samen met andere Syrische vluchtelingen die hij onder meer kent van de NT2-cursus. Ze hebben een eigen logo, T-shirts die ze op eigen kosten hebben laten bedrukken en een Facebook-pagina. De SYVNL wil zich aansluiten bij organisaties die gebruikmaken van vrijwilligers. “Voor het Leger des Heils doen we activiteiten met vluchtelingkinderen en we helpen met het eten. Ook vertalen we voor de vrijwilligers die geen Arabisch spreken.” Oranje tulpen Badran laat het T-shirt van de SYVNL zien, grijs met een afbeelding in oranje tinten, Hollandse tulpen met de kaart van Syrië als achtergrond. De vrijwilligers trekken het aan als ze op pad gaan. “Vanmiddag hebben we een spelmiddag voor vluchtelingkinderen. Voetbal en volleybal en we geven ook geestelijke steun.” De groep bestaat nu uit zo’n twintig mensen, allen Syriërs, maar wat Badran betreft is iedereen welkom die mee wil doen, ongeacht zijn afkomst. Ook van buiten de regio heeft hij contact met vluchtelingen die zich willen aansluiten. “We hebben de middelen niet om een nationale beweging op te zetten, maar ik zou wel als een soort bemiddelaar willen optreden voor vluchtelingen in Groningen of Maastricht die vrijwilligerswerk willen doen, en de plaatselijke afdelingen van het Rode Kruis of het Leger des Heils.” In het kader van de SYVNL wil hij ook zijn integratieproject voor kinderen van de grond proberen te krijgen. Maar er is geld voor nodig en bijvoorbeeld ook een ruimte om te oefenen. “Ik heb contact opgenomen met het Nieuw Amsterdams Kinderkoor, en die waren enthousiast”, vertelt hij. Toen twee weken geleden onderwijsminister Bussemaker de VU bezocht om te zien hoe vluchtelingen daar de Nederlandse taal leren en worden voorbereid op een academische opleiding, trof ze daar ook Mohammed. Ze werd meteen enthousiast toen ze over zijn organisatie hoorde. “Mag ik een dagje met jullie mee?” vroeg ze spontaan. (Zie pag. 13) Badran werd meteen overspoeld door mensen die zijn contactgegevens wilden. Meer dan vluchtelingen “Ik wist niet wat me overkwam”, zegt Badran. “Al die belangstelling, nadat ik overal nul op het rekest had gekregen.” De volgende dag had hij inspiratie voor weer een nieuw project, een taalcursus voor zowel Nederlands- als Arabischtaligen om de integratie te bevorderen. Hij heeft het gedetailleerd beschreven in weer een nieuw plan. “Want er wordt veel gepraat over de integratie van
12
Mohammed Badran
‘Ik wil een koor met vluchtelingkinderen opzetten’
vluchtelingen, maar Nederlanders zijn zelf ook niet zo goed geïntegreerd”, zegt hij. “Of vind jij van wel?” Het valt hem op dat in Nederland iedereen in zijn eigen culturele of etnische groep blijft. “Jullie hebben al die muurtjes waarmee je jezelf van de ander afscheidt”, aldus Badran. Bevriend raken met Nederlanders is erg moeilijk, ondervindt hij. “Dat gaat het beste via toegankelijke activiteiten, en die zijn er nauwelijks. Daarom zet ik ze zelf maar op.” Het is goed voor de taalverwerving, legt hij uit. Maar hij doet het ook omdat hij iets wil bijdragen aan de samenleving. “En ik wil laten zien dat een vluchteling meer is dan wat je hierover in de krant leest. Iemand die alleen maar dingen nodig heeft en geld kost. En dat Syriërs meer zijn dan vluchtelingen, en dat we iets terug willen doen en echt heel graag de taal willen leren.”
nr 5 — 28 oktober 2015
ADVALVAS