Op naar de toekomst
Door: Bart Breuk, lid sinds 1975, trotse voorzitter sinds 2024
Dit is het vierde en helaas het laatste nummer van de Jubileumkrant. Het thema ‘toekomst’ bevalt me wel, want vooruit kijken is wat we de komende jaren wat het bestuur betreft veel zullen gaan doen.
In de Kerstperiode heb ik met een aantal andere vrijwilligers de coaching van Phaedra van der Molen op me genomen. Dit toptalent uit eigen jeugdafdeling was een paar weken op studieverlof in Nederland, maar wilde haar roeitraining niet missen. Toen ik haar leeftijd had en eveneens fanatiek wedstrijden roeide, waren er ook Amstelleden die me ondersteunden om mijn doelen te bereiken. Het materiaal dat ik tot mijn beschikking had loog er niet om. Die ondersteuning en roeien in het beste materiaal vond ik vanzelfsprekend. Zo was ik met mijn roeimaat Jan Frits de eerste Nederlandse ploeg die met bigblades begonnen. En met succes, want we werden er Nederlands Kampioen mee in de lichte dubbel. Ik had geen idee wat er bij komt kijken om het materiaal up-to-date te houden, om ervoor te zorgen dat er ook in de komende jaren geïnvesteerd wordt in nieuw materiaal en dat er continu gekeken wordt naar ontwikkelingen om bij te blijven.
Hoe anders is de rol die ik nu heb. Samen met de andere bestuursleden en met de vele geweldige vrijwilligers zorgen we ervoor dat we een geweldig jubileumjaar achter de rug hebben en nog veel meer leuks gaan organiseren, dat we verbouwingen realiseren en dat we kennis van onze mooie sport aan elkaar overdragen. Onze vereniging verdient leden die aandacht voor elkaar hebben en de handen voor elkaar uit de mouwen steken. Maar ook als je hier alleen komt om te roeien, of om een borrel of kopje koffie te drinken, dan hoor je erbij. We zorgen er met ons allen voor dat onze club klaar is voor de toekomst. Dat jij en ik morgen in een zo goed als nieuwe boot stappen en kunnen genieten van het mooiste roeiwater van Nederland is misschien ook wel vanzelfsprekend. Omdat zoveel Amstelleden het vanzelfsprekend vinden om er voor elkaar te zijn.
Ik kijk enorm uit naar de komende jaren. Het afgelopen jubileumjaar was een groot feest en wat mij betreft blijven we nog een flinke tijd in die stemming. Op naar de toekomst!
Bart Breuk trotse voorzitter van R&ZV De Amstel
De toekomst vanuit het verleden
PAGINA 2
De Amstel: sport, traditie en verbinding.
Dirk Coster: van Friese wieg tot Alphense veteraan
Dirk Coster: passie, roeisucces en verenigingsgeest.
PAGINA 3
Hieronder een afbeelding van ons clubgebouw zoals het er over 150 jaar uit zou moeten zien. Volgens ai althans. In 1989 bestond ai nog niet en werd er nog ‘gewoon’ met een potlood ontworpen. De architect van o.a. Ikea Amsterdam ontwierp een nieuw verenigingsgebouw inclusief woontoren en ondergrondse parkeergarage. Het ontwerp werd begin 2000 afgestoft door een stadsdeelvoorzitter die onze locatie had aangewezen voor een nieuw kantoor voor zijn ambtenaren. Beide ontwerpen zijn gelukkig nooit verder dan de tekentafel gekomen.
Amstel’s toekomst is helder in JONGAMSTEL’s ogen
Een nieuwe generatie bouwt aan sport, traditie en een sterke toekomst.
PAGINA 5
Deze krant is online in kleur te bekijken.
De toekomst vanuit het verleden
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
We gaan in gesprek met Lia en Harry Haringa over waar we met onze Amstel naartoe moeten en kunnen. Twee waterratten met een eigen achtergrond treffen elkaar roeiend bij De Amstel.
Lia heeft in haar jeugd veel wedstrijden gezwommen, maar de echte top bleek net te hoog gegrepen. “In mijn roeitijd heette ik Alie Segaar (later Lia).”
“We (de familie Segaar) woonden destijds (1956-58) bij de Ceintuurbaan, en het prachtige gebouw van De Amstel was vlakbij. Van skiff tot een acht door de grachten, alles was aantrekkelijk en indrukwekkend om te zien. Alle reden om lid te worden (na een geslaagde ballotage).”
Na de instructie kwam het wedstrijdvaren in een acht ter sprake. Deze acht roeisters vormden al gauw een vriendengroep, en vele seizoenen bleven zij aan wedstrijden meedoen. Het fotoboek komt op tafel, met kiekjes van onder andere de Naarden Bumping en de bijpassende verhalen over coaches zoals Dick Severiens.
Roeien als vertier
Harry zeilde een aantal jaren met een schoolvriend, maar ook dat had grenzen. Hij memoreert de toen nog slechte watersportkleding, waardoor iedere guts buiswater direct tot op de huid doorweekte. Met de aanstaande dienstplicht bleek roeien (eerst schoolroeien bij VBWJ-Berlagebrug) in de vrije weekenden de gewenste verandering.
We hebben het over de jaren rond 1958-60, en de wereld was echt anders. Vertier, zoals met tv of computers, lag nog ver in het verschiet. En dan is een sportclub bij uitstek de plaats voor verenigingsactiviteiten. Tal van vrijwilligers hielden dat draaiend. Veel feesten, altijd een cabaret, altijd een Thomasvaer & Pieternel. De Amstel was toen echt de gezelligste roeivereniging. Daar voel je je thuis, en die herinneringen koesteren wij nog steeds.
Onze aantrekkingskracht tot water kreeg een vervolg in Frankrijk, met een boot op het Meer van Genève, vooral voor waterskiën.
Het was weer thuiskomen
Amstel150 was niet verkeerd, maar de opkomst van oudleden viel tegen. Misschien omdat er weinig geboden werd (ik herinner me van andere jubilea een rondvaart, een koud buffet en wedstrijden). Geen kwantiteit, dan maar kwaliteit. Want het was wél weer thuiskomen. De Amstel was, is en blijft een schitterend en uniek gebouw met het mooiste terras van Amsterdam.
Zeker 200 jaar oud worden Je vroeg naar de toekomst. Als je dit weet te behouden met een stel actieve vrijwilligers voor de organisatie, kunnen we zeker 175 of zelfs 200 jaar worden. En ja, wat toen ook verteld werd, is waar: de aanwas van jongeren is wel voorwaardelijk. Schooljeugd, studenten en carrièrestarters vormen je (wedstrijd)materiaal om je plek in de sportwereld te bewijzen.
en Pieternel hebben vele malen gezorgd voor vertier, maar het stel werd gedurende de tijd steeds meer als oubollig ervaren door het publiek. Tijd voor vernieuwing dus! Sonja van der Meulen en Gertie Schogt-Roelofs zorgen, aan de jurken te zien waarschijnlijk in de jaren 80, voor een spetterend optreden.
In 2015 werd een interactieve noot aangebracht. Met tekstborden werd het publiek ‘gedwongen’ luidkeels mee te zingen. Zie de foto’s onderaan deze pagina.
Ongeacht de tweedeling in studenten- en burgerroeien. Zonder dat het sleets wordt, hoor je nog steeds over het unieke succes van OS-‘68 met Jan Wienese. En veel recenter mag de prestatie van Phaedra van de Molen op het WK 2017/2018 er ook zijn. Als het ons gegeven is, komen we bij een volgend jubileum zeker weer genieten. Maar houd graag aandacht voor de “vereniging”. Word weer de gezelligste club met veel bindende evenementen. Het gebouw kan het hebben.
Een jarenlange traditie was om Thomasvaer en Pieternel een terugblik op het jaar te laten geven. In de archieven vonden we een prachtig statieportret uit 1930 van Coosje Noorwegen en Siem Wennekendonk. In 1963 vervulde Ineke Snelleman de rol van Pieternel. In het archief is de naam van Thomasvaer op deze foto niet terug te vinden.
Thomasvaer
Cabaret 2015: De Amstel draaft door!
Cabaret 2020: Slotlied.
Dirk Coster: van Friese wieg tot Alphense veteraan
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Het roei-c.v. van Dirk Coster, succesvol oud-Amstellid, start al in de reiswieg, wanneer hij met zijn ouders in de wherrystuurstoel mee mag varen bij R.V. Wetterwille in Leeuwarden. Tja, dan is er geen ontsnappen meer aan, zeker niet met een vader die als arts publiceerde over de achtergronden van de roeitechniek en vooral de haal, gericht op efficiënte voortbeweging. Puur basismateriaal voor de instructeur, gericht op een uniforme roeihouding en beweging.
Tijdens het interview liggen plakboeken en naslagwerken al snel opengeslagen op tafel. “Sport heeft altijd mijn interesse gehad. Bij schoolzwemmen in regio NO kwam de eerste overwinning binnen. En bij de padvinderij voelde ik me thuis, met werken in teamverband en leren knopen, splitsen en kaartlezen.”
Eindeloos trainen
“Ik mocht met ontheffing, door mijn grotere gestalte, al zeer jong (13) roeien bij Wetterwille. Het succes kwam al bij de 14/16-groep: winst in een overnaadse skiff, een relatief zware boot voor een jeugdlid. Ook een blik op de NK Junioren in 1960.
Begin 1967 verhuisde ik voor mijn studie Bedrijfskunde naar Amsterdam en ging ik roeien bij De Amstel. Ik was al vertrouwd met de platbodem-skiffs van Arie Adams, waarvan er twee in Leeuwarden lagen. Ik werd opgevangen door Cees Spuij en kwam al snel terecht bij de wedstrijdploeg met coach Jan Kok. Eindeloos trainen: outdoor in het Beatrixpark en roeien op de Bosbaan. Achteraf vaak een bezoekje (lees: warme schotel) bij Ma Kok in de Hectorstraat, precies halverwege de Bosbaan en mijn thuis in de Pijp. Langs de Bosbaan fietste mijn toenmalige vriendin Bep vaak mee. We trouwden in ’69 vanuit De Amstel, en Wim & Nel (de pachters) verzorgden ook de receptie erna.”
Bijna naar Mexico
“Op de gezellige Amstel nam ik in ’67 en ’68 deel aan het cabaret van Ingrid van Delft. Ook was de keuken van Wim & Nel een vaste halte om wat te eten. Na een dag werken en trainen sta je niet enthousiast klaar in je eigen keuken.
In 1966 werd Sköll opgericht door Rob Kok (later Vervoorn). Een KNRB-erkende plek naast Nereus (ook UvA) veroveren was stevig, maar het lukte om in korte tijd mee te draaien op Nederlands niveau.
Ik roeide samen in de twee met Rob Kok (1967), Nanno Bolt (1968) en Ad Westerhuis van Sköll (1969), en daarnaast kwam ik ook uit in de skiff.
In ’68 was het sparren op nationaal topniveau tussen een twee van Sköll en die van ons. Vlak voor de OS-selecties besloten we het samen te proberen in de vier. Dat ging fantastisch: we werden tweede op de NK. Met deze Amstel/ Sköll-combinatie hadden we eerder moeten starten om uitzending naar Mexico te halen. Jammer, een gemiste kans, maar wel een bijzondere ervaring.
In 1969 werden Ad en ik Nederlands Kampioen in de 2+ en volgde een uitzending naar de EK in Klagenfurt, waar we 11e werden van de 21 landenploegen.”
Aandacht voor het individu
“Je vraagt mij naar de toekomst van De Amstel. Wat ik het belangrijkste vind, is aandacht voor het individuele lid. Heb veelvuldig contact, faciliteer ze, maar doe meer. Toon interesse en je krijgt belangstelling terug. Dat is de kans om vrijwilligers te binden. Een club van loslopers verliest de toekomst. Prima dat je af en toe vergadert, maar zorg als bestuur en kader zichtbaar, open en benaderbaar te zijn, zowel op het vlot als in de soos.”
Hou het netjes
“Ik ben trots op het oude gebouw en begrijp de uitbreiding. Maar of het door het feest kwam? Het was erg rommelig. En dat toont en trekt niet. Ga voor orde: berg gereedschap op in de werkplaats, zet geen barvoorraad in de gang, en gebruik de bestuurskamer niet als opslag. Misschien moet je nadenken of alles wel op de efficiëntste plek is ingericht. Ik snap best dat de pachter niet voor ieder kratje die enge trap af wil.”
En jij, Bep? Steeds maar meefietsen?
“In het begin wel. Later wel zelf gaan roeien. Maar je vormt een gezin, de kinderen vergen veel aandacht, we verhuizen, en pas later heb ik bij de RV Alphen veel gehad aan het huisvrouwenroeien en de toertochten bij andere verenigingen.”
Bep & Dirk, dank voor het gesprek. Het ga jullie goed bij de ARV. Behouden vaart.
Dirk en zijn roeimaat Ad Westerhuis van Skoll in 1969
The Chocolate Girls, garantie voor een roeiblik?
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Ik zit nog niet klaar voor het interview of er knalt een dubbellaagse A4-doos bonbons op tafel. Graaiende handen van vier 17- en 18-jarige meiden vinden razendsnel hun weg naar de versnaperingen. Met volle monden schuiven ze aan en weten tussen twee happen door net hun naam te mompelen. Als ik vervolgens een foto wil nemen, volgt een bliksemsnelle schaamte-actie om de doos buiten beeld te schuiven—maar ik was sneller. Haha! Betrapt.
Noor, Anna, Stanne en Britt maken deel uit van een groep meiden in de examenklas van het middelbaar onderwijs. Gecoacht door Wim Koopman en Jan Frits de Gans bereiden zij zich voor om op de Bosbaan te schitteren. En dat gaat zeker gebeuren!
Gegrepen door langsroeiende boten in het kanaal, aangemoedigd door ouders of via een vriendin naar De Amstel gebracht, ligt hun focus volledig op wedstrijdroeien. En dat is niet niks: slechts één rustdag op woensdag, de rest van de week varen of trainen. Het zijn bijzondere persoonlijkheden. Terwijl de één letterlijk om de hoek woont, reist Britt dagelijks met de trein vanuit Deventer. De voertaal? Een mengeling van Engels (Anna, oorspronkelijk een Zwitserse expat) en Nederlands.
De schaarse vrije tijd benutten ze met samen eten, een filmpje kijken of een ontspannend uitje. Nee, vrijwilligerswerk lukt er nu niet bij, op een enkele keer schoolroei-opvang na. Wel hebben ze een tip voor de organisatie: “Vraag het op tijd. Als je goed plant, maak je meer kans dat we ja zeggen!”
En dames, wat zijn de plannen?
Alle vier hebben ze een universitaire studie in gedachten. Britt weet al zeker dat ze een plek heeft in de VS, zowel in de collegebanken als op het roeibankje. De andere drie willen meteen gaan roeien bij een studentenvereniging. Na hun studie hopen ze, mits ze in de buurt wonen, terug te keren naar De Amstel.
Waarom? “Nou, het is een prachtige club in alle opzichten. Mooi roeiwater, zowel in de stad als in de natuur. Een perfecte vloot, een gezellige soos, een prima sfeer, het mooiste terras in town, en lekker samen eten. Als we terugkomen, hebben we vast tijd om iets extra’s te doen. Misschien komen we zelfs wel als compleet team weer aan de boorden.”
En de toekomst van De Amstel?
“Simpel, hè,” lachen ze. “Als wij terugkomen, moet alles er nog zijn. Natuurlijk halen we dan 175 of 200 jaar. Britt bewijst wel dat afstand niet bestaat. En de fiets in Amsterdam is perfect. Voor de fossiele, pardon, seniore leden is er tegen die tijd vast wel een parkeerplekje. De Amstel blijft bereikbaar, met altijd superroeimogelijkheden.”
Een fusie? “Met wie dan? Never, nooit. We gaan voor onze eigen identiteit.”
Op de voorgrond de dubbellaags doos bonbons met daarachter onze jonge talenten (van links naar rechts) Noor Denekamp, Anna Hind, Stanne van Camp en Britt Potman
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
JongAmstel is een generatiegroep van ca. 80 Amstelleden rond de 30 jaar. De studie is achter de rug. Studentenroeien heeft ze gegrepen, maar wat daarna te doen? De Amstel bleek toegankelijk met een prima vloot, een mooie sociëteit, terras en vaak dichtbij huis. Met zoveel plus is de keuze snel gemaakt. In een gesprek met een vijftal van deze groep leden blijkt dat ze druk bezig zijn met de opbouw van hun bestaan, de (loop)baan en hun sociale netwerk.
Verder pratend over de toekomst van De Amstel en de vigerende problematiek rond vrijwilligers en kaderwerving komen duidelijke suggesties naar voren om een “corvéplicht” in te voeren, genuanceerd naar kunnen, maar wel met een sanctie bij nalatigheid. Het is nu veel te vrijblijvend. Ook zouden leden assertiever mogen zijn om elkaar te wijzen op aandacht voor verbetering. Denk aan vlotten schrobben, materiaalbehandeling of afval niet laten liggen.
Overzichtelijke klusjes
Leden vragen voor grotere klusjes moet je niet afdoen met een regel op de site. Persoonlijk benaderen is effectiever en verwacht niet dat iedereen direct in iets lang-bindends stapt. Dat moet kunnen groeien. Leden zoeken een balans tussen loopbaan, gezin, vervolgstudie, zelf sporten en gaan niet direct hele dagen staan schuren of besturen. Overzichtelijke klusjes maken meer kans.
Steeds internationaler
Omdat een dikke 40 procent van JongAmstel een internationale achtergrond heeft communiceren zij in
In 1981 deed een toenmalige ‘Jong Amstelploeg’ mee aan de Ringvaart Regatta. Aan de kant flinke support om de acht jongemannen + stuurvrouw 100 kilometer lang aan te moedigen. Bij de start hadden de supporters niet kunnen voorzien dat ze de stoere roeiers uit het water moesten vissen. Er stond een stevige wind die de golven op de vele open stukken water deed opstuwen. De boot, de H(erman) Hofte, zonk, omdat de golven over de boorden sloegen. Zwemmend wist de ploeg de kant te bereiken waar ze door hun supporters uit het water werden gevist. De Amstel was niet de enige ploeg die de tocht moest staken. Er zonken in totaal zes boten bij deze roemruchte editie. Onder de zwemmers, eh roeiers o.a. stuurvrouw Els Tau, Guus Driessen, Rob Muda, Frits Driessen, Jaap Razenberg, Hans Geertman, Dik Rebel, Simon Koch en Jaap Mol. Coaches in de volgauto waren Doris Muda en Maryvonne Machielse.De supportersploeg bestond o.a. uit de familie Razenberg, Liesbeth Hollander, Nel Bijlsma, Ria en Erik de Jong en ...
Amstel’s toekomst is helder in JONGAMSTEL’s ogen
het Engels. Die leden hebben beslist voor ons bruikbare capaciteiten maar dan moet je ze wel bereiken. Nederlands vinden ze moeilijk en behoudens wat kernbegrippen gaat het toch in het Engels. Van recreant tot racerakker. Tip dus voor de rest van De Amstel, ook al is er het besef dat we in een Nederlandse samenleving roeien.
Eigen identiteit en locatie
Een andere wens is meer profileren op de wedstrijden. Waar is een stoere mannenacht? En misschien moeten
we niet bang zijn op een hoger niveau te roeien. En nog verder weg kijkend? Eens dat De Amstel per auto en OV minder bereikbaar is en wordt, maar met de e-fiets of fatbike ben je er razend snel, zelfs vanuit Weesp, IJburg of de Bijlmer. Dus is fuseren of verplaatsen zeer onwaarschijnlijk en niet wenselijk. Wel telt de groei van de coastal-dependance op IJburg. Absoluut rotsvast vertrouwen dat De Amstel 175 wordt met een eigen identiteit en eigen locatie(s). En daar is JongAmstel dan verouderend.
Jaap v.d. Molen, Joëlle Zaal, Leanne Kunz, Eva Wijgman en Suze van Santen.
Mehdi: Van een valse start via 3 jaar “invoegstrook” nu echt de grote weg op
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Evert had werkend in de horeca al langer de wens Drie jaar geleden, vlak na de “Corona-oorlog”, ging ik aan de slag als pachter met een club die de weg naar de soos weer moest vinden. Ook de verhuur aan het bedrijfsleven had moeite de draad weer op te pakken. Tegelijk bleek er veel apparatuur aan vervanging of onderhoud toe te zijn.
Ik had al ervaring met de horeca-watersport: zeilen op de Sloterplas en roeien bij de Berlagebrug. Zelf heb ik daar twee C1-cursussen gevolgd.
Nu moet je weten dat op de hotelvakschool tig richtingen worden onderwezen, van banketbakken tot bruine nachtkroeg. Maar sportverband zit daar niet bij. Dat moet je zelf ontdekken en vooral achterhalen wat de sporters verwachten. Nou, ik kan je zeggen dat dat best even wennen is. Voor sommigen doe je het prima, terwijl anderen tegelijk mekkeren. Kijk, daar gaat net een groepje weg dat geen boerenkool lust, zelfs niet met vegaworst.
Met de meeste leden heb ik plezierig contact. Ook de steun vanuit het bestuur heb ik zeker gewaardeerd. Een beetje wind mee voor een startende zelfstandige is bijzonder welkom. Nu het beleid gericht is op het clusteren van de Amstelevenementen op dinsdag- en woensdagavond, en roeiploegen, krachthonkers en biljarters blijven eten en er op die avonden ook nog vergaderd wordt, komt het op gang. Door de dinerkosten (met steun) laag te houden, gaat het de goede kant op. Cees heeft me een kookboek over roeidieet gegeven, en daarmee kan ik aardig uit de voeten… eh, pollepels.
Wat ook helpt, is dat alle mankementen verholpen zijn. Ik tap weer bier! Wat ik ook goed vind, is dat we concrete afspraken hebben: wél bediening, een lepeltje extra als je nog trek hebt, een enkelvoudige kaart (één gerecht in vlees- en vegavariant), aanvaardbare prijsstelling en voorinschrijving. Ik mag niet vergeten dat ik veel hulp ervaar van Nico en Linda. Nico is een allround troubleshooter en staat bij grote feesten aan de deur om de toegang te coördineren. Op Linda mag ik een beroep doen in de keuken. Bijzonder welkom. En Mo? Dat is een goede huisvriend die op de juiste momenten bijspringt.
Al kort na de oprichting van onze vereniging ontstonden er tradities die jarenlang vast op de agenda konden. De Openingstocht was er zo een. De tochten die werden gemaakt zijn te vergelijken met de tochten die de midweekcommissie nu organiseert. Zo werd het Landje van Geijsel regelmatig aangedaan. In 1890 al, zoals op deze foto, maar ook in 2025 staat ie op de agenda.
jubileumkrant is samengesteld onder redactie van Wessel Agterhof en vormgegeven
Toekomst. Allard Pierson, 1882
Toekomst, eenig, godd’lijk woord! In uw breede mantelvouwen Bergt gij wat ons toebehoort, Schoon onze oogen ‘t nooit aanschouwen! Alles dringt tot u ons heen! Wat wij zijn, meldt gij alleen!
Slechts voor u, o Toekomst! leeft, Wie de waarde kent van ‘t leven. Wat de geest verworven heeft, Kan hem rust noch blijdschap geven. ‘t Doel dat verre voor hem ligt, Daarop blijft zijn oog gericht!
Welke schat de ziel ontvall’, Hoe ons leven zich verduister’, Dat wat eenmaal komen zal, Blinkt in onverflauwden luister, En bevleugelt ons geslacht Met een onuitputb’re kracht!
Foto’s: Eigenaren, redactieleden en archiefcommissie. Dit was de allerlaatste editie van de jubileumkrant. Nu wordt het jubileumboek gemaakt. Meer informatie archiefcommissie: archief@amstelroei.nl
Colofon
Deze
door Olga Duijn. M.m.v.: Peter de Graaf, Bart Breuk, Rob Muda, Jaap van der Meulen en Paul Nouwen.
Mehdi laat zich graag omringen door familie, goede vrienden en ... bloemen!