αντί × λόγου
να γράφει
γράφει ο Άγγελος Σαμιώτης
Περί τέχνης και πραγματικότητας…
Ας πούμε πως υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Η πρώτη αφορά εκείνους που αποδέχονται σιωπηρά την σκληρή πραγματικότητα και η δεύτερη εκείνους που είτε δεν την αποδέχονται, είτε προσπαθούν να την σχολιάσουν και να την αλλάξουν. Οι πρώτοι, ας πούμε πως συμβιβάζονται (και σε αυτό δεν ασκώ κριτική). Οι δεύτεροι, έχοντας φτάσει σε αυτό το σημείο συνειδητότητας, έχουν ήδη περπατήσει σε ένα μονοπάτι, απ’ το οποίο η επιστροφή είναι αρκετά δύσκολη. Ό καθένας από εμάς αναγκάζετε να βιώνει μια πραγματικότητα γεμάτη απαγορεύσεις, περιορισμούς και δεύτερες σκέψεις και όλοι μας είμαστε παίκτες του ίδιου παιχνιδιού που ονομάζεται ζωή. (ή ζωή που μας έχουν επιβάλει, εναλλακτικά). Θυμάμαι πως από μικρός ένοιωθα μια είδους αντίδραση για όλα αυτά που βλέπω γύρω μου, αλλά δυσκολευόμουν να βρω έναν τρόπο για να παρέμβω. Σήμερα νοιώθω πως οι τρόποι να παρέμβει κανείς είναι τόσοι, όσο και οι άπειρες εκδοχές αυτής της πραγματικότητας. Όλοι μας είμαστε ικανοί να την αλλάξουμε τελείως και αν όχι, τουλάχιστον να την τροποποιήσουμε, αρκεί να την αποδεχτούμε. Ανάμεσα στους πολλούς τρόπους, για να το επιτύχουμε, είναι και η τέχνη. Ένα μέσο όχι μόνο προσωπικής έκφρασης, αλλά και ένα όπλο που μάχεται ενάντια στην κυριαρχία και στην καταπίεση της θορυβώδους πραγματικότητας που ζούμε. Η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου έγκειται στην δυνατότητα του να δημιουργεί και αν κάτι μας ξεχωρίζει από τα ζώα κατά την γνώμη μου είναι αυτό. Η τέχνη, εκτός από δη-
36