Studeren in 2015 Iris Oude Wesselink, derdejaars studente Tandheelkunde
Sjoerd Algera is gepensioneerd tandarts. Hij studeerde in de jaren zeventig aan de Universiteit van Amsterdam en startte daarna een solopraktijk. Iris Oude Wesselink is derdejaars studente Tandheelkunde in Groningen en moet vaak nee zeggen tegen vrienden: studeren anno 2015 is ‘continue presteren’. Iris en Sjoerd bespreken zaken als studiefinanciering, de studievereniging en de studiedruk: wat is er veranderd in veertig jaar Tandheelkunde?
Ellen Dobbelaar Foto Iris: Chris Dekker
I
ris Oude Wesselink (22) staat op het punt om aan haar masterprogramma te beginnen. Een mooi moment om terug te blikken op de eerste helft van haar studie. ‘Eerst was ik uitgeloot, daar was ik helemaal kapot van. Als tussenjaar heb ik toen Farmacie gestudeerd. Hoewel ik natuurlijk heel graag Tandheelkunde wilde studeren, vond ik de hoeveelheid praktijk wel een dingetje. Je hoort mij niet klagen hoor, ik vind Tandheelkunde een hele leuk studie. Maar als ik kijk naar andere vrienden, die hebben het veel rustiger. Ik moet vaak nee zeggen. Je moet continue presteren. De vraag of ik dit wel kan, heeft wel even door mijn hoofd gespookt.’
Studiedruk Oude Wesselink denkt dat veel mensen zich vergissen in de studiedruk.‘Je maakt lange dagen op de universiteit. Aan de andere kant wil je ook het studentenleven verkennen. Maar je functioneert gewoon niet als je ’s ochtends vroeg weer aan de slag moet. Het is echt een kwestie van goed plannen. Als je dat niet kan, wordt het best lastig. Het is even wennen hoe je je studentenleven moet inrichten, maar op den duur vind je je draai wel.’ Of ze tijdens haar master meer vrije 26 Dentz
tijd krijgt? ‘Ik hoop straks iets minder kliniek- en praktijkuren te draaien, omdat ik het ga combineren met een bestuursjaar.’
Studiefinanciering Voorlopig heeft Oude Wesselink nog recht op een studiebeurs voor uitwonenden. Per maand ontvangt ze 266 euro. ‘Per 1 september krijg ik te maken met het leenstelsel. Ik ben nog met m’n ouders aan het overleggen wat ik moet doen, maar de kans bestaat dat ik ga lenen. Dat vind ik natuurlijk niet leuk, maar de baanzekerheid verzacht het leed een beetje.’ Ze werkt ook nog naast haar studie, ‘voor de leuke dingen’, zegt ze. ‘Ik werk twee à drie avonden per week als voedingsassistente op de afdeling kinderoncologie in het UMC Groningen.’
Toekomst Op de vraag hoe de toekomst eruit ziet, antwoordt ze: ‘De trend is dat je in een groepspraktijk gaat werken. Als ik nu moet kiezen, zou ik twee dagen werken in een algemene praktijk en twee dagen als specialist, en dan een bijzondere tandheelkundige richting in de gehandicaptenzorg. Maar ik moet nog drie jaar, dus ik ga zoveel mogelijk kansen pakken.’