9
Nasze Strony - Polska Gazeta Lokalna we Wschodniej Anglii
Odszedł proboszcz parafii w Cambridge cambridge Życiem realizował swoje powołanie, które najpełniej oddają słowa każdego biskupa do diakona podczas udzielania sakramentu kapłaństwa: „Weźmij Ewangelię Chrystusową, której głosicielem się stałeś; wierz w to, co będziesz czytał, nauczaj tego w co uwierzysz i wypełniaj to czego będziesz nauczał.” W sobotę 23 listopada w kościele pod wezwaniem Our Lady and English Martyrs w Cambridge odprawiona została msza św. przy trumnie ks. Piotra Kisiela, proboszcza Lokalnej Polskiej Misji Katolickiej w Cambridge i dziekana dekanatu południowo-wschodniego Polskiej Misji Katolickiej. Eucharystii przewodniczył ks. prałat Stefan Wylężek, rektor Polskiej Misji Katolickiej Anglii i Walii. Następnie trumna została przewieziona do Polski, gdzie kontynuowane będą uroczystości pogrzebowe w rodzinnej miejscowości ks. Piotra, Pustyni w diecezji tarnowskiej. Ksiądz Piotr Kisiel zmarł 7 listopada we czwartek, dzień szczególny dla każdego kapłana. Jego nagła śmierć wywołała wielkie poruszenie we wspólnocie parafialnej, gdyż swą posługę kapłańską w Cambridge sprawował od wydawałoby się, że nie tak dawno minionego 2006 roku. Do pracy duszpasterskiej w Anglii został skierowany z Republiki Czeskiej w 2003 roku. Nowy kraj Ksiądz Piotr Kisiel wrastał w środowisko swojego lokalnego kościoła, wraz z większością nowej polskiej emigracji, po 2004 roku. Mimo, że przybył do funkcjonującej już w Cambridge polskiej parafii, która swe trwanie zawdzięczała przede wszystkim emigracji powojennej, to jednak w świadomości nowo przybyłych Polaków zapisał się jako pasterz, który podąża za swymi owcami i wnosi ożywczego ducha. Jednoczył środowiska emigracyjne życzliwym zrozumieniem, wznosząc się ponad jednostkowe animozje i posługiwał wszystkim, do których został posłany. Wspierał radą i zapleczem socjalnym nowe inicjatywy działalności środowiska polonijnego. Nagłe odejście ks. Piotra pozosta-
wiło wielu parafian zatroskanych o dalszą ciągłość funkcjonowania parafii, gdyż nie wiadomo było w ciągu jakiego czasu do Cambridge przysłany zostanie nowy duszpasterz. Natomiast ks. Piotr miał swoją wizję funkcjonowania parafii i wzorem autentycznego mężczyzny brał za to odpowiedzialność, odrzucał bierność i energicznie administrował parafią planując nowy zakres działań duszpasterskich. Na szeroką skalę zorganizował prace remontowe w Domu Polonia, gdzie mieści się kaplica, biblioteka, polska restauracja, polska szkoła i sala konferencyjna. Jednym słowem centrum życia polonijnego. Często sam potrafił zakasać rękawy i wziąć przysłowiowy młotek do ręki. Zdarzało się też jednak, że nie przychylał się do realizacji przedsięwzięć, do których nakłaniały go rozmaite osoby, gdyż w jego odczuciu nie służyłoby to parafianom. Kontaktowały się z ks. Piotrem rozmaite sekty, które chciały wykorzystać struktury parafialne do werbunku wiernych w swoje szeregi lub firmy z branży finansowej oferujące nieuczciwe usługi czy oferty pracy. Specyfika pracy duszpasterza poza ojczyzną polega na tym, że często poza udzielaniem i przygotowywaniem do przyjęcia sakramentów, prowadzeniem biura parafialnego i katechizacją, kapłan pełni funkcję doradcy i przewodnika nie tylko duchowego dla wielu zagubionych emigrantów w nowym środowisku. Wymaga to taktu, ale i ostrożności, aby nie zawieść potrzebujących, którzy nie potrafią poradzić sobie z często prozaicznymi problemami.
Oto ja, poślij mnie Przedziwna natura ludzka pozwala w pełni docenić dar obecności i talenty bliźniego , kiedy go już zabraknie, później zaś nieubłagany czas często odsyła nasze refleksje w zapomnienie. Może właśnie dlatego warto zapamiętać jakim kapłanem był dla parafian ks. Piotr Kisiel. Dla wielu pozostanie jednym z wielu, który wypełnia „zwykłe” kapłańskie obowiązki. Wspomniane wcześniej udzielanie sakramentów, prowadzenie biura parafialnego, czy sprawowanie Eucharystii. Dla innych pozostanie kapłanem, który stojąc na straży nauczania Kościoła, nakłaniał do zmiany stylu życia. Jednak dla większości ks. Piotr Kisiel pozostanie tym, który dawał świadectwo o Jezusie Chrystusie, bo nie pozostawał obojętny na otaczających go bliźnich. Życiem i postępowaniem realizował swoje powołanie, które najpełniej oddają słowa każdego biskupa do diakona podczas udzielania sakramentu kapłaństwa: „Weźmij Ewangelię Chrystusową, której głosicielem się stałeś; wierz w to, co będziesz czytał, nauczaj tego w co uwierzysz i wypełniaj to czego będziesz nauczał.” Ksiądz Piotr, jako proboszcz parafii w Cambridge, bardzo świadomie dostrzegał powszechne zagrożenie wykorzenienia z wiary katolickiej i tradycji narodowej pośród Polaków na emigracji. Bolało go to tym bardziej, gdy zdał sobie sprawę z faktycznego uczestnictwa w niedzielnej mszy św., a liczbą Polaków mieszkających na terenie polskiej parafii i okolicach. W roku 2007 po niespełna roczwww.naszestrony.co.uk
nym pobycie po raz pierwszy w nowym miejscu celebrował obrzędy Wielkiego Tygodnia. Podczas święcenia pokarmów w Wielką Sobotę, w kościele użyczanym przez angielską parafię do sprawowania niedzielnych Eucharystii, nie było już nawet miejsc stojących. Zdumiony tak niezmiernie liczną obecnością wiernych ks. Piotr nie szczędził cierpkich słów wskazując, że sam obrzęd, nie poparty żywą wiarą i duchowym zaangażowaniem staje się pustą formą. Były to wtedy początki milionowej emigracji na wyspy brytyjskie i nikt w pełni nie zdawał sobie sprawy ze skali zjawiska. Plany duszpasterskie Jednak ks. Piotr sam na napomnieniach nie poprzestawał, ale uświadamiając sobie potrzeby parafii zaczął też rozszerzać zakres opieki duszpasterskiej na okoliczne miejscowości, tam gdzie mógł. W niedzielę pokonywał niemal 200 kilometrów, aby odprawić cztery msze św. w trzech miejscowościach. Zdawał sobie sprawę, że zadania duszpasterstwa, odmienne nieco od tych w kraju, wymagają także opieki nad duchem narodu – kulturą i historią narodową oraz stałym wzmacnianiem polskiej obecności w obcym środowisku. Zawsze pamiętał o ważnych wydarzeniach w dziejach Polski i do nich nawiązywał podczas homilii, a w religii katolickiej dostrzegał uniwersalne wskazania do zachowania tożsamości narodowej. „Będzie nam Ks. Piotra bardzo brakowało, choć jednocześnie mamy nadzieję, że nadal będzie „czuwał” nad placówką , w którą włożył tyle pracy i serca. Z pewnością zasłużył w dwójnasób na spoczynek, na który został od nas odwołany. Niósł posługę duszpasterską, ale także zwykłą ludzką przyjaźń do miejsc, gdzie potrzebowali Go rodacy.” – wspomina ks. Piotra Anna Norman, przedstawicielka rady parafialnej. Ksiądz Piotr w swojej kapłańskiej posłudze najwięcej lat spędził w Cambridge, gdzie wzrastał do posługi wiernym, w przekonaniu, że działalność na uchodźstwie staje się jego zadaniem do wykonania powierzonym przez Boga. Tuż przed śmiercią przychylił się do prośby o otoczenie opieką duszpasterską lokalnej wspólnoty Kościoła Domowego. Ś.p. ksiądz Piotr Kisiel pozostawił po sobie dobrą pamięć i wdzięczność w sercu wielu osób, a przychodzący nowy duszpasterz z pewnością przyjęty zostanie z życzliwym wsparciem, bo taką postawę zaszczepiał u swych parafian jego poprzednik. Adam Arkuszewski
Powitajmy nowego proboszcza
cambridge Na następcę śp. Piotra Kisiela, decyzją Ks.Prowincjała Andrzeja Zuziaka, wybrano Andrzeja Foltyna. 32-letni duchowny był wcześniej wikarym w Cardiff. W Cambridge pełni swoją posługę od 24 listopada, gdzie właśnie się aklimatyzuje. Ma za sobą już wiele życzliwych rozmów z parafianami oraz pierwsze nabożeństwa. Andrzej Foltyn urodził się w Kończycach Małych, miejscowości leżącej na terenie województwa śląskiego, na terenie parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Święcenia kapłańskie przyjął w diecezji bielsko-żywieckiej w 2008 roku z rąk Biskupa Tadeusza Rakoczy. Uroczystą Mszę Święceń Prezbitreratu odprawiono w bielskiej katedrze św. Mikołaja. Dekretem z czerwca 2012 roku, Andrzeja Foltna skierowano do pracy w parafii w Cardiff. Od 24 listopada podjął posługę w Cambridge, gdzie kontynuuje głoszenie Słowa Bożego po swoim poprzedniku śp. Piotrze Kisielu. Ks. Andrzej Foltyn aktywnie angażował się w działalność Katolickiego Stowarzyszenie Młodzieży Archidiecezji Lubelskiej, którego był prezesem. redakcja