Jubileumkrant
1874 - R&ZV De Amstel - 2024
150 jaar traditie bij De Amstel
Door: Redactie jubileumkrant
De Amstel viert bijna iedere verjaardag op of rond 11 september. Elk lustrum kreeg in de afgelopen 150 jaar speciale aandacht en werd gevierd met evenementen. Vaak een toertocht met een thema door de grachten en de landelijke omgeving naar de plassen. Wedstrijden mochten natuurlijk niet ontbreken. Soms pure onderlinge maar vaak ook officiële races. Liefst met speciale prijzen voor de hoofdnummers. En natuurlijk een galadiner, gevolgd door een feest met “levende” muziek. Om voldoende ruimte te hebben werd vaak uitgeweken naar de lokale feestzalen. Een blik op de jubileumvieringen in de eerste honderd jaar van ons bestaan leert ons dat we tijdens het 150-jarig bestaan een aantal klassiekers van stal hebben gehaald. Dat zal vast geen toeval zijn!
1885 stond in het teken van de gebouwopening en ook het uitgestelde 10-jarig feest. De volgende mijlpaal was 1899: 25 jaar. Naast het roeien (o.a. een lichtjestocht) en feesten
kreeg hier het zeilen speciale aandacht. Voor de kleine boten op de Amstel en voor de jachten op het IJsselmeer en Westeinder Plas. Een diner in Krasnapolsky met aansluitend feest completeerde “Amstel-25”.
Halve eeuw
1924 stond primair in het teken van de roeisuccessen van de Brandsma-vier en skiffeur Gunther, maar de halve eeuw werd zeker gevierd. Door de dames van de roeiploeg werden passende feesten georganiseerd en dankzij een inzameling konden twee wherry’s worden aangeboden (de 1874-1924 I en II) en een nieuwe verlichtingsinstallatie voor het gebouw. En tal van wisselprijzen zelfs van de Koningin, maar ook van de gemeente Amsterdam en van vele relaties, konden direct worden uitgeloofd bij de nationale wedstrijden op de Amstel.
Vijf jaar later ging al het geld en aandacht op aan de Diamond Sculls, want de crisis was een feit en de feestkas leeg. En ook de volgende magere jaren boden weinig ruimte. Wel was er de reguliere aandacht voor een onderlinge of
Jubilea door de jaren heen
Een fotocollage met mooie herinneringen van een roemrucht verleden
Interviews met Pachters
Voor dit nummer spraken we met oud pachters over hun tijd bij ons.
een intern feestje. Het 65-jarig bestaan vieren in 1939 was gegeven de dreigingen en de mobilisatie geen optie.
Over 1949 (75 jaar) is iets meer bekend. Mede dankzij smalfilmopnamen. Feesten in de soos aan het Westeinde, wel een Thomasvaer, wel een cabaret, wel een carnaval en een bescheiden jubileumwedstrijd op de Amstel van Zorgvliet naar Hinloopen (nu RIC) met een schuine start en een bocht in de baan
De 80e verjaardag valt samen met de opening van het nieuwe clubhuis aan de Hobbemakade. En de kas was weer nagenoeg leeg, want een clubhuis inrichten was niet gratis. Dus met sobere middelen wel een feest, een paar hoofdnummers bij de ARB-Bosbaan op jubileumnaam en blik bij de HultzerBeker natuurlijk. De eerste (proef) bumping in het Amstelkanaal was eveneens een feit.
Het 90-jarig in 1964 werd eindelijk weer eens uitgebreid gevierd. De opening was spectaculair hoorbaar voor de buurt: een concert door het Harmonie-Korps Tuindorp. Het hoogtepunt was een cabaret door en voor de leden en een feest in de zaal van het Van Nispenhuis in de Frans Halsbuurt. Het terras was overdekt met een enorme tent om ook daar de in-huis activiteiten met alle leden te kunnen houden. Decoratief was de tussen de vlotten liggende platbodem. ‘s Avonds met lichtsnoeren geïllumineerd en overdag met pavoisering bracht dat een flitsende nautische uitstraling. Een jubileum-Bumping, onderlinge en jeugdwedstrijden, een grachtentocht en een dagtocht naar Vinkeveen, een galadiner en een jubileumboek completeerden dit zeer memorabele jubileum.
EEUWfeest
Het ongekende EEUWfeest betekende heel veel voorbereiding. Een prijslijst leert dat er jubileumwijn (Chablis) met eigen etiket verkocht werd, bier- en sherryglazen met het 100-logo, een poster met blote roeier Fortuin uit 1924 voor de juiste roeihouding, een erepenning met het Amstelwapen op de muntzijde en Gijsbrecht van Aemstelle op de kopzijde, dito blazer knopen, T-shirts met de 100-opdruk, een speciale 100-badge voorop de blazer, kortom een complete jubileumwinkel. De penningmeester wees er maandelijks in het clubblad op om het spaarvarken vooral vet te mesten. Blijkbaar niet voor niets.
Verschillende schrijvers stelden een jubileumboek samen onder de titel “Voor de naam dier vereeniging werd “De Amstel” gesteld”. Veel aandacht voor de historie, de overwinningen en het wel en wee in die voorbije eeuw. Het kostte ƒ 3,50.
Tocht der Dwazen
Verslag van een wel heel bijzondere toertocht.
Tijdens het 90-jarig bestaan in 1964 werd onderstreept dat we van het roeien én het zeilen zijn
Vervolg op pagina 2
Deze krant is online in kleur te bekijken.
Vervolg van pagina 1
We zaten in een pachterloos tijdperk. De firma Verhaaf van o.a. restaurant Gaslight caterde het hele jubileum op een zeer smakelijke en verzorgde wijze. En qua faciliteiten kreeg het achterterras een alles overkoepelende tent, kwam er een steigerpodium op terrasniveau aan de waterrand, werden de loodsen deels leeg gemaakt. Ons gebouw droeg aan de voorzijde een 15 meter lang spandoek “1874 – 1974: een eeuw R.& Z.V. De Amstel” en werd er uitgebreid gevlagd en gepavoiseerd.
Evert Vogel & Linda Schreefel
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Evert had werkend in de horeca al langer de wens zelfstandig aan de slag te willen. Linda (diëtiste en ziekenhuis-kok) zag dat ook wel zitten. Begin 1988 verscheen onze pacht-vacature in het blad Horeca. Al snel was er een eerste gesprek en met een positief resultaat want met het roeiseizoen voor de deur wil je keuken en bar goed bemand hebben. En dat lukte. Op 1 april deden zij de deur open. Wonend op 121 “aan de zaak” deed Linda de keuken en de administratie en Evert de inkoop, de bar en de verhuur.
Nooit spijt van gehad.
Evert: “Ik had al ervaring met veel sportief en jeugdig publiek. Nee, nooit geroeid. Wel sportief maar op heel andere vlakken. Evert meer solitair en avontuurlijk, Linda altijd in team verband. Kijk, je bent midden twintig en veerkrachtig. Dus genoeg energie om er wat van te maken. Ons streven was altijd een goede, eenvoudige maaltijd op dinsdag, woensdag en de biljart-avonden en in het weekend een broodje. Strak inkopen om zo min mogelijk weg te hoeven gooien. En soms specials als een Indische rijsttafel, kaasfondue, asperges, de wildavond en de mosselen. Vergeet niet de beroemde huisgemaakte BahPao van Linda. Dat was kostendekkend, maar wilde je wat overhouden dan was de verhuur aan partijen een must.”
Honderdvijftig
Hoe het 150-jarig jubileum in de boeken komt te staan is nu nog niet duidelijk. We doen ons best om er een onvergetelijk jubileum van te maken waarbij alle ruim 600 leden deelnemen aan de onderlinge, het galadiner, de toertochten en aan de receptie en botendoop.
Maar aan alles komt…. Eens. Na vijf jaar bovenop je werk zitten wil je meer afstand en vrijheid. Dat werd een sauna in Haarlem en participeren in een restaurant. Terugkijkend hebben we altijd met de leden goed contact gehad en gehouden. Natuurlijk is er in iedere mand altijd wel een appel met een plekkie.
Birgit & Thijs wilden zonder baas
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Steeds in loondienst met een baas boven je gaat toch een keer knellen. Zowel bij Matthijs de Korver als bij Birgit van Maanen. Zelfstandig moeten we toch ook kunnen werken en genieten van een eigen weg, de vrijheid van ondernemen? Dat resulteerde in een pachtovereenkomst in begin 1994 met de Amstel.
Birgit vertelt: “die advertentie in het horecablad was precies het antwoord op ons toekomst-idee. En door de bijbehorende woning was dat probleem ook gelijk opgelost. Bij de eigen “zaak” wonen heeft meer voordelen dan hinder. En we hadden een goed werkbare taakverdeling. Thijs voelde zich altijd veel meer aangetrokken tot de keuken en de maaltijden. Ik stond bijna altijd voor in de bar en bediening. Maar maak je geen zorgen. Als de fornuisvlammen gedoofd waren kwam Thijs ook lekker naar voren. En meedoen waar het mogelijke was. Ja, we hebben geroeid en Thijs heeft gebiljart bij de Scheeve. We waren niet alleen voor de leden maar ook met of tussen leden. Een hele leuke tijd waar ik nooit spijt van heb gehad. En dat midden in Amsterdam. Prachtig toch?”
Hoogtepunten vraag je.
Tja, een mega evenement was altijd de nationale grachtentocht met veel deelname uit het hele land. En Captains Diner (een must volgens voorzitter Ted Deckers) als afsluiting voor soms 200 man was toch even op de tenen lopen. Maar ook bij vorst de “koek&zopie” op het vlot was een unieke schaats ervaring met de leden maar ook met de buurt. En wat ik zei: De Scheeve, de feestavonden rond kerst en oud/nieuw maar ook de gewone clubavonden. En de dagelijkse groep borrelaars aan de bar met hun eigen visie op de (Amstel)wereld. Prima.
Toch na 4 jaar wat anders Ja, dat is een mix van oorzaken. Je hebt veel ervaring opgedaan en ontwikkelt jezelf naar een model dat je helemaal ziet zitten. De visie in het bestuur over hoe de pacht zou moeten verlopen liep niet parallel met ons idee. Dat is een keertje niet erg maar bij voortduren gaat dat toch schrijnen. De Amstel was een prima opstap naar onze zelfstandigheid, maar verder rondkijken biedt veel meer opties.
En de toekomst?
En met het bestuur verliep het wisselend. Onze visie op meubilair en keuken werd niet altijd gedeeld en dan moet je beperkingen accepteren. Maar De Amstel is een prima club. Dat moge blijken uit het feit dat ik lid ben geworden en gebleven, 5 jaar in het bestuur meegedraaid heb, als klusjesman vaak bijspring en de laatste jaren als jeugdcoördinator op het vlot te vinden ben. Nee, jullie zijn nog niet van mij af. En Linda? Die is haar eigen weg gegaan.
Tja, De Amstel blijft bestaan. Dat is voor mij zeker. Corona en eigenkijk daarvoor al veranderde de clubmentaliteit naar roei-gebruiker. Eén jaar corona breekt evenveel af als in 5 jaar actief herstel weer kan worden opgebouwd. En daar ligt de uitdaging. Voor alle leden, het bestuur en de pachter. Maak er een club van waar vrijwillige bijdrage en sociale deelname vanzelfsprekend is. Niet alleen de watersport gebruiken, maar ook de “vereniging” maximaal benutten, b.v. in de soos.
Tja, aan externe drempels valt weinig te doen. Parkeren blijft voor de buitenwacht duur. En het OV haltert steeds verder weg. Wen d’r maar aan. Op naar Amstel155. Ik doe mee, jij ook?
En dat werd de Golfclub Toxandria bij Breda. Vergelijkbaar, ook met een stuk hout in je handen, maar qua cultuur heel anders.
En nu? Thijs en ik zijn op een gegeven moment onze eigen weg gegaan. Ik ben nu schooljuf in Balk. Ook heel leuk met de jeugd. En onze eigen kinderen hebben hun (studie)weg gevonden. Mijn zoon in Amsterdam, misschien een goede reden om een keer weer op de club langs te komen. Misschien de 14de september en anders…. bellen we!
Ook het 65-jarig bestaan in 1939 werd gevierd. Het bleek het laatste jubileum in het prachtige houten boothuis aan de Amstel.
Jubilea door de jaren heen
Voorzitter Hultzer poseert bij de viering van zijn 25 jaar als voorzitter van onze vereniging in 1901.
Het boothuis op de Amstel werd uitbundig versierd voor het 25-jarig jubileum van voorzitter Willem Hultzer in 1901.
Een botenparade op de Amstel op 14 juni 1895.
Een overzicht van het feestterrein van de 40-jarige Amstel, 1914.
Een fanfarekorps vult het terras om 90 jaar De Amstel te vieren (1964).
Een galadiner en een dansfeest horen bij 150 jaar.
Karin & Jeff – pachtende globetrotters
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Karin Schouten en Jeffrey van Dam genoten iedere vijf jaar van reizen. En dan niet een weekendje Texel maar echt serieus de wereld rond. Dat kost geld dus moet je af en toe een paar jaar aan de slag om de schatkist weer te vullen voor de volgende reiskriebel. Beiden waren ervaren in de horeca, catering en verzorging. Ze kregen van George Lodewijks de tip en solliciteerden. Per mei 1997 was hun pacht een feit.
Roeien? Toen nooit bij betrokken geweest. Jeff voetbalde en Karin speelde handbal. Teamsporten en de geest van een sportclub was ze niet vreemd. “We wenden snel aan het Amstelritme”. De enorme koffieronde in het weekend met drie achten die tegelijk 30 capo’s bestelden (Jeff: ik weet nog wie welke koffie dronk) was hard werken. Het contact met de leden ging soepel. We weten allebei goed om te gaan met mensen en karakters. We waren daarin professioneel ervaren. En als pachter ben je een beetje de biechtstoel. Dus weet wat je hoort, ziet en ervaart en vooral wat je er daarna (niet) mee doet. Oh ja, Jeff heeft een keer meegevaren in een acht en op de onderlinge een feestnummer geroeid. Maar daar bleef het bij.
De club en de partijen? Ja, dat zal je vaker horen, maar met louter de roeiers speel je net quitte. De verhuur en omzet van partijen brengen je rendement. Het was hard werken maar nooit verkeerd. En op de Amstelavonden (dinsdag, woensdag en vrijdag) serveerden we kipsaté, kaasfondue, oosterse schotels maar ook vis met verse groente of een salade. En natuurlijk een vega variant.
Joris
En voor de roeiers altijd voldoende koolhydraten en voor Jos Cola-draten. Al vrij snel weet je wat er omgaat dus koop je scherp in. Jeff deed de bar en de administratie en Karin de keuken, later met haar koksmaat Remi. (die trouwens nog steeds als kok in de zorg werkt). En hoogtepunten? Tja, veel feesten, o.a. het Millenniumfeest en ons afscheid waren echte toppers. En nog spreken we af en toe leden die ons complimenteren en herinneringen delen.
En toen?
Na zes jaar gaat het weer kriebelen. We willen in 2003 weer op reis. En eerlijk is eerlijk, Karin heeft in die periode moeten genezen van een ingreep aan een borsttumor. Voor je het weet sta je weer achter de bar. “Als ik het samenvat waren het zes machtige jaren, nooit spijt van gehad, maar het houdt een keer op”. Je woont boven op je werk en maandag vrij klinkt leuk, maar echt afstand nemen en effe uitblazen lukt niet. Dus netjes overgedragen en de koffers gepakt. Later heb ik mijn catering weer opgepakt en Jeff heeft nog een aantal jaren als restaurant-bedrijfsleider gewerkt maar is nu met pensioen.
Erg benieuwd naar september. We komen zeker en hopen veel oude bekenden te treffen. Lijkt ons een mooi 150 feest worden. En de toekomst? Die komt vanzelf. Heerlijk genieten van onze tuin. Daar wonen we 7 maanden per jaar. Wie doet je wat.
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Kijkend naar het 150-pachtoverzicht dan scoort Joris een “gouden” tweede plaats met zijn 16 jaar pacht. (Hr. & Mevr. van den Berg 1906-1924: 18 jaar) Gestart met Frans Ris (AFC), getipt door George Lodewijks en aangenomen door Reinier, Evert en Marcel gingen in 2005 zijn Amsteldeuren open. Zijn eerder opgebouwde horeca-ervaring (o.a. brouwerij Maximiliaan) kwam hem hier goed van pas. Frans Ris trok zich al snel terug op AFC en Joris hield zelf stand.
In mijn beleving is dienstbaarheid de kern van werken in de horeca. Zowel voor de leden als bij partijen en feesten. Daar moet je focus liggen. En de beloning? Tevreden klanten. Althans de meesten, want 100% iedereen naar de zin is een utopie. En wat mij zelf altijd erg heeft aangesproken is de variëteit in contacten. Sporters, borrelaars, feestvierders of bestuurders. Allemaal hun eigen vaak verschillende verwachting en die moet je zien te herkennen en waar te maken. Met de meeste leden verliep alles op rolletjes. En probeer te ontdekken waar ruimte is. Mijn culturele avonden kwamen daar uit voort. Het sociale verenigingsaspect is feitelijk een klus voor de club. Maar ik ben gebaat bij een volle soos. Dus pak je soms dingen zelf op. En je vraagt naar een hoogtepunt? Nou, mijn 10-jarig jubileum met een grote pub-quiz, een concert en een biljartdemo heb ik heel bijzonder gevonden.
Personeel , tja, daar zeg je wat. Ik heb veel gebruik kunnen maken van Amstelleden en studenten (Hylco Muda & Imke de Graaf) die wat wilden bijverdienen. Ook mijn zoon Wolf en neef Joep pasten in dat plaatje. Barry, overgekomen vanuit AFC, bracht zijn uitgebreide bierkennis in. Die steun was mij in het begin bijzonder welkom. En nu? Gaat goed met Barry en je kunt hem treffen bij Rancki op de A. Cuyp, gedreven door oud Amstellid en personeelslid Sebastiaan Roosink.
de Wijs – een man van lange adem
Corona heeft een cruciale rol gespeeld. Als ondernemer werd mijn marge zo strak, dat het onverantwoord was om zonder steun van bestuur door te gaan. Het inzicht en de belangen lopen helaas niet altijd parallel met die van de zelfstandige ondernemer. Dan past het om afscheid te nemen. Ik heb nooit spijt gehad van mijn Amstelperiode. En veel leden kom ik nog tegen in mijn nieuwe klusbedrijf. Veel techniek daarvoor heb ik me zelf eigen gemaakt. Voorzichtig oppakken en niet direct op je tenen willen lopen. En ik doe voor specialismen een beroep op b.v. een stucadoor of electricien.
Hoe ik de Amsteltoekomst zie? Dat is natuurlijk koffiedik. Maar het concept van de roeiacademie Berlagebrug heeft me altijd aangesproken. Leer ze roeien in tig lessen en biedt daarna lidmaatschap aan. En voor het sociale aspect weet ik zeker dat het helpt als je daar de jeugd over de drempel trekt met een voordelige eet/drink aanbieding. Deels betaald door de vereniging, deels door de ouders en met steun en creativiteit van de pachter. Niet alleen limo, maar ook regelmatig een simpele pastamaaltijd. Dan gaat de soos weer leven en laat je de corona kilte achter je.
Iets vergeten? Ja, iets persoonlijks dan. Met ons gaat het goed. Tess vermaakt zich uitstekend in de filmwereld met management van een aantal bekende en minder bekende sterren uit de culturele wereld, Wolf & partner hebben ons verwend met een kleinzoon en kleindochter (Joris is super-Oop) en wij gaan NU (medio juli) met vakantie! Ik hoop velen van jullie in september te ontmoeten.
De Tocht der Dwazen
Door: Doris Muda, lid sinds 1978
Ik ben een echte fan van detectiveverhalen, het liefst met flink wat moorden, maar ik ben ook dol op vossenjachten, speurtochten en puzzelen. In de Tocht der Dwazen speelden al deze elementen een rol. Voeg er nog humor, een fantastische organisatie en prachtig weer aan toe en, voilà, je hebt de leukste puzzeltocht ooit.
25 Jaar geleden, op 5 september 1999, moesten alle deelnemende ploegen op De Kom klaarliggen voor het begin van de tocht. Geen aanwijzingen, geen vragen, helemaal niets. Er heerste onrust en een wat unheimische spanning onder de deelnemers. Wij lagen daar maar te dobberen en er gebeurde niets. Opeens kwam er een grijze vuilniszak bovendrijven en zagen wij bruisende bellen opstijgen. Gatver, een lijk, zou het een lijk zijn? Een klap tegen de boot en ineens kwam er een duiker boven water. Amsterdamned! Natuurlijk dachten wij meteen aan die film, want welke Amsterdammer kent die nou niet. Een lijk in de gracht en een gemaskerde duiker die de puzzelopdracht in de boot gooide, zoiets was echt nog nooit vertoond.
Klazien Laansma had ter gelegenheid van het 125-jarig jubileum een werkelijk fantastisch scenario geschreven vol met vreemde klanten en verwarrende informatie. Het was aan de deelnemers om in alle vreemde types in Amsterdam prominente Amstelleden te herkennen om hun vervolgens antwoorden te ontfutselen die de moordzaak konden oplossen. En dat viel niet mee. In de Nieuwe Vaart bij ’t Kromhout zagen wij een man op een vlotje op een krukje met een krant pontificaal voor zijn gezicht. Voor ons straalde hij uit dat hij niet gezien wilde worden. Dus begonnen wij onze vragen op hem af te vuren. De man schrok zich het apelazarus, maar wij wisten van geen ophouden en hielden vol. Pas na een paar minuten kregen wij in de gaten dat deze meneer echt niet in het complot zat. Zouden jullie het beter doen? Oké, kijk maar eens of jullie deze types herkennen.
Wie vertegenwoordigde hier het gezag? Dat zag er toch bedrieglijk echt uit?
En wat denken jullie van een kunstschilder, een dronken zwerver, een travestiet of Sinterklaas?
Sinterklaas op een warme dag in september? Nee, daar trapte niemand in, maar die heeft toch een bekijks gehad op de woonboot van Manolo Sanchez.
En dat bekijks viel ook de travestiet ten deel die zich ophield op het terras van het Lido, maar die werd wel voor echt aangezien. Hij speelde zijn rol met verve.
Wie de moord gepleegd heeft of wie er gewonnen heeft, ik weet het allemaal niet meer, maar het was een dag om nooit meer te vergeten. En dat mede dankzij al die vrijwilligers die bereid waren om ergens in Amsterdam voor gek te gaan staan.
Maar wie waren dat nou?
de Gouden Riem
Door: Simon Koch, lid sinds 1976
De Gouden Riem is een prijs voor Nederlandse skiffeurs m/v die exceptionele roeiprestaties hebben geleverd.
Jan Jakob Karel Ooms, beter bekend als “Janus” Ooms, was de eerste niet-Fransman die in 1891 het Franse skiff-kampioenschap won en in 1892 als eerste buitenlander de Diamond Sculls op de Henley Royal Regatta! Deze wedstrijd werd destijds gezien als het officieuze wereldkampioenschap. Janus Ooms was toen nog geen lid van de Amstel maar van de Amsterdamse Roeivereniging Neptunus. Deze vereniging lag niet al te ver naast het clubgebouw van de Amstel, en werd, na haar 17 jarig bestaan, in 1889 opgeheven. Janus Ooms werd daarna lid van de Amstel en heeft zich voor onze vereniging verdienstelijk gemaakt als trainer/coach. Janus Ooms ontving na zijn overwinning op Henley van de gezamenlijke Amsterdamse roeiverenigingen voor zijn prestatie een gouden miniatuur riem. In 1921 overhandigde Janus de riem aan Ir. Frits Eijken die in dat jaar de Diamond Sculls won. Eijken sprak toen de wens uit dat het een traditie zou worden om de Gouden Riem door te geven. Dit voorjaar ontving Karolien Florijn in onze sociëteit na Ooms als zesde skiffeur de gouden riem! Met haar gouden medaille, die zij onlangs bij de Olympische Spelen in Parijs won, bewees zij nogmaals dat zij de Gouden Riem dubbel en dwars verdiende!
De officiële Diamons Sculls!
Door: Peter de Graaf, lid sinds 1967
Botentransport naar wedstrijden ging vroeger over water. En dan niet het oproeien voor de Head, maar echt naar b.v. Groningen of Leiden.
Een dekschuit van 22 meter, voorzien van bouwschragen kon in twee lagen en 4 rijen naast elkaar 8 achten vervoeren of een passende equivalent aan kleinere typen b.v. een vier en twee met overlappende voortaft. Dan lag woensdag de dekschuit klaar op de Bosbaan en kon er geladen worden. Alle boten werden met spanbanden vastgezet en de riemen lagen eronder. Riggers en klein goed moest je zelf meenemen.
Donderdag en vrijdag trok een sleepboot het geheel, soms wel 3 gekoppelde dekschuiten via randmeren en Margrietkanaal naar Groningen. Vrijdagavond kon je dan afladen en opriggeren en afstellen.
In het weekend de wedstrijden en zondagavond of maandagmorgen vertrok het transport weer. Dinsdagavond lag dan alles weer op de bosbaan. Later had transporteur Meeuwisse een vrachtschip ervoor waarbij het ruim precies een acht lang was. Met dwarsbalken konden er zo drie lagen gevuld worden. Die kale achten tilde je met twee man aan de boeg en twee aan de spiegel er heel voorzichtig uit. Vaak gingen bootlieden mee met zo’n transport. Onderweg werd er dan in het roefje van de schipper een kaartje gelegd en een kruikje gekanteld. Dat leidde bij aankomst niet altijd tot de meest stabiele bemanning. Eén keer ging het goed mis. Doorstekend via de grachten kwam een boots iets te snel uit het roefje om te kijken of alles goed ging. Hij klapte met zijn hoofd tegen de net te passeren brug en hij heeft het niet naverteld.
Waar gebeurd
Een uit de instructie overkomende getalenteerde roeier krijgt een plekje in de Amstel-herenacht. We schrijven 1936. Dat lijkt heel comfortabel maar is dat wel zo? Na de training krijgt hij te horen dat een roeier één moet worden met zijn riem. Gelijk de ruiter met zijn paard. Pas als die band er is zal de haal perfect blijken. Hoe je dat doet? Wel je neemt ‘m mee naar huis, maakt ‘m schoon gelijk het tafelzilver, zet ‘m in de boenwas en leg hem naast je bed op de grond. Immers een ruiter slaapt ook vaak in de stal. Wrijf de riem de volgende dag uit en kom morgen met een blinkende paal op het vlot. Je zult de eerste haal al voelen dat jullie bij elkaar horen. Probleempje? “Ja, Ik woon in oud west. Hoe kom ik daar met een 4 meter lange riem”.
Nou, gewoon op het achterbalkon van de tram. Let wel op de bovenleiding. En daar ging hij. De volgende morgen stond de ploeg op de halte bij de Amstelbrug. Dit wil je niet missen. En inderdaad kwam hij er aan met glanzende riem op het achterbalkon van lijn 3. Het applaus van zijn lachende ploeg bracht hem weer met beide benen en riem terug op de grond.
Maar ook per botenwagen gaat het wel eens mis. Zelf was ik getuige hoe bij een draai naar een klapbrug toe de uitstekende toplaag aan boten volledig werd gekraakt tegen de draagkettingen. Ook zijn er bij forse wind botenwagens gekanteld op een dijk of open stuk snelweg. En bij een noodstop schoot een boot los en priemde zich door het achterruit in de cabine vlak tussen chauffeur en bijrijder door.
AMSTEL 150 CRYPTO FILIPPINE
Gelijke getallen zijn gelijke letters > in de blauwe kolom verschijnt de oplossing
Jubileum kalender
Woensdag 11 september R&ZV De Amstel 150 jaar!
Jubileumtoertocht van 14.00 tot 16.00 uur
Jubileumreceptie van 16.30 tot 19.00 uur
Vegetarisch en satebuffet vanaf 19.00 uur
Vrijdag 13 september
Galadiner van 19.30 tot 23.00 uur
Zaterdag 14 september
De Onderlinge van 11.00 tot 16.00 uur
Reünie voor oud leden van 11.00 tot 15.00 uur
Amstelfeest van 20.30 tot 01.00 uur
Zondag 15 september
Brunchconcert van 11.00 tot 13.00 uur
Jubileumtoertocht van 14.00 tot 16.00 uur
29 september IJmeer Challenge
30 september 300e Havendiner
16 oktober Pubquiz
December Koning Wintertocht
Dit verhaal is naar waarheid opgetekend uit de mond van een roeier uit die ploeg: oud-voorzitter en erelid Koen Visscher.
Colofon
Deze jubileumkrant is samengesteld onder redactie van Wessel Agterhof en vormgegeven door Olga Duijn. M.m.v.: Peter de Graaf, Simon Koch, Jaap van der Meulen, Paul Nouwen en Doris Muda. De volgende editie wordt uitgegeven in december en staat in het teken van de toekomst. Heb je daar mooie verhalen over? Geef die door aan de jubileumcommissie: jubileum150@amstelroei.nl
“Janus” Ooms.