EEN GOLF ENERGIE
Wat een jaar!
Beste Zonnebloemers,
In iedere editie van ZON kijken we met nieuwe energie vooruit. Maar december is ook een mooi moment om even stil te staan bij het afgelopen jaar. Een jaar vol uitdagingen én vooruitgang.
De aanvaring van ons schip, het handhaven van bestuurstermijnen en het blijven vinden van nieuwe bestuursleden vroegen om aanpassingsvermogen. Door continu met elkaar in gesprek te blijven, hebben we als vereniging mooie stappen gezet richting de toekomst.
Tegelijkertijd blijven we doen waar we sterk in zijn: het organiseren van huisbezoeken, activiteiten en vakanties voor bijna 100.000 mensen met een lichamelijke beperking. Dankzij onze vrijwilligers konden al deze waardevolle ontmoetingen plaatsvinden.
In deze ZON lees je over twee van die ontmoetingen. De hechte vriendschap van Anita en Yvonne, die samen genoten van een volleybaldag. En de gedreven inzet van Anne-Marie in Eindhoven, die jongvolwassenen met een beperking laat ontdekken hoeveel er mogelijk is als je samen op pad gaat.
Ook dit jaar lieten we met landelijke en lokale campagnes zien waar de Zonnebloem voor staat: meedoen mogelijk maken voor mensen met een lichamelijke beperking. Een mooi voorbeeld is de campagne rond toegankelijke stembureaus, waarmee we aandacht vroegen voor het belang van zelfstandig stemmen. En voor onze oplossingen, zoals de checklist voor toegankelijkheid en de ZonnebloemPot.
Tot slot ben ik blij met de komst van onze nieuwe directeur, Wim de Bundel. In deze ZON vertelt hij over zijn drijfveren en hoe alles voor hem samenkomt bij de Zonnebloem. Met zijn komst kunnen we vol vertrouwen verder bouwen aan een sterke en toekomstbestendige vereniging.
Ik ben trots op de inzet van alle vrijwilligers in 2025 en wens jullie en alle deelnemers alvast prettige feestdagen en een mooi 2026.
Erica Bakkum
Voorzitter Nationaal Bestuur
14 Volley & vriendschap
4 Stralen in de lichtstad
Hoofdredactie: Alexander van Zijp zon@zonnebloem.nl
6 Leer Wim kennen Aan dit nummer werkten o.a. mee: Yentl Kleinschmidt, Annabelle Veerkamp, Date Jansen, Inge Fransen, Kees Stevens, Birgitta Langen, Jessica Arends.
Concept en realisatie: ZUID. - zuid.com Fotografie: Madeleine Sars Bijblijven? zonnebloem.nl mijn.zonnebloem.nl facebook.com/dezonnebloem @dezonnebloem
Kijk voor onze privacyverklaring op zonnebloem.nl of Mijn Zonnebloem. Geen internet? Vraag dan een papieren versie aan via 076 - 564 64 64.
Het ochtendritueel van Anne-Marie
Iedereen in de lichtstad laten stralen
Anne-Marie Snijders krijgt met haar gedrevenheid heel wat voor elkaar voor Zonnebloem Actief, de jongerengroep van de Zonnebloem in Eindhoven, en het bestuur van regio Eindhoven. Met een kop thee vertelt ze hoe ze haar rol vol energie vervult, ondanks haar eigen fysieke uitdagingen. Met haar positieve instelling laat ze deelnemers - en zichzelf - concluderen dat er meer mogelijk is dan in eerste instantie gedacht.
Oase van rust
Voor een uur of elf tref je Anne-Marie nog in een oase van rust. Met een simpel ontbijt, een kop thee en een boek op de bank, omgeven door haar drie katten. Anne-Marie vertelt: “Ik ben zwaar hartpatiënt en moet steeds bewuster omgaan met mijn energie. Ik kan minder oppakken dan vroeger, maar probeer er altijd het beste van te maken.” Door goed te balanceren houdt ze genoeg energie over om haar moestuin bij te houden, creatieve projecten op te pakken, uitgebreid te koken én allerlei zaken te regelen voor de Zonnebloem in ‘de lichtstad’. “Daar krijg ik zoveel energie voor terug!”
Van folder naar nieuwe afdeling
Anne-Marie komt enthousiast en extravert over, maar dat was niet altijd zo: “Ik kwam pas op latere leeftijd uit mijn schulp. Ik kan nog steeds heel goed alleen zijn. De Zonnebloem is voor mij een stok achter de deur om me niet te veel terug te trekken.” Dat begon dertien jaar geleden toen ze een folder van de Zonnebloem tegenkwam. “Ik belde en kreeg de voorzitter van regio Eindhoven aan de lijn. Een week later was ik secretaris, ik had geen tijd om te twijfelen.” Het bleek een gouden zet van de destijds pas zesendertigjarige. “Ik begon bij het regiobestuur van Eindhoven, dat vond ik heel leuk.” De gedrevenheid van AnneMarie bleef niet onopgemerkt. Ze werd gevraagd om de jongerenafdeling mee op te zetten. “Ik dacht: waarom niet?”
Voeten in het zeewater
Zonnebloem Actief, de jongerenafdeling van Zonnebloem Eindhoven, begon klein met zes deelnemers, maar heeft er
inmiddels meer dan vijftig. De crux van Anne-Marie’s aanpak? “Gewoon doen”, vertelt ze overtuigd. En: “Wij bedenken wat we graag willen en kijken erna wat wel en niet kan. Vaak is de conclusie dat er veel meer mogelijk is dan je denkt.” Dat resulteerde al in veel geslaagde uitjes: “Kookworkshops, creatieve middagen, meelopen met lichtkunstfestival Glow en naar een klimbos met rolstoelparcours”, noemt Anne-Marie als voorbeelden. Ze gaat mee als haar gezondheid dat toelaat. Soms springt haar man bij. “Vorig jaar organiseerden we een barbecue en stond hij te grillen.” Anne-Marie’s meest bijzondere herinnering is het stranduitje. “Dankzij een speciale rolstoel konden de deelnemers met hun voeten in het water. Voor sommigen was dat voor het eerst in hun leven! Zo mooi.”
Springplank voor een socialer leven
De toegevoegde waarde van de jongerenafdeling staat volgens Anne-Marie buiten kijf: “We brengen gelijkgestemden bij elkaar. Samen ondernemen ze iets zonder afhankelijk te zijn van hun eigen netwerk. Ook wel eens fijn!” Tijdens activiteiten ziet ze hoe deelnemers elkaar helpen en tips uitwisselen over dagelijkse uitdagingen. Anne-Marie moedigt hen aan ook buiten de groep contact te houden: “Wil je naar de bios, vraag of iemand uit de groep mee wil”, adviseert ze. Die sociale verrijking ervaarde ze zelf ook: “Sommige deelnemers zijn vrienden geworden. We gaan naar de stad, drinken thee of genieten in het bos.” Zo brengt Anne-Maries positiviteit een hoop licht. In haar eigen leven én dat van anderen.
‘Bij de Zonnebloem komt voor mij alles samen’
Wim de Bundel
Fotografie © Frank van Beek
‘Geven is leven’ is de levensvisie van Wim de Bundel. En dus voelt de nieuwe directeur zich na drie maanden al helemaal thuis tussen alle Zonnebloemers. Mensen die allemaal geven. “Hier komt voor mij alles samen. Mijn kennis van en ervaring met maatschappelijke organisaties, mijn expertise uit het bedrijfsleven én mijn overtuiging dat iedereen moet kunnen meedoen!” Een boeiend gesprek over de drijfveren en ambities van de directeur. Over olifanten, golfsurfen, paralympische sporters en een symbolische glimlach. En natuurlijk over de Zonnebloem, die hij “nog meer wil laten stralen”.
Dat het nieuwste hoofdstuk in zijn levensverhaal bij de Zonnebloem wordt geschreven, is volgens Wim de Bundel geen toeval. “Het heeft zo moeten zijn.” En wie het verhaal van de geboren Bruggeling leest, kan hem daarin geen ongelijk geven. Dat verhaal begint in Rotterdam, waar hij samen met zijn vader, moeder en zus opgroeit. En waar hij eind jaren 80 bedrijfseconomie studeert en zijn grote liefde Selma ontmoet. “Een geweldige tijd”, blikt hij terug. Wim kiest na zijn studie voor de financiële wereld en het leven lacht hem toe. Tot Selma in 2012 ernstig ziek wordt en alles in een ander perspectief komt. Gelukkig komt ze er weer bovenop. Dat is zijn moeder, die enkele jaren later ziek wordt, helaas niet gegund.
Olifanten
“Ik besloot 2017 in het teken te zetten van mooie momenten met mijn moeder”, vertelt Wim. “Tijdens een veiling voor Serious Request kocht ik een kijkje achter de schermen bij de olifanten bij Diergaarde Blijdorp. Samen met dierenverzorger Stefan Timmermans beleefden we midden tussen de olifanten een onvergetelijke middag. In de laatste dagen voordat mijn moeder overleed, kwamen talloze mensen langs om afscheid te nemen. Waaronder ook onbekenden voor mij. Ze vertelden me wat mijn moeder allemaal voor hen had betekend. ‘Jouw moeder betekende zo veel door de aandacht die ze aan anderen gaf’,
hoorde ik steeds.” De ziekte van zijn vrouw en het overlijden van zijn onbaatzuchtige moeder maken dat Wim zich actiever bezig gaat houden met de vraag: wat doe ik voor een ander, wat laat ik straks achter? Het zaadje voor zijn latere levensvisie ‘Geven is leven’ is geplant.
Winnaarsmentaliteit
Het zaadje valt in vruchtbare bodem, want sinds 2014 is Wim als vrijwilliger betrokken bij de totstandkoming van het project RiF010. “De eerste kunstmatige golfsurfplek ter wereld midden in de stad. En dat in Rotterdam”, zegt hij vol vuur en trots. Daar ontmoet hij meervoudig paralympisch snowboardkampioene Bibian Mentel. “Bibian heeft me geraakt in mijn ziel. Ze combineerde vrolijkheid en zachtheid met de ongelofelijke winnaarsmentaliteit, waarmee ze meermaals kanker overleefde en diverse gouden medailles won.” Wim is zichtbaar dankbaar voor de band die hij tot haar overlijden in 2021 met haar heeft gehad. “Bibian dacht altijd in mogelijkheden. Ze richtte een eigen stichting op voor kinderen en jongeren met een lichamelijke uitdaging. En ze gebruikte haar bekendheid om anderen in de spotlight te zetten. Zo benutte ze ‘Dancing with the Stars’, waaraan ze zelf in een rolstoel deelnam, om drie jongeren met een lichamelijke beperking een podium op tv te geven.”
Wim in het kort
• Geboren op 11-10-1969 in Brugge, België, opgegroeid in Zevenhuizen (ZH)
• Woont in Rotterdam met zijn vrouw Selma
• Schreef het boek ‘Geven is leven’
• Is reisliefhebber, meest recente bestemming: scheepsreis naar Spitsbergen om ijsberen te spotten; aan boord kreeg hij bericht dat hij op gesprek mocht bij de Zonnebloem
• Vrije tijd: het Pieterpad wandelen, culturele uitstapjes maken, zoals naar het theater en de film, relaxen bij de tuinvereniging of een voetbalwedstrijd van Feyenoord bijwonen
• Bekende uitspraak: “Dromen van Utopialand”
• Geboren in een havenstad, woont in een havenstad en geeft nu leiding aan de enige vereniging met een speciaal aangepast motorpassagiersschip voor mensen met een lichamelijke beperking; toeval bestaat niet
Golfsurfkunsten
Wim ziet bij RiF010 nog steeds hoe je met geven iets in gang zet dat groter is dan jezelf. Want verschillende mensen met een lichamelijke beperking kunnen op deze hippe plek surfen. Een van hen is oudtopsporter Merijn Koek (35), die geboren is zonder rechteronderbeen en onderarmen. Dankzij de Bibian Mentel Foundation kan hij zijn golfsurfkunsten bij RiF010 laten zien. Op zijn surfboard heeft Merijn geen beperking, maar juist een gave. Een gave die Wim niet machtig is: “Ik houd het nog geen drie seconden vol op zo’n board!”, stelt hij met enige zelfspot. Toch is dat niet zozeer de reden waarom Merijn een grote inspiratiebron voor Wim is. “Ik zie in hem de positiviteit en sportiviteit van Bibian en het vermogen om de grootste obstakels te overwinnen.”
Paralympische Spelen
Ook in zijn zakelijke leven merkt Wim hoeveel mooier het leven wordt als je geeft. Als directeur Marketing en Sales bij verzekeraar Delta Lloyd bezoekt hij de Olympische en Paralympische Spelen, waar zijn werkgever hoofdsponsor van de Nederlandse zeilploeg is. Hij ziet dat paralympische sporters structureel minder aandacht krijgen van de media en besluit zijn functie te gebruiken om daar verandering in te brengen. Zo bezoekt hij evenementen, nodigt hij paralympische sporters, waaronder Bibian, zeiler Rolf Schrama en rolstoeltennisster Esther Vergeer als gastsprekers uit en helpt hij mee een trainingskamp mogelijk te maken voor atlete Fleur Jong.
Echt meedoen
Door zijn activiteiten voor RiF010, de Bibian Mentel Foundation en de Paralympische Spelen zit de betrokkenheid van Wim bij mensen met een lichamelijke beperking diepgeworteld. “Ik heb gezien hoeveel kracht er schuilt in écht meedoen. Toen ik in aanmerking kwam voor de directeursfunctie bij de Zonnebloem voelde dat dan ook meteen als een logische stap in mijn leven en carrière. Hier, bij de Zonnebloem, komt voor mij alles samen. Mijn kennis van en ervaring met maatschappelijke organisaties, mijn expertise uit het bedrijfsleven én mijn overtuiging dat iedereen moet kunnen meedoen! Daaraan samen mogen werken met 30.000 vrijwilligers, beroepskrachten, donateurs, sponsoren en natuurlijk
deelnemers, mensen die allemaal voor diezelfde overtuiging geven, is als een droom die uitkomt. Alsof het zo heeft moeten zijn. Hier zit ik helemaal op mijn plek.”
Grote glimlach
Dik drie maanden nu wervelt Wim door de vereniging. Hij bezoekt onder andere een regiovergadering in Zuid-Holland, is bij de fototentoonstelling in Leeuwarden en gaat daar in gesprek met Ymke, Esther en Coby van Zonnebloemafdeling Jong Friesland, woont de trekking van de Zonnebloemloterij bij, stapt in de luchtballon, neemt een kijkje bij een afdelingsvakantie en stapt regelmatig aan boord van MPS de Zonnebloem. Het meest bijzondere moment tot nu toe is zijn allereerste Zonnebloemactiviteit. Tijdens een activiteit in het kader van ‘Het ándere Bedrijfsuitje’ vergezelt hij vrijwilligers uit het bedrijfsleven en tientallen deelnemers naar Diergaarde Blijdorp. Uitgerekend de plek die zo bijzonder voor hem is, vanwege die onvergetelijke middag met zijn moeder. Weer is Stefan Timmermans met zijn olifanten erbij. En weer wordt het een onvergetelijke middag.
Wat hem het meest is bijgebleven? “De grote glimlach van Anneke!” Wim rijdt deelnemer
Anneke die dag in haar rolstoel door het park. “We bekeken allerlei dieren en liepen via het Oceanium naar de olifanten. Anneke was al vijftig jaar niet meer in Blijdorp geweest. Ik heb haar zo zien glunderen.” Volgens Wim staat
Annekes glimlach symbool voor iets groters: “De Zonnebloem zorgt al ruim 75 jaar voor een glimlach op het gezicht van mensen met een lichamelijke beperking. Het is een voorrecht om directeur van deze mooie vereniging te mogen zijn.” De komende maanden bezoekt Wim in het kader van zijn inwerkprogramma nog meer activiteiten in alle provincies in het land.
Verschil maken
Wim heeft duidelijk voor ogen hoe hij als directeur het verschil gaat maken. “Ik wil net als Bibian Mentel mijn kennis, netwerk en expertise en natuurlijk mijn tomeloze energie inzetten. In mijn geval om aandacht te genereren voor de Zonnebloem. Zodat we eraan kunnen bijdragen dat uiteindelijk alle 1,4 miljoen mensen met een lichamelijke beperking in Nederland zorgeloos en vanzelfsprekend kunnen leven.” Hoe de nieuwe directeur dat wil gaan doen? “De focus zal blijven op onze kernactiviteiten, zoals bezoek aan huis, samen eropuit gaan en persoonlijke aandacht. Het mooie van de Zonnebloem is dat onze afdelingen en vrijwilligers er daadwerkelijk overal zijn voor mensen met een lichamelijke beperking. In elke gemeente, elk dorp en elke stad. Met 30.000 vrijwilligers door heel het land.”
Nog meer stralen
Toch zijn er wat Wim betreft ook nog genoeg uitdagingen. “We willen nog meer mensen bereiken, meer impact maken. Onder andere door ons verhaal nog beter te vertellen. Nog meer laten zien hoe mooi onze inzet is. Zodat iedereen denkt: daar wil ik ook bij horen. Daar wil ik ook tijd, geld of aandacht aan geven. Ook jongeren. Hoe mooi zou het bijvoorbeeld zijn om bij RiF010 met jongeren te gaan surfen? Ik ben van de partij. Daarnaast is er voor ons als Zonnebloem een mooie rol weggelegd om samen met onze deelnemers en vrijwilligers Nederland toegankelijker te maken. En we geven op basis van het meerjarenplan onze organisatie nog beter vorm. Zo vergroten we onze slagkracht. En gaat de Zonnebloem nog meer stralen.”
‘Het is een voorrecht om directeur van deze mooie vereniging te mogen zijn’
n hart toth a r t
Hoe meer e-mails en appjes we vluchtig verzenden, hoe groter de betekenis van een persoonlijk bericht op papier. In deze ZON reageert Els Couwenbergvan Limpt op de warme boodschap die de vrijwilligers van Zonnebloemafdeling Waalre stuurden.
Lieve Els,
Sinds 1987 ben je al actief bij de Zonnebloem!
Op je 47ste begon je bij Zonnebloem Waalre.
Na vijf jaar kwam je in het bestuur en ben je jarenlang penningmeester geweest. Je hebt altijd intensief deelgenomen aan gasten bezoeken en activiteiten organiseren. Het maakte niet uit wat er nodig was, jij deed mee. In 1993 heb je samen met twee vrijwilligers de ‘rommelpotactie’-collecte op touw gezet.
Tot 2018 heb je dit met hart en ziel gedaan. Als waardering voor je werk ontving je van Zonnebloem Breda de zilveren en gouden speld. De gemeente Waalre toonde waardering voor je vrijwilligerswerk met een beeldje. In 2010 ontving je zelfs een koninklijke onderscheiding.
We hebben 38 jaar van je genoten als vrijwilliger bij de Zonnebloem. Je was een lieve, sociale en vriendelijke vrijwilliger voor iedereen.
We verwelkomen je nu graag als gast.
Zonnebloemafdeling Waalre
Hoi allemaal,
Het doet me goed om te horen dat jullie het zo waarderen wat ik heb gedaan. Ik ben 38 jaar met alle liefde en plezier vrijwilliger geweest, maar helaas laat mijn gezondheid het niet meer toe. Ik ben erg blij dat ik jullie allemaal blijf zien, nu als gast. De bezoeken bij mij thuis zijn heel fijn, en de activiteiten die ik voorheen organiseerde, bezoek ik nu graag. We hebben natuurlijk een goede vriendschap opgebouwd in de jaren en jullie zijn er altijd voor mij geweest. Ik ben erg dankbaar voor jullie steun en de aandacht die jullie voor me hebben.
Els Couwenberg - van Limpt
Als je deze, alweer derde column leest, staat het hele huis op z’n kop bij De Bevers in Den Bosch. De kerstversiering maakt hier zijn grote entree. De kerstboom wordt opgetuigd onder het genot van een ‘bakske koffie’. Ik kan zo uitkijken naar de gezelligste tijd van het jaar!
Terwijl ik even achter mijn laptop kruip, zie ik foto’s van het afgelopen jaar voorbijkomen. Foto’s van de mooie momenten als ambassadeur van de Zonnebloem. Van fietsen in de Biesbosch en de vaart in een luchtballon tot aan de optredens op MPS de Zonnebloem. En laten we de hilarische bingo’s door het land en de bijzondere gesprekken die ik heb gevoerd met deelnemers en hun familie, niet vergeten.
Trots ben ik op het eindbedrag dat we met de loterij hebben opgehaald. En op het feit dat we met ruim 30.000 vrijwilligers grote stappen hebben gezet. Terwijl de Hollandse kersthits klinken, bedenk ik me dat ik zin heb in het nieuwe jaar. Het gevoel dat we samen één zijn, zetten we voort. Want, laten we ook eerlijk zijn: er is nog genoeg werk aan de winkel.
Ik neem jullie kort mee in al het leuks dat staat te gebeuren in mijn persoonlijke leven. Een compleet nieuwe theatertour, een vervolg van de muzikale ‘De Bevers Bingo’ en het zesde seizoen van ‘De Bevers’. In dit rijtje van highlights hoort uiteraard ook het voortzetten van ons ambassadeurschap voor de Zonnebloem. Ik blijf het zeggen: het heeft mijn leven echt verrijkt. In alle hectiek van ons leven is het een rustpunt waar we ons ook volgend jaar meer dan honderd procent voor inzetten.
Wat me wel een beetje tegenvalt, is dat ik op deze pagina maar 350 woorden mag gebruiken. Ik hoop stiekem op een promotie in het nieuwe jaar, want ik zou uren willen schrijven aan jullie.
Ik wil iedereen hele fijne feestdagen wensen. Wees lief voor elkaar. Gun elkaar de wereld. Durf te dromen. Schrijf het op. Spreek het uit. Je weet maar nooit. Tijd voor nieuwe energie!
Kees Stevens (de Bever)
Tijd voor elkaar en met elkaar
COLUMN
Volleybal en vriendschap
Tijd voor wat actie
Anita Peters en Yvonne Jansen kennen elkaar al meer dan vijftig jaar. Hun vriendschap is gebouwd op veel wederzijdse waardering én op een flinke portie gedeeld optimisme. Yvonne besloot dat haar vriendin, die door ziekte rolstoelafhankelijk is geworden, een verrassing verdiende en kwam in actie. Via de Zonnebloem verraste ze Anita met een uitje naar een volleybalwedstrijd van het Nederlandse vrouwenteam. Een dag met een gouden randje voor volleyballiefhebber Anita én voor Yvonne; de sport heeft er een fan bij.
Fotografie © Marieke van Grinsven
Eensgezind, goedgemutst en in voor een lach. Dat is de indruk die de dames uit de omgeving Doetinchem achterlaten. De twee zijn geboren in het dorp Beek. “We zaten al bij elkaar op de lagere school. Later fietsten we dagelijks samen naar de middelbare en gingen we op stap”, aldus Anita, die inmiddels in het verderop gelegen Wehl woont. Maar uit het oog betekent niet uit het hart: “Het contact is altijd gebleven”, duidt Yvonne hun betrokkenheid. Anita heeft MS en is sinds een jaar of tien rolstoelafhankelijk. Een bezoekje aan Yvonne is niet zomaar geregeld. Gelukkig wipt Yvonne regelmatig binnen om bij te kletsen. Niets blijft onbesproken. “Zo hoor je nog eens wat”, vertelt Anita over de laatste nieuwtjes uit haar oude dorp.
‘Ben ik een afspraak vergeten?’
Beide dames zijn betrokken bij de Zonnebloem. Anita als deelnemer bij regio Doetinchem, wat haar veel contacten en gezellige middagen oplevert, vertelt ze. Yvonne is vrijwilliger bij afdeling Beek/ Loerbeek. Toen ze de kans kreeg om een Zonnebloemdeelnemer te nomineren voor een hartenwens, greep ze die aan: “Anita is
altijd zo opgewekt, ondanks de tegenslagen die op haar pad komen. Dus ik vond dat ze een verrassing verdiende en vroeg haar dochter waarmee ik haar nu echt kon verrassen. Zij zei: een volleybalwedstrijd van hoog niveau bijwonen.”
Zo gezegd, zo gedaan. Yvonne bracht een verrassingsbezoek aan Anita om haar het nieuws te vertellen. “Het was nog vroeg en Yvonne stond op de stoep. Ik dacht even: ben ik nu een afspraak vergeten? Maar nee”, blikt Anita terug. “Surprise!”, doet Yvonne het moment na. “Ik was overdonderd, maar vond het erg leuk!”, lacht Anita.
Opgaan in het spel
Na een succesvol verrassingsmoment was het een paar weken later zover. “We deden de voorbeschouwing van de wedstrijd tijdens een lekkere lunch, daarna gingen we naar de sporthal”, vertelt Yvonne. Yvonnes man reed in de speciale bus waarin Anita in haar rolstoel mee kon. Voor hem de eerste keer. “Dat ging perfect”, aldus Anita. Eenmaal aangekomen op de locatie, namen Anita en Yvonne recht achter de boarding plaats.
Zo dichtbij konden ze opgaan in het spel. Letterlijk, vertellen ze: “Tijdens de warming-up vloog er weleens een bal tegen ons hoofd!” De dames tonen hun sportiviteit door er lachend op terug te kijken: “Welnee, dat deed geen pijn!”
Zonder kleerscheuren
De rest van de wedstrijd verliep zonder kleerscheuren voor Anita en Yvonne en mét winst voor Nederland, dat oefende tegen Duitsland als voorbereiding op het WK in Bangkok. Na de warming-up schalde het volkslied door de speakers.
Zongen de dames mee? “Jazeker, nog net niet met onze hand op de borst”, vertelt Anita enthousiast.
Anita en Yvonne omschrijven de sfeer onder het publiek als gemoedelijk en sportief: “Hier zitten Nederlandse en Duitse supporters gewoon door elkaar op de tribune, en dat gaat goed”, merkt Yvonne op. “Maar een lawaai dat de supporters maakten”, lacht Anita. Anita deed geen vergeefse poging om boven het geluid uit te komen, maar Yvonne zag haar in stilte genieten.
Lange rally’s
Anita’s liefde voor de sport begon al in haar jeugd: “Van mijn twaalfde tot mijn achtentwintigste deed ik mee aan de volleybalcompetitie, daarna was ik trainingslid, dus deed ik niet mee aan wedstrijden.”
Haar dochter heeft het volleybalvirus ook te pakken. Inmiddels kan Anita door haar ziekte zelf niet meer sporten, maar kijkt ze trouw naar volleybal en andere sporten op tv. Het leukste aan het kijken naar het Nederlandse vrouwenteam vindt ze de lange rally’s: “Zelfs een smash wordt opgevangen, waardoor het spel doorgaat.” Doordat Anita Yvonne de regels uitlegde, heeft ze er een medesupporter bij. “Na ons uitje appte Anita dat volleybal op tv was. Ik weet nu hoe het werkt, waardoor ik ook met plezier heb gekeken.”, vertelt Yvonne.
Hernieuwde energie
Ondanks dat Anita door haar ziekte afhankelijk is van thuiszorg, doet ze er alles aan om haar wereld groot te houden. Samen met Yvonne, haar dochters en vijf kleinkinderen heeft ze het gezellig. Ook pakt ze regelmatig alleen de taxi om gezelligheid in het ontmoetingscentrum in Doetinchem op te zoeken: “Je kunt altijd wel ergens aanschuiven.” Een uitje naar een sportwedstrijd in goed gezelschap is altijd een leuke extra. Yvonne vond het een leuke én leerzame middag: “Anita kent precies de regels, dus ik heb er wat van opgestoken.” Anita vertelt: “Mijn volleyballende dochter kon ik precies vertellen welke speelsters ik heb gezien en wie er goed speelde.” Yvonne: “Je hebt weer wat meegemaakt, weer wat te vertellen.” “Precies”, beaamt Anita. “Als je eropuit gaat, doe je weer nieuwe energie op.”
‘Tijdens de warmingup vloog er weleens een bal tegen ons hoofd!’
Maak je eigen middelen met de nieuwe Mediabank
Posters, folders en socials met een lokaal sausje
Steeds vaker komen bij het Nationaal Bureau verzoeken van afdelingen binnen voor een poster, flyer, folder, socialemediapost of ander (online) communicatiemiddel.
Professioneel vormgegeven in de huisstijl van de Zonnebloem. Met de nieuwe Zonnebloem Mediabank maken afdelingen hun eigen communicatiemiddelen.
Mét een eigen, lokaal tintje.
Uit onderzoek onder alle afdelingssecretariaten bleek dat er behoefte is aan drukwerk en online middelen op maat. Daarom heeft het Nationaal Bureau een partij in de arm genomen, die een slim systeem aanbiedt waarmee afdelingen deze middelen zelf kunnen maken en bestellen. Het resultaat: de Zonnebloem Mediabank, die inmiddels is gevuld en door vrijwilligers is getest.
Wat is de Zonnebloem Mediabank?
In de Zonnebloem Mediabank vind je posters, flyers, folders, socialemediaposts en andere (online) communicatiemiddelen. Deze zijn professioneel vormgegeven in de huisstijl van de Zonnebloem, maar bepaalde teksten en beelden kun je aanpassen. Zo maak je eenvoudig je eigen communicatiemiddelen op maat. Met je eigen lokale sausje dus. Je gebruikt de middelen voor:
• lokale zichtbaarheid;
• het vinden en binden van vrijwilligers of deelnemers;
• het aankondigen van een actie of activiteit.
De Zonnebloem Mediabank is helemaal gratis. Je eigengemaakte communicatiemiddel(en) kun je vervolgens downloaden en zelf laten drukken of online plaatsen. Je kunt ze ook voor een mooie prijs rechtstreeks via de Zonnebloem Mediabank laten drukken en thuis laten bezorgen.
Werken met de Zonnebloem Mediabank
Om met de Zonnebloem Mediabank te werken is het handig om affiniteit of ervaring met communicatie of soortgelijke systemen te hebben. Daarom wordt, in overleg met de verenigingsconsulenten, de eerste groep afdelingen geselecteerd die gebruik kunnen maken van de Zonnebloem Mediabank. Deze groep breidt in de komende maanden steeds verder uit. Wil je als afdeling ook graag snel aan de slag met de nieuwe Zonnebloem Mediabank? Geef dat dan door aan je verenigingsconsulent.
Fris kapsel en een ontspannen geest
Geknipt voor MPS de Zonnebloem
In de kapsalon, maar ook achter de bar en tijdens excursies aan wal, zet Ingrid BeekBakker haar beste beentje voor om gasten van MPS de Zonnebloem een onvergetelijke vakantie te bezorgen. De meer-dan-kapster kent inmiddels het reilen en zeilen op het schip. Ze blikt terug op de mooie belevenissen aan boord.
In de krul, met koffie
Wanneer je als gast meevaart op MPS de Zonnebloem en een plekje in Ingrids afsprakenboek bemachtigt, is het feest. Dan kun je plaatsnemen in de kapsalon aan boord. Uit de kappersspullen, die ze uitbreidt door haar eigen materiaal mee te nemen, vist ze alles wat nodig is. Is er tijd, dan haalt ze een kopje koffie voor je. Bij drukte doen de vrijwilligers achter de bar een rondje koffie in de salon. “Sommige dames willen graag in de krul. Tijdens het wachten draai ik ze richting het raam, dan kunnen ze heerlijk van het uitzicht genieten.” Met een fris kapsel en een ontspannen geest, verlaat je de salon. Daar zorgt Ingrid met haar ervaring, luisterend oor en vindingrijkheid wel voor.
‘Dit ga ik vaker doen’
Negen jaar geleden kreeg Ingrid als donateur van de Zonnebloem een mail: er werden dringend kapsters gezocht voor op het schip. Ze had net haar eigen kapperszaak verkocht en zag het als de perfecte kans om haar 35 jaar aan ervaring in te zetten als vrijwilliger. “Ik vond het de eerste keer meteen erg leuk en dacht: dit ga ik vaker doen.” Wat het zo leuk maakt? Ingrid: “Ik mag mensen blij maken.” Want voor sommige vaargasten is even naar de kapper gaan helemaal niet zo vanzelfsprekend. Aan boord wordt het mogelijk gemaakt dankzij de rolstoeltoegankelijke indeling en de flexibele instelling van onder meer Ingrid. “Sommige mensen kunnen niet met hun hoofd in de wasbak. Dan stem ik met de verpleging af wanneer ze gewassen worden en plannen we de knipbeurt meteen erna.”
Veel meer dan knippen en föhnen
Als kapster op MPS de Zonnebloem doe je veel meer dan alleen knippen en föhnen, legt Ingrid uit. “Ik knip drie ochtenden. Op die dagen sta ik tussen negen en twaalf in de salon. Na de lunch ga ik mee aan wal om te passagieren. Dan begeleid ik een gast tijdens een geplande excursie of we gaan op eigen gelegenheid de omgeving verkennen.” Nadat Ingrid terug op het schip is, zet ze een andere pet op: “Tussen vier en zes, en acht en half één draai ik bardiensten.”
Daardoor is ze de hele dag in de weer én heeft ze continu contact met vaargasten: “Mensen die ik eerst in de kappersstoel had zitten, zie ik later als ze een drankje komen halen. Heel leuk.”
‘Je weet dat je kunt knippen. Maar lukt het ook in uitdagende situaties?’
Ze weet inmiddels hoe ze reclame maakt voor de kapsalon aan boord. “Op de eerste dag vraag ik aan het Hoofd Vakantie om alvast aan gasten te vertellen dat er een kapster aanwezig is. En op mijn vrije dinsdagochtend ga ik in de kapsalon zitten. Gasten die gaan ontbijten, komen langs de salon en zien me zitten. Of ik ga zelf rondvragen of gasten geknipt willen worden. Tijdens bardiensten heb ik ook mijn afsprakenboek bij me.”
Mooie verhalen
Inmiddels heeft Ingrid heel wat vaargasten blij gemaakt. Zoals die ene keer dat ze een vaargast een hoofdmassage gaf, de gast volledig ontspande en daardoor vrijuit persoonlijke verhalen deelde. “Wat ze vertelde, raakte me en deed me denken aan een eigen situatie. We hebben samen een traantje weggepinkt”, blikt Ingrid terug. “Ik kreeg de dagen erna telkens een knuffel van haar, omdat ze het zo fijn vond. Daar doe je het voor.” Ook herinnert ze zich de echtgenote van een hulpbehoevende vaargast die niet alleen kon zijn. “Doordat de verpleging bij haar man bleef, kon zij even een halfuurtje geknipt worden zonder zich zorgen te maken.”
Een ander memorabel moment was toen iemand in een bed de salon werd ingerold om geknipt te worden. “Je weet dat je kunt knippen, maar lukt het ook in uitdagende situaties? Ik probeerde het zo goed en zo kwaad als het kon en de gast was er heel tevreden mee.” Met volle overtuiging concludeert ze: “Op het schip kan eigenlijk alles!”
Een feestje
Ingrid was aan boord tijdens de aanvaring afgelopen maart en toevallig ook ingepland voor de eerste vaarvakantie na de restauratie. “Dat was de jongerenreis. Ik wist van tevoren niet helemaal wat ik ervan moest verwachten, maar het was ontzettend leuk. Er hing een feestelijke sfeer, want we mochten weer. Ook de bemanning was uitgelaten en organiseerde een soort discoshow. De kapitein stond zelfs te dansen.”
Ingrid regelde samen met een bemanningslid op vrijdag een beautydag. “We vlochten haren in, maakten de dames op en lakten hun nagels. Zo verschenen ze ‘s avonds tiptop bij het galadiner.”
Het enthousiasme van Ingrid over de jongeren was wederzijds: “De jongeren vroegen: ‘Ga je de volgende keer weer mee?’ Een groter compliment kun je niet krijgen.”
Zet je gemeente in gang
Toegankelijkheid in jouw gemeente
Grote kans dat je er als vrijwilliger regelmatig mee geconfronteerd wordt: openbare plekken waar je moeilijk met een deelnemer kunt komen. De reden: slechte toegankelijkheid. Iedere gemeente is verantwoordelijk voor het toegankelijk maken van de openbare ruimte. Laten we de gemeenten en lokale politieke partijen herinneren aan het belang hiervan.
Toegankelijkheid als basisrecht
Boodschappen doen, gewoon een ommetje maken of op weg naar werk; mensen met een lichamelijke beperking stuiten geregeld op ontoegankelijke situaties. De grootste obstakels:
• slecht onderhouden wegen en voetpaden;
• blokkades op de stoep, zoals trappen en hekken;
• het ontbreken van voldoende op- en afritjes bij voetpaden.
De Zonnebloem vindt dat toegankelijkheid een basisrecht is. Daarom is het belangrijk dat de gemeentelijke politiek dit onderwerp serieus neemt.
Tijd voor actie
In dit najaar riepen we gemeenten al op om stembureaus toegankelijk te maken. Nu vragen we lokale politieke partijen om werk te maken van toegankelijkheid en dit onderwerp op te nemen in hun partijprogramma. Zodat Nederland, 10 jaar na de ondertekening van het VN-verdrag Handicap, eindelijk echt toegankelijk wordt voor de 1,4 miljoen mensen in Nederland met een lichamelijke beperking.
Doe ook mee!
Vind jij het ook belangrijk dat openbare ruimten voor iedereen toegankelijk worden? We kunnen onze campagne veel krachtiger maken wanneer we de lokale kracht van afdelingen inzetten. Dus houd onze nieuwsbrief in de gaten voor meer informatie en tips over wat je zelf of met jouw afdeling kunt doen.
Sudoku Samurai
We hebben weer een Samurai Sudoku voor je klaarstaan: vijf sudoku’s die deels overlappen. Ga de uitdaging aan en zorg dat in elk van de vijf sudoku’s de cijfers 1 tot en met 9 in elke rij, in elke kolom en in elk 3x3-blok één keer zijn ingevuld. Heel veel puzzelplezier!
De Sudoku samurai bestaat uit vijf sudoku’s waarvan enkele blokken elkaar overlappen. Vul de Sudoku samurai zo in, dat bij alle vijf de sudoku’s in elke rij, elke kolom en elk blok van 3x3 vakjes de cijfers 1 tot en met 9 één keer voorkomen.
Ben je klaar met de sudoku en benieuwd naar de oplossing, of wil je even spieken? Kijk hier.
Lees meer over het IJsbeelden Festival
3x verwonderen, wandelen of proosten op het leven
Het succesrecept voor onvergetelijke momenten? Samen eropuit gaan. Je verwonderen over ijskoude kunstwerken. Genieten van het winterse landschap. Of van een heerlijke maaltijd in goed gezelschap.
We lichten drie vrijetijdsactiviteiten uit, die zich goed lenen voor een winters uitstapje. Benut de tips om eropuit te gaan, bijvoorbeeld samen met een deelnemer.*
Bezoek het IJsbeelden Festival
Van 13 december tot en met 8 maart bewonder je de meest unieke ijssculpturen in Biddinghuizen. Dit jaar staat het IJsbeelden Festival in het teken van films. Je bevindt je in wereldberoemde filmscènes; van de Titanic tot Alice in Wonderland, van Indiana Jones tot Pulp Fiction. Het IJsbeelden Festival is voor iedereen toegankelijk dankzij brede paden en speciale voorzieningen, zoals invalidentoiletten.
Winterse natuurwandeling
Hoe voorkom je dat je tijdens de wintermaanden te veel tijd thuis doorbrengt onder een dekentje
op de bank? Door een frisse neus te halen in een winters natuurlandschap. Organisaties als Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer delen op hun websites tientallen wandelroutes, waaronder ook meerdere rolstoelvriendelijke wandelingen. Trek je eropuit met (iemand in) een rolstoel? Let dan op dat de paden niet te nat of bevroren zijn. En vergeet niet om erna te genieten van een kop dampende chocolademelk.
Smaakmakers bij FortVier Nog op zoek naar een feestelijk én smakelijk uitje? Bij restaurant FortVier in Arnhem kun je heerlijk wat drinken, lunchen of genieten van een dinertje, terwijl je uitkijkt over het water. Doordat rolstoelgebruikers niet worden gehinderd door drempels, de tafeltjes een poot in het midden hebben en er een rolstoeltoegankelijk toilet is, is het een prachtige locatie om met elkaar te genieten.
*De Zonnebloem vindt dat mensen met een lichamelijke beperking zorgeloos en vanzelfsprekend moeten kunnen deelnemen aan de samenleving. Daarom doen wij bij vrijetijdslocaties toegankelijkheidsonderzoeken en testen ervaringsdeskundigen uiteenlopende plekken. De meeste locaties op zonnebloem.nl en Mijn Zonnebloem namen deel aan het toegankelijkheidsonderzoek of zijn officieus getest. Dit betekent niet dat ze per definitie volledig toegankelijk zijn voor iedereen vanaf 18 jaar met een lichamelijke beperking.