И така старото дрво, првите зраци ги лови промени доживува, пречекува и испраќа генерации нови. Дрвото подеднакво ги сака промените свои и кога зелени лисја растат и кога истите пожолтени на земја се пластат. Ги сака и гранките свои, во зима со снег наврнати, и своите сенки, на лето разгрнати. Така со живот исполнето се присети старото дрво млада фиданка кога беше кога козата од стеблото му брстеше. Офна, за она што се сети, колку длабоките корени да ги потсети дека и тие тенки жили беа и дека не лутаа бо земјата како сега. Им се заблагодари за тоа што високо и цврсто расте за тоа што во висина се издига, небото го љуби а тлото не го губи. За времето свое минато, старото дрво раскажува со присет 10

ПОЕТИСКОН – Едиција I

секоја година од ново му се радува на секој нов лист, на секој нов цвет. Живее весело, исполнето и силно дека ништо вечно не сѐ знае но остава да ужива во магијата-живот додека трае.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Јане Киров – Различните култури и традиции – наше богатство Наша култура? Наше богатство? Јас, ти, тој, таа… Ние, вие… Кои сме, односно кои СЕ “Ние”? Или пак “Вие”? Зарем цело време екот на историјата паѓа врз глуви уши? Александар го уби егото, но замислата му беше светска… Можеби света, за кого како… Хитлер ја промаши поентата од старт, го имаше светот на дланка, или барем така мислиме. Балканот отсекогаш бил крстосница народи, култури, цивилизации оставени се тука. И во самата Библија е спомната Македонија Мајка божица лулка на слободата. Разликите го прават човек, а сите сме луѓе и како такви сме исти. Истото го рече и Делчев со самиот факт што Светот е поле за културен натпревар меѓу народите.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Нада Костадинова – Ротација Амебното движење и мојата арахноидеа склопуват сојуз. Брзам кон угорницата, а несвестицата секогаш ме враќа на подот. Парамециумот ги испушта своите трепки и се приковува за `рбетникот, се теглам јас од него, а тој ми налага дијарноза на почетна сколиоза. Годините минуват, а јас уште го чекам возот на валканата крстосница!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Марко Салџиевски – Тишина тишината непремостлива тага на спротивните брегови мостови без крај под нив тишина над нив тага совршено огледални површини без дно и покрив идентични одрази насликани и пресликани тагата непремостлива тишина.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Баба Ружа – Коза Ностра Скршена ја однесовме назад во партија партизанка била велат и треба операција глувци имала во мозокот чисто ради сатисфакција. Не ја видовме долго чекавме пред операциона внатре групно ја силуваа сложно онака патриотски од газ и вадеа тоалет хартија ние чекавме со кафе од автомат што краде аристократија и сендвич ни даде. Не ја бива вратете ја на нива со солзи во очи лидерот набрзина срочи од маструбација ментална вилица во зглоб и се кочи носете ја бре автоматот веќе кафе крадено не точи. Ја вративме скршена таму кај цвета багрем бел и те гали патриотизам врел устата малку крива пак си беше на својата нива ние чекавме 16

ПОЕТИСКОН – Едиција I

да за’рти плод да даде но таа и понатаму краде. Партизанка велат тоа била некоја дијагноза глувци во мозок од неа направиле боза а каква беше лав беше сонце беше абе паметна беше хуманист хранител сега е само боза нашата прекрасна коза.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Иле Наумов – И јас можам понекогаш да замолчам И јас можам понекогаш да замолчам не поради тоа што немам што да ти кажам секое наше видување секој наш разговор никогаш не може да заврши… Секогаш имам уште нешто да ти кажам па макар и две недели и три дена да не се раздвоиме… И јас можам понекогаш да замолчам… Не поради тоа што немам зборови со кои би ти кажал колку те сакам… Тоа ти… и сите птици на дрвјата најдобро го знаете… Секое наше видување…секој наш разговор го почнувам и завршувам со зборовите…Те сакам… И јас можам понекогаш да замолчам Не поради тоа што го чувствувам за тебе… Љубовта и среќата како искри летаат на сите страни кога сум со тебе… Ги чувствуваш и ти…и сите околу нас Толку се силни… еруптивни што кога би ги претворил во гром таков удар земјата никогаш нема доживеано… И јас можам понекогаш да замолчам не поради мене… Туку поради тебе драга моја Затоа што не ја чувствуваш мојата љубов затоа што не ги слушаш моите зборови затоа што не ги разбираш птиците на дрвјата затоа што оградата што ја подигна спрема мене те направи бесчувствителна, глува и неразбирлива И јас можам понекогаш да замолчам…

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Вероника Костадинова – Волуменот на тишината

(хаику пукнатини) *** Молчам. Молчиш ти. Премногу долго трае Станува тесно. *** Притиска зборот. Држи го силно да не удри во ѕидот. *** Ако го пуштиш низ процеп, нема да се врати истиот. *** Чувај го внатре се уште има место, нека притиска.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Димитри Соле Љубин – Спокој Сите наши птици одамна се слетани и сите наши крилја бакнати, свети води – бакнат прст, секој шум, вечер исолзена и утра огреани – се` е тоа сега сенка. Игра на светулки. Секој под своја месечина. И сите наши води истекоа удоле, и диви и мирни, капка не остана! Земјата без вода ја оставивме, јас и Ти – немирни деца Извор што копаа, Мислевме, Светот ќе го превртиме наопаку и ѕвезди ќе раѓаме… И Сите возови одамна заминаа, празни, тајни, и никој не се симна. А некој чекаше. И молчеше. Порано слетуваа пеперутки, и ни ги лечеа раните, Срна, пеперутки – ја најавуваа есента, а нам, ни беше лето… Љубов ни беше. И спокој. И јагоди. Толку ни беше. И сите наши калдрми одамна се пусти, – дувај ми во прстите – бакни ми ја дланката – ладно е, многу е ладно – Не е! Лето е Срна, дај ми здив… – Земи. Има. Лето е. Сите наши калдрми мирисаат на студ. И сите наши неба одамна се згаснати и ѕвездите наши тринаесет – пајаци се тајни што ми лутаат по сонот сето наше грозје одамна е неродно и сите бастуни – предвреме остарени. Ни ѕвоната не ѕвонат исто, Срна. Ќе има Бура. Оваа ноќ ќе има Бура. 20

ПОЕТИСКОН – Едиција I

И сите глуварчиња во чудни авиони ќе ги качам И птиците ќе летаат, и Извор ќе ископам, Земјата три пати ќе ја забрзам И ќе ја превртам, и ѕвезди ќе насадам. Ќе станам Лето. Ќе станам лето јас, Срна… Како глуварче. Како Спокој. Срна, како Спокој…

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Сузана Мицева – Лебдење Кога луѓето ми умираат. Само ги затворам очите и оставам место за уште една празнина. Вдишувам длабоко и подготвена сум да бидам малку поосамена од вчера. Научив да ги испраќам драгите мои стоички, со прикриена жал. Како жена која со години чмае во својата горчина. Ја пијам како вино пред обред и ви се колнам дека можам до недоглед да испраќам мртовци. И правам навистина величествени погреби, оти јас знам како е да се биде сам и напуштен.. Да си одиш последен, кога веќе никој нема. И така на секое положување цвеќе и мирисот на темјанот и со тажното капење на восокот си повторувам… “Утре ќе си оди и друг. Во ред е срце. Еден ден ќе си одиме сите”… Откога си замина мојата душа, ви велам, многу полесно ги погребувам телата. Достоинствено, воздржано и речиси лажно.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Мартин Богатиноски – Жртвеност Би прифатил и бездомнички живот, и расипан желудник од контејнерска храна, и стуткана коса и расцветана брада, и смрдлив здив и засмрдена глава, на неа заслепени очи од туѓата слава, со тешки капаци товарени, од тешки гурелки налепени, поради љубов, поезијо моја!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Тања Кармзова Костиглиола – Реквием за еден сон Секоја прва среда од месецот ѕвоната различно ѕвонат во малата катедрала… Од тој ден, кога ја осакативме моќта на која било религија што вечна љубов се дрзнала да благословува. Ако ние не дотрајавме, каква материја би можела бар до глужд да ни се мери, ако ние сол и вода се сторивме, каков минерал би можел да не’ раздвои, за одново да се споиме, без технички грешки? Та ако ние не издржавме, сурови и пркосни ко две златести житарки среде лоши тревки, ако ние куртул не најдовме, погани и јалови ко проколнати свекрви во рана менопауза, ако ние начин не најдовме да му испружиме јазик и да му покажеме среден прст на општествово што одлучило без природа да си ја тера волјата, кој ќе ни ги заврши расплетените судбини? Двата совршени пара, мажите во сини пижами, 25

ПОЕТИСКОН – Едиција I

жените во розеви ноќници, со сиви јоргани и студено утринско кафе, чекајќи нетрпеливо, заеднички, а оддалечено да го компонираме нашиот реквием за еден сон…

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Quentin Scribbler – Кaкo птицa, кaкo песнa Понекогаш те пуштам како птица… Ширум ти го отворам кафезот на моите сеќавања и те раскрилувам низ улави есенски ветрови, да си пронајдеш мирен пристан и топол југ кога кај мене надоаѓаат монсуни. Понекогаш те пуштам како песна… Небото онде има лузни од мастилото со кое ти пишувам во воздухот, и твоето торзо од облаци попушта притиснато под невидливиот глужд на времето. Понекогаш те пуштам како птица, како песна… И одеднаш ќе ме заболи нечиј паднат пердув. И одеднаш ќе ме скрши некој заскитан стих.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Славица П. Диневска – * * * Ја навредуваме поезијата како несмасни музиканти, како сопнати, но упорни газачи по нежни ноти. Како неумесни готвачи, лакоми за мириси без мерка, надуено вљубени во своите форми. Како неуки ѕидари лути на гравитацијата. Дечиња заиграни во кал. Таа не е кантар, ама бидува. Не е нож, ама станува. Таа не е самољубење, ни себефалење. Ни досетка ни саможалење. Не е алат, говорница, нити нарачка, воденица. Не признава кланови, не познава јареми, не љуби тапкања, не знае суети. Болна е од меки, плишани славеи што црцорат во цртани кафези. Ако не претчувствуваш, ако не почувствуваш, ако не чувствуваш во џигерот дека едно си со ветрот, не пеј за есента. Ја навредуваме поезијата со стеснување, со растегнување, 28

ПОЕТИСКОН – Едиција I

со не дишење, со, како ова, попување. Последно да ми е.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Васко Маглешов – Ти Канџи ти растат од зад грб кога ги собираш насмевките во скутот на денот. Додека сме голи космосот трипати се преслекува. Грешам кога се огледувам во твоите зеници. Како глина ме обликуваш ситнејќи ме меѓу очите. Веѓите ти се откинати пипала од Горгонска фреска. Игли ти се прстите. Со нив ми ги раскрваруваш врвовите од мислите. Погледот е камшик. Зборот – заумна мудрост. Ја цедиш потта од сенките на пладневното сонце. Ме скокоткаш со здивот. Светот те врзал за мене со папочна врвца.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Д. А. Лори – Кога се сакавме Кога се сакавме, заборававме еден на друг. Кога се отсакувавме, мислевме еден на друг. Ете, се отсакавме, сега засекогаш ќе се сеќаваме.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Стефан Марковски – Пареа *** Ти ја цртам насмевката со крв од спомени – речиси јаве е. Низ плач и бакнеж ти ги отклучувам очите и мигум отаде небесата намигам со ѕвездена игра. Сета тага на оној свет облак е од сите детски желби испиени од тишина која и животот го мрзне за да стане пареа.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Стојка Тошева - Лулашка Едно разгрането дрво. Ровка земја под нозе. А крај нив, дрвена лулашка. Лево. Десно. Напред. Назад. Хармонични движења, од меланхолично битие. Чудно, зар не? Разбрав. Водилка беше само виорот на сопствените чувства. Разградени во пепелот на изгорените дрвја, што го носеше на врвовите од прстите. “Ветрот е виновен!” – писна и се распарчи. Вгнездувајќи дел од себе меѓу пукнатините на дрвената лулашка. Лулашката продолжи да се движи. Овој пат благодарение на ветрот.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Билјана Ѓоргиева – Зринк - Ф Минатото изедено и пак гладни. Сегашноста незаситна – и горка и слатка! Вкусна, примамлива. Иднината предизвикува, мами со десерт од неизвесност. Прашања отворени во кујната на времето.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Бежовска Сања – Ова е цветче Цветче дојде тука за 7 дена од денес, минатата година, како подарок. Не знаев дали ќе успее. Изгледаше кршливо и несигурно. Го полевав со вода онолку колку што сметав дека е доволно. Беше премногу. Цветче почна да скапува и да се суши. Но, не престанав да верувам дека еден ден ќе му ја погодам мерата. Цветче почна да ги губи листовите, Цветче почна да се распаѓа… Сите помисливме дека Цветче е готово. Но, во ниеден момент не престанав да го полевам и да се надевам дека утре ќе биде подобро од денес…. Година без 7 дена подоцна, Цветче нѐ израдува со розево цветче ֍

(Некогаш така е и со луѓето…)

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Давор Крстевски – Минувачи Зазори некогаш некој ден кога и јас и тој знаеме, дека раѓањето е залудно, како изгубената насмевка на пејачката со која пееме, фалшираме ласцивно, лижеме лакомо од ноќта распослана на нејзините гради, свесни дека, зазорувањето носи мамурлак, татнеж во глава од едноставна проста забава на илјадници сперматозоиди, завршена пред многу години, после која никој не зачистил, ниту со крпа минал по ќошињата, во кои се криевме ко мали деца, тој ќе мине и јас ќе минам, ќе остане белким нешто, малку мастило на календарот, и неколку недовршени слики на прстите, ниту тој ќе знае дека поминал, ниту јас дека сум сликал, ниту раѓањето некому е битно, едноставно ќе дојде, едноставно ќе замине, просто ќе престане, како снегот кој не падна врз сонот несонуван, како чекор во далечина нетргнат, непостоен ко слика, обоен со магли и заоѓања, закачен на неваросан ѕид 37

ПОЕТИСКОН – Едиција I

над телевизорот полн, со нерастворени бои, и неколку неродени денови.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Лилјана Пецова Илиеска – Реверс Еден куп солзи ѓердан станаа На базар отидоа. Се преценија во сјајот на туѓо грло, ги потценија во солта на туѓо лице. Мислеа дека ќе можат добра цена да им земат на туѓите, другите, косооките твоите, неговите, познатите и непознатите. Ти не ги препозна Па ги купи за неа. Таа пресреќна, а несвесна. Само мене ми стојат најубаво. Сега сами бараат да ми се вратат. „На реверс“ – ти велат. „Враќај не’“- молат, Ние сме ти биле солзи на реверс. Ама јас знаеш дека не носам ѓердани!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Стефанов Стефчо – Има кога треба просто Дај ми да те соблечам. И да ти кажам нешто. Пушти се од мисли И очекувања во стеги со лирски романтизми. Биди гола и нека ти е срам Од што простум ќе те гледам само, мислејќи ти сè. Ќе ти кажам дека си супер. Ете така, просто, на голо – супер. Ќе те гледам. Ќе те чепкам. Ќе те мазнам. И ќе ти биде, ќе видиш, баш супер. Затоа што ич не е убаво да си песна, стварно. Имајќи те жива, гола и цела Нема да те направам и затрупам поезија. Нема да те врзам во стихови. Нема да се губам со восхит барајќи те во реторика и нема да бладам низ рецитал шлапајќи те со возвишена стиховна симболика. Да, да. Нема да те тегнам и влечам како време За да траеш на хартија, нема да велам – ќе те пијам како радост, ќе те скаменам во голтка нектар, ќе те исцедам на памук во облик на ооблак за да си моја минијатура од порој. Нема. Ќе ти кажам само дека си супер. И ќе те земам. И сè ќе биде стварност. И ќе ти биде супер. 40

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Катерина Диманова – Стравови Со сопствените стравови ја градиме иднината и ги рушиме сите барикади на разумноста. Се впиваме во нејзе мислејќи дека ќе не заштити од сегашноста, не знаејќи дека е непредвидлива, а знаејќи дека денес сигурно е полошо од утре. И се поклонуваме на надежта секојдневно сѐ до моментот кога судбината ќе сака да ги замеша своите прсти во оваа интуициска болка.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Неранџа Нена Костиќ – Мртвило Во бегот каранфилите бобрат изложени во вазна од лажен кристал под кожа цептер-мраз во грло од накострен еж … Чумари го облетуваат пленот скинат од зелени стебленца, рано е за крвави бајки мушичките се` уште го расфрлаат одстојаниот мед. На кого утрово се веселат избрканите латици на црвенилото на столот кај се тресе парче цвет? Дали цветна збирка во чест на младенците или за покој на мината младост? Обраните градинки и салаши мирисаат по черга залутана, во вазната каранфилите издишуваат со болка од задоени мисли … под кожа цептер-мраз во грло мртвите цветови со бегот боцкаат … Неранџа Нена Костиќ (Србија) Препев: Рајко Стојаноски

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Игор Трпчески – * * * Понекогаш излегувам надвор, така слободен, да прошетам низ улиците, да гледам во непроменливите излози на бутиците, да седнам на некоја осамена клупа, и да не мислам на ништо… Кога сакам да одам во кино или театар, обично тоа и го правам, зашто така чувствувам, така мислам, едноставно, зашто така сакам. Сега не сакам ништо. Сега морам. И ноќна мора ми е тоа што морам. Морници ми поминуваат и треска ме тресе од студ. Се штрекнувам при најмал шум и скокам како луд. Ја стиснувам својата волја со една рака, се давам и сè давам да излези надвор но… не сака ако мора. Мора да сака? Сака да има. Има ли, што сака? Сака ли, што има? Од секогаш сакав да одговорам на прашањава, вака слободен, да станам и да речам, ова морам да ви го кажам. Никогаш не изустив ни збор. Затоа што така сакав. Затоа што…МОРАВ!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Воислав Пехчевски – Кое е најдоброто време за љубов Јади само кога ти се јаде Пиј само кога ти се пие Спиј само кога ти се спие … Љуби цело време!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Слаѓана Брезовска – Чекам Чекам да ми замирисаш на зимски воздух во градиве, ти, сѐ уште нероден, сличен на мене. Чекам да го збереш од мене детскиот џагор заробен, силата која во мене спие, нежноста која ги топи стравовите, грубоста во сатен која треба да се излие. Чекам, чекам на тебе трагајќи по години времиња дождливи и снежни стапалки сонам, сенка по која посегам и сонцето кога не го гледам. Чекам, неродено мое чекам слобода.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Ристо Маџунков - Денот Скриени во самотијата на градот, денот не погледна без да рече ниту збор. Мораше да се тргне по друг пат, горчливо гневни не толку од разделбата, колку од безнадежноста да се продолжи заедно.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Андреј Ал-Асади – Бегалци (Селам Алекум до Европа) Камчиња како песјаци в петици И закоравена пот под пазуви На која жедни муви се лепат Продолжуваат напред Низ матен поглед молат За барем една сува кришка леб Па во дожд ќе ја наквасат И од срце ќе ја протријат За понатаму да можат да продолжат Каде што белите гулаби Латински му зборат на небото…

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Катерина Гогова – Суша На местото каде што последен пат си ја видов сопствената сенка да плаче ќе чекам. Како последен поздрав за на оној свет, сигурно не ќе биде доволно што не ме боли. Ќе почнам да дишам, телото ќе ми се крене, ќе тргне, ќе речат чудо, ќе речат не знаат каков мелем, каков лек е тоа. Нема име за тоа кога еден човек од последното патување се враќа. Мене косата ќе ми светне, кожата со боја на првото вапсано јајце на Велики Четврток пред зори ќе ми стане, и ќе молчам, само во тишина ќе стојам. На прсти ќе газам, нема да брзам, најситно саатите ќе ги бројам, ќе речам дека го имам целото време на светот да бидам тука, а ако не пак нема да сум тажна. Ете толку ќе сум среќна. Ништо нема да посакам за себе, зашто ниту земјата не го бара дождот во време на суши и жедни полиња, тој самиот и доаѓа како ветување, премолчан сојуз помеѓу неа и небото.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Фросина Тасевска – Пустата Ја чувствувам јас твојата болка како своја, на плеќите што се држи ко два клети брега, на градите што притиска ко преса, пустата. Пуста и празна нека остане – болката! Ја чувствувам јас твојата немоќ како своја, на дланките на моите немирни треперења, градец од црн дожд на трепките се истура, душата ко синџир што ми ја раскинува. Ај, пуста и празна нека остане – немоќта! Ја чувствувам јас твојата тага како своја, и чекорам од една до друга мисла за тебе, чекор пред тебе во секое ново утро со вкус на молитва во очите, а не минува пустата. Пуста и празна нека остане – тагата! Судбината клета со ист камен бележи. Ај, пуста, пуста да остане – клетата. И те чувствувам ко своја секојден, сè повеќе, а не било воопшто лесно за болката да пееш. П.С. Еве, честам …..

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Филип Ѓорѓиев – Мрак Се давам во внатрешните длабочини додека ехото на молитвите ми ја бранува крвта леејќи се врз вината. Низ лазурното небо ги шетам моиве нерви во силен допир на најмрачните фантазии. Последната капсула ги разгорува желбите и ме носи во височините каде го чувствувам заборавеното и (без)значајното. Сјајот на младоста ја шири аурата на вонвременските души на унивезумот врз полароидите вперени кон космосот. Ме гуши влажната космичка прашина од ветрот кој носи дожд.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Јовица Ивановски – Богови Ве изрезбав во Богови со кралски слова испишани во моето небесно парче од благослов. Витешки стокмени патоводната sвезда ја расековте со мечот на вашите гревови благородниот сјај го заменивте со вашето лудило веслајќи на галија за својот престап распукувајќи се од сонцето среќа пред неблагодетната убавица -времето и војувајќи со лажното знаме на љубовта токму кога стапките на Амадис заскитаа по вашето совршенство кога Боговите ги разголија душите во белината бојното поле за натпревар без победници.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Афродита Тоцили – * * * Во твојата преградка живеам меѓу сонот и реалноста. Се претворив во пеперутка што се насмевнува на облакот, го победувам ветерот патувајки со тебе низ времето врзана со невидливи нишки … Постојам меѓу тазумот и чувствата,,, во твојата преградка јас … јас го прегрнувам светот!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Перо Сарџоски – Keep Calm and Rock’n’Roll И не е битно што ти не си тука ниту што над нас неброени ѕвезди трептат којзнае каде таму некаде вене еден цвет… И не е битно што светот е во хаос што човек нападил на човека ко волк којзнае каде таму некаде плаче дете в сон… И не е битно што знаеме кој на крајот губи ние гласаме – тие владеат којзнае каде таму некаде лета младост пустa… И не е битно што животот мине во јадови пусти замаен ќе згине којзнае каде таму некаде самува човек стар… И не е битно што веќе “се’ се знае” што секој е сведен на follow и на like којзнае каде таму некаде царот е сепак гол… И не е битно што царот е гол Keep Calm and Rock’n’Roll

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Снежана Стојчевска – Мост преку море Омилени глаголи ми се: да премостиш, да пребродиш. Премостувам мост кој постојано се поместува. Пребродувам брод кој ми тоне во очите. Ластик Страдањето произлегува од страста. Богатството доаѓа од Бог. Кога душата ти е растргната помеѓу овие две крајности како ластик луѓето само те прескокнуваат. Карпа Цврста сум како карпа како карпа за миг можам да се срушам. Ќе останеш изненаден никаде не виде знак: Внимание, oдрон на патот!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Јаготка Томовска – Амин* Која си ти, ангел ли си, реална или фатаморгана? Може ли да те допрам, да го помирисам твоето тело? Може ли да те прашам од каде доаѓаш, та ти си толку малечка толку лесна, како пердув од морски галеб од каде долета? твоето тело е толку светло, така бело, сигурно доаѓаш од некој сончев предел бидејќи сончевите зраци ги носиш на лицето. Знам, ти само што излезе од утробата на мајка ти, доенче си ,цицаш од мајчиното млеко. Од време на време Имам претчувство од шепот на блаженство врз невини усни. Сонуваш слатки сништа, околу тебе ангели на мирот пеат рајски песни околу твојот “кревет” медицинска сестра во кампот за бегалци во Табановце, Република Македонија, бдее над тебе и сестра ти работниците во кампот те крстија Марија, затоа што ти си девица како мајката на Исус Христос, Марија Магдалена, татко ти е исто така покрај вас лицето му е набрано, темно кафеаво гневен е, со пригушен крик на страв во очите и вик на устата Не, не, не убивајте ја жена ми, таа е бремена и ја напуштивме Сирија, нашата родна грутка 57

ПОЕТИСКОН – Едиција I

како милиони други, расфрлени во целиот светот, расеани како цвеќиња на злото, само Бог семоќен е сведокот на нашата несреќа. Амин!

*Линк до аудио-визуелен запис на истата поема: https://www.youtube.com/watch?v=YRkVfshd-dg

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Рајко Стојаноски – Гром Во далечноста се спојуваа емоции небото го распалија милни мисли од ведро небо гром тука во плаветнило е нашиот дом. Не` ни се потребни облаци и дождови после љубов не се потребни ниту богови јас и ти сме господари. Во небрежиштето на нашето владеење се сокриваа небесните богови остапија место на нашата љубов ние господари на љубовта … Гром од ведро небо, земја се тресе чувства наши срцата ги вознесе од ведрина се спуштија капки цветови се распослаа под нашите стапки.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Елизабета Колева – Љубов наспроти далечина Чекорам по патеката по која се движевме чекорам сега сама, тебе те нема но го има твојот мирис твојата намсевка те нема овде но те има дабоко во мене во моите мисли. Километрите се многу, можеби да така е, но тие беа и оние кои ме освестија колку ми значиш колку ли само си навелегол во моите пори во секоја моја ќелија те има тебе и само тебе… Секоја ноќ легнувам со милсла дали ти го чуствуваш истото, Дали и јас сум таа која патува во твојот ум кога легнуваш и запагаш во длабок сон дали и таму ме има мене. Ми велеа дека кога сонуваш а сонот не го паметиш но ликот кој го сонуваш го знаеш е оној вистинскиот, не верував но сега разбирам имале право сега знам дека имале право. Твојот погед твојата дланка во секој миг ја гали мојата коса. Што е ова што ми се случува, не сум свесна, да така е… Никогаш го немав проживеано ова Дали ова е љубов? Можеби, но незнам но сакам да знам и уште истражувам… Но ако не е, зошто ова е така, зошто срцето трепери и скока кога ќе го слушне твој глас

ПОЕТИСКОН – Едиција I

намсевката излегува кога ќе го слушнам твоето име.. Ти го направи невозмозното возмозно. Ме освести дека можеби навистина постои љубов Можеби! Не, не е можеби тука така е - сега знам дека ти си вистинскиот - ти си оној со кој сакам да бидам до крајот на животот.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Апостолов Митко – Крајот на светот; давеници. Тоа беше одамна предвидено. Плима, осека ја нарекуваме магијата на месечината што сака да се облече во нашите мориња. Од таму е шумот во школките; Вода што се кине, езера што се бистрат од лебеди, истребени птици, неименувани бури. Нема да мислам на ноќта која ќе го покрие светот и океаните Ќе замислам желба што паѓа и краевите на светот ќе се наполнат со копнежот за сонце. Реките дотекуваат по правилата на компасот; на нив се арките од утре; семки, магазини за среќен живот, учебници по историја. Види колку е чисто времето поради нас; Се што е тука: пурпурни зајдисонца, пепелно цунами, густ дожд; светот знае дека завршува. Тоа беше одамна предвидено. Залудно си ветувам семејства поради супермесечини. Ја спремам нашата вечера. Ти велам; “Да живееме!” И со последната здравица ги кршиме чашите со вино. *** Всушност, сакам невремиња Тогаш можам да го видам морето.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Драгана Евтимова – Клопче понекогаш се собираме како клопче понекогаш клопчето се расплетува се шири и проширува понекогаш доближувањето и оддалечувањето присуството и отсуството е клопче што се шири и собира.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Костадин Героски – Светлосни години Попладнето ја погледна девојката Пред да зајде, и молчеше, И молчеше, И уште молчеше како ноќта, Затоа што не може Лидија бетонот да ти раскаже Оти во него се содржани сите, Баш сите сни, Како светлосни години, Не може правта да ги ослободи Стаклените пориви, Во енергија ќе бидат запишани фотоните наши идни и минати На асфалтот е вината и – Непостоечките спомени се имињата На Ти, што ти ги давав, со упалени фарови напред Кога рацете ги допревме тоа беше Контакт со вонземјани Нека се добредојдени Третите посетители, Новите луѓе, вселенски роднини И би тогаш зрак, и значи би, значи Јас сум време, ти си манастир Јас и тогаш би те сакал Патот до Алфа Кентаури е една светлосна Трепка до твоите потпетици, Ако трепнеш назад низ димензии, Ќе бидеме ли тие луѓе таму јас и ти Сега знаеш колку јасно светат градските семафори три Зашто откако ме остави, Светлосни минаа години

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Славица Гаџова Свидерска - Домашни архиви Домашните архиви имаат чудни тела: место органи имаат стари фотографии писма со избледено мастило дијагнози, билети, крштеници и умреници Домашните архиви вдишуваат и издишуваат космичка прашина, таму се сите паднати ѕвезди, сонцата што догоруваат и планетите на кои нема живот Само домашните архиви ја знаат тајната на просторот што го кондензира времето Понекогаш им ги отвораме телата како за операција незнаејќи колку ги боли

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Марјан Минов – До крајот Решив да одам до крајот, ми велеа: Невозможно е! Се движев до крајот, ми велеа: Далеку е! Стигнав до крајот. Ме турнаа. Летнав.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Ања Кузмановска – Замор Како да сме вектори (како да сме ветрови) загрозени од помори и пренесуваме паразити низ ветровите (низ себе). Како да бевме ретори и со векови беседевме за рецепторите што ја примаат секоја дразба, притоа мислејќи на сенките и страста. (… Вообразувајќи се небаре сме Пирам и Тизба небаре сме скулптори…) Заморот стимулира проза, грозна преобразба на светот а, ние остануваме маченици, непривлечни скриптори вечно оценувани од зборот збор.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Виктор Јевтимов – Неостварена љубов Сите на овој бел свет имаме оставено нешто позади нас. Неостварена љубов која во човековата душа создава рани кои ни времето неможе да ги лечи. Напишав многу книги и песни за оваа љубов и љубовен филм направив. Ги избрав девојките да личат на тебе и најдов и пак ништо. Што е живот ако не е солза на бесконечноста. Без тебе сум ништо ништо и ништо. Небото ми се стори црно од небото паѓаше снегулки од пепел Одев по тој посолен пат од пепел оставајки крвави траги од солзите на скршеното мое тело. A филмот се викаше Тетовирање… бидејки ја истетовирав мојата душа со твоето име…Ивана… 69

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Аго Хаурдиќ – Виулица Виулица, наплив во мене блика со сета сила в душа те канам откорни парче љубов за мене трендафил црвен в зори мириса. В сон те љубам, силно милувам, кај сништата мои, за тебе недопрени црвена булка, сред класје што цути восхит ми буди, во прегратка мами. Зад бели облаци сонце се сокрива убавината твоја здивот ми го одзема виножито со дожд тело ти милува од тебе ме делат пусти соништа. И во сон се лутам зошто сонце те гледа убавината твоја, никому на ја давам малиот облак сонце да го скрие, сопре јас со бакнеж сакам малку да те допрам.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Љубица Шопова – Геометриски претпоставки Кога би се качила на Кораб, хипотетички, тогаш хипотенузата ќе стане една рамна линија наместо дел од геометриска слика Аглите ќе се заоблат И повторно, се се врти во круг. Во кругот, со шестари во рака луѓето го бараат својот епицентар, боцкаат во туѓи срца или нечие постоење, а јас со линијар, повлекувам црти, несвесно исцртувајќи нечии патеки, кон врвови, бездни или рамнини. Надвор од кругот, во други тела и форми, се оправдува смислата на обликот, кој се менува, со сопственото исцртување, без шестари и линијари, едноставно со поглед кон (не)освоените врвови.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Искра Донева – Љубовно писмо Отсекогаш замислувам каква сум била во претходните животи или во оние што следат. Јас сум ренесансна девојка, на која одлично ѝ прилегаат балските фустани чии здолништа шушкаат заводливо додека занесно танцува на месечева светлина. Јас сум девојка која можеш да ја придобиеш со прошетка во кајче преку езерото и продорен поглед во очите кои ги штитам со дамското чадорче за сонце. Јас сум занесна убавица со извајано тело и кадрава руса коса, искусна куртизана од дворот на француските кралеви која течно зборува неколку светски јазици и умее да пишува суптилна, но провокативна поезија која ги соголува душите со мудри зборови, исто толку добро и похотно колку и телата во креветот во таинствените ноќи. Омилена љубовница сум по која воздивнуваат сите, посакувана, обожавана и дарувана ко божица, само затоа што оној по кој таа копнее принудно се откажа од нејзината топла и нежна женскост. Понекогаш се фаќам себеси како ти пишувам љубовни писма 73

ПОЕТИСКОН – Едиција I

со перо и мастило на маса од оревово дрво и ги запечатувам со смеса од љубов, насмевки, допири, парфем, воздишки и солзи, безобразно смели и доволно врели да те пронајдат и дофатат низ времето и просторот, за да ги заскокоткаат твоите фантазии и да ти ја зовријат крвта.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Исток Улчар – Супермаркет И мислиш важно е што е вистина, важно е само како изгледа. („Архангел“) Во овој супермаркет ништо не е свето. („PMG Kolektiv“) Заклучени сме во супермаркет. Не се бунтуваме против тоа што слободата ни е одземена. Ние уживаме да ги гледаме неговите рафтови, полни производи со допадлив дизајн, со најразлични цени. Успеваме да ги купиме дури и оние кои не можеме да си ги дозволиме. И мислиме дека сме среќни. Заклучени сме во супермаркетот и со секој нов производ ставен во нашите преполни колички за пазарење, станувме сѐ послични едни на други. All in all, You’re just another Cart in the mall.*

* - преработен цитат од „Pink Floyd“ Исток Улчар – Супермаркет

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Митко Гогов – (рас)чекори ги мраковите .парталави скитници сме во сопственото срце, просиме милостина за да ја разбереме нашата тага. во џебовите на умот ни останале (т)ронки разум од претходниот живот, но мислата наша не познава глад. во сонот го живееме животот на вечноста, го забораваме ферманот на нашите претци, низ вените ни тече прастара реткост, мелодија од кавал или ритам на мирданга. трага сме во универзумот, космичка прашина или опашка на немила сила, во душобол да нѐ не соберат човечките тагари како зрно семе да не исчезнеме, да не се пеплосаме. кога ли само стапките наши ќе бидат побрзи од нас?

ПОЕТИСКОН – Едиција I

НАГРАДЕНИ УЧЕНИЦИ НА КОНКУРСОТ РАСПИШАН ПО ПОВОД ДВЕ ГОДИНИ ОД ПОСТОЕЊЕТО НА СВЕТСКА УНИЈА НА ПОЕТИ (WORLD UNION OF POETS)

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Елена Тодоровска – IV-2 клас СОУ „Гоце Делчев“ - Куманово Ментор: Јадранка Цветковиќ

Поезијата златен мост меѓу народите Ритмичка конекција, патерн или техника на комбинирање? Остроумна мисла, мисла која излегла на виделина пред светот. Нечија кнедла во грлото, нечија болка во срцето, срце веќе распарано, нечии живот кој полека гасне или пак сосема туѓ живот во полн ек? Нечија насмевка – светла точка во денот на вљубениот, нечија стихија или можеби анархичност? Она кое од тебе се корне, она неподносливото, оној бол во коските – зар не се емоциите оние кои зборуваат? Една поема, една нова перспектива кон животот, ново искуство и преживеани стихови, едно просветлување и нова приказна – збогатување на реалноста. Само една поема е доволна: да возвиши или издигне, да ги насети најболните места и упорно да продира сè подлабоко во ср’жта на раните, да успее да ги обои сивилата.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Една поема е доволна, едноставно да нè научи да живееме полесно помирувајќи се со неизбежното и радувајќи се на неочекуваното. Пишаниот збор е мисла која го нашла својот пат, пат кој се расплетува и шири надалеку, пат по кој и болниот е способен да чекори, емоција која напаѓа и оживува. Сподели ја својата приказна, биди нечиј далечен херој.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Душан Крстиќ – IV-5 клас СОУ „Перо Наков“ – Куманово Поезијата - златен мост меѓу народите Поезијата, од душата излегува, од душа напатена или во моментот радосна, душа исконска, поетска, излегува и на парче хартија, на таа белина насушна, се населува, битисува, опстојува како доказ жив, доказ за желба и мисла, за солза пролеана, солза болна ил` радосница... Поезијата, на македонски или албански, на српски, влашки или турски, поезија е, уметност човекова, уметност која срцето го отсликува, која зближува и сплотува. зашто, луѓето, од било која вера, различно зборуваат, ама исто плачат и се смеат... Затоа што, луѓето, од било која нација, на различен јазик поезијата ја пишуваат, но со исто чувство топло, 81

ПОЕТИСКОН – Едиција I

со дарот ист, дарот за уметност и љубовта кон зборот пишан.

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Јована Андоновска I-8 клас СОУ - “Гоце Делчев”- Куманово Ментор: Ангела Петковска

Поезијата е златен мост меѓу народите Еј песно која се нижеш од нечие срце без раса,нација и вера срце упатено кон четири смера кон исток и запад север и југ. Ти не си само уметност од збор што блика ниту нечија лика само рака која држи перо и пишува смело. Ти песно си блесок од златен сјај в миг што сече дел од хоризонт поглед-широчина на далечина ѕвезда сјајна и месечина. Еј песно ко водилка,ко река дива непобивна што бесно претура рика и рони камен по камен да избере само цврстина да создаде мост за секој народен гост. Та поет млад зборој што ќе реди иднина светла да му следи на мостот народен,на златниот спој од сите четири смера гулаби леснокрили ќе летнат и тука ќе се сретнат. 83

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Тебе песно да те слават народна поезија да дарат та нема да има ни раса,нација,ни вера само сила единствена смела Да живее слободната мисла! Да живее песната чиста!

ПОЕТИСКОН – Едиција I

БЕЛЕШКА ЗА ИЛУСТРАТОРОКАТА: Илустрациите во кои можевме да уживаме додека ја читавме поезијата на учесниците на Школата за поезија Делегација Македонија, која е дел од Светската унија на поети, се на извонредната уметница Жасмин Гато (Yasmine Gateau), илустрации и цртежи кои се создадени за различни француски списанија. Жасмин Гато (Yasmine Gateau) е француски freelance дизајнер и илустратор кој живее и работи во Париз. Нејзиното творештво е главно поврзано во основа со илустрација, но работи и на редакциски дизајн на многу познати списанија за уметност како и со подготовка и печатење на индустриски дизајн. Поголем дел од нејзиното творештво можете да го видите на официјалниот веб-сајт* на Жасмин Гато (Yasmine Gateau) или едноставно да ги прогуглате категориите за уметност, илустрација и инспирација на повеќето светски познати портали за инспиративни уметнички дела создадени од страна на некои од најдобрите илустратори од целиот свет. Се надеваме дека уживавте во нејзините дела! 

* официјален веб–сајт: http://yasminegateau.com/

ПОЕТИСКОН – Едиција I

СОДРЖИНА: Официјална честитка од основачот на Светската унија на поети (W.U.P.) ……………….....…………..……………………………………….. 4 Предговор ............................................................................................................ 5 ПОЕЗИЈА: Пере Ристески – Вера ................................................................................. 8 Филип Димкоски – Непоминливата младост на староста ..... 9 Јане Киров – Различните култури и традиции – наше богатство ........................................................................................................... 12 Нада Костадинова – Ротација .............................................................. 13 Марко Салџиевски – Тишина ............................................................... 15 Баба Ружа – Коза Ностра ......................................................................... 16 Иле Наумов – И јас можам понекогаш да замолчам ................. 18 Вероника Костадинова – Волуменот на тишината ................ 19 Димитри Соле Љубин – Спокој .......................................................... 20 Сузана Мицева – Лебдење ..................................................................... 22 Мартин Богатиноски – Жртвеност ................................................. 24 Тања Кармзова Костиглиола – Реквием за еден сон ............ 25 Quentin Scribbler – Како птица, како песна .................................. 27 Славица П. Динеска – * * * ..................................................................... 28 Васко Маглешов – Ти .............................................................................. 30 Д. А. Лори – Кога се сакавме ................................................................. 31 Стефан Марковски – Пареа ................................................................... 32 Стојка Тошева – Лулашка ....................................................................... 34 Билјана Ѓоргиева – Зринк – Ф ........................................................... 35 Бежовска Сања – Ова е цветче ............................................................ 36 Давор Крстевски – Минувачи .............................................................. 37 Лилјана Пецова Илиеска – Реверс ................................................... 39 Стефанов Стефчо – Има кога треба просто ................................. 40 Катерина Диманова – Стравови ......................................................... 41 Неранџа Нена Костиќ – Мртвило ...................................................... 42 Игор Трпчески - * * * .................................................................................. 43 Воислав Пехчевски - Кое е најдоброто време за љубов ....... 44 86

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Слаѓана Брезовска – Чекам .................................................................. 45 Ристо Маџунков – Денот ........................................................................ 47 Андреј Ал - Асади - Белаци (Селам Алекум до Европа) ......... 48 Катерина Гогова – Суша .......................................................................... 49 Фросина Тасевска – Пустата ................................................................ 50 Филип Ѓорѓиев – Мрак ............................................................................51 Јовица Ивановски – Богови .................................................................. 52 Афродита Тоцили - * * * .......................................................................... 53 Перо Сарџоски - Keep Calm and Rock’n’Roll ................................... 54 Снежана Стојчевска - Мост преку море ......................................... 56 Јаготка Томовска – Амин ........................................................................ 57 Рајко Стојаноски – Гром ......................................................................... 59 Елизабета Колева - Љубов наспроти далечина ......................... 60 Апостолов Митко - Крајот на светот; давеници. ....................... 62 Драгана Евтимова – Клопче ................................................................. 63 Костадин Героски - Светлосни години ......................................... 65 Славица Гаџова Свидерска - Домашни архиви ......................... 66 Марјан Минов - До крајот ...................................................................... 67 Ања Кузмановска – Замор ...................................................................... 68 Виктор Јевтимов - Неостварена љубов ........................................... 69 Аго Хаурдиќ – Виулиуци .......................................................................... 70 Љубица Шопова - Геометриски претпоставки .......................... 72 Искра Донева - Љубовно писмо .......................................................... 73 Исток Улчар – Супермаркет .................................................................. 65 Митко Гогов - (рас)чекори ги мраковите .......................... ............76 Наградени ученци на распишаниот конкурс по повод две години од постоењето на светската унија на поети .......... 77 Елена Тодоровска ...................................................................................... 79 Душан Крстиќ ............................................................................................. 81 Јована Андоновска .................................................................................. 83 Белешка за илустраторката ............................................................... 85 Содржина .......................................................................................................... 86

ПОЕТИСКОН – Едиција I

Овој проект се реализира со помош на Здружението за развој на култура и заштита на културно наследство „Контекст – Струмица“

ВИ БЛАГОДАРИМЕ ШТО СЕ ДРУЖЕВТЕ СО E-ИЗДАНИЕTO ЗБИРКАТА „ПОЕТИСКОН“ – Едиција I

Да се потрудиме сите заедно да се множат! 

ПОЕТИСКОН – Едиција I