Sanne Kok, Anne Nijholt en Sanne Klerks

Eenzaamheid onder ouderen neemt de laatste jaren toe. Er is steeds minder aandacht voor deze kwetsbare groep. Gelukkig zijn er mensen die deze eenzaamheid willen helpen doorbreken. Zo ook derdejaarsstudente Sanne Kok.

Nagels lakken

Het begon allemaal drie jaar geleden toen Sanne in het verzorgingstehuis bij haar in de buurt nagels ging lakken. Ze zat in haar tweede tussenjaar en wilde zich buiten haar vaste baan nog op een andere manier nuttig maken.

“Qua fysiek contact hadden de bewoners alleen maar mensen die hen snel hielpen met wassen en zo. Ik was echter langere tijd en met volle aandacht met hun handen bezig. Ik merkte dat ze dat heel fijn vonden, net even die extra aandacht. Met zoiets kleins kun je al zo veel betekenen voor deze mensen.”

Kletsen over vroeger

Toen ze voor haar studie bij de Vertaalacademie naar Maastricht verhuisde, wilde ze haar inzet voor ouderen voortzetten. Via de stichting Geinen Daank werd ze gekoppeld aan Joop, een inmiddels 98-jarige man die door zijn kleinkinderen was aangemeld voor dit specifieke buddyproject.

Joop heeft veel meegemaakt in zijn lange leven. Gebrek aan gesprekstof was er dus nooit. “Onze gesprekken gingen veel over vroeger. Hij vroeg me een keer of hij al zijn diploma’s niet kon doorverkopen, want ‘die zijn toch heel veel geld waard?’.”

Sanne noemde Joop voor de grap wel eens haar ‘sugar daddy’, want hij trakteerde haar altijd op vlaai.

“We wandelden regelmatig, maar naarmate hij ouder werd, ging dit steeds moeizamer. Toen hij eenmaal in het verzorgingstehuis woonde, maakte ik nog steeds af en toe een ommetje met hem. Dit waren meestal de enige keren dat hij buiten kwam.”

De extra aandacht die Joop van Sanne kreeg, waardeerde hij enorm. Gewoon even z’n verhaal kwijt kunnen, dat was belangrijk voor hem. “Het was soms lastig om hem bepaalde dingen uit te leggen, bijvoorbeeld het hele principe van op kamers wonen. Ik kreeg hem niet uitgelegd dat vijf willekeurige mensen in één huis konden wonen, een badkamer, keuken en tuin konden delen, maar daar toch los van elkaar konden leven.”

Eén advies van Joop zal Sanne nooit vergeten: “Je moet je eigen kietelen, want een ander doet het niet.”

Van Maastricht naar Cannes

Begin november vertrok Sanne voor haar stage naar Cannes, Frankrijk. Daarmee stopte haar contact met Joop, maar ook in Cannes zet ze zich in voor ouderen als activiteitenbegeleider in een verzorgingstehuis.

“Ik heb het zo naar mijn zin hier! Ik kwam echt terecht in een warm bad. Men zegt wel eens over Franse mensen dat ze zo nors kunnen zijn, maar daar merk ik niets van. Iedereen is echt ontzettend lief en aardig. Ik heb het zo goed voor elkaar hier. Het lijkt af en toe te mooi om waar te zijn.”

Van gymles tot spelletjesmiddag

Sanne werkt 5 dagen per week van 10.00-17.00 uur. ‘s Ochtends maakt ze een praatje met de mensen, brengt ze de krant (rond), hangt ze de dagplanning op in de liften, zet ze een muziekje op in de gezamenlijke ruimte en zet ze alles een beetje netjes.

“Om half elf pakt mijn stagebegeleider de krant erbij. Hij leest de koppen voor en praat met de mensen over de onderwerpen. Gewoon een gezellig praatje over actuele zaken. En alleen de positieve dingen komen aan bod.”

Ook geeft Sanne gym op maandag en vrijdag. Op haar initiatief is er muziek in de les geïntegreerd, waardoor iedereen gezellig met elkaar gaat dansen. “De mensen leven dan helemaal op. Zelfs de mensen die in een rolstoel zitten, staan onder begeleiding op en dansen mee.”

Het einde van de dag staat in het teken van spelletjes. “Het is zo goed voor mij om mee te spelen met woordspellen, want daardoor leer ik heel veel Franse woorden. De bewoners zijn ook heel blij dat ze mij dingen uit kunnen leggen. Ze voelen zich ineens weer nuttig.”

De cirkel is rond, want ook hier geeft Sanne de bewoners manicurebehandelingen. “Mensen weten dat ik van de manicure ben en kunnen daarvoor een afspraak maken. Morgen heb ik er weer een staan. ”Een betere plek had Sanne zich niet kunnen wensen. “Dit is echt de perfecte match voor mij. Naast het feit dat mijn Frans vooruitgaat, kan ik me hier echt nuttig maken. Ik krijg heel vaak te horen hoe blij ze met me zijn, zowel bewoners als collega’s. Sommige bewoners noemen me ‘la petite Hollandaise’.

Ik merk ook dat ik steeds meer verantwoordelijkheid krijg, van het organiseren van een uitje naar het park tot het runnen van het winkeltje. Die zelfstandigheid en afwisseling vind ik heel fijn.”

Eenmaal terug in Nederland wil Sanne zich blijven inzetten voor ouderen, want, zo zegt ze zelf: “Deze mensen zijn zo lief en blij met wat ik doe. Ik kan echt een verschil maken!”

Wil je meer weten over stichting Geinen Daank en wat jij via deze stichting kunt betekenen voor ouderen, ga dan naar www.geinendaank.nl. 

Kat Muppet.

Voor de één een nachtmerrie, voor de ander een droom: leven in een tiny house op wielen. Derdejaarsstudente Anne Nijholt (29 jaar) maakt op dit moment samen met haar man Theo (27 jaar) precies deze droom waar. In de door hen zelf omgebouwde minibus ‘Woody’ zijn ze naar Ierland gereisd voor de stage van Anne. Ook huiskat Muppet mocht mee. We spraken Anne vanuit haar compacte huis via Teams en vroegen haar hoe het gaat. Hoe beleven ze dit avontuur en wat zijn hun plannen voor de toekomst?

Vrijheid, blijheid

Anne en Theo studeren allebei bij Zuyd: Anne heeft gekozen voor de Vertaalacademie en Theo voor HBO-ICT. In volledige vrijheid de wereld ontdekken is hun droom. “Als je qua beroep niet gebonden bent aan een vaste plek, is het heel makkelijk om op een rustig tempo naar een ander land te reizen en ondertussen heel veel van de omgeving te zien.”

Tja, en als je dan op stage gaat naar Ierland en kunt kiezen tussen het huren van een appartement of een voorproefje op het lang gekoesterde vanlife, is de keuze voor Anne en Theo zo gemaakt. Bovendien is het ook nog eens een stuk goedkoper.

“We wilden in eerste instantie al in september klaar zijn met het ombouwen van de bus, omdat we naar Leiden moesten voor mijn minor. Dit lukte echter niet. Als een geluk bij een ongeluk werd de minor uiteindelijk volledig online gegeven wegens corona. Dit gaf ons extra tijd om aan de camper te werken. We gingen tijdelijk bij onze ouders wonen en bespaarden daarmee ook nog wat geld.”

Zo vader zo dochter

De wens om op wielen de wereld te ontdekken hebben Anne en Theo niet van een vreemde. Anne mocht vroeger in de zomer regelmatig mee naar Zwitserland met haar vader, die vrachtwagenchauffeur was. Theo zet met deze reis een familietraditie voort, aangezien zijn opa en vader vroeger ook regelmatig met de camper door Europa trokken.

Natuurlijk vraagt Anne zich wel eens af waar ze aan begonnen is, want uitdagingen zijn er genoeg: mankementen aan de bus, het lozen van afval, de was doen, gebrek aan warm water, het ontbreken van een douche en vast toilet, een slechte internetverbinding en de post: waar laat je die bezorgen als je geen vast adres hebt? Maar voor alles is een oplossing. Douchen doen ze bijvoorbeeld in de lokale sportschool en pakketjes laten ze bezorgen

bij het stagebedrijf van Anne. Emmers en flessen vervangen het ontbrekende toilet. Niet ideaal natuurlijk, maar het werkt prima, mits je goed kan inschatten hoeveel er in de emmer past. En nee, ook dat ging voorheen niet altijd goed.

Mooie plekken zijn er zat. “We staan nooit twee nachten achter elkaar op dezelfde plek. We gebruiken de app ‘Park4Night’ om geschikte locaties te vinden. Onze bus is soms net te groot en te zwaar, dus dit is niet altijd even makkelijk. Tot nu toe hebben we geluk gehad en telkens aan het water gestaan. Dat is wel echt heel fijn wakker worden.”

Dit smaakt naar meer

“Het is het zeker allemaal waard. Als je niet meer dagelijks op een bepaalde plek hoeft te zijn, kun en ga je veel meer zien van de omgeving. We hebben zelf nooit veel gereisd en hebben dus nog genoeg landen en plekken die we willen zien.”

Anne en Theo zijn dan ook nog lang niet uitgekeken op het nomadenleven. Het plan is om na hun stage drie weken in Ierland te blijven en langs de westkust te trekken, hier veel te wandelen en van de prachtige natuur te genieten.

In de toekomst willen ze waarschijnlijk ergens een stuk land kopen om een klein huis op te bouwen, bijvoorbeeld in Griekenland. “Zo hebben we altijd een vaste plek om naar terug te komen, mocht dit nodig zijn.”

Ben je geïnspireerd geraakt door dit verhaal en wil je zelf ook proeven van het vanlife? Anne en Theo hebben alvast een tip voor je: “Koop een kleine bus zodat het makkelijker is om dingen te ondernemen en je kunt kiezen uit veel verschillende staplaatsen. Isoleer verder je bus goed en ga niet in de winter op een berg staan. Dat kan erg koud zijn, weten wij uit ervaring.”

Ga (digitaal) mee op reis

Volg het avontuur van Anne, Theo en Muppet via de website www. dutchexplorists.com en de Instagrampagina’s www.instagram.com/ dutchexplorists en www.instagram.com/muppettheexplorer. 

Op je 40e starten aan een voltijd hbo-studie en dan ook nog drie kinderen thuis om voor te zorgen. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Sanne Klerks deed het gewoon. Ze startte anderhalf jaar geleden bij de Vertaalacademie en heeft geen moment spijt van haar keuze.

Sanne, inmiddels 42 jaar, heeft drie dochters. Twee daarvan zitten op de middelbare school en wonen nog thuis. Haar derde dochter studeert in Leiden. Sanne is gescheiden, waardoor haar kinderen om de week bij haar wonen. “Ik kan het goed vinden met mijn ex-partner, we werken goed samen. Zo’n mazzeltje verwacht je niet altijd.”

Na haar middelbare school is Sanne direct gaan werken. “Ik wilde het omdraaien, namelijk eerst moeder worden, met de intentie daarna te gaan studeren en werken.” Ze vond werk als poetshulp, maar al na een dag werken wist ze: “Dit wil ik niet de rest van mijn leven blijven doen.” Dan toch maar het roer om en op zoek naar een interessante studie.

Dat ze iets met talen wilde, was vrij duidelijk. Een docent op de middelbare school had haar ooit gewezen op de Vertaalacademie en ze besloot toch eens te gaan kijken. Na zich verdiept te hebben in de opleiding besloot ze: dít wil ik en ik ga het gewoon doen. “Ik kon wel wachten op een rustiger moment, bijvoorbeeld als mijn kinderen het huis uit zouden zijn, maar dat ging nog lang duren. Het was gewoon doen of niet doen, wachten had echt geen zin.”

“Het is zeker af en toe pittig, vooral aan het begin van het studiejaar, want dan moet ik weer van werkmodus naar studeermodus. Wat het in mijn situatie lastig maakt, is dat er soms echt dingen af moeten. En op een dag dat de kinderen net thuiskomen en ook hun verhaal kwijt willen, ik nog moet koken en vaak ook voor taxi moet rijden, gaat de tijd heel snel. Dat zijn de knelmomenten. Ik denk dan soms heus wel: waar ben ik aan begonnen?”

Maar de klik met de opleiding is er. Taal heeft ze altijd leuk gevonden. Om dan ook nog praktisch bezig te zijn met taal, waar ze echt iets aan heeft, vindt ze heel fijn. Het leeftijdsverschil met haar medestudenten merkt ze soms zeker. “Ik kan echt af en toe als een ‘oudje’ uit de hoek komen.”

Sanne vindt heel veel leuk aan de opleiding. “Als ik moet kiezen welk vak ik het leukste vind, ga ik voor Spaans. Vooral omdat het zo nieuw is. Qua lezen en schrijven zit ik ook echt al op een hoger niveau dan bij de start van de studie.”

De buitenlandstage vindt ze nog wel spannend. “Ik weet dat ik ga, maar nog niet hoe. Mijn kinderen zijn onder de pannen en dat loopt allemaal wel, maar ik heb ze nog nooit langer dan twee weken niet gezien, dus het zal zeker vreemd worden. Lang leve videobellen.”

Gedicht geschreven door Sanne op de middelbare school.

Sanne ziet als voordeel van het op latere leeftijd starten aan een opleiding dat je veel beter weet wat je wilt. Ook zijn haar motivatie en doorzettingsvermogen inmiddels veel groter. “Het is goed voor je inzet als je weet hoeveel wc’s er gepoetst moeten worden om een les te kunnen volgen.” Sanne wil uiteindelijk naar Spanje verhuizen. “Met een taal wordt de wereld groter. Het is af en toe pittig, maar geen haar op mijn hoofd die overweegt om met de opleiding te stoppen. Zelfs in alledaagse teksten kun je de mooiste taaloplossingen vinden.” �

Sanne Klerks en haar huidige partner tijdens de propedeuse-uitreiking.