ZO GEZELLIG KAN SAMEN ZIJN
Samen tegen sociaal isolement
Beste Zonnebloemers,
Wanneer deze ZON verschijnt, vaart MPS de Zonnebloem gelukkig weer. Daar zijn we ontzettend blij mee! De grote impact van het annuleren van vaarvakanties voor deelnemers werd gesymboliseerd door de kofferactie op de kade. Die impact bleek ook uit de hartverscheurende verhalen die gedupeerden deelden toen we ze moesten afbellen voor de vaarvakantie. Zo vertelde een vaargast dat ze niet ver van haar huisarts durft te reizen, omdat “ik in de reservetijd zit”. Toch had ze een vaarvakantie geboekt, omdat er een arts mee zou gaan. Een ander vertelde dat de buurman die zijn hond uitlaat, het hoogtepunt van de dag is. Terwijl op het schip een continu veranderend landschap voorbijtrekt, waar je van kunt genieten.
Het grootste gemis was het samen op vakantie kunnen gaan. Nu we weer varen, kan er gelukkig weer samen genoten worden van de vakantie en de uitjes. Je kunt weer gewoon tegenover elkaar zitten in plaats van naast elkaar, omdat de een voor de ander moet zorgen. En echtparen die niet meer samenwonen, omdat de mantelzorgtaken te zwaar werden, kunnen op het schip weer een hut delen en samen genieten.
Als er iets is dat de reacties op het afbellen van de vaarvakanties aantoonde, dan is dat het sociaal isolement onder onze doelgroep! En juist daarom is het bezoekwerk thuis zo belangrijk. Dat blijkt wel uit het verhaal verderop van Riëtte en Bertha. Ook de uitjes en activiteiten die jullie organiseren voor en met onze deelnemers, zijn enorm waardevol.
De Zonnebloem staat voor: samen eropuit, terwijl vrijwilligers de zorgtaken overnemen. Echtparen als Riek en Gerard, over wie je verderop meer leest, kunnen weer even echt bij elkaar zijn. En vrienden zijn weer even onbezorgd vrienden. Deze ZON laat zien hoe we mensen met elkaar verbinden. Op het water, thuis aan tafel of bij een uitje.
Veel leesplezier!
Erica Bakkum
Voorzitter Nationaal Bestuur
19 Scheepsverhalen
Hoofdredactie: Alexander van Zijp zon@zonnebloem.nl
Concept en realisatie: ZUID Creatives, zuid.com
12
Fotografie: Madeleine Sars Bijblijven? zonnebloem.nl mijn.zonnebloem.nl facebook.com/dezonnebloem @dezonnebloem 6 Bijzondere vriendschap
Aan dit nummer werkten o.a. mee: Yentl Kleinschmidt, Annabelle Veerkamp, Loek van den Boogaart, Jessica Zeeman, Date Jansen, Inge Fransen, Kees Stevens, Birgitta Langen, Sterre Cijsouw, Jessica Arends. Kijk voor onze privacyverklaring op zonnebloem.nl of Mijn Zonnebloem. Geen internet? Vraag dan een papieren versie aan via 076 - 564 64 64.
Het ochtendritueel van Moniek
De warmte van een ijsje
Op haar werk helpt Moniek Rooijakkers als lactatiekundige de allerkleinsten en hun moeders. Bij de Zonnebloem zet ze zich in voor mensen die al even onderweg zijn. Bijvoorbeeld met de 1-op-1-uitjes tijdens de rustige zomerperiode. We schuiven bij Moniek aan de keukentafel aan met een kop koffie om te horen wat haar beweegt.
‘Zij is mijn allerbeste vriendin’ “Iets voor anderen kunnen betekenen, geeft mij een heel goed gevoel”, vertelt Moniek over haar werk als bestuurslid en vrijwilliger bij Zonnebloemafdeling Diessen. Dat ze daarin slaagt, blijkt wel uit de manier waarop een van de deelnemers Moniek omschreef aan anderen: “Zij is mijn allerbeste vriendin!” Het overlijden van deze deelneemster raakt Moniek nog steeds: “Ik was nauw betrokken en mis de wandelingen, kopjes thee en gesprekken met haar. De plant die ze me cadeau deed, staat in de kamer als blijvend aandenken.”
30 nieuwe vrijwilligers
Zo’n acht jaar geleden werd Moniek op werk aangesproken door een collega, een vrijwilliger bij afdeling Hilvarenbeek. Het bestuur van afdeling Diessen vond maar geen opvolging, kon Moniek iets betekenen? Moniek: “Mijn buurvrouw en goede vriendin was gelijktijdig benaderd. Samen namen we het stokje over. Met een Facebookbericht wierven we 30 nieuwe vrijwilligers, onder wie ons derde bestuurslid. Met z’n allen hebben we afdeling Diessen nieuw leven ingeblazen. Daarbij staan we in nauw contact met afdeling Hilvarenbeek, we hebben een goede klik en helpen elkaar.”
Sociaal isolement ligt op de loer Een initiatief uit de koker van het bestuur zijn de 1-op-1-uitjes. Moniek blikt terug: “Tijdens een bestuursvergadering drie jaar geleden, zagen we dat ‘s zomers een gat op de jaaragenda ontstond. Dan organiseren we minder activiteiten, want vrijwilligers gaan op vakantie net zoals de familieleden van deelnemers. Ook is er soms minder
hulp en zorg beschikbaar. Deelnemers kunnen zich dan eenzamer voelen. We besloten om vrijwilligers een bedrag te geven om gedurende deze periode samen met deelnemers een ijsje te gaan eten, op een moment dat het uitkwam. Dat was een groot succes.”
IJsje smaakt naar meer
Moniek vertelt hoe het initiatief zich tot de editie van 2025 ontwikkelde: “Het bedrag ging omhoog en we vroegen iedereen om zelf een leuke invulling te bedenken.” Vorig jaar resulteerde dat al in een hoop creativiteit: “Op onze Facebookpagina werden foto’s van de uitjes gedeeld. Ik heb pluktuinen, pannenkoekenmiddagen, terrasjes, musea, duofietsen en cadeaupakketten voorbij zien komen. Die foto’s zorgden er ook voor dat nieuwe vrijwilligers zich aanmeldden.” Moniek vervolgt: “Deze uitjes worden erg gewaardeerd, omdat ze voor iedereen behapbaar zijn. We overwegen om de 1-op-1-uitjes ook buiten de zomerperiode te organiseren.”
Kopje koffie op bed Werken in de zorg, administratie doen, activiteiten organiseren, bezoekjes afleggen voor de Zonnebloem, sporten en festivals bezoeken. Waar haalt Moniek de energie vandaan? Haar man en thuiswonende dochter doen vrolijk mee met ieder hun eigen vrijwilligerswerk. Toch is er ‘s ochtends een moment waarop ze zelf wordt verwend: “Als ik vrij ben, komt mijn man me altijd een kopje koffie op bed brengen. Vaak met iets te ontbijten erbij. Heerlijk.”
De vriendschap van Riëtte en Bertha
Zo gewoon en toch zo bijzonder
De gezelligheid en warme band is direct voelbaar zodra je bij vrijwilliger
Riëtte van Berkel en deelnemer
Bertha van de Burgt aan tafel schuift. Er worden over en weer grappen gemaakt. Wat wil je ook als je al jaren bij elkaar over de vloer komt. Op de vraag hoe lang al, hebben de twee niet direct antwoord. “Je hebt haast niet in de gaten hoe lang we dit al doen, zo vanzelfsprekend is het”, concludeert Riëtte. En als het aan het duo ligt, blijven ze nog lange tijd samen koffiedrinken en over alles en niets ‘ouwehoeren’, zoals ze dat zelf zeggen.
Fit én bij de tijd
De 95-jarige Bertha is nog hartstikke actief en schat je makkelijk jonger in. Ook al wordt ze in oktober zelfs 96. Bij binnenkomst klapt ze snel de iPad dicht. Fit én bij de tijd dus. “De iPad gebruikt ze om te whatsappen”, legt Riëtte uit. “Dat werkt door haar slechthorendheid beter dan bellen met elkaar.” Dat beaamt Bertha lachend. “Maar ik weet nog alles, mij houden ze niet voor de gek.”
Bertha kwam bij de Zonnebloem op haar 80ste, samen met vriendin Marietje. “Dat heb ik altijd leuk gevonden. Mee met de auto, wij met drie vriendinnen achterin de bus. Dat was onze plek, een plezier dat we hadden.” In diezelfde periode werd Riëtte vrijwilliger bij de Zonnebloem. “Rosemarie, voorzitter van de Zonnebloem Nistelrode, kwam bij me en zei: ‘ik heb twee nieuwe dames, Bertha en Marietje, wil je die eens bezoeken?’ Zo ben ik hier terechtgekomen.”
Bertha weet nog goed hoe dat ging. “Ja, dat was een donderdagavond. De bel ging, en daar stond jij. We moesten eerst eens zien of we elkaar wel leuk vonden, maar dat zat snel goed”, lacht ze.
‘Ik mis het soms wel, maar ik ga niet meer!’ Voorheen genoot Bertha van allerlei activiteiten met de Zonnebloem. “We hebben lang een kaartclubje gehad. Dat viel helaas uit elkaar wegens ziekten of verhuizingen. Toen Marietje ook wegviel, wilde ik niet meer allerlei dingen doen.” Toch probeert Riëtte het nog wel eens. “Ik neem altijd de uitnodigingen mee, dan kijken we samen of er iets leuks tussen zit. Zo gingen we eens met kerst naar de Coppelmans, weet je nog?” Een gezellig uitje, herinnert Bertha zich. “Ik mis het ook echt wel eens. Maar Riëtte kan me niet meer overhalen. Dan moet ik naar haar luisteren, zeker … Dat doe ik niet!” Met de humor tussen de twee zit het in ieder geval nog altijd goed.
Leren haken? ‘Laat maar zitten!’
Ondanks dat Bertha niet veel meer aan activiteiten deelneemt, houdt ze zichzelf genoeg bezig. Met de bezoekjes van Riëtte, haar kinderen en kleinkinderen, en creatief bezig zijn. Zit je bij haar in de serre, dan kun je je uren verwonderen over de vele gehaakte poppen en knuffels. Waar ze haar inspiratie vandaan haalt? “Pinterest. Op de iPad. Ik zoek dan de beschrijvingen, mijn zoon print ze voor me uit.”
Riëtte: “Ik vroeg eens of ze mij haken wilde leren. Na vijf minuten zei ze: ‘Stop er maar mee, dit wordt niets’.” “Moet je eens zien, ze kent geen haaksteek, geen breisteek. Nee, daar is geen beginnen aan”, lacht Bertha. Snel daarachteraan: “Niet boos worden hoor, ik kan niet hebben dat je niet meer langskomt.”
Even weg, maar nooit uit beeld
De bijzondere band tussen de twee werd nog maar eens extra benadrukt toen Riëtte na een jaar ertussenuit te zijn geweest weer terugkwam. “Ik heb dat jaar voor mijn moeder gezorgd, dus de bezoeken lukten helaas niet meer.” Bertha kreeg in die tijd een andere vrijwilliger over de vloer. Maar de klik die Riëtte en Bertha hebben, vind je niet zomaar. “Ik was blij dat ze weer terugkwam. Ik zeg wel eens: ik had altijd één schoondochter, maar met Riëtte heb ik er twee. Zo voelt dat echt.”
‘De dagen zijn mij niets te lang’
De bezoekjes van Riëtte zijn niet het enige wat Bertha bezighoudt. Wekelijks zit ze samen met een vriendin, Tonnie, om samen te haken of wat anders te knutselen. En samen met haar zoon Rinie beleeft ze ook nog genoeg plezier. “Je zult maar zo oud worden”, zegt Riëtte. “Als we samen een rondje wandelen, dan zegt ze ook nog: je hoeft voor mij niet langzamer te lopen hoor.” Een kwestie van geluk, vindt Bertha. “Afgelopen weekend heb ik nog drie kilometer gewandeld, ik ben blij dat dat gewoon gaat.”
Wat Bertha belangrijk vindt dat anderen zien? “Dat we de grootste pret hebben. Ik zeg wel eens: nu moet je echt gaan, anders zit je hier vannacht nog. Zo gezellig hebben we het samen. Ik vermaak m’n eigen nog wel. Met haar zijn de dagen mij niets te lang.”
‘Ik heb het maar goed getroffen’
De waarde van ‘even op de koffie’
De vriendschap tussen Riëtte en Bertha lijkt misschien heel gewoon. Een kop koffie, een praatje, samen lachen. Maar juist dat maakt het zó bijzonder. Want wat voor veel mensen vanzelfsprekend is, is dat voor lang niet iedereen. Veel mensen in Nederland ervaren sociale drempels of voelen zich wel eens eenzaam.
De Zonnebloem laat zien dat een klein gebaar een wereld van verschil kan maken. Een bezoek, een luisterend oor, samen herinneringen ophalen of gewoon even ‘ouwehoeren’, zoals Bertha het noemt. Het zijn juist deze menselijke contacten die zorgen voor verbinding en plezier, voor deelnemers én vrijwilligers. Juist dat ‘even echt contact’ maakt het leven lichter. Daaruit ontstaan mooie vriendschappen, zoals die van Bertha en Riëtte.
Daarom blijft de Zonnebloem investeren in dit werk. In het meerjarenplan ‘Samen onbeperkt vooruit’ staat de deelnemer centraal. De komende jaren werkt de Zonnebloem aan een breder aanbod, dat past bij de wensen van onze doelgroep. Dat gebeurt op twee manieren: met vrijwilligers, zoals Riëtte, én via nieuwe vormen van contact en ondersteuning voor wie zelfstandiger wil deelnemen, zoals een online platform waar mensen zelfstandig een uitje, activiteit of hulpmiddel kunnen regelen. Daarbij blijft het huisbezoek een belangrijke pijler. Juist omdat het vaak begint met dat eerste bezoek en dan uitgroeit tot jarenlange vriendschap.
Tegelijkertijd laat de Zonnebloem in woord en daad zien waarom dit werk onmisbaar is. Want een samenleving waarin iedereen mee kan doen, is geen luxe. Dat is een basisbehoefte. Door als organisatie ook meer naar buiten te treden, wil de Zonnebloem de stem van haar doelgroep laten horen en de zichtbaarheid vergroten. Want wie het verhaal van Bertha en Riëtte leest, snapt het meteen: dit werk doet ertoe.
n hart toth a r t
Hoe meer e-mails en appjes we vluchtig verzenden, hoe groter de betekenis van een persoonlijk bericht op papier. In deze ZON reageert Dianne Knoop-Merkx op de warme boodschap die Helma van Stokkom haar namens Regio Dongemond stuurde.
Lieve Dianne,
Jij bent zo iemand die altijd klaarstaat. Voor de Zonnebloemafdeling Oosterhout verricht je allerlei hand- en spandiensten. En je springt geregeld bij vanuit je vak als wijkverpleegkundige: je gaat mee met dagtochten en helpt bij theateruitvoeringen in de regio Dongemond. Altijd met een lach, niets is je teveel. Maar omdat je geen bezoekwerk doet, is je 25-jarig Zonnebloemjubileum helaas tussen wal en schip geraakt. Gelukkig kreeg je dit jaar wél een lintje met Koningsdag, wat mij betreft dik verdiend. Toch is een extra blijk van waardering vanuit de Zonnebloem nooit weg. Daarom bij deze: een opsteker via ZON magazine. Jouw inzet is onmisbaar. En jij bent een voorbeeld voor velen. Bedankt!
Helma van Stokkom namens Regio Dongemond
Hoi Helma,
Wat een lief bericht van jou! Ik draag de Zonnebloem al jaren een warm hart toe en voel me een Zonnebloemer in hart en nieren. Mijn vrijwilligerswerk is inderdaad lastig te vangen in de administratie, maar dat doet aan mijn gevoel niets af. Voor mij is niets waardevoller dan bijdragen aan de geluksmomenten van deelnemers. Het koninklijke lintje zie ik als een geweldig mooie waardering, ook namens de Zonnebloem. Een fijne bijkomstigheid is dat ik zo veel andere gedreven Zonnebloemers ontmoet, daar ben jij er zeker een van. Superactief, met een warm hart en nooit aflatend enthousiasme, daar houd ik van. Daarom hoop ik dat ik nog vele jaren hand- en spandiensten kan verrichten voor de regioactiviteiten die jij mede organiseert.
Dianne Knoop-Merkx
Als de zon schijnt
Vanaf het zonnige balkon van ons hotel op Kos bereid ik me voor op De Bevers Fanreis. Straks vieren we met honderden fans een fantastische muzikale feestweek. Het liedje ‘Wat is het leven toch fijn als de zon schijnt’ is helemaal van toepassing. Heerlijk vind ik de zomer: buitenevenementen en het terras op in korte broek, mijn ‘melkflessen’ laten bijkleuren.
Mijn telefoon gaat, ik ontvang een foto van een bijzonder moment. Ik word er even stil van. Het is mijn korte fietstocht bij het Biesbosch MuseumEiland, waar we de eerste Zonnebloemfiets voor de Biesbosch mochten onthullen. Nu kunnen nog meer mensen genieten van dit prachtige stukje Nederland. Een fantastische dag, waarbij een optreden inclusief polonaise niet mocht ontbreken.
De foto brengt me ook terug naar de laatste levensmaanden van mijn oma. Die tijd beleefden we intens. Even naar buiten, al was het maar een blokje om, betekende alles voor haar. Dat zou voor iedereen mogelijk moeten zijn. Zeker in de zomer. Maar juist dan vallen mensen met een fysieke beperking vaak in een sociaal gat, omdat bekenden op vakantie zijn. Hoe fijn is het leven dan voor hen, als de zon schijnt?
Des te belangrijker dat het werk van vrijwilligers doorgaat. Maar daarvoor is wel geld nodig. Omdat we graag wilden helpen, zijn wij dit jaar het gezicht van de Zonnebloemloterij. En met ‘wij’ bedoel ik mijn lot uit de loterij - John - en ik. (Jullie snappen: dit móét ik zeggen.) Omdat we niet alleen maar het gezicht willen zijn, gaan we mee met de deelnemers en vrijwilligers van Jong Nijmegen om samen Zonnebloemloten te verkopen.
De deelnemers en vrijwilligers zijn bekenden, want ze doen ook mee in de video van Reisje langs de Rijn. Wat vinden we het leuk om hen weer te zien. Zowel de vrijwilligers als de deelnemers zijn zo enthousiast!
Via deze column beveel ik de Zonnebloemloterij van harte aan. Je hebt nog een paar weken om loten te verkopen, dus laten we ervoor gaan!
Kees Stevens (de Bever)
Nog dagen nagenieten
Al ruim vijftig jaar bevriend en nog zó veel plezier beleven samen. Angèle van Doorn en Sonja Verbaarendse zijn het levende bewijs dat je nooit te oud bent om te genieten van de leuke dingen samen. De vriendschap bestond al voordat Angèle als deelnemer bij de Zonnebloem kwam. Dat ze nu met de Zonnebloem uitjes kunnen ondernemen, is een hele leuke extra. Zo ook de make-over van Angèle, haar wens, die dankzij Sonja in vervulling ging. “We zijn nog aan het nagenieten.”
‘We hebben het samen zó gezellig gehad’
“Mijn wens is echt geweldig uitgekomen”, glundert Angèle. Je ziet het duo stralen zodra het over de make-over gaat. En je voelt de vriendschap van ze afspatten. Niet gek na vijftig jaar. “We wonen al jaren in hetzelfde dorp, bij elkaar om de hoek. We komen ook al lange tijd bij elkaar over de vloer, sinds de kinderen klein zijn”, vertelt Sonja. “En we waren goede wandelmaatjes”, vult Angèle aan. Dat het wandelen nu niet meer vanzelfsprekend is, mag de pret niet drukken.
Twee doeners
De Zonnebloem kwam pas na jaren vriendschap in beeld. Angèle: “Na het lopen van de Vierdaagse kon ik eenmaal thuis me niet eens meer omdraaien in bed. Na twee jaar vol ziekenhuisbezoeken gaven de Nederlandse artsen het geen kans meer. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar België gegaan. Daar wilden artsen de benodigde operatie wel uitvoeren. Ik dacht: nu kan ik niet veel meer dan op de bank zitten. Als het mislukt, verandert er niets. Maar als het wel slaagt, pak ik het leven terug op.” Gelukkig was het tweede het geval. “We zijn doeners”, vult Sonja aan. “Zitten is niet voor ons weggelegd.”
Welverdiende verwendag
“Angèle heeft de afgelopen jaren genoeg tegenslagen gehad”, vindt Sonja. “Epilepsie, een verlamde arm, losgelaten netvlies en toen dit. Dat heeft me heel wat jaren van m’n leven gekost”, vult Angèle aan. Juist daarom vond Sonja dat de wens van haar beste vriendin moest uitkomen. Waarom dan een make-over? “Je ziet er altijd graag netjes en verzorgd uit, toch?” Dat beaamt Angèle. “Ik wilde wel eens weten wat er echt bij me past qua kleur en make-up. Dus toen Sonja me vroeg wat mijn grote wens was, zei ik meteen een make-over.”
‘De tafel lag vol make-up’
De dag begon al fantastisch, volgens de twee. Sonja: “We werden zo warm onthaald. Er was koffie met appeltaart. De meiden waren zó lief, en toen moest de make-over zelfs nog beginnen.” De vriendinnen verwachtten een make-over, maar kregen veel meer dan dat. Angèle onderging een heuse kleuranalyse. “Met van die doeken om te kijken wat bij het gezicht past. Dat was best spannend.”
Het lichtblauw dat Angèle droeg op de dag, bleek een schot in de roos. “En zilver stond haar ook goed, helemaal bling bling”, lacht Sonja. Kleuren bepaald? Tijd voor de makeup. “Heel de tafel lag vol met materialen en kleuren. Ik werd helemaal opgemaakt en zelfs mijn haar kon worden gedaan”, vertelt Angèle. “Het was echt prachtig”, bevestigt Sonja.
Met het paspoort naar de Douglas
Nu is vastgesteld welke kleuren bij haar passen, kan Angèle de winkels in. Maar, hoe onthoud je dat nou allemaal? Met een kleurenpaspoort natuurlijk! “Dat was ook zo leuk. Na afloop kreeg ik mijn eigen paspoort met de kleurstalen erin. Voor kleding, lippenstift, oogschaduw en ga zo maar door. Zelfs hoe je het moet combineren. Nou daar kan ik mooi mee naar de Douglas, zodat zij me verder kunnen helpen.” Je snapt het al, een uitje naar de winkels staat binnenkort ook op de agenda.
Echt een plaatje
Als je dacht dat de dag al volmaakt was, kwam daar nog een schepje bovenop. Eenmaal in de make-up werd Angèle ook nog mooi op de foto gezet. “Ach, die fotograaf was ook zo lief. En een attributen dat ze bij zich had. Het was heel professioneel”, herinnert Sonja zich. De foto’s liegen er niet om. “Ze zeiden dat ik trots moest uitstralen op de foto en vroegen aan wie ik dan moest denken. Mijn kleinkinderen natuurlijk. Ze zagen het in mijn ogen, zeiden ze.”
‘Wat was het leuk’
De twee genieten nog weken na van het bijzondere uitje, zo is te zien. “Zelfs de taxichauffeur op de terugweg heeft uitgebreid gehoord hoe leuk het was”, lachen ze. Angèle heeft ook nog een serieuzere noot: “Ik vind het wel belangrijk om nog eens te zeggen wat een lief en zorgzaam mens Sonja is. Dankzij haar kwam mijn wens uit.” Hierop lacht Sonja bescheiden. “Ik ben gewoon een mensenmens”, verklaart ze. Maar daar laat Angèle het niet zomaar bij zitten. “Ze is altijd bezig voor anderen. Binnenkort wordt ze geopereerd aan haar heup, en toch gaat ze zonder klagen de hele dag met me mee op pad.” Sonja: “Met wat pijnstillers gaat dat best. En straks ben ik weer als nieuw, dan hoop ik dat we samen weer wat actiever kunnen zijn.”
‘De visagisten zeiden dat we straalden tijdens de make-over’
Zo doen ze dat …
in Blerick
Boccia en Risk Factory: zo behoudt afdeling Zôn Bliërick de onderlinge band
Het jaarlijkse vrijwilligersuitje is inmiddels niet meer weg te denken van de agenda van afdeling Zôn Bliërick, een van de twee afdelingen die Blerick rijk is. We nemen dit uitje samen met voorzitter Piet Geurts onder de loep, om te ontdekken hoe het in elkaar steekt. “Tijdens de uitjes hoor ik mensen vragen hoe het nu écht met de ander gaat.”
Eén club die goed doet
Piet Geurts herinnert zich zijn eerste ervaring als vrijwilliger bij afdeling Zôn Bliërick als warm: “Ik voelde me meteen thuis binnen de vrijwilligersgroep.” Inmiddels legt hij als voorzitter uit hoe ze de onderlinge band binnen de afdeling versterken met een jaarlijks vrijwilligersuitje.
Piet: “Ik zie dit uitje als een manier om onze waardering vanuit het bestuur te laten blijken richting vrijwilligers.” Daarnaast is het een moment waarop vrijwilligers rustig kunnen bijpraten en nieuwe gezichten beter leren kennen. Piet: “Ik hoor vrijwilligers vragen hoe het écht met de ander gaat. Ze kunnen hun verhaal kwijt over privéomstandigheden en elkaar steunen. Tijdens activiteiten staan de deelnemers centraal. Bij vergaderingen is daar vaak ook minder tijd voor.”
Toch draait het niet alleen om bijpraten. Er zit meer achter, vertelt Piet: “Door de banden aan te halen, word je eraan herinnerd dat je samen met een club bezig bent om iets goeds te doen voor anderen. Dat motiveert.”
Piet legt uit dat zijn afdeling er veel aan doet om het persoonlijke te behouden: “Wij hebben aan vrijwilligers duidelijk gemaakt dat als we straks bestuurlijk onder de afdeling op gemeentelijk niveau vallen, dat niet zal betekenen dat het in de praktijk massaal en onpersoonlijk wordt.” Activiteiten worden gewoon met de vertrouwde vrijwilligers- en deelnemersgroep gedaan. “Dan wordt de binding in stand gehouden, evenals de motivatie.”
‘Dat is ook wat voor mij’
Naast het brandend houden van het gedeelde vuurtje, kan het vrijwilligersuitje ook het werven van nieuwe vrijwilligers in de hand werken. Piet licht dit extra voordeel toe: “Werven is lastig. We merken dat we het vooral moeten hebben van mond-tot-mondreclame. Dus van mensen die in hun kennissenkring over hun vrijwilligerswerk bij de Zonnebloem vertellen. Als je daarbij kunt vertellen over de leuke vrijwilligersuitjes, kan dat er mede voor zorgen dat anderen denken: dat is ook wat voor mij.”
Brandveiligheid, Nicaragua en boccia
De toegevoegde waarde van het uitje staat volgens Piet buiten kijf. Maar hoe geef je daar goede invulling aan?
Piet: “Ieder jaar werpen zich nieuwe organisatoren op, die met een initiatief op de proppen komen. Het ene jaar is de invulling meer recreatief, het andere informatief. Zo leerden we tijdens ons uitje naar Risk Factory twee jaar geleden alles over het vermijden van en omgaan met risicovolle situaties. Kennis over brandveiligheid, bellen met 112 en veilig internetten kunnen onze vrijwilligers zowel thuis als tijdens bezoekwerk toepassen.” Het jaar daarna werd wederom een educatief tripje gemaakt, naar het Wereldpaviljoen in Steyl. Vrijwilligers werden via virtual reality meegenomen in het leven in Nicaragua en Ghana. Piet licht toe: “Het Wereldpaviljoen ligt dichtbij, maar velen wisten van tevoren niet van het bestaan af. Het sprak ze echt aan.” Dit typeert volgens Piet de kracht van de wisselende organisatie: “Iedereen kent een andere leuke plek om heen te gaan, daardoor word je ieder jaar verrast.”
Ook afgelopen juni was het weer zover. Een vrijwel voltallige vrijwilligersgroep stapte op de fiets naar een locatie waar een onderlinge boccia-competitie losbarstte, een sport die lijkt op jeu de boules. Volgens Piet ging de competitiestrijd gepaard met een hoop gezelligheid: “Tussen de rondes door genoten we van Italiaanse hapjes en praatten we bij. Vrijwilligers waren dan zo druk in gesprek, dat ze vaak niet eens doorhadden dat de volgende ronde ging beginnen.” Nadat de winnaars onder luid applaus een prijsbeker in ontvangst namen, werd het samenzijn voortgezet bij een eetgelegenheid waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken.
Leren van elkaar
Naast het organiseren van een jaarlijks vrijwilligersuitje, heeft Piet nog meer aanraders voor andere afdelingen: “Wij organiseren ook regelmatig informatieve bijeenkomsten die vrijwilligers handvatten geven om met uitdagende situaties om te gaan, mochten die zich voordoen tijdens het vrijwilligerswerk. Vorig jaar organiseerden we een informatiesessie over Alzheimer en dementie. Heel leerzaam, volgens de vrijwilligers. Tijdens de sessie deelden zij ook hun eigen ervaringen. Zo leer je van elkaar.” Afdeling Zôn Bliërick lijkt met hun initiatieven dus de gouden combinatie tussen informeren, delen en binden te hebben gevonden. Organiseer zelf een workshop voor je afdeling. Bekijk het aanbod op zonnebloem.nl/225ZW
Kijktip: Terug op koers We brachten de periode na de aanvaring voor je in beeld met onze vierdelige YouTube-serie Terug op koers. Scan de QR-code en neem een kijkje.
3 vragen aan kapitein Jolle Wietse Visser
‘Een tijd lang alle hens aan dek’
Ook voor Jolle Wietse, kapitein van MPS de Zonnebloem, was het flink schrikken toen het nieuws over de aanvaring binnenkwam. Hij praat je bij over de stappen die sindsdien zijn ondernomen om het schip weer in optima forma aan het varen te krijgen.
Wanneer hoorde je over de aanvaring?
“Ik werd om 4 uur ‘s nachts gebeld. Toen het schip een paar uur later aan de kade lag, ben ik er meteen naartoe gegaan om te kijken wat de schade was en hoe het met iedereen ging. Het was enorm schrikken voor mensen aan boord. Gelukkig heeft de bemanning en vooral Annemieke Biert de rust weten te bewaren en brak er geen paniek uit. Iedereen is veilig van boord gegaan. Naast teleurgestelde vaargasten, baalde ook de bemanning flink. Zij varen liever dan dat ze maandenlang aan wal staan.”
Kun je ons meenemen in de werkzaamheden?
“Het gat dat door de aanvaring ontstond, zat boven de waterlijn. Daardoor konden we voorzichtig naar de werf varen. Eenmaal op de werf werden beschadigde onderdelen weggebrand en zijn op basis van 3D-scans vervangende onderdelen gemaakt. De spanten werden teruggeplaatst en het plaatmateriaal kwam erop. Ook de apparatuur werd hersteld. Kortom, het was alle hens aan dek om het schip er weer netjes uit te laten zien.”
Wat is er in de tussentijd georganiseerd?
“Voor mensen die zich al lang verheugden op een vaarvakantie, was het superbelangrijk om iets anders te organiseren. ‘Collega-schepen’ waren al volgeboekt en dus kregen we daar weinig geregeld. Daarom zijn er in Elsloo vakanties op het vasteland georganiseerd. Sinds ongeveer twee maanden varen we weer, heel fijn!”
Scheepsverhalen
Na 70 jaar op huwelijksreis
Na het vieren van hun 70ste trouwdag nog samen op huwelijksreis op MPS de Zonnebloem. Gerard en Riek Hendriks varen in oktober voor de vijfde keer mee met het schip. Het reisje koesteren ze enorm, het is namelijk de enige week dat ze weer even als man en vrouw ‘samenwonen’.
Het werd in juni al groots gevierd: de 70ste trouwdag van de 91-jarige Riek en 92-jarige Gerard. Het geheim van een goed huwelijk? “Nooit boos naar bed gaan, maar eerst praten”, vertelt Riek. “En Gerard zegt altijd: verstand op nul, blik op oneindig”, lacht ze. Gerard knikt bevestigend. De mijlpaal werd gevierd met familie en vrienden. Het koppel werd verwelkomd door de harmonie en gefeliciteerd door de burgemeester van Gemert, waar ze geboren en getogen zijn. Hoe het feest verder was? “Heel leuk”, vindt Gerard. Riek: “We hebben gebuurt, gegeten en gedronken. Het was een fijn feest.”
Elkaars wederhelft
Het echtpaar woont helaas sinds zeven jaar niet meer samen. Daarvoor is Riek te hulpbehoevend door een incomplete dwarslaesie. Gerard woont nog zelfstandig thuis. “Die laat zich niets wijsmaken”, lacht zoon Gerard jr., die samen met zijn vrouw Resie geregeld op bezoek komt. Maar ook de gezondheid van Gerard gaat achteruit door COPD en Parkinson. Het lastigste is nog wel dat zijn gehoor flink achteruit is gegaan de laatste jaren. “Dat frustreert hem enorm. Hij weet het nog goed, maar hoort bijna niets meer en komt moeilijker uit zijn woorden”, legt Gerard jr. uit.
Des te ontroerender is het om Gerard en Riek samen te zien. Want wanneer Riek hem iets vertelt, heeft haar man maar wat snel door wat ze zegt. “Ik praat met korte zinnen en vind het niet erg om drie keer te herhalen. We hebben toch tijd zat.” De twee vullen elkaar naadloos aan. Wat wil je ook na zo’n lange tijd.
Iedere dag samen
Ondanks dat Riek en Gerard niet meer samenwonen, zien ze elkaar nog dagelijks. “Iedere dag komt hij langs met de scootmobiel. Stipt om tien voor half twee rijdt hij voorbij mijn raam en om half vier gaat hij weer naar huis”, vertelt Riek. Zit het weer echt tegen? Dan neemt Gerard de taxi. “Maar het liefst doet hij alles zelf. Hij doet nog zelf boodschappen en hij doet nog altijd mijn was. Als het mooi weer is, gaan we weleens samen rijden. Ik in de rolstoel, Gerard met de scootmobiel. ‘Rijd eens een beetje door’, zegt hij dan”, lacht Riek.
Het is niet voor niets dat Gerard twee jaar terug nog een nieuwe heup kreeg, een ingreep die meestal niet meer gebeurt bij mensen van zijn leeftijd. “Ze vonden hem een kras baasje”, vertelt Riek. Als Gerard een keer niet kan komen, dan gaat Riek met de rolstoel zijn kant op. Gelukkig zijn ze maar drie straten van elkaar verwijderd.
‘We vullen elkaar aan, zo gaat dat na al die jaren’
Feesten op het schip
Al vier keer eerder ging het echtpaar mee met MPS de Zonnebloem. Iedere keer met het grootste plezier. “Iedereen is zo vriendelijk en behulpzaam. En het samenzijn met alle mensen is gezellig. Er ontstaat al snel een groepje waarmee je gezellig kunt buurten en spelletjes doen”, vertelt Riek. Ook Gerard is vol lof over de eerdere reisjes die ze maakten: “De ontvangst en de begeleiding zijn fijn, en de zorgvrijwilligers zijn hartstikke goed voor mijn vrouw. Het is allemaal uitstekend.” De reisjes met het schip zijn extra bijzonder, omdat ze dan weer even echt samenwonen en op dezelfde kamer kunnen slapen. “Dat is heel fijn.”
Een herinnering die het duo nog goed bijstaat, is het optreden van de gastartiest vorig jaar. “Er werd gedanst en de polonaise werd gedaan. Ik dans natuurlijk niet hard meer in mijn rolstoel, maar ze sjouwen je wel mee hoor. Het onmogelijke wordt mogelijk gemaakt”, herinnert Riek zich.
Toch mee op reis
Het jubileumfeest zat vol gezelligheid, verrassingen en herinneringen. De kers op de taart was de verrassing die zoon Gerard jr. en schoondochter Resie voor Riek en Gerard geregeld hadden. Gerard jr.: “Op het feest vertelden we dat ze dit jaar weer mee konden op het schip. Tijdens de voorbereidingen van het feest gaf mijn vader aan graag nog eens mee te gaan. We waren eigenlijk al veel te laat met dat regelen. Maar de Zonnebloem maakte het toch mogelijk. Dat was fantastisch.”
Eigenlijk had de reis de dag na het feest moeten beginnen, als een soort verlate huwelijksreis, omdat ze deze nooit hebben gemaakt. Maar door de aanvaring van het schip werd deze verplaatst naar oktober. “We kregen de mogelijkheid om een vakantie op het land te doen, maar die optie hebben we niet met ze besproken. We wisten dat ze heel graag met het schip mee wilden”, vult Resie aan. “Dan zie je Nederland van een heel andere kant”, vindt Riek. Ze kijken met volle teugen uit naar hun reisje op het water.
Blijvende band met de Zonnebloem
Meer informatie over nalatenschap
Als vrijwilliger weet jij als geen ander hoeveel de Zonnebloem kan betekenen. Een luisterend oor, een dagje weg, gezelligheid: het biedt ontsnapping aan sociaal isolement. Dat maakt impact, bij deelnemers en net zo goed bij jou als vrijwilliger. En die impact kan verder reiken dan je wellicht denkt, zelfs tot ná dit leven.
Zo werkt nalaten aan de Zonnebloem
Waar dit over gaat? Over nalaten aan de Zonnebloem. Misschien is het weleens ter sprake gekomen met een deelnemer of ben je zelf benieuwd hoe dat nu precies werkt. Nalaten aan de Zonnebloem kan op verschillende manieren, via een testament:
1. Met een legaat
Dat is een vast bedrag of ‘goed’, zoals een koophuis of auto.
2. Door de Zonnebloem op te nemen als (mede)erfgenaam
Dan gaat het om (een deel van) de totale erfenis.
In het testament kun je eventueel de wens vastleggen voor een specifieke bestemming binnen de Zonnebloem. Denk aan een bepaalde regio, afdeling of een project dat je na aan het hart ligt.
Iedere euro komt goed terecht
Hoe je het ook regelt: iedere euro die je nalaat, komt volledig ten goede aan het werk dat jou zo dierbaar is, of wat de deelnemer zoveel gebracht heeft. De Zonnebloem hoeft namelijk geen erfbelasting te betalen aan de Belastingdienst over wat jij nalaat (ANBI-status).
Meer informatie en contactpersoon
Merk je dat een deelnemer hier vragen over heeft? Of ben je zelf nieuwsgierig wat de mogelijkheden zijn?
• Lees verder op zonnebloem.nl/225ZN en vraag de brochure ‘Nalaten aan de Zonnebloem’ aan.
• Neem contact op met Nicole van Dorst (relatiemanager bijzondere giften en nalatenschappen) via 06 46 26 89 14 of per e-mail: specialedonaties@zonnebloem.nl.
Daag jezelf uit met de Samurai Sudoku
We hebben weer een Samurai Sudoku voor je klaarstaan: vijf sudoku’s die deels overlappen. Ga de uitdaging aan en zorg dat in elk van de vijf sudoku’s, de cijfers 1 tot en met 9 in elke rij, in elke kolom en in elk 3x3-blok één keer zijn ingevuld. Heel veel puzzelplezier!
Ben je klaar met de sudoku en benieuwd naar de oplossing, of wil je even spieken? Kijk hier.
3x tafelen, je verwonderen of de wind door je haren
Het succesrecept voor onvergetelijke momenten? Samen eropuit gaan. Samen genieten van een heerlijk diner. Jullie ogen uitkijken in een levensecht ‘museum’. Of flink snelheid maken.
We lichten drie vrijetijdslocaties uit, die we voor ons toegankelijkheidsonderzoek al eens bezochten of die door ervaringsdeskundigen getest zijn. Benut de tips om eropuit te gaan, bijvoorbeeld samen met een deelnemer.*
Een dagje indoor skiën met SHOS Stel een clubje van vier mensen samen en ga op avontuur in de (nep)sneeuw bij SHOS. Dit is een ski- en snowboardschool gespecialiseerd in het lesgeven aan mensen met een beperking. Ze geven les op verschillende locaties door heel het land en zelfs in Oostenrijk.
Uit eten bij Hotel & Grand Café Post-Plaza in Leeuwarden
Dit restaurant is een waar pareltje, volgens het testpanel. Een prachtig, rolstoeltoegankelijk pand
in het oude postkantoor met luxueuze details zoals ornamenten en een houten plafond. Ze serveren er heerlijk eten op grote plateaus, zoals in een klassieke Franse brasserie.
Stadswandeling Oranjeroute in Middelburg Mysteryguests van de Zonnebloem testten deze route in 2019 op toegankelijkheid, inclusief een horecagelegenheid en toilet. “Veel oude historische gebouwen en een leuk centrum, eindoordeel: een 7.” Beide testers gaven wel aan dat het oude centrum volop kinderkopjesbestrating en scheef lopende straten heeft. Goed om te weten!
*De Zonnebloem vindt dat mensen met een lichamelijke beperking zorgeloos en vanzelfsprekend moeten kunnen deelnemen aan de samenleving. Daarom doen wij bij vrijetijdslocaties toegankelijkheidsonderzoeken en testen ervaringsdeskundigen uiteenlopende plekken. De locaties op zonnebloem.nl namen deel aan het toegankelijkheidsonderzoek of zijn officieus getest. Dit betekent niet dat ze per definitie volledig toegankelijk zijn voor iedereen vanaf 18 jaar met een lichamelijke beperking.