และเรื่ อ งสั้ น อื่ น ๆ
ปอ เปรมส�ำราญ
เราตามหา เพื่อค้นพบ เพื่ออยู่ด้วยกัน เพื่อเรียนรู้ว่าไม่ใช่ เพื่อจากกันไป เพื่อค้นอพบ เพื่ออยู่ดม้วพัยกันธ์น พื้นที่ปแล้ ิด วคูออกตามหา ่สนทนา ความบกพร่ งของความสั เพื่อ่มเรีีตย่อนรู ไม่ใช่อยครั เพื่อ้งจากกั ค�ำถามที โลก้ว่าและบ่ ควันบุนหไป รี่ ตามหาอี กครัซึ้งและอี กครั้ง ่งเงียบ คือองค์ประกอบของเรื ่องราว ่งโลกในความนิ มีเส้นสายการเต้นของชีพเสมอไป จรความคิดและความรู้สึก ลองปล่อยให้ “บทสนทนา” พาคุณไป
สารบัญ
Guilty Pleasure 11 / Fuck Buddy? 17 / Hopeless 23
ความจริง 29 / ความไว้ใจ 32 / ความรัก 34 / ความตายและความหวัง 36 / ความสวยและความงาม 42 Lost & Found 47 / ความเป็นไปได้ 49 / เรียกว่ามีมนุษยธรรมต่างหาก 53 / ขอโทษนะ 57 / ดีนะ 63 / ขอเวลาหน่อย 67
New Chapter
รักคนผิด 75 / M 81 / เลือกไม่ได้ 87 / ความลึก 91 / ร่วงหล่น 97 / ตัว๋ เทีย่ วเดียว 101 / รักตลอดไป 105 / ซ้อน 111
ไปต่อหรือพอได้แล้ว เรามองหาตัวเองในเรื่องเล่าของคนอื่น ในบทสัมภาษณ์ ในอัตชีวประวัติ หรือในค�ำบอกเล่า ปากเปล่า เราตามหาคนที่เคยเลือกเส้นทางเดียวกับเรา เราพบ เจอคนเหล่านัน้ จ�ำนวนหนึง่ เรือ่ งเล่าของเขาท�ำให้เราอุน่ ใจ เหมือนเวลาไปต่างประเทศ ถ้าได้รู้ว่าเราไม่ใช่คนแรกที่ไป และมีคนจากที่เดียวกับเราเคยอยู่ที่นั่นได้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้า เขายังอยู่ให้เราเจอ เราจะดีใจมาก แต่ชวี ติ คนเรานัน้ มีรายละเอียดแตกต่างกัน ทางเลือก ยิบย่อยต่างกันเหมือนการเลือกเส้นทางในเขาวงกต จะพา ออกไป หรือจะพาไปทางตันต้องหันกลับ เลือกผิด เลือกถูก และยิ่งผ่านชีวิตไป เรายิ่งเป็นตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ แบบที่ หาตัวเองไม่เจอแล้วในเรื่องเล่าของคนอื่น ซึง่ ทีจ่ ริงเป็นเรือ่ งดี นัน่ แปลว่ามันคือชีวติ ของเราจริงๆ ไม่มีใครเคยใช้ชีวิตแบบนี้มาก่อน ไม่มีฮาวทู ไม่มีโค้ช อาจ
พบเจอเสี้ยวเล็กเสี้ยวน้อยในคนหลายคน แต่มันไม่เคย ท�ำให้อุ่นใจได้อีก ถึงเอาพวกเขามาประกอบกัน นั่นก็ใช่ว่า จะเป็นเรา ไม่มีใครตอบเราได้ว่าเราจะเป็นอย่างไร มันไม่สำ� คัญอีกต่อไปแล้วว่าเรือ่ งเล่าของคนอืน่ นัน้ จะ เป็นอย่างไร เขาจะดีเลิศปานใด เพราะมันไม่ใช่เรือ่ งของเรา เราอาจท�ำสิ่งที่เขาว่าโง่ เราอาจไปยังที่ที่เขาเลือกจะ จากไป หรืออะไรก็ตาม ทุกการเรียนรู้ ประสบการณ์ ความ เจ็บปวดที่ได้ มันกลายเป็นของเรา ไม่เหมือนของเขาและ มันมีความหมายในแบบของเรา มันบอกเราว่าจะไปต่อหรือพอได้แล้ว วันหนึ่งเราคงมีโอกาสได้เล่าเรื่องของตัวเองให้หลาย คนฟัง บางคนอาจพบเจอตัวเองในเรือ่ งเล่าของเรา แต่ไม่นาน พวกเขาจะไม่พบตัวเองในเรื่องเล่าของเราอีกต่อไป
ปอ เปรมส�ำราญ
Guilty Pleasure
1. “คนนี้ใช่ปะ” เขาชี้ในจอมือถือ ผู้ชายคนหนึ่งยืนหัน ข้าง เสื้อเชิ้ตสีขาวตัดกับผิวเข้ม “อือ” “ไม่รู้ว่าชอบสไตล์นี้” “รสนิยมตอนปีหนึ่ง” “เขาก็หล่อดีนะ” “แฟนโคตรสวย” 2. ฉันปิดประตู ในความมืด ไฟดวงเล็กๆ ที่ยาวเป็นสาย ติดและดับ เป็นจังหวะ เขานั่งหันข้างอยู่ตรงนั้น องศาเดียวกับคนในจอมือถือ คนเดียวกับในจอมือถือ ปอ เปรมส�ำราญ 11
“สวัสดีครับ” เขายิ้มในแสงสลัว “สวัสดี” 3. ฉันยังไม่เปิดไฟให้สว่าง นั่งลงข้างเขา ลูบสันจมูกโด่งๆ ลากลงมาถึงริมฝีปาก ฉันชอบท�ำ แบบนั้น เขาจับมือฉัน “คุณมีกลิ่นคนอื่น” “คุณก็มี” ฉันสูดหายใจ “ชาแนล นัมเบอร์ไฟว์” “ผมไปหาเขามาก่อน” “ดีแล้ว” 4. หัวของฉันวางอยู่บนไหล่ของเขา “เขาถามถึงคุณด้วยนะ” “ช่วงหลังๆ คุณคอมเมนต์ ในเฟสบุ๊คฉันมากเกินไป” “เขาไม่ได้ถามเพราะเรื่องนั้น เขาอ่านงานคุณ” “เหรอ” 12 ABSTRACT BAR และเรื่องสั้นอื่นๆ