Bach versus bot: who strikes the right chord? 28
‘Dat
werd flikflooien en orale seks’
Dat er weleens wordt gesekst op de VU zal weinig mensen verbazen, maar waar vindt de stiekeme seks eigenlijk plaats? Het gebeurt overal 11
Wereldleed
Zo voorkom je dat je overweldigd raakt 8
Waar komen promovendi terecht?
Slechts een derde belandt in de wetenschap 14
‘Okeanos’ chair Jannes van der Geest hopes to connect top-level rowers with less competitive members 22
Social engagement IBA students rolled up their sleeves 24
net zo verschillen als monden, neuzen en oren. Moeders gaan er met hun dochters heen. De website kan ik van harte aanbevelen.
De idee dat de binnenste schaamlippen niet onder de buitenste mogen uitpiepen is een schoonheidsideaal waar het plastisch-chirurgische metier handig op inspeelt. Van alle cosmetische ingrepen wint het inkorten van schaamlippen het snelst aan populariteit. Zo’n vijftig Nederlandse centra bieden het aan. ‘Het kan helpen je zelfbeeld te verbeteren en meer zelfvertrouwen te krijgen’, schrijft de een. ‘De eerste weken kan het operatiegebied nog pijnlijk en opgezwollen zijn’, schrijft een ander. ‘Maar na het herstelproces zullen alle eerdere ongemakken verholpen zijn.’
Ik hou er niet van, als er in vrouwelijke geslachtsorganen gesneden wordt. Dat gebeurt al veel te veel. Wereldwijd hebben zo’n 230 miljoen vrouwen genitale verminking ondergaan. Ook dit jaar dreigen daar weer miljoenen bij te komen. Bij zulke verminkingen wordt vaak de clitoris weggesneden, soms ook de binnenste schaamlippen. Veel besnijdenissen gebeuren zonder verdoving, zonder ontsmetting, vaak bij jonge meisjes. Het is extreem pijnlijk en ontneemt vrouwen hun seksualiteit. Laten we vieren dat we in een land wonen waar vrouwenbesnijdenis verboden is, waar alle meisjes hun clitoris en schaamlippen mogen houden. Hoe lang of kort, paars, rood of bruin ook. En laten we ophouden met die onzin dat schaamlippen ‘gecorrigeerd’ zouden moeten worden. Wil je meer zelfvertrouwen? Recht dan je rug, spuug in de wind en omring je met fijne mensen. Leer Krav Maga, ga bij een debatteerclub, word vrijwilliger en zorg goed voor jezelf. De plasticus verdient zijn geld maar op een andere manier.
Iris Sommer doceert schizofrenie aan de VU-geneeskundeopleiding en is hoogleraar psychiatrie, UMC Groningen. De integrale versie van dit artikel staat op advalvas.vu.nl.
Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.
Blind voor de feiten
HJe kunt maar tot één conclusie komen: verbreek de banden
et gezamenlijke antwoord van de universiteiten op protesten tegen hun banden met Israëlische universiteiten die bijdragen aan de schending van mensenrechten in Gaza was, alweer een half jaar geleden, om adviescommissies in te stellen. Dit is een beproefd recept uit het handboek van bestuurders: tijd winnen in de hoop dat na verloop van die tijd de belangstelling voor het onderwerp is weggeëbd. De bestuurders hielden de samenstelling van de adviescommissies stevig in eigen hand. De commissieleden werden bij de VU benoemd zonder hun namen bekend te maken en deden vervolgens, geheel volgens plan, eindeloos over het uitbrengen van een advies. Bij elk nieuw protest benadrukten de bestuurders dat de adviescommissies binnenkort op basis van wetenschappelijke feiten tot een afgewogen beslissing zouden komen. Nog even geduld aub. In de afgelopen maanden kwamen achtereenvolgens de adviescommissies van vier universiteiten (Tilburg, Radboud, Erasmus en de UvA) met hun advies aan de bestuurders. Alle vier stellen ze dat met enkele of meerdere Israëlische universiteiten de banden moeten worden verbroken of bevroren, omdat deze een bijdrage leveren aan de
oorlogsmachine door hun banden met The Israel Defense Forces en omdat zij de mensenrechten schenden van medewerkers en studenten op deze universiteiten. Het advies herhaalt precies wat vele wetenschappers en studenten die aandringen op een boycot, al meer dan een jaar op basis van talloze bewijzen aantoonden. Onze bestuurders hebben steeds beweerd dat we ons moeten laten leiden door objectieve wetenschappelijke feiten. Die feiten zijn nu ook door de adviescommissies waargenomen. En blijkbaar kun je op basis van deze feiten maar tot één conclusie komen: verbreek de banden. De adviescommissie van de VU heeft nu ook gerapporteerd. Na een halfjaar vergaderen ligt er nu een stroomdiagram om beslissingen over internationale samenwerkingen te maken. Op basis van de feiten die de vier commissies aandroegen kan het stroomdiagram van de VU voor de samenwerking met Israëlische universiteiten simpel worden ingevuld. Samenwerking met Israëlische universiteiten is op basis van de wetenschappelijke feiten vanuit de ethische grondslag van onze universiteit niet te verantwoorden. De feiten tellen voor het CvB. Of toch niet?
Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.
Maurice Crul hoogleraar onderwijs en diversiteit
Melissa van den Akker
54
2024 juli - heden
Verzuimadviseur aan de VU
2010 - 2024
Re-integratieadviseur, Reinier de Graaf ziekenhuis
2017 - 2020
Adviseur Personeel & Organisatie, Reinier de Graaf ziekenhuis
2017
Opleiding Casemanager regie op verzuim aan de Hogeschool HAN
2001 - 2010
Consulent WIW (Wet Inschakeling Werkzoekenden) bij de gemeente Delft en re-integratieconsulent
1999 - 2003
HBO Personeel & Arbeid, InHolland, Rotterdam
Verzuimadviseur
Mensen weer aan het werk helpen na langdurig verzuim. Dat is de taak van een verzuimadviseur. Die adviseert de medewerker en vooral de leidinggevende over het re-integratietraject, en coördineert dat ook. De VU heeft twee verzuimadviseurs in dienst, die nauw samenwerken met bedrijfsartsen, HR-adviseurs en Arbo-specialisten. Ze brengen tevens advies uit aan het management, rapporteren over de oorzaken en gevolgen van ziekteverzuim. De functie is relatief nieuw, bestaat zo’n acht jaar en is in het leven geroepen vanwege de steeds ingewikkeldere wet- en regelgeving omtrent re-integratie.
Overweldigd door het wereldleed
Angst, schaamte, schuldgevoel, machteloosheid. Dat zijn enkele emoties die studenten ervaren als ze schrijnend nieuws of onderwijsmateriaal zien. Hoe erken je deze gevoelens, en wat doe je eraan?
DOOR ANTONI
BAŃKOWSKI ILLUSTRATIE BEREND VONK
Vertaling door Taalcentrum-VU
Secundair trauma is een stresssyndroom dat ontstaat als je hoort over traumatische gebeurtenissen die anderen zijn overkomen. Als je regelmatig wordt blootgesteld aan materiaal dat je van streek maakt, kan dat verschillende effecten hebben: van een gevoel van machteloosheid tot symptomen die vergelijkbaar zijn met die van PTSS. Mensen die hier veel last van hebben, kunnen activiteiten die verband houden met het trauma gaan vermijden, of zelfs proberen zich er volledig van af te sluiten. Studenten die zulke stress ervaren, hebben vaak moeite om met verontrustend materiaal om te gaan als ze hier tijdens colleges mee te maken krijgen. Docenten vinden het soms moeilijk om college te geven als de studenten aangegrepen worden door de onderwerpen die worden besproken. Buiten de colleges kan meerdere keren per dag het nieuws checken en over verontrustende gebeurtenissen lezen ook mentale spanningen opleveren. Onderzoekers die zich bezighouden met schrijnende kwesties worden daar vaak emotioneel door aangegrepen, hoe deskundig ze ook zijn. En hoewel alle drie deze groepen last kunnen hebben van die effecten, worden dergelijke emoties zelden erkend en is er vaak geen aandacht voor de gevolgen ervan.
Gevoel van machteloosheid
Een veelgehoorde oorzaak van secundair trauma? Het wereldnieuws op de voet volgen. Kristiana Rivera, masterstudent Conversational Analysis aan de VU, zegt dat de berichten die ze volgt vaak mentale spanningen opleveren. Ze legt uit dat ze onder meer “een gevoel van machteloosheid” ervaart, waar ze zich tegen probeert te verzetten omdat zulke hulpeloosheid iets is waar geprivilegieerde mensen van profiteren”.
Secundair trauma
‘Als ik niets doe, slaat de wanhoop toe’
met hun vrienden en studiegenoten over te praten. “Het kan ook nuttig zijn om niet te veel tijd te besteden aan het lezen van nieuwsberichten en het bekijken van livebeelden uit conflictgebieden”, zegt ze.
Masterstudent Rivera probeert de emoties die de blootstelling aan nieuws bij haar opwekken te reguleren door balans te vinden in de content die ze consumeert op sociale media. “Ik probeer evenveel naar leuke dingen als naar verdriet en verzet te kijken om niet voortdurend deprimerende dingen te zien.” Maar anderen staan zichzelf misschien niet toe hun nieuwsconsumptie te beperken. “Ik vind dat we de verantwoordelijkheid hebben om te weten wat er in de wereld gebeurt”, zegt student Conversational Analysis Hasegawa, hoewel ze erkent dat “iedereen zelf moet bepalen of hij een pauze neemt of niet.”
Volgens derdejaarsstudent Haeusgen is het bij het omgaan met emoties die worden veroorzaakt door verontrustende ontwikkelingen in de wereld belangrijk om de hoop niet te verliezen: “Ik probeer te blijven geloven in de goedheid van de mens. Ik weet dat er op allerlei gebieden experts zijn die goede dingen doen.” “Op de wereldpolitiek heb je geen invloed”, zegt ze, maar ze adviseert te blijven proberen op kleine schaal iets te veranderen. Dat is ook een manier om met emoties om te gaan. “Wees aardig. Dat hebben we nodig in de wereld: meer aardige mensen”, voegt ze eraan toe.
Richting geven aan emoties
Jelle, die lid is van VU for Palestine en zijn achternaam liever niet bekendmaakt, zegt dat hij protesten organiseert om richting te geven aan de emoties die de gebeurtenissen in Gaza bij hem oproepen. “Het houdt me geestelijk gezond. Als je niets doet, krijg je het gevoel dat niets meer waarde heeft. Dan slaat de wanhoop toe”, zegt hij.
‘Ik probeer niet voortdurend naar deprimerende dingen te kijken’
Voor anderen worden de angstgevoelens juist sterker als ze proberen met hun emoties om te gaan door actie te ondernemen. “Ik vraag mezelf voortdurend af: doe ik wel genoeg? Handel ik wel volgens mijn waarden?”, zegt Rivera. Hasegawa twijfelt ook over haar betrokkenheid. “Ik probeer op kleine manieren te helpen, maar ik weet niet of ik dat doe omdat ik het doel belangrijk vind, of omdat ik mezelf een beter gevoel probeer te geven”, zegt ze.
Ermee dealen
Doordat studiemateriaal vaak gevoelige onderwerpen bevat, kunnen colleges ook mentaal belastend zijn voor studenten. Universitair docent Weerdesteijn doet onderzoek naar het effect van emoties op het onderwijs en heeft onlangs een hoofdstuk bijgedragen aan een boek over dit onderwerp. Ze vertelt dat haar studenten tijdens colleges over gevoelige onderwerpen soms zo “overweldigd raken door emoties” dat ze niet goed met het materiaal konden werken. “Als docenten potentieel verontrustende inhoud presenteren, kan het vaak gunstig zijn als ze de studenten de ruimte geven om hun gevoelens te erkennen”, adviseert ze.
Docent Sociale Wetenschappen Luitjens heeft haar manier van doceren aangepast op basis van haar inzicht in de rol van emoties bij onderzoek. “Eerst was mijn onderwijsaanpak: ik laat de studenten de wereld zien zoals die is. Je hebt ervoor gekozen om over dit onderwerp te leren, dus dan moet je ermee dealen.” Later besefte ze dat het om over deze verontrustende onderwerpen te kunnen praten cruciaal is om de emotionele impact ervan te erkennen en daar ruimte en hulp voor te bieden. Haar advies aan docenten is dat ze studenten de ruimte moeten geven om over hun gevoelens te praten en te erkennen dat ze er zijn. “Door te leren met de emoties om te gaan word je een betere student of onderzoeker, want je kunt je dan beter in het onderwerp verdiepen”, zegt ze.
toiletten ook voor seks worden gebruikt. Dat had de alumnus destijds ook gehoord. Zelf noemt hij dat “een beetje disrespectvol, want dan hou je die bezet.”
Tentamenkriebels
In tegenstelling tot de eerste keer ontmoette hij zijn latere sekspartners online. Een van hen was een medewerker, maar ze kenden elkaar niet. “Toen was het denk ik gewoon geilheid. Dan ga je op de Grindr-app en als er dan ook iemand op de VU is en je vindt elkaar aantrekkelijk, dan gebeurt het.” Dat was volgens hem nooit na gewone colleges, maar altijd in de tentamenweek, wanneer er minder mensen rondlopen in de gebouwen. “Ik denk dat het dan echt wel hoogtij viert op de VU.”
De alumnus bewegingswetenschappen is als student nooit betrapt, maar het komt vaak genoeg voor dat studenten op zoek naar een stille studeerruimte een verkeerde deur opentrekken. Precies dat overkwam een masterstudent Business Administration op een hoge verdieping van het W&N-gebouw: “Ik ging een van de ruimtes binnen en zag twee mensen gepassioneerd zoenen. Ze waren gedeeltelijk ontkleed. Ik weet niet meer wat ik zei, maar waarschijnlijk iets als oeps, sorry, en toen ging ik snel weg.” De student zegt dat ze het vooral grappig vond en dat ze buiten de campus wel wildere dingen heeft aangetroffen dan dit.
Verboden
liefde
Een rechtenstudent ving een glimp op van een seksend stel, van wie ze het meisje kende, in een kleine studieruimte in het hoofdgebouw: twee hbo-studenten die het daar geregeld deden tussen zes en zeven uur ’s avonds. Thuis kon het niet omdat ze allebei strenge religieuze ouders hebben, dus kozen ze voor de VU als slaapkamer. De student kon de gepassioneerde ontmoetingen van de rommelende hbo-studenten niet waarderen. Ze werd er oncomfortabel van en zou het smerig vinden om aan een tafel te zitten waar anderen de liefde hebben bedreven, dus besloot ze om maar thuis te studeren. “Ik ben oprecht verbaasd dat ze nooit zijn betrapt”, vult ze aan.
Mindful seks
Op de tweede etage van de bieb stond niet zo lang geleden nog het zogeheten Mindful-
‘In de tentamenweek viert de seks echt wel hoogtij’
‘Ik ben oprecht verbaasd dat ze nooit zijn betrapt’
nest. Een student Philosophy, Politics and Economics zegt dat hij de mediteercabine een keer zag bewegen terwijl er gedempte geluiden uitkwamen. “Na een tijdje kwamen er twee bezwete mensen met rode gezichten uit. Ze zagen er voldaan en een beetje schuldig uit.” De student vond het toen vooral gênant, maar inmiddels kan hij er wel om lachen.
Ging het niet gewoon om een intense gezamenlijke mediteersessie? Bij de Universiteit Maastricht stond ook een Mindfulnest en die werd verwijderd vanwege klachten over seksende studenten. Sinds de renovatie van de UB-toren op de VU staat Mindfulnest niet meer in de bieb. Daarvoor had een Ad Valvas-redacteur de mediteerruimte nog uitgeprobeerd. ‘Het ruikt lekker in de cabine, al kan ik de geur niet helemaal plaatsen’, schreef hij toen.
Of de cabine nog ergens op de campus staat, is niet helemaal duidelijk. Na de aanwijzingen van een bibliotheekmedewerker en een receptionist te volgen, stuiten we op een slaapcabine, ergens in een afgelegen hoek op de vijfde van het NU-gebouw. Helaas hebben we geen blacklight om die nader te inspecteren.
Op een piano
De meest opvallende en gedurfde seksplek op de campus is op een piano. Een geneeskundestudent zegt dat ze dit zag toen ze studeerde in het NU-gebouw en vanuit het raam het OZW-gebouw kon inkijken. “Ik keek naar buiten en zag mensen seks hebben op de piano die daar toen nog stond.” Ze voelde zich er erg ongemakkelijk bij en vertrok naar een ander lokaal. “Ik ben vooral verbaasd over waarom je dat überhaupt op de uni zou doen en al helemaal in een ruimte met zoveel ramen.”
Overigens zegt de helft van de mensen in de poll dat ze nooit seks zouden hebben op de campus, terwijl 42 procent het zou overwegen of al heeft gedaan. De meningen lijken nogal verdeeld over hoe gepast of begrijpelijk het is.
De voormalige student bewegingswetenschappen die vaker seks op de campus heeft gehad, hoopt dat mensen er op een sekspositieve manier naar kunnen kijken: “Het zijn vooral hormonale twintigers die op de VU zitten, dus het is helemaal niet raar dat het zo gaat.”
‘Waarom doe je het überhaupt in een ruimte met zoveel ramen?’
Heb je weleens aan een seksuele daad op de campus gedaan?
Nee, dat zou ik nooit doen
Nee, maar ik zou het best overwegen
Nee, maar ik heb weleens iemand erop betrapt
@advalvas
Seks voor de wetenschap
Organisatieantropoloog Ida Sabelis heeft ook seks op een bijzondere openbare plek gehad, maar dan voor de wetenschap. Met haar vriend ging ze naar een MRI-centrum in Groningen om inwendige scans van penetratie te maken. Tot dat moment, in 1991, was er namelijk nog helemaal niemand die had onderzocht wat er tijdens seks in het vrouwelijk lichaam gebeurt.
Sabelis was zenuwachtig en opgewonden, maar niet per se geil, vertelde ze tegen magazine Vice. Het plan was dat haar vriend Jupp op haar ging liggen, maar omdat ze daar nauwelijks opgewonden van raakt en het toch niet goed zou passen in de kleine ruimte, gingen ze voor lepeltje-lepeltje. Tijdens de seks communiceerde het stel met hun medeonderzoekers die de scans in de gaten hielden.
Het stel was drie kwartier bezig in de kletterende MRI-scanner, waarna ze snel de resultaten konden zien. ‘De foto’s waren schitterend. Ik kon mijn baarmoeder zien, en Jupp op een plek die ik alleen kende van mijn orgasme, vlak onder de baarmoederhals. Alles was vrij duidelijk te zien, ook de plekken waar onze buiken tegen elkaar kwamen. Het was zo gedetailleerd dat ik er sprakeloos van werd’, aldus Sabelis in Vice Het onderzoek leidde tot veel verontwaardiging bij het publiek en er ging nepnieuws rond over doodzieke mensen die moesten wachten op hun scan vanwege de actie (het werd juist buiten reguliere uren uitgevoerd). Door de ophef lag het onderzoek even stil, maar in de jaren erna volgden twaalf andere sessies. In tegenstelling tot Sabelis en haar vriend hielden de andere koppels het bij de missionarispositie en hadden ze viagra nodig.
Promovendi worden voorbereid op een baan die ze nooit krijgen
Twee derde van de promovendi ambieert een vaste baan in de wetenschap, terwijl dat slechts is weggelegd voor een derde. Waar komt de rest terecht?
DOOR WELMOED VISSER
Mirella Jongsma, promovendus onderwijskunde, tijdens haar werk bij de Dierenambulance
Werken met dieren. Dat wil Mirella Jongsma eigenlijk al haar hele leven. Maar op de middelbare school koos ze het profiel cultuur en maatschappij, waardoor diergeneeskunde afviel als mogelijkheid. Ze ging geschiedenis studeren en deed daarna een master onderwijskunde. Inmiddels heeft ze haar proefschrift in onderwijskunde bijna af, maar de liefde voor dieren bleef aan haar trekken. Bij haar vrijwilligerswerk bij de Dierenambulance voelt ze dat ze op haar plek is. Dat heeft ze minder bij haar werk als promovendus aan de VU. “Ik ben altijd maar gewoon doorgegaan”, vertelt ze, “ik houd van de wetenschap, maar de werksfeer is hard, ik heb door mijn autisme moeite met communiceren en begrijp verwachtingspatronen niet altijd goed.” Het leidde ertoe dat Jongsma momenteel thuiszit met een burn-out. Terwijl ze wel goed is in onderzoek doen: ze heeft al drie artikelen gepubliceerd en een vierde zit in de pijplijn. Haar proefschrift wil ze dan ook graag afmaken, ze moet alleen het voorwoord en de discussie nog, maar daarna gaat ze de wetenschap uit. Jongsma heeft besloten dat ze zich laat omscholen tot dierenartsassistente, een ongebruikelijke stap, ook omdat dat een opleiding is op mbo-niveau. Jongsma had gewild dat ze de switch eerder had gemaakt: “Dit heb ik mezelf zo lang ontzegd.” In mei begint ze met haar opleiding en dan is ze over twee jaar als alles goed gaat een dierenartsassistente die een doctorstitel heeft.
Slechte tijd voor jonge wetenschappers
Een echte carrièreswitch zoals deze is bijzonder. Hoewel de meeste promovendi na het aflopen van hun contract buiten de universiteit terechtkomen, is dat vaak in banen waarin ze nog steeds onderzoek doen: bij onderzoeksinstituten, de overheid of consultancybureaus.
In 2023 waren er een kleine 40.000 promovendi in Nederland. Twee derde van hen wilde het liefst in de wetenschap blijven, zo blijkt uit cijfers van het Rathenau Instituut, maar slechts voor een derde is plek aan een universiteit of bij een universitair ziekenhuis.
De komende jaren wordt het perspectief voor jonge wetenschappers nog slechter door de bezuinigingen op het hoger onderwijs. Ook is er meer concurrentie van wetenschappers uit de Verenigde Staten die daar hun baan zijn kwijtgeraakt vanwege bezuinigingen door de regering Trump.
“Dit is niet een goed moment om je carrière in de wetenschap te starten”, zegt Benthe van Wanrooij, voorzitter van het Promovendi Netwerk Nederland. Juist daarom is het belangrijk dat promovendi al vroeg in hun promotietraject beginnen met zich oriënteren buiten de wetenschap, stelt ze. Niet pas in hun vierde jaar, als ze het toch al veel te druk hebben met het afronden van hun onderzoek en het schrijven van hun proefschrift. Margret Schmitter, werk-naar-werk-begeleider bij de VU, is dat met Van Wanrooij eens: “PhD’s en postdocs beginnen vaak laat met onderzoeken wat ze na afloop van hun contract gaan doen”, zegt ze.
‘Ik houd van de wetenschap, maar de werksfeer is hard’
Joshua Nooij, promovendus milieugeografie, heeft de inhoud van zijn onderzoek gevisualiseerd voor een breed publiek
Een reden daarvoor is, volgens Van Wanrooij, dat carrièreplanning geen vast onderdeel is van het gesprek dat promovendi met hun begeleider voeren. Bovendien hebben zowel de begeleider als de promovendus zelf vaak alleen werkervaring binnen de wetenschap. Dat maakt oriëntatie buiten de wetenschap minder vanzelfsprekend.
Taken erbij
‘Dit is geen goed moment om je carrière in de wetenschap te starten’
Joshua Nooij, promovendus bij het IVM en voorzitter van de VU PhD Council, beaamt dit. Hij doet onderzoek naar de rol van landbouw in de samenleving, een onderwerp waarin ook de overheid geïnteresseerd is. “Mijn promotor vindt het prima als ik een project met andere partijen doe, zolang dat in het verlengde ligt van mijn onderzoek. Bovendien komt het naast de vereiste artikelen die ik ook moet schrijven.”
Het is een patroon dat Nooij ook bij andere promovendi ziet: valorisatie, ofwel je kennis delen met de maatschappij, komt in de praktijk vaak bovenop het toch al zware takenpakket van promovendi. Deze cultuur staat een bredere oriëntatie tijdens het promotieonderzoek in de weg.
Cijfers van het Rathenau Instituut onderschrijven dit: slechts 13 procent van de ondervraagde promovendi vindt dat ze tijdens hun promotie goed genoeg zijn voorbereid op een carrière buiten de wetenschap, terwijl 45 procent vindt dat ze wel goed zijn voorbereid voor een carrière bínnen de
Carrièretips voor promovendi
> Begin op tijd met je oriënteren op het werk dat je na je promotie wilt doen. Liefst in je derde jaar, want daarna heb je het heel druk met afronden van je onderzoek.
> Wees je bewust van de vaardigheden die je hebt opgedaan tijdens je promotieonderzoek.
> Schrijf je brief en cv altijd op maat, zodat die zoveel mogelijk aansluiten op de vacature.
> Als promovendus heb je recht op begeleiding door de VU bij het vinden van een baan zolang je WW hebt. HRM heeft webinars met tips voor het vinden van een nieuwe baan en een Career Orientation Training voor promovendi en postdocs. Aanmelding via: hrm@vu.nl.
wetenschap. Promovendi worden kort gezegd voorbereid op een baan die de meesten van hen nooit zullen krijgen. Toch lukt het de meeste promovendi wel om werk te vinden: 96 procent van hen heeft een betaalde baan. Ter vergelijking: bij de groep met een hbo- of universitair diploma ligt dat op 82. Ook hebben gepromoveerden vaker een vaste baan: 66 procent ten opzichte van 61 procent van de hoger opgeleiden die niet gepromoveerd zijn [Cijfers Rathenau Instituut, red.].
Promovendi zijn te bescheiden
De hobbels die promovendi ondervinden om een volgende baan te vinden, zijn dus veelal van tijdelijke aard, maar ze zijn er wel. Zo vindt een groot deel van de promovendi het moeilijk om zichzelf te verkopen. “Vaak zijn ze bescheiden”, zegt Schmitter, “ze zijn zich nauwelijks bewust van wat ze goed kunnen en ze zijn zich vaak erg bewust van wat ze niet kunnen.” Schmitter denkt dat dit komt door het onderwijssysteem waarin de promovendus al zijn of haar hele leven zit.
“Ons onderwijs legt de nadruk op dat wat je nog niet kunt. Promovendi zitten al zo lang in dat systeem, die zijn helemaal gewend geraakt om zo naar zichzelf te kijken”, vertelt ze. Daarnaast vergeten promovendi vaak dat de kennis die ze hebben op een klein deelgebied overdraagbaar is naar andere terreinen.
“Ga eens na welke skills je hebt ontwikkeld tijdens je onderzoek”, adviseert Schmitter de promovendi die ze begeleidt. Als je een promotieonderzoek tot een goed einde kunt brengen, heb je laten zien dat je een project kunt managen. Als je congressen hebt georganiseerd, kun je waarschijnlijk goed samenwerken. Schmitter geeft workshops aan promovendi waarin ze hen op hun verborgen vaardigheden wijst. Dat promovendi meestal wel een betaalde baan vinden, betekent overigens niet altijd dat ze die baan ook leuk vinden, denkt Nooij. “Gepromoveerden gaan voor grote consultancybedrijven werken omdat ze de hypotheek moeten betalen”, zegt hij, “de titel doctor geeft status waardoor je gemakkelijk binnenkomt.”
Twee banen combineren
Uiteindelijk is het vinden van een passende baan altijd maatwerk. Soms bereik je je ideale werkplek via tussenstappen,
Chevy van Dorresteijn tijdens zijn promotie. Hij combineert zijn werk als docent en opleidingscoördinator aan de VU met een onderzoeksaanstelling aan de UvA
‘Ons onderwijs legt de nadruk op wat je nog niet kunt’
soms moet je zelf de creativiteit hebben om dingen te combineren. Zo combineert Chevy van Dorresteijn, die afgelopen januari bij onderwijswetenschappen aan de UvA promoveerde, een functie als opleidingscoördinator en docent aan de universitaire pabo van de VU met een aanstelling als onderzoeker bij de UvA. Vier dagen per week werkt hij voor de VU en een voor de UvA. Van Dorresteijn heeft daarmee eigenlijk het takenpakket van een universitair docent, maar dan verdeeld over twee banen.
Nooij, die van jongs af aan dacht dat hij wetenschapper wilde worden, is daar inmiddels van teruggekomen: “Ik houd van onderzoek doen, maar niet van alles eromheen”, zegt hij. De druk om altijd de beste te moeten zijn en de werksfeer in de wetenschap vallen hem tegen. “De concurrentie is zo groot dat je niet echt blij kunt zijn als je collega’s een mooie publicatie hebben”, vertelt hij.
Na zijn promotie wil Nooij graag een paar jaar in Australië werken bij een ngo op het gebied van natuureducatie. “Mijn vriendin en ik hebben daar al eerder gewoond. We houden van het land.” Hij hoopt dat hij een baan vindt waarin hij wel tijd heeft om op een meer activistische manier met thema’s als natuur en milieu bezig te houden. “Activisme is belangrijk voor me, dat kan ik in mijn werk als promovendus niet goed kwijt. Misschien dat ik ooit nog politicus word”, besluit hij.
Vrijheid
“Zorg dat je erbij bent, anders bel ik je moeder”, riep zanger Moanzy mensen via Instagram op om naar Il Caffè’s Freedom Stage te komen. Het café-restaurant op Uilenstede nam met hun evenement op 3 mei alvast een voorsprong op Bevrijdingsdag. Er was spoken word, cabaret, muziek, en Oekraïense hapjes om de honger te stillen. Centraal stond de vraag: wat betekent vrijheid voor jou? (ES)
FOTO
PETER GERRITSEN
ADVALVAS.VU.NL
JOURNALISTIEK PLATFORM VAN DE VRIJE UNIVERSITEIT
Nieuws, interviews, blogs en achtergrondverhalen Elke dag actueel op advalvas.vu.nl
Niks missen? Abonneer je op onze wekelijkse Ad Valvas Mail Update: https://tinyurl.com/updateadvalvas
CAMPUS
Aardwetenschappen houdt sit-in
Het werd even een verhitte welles-nietesdiscussie tussen protesterende studenten en het college van bestuur tijdens een sit-in van actiegroep Red Aardwetenschappen. De studenten willen vooral duidelijkheid, nadat VU hun afdeling op de schop nam. “Er moet toch een plan zijn voordat zo’n voorgenomen besluit wordt aangekondigd?”
ONDERZOEKSGELD
EU geeft geld aan militaire innovatie
De Europese Commissie wil ‘gigantische geldpot’ Horizon Europe openstellen voor militaire toepassingen, met name voor bedrijven. Maar universiteiten, waaronder de VU, zijn niet meteen verkocht en uiten zorgen over de academische vrijheid, onwenselijke samenwerkingen en het normaliseren van defensieonderzoek.
ACTIE
Studenten op de bres voor studentensport
“Zacht uitgedrukt, vrij desastreus”, reageert voorzitter van Studentensport Nederland Luuk Minnaar op de plannen van het kabinet om geld weg te halen bij sport, cultuur en kantines. Onderwijsminister Bruins wil hiermee “de grenzen van publieke bekostiging” bewaken. Studentenorganisaties laten het er niet bij zitten.
ADVALVAS.VU.NL/EN
JOURNALISTIC PLATFORM OF VU AMSTERDAM
News, interviews, blogs, features Daily updated on advalvas.vu.nl/en
Don’t miss out! Subscribe to our weekly Ad Valvas Mail Update: https://tinyurl.com/updateadvalvas
CONCESSION
Harvard removes diversity name
Trump has tried forcing American universities to abandon their ‘leftist’ diversity programmes. Whoever refuses, sees their funding cut. And although Harvard didn’t roll over and die and instead challenged Trump’s decision in court, the university has preemptively renamed its own diversity program ‘Community and Campus Life’.
SCIENCE
Millions for threatened top researchers
The Dutch cabinet proposes to make 25 million euros available for scientists who wish to relocate to another country due to ‘increasing global tensions’. This won’t be many people, since attracting just one top scientist alone, can easily cost half a million to a million euros.”
TECH
‘Cybersecurity law will backfire’
Although education institutions have greatly stepped up their cybersecurity in recent years, Education Minister Bruins believes they will be better protected under the new cybersecurity law the government is drafting. But they don’t need this ‘coercive, bureaucratic and costly legislation’, the education institutions write in a letter to the minister.
Jannes van der Geest 24
2024 – now Chairman of the board of R.S.V.U. ‘Okeanos’ 2024/2025
2019 – now Bachelor Earth Sciences
2020 – 2023 Rowed competitively on a national level
2022 – 2023 Bachelor Movement Sciences
R.S.V.U. ‘Okeanos’
The rowing association was founded in 1957 by two student associations from VU: Jumbo and Agora. The club has around 500 members. Okeanos rowers have competed in every Olympic Games since 1980, with two female members winning gold last summer in Paris. The head coach of the Dutch national rowing team is also an ‘Okeanite’.
International
Business Administration students
rolled up their sleeves to try and save a struggling farm for undocumented migrants. ‘It’s not all about making money and getting rich.’
Applying business skills where they matter
BY ANTONI BAŃKOWSKI PHOTOS ANTONI BAŃKOWSKI & DE MEENT
Running a farm for undocumented migrants to work, engage, and learn is one thing, but turning it into a business-like, financially independent entity is another. This year, VU students taking a business administration lab course were tasked with combining social impact and entrepreneurship in helping said farm: De Meent.
De Meent was founded by the Protestant Diaconate Amsterdam in 2020 as a farm where undocumented migrants can participate. Although it is not meant to provide them with a path to employment, they can benefit from integrating into society and learning agricultural skills. All of the farm’s produce goes towards meals for participants and social food projects. According to Nicky Dankelman, a manager of the initiative, immigrants in the Netherlands without a legal status do not have the right to be lawfully employed or even volunteer. But they are allowed to “participate” on – for instance – a farm, which is what inspired De Meent.
Finding funds
One of the main issues the project is currently facing is a lack of revenue. The farm has been financially dependent on the Diaconate, but doesn’t want to rely solely on them and is now looking for its own sources of funding. This search turned out to be a perfect task for International Business Administration students, eager to do field work after their theory-based and “repetitive” first year. Starting last February, four groups of second-year students researched various solutions for funding the project, as part of the IBA LAB 1 elective course. In late March, they presented their ideas to Dankelman and participants of the farm, at an event at the Diaconate.
The approach taken by students was clearly entrepreneurial. Ideas ranged from a crowdfunding campaign and an auction to renting out the location for events. Most presenters emphasized the need for increasing
the project’s visibility in the media and maintaining a relationship with donors. Some groups targeted individuals willing to make small contributions, while others chose to address companies with a social responsibility budget.
As with all business proposals, not all ideas were a hit. Some presentations received rather mixed reactions from the De Meent team, who often pointed out confusing elements and unrealistic goals. But some pitches got Dankelman excited. “They gave us a lot of ideas we want to continue”, she said afterwards. “They did a really good job.”
She considers the charity gala and a GoFundMe campaign to be particularly outstanding and most likely to be realised, although she says that “it is hard to say how soon these ideas will be implemented.” Her enthusiasm was shared by other attendees involved in De Meent. “They impressed me so much”, said Eugene, an immigrant participating at the farm, who preferred to not share his last name.
‘Teachers don’t innovate’
Students were eager to work with De Meent. For most of them, this was the first opportunity in their studies to solve real-life problems. “We learn theory, but we don’t apply it”, says Jessica Jaime about her IBA coursework. “It gets very repetitive.”
Christer Guldemond, a lecturer in strategic management and entrepreneurship puts the blame on lecturers.
“Teachers don’t innovate”, he says, adding that other courses in the degree tend to be “very procedural”. In his view, this facilitates “divisiveness and individuality” among the students, who are “learning passively”.
“It’s not all about making money and getting rich”, says Guldemond, who coordinates the IBA LAB course. “It’s also about making an impact, and you can do both.” He says that the course teaches students how to achieve this. The programme has been running for three years and is based on tasking students with finding entrepreneurial solutions to problems faced by various organizations making a
Ideas ranged from a crowdfunding campaign and an auction to renting out the location for events
De Meent. Farm for people, animals, nature and food
Photography by Coco Olakunle, Leo Estrellagraphy and Karin Michels
Social engagement
social impact. Guldemond highlights how some of his past students helped a homeless person secure a janitorial job. “Students should realise they are capable of creating such work”, he says.
Guldemond calls the programme an experiment, where the teachers “try a lot of different, new things”. In contrast to other courses where group work takes place “through WhatsApp”, the LAB 1 course forces students to work in class. “We see that it improves the quality of the work they do”, says Guldemond. “The underlying idea is to increase students’ productivity through interaction.”
Mixed reactions
Students found the experimental approach controversial. “The course lacks structure”, says Jaime. In her view, the four-hour-long classes were too long. “We could have used the time more efficiently.” The supposedly chaotic nature of the course led to concerns over grading. “I am striving to get a good GPA, but it was hard with assignments being announced at such short notice”, says second-year IBA student Kasrin Rohrbach, who claims there have been instances of graded tasks being communicated one day in advance.
One of the students brought up the issue of long classes during a feedback session, which happened after the presentations. “The aim was for you to get to know each other”, Guldemond responded. He considered the overly long classes to be an opportunity for students to chat with each other and bond.
In the end, most students were glad they chose this course. “It is the first practical subject I did in my studies”, says Rohrbach. “I did some internships before, but only during this course did I learn why I study here.” Iva Tripunovska, also taking the course, enjoyed working on a real issue, saying that she liked how she had to “consider its various aspects”. “We get to actually see the real problem”, says Quoc Viet Pham, another student, adding that in other courses he took, the problems were only presented as a
theoretical example, and that he learned a lot by trying to come up with ideas for funding De Meent. “I realised how important the social impact is”, reflected another student during the feedback session.
Some students found working with the organizations challenging. Jaime felt that “De Meent had too many problems”, which at times was overwhelming, but rewarding in the end. “I like that it is a hard problem to solve. It requires us to put in a lot of effort and forces us to apply everything we learned.” But according to her, students who worked with different organizations than De Meent would sometimes not hear back from them for weeks. These communication issues supposedly discouraged some from taking the follow-up course, IBA LAB 2. “If my company was not responding, I wouldn’t take the second course either”, she says.
Out of isolation
Jaime is among the students who will continue working with De Meent as part of the follow-up course. This time, they will focus on implementing their solutions. Dankelman is looking forward to continuing the collaboration. “Leaving us with only ideas is hard for us”, she says, adding that working at the farm is too time-consuming for the De Meent team to focus on realizing new ideas.
But these ideas were not the only way the initiative benefited from working with students. The entrepreneurial approach of the students allowed Dankelman to develop a new perspective herself. “Being asked questions like What is the whole project about? really helped me. I make yearly reports, but I never think about the whole thing.” She says that since it is not a goal for De Meent to be sold, she lacked the “business-like perspective” the students brought in. When asked whether she would like to continue working with students next year she said: “I would love that.” Eugene, one of the participants at the farm, agrees, adding that it is important for De Meent to work with outside parties. “We cannot be in isolation.”
IBA students present their ideas to Dankelman and participants of the farm, during an event at the Diaconate
‘The underlying idea is to increase the students’ productivity through interaction’
Can music generated by AI evoke the same emotions as music composed by humans? ‘Music has always been able to manipulate our mood.’
BY EMMA SPRANGERS PHOTOS JULIA TEERHUIS & EMMA SPRANGERS
Bach versus bot: who strikes the right chord?
Artificial Intelligence
‘Some brains are really hyperactive, while others are super calm’
Kirschenmann listens closely as the VU Orchestra members play the AI-generated pieces
identified in a 2010 study as highly emotionally evocative.
Meg Ryan (spoiler alert) dies on the pavement in City of Angels, the same actress fakes an orgasm in When Harry Met Sally, and a scene in Sleepers suggests the sexual abuse of young boys. After each scene, participants are asked to reflect in a questionnaire on what they saw: Did they feel in control? How calm or excited were they? How comfortable were they with watching the clip? What emotions did they feel: joyful/happy, amusement, sadness, angry, disgust or neutral?
External variables
Of course, people can respond differently based on personal experiences – whether or not they have children, if they’ve experienced grief and so on – which makes the data harder to interpret. Perumal Kumar acknowledges this complexity. The fact that participants must immediately rate their emotions on a screen that the researchers can also see, adds another complication. “I was very aware that they were watching what I entered”, Hooftman says after the session.
“Your skin temperature rose by two degrees during one of them”, Perumal Kumar points out. Also striking: Hooftman thought the second AI piece – the ‘sad’ one – was composed by a human. And although it was designed to evoke sadness, she selected ‘happy’ as her primary emotion.
During the orchestra’s recording, Kirschenmann had been convinced that most people could tell whether a piece was composed by a human or a computer.
“But maybe that goes mostly for people with musical training”, she now says. “They might pick up more quickly when music patterns don’t sound exactly right, or when it lacks a bit of emotional depth.”
Moral concerns
Processing the data will take time, but Kirschenmann already has noticed that several participants enjoyed the AI-generated pieces.
“Not surprising, really – they’re full of repetition, and kind of catchy.”
As for whether she thinks AI poses a threat to human composers, she doesn’t hesitate.
Kirschenmann had a feeling other participants also experienced this. “Sometimes they would laugh during a sad scene, just because they recognised an actor. But then they’d still label their emotion as ‘sad’ in the questionnaire – maybe because they felt that was the ‘right’ answer and fitting for the clip. That’s something we’ll need to note as a disclaimer in our analysis. In the end, the questionnaire will probably serve more as a supporting tool to provide the AI model with certain labels. The EEG and smartwatch give us the most raw data.”
Rising temperature
After the film scenes, it’s time for the music. All clips are played in random order for each new participant. The two AI compositions are played first during the sitting with Hooftman, followed by a piece by Bach. Turns out, Hooftman’s strongest responses came from the film clips.
“It already does. AI bots are releasing music on Spotify. That could eventually get in the way of people trying to release their own music. Still, I think to have the full experience, people will still long for a human behind the music. Someone with lived experience who you can relate to. Someone you can go see in concert.”
She had also wanted to ask participants whether they’d even be open to listening to AI-generated music. “But that’s a whole separate study – more on the ethics side. Still, it’s an interesting question. Some people asked me, ‘Does AI even know what it’s making? It can manipulate people with music’. But honestly, music has always been able to manipulate our mood – you’re directly influencing how someone feels. Look at metro stations: they play classical music to calm people down, and repetitive music to make sure no one hangs around too long.”
The university student council is the representative participation council of and for students of VU Amsterdam. The council concerns itself mainly with the quality and accessibility of education at VU Amsterdam and with the student policy of this university. The council consults with the executive board periodically.
‘Are you seriously right-wing?’
This has happened to me several times this year. I’m at a party or social gathering, chatting with someone, when suddenly a question or comment comes up: “Are you really with the Vrijmoedige Studentenpartij? Are you seriously right-wing?” It’s usually followed by a surprised look, and then a brief, slightly awkward silence. You can almost feel the prejudice in the air. Apparently, for some people, it’s hard to reconcile: someone who is open to other opinions, engages in respectful conversation, and still considers themselves politically right-wing or conservative.
It’s crucial to keep the conversation going
Yes, I’m probably more conservative than most students. I value traditions, am critical of fashionable ideologies or trend thinking, and I don’t believe that something should automatically be discarded just because it’s deemed outdated or no longer fits into a progressive, modern agenda. However, being conservative doesn’t mean I close myself off to other viewpoints. On the contrary, I think it’s crucial to keep the conversation going. Not to convince everyone of my own views, but because I’m genuinely curious about how others think and, more importantly, why.
Unfortunately, in today’s world, it often seems difficult to engage in conversation about controversial topics without prejudice. The
box-thinking mentality strongly contributes to this. Too often, labels are quickly attached, and with those labels, people assume they immediately know who you are, what you think, and how you will behave. You’re having a good conversation with someone, but as soon as they realize you’re that right-wing student, the atmosphere shifts. You suddenly notice how quickly the dynamic of the conversation can change once a label is placed on the table. This makes it all the more important to find ways to break through these prejudices and maintain an open dialogue, even on controversial topics where our opinions may differ significantly. Within our current student council, we are taking steps in the right direction by having these conversations respectfully. It would also help if we didn’t take each other so seriously all the time. A bit of playful teasing about political differences is fine, as long as it’s in good humour. For example, I’m sometimes teased for being so-called antiinternational, and I tease others about them being too woke to appreciate a joke. As long as the tone remains respectful, it keeps things light-hearted.
Let’s not let outdated labels like left-wing or right-wing stand in the way of really engaging with each other. Without dialogue, prejudice wins, and so does polarization.
Jesse Jansen
General council member usr.jesse.jansen@vu.nl
What’s going on
A selection of the topics that the USC is currently considering or negotiating.
• Initiative for raising the Dutch flag at the VU
• Challenging the CvB’s and/or university’s typical progressive stance
• Everything legal and budget
Yvonne
Compier
Wat moet een HR-adviseur doen in jouw visie?
Judith: Een HR-adviseur is een strategische p artner die niet alleen belangen behartigt van de organisatie, maar ook van medewerkers.
Mirjam: Dit betekent dat je proactief meedenkt over hoe je de organisatie kunt verbeteren en tegelijkertijd zorgt voor het welzijn en de ontwikkeling van de medewerkers.
Sam: Daarbij is het belangrijk om een goede probleemanalyse te kunnen maken, en op b asis v an verschillende perspectieven verschillende mogelijkheden en risico’s te schetsen, waarop je vervolgens je advies baseert.
Wat zijn de meest voorkomende zaken waar je advies over geeft?
Sam: Verzuim en re-integratie, arbeidsrechtelijke kwesties en naleving van weten r egelgeving.
Mirjam: Daarbij ook talentmanagement en leiderschap, ontwikkeling en training van medewerkers en s trategische personeelsplanning.
Judith: Beleidsontwikkeling en organisatie-inrichting, advisering bij nieuw personeel en nog veel meer.
Kun je een voorbeeld geven?
Judith: Soms zit een gesprek tussen verschillende p artijen muurvast, bijvoorbeeld tussen een leidinggevende en een medewerker. Omdat ik in de rol van gespreksbegeleider geen inhoudelijk p artij ben v an het gesprek, kan ik helpen het gesprek open
en eerlijk te laten voeren. In een enkel geval is een conflict diep en is er meer hulp nodig, maar in veel gevallen lukt het om de lucht te laten klaren.
Sam: Medewerkers kunnen soms vastlopen in hun doorgroeimogelijkheden. Maar jij als medewerker kunt meer dan je denkt. Zo heb ik een medewerker geholpen die toe was aan de volgende stap in de loopbaan en niet goed wist waar die moest beginnen. Tijdens dit gesprek hebben we op basis van de wensen en talenten gezocht naar mogelijkheden en instrumenten binnen en buiten de VU. Dat heeft die medewerker de zekerheid gegeven om met loopbaancoaching te starten en de eigen regie te pakken. Het klinkt zo simpel, maar soms zien we niet meer wat er allemaal mogelijk is en zitten we vast in wat we gewend zijn te doen. Dan help je iemand een eerste stap te zetten.
Hoe zie je jouw rol als adviseur richting medewerkers? Wat is voor jou hierbij belangrijk?
Judith: Dat we medewerkers coachen, in hun kracht zetten en hierbij aangeven wat de grenzen en mogelijkheden zijn. Medewerkers handvatten en aanknopingspunten geven, zodat ze zelf regie kunnen pakken over hun eigen loopbaan. Een betrouwbare en open relatie met medewerkers opbouwen is hierbij zeer belangrijk, waardoor je hen effectief kunt ondersteunen en begeleiden. Dit zorgt dan uiteindelijk voor een positieve werkomgeving waarin medewerkers zich gewaardeerd en ondersteund voelen.
Sam: Daarnaast kunnen wij helpen door middel van gespreksbegeleiding, bijvoorbeeld wanneer medewerker of leidinggevende merken dat gesprekken moeizaam verlopen en de oplossing ver weg lijkt te liggen.
aan, bieden een luisterend oor. Daarnaast blijven we zakelijk, eerlijk en transparant.
Wanneer sluit je met plezier je dag als HR-adviseur af?
Mirjam: A ls ik het gevoel heb een positieve impact te hebben gehad op zowel de organisatie als de medewerkers; het gevoel dat je als HR-adviseur ‘verschil’ hebt gemaakt.
Judith: Wanneer je een gesprek hebt met een medewerker of leidinggevende en je wordt bedankt omdat je iemand goed hebt geholpen of nieuwe inzichten hebt gegeven.
Sam: Als je voelt dat je toegevoegde waarde hebt in de organisatie. Dat kan door advies te geven in een gesprek of bij grotere veranderingen.
Kun je de medewerkers van de VU een gouden tip meegeven?
Judith: P ak voor zover mogelijk je eigen regie; er is binnen een organisatie als de VU veel mogelijk.
Sam: Zoek naar factoren waar je zelf invloed op hebt en probeer je daarop te focussen. Te veel bezig zijn met factoren waar je geen controle op hebt kan stressvol zijn. Zoek naar mogelijkheden en ga uit van eigen verantwoordelijkheid.
Mirjam: Blijf altijd open staan voor leren en ontwikkelen. Hiermee blijf je niet alleen aangehaakt, maar vergroot je ook je eigen werkplezier en voldoening. De VU is bovendien een groot netwerk, maak hier gebruik van. Durf een ondernemer te zijn binnen de organisatie.
Mirjam: We gaan in onze advisering zo open en empathisch mogelijk een gesprek
Sam: “Medewerkers kunnen soms vastlopen in hun doorgroeimogelijkheden. Maar jij als medewerker kunt meer dan je denkt.”
Heb je vragen over je loopbaan en ontwikkelmogelijkheden, heb je gespreksbegeleiding nodig of heb je een persoonlijke vraag? Schroom niet om contact te zoeken met de HRadviseur van je afdeling.
Redactie Personeelspagina > HRMAM Tekst > Gaby den Held Vormgeving > Designstudio VU Foto’s > Too van Velzen
The Surfer
Rialto VU
Nieuwe
Universiteitsgebouw De Boelelaan 1111
The Surfer
Draait vanaf donderdag 15 mei
Check de agenda en speeltijden op rialtofilm.nl
Nicolas Cage vertolkt de rol van een man die jaren in Amerika heeft gewoond. Als zijn geboortehuis in Australië te koop staat, twijfelt hij geen seconde: hij zal en moet het kopen. Hij is een enthousiaste surfer en juist daar, zo herinnert hij zich nog, heb je de mooiste en beste golven. De surfer wil het graag aan zijn zoon laten zien en dus reizen de twee naar down-under. Eenmaal met surfplank en al op het strand zien ze een bord staan: Locals only. Een groep bijna sektarische surfers onder leiding van de meedogenloze Scally verbiedt ze de toegang tot de golven, en geweld wordt daarbij niet geschuwd. Maar de surfer laat zich niet zomaar wegjagen, waarna de boel enorm uit de hand loopt. Een trippy, levendige film van Lorcan Finnegan.
Isis van der Knaap, online marketing
Gebruik
je eigen gewicht
Gun je hoofd even rust, werk aan je lichaam op het nieuwe calisthenicspark op het campusplein. Het ligt tegenover de StartHub – waar jonge ondernemers aan hun bedrijf werken – en naast de volleybalvelden. Calisthenics is een vorm van krachttraining. Bij alle oefeningen maak je gebruik van je eigen gewicht. De toestellen zijn voor iedereen toegankelijk en je hebt geen sportkleding nodig. Heb je even tijd tussen colleges of in de lunchpauze? Ga dan naar buiten en doe een paar oefeningen op deze toestellen, er staan instructies bij en je kunt ook de QR-code scannen voor nog meer oefeningen.
Caroline Altona, communicatie & marketing
VU campus (OZW-gebouw) Boelelaan 1109 020-5983656
maandag–vrijdag: 12–20 uur zaterdag en zondag: gesloten Uilenstede Uilenstede 100 020-5985090
maandag–vrijdag: 08–23 uur zaterdag en zondag: 10–18 uur sportcentrumvu.nl
Dit wil je niet missen
VU Griffioen
Nieuwe Universiteitsgebouw De Boelelaan 1111
Griffioen.vu.nl/ voorstellingen
Op donderdag 15 mei start de kaartverkoop van het gloednieuwe theaterseizoen 25/26. In ons theater op de campus zie je bekende namen als Rayen Panday en Micha Wertheim en lach je als eerste om de cabarethelden van de toekomst, onder anderen Isabelle Kafando, Teun van den Elzen en Lisa Ostermann.
Je kunt ook meedoen met de bingoshow van dragqueen Sederginne of wijzer worden bij theatercolleges en podcastfavorieten (o.a. De Correspondent, Veroordeeld). En laat je meevoeren door de mooiste muziek- en dansvoorstellingen (Meis, 155) of ga naar groots toneel (met onder anderen Kim Karssen en Nasrdin Dchar).
Bekijk snel het hele aanbod op de website, boek je tickets en mis niks.
Maaike Baas, cultuurmarketeer
Een must-try Thai
SFEER Om half zes gaan we naar binnen. Lekker vroeg, want je kunt hier niet reserveren. We worden vriendelijk begroet en meteen naar een tafeltje gebracht. Tien minuten later zit het vol. Bird straalt gezellige Thaise kitsch uit: glinsterende wandtapijten, handgesneden houten kasten en beelden en er klinkt Thaise pop. Wij zitten boven in een ruimte met fijne lichtinval, uitkijkend op een gracht.
ETEN Vooraf delen we een portie loempia’s (prima, niet heel bijzonder), gevolgd door Pad Mi Tjee en Tahoe Pad Ped. Het eerste is een kruidige schotel van noodles, groenten en cashews, gebakken in romig zacht ei. De koriander ligt netjes aan de zijkant, wij strooien het er verlekkerd doorheen. Mijn tafelgenoot geniet van een rode curry met zachte tofu, bamboescheuten en groenten. De curry is fijn mild gekruid. Als afkoeling delen we een zoete virgin pina Colada. We moeten ons best doen om de grote borden met al dat lekkers op te krijgen. Tevreden en met volle buiken verlaten we Bird.
BEDIENING De ober heeft het duidelijk druk, maar blijft geduldig met steeds een zachte glimlach, terwijl wij vrolijk kletsend vergeten om naar de kaart te kijken.
TIP Aan de overkant, bij Snackbar Bird, haal je dezelfde heerlijke gerechten met 10 procent korting.
AANRADER Een Amsterdamse klassieker, een must try.
PRIJS Volle borden voor een lage prijs. Gerechten tussen 8 en 20 euro.
Kathlyn Wuyts, masterstudent journalistiek
Bird Thai Restaurant Zeedijk 72-74 thai-bird.nl
Wil je ook GRATIS ETEN, in ruil voor een restaurantrecensie?
Mail naar redactie. advalvas@vu.nl