oud-le e r l i n g e n
Faalangst een tipje van de sluier “I am lighthouse rather than lifeboat. I do not rescue but instead I help others to find their own way to shore, guiding them on their way.” Deze quote omvat perfect waar oud-leerlinge Evi Debruyne voor staat. Als psychotherapeute begeleidt ze mensen in hun zoektocht naar zichzelf, zowel mentaal als fysiek. Zich goed voelen, gelukkig zijn en sterk in je vel zitten, zijn haar voornaamste doelen. Ook het IHKA deed al beroep op haar expertise. Evi gaf een uiterst boeiende infosessie over faalangst aan verschillende geïnteresseerde collega’s. In dit interview willen we jullie warm maken voor de infosessie over faalangst tijdens het schooljaar 2021-2022. U bent een oud-leerlinge van het IHKA. Welke herinneringen zijn u het meest bijgebleven? Ik heb vele leuke herinneringen aan mijn middelbare schooltijd: de 100-dagen, de schoolreizen, activiteiten met de leerlingenraad … Vooral het organisatietalent van iedereen en het samenhorigheidsgevoel zijn mij bijgebleven. Toch is mijn meest memorabele herinnering die aan mevrouw Vanhecke (oud-leraar wiskunde). Haar manier van lesgeven en de levenswijsheden die ze ons heeft meegegeven, hebben een enorme impact gehad op mijn persoonlijke vorming. Kort samengevat gaf ze ons mee dat je bij twijfel altijd de moeilijke weg moet kiezen. Het ergste wat er kan gebeuren is dat je eens struikelt, maar je kan altijd een stap terugzetten.
18
juni 2021
Faalangst is alomtegenwoordig in onze maatschappij. Was er vroeger minder faalangst? Of werd er gewoon minder aandacht aan besteed? Ik denk een beetje van beide. Sowieso gaat er nu meer aandacht naar wat er vanbinnen bij kinderen en jongeren speelt, zowel in het onderwijs als binnen de gezinnen. Emoties hebben meer een plaats gekregen, mogen er meer zijn en dan gaan we ze uiteraard ook meer zien. Anderzijds denk ik wel dat er ook gewoon meer faalangst is dan vroeger en ook dat zal terug een combinatie zijn van verschillende zaken: druk van de maatschappij, de vluchtigheid, digitalisering én snelheid van dingen, de druk die jongeren ervaren binnen en buiten het gezin … Het is heel moeilijk om hier een eenduidig antwoord op te geven. Ik denk dat dit een interessant onderwerp zou zijn waar je een hele avond kan over nadenken en spreken. Uw opleiding tot psychotherapeute focuste uiteraard niet alleen op faalangst, maar op een brede waaier aan begeleiding. Welk deel van uw job geeft u de meeste voldoening? Ik haal enorm veel voldoening uit de dankbaarheid van sommige cliënten. Een simpele dankjewel na een geslaagd einde van een lange begeleiding. Dat is echt het mooie aan de job. Therapie is hard werken voor mij én voor de cliënt. In mijn eerste gesprek geef ik dit altijd mee. Zij zijn en blijven de chauffeur. Ze moeten nog steeds zelf rijden en beslissen uiteindelijk nog altijd zelf waar ze naartoe gaan. Ik ben slechts de copiloot die richting geeft, maar ik zit niet aan het stuur. Cliënten die echt aan de slag gaan met alles wat je aanreikt, dat is fantastisch werken. Dan zie je ook resultaat van de inspanningen. En als laatste is er dan nog die intellectuele voldoening die ik haal uit complexe
casussen, waarbij ik soms zelf even terug in de boeken moet duiken op zoek naar antwoorden. Dat zijn vaak casussen waar lichaam en geest elkaar tegenkomen. Letterlijk dan. Dan is het even zoeken hoe de puzzelstukjes in elkaar passen. Volgend jaar zouden we de ouders van onze leerlingen ook een sessie willen aanbieden rond faalangst. Welke onderwerpen kunnen zij hier verwachten? Vaak doen of zeggen we als ouder goedbedoelde dingen die bij een faalangstig kind net een omgekeerd effect hebben. Tijdens zo’n infosessie geef ik dan tips en adviezen over hoe ze hun kind beter kunnen ondersteunen en verder kunnen helpen. Daarnaast geef ik ook altijd een EHBOoefening voor stress mee. Dit is een oefening die iedereen goed kan gebruiken, zowel kinderen, jongeren én volwassenen. Deze oefening focust zich op de ontlading van negatieve emoties, iets wat een belangrijke rol speelt bij faalangst. Heeft u nog enkele tips voor onze leerlingen? Angst doet je vaak instinctief reageren (fight, flight of freeze), maar is vaak een slechte raadgever. Iedereen, mezelf incluis, heeft angsten. Ik pas dan vaak een trucje toe: de angst visualiseren. Hoe die angst er dan precies uitziet, is iets heel persoonlijks. Bij mij is dit een blauwe, ijzige bal. Ik visualiseer die bal en duw mijn angsten van me weg. En verder is mijn belangrijkste tip… ademen! Een goede ademhaling kan in stresssituaties al een groot verschil maken. Bedankt voor deze boeiende uitleg en tot volgend schooljaar! Evelien Deneckere