ARRIVARIA
‘Kleine
dieren, grote impact’
Het kantoor van/ P. 10-11
Op mijn plek team arriva/ P. 27
Het vertrekpunt van… Team Arriva
Gerrit de Groot
Regiodirecteur Arriva Noord
Een nieuw begin. Dat is het thema van deze Arrivaria, en ook een actueel thema voor mij. Na bijna zeven leerzame jaren – eerst als HR-manager en later als concessiemanager Trein Noord – begon ik op 1 januari als regiodirecteur Noord. Een uitdaging die me energie geeft, want stilstaan past niet bij Arriva en ook niet bij mij.
In onze regio werken wij met een fantastisch team van bijna 300 collega’s en rijden er zo’n 70 treinen. Samen houden we het noorden van Nederland in beweging. Maar we kijken ook vooruit. We doen mee aan aanbestedingen in gebieden waar we nog niet eerder reden. Spannend? Zeker. Maar vooral een kans om te laten zien wat we kunnen.
Vernieuwing zit ook in hoe we ons werk slimmer maken. Allerlei technologieën helpen ons vooruit, maar wat ik daarbij steeds weer zie, is dat onze mensen uiteindelijk het verschil maken. Zo werken we aan een pilot, die is bedacht door een van onze medewerkers. Het is een vaste haltepaal met in- en uitcheckapparatuur voor ons treinvervangend vervoer – de eerste in Nederland. Daarnaast hebben we, na Limburg, samen met de collega’s van glimble het zogeheten glimble Swipe geïntroduceerd in onze regio. We zijn in gesprek met onder andere de provincie Groningen om dit ook in te zetten op onze treinverbinding naar Duitsland.
Elke dag biedt een nieuw begin. Om buiten je comfortzone te stappen, iets nieuws te leren of iets extra’s te doen voor een ander. Bij Arriva krijg je er de ruimte voor. En met een goede reden, want in een snel veranderende wereld is stilstand achteruitgang. Voor onze bussen en treinen, maar ook voor onze mensen. Samen blijven ontwikkelen en bewegen: daarmee begint alles.
Elwin van Keulen
4, 18, 25 9
Spotlights
Samen zijn wij Arriva
Vlootmanagement
DNArriva
Allerlei setjes
Park & Train met glimble
Gemak dient de mens, festivals en evenementen focussen zich op minder verkeersdrukte, en duurzaamheid is een belangrijk aandachtspunt. Dit inspireerde glimble tot een mooi nieuw product: glimble Park &Train voor festivals en events.
Glimble werkt voor dit nieuwe product samen met Q-Park of een andere parkeerpartner. De festivalof eventbezoeker krijgt zo een totaaloplossing. Met deze oplossing is de bezoeker verzekerd van een parkeerplek zonder stress en kan het laatste stukje van de reis comfortabel met de trein afgelegd worden.
In Limburg werd het concept vorig jaar voor het eerst getest tijdens Pinkpop. En in december gingen op deze manier duizenden bezoekers naar Kerststad Valkenburg. De komende maanden staan onder andere de Amstel Gold Race, Pinkpop en andere grote festivals op de planning.
Dus weer meer mensen mee in de Arriva bus en trein naar die events? Ja met glimble!
Eerste elektrische bussen in Tilburg gearriveerd
We hebben er even op moeten wachten, maar de eerste volledig elektrische VDL-bussen zijn aangekomen op de vestiging in Tilburg. Elke week komen er nieuwe elektrische bussen bij. In totaal verwachten we daar 44 bussen. Het gaat om veertig 12-meter stadsbussen en vier gelede bussen. Later dit jaar komen er nog 20 in Uden bij. Die bussen gaan rijden op de Bravo direct lijnen.
Op dit moment worden de bussen uitvoerig getest en de eerste indrukken zijn positief. We zijn ook gestart met het opleiden van alle chauffeurs. Zowel de mentoren als de chauffeurs vinden de nieuwe bussen prettig om mee te rijden. Zodra iedereen is getraind, nemen we de bussen stap voor stap op in de dienstregeling van Tilburg.
De bussen in Tilburg worden opgeladen op een innovatief laadplein met bovenladers via portalen. Er zijn in totaal 70 parkeerplekken, waarvan 44 met oplaadmogelijkheden.
Mini ov-colleges voor nieuwkomers in Limburg
In februari gaf Arriva in Limburg “mini ov-colleges” voor nieuwkomers die taallessen volgen bij VISTA collegeTAAL+ in Sittard, Maastricht en Heerlen. Vervoerontwikkelaar Dennis Jongen en coördinator ServiceTeam Jorn Bontan van Arriva gaven daarin uitleg over het openbaar vervoer in Limburg.
De sessies maakten deel uit van de themaweek “Vervoer”. De deelnemers zijn mensen die taallessen volgen als onderdeel van hun inburgering. Er ontstonden mooie gesprekken. Er werden ervaringen gedeeld en er konden vragen worden gesteld over het reizen met trein en bus in Limburg. Dennis en Jorn vertelden met veel plezier en gaven antwoord op alles wat de nieuwkomers wilden weten.
Arriva staat midden in de maatschappij. We hechten veel waarde aan maatschappelijke betrokkenheid en willen dat het openbaar vervoer toegankelijk is voor iedereen. Daarom zijn we erg blij met deze samenwerking met het VISTA collega en kijken uit naar de volgende sessie.
Dennis Versteeg
Leeftijd: 32
Woonplaats: Eijsden
Functie: Buschauffeur
Regio: Limburg, Maastricht
DE PASSIE VAN
Met een bus vol passagiers of een trailer met zijn minipaarden: Dennis Versteeg (32) is altijd onderweg. Naast zijn werk bij Arriva bezoekt hij met Smokey en Dalton jaarlijks meer dan honderd zorginstellingen, waar de paarden troost en afleiding brengen. ‘Het mooiste moment? Als mensen even niet aan hun ziekte hoeven te denken.’
Wat begon als een impulsieve reddingsactie, groeide uit tot een bijzondere passie. ‘Tijdens een vakantie in Drenthe brak er in de buurt brand uit in een stal. Ik ging kijken of ik iets kon betekenen en vond daar een zwaargewond veulen: Smokey. Zijn moeder had de brand niet overleefd en de eigenaar wilde hem laten inslapen. Ik had niks met paarden, maar op het moment dat ik hem in de ogen keek, wist ik: ik ga je helpen.’
Smokey had zware brandwonden en slechts tien procent overlevingskans. ‘De dierenarts zei dat hij het waarschijnlijk niet zou redden, maar hij gaf niet op – en ik ook niet. Anderhalf jaar later werd Smokey “gezond verklaard”, al heeft hij wel blijvende longproblemen. Zijn herstel kostte me in totaal zo’n 14.000 euro, maar ik heb er geen moment spijt van gehad.’
Van carnavalsoptocht tot ziekenhuis
Toen Dennis’ vriend op hoeven zich beter voelde, vroeg hij zich af: wat nu? ‘Smokey z’n hele leven in een weitje laten staan vond ik sneu. Hij had nog tientallen jaren voor zich. Ik wilde iets doen waar hij én anderen blij van werden. Daarom ging ik op zoek naar een manier waarop hij van betekenis kon zijn. Ik besloot hem mee te nemen naar een kindercarnavalsoptocht. Hij liep daar zonder angst tussen de fanfares en praalwagens. Overal om hem heen begonnen mensen te lachen, ze aaiden hem en hij genoot zichtbaar van alle aandacht. Toen besefte ik: Smokey heeft een gave. Hij weet precies hoe hij mensen blij moet maken.’
De carnavalsoptocht liet Dennis niet los. Als Smokey hier zoveel vreugde kon brengen, wat kon hij dan betekenen voor mensen die het écht nodig hadden? Zo kwam hij op het idee om een ziekenhuis te bellen. ‘Ik vroeg of ik met Smokey langs mocht komen. Aan de andere kant van de lijn lachten ze me uit: “Een paard in een ziekenhuis, hoe zie je dat voor je?” Toch kreeg ik een kans. Bij dat eerste bezoek gebeurde er iets magisch: de zieke kinderen gingen helemaal op in het moment en vergaten daardoor even hun ziekte.’
Kleine dieren met grote impact
Een onafscheidelijk duo
Ondanks alle liefde die Smokey kreeg, vond Dennis toch dat hij een maatje nodig had. ‘Paarden zijn kuddedieren, en ik wilde niet dat Smokey zich alleen zou voelen.’ Hij vond gezelschap in Dalton, een dapper Amerikaans minipaardje met een eigen verhaal. ‘Dalton had jarenlang in een grote kudde geleefd, maar hij werd nauwelijks opgemerkt.
Hij was terughoudend en had tijd nodig om mensen te leren vertrouwen.’
is dit emotioneel. ‘Ik ontmoette in het ziekenhuis een meisje van zeven met een ernstige ziekte. Ze wist dat ze nog maar drie maanden te leven had en vroeg of ik met Smokey en Dalton op haar begrafenis wilde komen. Daar stond ik dan, met tranen in mijn ogen. Natuurlijk zei ik ja.’ Ook in verzorgingshuizen zijn er bijzondere ontmoetingen. ‘Ik herinner
begint mijn dag achter het stuur en eindigt hij tussen de paarden. Gelukkig is Arriva heel flexibel en kan ik mijn rooster grotendeels zelf bepalen. Daardoor lukt het me om allebei mijn passies te combineren. En dat is maar goed ook, want ik kan me geen leven zonder beide voorstellen.’
‘Een ziek meisje vroeg of ik met Smokey en Dalton op haar begrafenis wilde komen.’
Vanaf het eerste moment klikte het tussen de twee paarden. ‘Ze voelen elkaar feilloos aan en wijken nauwelijks van elkaars zijde. Als Smokey ergens naartoe gaat, volgt Dalton vanzelf. Ze horen echt bij elkaar.’
Tranen en glimlachen
Dennis, Smokey en Dalton bezoeken nu bijna wekelijks zorginstellingen. Vaak
me een vrouw die al drie maanden haar kamer niet uit kwam. Zodra ze hoorde dat er paarden waren, kwam ze naar buiten met een grote glimlach op haar gezicht. Het personeel wist niet wat ze zagen.’
Balanceren tussen twee passies Zijn werk als buschauffeur combineren met de uitstapjes met zijn minipaarden, vraagt om een goede planning. ‘Soms
Elk jaar, op de dag van de brand, keert Dennis terug naar de plek waar hij Smokey voor het eerst zag. Ik sta dan extra stil bij de bijzondere band die we hebben opgebouwd en bij de lichtpuntjes die Smokey mensen brengt op moeilijke dagen. Met dit kleine eerbetoon aan zijn moeder, die de brand niet overleefde, uit ik mijn dankbaarheid. Dat is het minste wat ik kan doen.’
Kijk voor meer informatie op smokeyhelpt.nl
Wat is een minipaard?
Minipaarden lijken op kleine pony’s, maar zijn officieel een paardenras. Ze worden gemiddeld 86 cm hoog en staan bekend om hun vriendelijke en intelligente karakter. Ondanks hun formaat hebben ze dezelfde behoeften als grote paarden: veel beweging, sociaal contact en een goede verzorging.
Nieuwe collega?
Aanbrengpremie: €1.000
Kijk op Scienta
Elwin van Keulen (34)
Adviseur Business Development
Als kind kende Elwin van Keulen de dienstregelingen van Friesland uit zijn hoofd. Hij tekende zelfs zijn eigen ov-netwerken. Toch lag het niet voor de hand dat hij jaren later bij Arriva zou werken. ‘Van jeugdtrainer naar strategische innovatie – een ongewone route, maar wel één met de juiste eindbestemming.’
Kom ook bij Team Arriva
De juiste overstap
Elwin begon zijn carrière als manager en jeugdtrainer bij een betaald voetbalclub. Daarna werkte hij als vertrouwenspersoon in de jeugdzorg. Uiteindelijk won toch zijn liefde voor mobiliteit. ‘Mijn ouders hebben geen rijbewijs, daarom deden we vroeger alles met het ov. Ik vond het toen al fascinerend hoe zo’n netwerk in elkaar zit. Wat gebeurt er als je een lijn verlegt, en hoe beïnvloedt dat de rest? Die manier van kijken naar mobiliteit kan ik nu kwijt in mijn werk.’
Van data naar verbetering
Als Adviseur Business Development bedenkt en onderzoekt Elwin nieuwe mogelijkheden voor Arriva. Hij kijkt hoe het openbaar vervoer slimmer, aantrekkelijker en toekomstbestendig kan worden. ‘Feedback van reizigers analyseren is hierbij belangrijk. Zo ontdekten we bijvoorbeeld dat reizigers in een van onze concessiegebieden de stoelen in de tweede klas fijner vonden dan die in de eerste. Daarom krijgen nieuwe treinen
comfortabelere stoelen.’ Ook onderzoekt hij reisgedrag. ‘Hoeveel willen reizigers betalen voor hun reis? En welke invloed heeft comfort op reisgedrag?’
Goede ideeën benutten
Van tenders en regioteams tot commerciële afdelingen en de klantenservice: Elwin probeert overal inzichten op te halen. ‘Toch zie ik nog ruimte voor verbetering. Ik droom ervan dat ideeën van medewerkers – van buschauffeurs tot managers – beter worden benut. Zij zien dagelijks wat er goed gaat en wat beter kan. Om die waardevolle informatie te verzamelen en te kunnen inzetten voor Arriva, ontwikkelen we een tiplijn.’
‘Hoe beter ik mijn werk doe, hoe voller onze treinen en bussen.’
Elke dag iets nieuws
Elwins rol vraagt om beweging, en dat is precies waar hij van houdt. ‘Elke dag ben ik bezig met nieuwe inzichten en nieuwe kansen. Als ik niets nieuws leer, heb ik mijn werk niet goed gedaan.’ Uiteindelijk hoopt hij dat hij eraan bijdraagt dat meer mensen voor het ov kiezen. ‘Hoe beter ik mijn werk doe, hoe voller onze treinen en bussen. Daar doe ik het voor.’
het kantoor van
Een pand met veertig jaar historie inruilen voor een splinternieuwe vestiging? Marcel van Kleef draait er zijn hand niet voor om. In Breda staat hij met zijn collega’s aan de vooravond van een enorme verhuizing. Ze gaan niet zomaar naar een nieuwe werkplek, maar naar een ultramoderne locatie met 500 chauffeurs en ruim 180 bussen. ‘Het wordt de grootste busremise van Nederland. En ik mag helpen om alles in goede banen te leiden.’
Het huidige pand komt uit de jaren ’80 en heeft zijn beste tijd wel gehad. ‘Als de wind op de gevel staat, voelt het alsof de ramen eruit waaien. En de kasten? Die liggen vol met spullen waarvan niemand meer weet van wie ze zijn of waar ze vandaan komen.’ Marcel ziet de verhuizing als een frisse start. ‘We nemen alleen mee wat écht nodig is. De rest: weg ermee.’
Koelen met een ijskelder
Ze verhuizen naar de Druivenstraat, hemelsbreed zo’n vier kilometer verderop, aan de Bredase busbaan. Het is er groter, moderner en duurzamer. De bussen krijgen een openluchtstalling met brandwerende muren, er komen 2 waterbesparende wasstraten en het hele pand wordt verwarmd en gekoeld met een ingenieuze ijskelder. ‘Ik had er nog nooit van gehoord, maar het schijnt superefficiënt te zijn’, lacht Marcel. ‘Hopelijk betekent het vooral dat we eindelijk een aangenaam binnenklimaat krijgen.’
Manusje-van-nóg-meer
Als vestigingsassistent is Marcel een manusje-van-alles. ‘Ik verhelp storingen, ondersteun de chauffeurs, regel facilitaire zaken – je kunt het zo gek niet verzinnen. En straks in het
Rijd jij de mooiste buslijn of het gaafste treintraject? Of werk je in een fijne vestiging, leuk kantoor of coole store? In deze rubriek heb jij de ruimte om te vertellen over je werkplek.
nieuwe pand krijg ik er nog veel meer taken bij.’ Gelukkig krijgt hij versterking van een collega uit Oosterhout. ‘Daar ben ik blij mee, want zo’n enorme vestiging beheer je niet gemakkelijk in je eentje.’
‘Het hele pand wordt verwarmd en gekoeld met een ingenieuze ijskelder.’
Zin in de zomer
In juli is het zover: de grote verhuizing. Spannend? ‘Absoluut! Ik houd niet van rommel, dus dit wordt een uitdaging’, grinnikt Marcel. ‘Maar als straks alles is zoals we het willen hebben,
is het allemaal dubbel en dwars de moeite waard. Dan hebben we een sfeervol gebouw met een grote kantine, mooie ruime kantoren en een eigen technische werkplaats en zijn we door de ligging bereikbaarder dan ooit. Ik kan niet wachten!’
Marcel van Kleef
Vestigingsassistent Breda
Vlootmanagement doen we zo!
Iedere concessie van Arriva heeft een eigen opdrachtgever en een eigen contract. Maar onze bussen? Die hebben we samen. En die zetten we dan ook samen zo goed mogelijk in om onze reizigers prettig en veilig naar hun bestemming te brengen. Soms zie je onze bussen zelfs buiten Nederland. Wie heeft het overzicht over die ongeveer 1000 verschillende bussen van Arriva in Nederland? En hoe gaat dat dan in de regio’s? En buiten Nederland?
Pieter de Munck – Manager Techniek - Operations Support –Techniek
‘Fijn dat vlootmanagement in deze Arrivaria komt’, trapt Pieter af. ‘Dit onderwerp raakt iedereen bij Arriva. En het begint allemaal met het vlootplan waarin onze, op dit moment, 1000 bussen staan. We kennen de types, de brandstof, de aantallen, aanschafdata en afschrijftermijnen. Dit plan leggen we naast de aankomende ontwikkelingen, zoals bijvoorbeeld nieuwe concessies en ook de energietransitie. Zo weten we waar we op moeten inzetten. Dit doen we allemaal samen met de regio’s.
Voor corona was het al een uitdaging. Maar toen deden we dat werk in een redelijk stabiele omgeving en meer “over het gebaande pad” van dieselbussen. Dat is nu helemaal anders. We hebben netcongestie en leveringsproblemen bij de nieuwe bussen. En wat te denken over het effect van lastig te leveren onderdelen die we nodig hebben voor onderhoud.
Want als je de nieuwe bussen niet op tijd krijgt, moet je langer dan verwacht door met de oude bussen. Het zijn hectische tijden!’
Daarom is regelmatig vlootoverleg, minimaal twee keer per jaar, met alle regio’s, belangrijk. Pieter heeft er tijdelijk meer mee te maken. ‘Dat komt omdat we een nieuwe Vlootmanager voor Arriva Nederland zoeken. ‘We zijn gelukkig al een eind op weg in het proces van het aannemen van een nieuwe collega die dit werk voor Nederland, maar ook met een focus op Arriva Group, gaat doen.’
Thijs Spaargaren – Manager
Operations Support - Regio Zuid
‘Ik schakel op dit moment, meer dan ooit, met de collega’s van Vlootmanagement’, zegt Thijs. Thijs werkt in regio Zuid keihard aan de implementatie van de nieuwe concessie West-Brabant. Daarin gaan we volledig elektrisch rijden. In totaal komen er de komende jaren
187 elektrische bussen bij. Ook in OostBrabant stromen 64 elektrische bussen in. Drukke tijden dus!
Hij voelt de hectiek die Pieter benoemt, elke dag. Thijs: ‘De praktijk is vaak weerbarstiger dan de realiteit. Inmiddels is duidelijk dat de nieuwe vestiging Roosendaal niet op tijd een stroomaansluiting heeft. Dit heeft gevolgen voor de vloot. We moeten dus voortdurend slim schakelen, met de bussen die instromen en de bussen die door kunnen schuiven. De nieuwe elektrische bussen die binnenkomen testen we eerst uitgebreid. Werkt alles zoals gepland? Rijden de bussen met de actieradius die we vooraf hebben ingeschat? Daarna volgt de opleiding voor de chauffeurs en dan pas worden ze toegevoegd aan de vloot.’
De dieselbussen die blijven, moeten, zoals Erik hierna uitlegt, soms een refit zodat ze langer inzetbaar zijn. ‘Samen met alle collega’s van vlootmanagement proberen we daar voortdurend voor heel Arriva de beste weg in te vinden.’
Edwin Vissers – Contractmanager – Operations Support – Techniek
‘Collega’s van Arriva komen mij tegen als het gaat om de (onderhouds-) contracten voor onze bussen. We hebben alle leveranciers voorhanden. Door de invoering van elektrisch rijden komen daar ook contracten bij met leveranciers speciaal voor de laadinfra. Mijn werk focust zich nu, vooral door de vertraging in de levering van elektrische bussen, op het rijdend houden van alle bussen die we hebben. Ook de oudere bussen met soms wel 1 tot 1,5 miljoen op de teller. Het is wel goed om dan te weten dat de technische levensduur van onze bussen langer is dan de economische. Wij hebben als Arriva Nederland de jongste vloot met de snelste afschrijving. Maar nu gaat dat soms even wat anders en dan wordt onderhoud cruciaal. Soms moeten we daarvoor een nieuw contract afsluiten of een contract aanpassen. Dat doe ik dan samen met de afdeling Inkoop.’
den Adel - Operationeel vlootbeheerder - Operations Support – Techniek
En dan is er nog Erik. ‘Ik was de laatste tijd druk met het zorgen voor “een tweede leven” voor onze Arriva bussen. Dat komt aan de orde als er bussen zijn die in ons vlootplan geen plek meer hebben. Zoals bijvoorbeeld na het concessieverlies onlangs. Erik: ‘Het waren in dit geval een flink aantal bussen van verschillende
merken zoals Volvo, Mercedes en elektrische VDL Citea’s. Die bussen vertegenwoordigen een flinke waarde. Goed om te kijken wat je er dan nog mee kunt. Eerst kijk je bij Arriva Nederland.
Dat is dus waarom je Fryslân- en Zuid Holland-bussen nu tijdelijk in andere regio’s ziet. Maar ook binnen Arriva Group. ‘Kroatië bleek een behoefte te hebben.’ Erik zorgde ervoor dat de bussen volledig nagekeken werden en waar nodig werden gerepareerd. Daarna regelde hij de benodigde exportdocumenten. ‘Ik meld eerst de bestaande kentekens af bij de RDW en zorg daarna voor witte reiskentekens.’ En dan? ‘Dan is het zaak dat ze opgehaald worden. Zo kwam er een hele touringcar met Kroatische chauffeurs naar Meppel. Iedere chauffeur reed vervolgens weer terug naar Kroatië met één van die bussen.’ Zien we ze daar in originele bestickering terug? ‘Ja het gebeurt wel eens dat je in het buitenland een bus met NL bestickering ziet.’
Afdeling Vlootmanagement bestaat, naast de Vlootmanager (vacature), uit nog 4 collega’s. Het gaat om operationeel vlootbeheerder Eric den Adel, Adviseur Netcongestie Danny van der Bij, Joop Ketelaar die zich bezig houdt met nieuw materieel en Ruud Haan, Productspecialist Laadinfra. Tijdelijk levert collega Michael Gouri ondersteuning in verband met de vele mutaties en vlootwisselingen.
Erik
Puzzel mee
Puzzel mee en maak kans op een bioscoopbon t.w.v. 25 eUro
De prijswinnaars van uitgave 3 - 2024 zijn:
- Henk Koning – Store-medewerker Enschede (Regio Oost)
- John Bisscheroux – Coördinator/meewerkend voorman Techniek Limburg (Operations Support)
- Ben Ruijgt – Chauffeur Bergen op Zoom (Regio Zuid)
sudoku
Om net als hen kans te maken op een bioscoopbon zoek je onderstaande woorden in de woordzoeker.
De overgebleven letters vormen de oplossing. Stuur die oplossing vanaf jouw Arriva mailadres naar communicatie@arriva.nl.
woordzoeker
AANVANG
BEGIN
CIRCULAIR
FRIS
GROEIEN
GROEN
INZET
LENTE
NIEUW
ONDERZOEKEN
OPENING
antwoord
RECYCLEN REIZEN STARTEN STARTPUNT
VERHUIZEN
VERKIEZINGEN
VERS VOORJAAR
ZIN
ZON
DE WAARDE VAN
Always look on the bright side!
De afgelopen maanden kregen we bij Arriva zo’n 170* klachten. We nemen bij Arriva de tijd om klachten zorgvuldig te onderzoeken en als dat mogelijk is, verbeteringen door te voeren. Maar wist je dat we ook enthousiast reageren op de complimenten die we ontvangen? We brengen die lovende woorden graag direct over aan de betreffende collega. In deze Arrivaria geven we extra aandacht aan deze positieve feedback. Geniet van deze mooie woorden, want ze zijn ook voor jou en jouw werk bestemd!
*Specifiek op het gebied van houding en gedrag.
Regio Limburg - Trein
Het is echt bomvol in de Maaslijn vandaag. Maar wat benoemt de machinist dat op een fijne, warme en menselijke manier.
Regio Zuid - Bus
Ik zit momenteel in buslijn 300 (Waalwijk). Deze chauffeur heeft een uitzonderlijk goede rijstijl. Heerlijk rustig, geen wilde bewegingen. Mijn overgevoelige evenwichtsorgaan zorgt vaak voor een misselijkmakende rit. Maar ik denk dat ik nu zelfs zou kunnen lezen. Graag meer deze rijstijl! Superplezierig!
Regio Noord - Trein
Het kan wel eens voorkomen; treinuitval. Maar dat de bussen meteen klaar stonden verdient een compliment. In Hardegarijp gingen we met de trein meteen weer door.
Regio Limburg - Bus
Op eerste en tweede kerstdag hebben wij gewandeld in het Limburgse Heuvelland. De reis naar het beginpunt van de wandeling en de terugreis na afloop van de wandeling deden we met Arriva. De bushaltes lagen fijn in de buurt van het eindpunt van onze wandelingen en alles reed volgens schema. Hulde aan de chauffeurs die (ook op deze feestdagen) op deze lijnen rijden.
Regio Oost - Bus
Bij de P&R in Enschede wachten de bussen nu wat vaker op de halte in plaats van direct door te rijden. Wat een fijne verbetering. Dank!
Regio Zuid Bus
Complimenten aan de beleefde buschauffeur die een reiziger aanspreekt over het niet mogen eten in de bus. Uiterst beleefd werd er iets gezegd en toen ging die mevrouw toch tekeer. Ik wil mijn naam doorgeven om mijn ervaring te kunnen delen mocht de dame die werd aangesproken een klacht indienen.
Regio Limburg - Trein
Vandaag was ik getuige van een incident op de Maaslijn. Ik wil mijn waardering uitspreken voor de twee conducteurs die dienst hadden en op professionele en adequate manier hebben gehandeld. Ik hoop dat deze medewerkers de waardering krijgen die zij verdienen.
Regio
Zuid - Bus
Ik ben kort maar krachtig vandaag: Wat een professioneel rijgedrag van de chauffeur deze vroege ochtend. Ontzettend comfortabel en toch punctueel. Misschien lag het aan het tijdstip maar hoe dan ook. Het was een topstart van mijn werkdag.
Regio Limburg - Bus
Wat een vakmanschap toonde onze chauffeur tijdens de sneeuwval. Wij kregen tijdens de rit te maken met een opstopping omdat 2 vrachtauto’s vanwege de gladheid halverwege de bergweg strandden. Nadat we enige tijd stilstonden, besloot de chauffeur om bergopwaarts de vrachtauto’s over de linkerhelft in te halen. Dat deed hij prettig en rustig. Een dik compliment voor alle kalmte en daadkracht ondanks de omstandigheden.
Regio
Limburg - Bus
Een pluim voor de chauffeur van lijn 99 op oudejaarsavond. Hij was wel heel jong maar reed als iemand met jaren ervaring, wenste mij een fijne jaarwisseling en riep mij terug omdat ik vergat uit te checken. Top.
Regio Oost - Bus
Kun u dit doorgeven aan de chauffeur die op lijn 85 reed. Toen ik hem trof had ik teveel gedronken en uitte mijn eigen frustraties op hem. Ik deed agressief voor niks. Ik wil graag mijn excuses maken.
Klantenservice
Yes. Jullie zijn de eersten die goed hebben geluisterd en mij goed hebben geholpen. En ik ben al sinds gisteren bezig omdat mijn dochter haar ov chipkaart verloor. Iedereen stuurde me maar een link en ik kreeg het niet voor elkaar. Met jullie hulp wel!
De wachtdienstdag in regio Noord
Maandag 27 januari kwamen alle wachtdienstfunctionarissen, die een actieve rol hebben bij een crisis op de Noordelijke Lijnen, samen tijdens de wachtdienstdag in regio Noord.
Zo zorgen ze in regio Noord voor de goede afhandeling van spoorwegen sociale veiligheidsincidenten en geven aandacht aan de goede opvang en nazorg voor de collega’s. ‘Het is belangrijk om elkaar allemaal minimaal één keer per jaar te zien’, zegt Simon Dekkinga, manager Service & Veiligheid. ‘We doen dit naast ons “gewone” werk. Een crisis is gelukkig niet van iedere dag en we moeten wel scherp blijven’.
Tijdens de wachtdienstdag lag de focus op afhandelingsscenario’s van verschillende soorten incidenten. Ook werden de incidenten van de afgelopen periode geëvalueerd. Op deze manier blijft alle kennis op peil en is er aandacht voor nieuwe- of aangepaste instructies.
’s Middags werd een workshop gegeven door ProRail. Algemeen leider en officieer van Dienst Rail, Jarno Bakker, deelde als expert zijn ervaringen: ‘Elke calamiteit is net weer iets anders dan de vorige. Door dit te delen leren we van elkaar.’
De kennisbrengers van Vitalise
Zo’n anderhalf jaar geleden startte Arriva samen met onderzoeksbureau TNO, laadleverancier Heliox en softwarebouwer ChargePoint met een proef onder de naam Vitalise. Samen onderzoeken we welke factoren van invloed zijn op de levensduur van accu’s. Die kennis willen we gebruiken om de levensduur van onze accu’s te kunnen verlengen. We doen aan dit onderzoek mee met onze elektrische bussen in Maastricht.
Het project had een lastige start Dit is begrijpelijk omdat het de eerste keer is dat er zo gedetailleerd naar de levensduur van bus batterijen wordt gekeken. Ook de brand in de stalling van Maastricht hielp niet mee.
Maar nu is de eerste mijlpaal in zicht De batterijgezondheidsmetingen zijn namelijk goed ingeregeld en de data worden door TNO ontvangen. We meten de busbatterijen ‘s nachts terwijl ze worden opgeladen volgens een strak protocol. En overdag? Dan rijden deze kennisbrengers, onze bussen, gewoon hun routes in de dienstregeling.
Nieuwe namen voor treinen Twente-ZHO
Iedereen mocht meedenken over de namen voor de treinen die rijden op het traject Zutphen – Hengelo - Oldenzaal. En wat kwamen er veel reacties! Uit alle inzendingen koos een jury zeven namen. Namen die echt betekenis hebben in de regio.
Dit jaar rijden ze alle zeven op het spoor: Witte Wieven, Poasboake, Twickel, De Tukker, De Marskramer, Het Twentse Ros en ’n Oaln Griez’n . Je herkent de treinen aan de naam op de buitenkant, maar ook ín de trein ga je het zien. De toiletruimte wordt bestickerd in de stijl van de naam, er komt een gedicht bij en we geven er informatie over de treinnaam en bestemming.
Want wat weet jij bijvoorbeeld over de Witte Wieven?
We vertellen je er alles over op over.arriva.nl/TreinenZHO
en ook in de speciale podcastaflevering: ‘In de trein…tussen Zutphen en Oldenzaal. (scan onderstaande code in Spotify om gratis te beluisteren).
Het wordt weer lente
Frank van Setten
We lijken somber te beginnen in deze Arrivaria. Frank van Setten neemt ons in deze uitgave mee in de huidige stand van zaken waarbij het rommelt in en voor het openbaar vervoer. Maar als er iets van alle tijden is, is dat verslechtering en daarop weer aanpassing en verbetering in het ov. En ook nu komt de lente er gewoon weer aan, is Franks overtuiging. Lees maar mee.
Als je de laatste tijd de kranten en televisie volgt, word je niet vrolijk van wat er over het ov verteld wordt. Er is een nieuwe regering die flink moet bezuinigen en het ov zal daar zeker niet aan ontkomen. Ook lezen we veel over problemen met concessies: de energietransitie die niet geheel of geheel niet wordt waargemaakt en nieuwe vervoerders die te weinig bussen en chauffeurs hebben waardoor ritten uitvallen en reizigers boos worden. En ook in bestaande concessies hebben we maken met personele krapte.
Sombere
Daarnaast heeft Nederland een groot fileprobleem. De Minister heeft geen oplossing en door het stikstofprobleem ligt de bouw bijna stil. De conclusie lijkt somber: de wegen zijn overvol en het openbaar vervoer heeft ook problemen. Is er nog een oplossing? Als we naar de geschiedenis van het ov kijken, zien we dat dit niet de eerste crisis is. Al in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw hadden (tram)bedrijven last van “wilde” autobussen die klanten afpakten, wat leidde tot verliezen. Dit losten de bedrijven op door ook zelf voor bussen (i.p.v. trams) te kiezen. Vervolgens werd door de komst van de Wet Autovervoer en Personen (1939) een lijn of netwerk aan één vervoerder (concessie) toegewezen. Na de oorlog bloeide het openbaar vervoer op tot grote hoogte. Maar tegen het einde van de jaren 60 doken er weer problemen op. Meer mensen gingen over op de brommer of de auto. Het gebruik van het ov daalde en bedrijven leden verlies. Lijnen werden opgeheven, bedrijven samengevoegd, maar de rode cijfers bleven. Na lang onderhandelen zag de regering in dat openbaar vervoer nodig is voor een land en ze spongen financieel bij.
En met die taak, die zij ook voor zichzelf zagen, verbeterden de omstandigheden. Er werden busbanen aangelegd, verkeerslichten werden afgestemd op de bussen en NS voerde het Intercitynet in. Maar als de overheid een financiële partner in de bedrijven is, dan is de keerzijde dat bij bezuinigingen die dan ook gelden voor het ov.
En zo komen we in de jaren 80 weer uit bij tijden van flinke bezuinigingen: lageren lonen en “dunne” buslijnen die werden opgeheven. Hier ontstond een rol voor de buurtbus. Die verzorgt nu al bijna 50 jaar het vervoer in kleine dorpen. Door de samenwerking tussen regionale trein en bus ontstond het visgraatmodel. Daarmee werd voorkomen dat op grote schaal de regionale spoorlijnen opgeheven werden. De invoering van kleinere lightrailtreinen met éénmansbediening, zoals wij die bij Arriva ook kennen, hebben daarbij zeker geholpen.
Uiteindelijk ging ook na die crisis de zon weer schijnen en rond de eeuwwisseling waren trein en bus weer goed op gang. Daarop kwam het idee van marktwerking, dat vanuit Engeland overwaaide naar Europa. In de meeste landen betekende dit dat busbedrijven hun concessies na een aanbesteding opnieuw moesten winnen (of verliezen). Er kwam een uitzondering voor treinen en het vervoer in de grote steden. Nieuwe internationale spelers zoals Arriva, Keolis en Transdev kwamen op de markt. Ook nationale spoorbedrijven zoals DB, SNCF en NS investeerden in het buitenland. Door deze impuls verbeterde het ov en steeg het gebruik tot 2019.
En dan corona. Zoals op meer plekken leverde dat een kentering op. Toen
gingen er enorme bedragen naar herstel. De buitenlandse bedrijven verloren hun belangstelling, want zij richtten zich op hun eigen land. De reizigersaantallen van 2019 kwamen (nog) niet terug. En zo komen we halverwege deze jaren 20 weer in een crisis. Op één van de eerste lentedagen in maart met een stralende zon, denk ik erover na. Hoe komen we, met alle ervaring van de laatste 100 jaar meewegend, nu weer uit deze crisis?
Ik denk dat het file- en stikstofprobleem ons kansen geeft. Steeds meer steden willen minder auto’s en nieuw asfalt leidt alleen maar tot meer files en stikstof. Dan is goed ov een must. Het BRT-concept (Bus Rapid Transport) kan hierbij helpen. Zo wordt snel en aantrekkelijk busvervoer geboden. Naast een landelijk BRT plan wordt er in de regio
al stappen gezet. Bijvoorbeeld door de vluchtstroken langs de A50 tussen Uden en Eindhoven aan te passen, zodat de bus langs de file kan rijden. Een ander idee is het combineren van ov met speciaal vervoer voor ouderen om zo die doelgroep weer aan het ov te binden. En denk ook aan de snelle ontwikkeling van IT-systemen waarmee kansen ontstaan voor flexibele vervoersystemen die meer afgestemd zijn op de wensen van de reiziger.
Dus ja, er is zeker een toekomst voor het openbaar vervoer. De zorg voor het milieu is daarbij “een belangrijke partner” en ook de huidige regering zal inzien dat aandacht nodig is.
Iedereen kent wel “een setje” bij Arriva. Mensen die bij Arriva werken en met elkaar verbonden zijn. Met hun DNA of op een andere manier. Ook in deze Arrivaria zoeken wij deze mensen op. Hoe is het om DNArriva te delen?
Vader Gert en dochter Alysa (Regio Zuid)
Zij zijn het sprankelende vader-en-dochter duo uit Uden. Alysa is sinds november 2024 in dienst, na eerder in de retail te hebben gewerkt. Ze geniet nu van de vaste werktijden en de rust die het vak van buschauffeur met zich meebrengt. Naast haar werk zorgt Alysa ook voor haar paard. Dat kan zij nu beter combineren met haar werk: ‘Nu is het nooit meer, werk jij even een uurtje over. Je tijden en diensten staan vast, dat geeft mij veel rust. Daarnaast word ik er gelukkig van om mensen te helpen naar hun volgende bestemming. Dat geeft een goed gevoel.’
Gert werkt al 11 jaar bij Arriva en beschrijft het rijden in de bus als “dagelijks een levend schilderij te mogen aanschouwen”. Hij gaat fluitend naar zijn werk. Hoewel hij officieel over twee jaar met pensioen kan, wil hij nog wel even door. Hij vindt het geweldig dat zijn dochter nu ook buschauffeur is: ‘Ik nam haar vroeger natuurlijk al vaker gezellig mee op de bus, maar dat zij nu ook echt zelfstandig op de bus zit doet mij deugd. We delen dezelfde passie voor ons werk.’
Moeder Aafke en dochter Reza (Regio Noord)
Ze zaten samen op de bank toen moeder Aafke, Steward-BOA OV aan dochter Reza vroeg: ‘Is dit wat voor jou?’ Aafke wees haar op de vacature bij Arriva voor Store-medewerker. Reza studeert Veiligheidskunde, werkt bij de Kruidvat en “had nog wel wat tijd over”. Op dat moment belde toevallig de teammanager van Aafke en toen ging het snel… Reza solliciteerde, had een gesprek en werkt nu al bijna een jaar op de Store van Arriva. Ook Aafke zelf kwam via-via bij Arriva aan het werk. Al 6 jaar is ze met veel plezier steward-BOA OV. ‘Geen dag is hetzelfde, je weet nooit wat er gaat gebeuren, ik heb veel vrijheid, ik zit niet binnen en werk met mensen. Het is echt superleuk!’ Het enige wat minder is… ’de agressie die je soms tegen komt.’
Aafke: ‘Als Reza bij de Store werkt, ga ik altijd even langs voor een kletspraatje. Even een kopje koffie.’ Ook andere collega’s van Aafke weten Reza in de Store te vinden: ‘Ik kende al veel collega’s van mijn moeder. Van gezicht, van naam. Nu komen ze ook vaak even langs om hoi te zeggen.’ Wat ook leuk is, vertelt moeder Aafke: ‘Dat we nu ook samen naar bedrijfsfeesten kunnen!’
Over 2,5 jaar is Reza klaar met haar studie. ‘Mijn teammanager zei al, voor een stage of doorgroeimogelijkheden mag je altijd langskomen. Er zijn voor mij bij Arriva veel kansen!’.
Reza en Aafke
Gert en Alysa
Broer Eelke en zus Hiltsje (Hoofdkantoor)
Maak kennis met broer en zus de Boer. Eelke kwam in 2020 in dienst als vormgever bij Corporate Affairs. Hiltsje volgde een jaar later als medewerker Klantenservice. Hiltsje: ‘We hebben dezelfde studie gedaan, maar ik sloeg bij Arriva in eerste instantie een andere weg in. Nu ben ik naast medewerker Klantenservice ook twee dagen als vormgever actief, specifiek voor glimble’. Ze vindt dat een fijne afwisseling met haar andere werkzaamheden voor de Klantenservice.
Haar broer Eelke is voornamelijk aan de slag met huisstijl en vormgeving Arriva-breed. Hij verzet werk voor het hoofdkantoor en ook in opdracht van de regio’s. Denk aan het opmaken van tenderdocumenten, presentaties, deze Arrivaria, jaarplannen, de arbeidsmarktcampagne, bus- en trein bestickering en ga zo maar door; geen dag is hetzelfde.
De twee vinden het bijzonder om bij hetzelfde bedrijf te werken: ‘Onze wegen kruisten elkaar al regelmatig door de jaren heen. Nu wat vaker dan eerder, aangezien we op dezelfde verdieping werken in Heerenveen, haha. En we hebben nu nog meer raakvlakken doordat we allebei bezig zijn met ontwerpwerkzaamheden’, zegt Eelke.
Ook buiten het werk zijn er overeenkomsten. Ze delen een gezamenlijke passie voor hardlopen en mountainbiken!
Echtpaar Freddy en Willy (Regio Oost)
Freddy (52) is al jaren buschauffeur. Sinds ruim een jaar heeft hij er een nieuwe collega bij. Wie dat is? Zijn eigen vrouw Willy. ‘Toen ik mijn busrijbewijs had gehaald, ging ik met Freddy op lijnverkenning in de Achterhoek, ja dat was bijzonder leuk en gezellig’, zegt Willy die het rijden op de bus “helemaal te gek vindt”.
Het samenwerken is het stel niet vreemd. Jarenlang runden ze hun eigen rijschool in Zelhem. Totdat Freddy in 2009 buschauffeur werd. Willy ging daarna als rij-instructeur in loondienst verder.
Drie jaar geleden wilde Willy weleens wat anders. ‘Waarom ga je niet gewoon op de bus?’, zei Freddy. En zo gebeurde het. Willy: ‘Ik had binnen drie maanden mijn busrijbewijs en de bijbehorende examens gehaald.’
Op de bank thuis gaat het regelmatig over het werk. ‘We hebben soms hele bijzondere reizigers in de bus en daar praat je dan over’. Freddy en Willy maken nu, ook samen, een nieuwe stap in hun werk. ‘We zijn bezig met het examen voor rij-instructeur voor de bus. We overhoren elkaar en als het goed gaat mogen we straks allebei bus rijles gaan geven bij Arriva. We hebben daar nu al heel veel zin in’.
Hiltsje en Eelke
Willy en Freddy
Breng je stem uit!
Eerste ritnachttrein Zwolle – Schiphol
In de vroege uurtjes van 15 maart was het zover! De nieuwe nachttrein die rijdt tussen Zwolle-Lelystad-AlmereAmsterdam CS- Schiphol en vice versa ging van start. Samen met collega’s en genodigden vertrok de Arriva-trein, gereden door machinist Jarno, om 1.21 uur uit Zwolle. Met ook nog een DJ aan boord, werd het één groot feest.
Deze trein rijdt volgens het zogenaamde Open Acces (open toegang) principe. In dit geval met een garantstelling voor een minimale omzet door de gemeenten Almere en Lelystad.
De reizigers van deze eerste rit zien de voordelen: ‘Eerder was je veel te vroeg op Schiphol of veel te laat voor een vroege vlucht. Dit is nu perfect’. Een andere - redelijk beschonken - reiziger vult aan: ‘Nu lig ik na het stappen in Amsterdam toch nog een beetje op tijd in mijn bed’.
Deze nachttrein rijdt vanaf nu in de nacht van vrijdag op zaterdag en van zaterdag op zondag.
Start implementatie Achterhoek Rivierenland
We zijn begonnen! Op woensdag 29 januari gaven we het startsein voor de implementatie van concessie Achterhoek Rivierenland. Er moet in de komende tijd nog heel veel gebeuren voordat we in december 2025 onze plannen kunnen uitvoeren. We willen dan dat meer mensen, meer gaan reizen en dat reizigers tevreden zijn en op ons kunnen rekenen.
Dat betekent: meer busvervoer én meer chauffeurs. De bussen worden volledig elektrisch en de treinen krijgen allemaal een toilet en een upgrade (technisch, interieur en exterieur). Daarnaast krijgen we er 9 nieuwe treinen bij, die eerder onder de merknaam Breng reden.
Al het materieel krijgt een nieuwe look! De bussen en treinen worden voorzien van de RRReis huisstijl, die hoort bij al het regionale openbaar vervoer in de provincies Gelderland, Overijssel en Flevoland.
Regiodirecteur Annemarie Hoogeveen: ‘We werken met veel enthousiasme aan deze nieuwe concessie en zijn vastbesloten om er een succes van te maken!
Arriva Touring ‘on route’
Van 4 t/m 6 maart was Arriva Touring voor het eerst aanwezig bij de ITB in Berlijn.
De ITB is de grootste toerismebeurs met meer dan 100.000 bezoekers. Onze Touring-stand, bemenst met een aantal Touring-collega’s, was te vinden op het bruisende Hollandplein naast 44 andere standhouders en zo’n 50 bedrijven.
Ook commercieel manager
Touring Nicole van der Zwet was erbij. Nicole: ‘Onze aanwezigheid geeft ons de mogelijkheid om in contact te komen met internationale partners en potentiële klanten. De positieve reacties bevestigden de interesse in onze diensten.’
Deze eerste deelname bleek dus een groot succes. Met een versterkt netwerk, maar ook met concrete offerte-aanvragen en een positief gevoel, keerde Touring terug. Nicole: ‘We kijken uit naar de volgende editie in 2026!’
voorjaar -fietsweer-
Houd intranet in de gaten! Binnenkort wordt een leaseregeling voor een fiets onderdeel van onze arbeidsvoorwaarden.
Nieuwe collega?
Aanbrengpremie: €1.000
Kijk op Scienta
Rianne
(34)
Verkeersleider ASL Trein
Van catwalks in Milaan tot controlekamers in Groningen – Rianne heeft al heel wat paden bewandeld. Ze begon als Steward BOA-OV bij Arriva en groeide via ASL Bus door naar verkeersleider Trein. ‘Ik zit hier helemaal op mijn plek. Geen dag is hetzelfde!’
Kom ook bij Team Arriva
Handhaving en haute couture
Als steward kwam Rianne in aanraking met heftig geweld. Rianne kreeg de kans om te re-integreren bij een andere afdeling. ‘Het werd ASL Bus. Een hele leuke en dynamische tak binnen Arriva.’ Maar Riannes leven nam een onverwachte wending: ze werd gescout als model. ‘Ineens liep ik shows in Parijs, deed ik fotoshoots in Athene en stond ik midden in modestad Milaan. Het was fantastisch, maar uiteindelijk koos ik voor stabiliteit. Na drie jaar avontuur ging ik met plezier weer terug naar ASL Bus.’
Overstappen naar Trein
Na vijf jaar wilde Rianne doorgroeien naar ASL Trein. ‘Ik wilde meer spanning, meer uitdaging. Dat zit toch een beetje in mij.’ Ze solliciteerde bij ASL Trein, waar het werk een stuk complexer is dan bij Bus. ‘Het verschil is groot. Een bus kan je omleiden als er iets op de weg gebeurt, maar een trein kan natuurlijk niet zomaar van spoor veranderen. Dat maakt het gevolg van een storing veel groter, meer mensen hebben er last van en het maakt mijn werk avontuurlijk. En dat laatste is precies wat ik zocht!’
Linialen in de aanslag
Bij ASL Trein draait alles om bijsturing. ‘We lossen verstoringen op, regelen vervangend personeel en passen dienstregelingen aan. En dat doen we nog écht met de hand: grafieken, kaarten en potloodlijnen. Geen automatische piloot dus, en geen applicatie die alles voor je uitrekent. Hier moet je zelf nadenken en snel schakelen. We zitten in hetzelfde pand als ProRail. Dat houdt de lijntjes kort en de sfeer goed. Ons kantoor voelt als een kleine bunker, maar het teamgevoel is groot.’
Niets boven Groningen
‘We houden de lijntjes kort en de sfeer goed’
‘Als je écht wilt, kan er bij Arriva veel. Ik moest drie keer solliciteren bij ASL Trein voordat ik de opleiding mocht doen. Nu zit ik hier helemaal op mijn plek. Ze zijn streng, maar met reden. Het is werk waar je stressbestendig voor moet zijn. En ontzettend oplossingsgericht. Ik wil ooit vast wat anders, als het niet meer spannend genoeg is. Maar op korte termijn zie ik dat niet gebeuren.’
Colofon
Redactie:
Arjen Visscher, Michaël Hertzberger, Simone van Oosten, Peter Jeucken, Bart Mestrom, Jessica Westdijk, Stefan Claessens en Liesbeth Oelen
Met medewerking van: Schrijf-Schrijf
Eindredactie:
Tamara Vannuys / Merle Oude Nijhuis , Corporate Communicatie
Vormgeving:
Eelke de Boer, Corporate Communicatie
Fotografie:
Arriva Nederland, Mind of Visuals, Dennis Versteeg, Fotografie Erald van der Aa, Stefan Verkerk
Drukwerk:
Grafische Groep Van der Eems
Puzzel: © DePuzzelmaker.nl
Met dank aan alle medewerkers die hebben bijgedragen aan deze uitgave.
De Arrivaria stellen we met zorg samen en drukken we op duurzame wijze.
Je leest de uitgave digitaal op www.arriva.nl/Arrivaria
April 2025