LUCIDA

ชล เจนประภาพันธ

“การสะสม” ที่เต็มไปดวยความยุงเหยิง ไรทิศทาง มีบางสิ่งที่เขาใจถูก และบางสิ่งที่เขาใจผิด บางสิ่งนาตื่นเตน บางสิ่งนาฉงนสงสัย เปนโลกของความไมมีระเบียบ เต็มไปดวยสิ่งประหลาด และบางทีนี่อาจเปน การเริ่มตนที่ “เหตุการณ” “สิ่งของ” และ “กาลเวลา” เริ่มประสานเปนอันหนึ่งอันเดียวกัน บันทึกที่ไมใชวรรณกรรมนี้ รวมตัวกันภายใตสิ่งที่เรียกวา “การจัดแสดง”

ถึงชล-หุนยนตสายลับ

ผมเจอชลครั้งแรก ณ รานกาแฟ ที่อยูชั้นลาง ของอาคารรูปรางเหมือนใบหนาหุนยนตยุค 70’s ซึ่ง ตัง้ อยูย า นสถานีรถไฟหัวลําโพง เมือ่ 5 ปทแี่ ลว ชลมากับ ทานศาสตราจารย S ผูที่ผมเคารพมาก สวนผมมากับ หุนยนตหญิงสาวผมสั้น บทสนทนาวันนั้นเปนเรื่องภารกิจของผมกับ ทานศาสตราจารย ผมดื่มกาแฟอเมริกาโนเย็น สวน ทานศาสตราจารย S ดื่มกาแฟรอน ชลเปนเด็กหนุม เงียบขรึม ผมยาวถึงเขาถูกมัดรวบ ความจริงในผมที่มัด รวบยาวนั้น คือกระดูกสันหลังชิ้นเล็กยาวอีกสวน ที่แยก ออกมาจากสวนที่เชื่อมกับศีรษะ ตอนที่ชลขอตัวเขา หองนํ้า ทานศาสตราจารย S กระซิบบอกผมเกี่ยวกับ หุนยนตตัวนี้วา กระดูกสันหลังของเขาจะหดสั้นลง เมื่อเขาเขียนหนังสือหรือเขียนบทความ เขาพูดนอย แต สายตาของเขาเก็บรายละเอียดทุกอยาง และตั้งคําถาม ผมเผลอนึกไปวา...

6

LUCIDA

‘เขาอาจเปนหุนยนตสายลับ’ หลายปผานไป ผมไมไดเจอชลเลย เพราะผมได ยายไปอยูดาวอีกดวงกับหุนยนตหญิงสาวผมสั้นคนนั้น นานๆ ทีที่ผมจะขับยานกลับมากรุงเทพฯ แมไมไดพบ เจอชลตัวเปนๆ แตก็ไดอัพเดทหนาตาและทรงผมของ เขาทาง Facebook ที่นาแปลกใจมากๆ คือ ผมเห็น รู ป ภาพชลตั ด ผมทรงบ อ บและเดี๋ ย วสั้ น เดี๋ ย วยาว บางครั้งเขาปลอยผมสยาย ‘บทความ’ ใชแลว เขาเขียนบทความมากขึ้น นั่นเอง! สัปดาหที่แลว ชลสงไฟลชื่อ LUCIDA_PDF3 มันคือชื่อหนังสือเลมใหมของชล รวบรวมเรื่องสั้นไวถึง 49 เรื่อง โอวววว รึวาชลจะทําผมทรงสกินเฮด! โลเล-ทวีศักดิ์ ศรีทองดี 02/10/2015 LUCIDA

7

ÊÒúÑÞ

10

จอลลี่แบรรูปหมีสีมวง / นักวาดฟอรมาลิสต / ตัดผมในรานเหลา / กงผานมาพอดี / ตองการ ผลึกนํ้าตาล / ซื้อเปล / สามโจร / เจาชาย เศษเนื้อ น อ ย/ บนพื้นถนน ดาดฟา / ตรงนั้น / การผ า นมา หนังสือ ของกองทัพ / วิทยาศาสตร / เสื อ ้ ที ใ ่ ส ไมได / ชาเขียวใสนม / พี่หงาสบายดี ไอศกรีม รึเปลา? / ดอกไมสีแดง / ครูฝายปกครอง / แตกละเอียด / ผีเขา

40

104

การตอสู / ขับรถ / การกลับมา มะมวง ลําไย มะพราว / ของชางสรณ / แมลงสาบ / ฟน / ทะเล / ปลวก / แฟนเกา / ชุดลูกเสือ/ จระเข / สูสี / ผาออม / จะเรียกวา บาน / สิบลอ / เผนก็ได / อานหนังสือ / ดอกเกลือ / โครงเรือ / กรอบรูป / ปใหม / ผลงาน / ปารตี้ / ปดหนาตาง / เต็นทกินคน / ครอบครัวหมาปา / มันไมใช ปอปคอรน / ความรัก ลายมือ

70

1 จอลลี่แบรรูปหมีสีมวง

ตอนนี้ผมอยูในรางของผมในวัยเด็ก หยิบขนม เยลลี่รูปหมีออกจากซองมากินตัวแลวตัวเลา ขนมเยลลี่ รูปหมีเหลานี้มีหลายสี รสชาติเดียวกัน เพียงแตกลิ่น ตางกันเล็กนอย ผมมักจะพบเสมอวาหมีสีมวงจะมีขาที่ ไมเทากัน ขาขางขวาของมันมักจะกุดอยูเสมอ ไมวาผมจะ แกะมันออกมาจากถุงใด เวลาผมกินผมจึงเลือกที่จะกัด และเวนเฉพาะขากุดๆ ขางขวาของหมีสีมวงเอาไวแลว ทิ้งมันไป เมื่อโตขึ้น ผมออกเดินทางไปกลางทุงกวางดวย รางของเด็กวัยประมาณ 10 ขวบ และพบวามีโรงงานราง 12

LUCIDA

แหงหนึ่งอยูที่นั่น ผมเดินเขาไปในโรงงานรางและพบวา ไมมีคนงานหลงเหลืออยูอีกแลว มีก็แตเพียงเครื่องจักร เกาๆ ผุพัง ผมเดินคนไปทั่วจนพบแมพิมพหมี ซึ่งพิมพ หนึ่งในนั้นมีรอยตําหนิที่ขาขวาของมัน เพราะอยางนี้นี่เองที่แมพิมพนั้นไมมีรอยบุมที่ ปลายขาขวา ตรรกะของเด็ก 10 ขวบพอทีจ่ ะประเมินได วารอยบุม ทีห่ ายไปจะทําใหเยลลีร่ อ นเหลวไมสามารถไหล ลงไปใหเกิดรูปทรงของหมีไดอยางสมบูรณ แนนอนวาเราโทษแมพมิ พตวั นัน้ ไมได ผมจึงตอง ออกเดินทางอีกครั้งเพื่อตามหาหมีตนแบบพิการตัวนั้น ไมวามันจะสรางมาดวยวัสดุอะไรก็ตาม ผมเชื่อวาถา ผมพบ ผมจะสามารถกินขนมเยลลี่รูปหมีสีมวงไดทั้งตัว ในอนาคต ทวาเวลาก็ลวงเลยมานานและไมมีทีทาวาจะพบ หมีตน แบบเลย เพราะผมเอาแตอยูใ นหองวางๆ หองหนึง่ ซึง่ มีเพียงเกาอีห้ นึง่ ตัวไวใหนงั่ จนกระทัง่ วันหนึง่ แสงแดด สลัวทีส่ อ งผานขีฝ้ นุ หนาทางหนาตางก็ทาํ ใหผมคิดบางสิง่ บางอยางขึน้ มาได ซึง่ ไมแนใจนักวาเปนเพราะความสวาง ที่ผานเขามาในหองเกาๆ นั้นไดเพียงครึ่งเดียว หรือเปน เพราะผมโตขึ้นจนอายุลวงเลยมาครบ 15 ป LUCIDA

13

แนนอน... ผมตองรีบกลับไปที่โรงงานรางนั้น อีกครั้งและทําการซอมแซมพิมพตนแบบพิการนั้นเสีย เมือ่ มาถึงโรงงาน แมพมิ พอนั นัน้ ยังวางอยูท เี่ ดิมทีผ่ มวาง ไวเมือ่ หาปทแี่ ลว ...การซอมแซมนัน้ ไมใชเรือ่ งงาย เพราะ แมพมิ พเปนโลหะและมีขนาดเล็กมาก ผมจึงเริม่ ใชดนิ สอ กดและวาดเบาๆ ไปบนสวนขาที่ไมมีรอยบุม ใหมีเสน รอบนอกเหมือนกับแมพิมพหมีที่สมบูรณ และใชตะปู หัวทูๆ กับคอนอันเล็กเทาที่จะหาไดแถวๆ นั้น คอยๆ เคาะดุนใหสวนขาขวานั้นบุมลงไปทีละนอย สรางสวน เวาลึกอยางระวัง จนกระทัง่ เวลาผานไปสามชัว่ โมง จึงได แมพิมพหมีที่สมบูรณ แตสุดทาย... ผมก็ไมรูอยูดีวา แมพิมพนั้นเปน แมพิมพของขนมเยลลี่รูปหมีสีมวงจริงหรือไม... แต ที่รูคือตอนนี้ผมสามารถกินขนมเยลลี่รูปหมีสีมวง ไดทั้งตัวแลว 13072014 5:10

14

LUCIDA

LUCIDA

15

2 นักวาดฟอรมาลิสต

บายวันหนึ่งอากาศดี ผมนั่งเลนอยูในสนามหญา มีรุนนองผูชายคนหนึ่งผานมาทักทายและบอกใหไป เลนเกมบางอยางดวยกันหนอย ผมก็เลยเดินตามไปดู อยางวางาย เมื่อไปถึงลานจอดรถกลางแจงแหงหนึ่งก็พบวา รุนนองกําลังเลนถอดชิ้นสวนของรถยนตที่จอดอยูที่นั่น ออกมาหมดเลย น็อตทุกตัวถูกบรรจงไข หมุนถอดออกมา ทุกชิ้นสวนวางเรียงกันอยางเปนระเบียบ มากมายจน สุดลูกหูลกู ตา เทานัน้ ยังไมพอ รุน นองคนนัน้ ยังเอาชอลก สีขาวมาวาดภาพชิ้นสวนทุกๆ ชิ้นไวบนพื้นถนนตรง ที่จอดรถดวย ภาพลายเสนนั้นนอกจากจะคัดลอกแบบ 16

LUCIDA

เศษชิ้นสวนเหลานั้นอยางถูกตอง ทั้งขนาด รูปราง และ ลักษณะกลุมการวางแลว รุนนองคนนี้ยังเขียนสมการ สูตรความสัมพันธของเศษชิน้ สวนเหลานัน้ เปนตัวเลขและ เสนมากมาย จนผมไมอาจเขาใจได ผมเลยบอกรุน นองไปวา ผมไมอาจเลนเกมทีย่ าก เกินไปนีไ้ ด และผมไมเห็นความสัมพันธของแตละชิน้ สวน กับตัวเลขมากมายพวกนีว้ า สัมพันธกนั ตรงไหน แตทงั้ หมด นี้คือผลงานศิลปะที่นาตะลึงที่สุดที่ผมเคยเห็นมา เจารุนนองคนนั้นหัวเราะเบาๆ อยางชอบใจและ มันก็กระโดดโลดเตนไปมา เสียงหัวเราะของมันดังกังวาน ไปไกล นกที่ไดยินเสียงก็พากันรวงลงมาชักดิ้นชักงอ อยูบ นพืน้ ผมก็เชนกัน เมือ่ ไดยนิ เสียงของมัน แมมนั จะวิง่ ออกไปไกลแลว ผมก็มอิ าจทานเวทมนตรนนั้ ได เวียนหัว ลมตึงลงไป พอรุนนองคนนั้นหายไปแลวก็เหลือแตผลงาน ลายเสนของมันมากมายนับไมถวน และมีสัตวตัวนอยๆ มากมายหลายชนิดนอนทับอยู จากนั้นฝนก็ตกลงมา หาใหญ ผมเสียใจมาก เพราะฝนกําลังจะชะลางเอา ภาพลายเสนชอลกสีขาวที่สวยงามเหลานั้นออกไป แต ผมก็ทําอะไรไมได เพราะตอนนี้ผมกําลังจะหลับและ LUCIDA

17

ขยับตัวไมไดเลย เมือ่ พยายามลืมตาขึน้ มาอีกครัง้ ผมคิดวาตอนนัน้ เย็นแลว ฝนเพิ่งจะหยุดตก นํ้าเจิ่งนองไปทั่ว นกบางตัว กําลังจะจมนํา้ ตาย เพราะตัวของมันเล็กจึงจมลงในแองนํา้ แตผมก็มองเห็นวาพวกนกเหลานั้นก็เริ่มฟนเชนกัน นกสีเหลืองตัวหนึง่ แมจมอยูใ ตนาํ้ แตมนั พยายามยกปาก ใหพน นํา้ เพือ่ หายใจ และนกอีกมากมายก็ทาํ แบบนัน้ ผม รูสึกดีใจที่พวกมันไมตาย เวลาผานไปสักสิบนาที นกเหลานั้นเริ่มขยับตัว และดิน้ รนดันตัวเองขึน้ มาใหอยูเ หนือผิวนํา้ ผมพยายาม ขยับตัวลุกขึน้ ไมนา เชือ่ วาทองฟากําลังจะมืดแลว แนนอน ภาพลายเสนเหลานัน้ หายไปหมด หลงเหลือแตเพียงเศษ ชิ้นสวนของรถยนตมากมายนับไมถวนจมอยูในแองนํ้า เหลาฝูงนกแมจะยังบินไมไดก็พยายามกระโดด และเดินกันไปเพื่อกลับบาน ผมเพิ่งสังเกตวาไมไดมีแต นกทีส่ ลบไป ยังมีพวกงู ตะขาบ และสัตวเล็กๆ พยายาม เดินตามหลังมาดวย เพื่อความปลอดภัยผมจึงตองเอา โทรศัพทมือถือของผมออกมา และเปดไฟฉายเล็กที่ติด มากับโทรศัพทสองไปตามพื้น เพื่อใหแนใจวาจะไมเดิน เหยียบสัตวนอยพวกนี้ 18

LUCIDA

ผมเดินไปขางหนา หลงทิศทาง แตพยายามหา ทางกลับบานพรอมๆ กับเหลานกนอยหลากสีและสัตว ตัวเล็กๆ พระอาทิตยลบั ขอบฟาไปแลว รางทีเ่ ปยกฝน ของผมเริ่มหนาวสั่น...

05072014 4:50

LUCIDA

19

3 ตัดผมในรานเหลา

เหตุการณนี้คอนขางมืดและขมุกขมัว เพราะมัน เปนเวลากลางคืน... ผมเดินไปตามทางดินลูกรัง ตลอดสองขางทาง เปนพงหญารกราง เดินไปไดสกั พักก็พบทางแยกทางซาย ซึ่งเปนที่ที่ผมนัดกับชายคนหนึ่งไว เรานัดกันวาเมื่อพบ รานเหลาเปดใหมแหงนี้ เราจะสังสรรคกันเพื่ออะไร สักอยางซึ่งผมจําไมไดแตก็เดินเขาไป ผมพบวาเปนราน ของคนรูจักคนหนึ่งนั่นเอง ผมเดินไปนั่งที่เกาอี้ไมที่มี พนักพิงและรอชายคนนั้น เวลาผานไปจนดึกมาก ชายคนนั้นก็ยังไมมา ผม จึงตัดสินใจพักที่รานเหลานั้น เพราะมีหองพักใหอยู 20

LUCIDA

โดยไมตอ งเสียคาใชจา ย แตเมือ่ เดินเขาไปภายในหองพัก มีผูหญิงคนหนึ่งเปนชางตัดผมนั่งรออยู ผมจึงใหเธอ ตัดผมให จากผมยาวหยักศกประบาของผมจึงเหลือเพียง สองนิว้ เธอตัดผมไดรวดเร็วมาก ใชเวลาเพียงไมกวี่ นิ าที ผมสองกระจกดูและปดผมไปมา ผมคิดวามันสั้นมาก ซึ่งก็ไมนาเกลียด แตเมื่อสองดูขางหลัง มันสั้นกวาที่คิด ไวมาก สั้นจนเหลือเพียง 1 หรือ 2 ซม. เทานั้นเอง แต ไมเปนไร เพราะเมือ่ ปดไปปดมา ก็ยาวขึน้ ไดอกี นิดหนอย ผูหญิงคนนั้นถามวา สั้นไปรึเปลา ผมบอกวาไม อยูๆ ผูหญิงคนนั้นก็หายไป ผมคิดวาเธอคงมี ลูกคาที่ตองไปตัดผมอีก ผมอยูในหองมืดๆ สองกระจก ไปมาจนไมรูวาเวลาลวงเลยไปเทาไหร แตเมื่อนึกขึ้นได วายังมีนัดกับชายคนนั้นอยู จึงรีบเปดประตูออกมาจาก หอง และพบวาภายในรานแสงสลัวๆ นัน้ โตะทีผ่ มนัง่ รอ เขากอนที่จะเขามาในหองพัก กลับมีคนนั่งกินเหลาอยู เต็มไปหมด ทุกคนแลดูเริ่มเมากันแลว หนึ่งในนั้นก็มี ชายคนที่ผมนัดไว มีคนเลนกีตารดวย ผมจึงเดินเขาไป รวมวง แตกม็ องเห็นไมชดั วาใครนัง่ อยูบ า ง จําไดแตชาย คนนั้น เขาทักทายผมและลุกขึ้นชวนผมไปที่รถยนต LUCIDA

21

ของเขาที่จอดไว มันเปนรถเกาที่สวยคลาสสิกทีเดียว เราสองคนขับรถออกไป โดยที่ผมยังไมไดแตะ แอลกอฮอลสักหยด เขาบอกวายังมีรานเหลาอีกราน หนึ่งที่ยังไมเคยมีใครไป ผมตกลงที่จะไป และนั่น เปนการเดินทางในยามคํ่าคืนที่ไมสิ้นสุดอีกคืนหนึ่ง...

02082014 2:45

22

LUCIDA

LUCIDA

23