nieuwsbrief aan(ge)dacht 19

1

aan

ge

dacht Nieuwsbrief 19 Juni 2007

Beste lezer,

Vragen, kritiek, bijdragen of andere reacties altijd welkom!

aangedacht@skynet.be Inof uitschrijven bovenstaande adres

op

Links Het loont de moeite om af en toe onderstaande links te bezoeken.

www.peterglorieux.be www.zorgzaamomgaan.be

Boek Joost Devolder “Positief opvoeden – inclusief de ontwikkeling van baby tot en met adolescent” uitg. Garant, 2005, 104 p. 12.5 euro. ISBN 90 441 1817 X. Ook te bestellen via

joost.devolder@telenet.be of op 051-22 42 24.

“Gevraagd Superouders” de bestseller van Peter Glorieux is nu te koop voor € 11,5 door storting op 778/5143697/36, tav V. Martens (secretaris Zoom-vzw.), Boomgaardstraat 67 te 8800 Roeselare. beperkt aanbod~

Aan(ge)dacht nummer 19

Ouders stellen zich terecht de vraag of bij het behandelen van de ADHD bij hun kind medicatie wel nodig is. Zeker bij het gebruik van stimulerende medicatie treden nogal vaak nevenwerkingen op. Ouders (en leerkrachten) schrikken soms over het effect van zo’n medicatie op het gedrag van hun kind. “Dit is ons kind niet meer!” hoor je soms als reactie.

“Hij is net een zombie!”

Medicatie afstellen bij een kind vraagt een ernstige aanpak. Te vaak dienen ouders het zelf uit te zoeken. Er wordt te weinig info gegeven en na een amateuristische proefperiode wordt niet meer over medicatie gesproken. Jammer, want een goede medicamenteuze begeleiding kan de ontwikkeling bij een kind met ADHD een positieve kracht geven.

We blijven kritisch luisteren naar ervaringen van ouders met alternatieve begeleidingsvormen. We lezen artikels erop na die effecten aantonen van niet medicamenteuze behandelingen en berichten jullie daar graag over.

Maar we willen niet de indruk wekken dat je als ouder van alles moet uitproberen. Bovenaan staat altijd het gedrag van het kind en de impact van dit gedrag op zijn eigen ontwikkeling en die van de omgeving. Alleen in die gevallen waar er gevaar voor de ontwikkeling dreigt, lijkt ons medicatie aangewezen. Tot op heden is dit meestal een proef met stimulerende medicatie zoals Rilatine ® . Maar het andere alternatief atomoxetine, merknaam Strattera® behoort ook tot de mogelijkheden, zeker indien Rilatine ® onvoldoende effect geeft of te veel nevenwerkingen veroorzaakt.

Maar waar situeer je dan visolie , zinksupplementen en dergelijke meer?

Persoonlijk denk ik dat bij ernstige vormen van ADHD dit geen keuze is.

Bij lichtere symptomen van hyperactiviteit of verminderde aandacht waarvan misschien niet duidelijk is dat het om een stoornis gaat (ic ADHD)kan je bij voedingssupplementen misschien soelaas vinden zoals je dit ook kan bij een tekort aan vitaminen bij wat vermoeidheid.

Leven met ADHD hoeft geen lijdensweg te zijn. Op jonge leeftijd staat de opvoeding onder druk, dat is zeker! Maar eens de jongere over voldoende reflectie mogelijkheden beschikt krijg je een ander verhaal.

Waar plaats ik mijn ADHD? Waar biedt het mij profijt. Waar zijn de risico’s? Iedere adolescent kent wel in meerdere of mindere mate dit proces. Maar met ADHD erbij wordt het lastiger. Waar we als ouder proactief, toekomstig gericht ons kind stimuleren in zijn ontwikkeling is het voor de adolescent ook zaak van niet bij de pakken te blijven zitten.

Iedereen - met of zonder ADHD - zoekt een zeker evenwicht in zijn leven.

Als jong volwassene met ADHD moet je misschien iets beter je best doen. We komen dan algauw op aspecten als evenwichtige voeding, sport , relaxatie en wie weet misschien ook wel neurofeedback.

We houden je op de hoogte.

Jan

juni 2007

Jan Vanthomme

2

Naam en leveringsadres duidelijk vermelden in de mededeling a.u.b.!

De winst wordt besteed aan de verdere uitbouw van onze vereniging. Bij voorbaat dank, namens Zorgzaam Omgaan

Agenda 12/06/2007- Workshop: “Stomme kl…” (over agressie) Katrien Boone (Zitstil) 20u CC Het Spoor Eilandstraat 6 Harelbeke gratis abon. €5 niet-abon. inschrijven 03/8303025 inr. ZitStil 18/09/2007 - Infoavond ADHD, modeverschijnsel of stoornis?

Een kennismaking met ADHD Plaats: CC de Valkaart, A. Rodenbachstraat 42, Oostkamp Spreker: Katrien Boone Prijs: €3,00 abonnees - €5,00 niet-abonnees Aanvang: 20.00u. inr. ZitStil

25/09/2007 - Help... er zit een knoop in mijn zakdoek - over verschillende vormen van aandacht Workshop voor ouders Plaats: CC Het Spoor, Eilandstraat 6, Harelbeke Coach: Katrien Boone Prijs: abonnees gratis - €5,00 niet-abonnees Aanvang: 20.00u.

Inr. ZitStil

Aan(ge)dacht nummer 19

Inhoud ☺ Joost Devolder vertelde ons op een boeiende wijze hoe opvoeden in elkaar steekt. We maken allemaal wel fouten en we zijn niet onfeilbaar maar toch slagen we meestal in het grootbrengen van onze kinderen zonder dat er grote drama’s plaatsvinden. Deze avond was niet gericht op een publiek waarbij de opvoeding niet vanzelfsprekend is. Toch willen wij een verslag niet weerhouden. ☺ Sommige mensen kunnen weinig verdragen en als dan ook nog de communicatievaardigheden ontbreken om met elkaar tot een vergelijk te komen dan … moet een rechter beslissen. Wie wordt daar uiteindelijk beter van ?

Jorgen bezorgde ons volgende bijdrage die hij in het Nieuwsblad aantrof. Bedankt Jorgen! ☺ Peter Glorieux herinnert ons aan een aantal regels tijdens de vakantie.

We lezen er enkele waardevolle tips in een poging om van de vakantietijd echt vakantie te maken … voor iedereen! ☺ Eindigen doen we met enkele praktische tips die voor sommigen een herinnering zijn uit eerder gevolgde oudercursussen.

Enkele berichten: o

In mei 2006 publiceerden enkele onderzoekers van de universiteit van Munster een verslag van een onderzoek over het effect van de behandeling van ADHD met een extract uit de schors van de pijnboom. Het gaat over de stof pycnogenol (een anti-oxidant). Er namen 61 kinderen tussen 6 en 14 jaar aan deel waarvan 50 jongens. Men werkte met een placebo groep (17 kinderen) en 44 kinderen met ADHD. Uit de resultaten bleek dat er na een maand een verbetering was van het gedrag bij de kinderen die pycnogenol kregen. De andere groep (placebo) vertoonde geen verandering.

Eén maand na het gebruik van pycnogenol was er van een positief resultaat al geen sprake meer. De proefgroep was zeer klein waardoor heel dit onderzoek met voorzichtigheid moet benaderd worden! Straks baseert men zich op dit (dubieus) onderzoek om dit extract te promoten via blaadjes in natuurvoedingswinkels of zelfs bij de bakker. Men is gewaarschuwd!

o

Aan de universiteit van Gent afdeling pedagogiek is men op zoek naar de invloed van een ADHD diagnose op het gedrag van de vader. Wat ervaar je als je als papa te horen krijgt dat jouw kind ADHD heeft? Dit lijkt een heel interessant onderzoek. Sofie Vandenheede is op zoek naar vaders van kinderen (tussen de 6 en 12 jaar oud) die daar aan willen meewerken. Het is de bedoeling dat zij hiervoor interviews afneemt.

Het onderzoek bestaat uit een interview dat zal peilen naar:  de belevingen tijdens de afgewandelde weg naar diagnosestelling.  de gezinsrelaties.  hoe U, als vader, tegenover medicalisering staat.  hoe U, als vader, de kijk van de samenleving tegenover een ADHD – kind opvat.

De interviews zullen plaatsvinden tijdens de maanden juli, augustus en september.

Indien je geïnteresseerd bent om deel te nemen aan het onderzoek, kan je Sofie altijd contacteren op volgend telefoonnummer: 0497/73.04.66. Doen !!!!!!!

juni 2007

Jan Vanthomme

3

Voordracht 27/03/2007 : Positief Opvoeden Joost Devolder Joost gaf vorig jaar een boek uit waarbij hij zich liet inspireren door de theorie van Mat Sanders (Tripel P) en Harald Patterson . Ook Peter Adriaensens laat zich door deze personen inspireren.

Dhr. Devolder bracht op een luchtige wijze, gedreven en gespijsd van een grote dosis ervaring enkele basisprincipes weer van positief opvoeden.

In zijn inleiding gaf hij aan dat opvoeden niet perfect moet zijn. Maar we moeten we regelmatig eens stilstaan bij ons eigen opvoeden - een soort van reflectie dus.

1. WAT Opvoeden is kinderen helpen om : Gelukkig te zijn Sterk te worden Leren met elkaar rekening te houden Opvoeden is een soort van B.T.W. een Bijzondere Toegevoegde Waarde. Een waarde die je aan de eigenschappen, de aanleg van het kind kan toevoegen.

Opvoeden kan je vergelijken met een WOK gerecht. Ook daar zijn er allerlei ingrediënten die elkaar aanvullen om zo tot een unieke mix te komen. Een wok gerecht vormt men vaak met restjes zodat telkens weer het resultaat iets anders is. De eigenschappen van ieder kind maken ook dat hij/zij uniek is. Joost Devolder gaf volgende kenmerken aan: Temperament Draagkracht Wilskracht Capaciteit en kenmerken (o.m. intelligentie, fysiek…)

Ervaringen = dit is de toegangspoort om invloed uit te oefenen op de vier andere kenmerken.

2.Wat zijn nu de W.O.K. kruiden?

Warm Hart (positieve ervaringen) . Een warm hart toedragen levert zelfvertrouwen. En zelfvertrouwen is te vergelijken met een GSM batterij. Het geeft ons energie. Je moet het ook geregeld opladen.

Open Geest. Investeer in de mogelijkheden van je kinderen. Onbewust of zelfs bewust projecteren we onze verlangens in het kind. Op zich is dit OK tenzij we ons te veel opdringen.

Opvoeden geeft een beter resultaat wanneer je de Investeringen groter zijn dan het Rouwen om de beperktheden van het kind.

Koel Hoofd: Zowel het kind als wijzelf als ouder moeten een koel hoofd hebben. Dit heeft m.a.w. te maken met zelfbeheersing en sociale vaardigheden.

Onze maatschappij vraagt Prestatie Inzet en Acties. Dit is op zich OK zolang dit geen obsessie wordt; vandaar het belang van zelfbeheersing en sociale vaardigheden. We moeten in ons streven respect opbrengen voor de ander. Wees zelf een voorbeeld daarin. Want een kind leert vooral uit voorbeeld gedrag (voorbeelden van ondermeer de ouders) en niet uit preken.

Indien we onze zelfbeheersing verliezen kunnen we verzeild geraken in HEZ dit staat voor Hoge Emotionele Zone. Pas op: zo’n HEZ kan ook positief zijn, denk maar aan verliefdheid. Maar we moeten er wel rekening mee houden dat bij negatieve HEZ de kans verhoogt dat we onvoldoende respect tonen voor het kind.

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

4

3. Positief Opvoeden: 5 gulden regels (Patterson) Deze regels zijn bij elk opvoeden van belang maar vooral bij kinderen die op jonge leeftijd eisen en weigeren – dwinggedrag vertonen. Dit dwinggedrag zien we dikwijls in de koppigheidsfase die loopt tussen de 1,5 jaar en 4 jaar en herhaalt zich vaak in de puberteit. Daarom zijn volgende regels erg belangrijk: 1. Steun je kind door dik en dun Dit betekent dat je tijd vrij maakt, dat je meeleeft op de golven van het kind …

2. Toon je tevredenheid met positief gedrag.

Pas op !! Beloning : - veel belonen kan leiden tot gewenning (hou rekening met de dankbaarheid) oppassen dat belonen niet leidt tot dwinggedrag.

- gewenning opent deur voor verwenning - verwenning is heroïne van de opvoeding - psychische verwenning is erger dan materiële verwenning 3. Zie het gezin als een oefenschool 4. Volg van nabij het doen en laten van je kind hier zijn de 4 W-vragen belangrijk. : 1. Waar is mijn kind?

2. tot wanneer?

3. Met Wie ?

4. Wat doet het ?

5. Pak problemen positief aan Blijf rustig : vermijd HEZ. HEZ = Temperament + Stress dit tast zelfs onze hersenen aan; want we kunnen niet meer rustig nadenken. Wat kan je er tegen doen?

- Sorteren: onderscheid schadelijk en vervelend probleem.

- Delen van het probleem zodat het kind er ook de gevolgen van beleeft.

- Delegeren : tussen partners - Afkoelen kind naar kamer sturen of zelf de situatie ontvluchten - Trainen jezelf trainen in zelfbeheersing - Onderzoeken: met wat heeft het probleem te maken? Met mijn kind? Met mij?

- Voor-denken is beter dan na-denken 4. Vragen uit het publiek.

Vraag 1 :Waarom bijt mijn kind?

Bijten heeft zoals veel dingen die een kind doet te maken met aandacht vragen. Pas aan 4 jaar beseffen de kinderen dat ze anderen pijn doen! Er werden allerlei oplossingen door de toehoorders geuit. Zoals het kind zelf ook eens bijten (wat pedagogisch niet kan maar blijkbaar soms werkt?!) of het kind in zeep laten bijten. Op die wijze komt er een negatief gevolg op zijn gedrag zodat de kans toeneemt dat het dit gedrag laat vallen. Vaak doen kinderen dit ook uit machteloosheid. Vandaar dat het goed is van een gradatie in te bouwen in de middelen van reageren. Zo lijkt het aangewezen van te starten met time-out!

Vraag2 Iemand heeft een sterk-verbaal zes jarig kind. Het wil voortdurend zijn gelijk halen. Moet je daar blijven mee onderhandelen?

Neen, je mag en moet het onderhandelen afblokken! Zeker bij een kind met wat dwinggedrag. Op andere momenten zorg je wel voor verdere positieve aandacht. Je kan het kind ook afgrenzen in het praten . Je kan bij jonge kinderen een klever op een klok hangen en aangeven dat wanneer de wijzer aan de klever komt het kind dan terug mag komen om te praten.

Vraag3 Een meisje begint altijd van alles en nog wat te vertellen voor het moet slapen. Hoe reageren?

Twee mogelijkheden : - Timing en ritueel inbouwen en zich daar aan houden!

- Andere mogelijkheid wat rek geven, zich wat soepel opstellen Keuze: afhankelijk van jezelf en het kind!!

5. Tot Slot Het was een interessante avond! De handvaten die er aangereikt werden zijn voor elk opvoeden nuttig!

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

5

ADHD-kinderen mogen lawaai blijven maken 'Kinderen moeten de kans krijgen om te spelen. Wie dat niet begrijpt, heeft last van verzuring.'

Vrederechter verwijt klagende buren 'verzuring' KONTICH - 'Kinderen moeten de kans krijgen om te spelen. Wie dat niet begrijpt, heeft last van verzuring.' De Kontichse vrederechter was niet mals voor de buren die de familie Van Den Kieboom wegens lawaaihinder voor de rechtbank daagden.

Dajo Hermans Het begon allemaal een paar weken geleden, toen de familie Van Den Kieboom compleet onverwacht gedagvaard werd. Voor een aantal buren was de maat vol. Het Kontichse ADHD-gezin moest aan de vrederechter gaan uitleggen waarom hun kinderen zoveel herrie maakten. Voor de rest: geen commentaar.

Vorige week was het zover en boog de vrederechter zich over de zaak. Op veel begrip konden de buren echter niet rekenen. Verzuring, zo bestempelde vrederechter Eric Van den Eeden de klacht.

'Je kan dit voor een groot stuk onbegrip noemen. Een gebrek aan inlevingsvermogen in de situatie van een ander.' De Kontichse vrederechter wond er geen doekjes om. 'Mensen moeten opnieuw in gemeenschap leren leven. Kinderen zijn nu eenmaal geen kleine volwassenen. En ook geen robots. Als je dat niet kan begrijpen, kan je maar beter naar Nieuw-Zeeland vertrekken. Daar is nog genoeg ruimte om dingen te doen zonder dat je er anderen mee lastig valt. In BelgiĂŤ is de ruimte beperkt. Daar kunnen we weinig aan doen en dus kunnen we maar beter wat rekening met elkaar houden.'

Zonder pardon maakte de vrederechter de klagende buren duidelijk dat kinderen nu eenmaal moeten kunnen spelen. 'Oef', lacht moeder Katelijn Van Berendoncks. 'De vrederechter heeft ons dan toch niet verplicht om onze kinderen te drogeren. Ze mogen blijven spelen. Dat is het belangrijkste.'

Drie van de vier klagende buren knikken nu opnieuw goeiedag, maar beste vrienden zullen ze nooit worden.

Over de zaak zelf willen zij geen woord meer kwijt. 'Maar wij zijn al blij dat het allemaal achter de rug is', aldus mama Katelijn. 'Als er nog eens zoiets is, hoop ik dat we het tussen pot en pint kunnen regelen.'

Hond blaft wel te veel Intussen zette de vrederechter wel een aantal dingen op papier. Vreemd genoeg wordt er in de maatregelen met geen woord over de kinderen gerept. 'De vrederechter heeft ons ten eerste gevraagd om onze tuin beter af te spannen', zegt vader Patrick. 'Daarnaast moeten we onze hond meer buiten laten, omdat hij anders te veel blaft.

Tot slot mogen we na tien uur 's avonds ook niet meer met de bijzettafeltjes schuiven. Dat is intussen al opgelost: we hebben er wieltjes onder gezet.'

Aan het activiteitsgehalte van het gezin is er nog maar weinig veranderd. De jongste, de 9-jarige Sjoerd, lijdt aan een zware vorm van ADHD. Zoontje Joep (12) kampt met concentratiestoornissen, Bas (14) heeft dyslexie en ook vader Patrick heeft nu en dan hyperkinetische neigingen. Dochter Nienke (13) en moeder Katelijn zijn voorlopig nog normaal.

De hele burenruzie zal de familie geen windeieren leggen. Vader Patrick - informaticus, maar in zijn vrije tijd ook stand-upcomedian - stond het voorbije weekend voor het eerst op de planken met zijn onemanshow, helemaal gewijd aan bemoeienissen van de buren. Het succes is zo groot dat er een tournee komt. 'De reacties zijn overweldigend', aldus Patrick. 'Er zijn zelfs een aantal buren komen kijken. Maar nee, niet de buren die vonden dat we te veel lawaai maakten. Dat zou tĂŠ mooi zijn geweest.'

Dajo Hermans 09/05/2007 http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=RN1C0PR1

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

6

~ Enkele vakantietips voor ouders en jeugd- en kampleiding. ~ ~ ADHD - medicatie op vakantie/op kamp. ~ Peter Glorieux Nog even de vervelende, drukke examenperiode doorbijten en eindelijk: het is weer vakantie!

Een verlofperiode zou iets moeten zijn waar zowel ouders als de kinderen kunnen naar uitkijken. Maar als een ontwikkelingsstoornis zoals ADHD om de hoek komt kijken staat vrije tijd vaak voor: verlies aan structuur, schrik voor het onbekende, gebrek aan planning, geen keuzes kunnen maken. Soms horen wij tijdens contacten met sommige ouders dat op kamp gaan of logeerpartijen een middel zijn om ‘even op het gemak te zijn’! “Dat het maar vlug opnieuw 1 september wordt’, zuchten ze dan. Een begrijpelijke maar spijtige reactie.

Nochtans: mits een goede voorbereiding kunnen zowel korte als langdurige schoolvakanties heerlijke momenten worden..

A. Enkele vuistregels voor verlofperiodes: 

Kinderen met ADHD functioneren beter onder een minimale structuur. Vooraf afspreken over bedtijd, opstaan, maaltijduren, afspraken met vrienden/vriendinnen voorkomt achteraf ruzie.



Gezinsregels blijven ook tijdens de vakantie overeind!



Het is nuttig om beloningssystemen te handhaven tijdens deze verlofperiodes!



Bespreek op voorhand met de arts als het nuttig is om medicatie verder te geven.



De therapeuten die je kind tijdens het jaar begeleiden zullen ook een aangepaste vakantieregeling voorstellen. Soms is het inderdaad beter om de therapie geen twee maanden te onderbreken!



Uw kind heeft recht op zijn schoolvakanties! Maak er geen soort strafkamp van omwille van minder goede schoolpunten! Soms stellen leerkrachten voor om de schoolse kennis te ‘onderhouden’ tijdens het grote verlof. Dit kan enkel als dit op een speelse wijze wordt opgevat, bijvoorbeeld via pc-programma’s, sommige gezelschapsspelen zijn ideaal om de aandacht aan te scherpen… .



Uw kind heeft recht op inspraak. Het is (ook) de vakantie van je kind. Het heeft binnen duidelijke grenzen mee inspraak: gezinsprogramma op reis, al of niet op kamp gaan, mee op reis met oom of tante, of een logeerpartij bij vriendjes/vriendinnetjes… .

Even van papa en mama weg helpt om zelfstandig te worden.

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

7 B. Op reis gaan met het gezin is leuk. Het haalt gezinsbanden aan. Er komt een echt wijgevoel… . Door op voorhand goede afspraken te maken voorkom je dat de reis ontaardt in een gezinsoorlog! Voor kinderen met een ontwikkelingsstoornis betekent dit echter: verstoren van de routine, het grote onbekend, een vervelende lange autorit … . Je kunt gerust met kinderen met ADHD op reis gaan, als aan enkele basisvoorwaarden wordt voldaan. 

Geef je kind beperkte inspraak. Alle gezinsleden zullen allicht wat water in de wijn moeten doen. Drukke kinderen zien het vaak niet zitten om van ’s morgens tot ’s avonds te zonnen op een druk strand. De vakantiebestemming wordt best zorgvuldig gekozen. Hou er ook rekening mee dat sommige kinderen met ADHD problemen hebben om zichzelf in de hand te houden in kleine, drukke ruimtes (vliegtuigen, busreizen…). Sommigen onder hen smeden heel vlug nieuwe banden; anderen hebben het er dan weer moeilijk mee.  Een gouden regel: ken je gezin!



Maak dat in de programmering van de vakantie alle gezinsleden afwisselend aan bod kunnen komen. Een papa/mama dag kan gerust volgen op een kinderdag.

We denken daarbij aan een kindvriendelijk museumbezoek, zwemmen in een gigantisch plan d’eau, bezoek aan kasteel met kinderanimatie, fietsen huren … .



Kinderen met ADHD kunnen vaak onstuimig en roekeloos zijn. Hou er ook rekening mee dat kleine kinderen in het buitenland de reddingsdiensten of raadgevingen van locale inwoners niet begrijpen!



Ook op reis vraagt een kind met ADHD om een minimale structuur.

Maaltijduren, dagindeling… . Het helpt om hem of haar een gevoel van veiligheid te geven.



Maak van de (auto)reis heen en terug ook reeds vakantie! Kies stopplaatsen uit waar je kind even wat energie kan lozen… . Organiseer een leuke middag-picknick. Animeer je kind met waarnemingsspelletjes, zoals “ik zie wat jij niet ziet…”.

Voor de reis kochten wij steeds wat prularia: een eenvoudig gezelschapspelletje, bijvoorbeeld een ‘reiszeeslag’, een stripverhaal, een speelgoedje. Mijn vrouw pakte dit zorgvuldig en stevig in. Af en toe kregen de kinderen in de auto een pakje, bv. net voor het oprijden van de ring rond Parijs. Het uitpakken, de kennismaking met het nieuwe… . Dit alles maakte dat ze even rustig waren.

Ook spraken wij enkele codes af. Bijvoorbeeld: “Als papa het interieurlichtje doet branden is iedereen muisstil” (bv. als ’t zeer druk is en alle aandacht op de weg nodig is)… enzovoorts.

Deze kleine ‘ingrepen’ verminderden de discussies als ‘hij plakt met zijn bil tegen de mijne’.

Of: ‘hij komt met zijn been over de (denkbeeldige) streep…



Vakantie, zeker als je op reis bent, is NIET het geschikte ogenblik om je kind herop te voeden, bv. omdat het een slecht rapport had of omdat de leerkracht klachten had over het gedrag van je kind! Maak van de reis een ‘rustpunt’.

Reizen moet betekenen dat elk gezinslid de batterijen even kan opladen.  Vakantie = tolerantie!

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

8 C. Op kamp gaan is een verrijking. Er is vandaag de dag een groot aanbod via de jeugdbeweging, sportfederaties, ziekenfondsen, sommige onderwijsinstellingen, taalkampen, muziekkampen… . Voor kinderen met ADHD betekenen kampen: leren omgaan met structuur. Sociale banden smeden. Omgaan met leiding… . Kampen betekenen een meerwaarde op voorwaarde dat zo’n kamp geen ‘bestraffende ondergrond’ heeft. “Je moèt mee, anders ben je thuis veel te druk”, is een verwijt dat diep in de persoonlijkheid van je kind insnijdt. Enkele aandachtspunten die kunnen helpen om van het kamp van je kind een echt feest te maken: 

Vergewis je ervan als je kind zich in de groep waarmee het op kamp trekt zich goed voelt. Als het vaak gepest wordt tijdens de wekelijkse activiteiten van de jeugdbeweging kan een kamp uitgroeien tot een hel!



Het is belangrijk dat kampleiding, ouders van vrienden… ingelicht worden over de problematiek. De brochure van Zorgzaam Omgaan, vzw voor jeugd- en kampleiding ‘Drukte om Drukke kinderen’ kan hierbij helpen.



Je kind moet het kamp echt willen! Stuur je kind niet op paardenkamp omdat de data je als ouder nu eenmaal goed uitkomen! Als je kind bijvoorbeeld niet van paarden houdt, wordt de week gegarandeerd een mislukking.



Bespreek op voorhand met de arts het nut om al of niet ADHD-medicatie tijdens het kamp door te geven. In sommige gevallen zal je kind meer aan zijn kamp hebben als ’t wel medicatie is blijven innemen. Indien je kind medicatie inneemt tijdens het kamp moeten hierover duidelijke afspraken gemaakt worden met de kampleiding. Meestal zal op een kamp een leider voor de medicatiebedeling verantwoordelijk zijn.  Lees ook paragraaf D: ‘ADHD -medicatie op vakantie of kamp’ grondig door.



Organiseer de bagage, door te naamtekenen, verse kledij per dag in te pakken, een duidelijke inhoudslijst in te sluiten… .



Is je kind slordig? Bespreek om dure toestellen (gsm’s, i-pods, digitale fototoestellen…) mee te geven. Met een wegwerpcameraatje of een afdankertje kan je dreumes ook heel wat herinneringen vastleggen.



Knijp ook eens een oogje dicht! Als je kind gedurende de ganse kampweek maar één onderbroek heeft gedragen, zich amper heeft gewassen maar een fantastische tijd heeft gehad…: so what? De douche thuis en de wasmachine zullen wonderen doen!

D. ADHD –MEDICATIE OP VAKANTIE OF KAMP. 

Meestal nemen patiënten met ADHD, ongeacht de leeftijd, methylphenidaten in.

Deze medicijnen zijn in België bekend onder de merknamen Rilatine ®, Rilatine MR ®, Concerta ®. Deze medicijnen, die vallen onder de zogenaamde ‘drugwet’ kunnen gestopt worden tijdens de grote vakantie, maar dit hoeft niet per sé. Als het kind stopt vertoont het geen ontwenningsverschijnselen. Sinds enige tijd wordt ook atomoxetine, met merknaam Strattera ®, voorgeschreven. Dit medicijn behoort tot een andere medicijnengroep. Bij Strattera ® is continue inname belangrijk en mag niet zomaar gestopt worden zonder artsenbegeleiding.

Het is de arts die bepaald hoeveel medicatie een bepaald kind inneemt. Zeer vaak geldt volgende regeling in de vakantie

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

9  



Gewone Rilatine: Twee innamen per dag, ttz. tijdens of na het ontbijt en middagmaal.

Rilatine MR ® en Concerta ®: Eén inname per dag.  Veel patiënten vertonen bij Rilatine ® en Rilatine MR ® gedurende een half uurtje een energieopstoot (respectievelijk 4 uren en 8 uren na de inname). Dit gebeurt buiten de wil van het kind om en gaat vanzelf over. Bij Concerta ® treedt dit fenomeen minder op.

Bij Strattera ® is continue inname zeer belangrijk. Noch de ouders, noch een derde mag zomaar beslissen tot een plotse staking van de medicatietoediening.  Na ruggespraak met de ouders en ook met het kind/jongere kan de arts adviseren om medicatie tijdens de vakantieperiodes door te geven.

Ouders, arts en vaak ook diegene die de medicijnen inneemt moeten tijdens de vakantieperiode een afweging maken tussen de voor- en nadelen. Denk maar aan: Extreme overbeweeglijkheid, welke door de medicijnen bijgestuurd worden; kinderen of jongeren die met hun medicatie zichzelf beter in de hand kunnen houden; jongeren met 2° zittijd of herexamens.  Medicatie helpt het kind om, naast het opwaarderen van zijn aandachtsregulatiefuncties, ook zelf beter zijn gedrag te sturen. Dit is niet enkel belangrijk voor de omgeving maar ook voor het zelfbeeld van het kind!



Medicijnen kunnen een hulpmiddel zijn om zowel bij ouders, leiding als bij het kind het ‘vakantie- en/of kampgevoel’ positief te beïnvloeden.



Ook tijdens kampsituaties helpen de medicijnen in een aantal gevallen om een succeservaring bij het kind te bewerkstelligen. In kampsituaties zijn een aantal bijkomende bedenkingen:  Maak met de kampleiding duidelijke afspraken over de medicatie: dosissen, innamentijdstippen, wie dient toe?  Geef een doktersattest mee en (zeker bij buitenlandse verblijven) een bijsluiter. Dit is van belang als je kind ziek wordt, bij ongeval… .  Beding discretie!  Medicatie alleen is nooit voldoende. Spreek over ADHD. Geef tips!

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

10 E. ADHD –MEDICATIE EN BUITENLANDSE REIZEN/KAMPEN. Veel ouders vragen ons of er speciale regelgeving bestaat indien ADHD –medicatie meegenomen wordt op buitenlandse reis of kamp. Daar Methylphenidaten (Rilatine ®, Rilatine MR ®, Concerta ®) onder de ‘dopingwet’ vallen -vandaar de 2 rode strepen op de verpakking- wijzen contacten met de administratie van de Europese Unie ons erop dat voor deze medicijnen een speciale regeling geldt. Voor Strattera ® zijn er geen uitvoerbeperkingen omdat dit geneesmiddel niet onder die dopingwet valt. Voor Rilatine ®, Rilatine MR ® en Concerta ® zijn die beperkingen er in principe wel, al vinden heel wat artsen en hulpverlenders die overdreven.

Er is een bijkomende moeilijkheid. Voor deze amphetaminederivaten moet bovendien een onderscheid gemaakt worden, aldus deze hoge ambtenaar, tussen de Shengenlanden en niet Shengenlanden. Binnen de Shengenlanden is er vrij verkeer van goederen tussen de landen die de Shengenakkoorden ondertekenden. Voor een aantal producten, waaronder medicatie die onder de dopingwet vallen, zijn er evenwel beperkingen.

- Voor die zogenaamde Shengenlanden bestaan gestandaardiseerde medische attesten die artsen kunnen invullen. Dit attest kan in het Nederlands ingevuld worden. Net zoals het Europese Aanrijdingsformulier voor auto’s kunnen buitenlandse beambten aan de hand van hun vertaling het document interpreteren.

- Voor de andere landen volstaat een internationaal doktersattest.

Beide documenten kunt u downloaden via www.peterglorieux.be (ADHD –rubriek en verder doorklikken). Een internationaal doktersattest, niet-shengenlanden, werd ook afgedrukt in het boek ‘Gevraagd: Superouders’ van Peter Glorieux.

De hamvraag is: “krijg je problemen aan de grens zonder attest?” Het is belangrijk te beseffen dat de interpretatie van de wet steeds afhangt van de controlerende instantie (politie, douane…) van het land waar je te gast bent, niet van de Belgische beamten! Er zullen allicht geen problemen als je kunt aantonen dat een voorgeschreven medicijn enkel voor eigen gebruik is. Een attest is hierbij een gemakkelijk hulpmiddel. Besef ook dat sommige landen minder tolerant zijn ten aanzien van ADHD en amfetamines in vergelijking met andere landen. Kampleidingen doen er goed aan om - ongeacht welke soort medicatie - steeds een doktersattest aan de ouders te vragen indien medicijnen worden toegediend tijdens het kamp.

Hoe dan ook:  Het is sterk aan te bevelen om een doktersattest op zak te hebben als een gezinslid

medicatie op voorschrift inneemt. Dit geldt zowel voor amfetamines als voor alle andere medicijnen op artsenvoorschrift. Ook de bijsluiter is een bijkomend handig document. Enkele argumenten voor een attest en de bijhorende bijsluiter zijn:  De merknamen zijn niet in alle landen gelijk. Zo wordt Rilatine ® als merknaam enkel in België gebruikt. In het buitenland spreekt men over Ritalin ®.  Bij onvoorziene opname in het ziekenhuis of de nood aan een medische

behandeling (bv. bij een banale zomergriep) is een degelijk attest een belangrijk hulpmiddel en vermijdt het misverstanden. Zeker als je de taal van het land waar je te gast bent niet goed begrijpt en of spreekt! Meteen is dit attest een bijkomende verzekering voor grenspassages. Allicht zal het nooit door een politie- of douanebeambte opgevraagd worden, maar als je ’t op zak hebt, geeft dit een geruststellend gevoel.  Bij

reizen waarbij sterke grenscontroles te verwachten zijn (luchthavens, zeehavens…) en overzeese reizen is een vooraf door de huisarts ‘internationaal medisch attest’ vlug ingevuld en biedt het ook een bijkomende geruststelling!

Methylphenidaten worden nu eenmaal door drughonden, die bagage besnuffelen, opgemerkt.

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

11

Enkele tips De Denkbal Eens je zoon of dochter in staat is om over zijn/haar gedrag na te denken mag je stilaan ook wat verantwoordelijkheid ten opzichte van zijn/haar reacties eisen. De leeftijd waarop het kind daartoe in staat is hangt van vele Jij factoren af. Intelligentie speelt daarbij een rol maar zeker ook algemene rijpheid. Heel dikwijls zijn kinderen met ADHD van het hyperactieve type wat vertraagd op vlak van dit laatste. Vanaf 9 jaar moet en kind toch al wat Kiest!! kunnen reflecteren. Maar is dit pas aan 11 jaar; ook goed. Kinderen met ADHD zijn vaak kinderen met een “te” voor hun gedrag. Ze zijn “te” druk, “te” actief “te” luid “te” enthousiast maar ook soms “te” kwaad! Omgaan met emoties en vooral het afremmen, is een belangrijk probleem. Vandaar dat bij heel wat van die kinderen woede aanvallen voorkomen. Gelukkig zijn ze het ook heel snel vergeten!

Indien je merkt dat jouw kind moeite krijgt met zijn beheersing kan je misschien het volgende toepassen.

Je neemt een zacht balletje, om het even welk een maar het moet zacht zijn. Bovendien moet je er met alcohol kunnen op schrijven. Je schrijft daarop “KIES” of “Jij kiest!”.. Let wel je moet de reactie voor zijn. Indien het kind reeds boos reageert heeft het al gekozen! Voor je kind kwaad wordt, heftig discussieert,weent … gooi je deze bal. Je legt uit dat deze bal JOU keuze is. JIJ beslist hoe je gaat reageren. JIJ bent baas over JOU gedrag. JIJ beslist wat je gaat doen. JIJ hebt de controle over de gevolgen!

Je kan ook op de bal STOP schrijven. Dit moet dan het teken zijn dat jouw kind even moet nadenken voor hij iets doet. We creëren hiermee het zelfde effect van een stoplicht STOP-DENK-DOE!!!

In de loop van de tijd zal je minder moeten verklaren en kan je deze bal zo geven. Als je deze bal geeft bied je hem/haar letterlijk de verantwoordelijkheid voor zijn/haar gedrag. Iedere keer het kind de juiste keuze maakt (niet agressief dus) ga je hem prijzen voor zijn “volwassen” gedrag. Dit betekent niet dat je kind niet verdrietig of ontgoocheld mag zijn. Je drukt best ook wel uit dat je begrijpt dat er ontgoocheling is, maar de wijze waarmee er wordt omgegaan is hier het belangrijkste.

Als je verscheidene dergelijke ballen hebt kan je deze in de wagen, in de huiskamer of in een tas bewaren. Je kan zelfs op voorhand de bal geven indien je slecht nieuws te vertellen hebt. Bijv. je geeft de bal en vertelt dan dat de uitstap niet kan doorgaan om xxx reden.

Gedragsveranderingstips gebaseerd op enkele tips van Sharon Weiss gedragsconsulente.

1. Stel regels op: maak de wereld voorspelbaar!

Roosters, lijstjes, schema’s en gewoontes –best op papier- helpen de kinderen betekenis te geven aan de wereld waar tijd en verwachtingen dikwijls willekeurig of in tegenspraak zijn.

Het herhalen van een procedure leidt tot gewoontevorming en leert het kind om te gaan met verwachtingen (voorspelbaarheid). Wanneer een routine of een lijst met activiteiten werd opgebouwd moet je dit verder afdwingen en beloon je de trouw daaraan. Bijv. het aan de kapstok hangen van de jas bij het binnenkomen na school, het plaatsen van de boekentas bij de keukentafel … enz.

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme

12

2. Gebruik een (kook) wekker: een wekker – chrono leert het kind dat een bepaalde tijd niet ter discussie staat.

Wanneer een tijdsbestek werd afgesproken gebruik dan een wekker om de lengte van het tijdsbestek aan te geven. Als het schema zegt om 18 u eten (het kind is aan het lezen, telefoneert …) laat dan weten dat het nog 5 minuten duurt en dat de wekker de etenstijd zal aangeven. Dit is evenzeer nuttig wanneer men zich klaarmaakt om het huis te verlaten.

Redenering: Een timer(chrono) verzekert dat een tijdsbestek meetbaar is. Niet zo van “Binnen 5 minuutjes “ maar exact 5 minuten , 300 seconden enz. …Iedereen is zich zo bewust van de start en het einde van het interval. Het is objectief. Begrenzen in de tijd met een wekker of chrono vermindert de discussies tussen ouders en kind over het beëindigen van een activiteit.

Het is de timer (wekker) die het spel beëindigt, niet de ouder. In plaats dat de ouder over de schouder meekijkt en zeurt over het stoppen is het de wekker die een signaal geeft. Het is nu aan het kind om te reageren. Hij/zij is verantwoordelijk voor zijn/haar beslissing (gedrag).

3. Prioriteiten: Richt je op één of twee gedragingen tegelijkertijd. Bepaal aan welk gedrag je wenst te werken. 1 Bespreek wat je wenst dat het kind doet met het kind zelf, eventueel de leerkracht, of de babysit. Wees standvastig in je eisen. Hou je als ouder zelf aan de afspraken en reageer steeds op dezelfde wijze. Wees ook standvastig in het geven van positieve reacties.

Op die manier weet het kind dat het goed bezig is en herinnert het zich wat er van hem/haar verwacht wordt.

4. Bepaal de regels: Alle kinderen hebben behoefte aan grenzen.

Bepaal welke richtlijnen het belangrijkst zijn en vertaal die in positieve termen. Bijv. “Voeten op de vloer” in plaats van “Doe je voeten van de tafel”. Vraag de mening van het kind over welke regels belangrijk zijn. Je zal waarschijnlijk een hele lijst te horen krijgen van “Je mag niet … .” Hou de regels kort en duidelijk. Volwassenen hebben de neiging om regels uit te vaardigen van zodra het fout loopt. Geef ook aandacht aan de regels wanneer het kind die trouw is.

5. Beloon : Belonen van gewenst gedrag leert jou kind een alternatief.

Je probeerde met straffen, zonder veel succes. Straffen onderbreekt gedrag maar voor eventjes. Het biedt geen alternatief, geen ander gedrag. Bepaal wat je van je kind verwacht (prioriteiten) en beslis wat het voor het kind aantrekkelijk maakt om aan de verwachtingen te voldoen. Met andere woorden; zoek uit hoe je het kind kan belonen. Geef complimentjes voor goed gedrag. Leg de nadruk op wat ‘goed’ loopt in plaats van altijd oog te hebben voor wat ‘fout’ loopt.

Richt je op de vele kleine positieve gedragingen die je kind vertoont. Als je de kamer binnentreedt vraag je jezelf “Wat gaat goed?” Geef positieve commentaren . Bijvoorbeeld :Laat merken dat zij direct reageert als je haar iets vraagt! Zelfs als zij iets doet dat ze eigenlijk wel zelf wil. Dit zal haar helpen om te beseffen wat er van haar verwacht wordt. Wanneer een taakje voor een deel wordt opgelost, geef dan een positieve opmerking op het eerste uitgevoerde gedeelte. Wanneer je positief bent voor de dingen die jouw kind doet, breekt dit de negatieve spiraal. Het kind voelt er zich beter door ook ten opzichte van jezelf. Verhoog de hoeveelheid niet)verbale complimentjes. Lach wat meer, geef een knipoog, steek de duim wat vaker omhoog of aai het kind, geef een schouderklopje… Jouw aandacht is wat het kind nodig heeft. Gebruik het op het juiste tijdstip. Voorzie complimentjes voor gedrag dat je wil zien toenemen.

Jan

Onthou: als je gewenst gedrag wil terugzien, geef dan positieve aandacht!

1

Vertrek van gedrag dat vrij gemakkelijk te veranderen is. Stel bijvoorbeeld 3 gedragingen op en laat het kind daarvan één uitkiezen.

Aan(ge)dacht nummer 19

juni 2007

Jan Vanthomme