Blue ท้องฟ้ามีน�้ำตาเป็นส่วนมาก
1
คิม เสาร์
ฉันไม่ได้เรียกร้องให้ใครมาสนใจ ถ้าการมีอยู่ของฉันมันท�ำให้คุณรู้สึกแย่ขนาดนั้น มองข้ามความเจ็บปวดของฉันไปที
การโตขึ้นยากเสมอ
ยาวนานเพียงปีสองปีหรืออาจต่อเนือ่ งเป็นสิบ มันคือพายุฝน ทีท่ กุ คนไม่อาจเลี่ยง ก่อนก้าวเข้าไปคุณเดินสวนกับผู้ใหญ่สภาพร่อแร่ เดียวดาย ตอนนัน้ เต็มไปด้วยความหวังและยังโง่เขลา คุณมองว่าพวกเขาก็แค่ อ่อนแอ คุณจะเต้นระบ�ำกลางสายฝนเหมือนฉากในหนังสักเรื่อง และกลับมาด้วยสภาพที่ดีกว่า การโตขึ้นน่าตื่นเต้นจะตาย คุณคิด กระทั่งเม็ดฝนนับล้านท�ำผิวแสบเคือง คุณหนาวสั่น ทรมาน กระทั่งลมพัดพาคนที่เดินข้างกันปลิวหาย ท�ำตัวตนคุณหล่น แตกกระจาย กระทั่งคุณแหงนหน้ามองท้องฟ้าแล้วเห็นเพียงผืนเมฆสีเทา ไกลสุดลูกตา คุณพบว่าตัวเองหลงทาง ความหวังโดนทั้งลมและ ฝนซัดล้าง ยิ่งนานยิ่งริบหรี่
หลายครั้งคุณลื่นล้มหัวคะม�ำ คุณต้องจ�ำใจปล่อยบางอย่าง และบางคนไป เจอสิ่งที่ไม่อยากเจอ จ�ำสิ่งที่ไม่อยากจ�ำ คุณไม่มี กะจิตกะใจจะเต้นกลางห่าฝน อย่างคนเดินตัวตรงมีศักดิ์ศรีหรือ อย่างหมา คุณไม่สนใจอีกแล้วว่าจะกลับไปในสภาพไหน คุณนึกถึง ผู้ใหญ่ที่เดินสวนกันวันนั้นอีกครั้ง ในโลกซึ่งสวยงามน้อยลงทุกที คุณสงสัยว่าพวกเขาเอาชีวิตรอดจากพายุลูกนี้ได้อย่างไร ... ส�ำหรับคุณ คนที่ก�ำลังอยู่ในพายุฝน หนังสือเล่มนี้คือสัญญา ว่าคุณจะเจอทางออกและไม่ตาย ส�ำหรับคุณ คนทีผ่ า่ นมันมาได้ หนังสือเล่มนีค้ อื เพือ่ น คือตัวตนทีน่ ่าตบจากอดีต ที่คุณอยากด่า อยากจะกระชากไหล่มาเขย่าถามว่าท�ำบ้าอะไรลงไป แต่สุดท้าย มันจะกอดคอคุณแล้วตะโกนบอกว่า โตขึ้นแล้วนะ ดีใจด้วย คุณไม่เคยโดดเดี่ยว คิม เสาร์
สารบัญ
- Before Blue ก่อนความเศร้า ได้เข้าท�ำลายฉัน 11 - When the Blue hits เมื่อความเศร้า ได้เข้าท�ำลายฉัน 41 - After Blue หลังความเศร้า ได้เข้าท�ำลายฉัน 71 - Always Blue ภาวะซ่อมแซม ประกอบตัวตนที่ช�ำรุดเสียหาย 109
- Before Blue ก่อนความเศร้า ได้เข้าท�ำลายฉัน
-1 “เลิกกันแล้ว ท�ำไมถึงมีอะไรกันได้วะ” “มันชิน” “ท�ำแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกันจริงๆ ได้” “ไม่รู้” “แก มันไม่ต่างอะไรไปจากการให้ความหวังเขาเลยนะ” “ไม่รู้ เขาบอกไม่คิดอะไรแล้ว” “ยังตัดไม่ขาดนี่ กลับไปคบกันไม่ดีกว่าเหรอ” “ไม่ดี” “ท�ำไมวะ ทุกวันนี้ก็ท�ำเหมือนเดิมแทบทุกอย่างไม่ใช่รึไง” “มันไม่เหมือนเดิม กลับไม่ได้แล้ว” “ท�ำไมถึงกลับไม่ได้” “เราเลวเกินไป” “แล้วที่ท�ำอยู่นี่ไม่เลวเหรอ” “...”
Blue ท้องฟ้ามีน�้ำตาเป็นส่วนมาก 13
-2รู้ไหม ฉันยังเก็บต้นแชมร็อคที่เราซื้อด้วยกันไว้อยู่เลย ต้นไม้ในกระถางเหลืองอ๋อย มีใบสามแฉกสีม่วงแดง ล�ำต้น เล็กบางหลายก้าน มีรากเป็นก้อนกลมใต้ดิน หวังว่าคุณจะจ�ำได้ คุณต้องจ�ำได้สิ คุณเป็นคนบอกให้ฉนั เริม่ เลีย้ งต้นไม้ เลีย้ งปลา เลี้ยงหมา ดูแลอะไรเป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมา ฉันเลี้ยงมันอย่างดี จนตอนนี้มันโต ต้นอ่อนขึ้นพรวดพราด แทบกลายเป็นพุ่มเต็มกระถาง ขอเวลาเตรียมใจแล้วเดี๋ยวถ่ายรูป ไปอวด ให้คุณเห็นว่าถึงหลายสิ่งจะแตกสลาย แต่ฉันก็ยังดูแล ซากปรักหักพังของเราเหมือนเดิม
14
Blue ท้องฟ้ามีน�้ำตาเป็นส่วนมาก
-3The First เด็กหญิงมีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นเด็กชายแสนดี คนที่รับนิสัยไม่น่ารักของเธอได้ พร้อม ยอมรับฟังทุกอย่างที่เธอพร�่ำระบาย เป็นส่วนขาดหาย ซึ่งทั้งชีวิตโดดเดี่ยวใคร่คว้ามาเติมต่อ คือเพือ่ น คือคนทีส่ ามารถยืนเคียงข้าง แหงนหน้ามองท้องฟ้า ด้วยกันได้เป็นชั่วโมง แต่ถึงจะตัวติดสนิทสนมแค่ไหน ทุกอย่างที่เคยเจอสอนให้ เด็กหญิงสร้างก�ำแพงไว้สูงลิบ ความโดดเดี่ยวหล่อหลอมกลาย เป็นส่วนหนึ่งของนิสัย ทว่ามันกลับเป็นสิ่งที่เด็กชายไม่เคย ท�ำความเข้าใจได้ เด็กชายยังคงพยายามทุบท�ำลาย เปิดโลกที่ไม่ต้องการสิ่ง ภายนอก ด้วยกลัวว่าการพูดความจริงออกไปจะท�ำเขาเสียใจ เด็กหญิงจึงไม่เคยกล่าวถึงความอึดอัดคับอก เธอเก็บทุกอย่าง เรื่อยมา เก็บ... เก็บ... เก็บ... จนเวลาแปรผัน ในที่สุดรอยสะกิด เท่าเม็ดทรายก็กระจายความเสียหาย ท�ำแก้วแห่งความสัมพันธ์ เป็นรอยร้าวจนคงสภาพเดิมไม่ได้ Blue ท้องฟ้ามีน�้ำตาเป็นส่วนมาก 15
เธอกับเขา... แตกหัก ต่างคนต่างเลือนหายไปจากชีวิตของอีกฝ่าย พื้นที่ในใจอัน เคยเป็นของเด็กชายกลายเป็นหลุมซึ่งลึกจนความสันโดษที่เคยรัก ไม่สามารถเติมเต็มได้ ทุกวันเด็กหญิงจะนั่งกอดเข่าบนเตียง ทอดมองนอกหน้าต่าง แล้วนึกสงสัย... ในตอนนีเ้ ขาจะเป็นอย่างไร จะยังมองท้องฟ้าเหมือน ที่เธอมองมันอยู่ไหม โกรธเธอที่เลือกเดินจากไปก่อนหรือเปล่า เพราะทนความคิดถึงไม่ไหว สุดท้ายเด็กหญิงจึงเลือกเดิน กลับไปยังจุดเดิมที่เคยทิ้งทุกอย่างไว้ ก่อนจะพบว่าเด็กชายแสนดี หายไป เหลือเพียงเด็กชายแสนเศร้ามีแผลทางใจเหวอะหวะ เขา ผลักไสด่าทอ โยนความผิดพลาดทั้งหมดให้รับผิดชอบ เธอยิ้มรับ ค�ำกล่าวหาน�้ำตาซึม ดีใจที่อย่างน้อยเพื่อนที่ดีที่สุดของตัวเองก็ยัง ไม่หายไปไหน วันนั้นเด็กหญิงจึงตัดสินใจ เธอจะเป็นที่พึ่งพิงให้แก่เด็กชาย เหมือนในวันเก่าๆ ที่เขา ยอมรับฟัง ประคับประคอง พร้อมทั้งพาเธอก้าวผ่านเรื่องเลวร้าย บนทางสายฝุ่น พยุงเขาไว้... ต่อให้ตัวเองจะไม่สมประกอบเลยก็ตาม
16
Blue ท้องฟ้ามีน�้ำตาเป็นส่วนมาก
-4มะเร็ง “ท�ำไมคุณต้องร้องไห้ด้วย” “...” “อยู่โดยไม่มีฉันไม่ได้เหรอ?”
-5แฟนเก่าของฉันกรีดข้อมือตัวเอง หลายคนพยายามบอกว่า มันไม่ใช่ความผิดของฉัน เขาอ่อนแอ ยอมรับความเสียใจอันมาจากการเลิกราไม่ได้ ขณะที่ฉันคือคนที่เข้มแข็งกว่า แต่พวกเขาเข้าใจผิด... ผิดทั้งหมด เพราะถ้าฉันเข้มแข็งจริง ฉันคงไม่กลับไปหาเขา
Blue ท้องฟ้ามีน�้ำตาเป็นส่วนมาก 17