Vluchteling
‘Zodra ze erachterkomen wie en wat je bent, slaat de stemming om’ De Syrische vluchteling Ali heeft alles moeten achterlaten in zijn geboorteland. In Nederland probeert hij weer gelukkig te worden. DOOR PETER BREEDVELD FOTO PETER VALCKX
D
ik anderhalf jaar is hij in Nederland, de Syrische vluchteling Ali, en vastbesloten om een baan te vinden. Hoewel hij steeds erin slaagt tot een tweede sollicitatiegesprek te komen, en er in één geval zelfs al over het salaris werd onderhandeld, houdt het op zodra duidelijk wordt dat hij vluch-
teling is. “Voortaan vertel ik maar meteen dat ik vluchteling ben”, zegt Ali. Dat betekent waarschijnlijk dat hij niet eens uitgenodigd wordt voor een gesprek, maar dat vindt hij beter dan steeds zo ver te komen en dan uiteindelijk toch te worden teleurgesteld. Ali is grafisch ontwerper, video-editor en animator. Hij heeft een website met voorbeelden van zijn werk en daaruit blijkt dat hij echt heel goed is. Computeranimatie, stop-motion; hij is van alle markten thuis. In Syrië heeft hij dan ook voor alle grote mediabedrijven gewerkt, en opdrachten gedaan voor multinationals in Dubai en Qatar. In Nederland heeft hij ook al een paar maanden voor een mediabedrijf gewerkt, nieuwsitems over het Midden-Oosten gemaakt en mensen geïnterviewd in het Arabisch, maar daar kreeg hij geen verlenging van zijn contract omdat er geen budget voor was.
22
‘Het moet nú gebeuren’ “Een van de redenen dat ik naar Amsterdam ben gevlucht, is dat alle grote mediabedrijven hier hun hoofdvestiging hebben”, vertelt hij. Maar dat bleek een grote desillusie. “Ze hebben hier allemaal een vestiging om de belasting in hun eigen landen te ontduiken. Er werken hoogstens vijf mensen om de telefoon op te nemen. Het echte werk wordt in filialen buiten Nederland gedaan.” Toch blijft hij vastberaden. Moet ook wel, want hij is niet piepjong meer: 42. “Het moet nú gebeuren, anders gebeurt het nooit meer”, zegt hij. Ali heeft zijn plannen daarom iets bijgesteld: “Ik ben nu bereid een baan te accepteren die buiten mijn eigen vakgebied ligt, bijvoorbeeld als contentmanager. En als ik dan gesetteld ben, kan ik in mijn vrije tijd animatiefilms maken.” Hij heeft de scenario’s voor die films al klaar, korte films van rond de zeven minuten. Een dure computer om ze te kunnen maken heeft hij nog niet. Intussen leert hij Nederlands aan de VU (cursus voor anderstaligen), waar hij via de vluchtelingstudentenorganisatie UAF terechtkwam. “Het is moeilijk, maar te doen. Ik zit nu in de tweede cursus, de moeilijkste fase, heb ik begrepen. Als ik die haal, is het een kwestie van woordenschat en idioom uitbreiden.” ‘Ik was zo stom om mijn naam te zeggen’ Ali had een goed leven in Syrië, in een voorstad van Damascus, toen daar de zogeheten Arabische Lente uitmondde in een grimmige burgeroorlog tussen islamisten en het regime van dictator Bashar al-Assad. Ali, kritisch ten aanzien van de regering Assad, had zich laten interviewen door de BBC. “En daarbij was ik zo stom om mijn naam te zeggen. Maar we dachten dat het snel afgelopen zou zijn met Assad. Hij was aan het verliezen totdat hij steun kreeg van Rusland en Iran. Toen was hij weer sterk genoeg om terug te slaan.” Ali werd door soldaten van Assad gearresteerd en een aantal dagen opgesloten. “Ik ben geslagen, maar niet zo
nr 3 — 30 september 2015
ADVALVAS