Gusto niya maging doktor paglaki niya ngunit wala sa kanyang pamilya ang nagsusuporta sa kanya kundi gusto lang siya tumulong sa pagsasaka at naniniwala na walang mararating ang pag-aaral.
Ngunit ang mga guro at ang kanyang pinsan ay nniniwala sa kanya at siyang nagpapa-aral sa kanya. Nagsipag siya at nakapaggraduate ng summa cum laude at kasalukuyang namumuhay ng komportable.
“ELLAAAAAAA!!!”
Sa mga panahon ngayon, madaming bata ay naghihirap dahil sa “pressure” ng kanilang pag-aara. Ngunit, madalas din silang ngumingiti para lang sa kanilang ma kaibigan.
“Ellaaaa….Ang tagal mo!” Sabi ni mike sa pintuan ng kwarto ni ella, si Mike ay isa sa mga matatalik na kaibigan ni Elle. Naging magkaibigan sila nung unang grado at ngayon lagi na silang magkasama. “Oo eto na” sabi ni Ella nang bunuksan na niya ang pintuan. Bigla nalang niya naramdaman si Mike na kumupit sa kamay niya at hinila siya palabas ng bahay ni Ella. “Hindi naman tayo late sa exam, bat tayo nagmamadali?” nagtanong siya. “Anong hindi? Teh, 6 minutes late na tayo!” “Ay, tsk tara na nga!” tumakbo si Ella para habulin ang oras “Hoy! Teka lang!”
Nakaabot silang late ng lubing tatlong minuto, buti na lang di pa nagsisimula yung exam. Nang matapos sila, bigla agad lumapit si Mike sakanya, “Oh ano? Mahirap ba?” nagtanong si Mike nang umupo siya sa kanyang tabi. “Haysst, ang dali kaya! Di nga ako napawisan eh!” sabay silang tumawa “Oh, tara uwi na tayo!” Biglang napatingin si Ella sakanya, “Ha? Diba sa kabilang kalsada bahay mo? Bat mo’ko sasamahan?” Kinamot ni Mike ang likod ng leeg niya, “Ok lang yan, dali, hatid na kita” Biglang uminit mukha ni Ella “Oh sige, sige, tara na nga!” Nauna siyang maglakad para matago ang pula sa pisngi niya.
Kinabukasan, umagang tapat, kinabahan si Ella sa resulta ng exam niya. Sa totoo nga lang, nahirapan si Ella kahapon, nagsinungaling lang siya para di mag-alala si Mike. “Class, heto na ang resulta ng mga exam.” “Ella Velasco” Agad siyang lumapit sa guro at pagkakita niya, namutla agad siya, 26/60. “Pag buitihan mo sa susunod, iha ha?” sabi ng guro. Nanginig siya sa kaba habang naglalakad pauwi alam niyang magagalit ng todo ang kaniyang ina sa grades niya.
“Ma…” “Oh, anak, saan na resulta ng exam mo, akin na!” sabi ng kaniyang ina. Pinakita ni Ella at bigla naman inagaw sa kanya ang papel. “26?! Talaga Ella?? Ina naman, ayusin mo nga pag-aaral mo! Diyos ko!” Nagtuloy ito ng ilang mga minuto nang sinapak ng kaniyang nanay si Ella. “Sa susunod wala akong makikita na ganito ha? Ganitong grades at palalayasin na kita dito!” Tumakbo sa kuwarto ang anak at pagka-lock ng pinto ay umiyak. “Wala talaga kong kuwenta sa mundo, no?” sabi niya habang umiiyak. “Sana di nalang ako nabuhay”
Kinabukasan, dumating si Mike. “Tita saan po si Ella?” tanong ng lalaki, “Ah, nasa 3rd floor, anak at sabihan mo bumaba na dito.” Nang binuksan ni Mike ang pintuan ng kaniyanhg kwarto ay bigla siyang napasigaw. “ELLAAAAA!!” Si Ella ay nakatayo sa “windowill”. Pero nung sabihin na magpapakamatay siya, biglang tumakbo at hinila ni Mike si Ella. “Bitawan mo nga ako! Ayaw ko na! Ang hirap, please lang! Ang bigat sa pakiramdam” “Ella, shh shh, nandito ako, kalma nandito ako.” sabi niya habang yinayakap si Ella. Si Mike ay umupo lang at kinomfort si Ella at nakinig sa problema niya. “Ella may pakinabang ka, ang dami mong tinulungan at masaya sila dahil sayo. Please wag mong isipin yan, nandito ako para sayo.” Biglang yinakap ni Ella si Mike nang mahigpit. Tumingin siya kay mike at biglang hinalikan. Nagulat si Mike, pero ngumiti lang siya at hinalikan niya din si Ella.
Ilang taon nang nakalipas at naging sila, Engineering ang piniling kurso ni Ella at naging scientist at guro para makatulong sa mga kabataan. “At mga bata, laging alahanin ‘wag idescriminate ang buhay, harapin ang realidad at maging masaya!” Sabi ni Ella sa mga bata niyang tinuruan.
Bilang Bata, Tayo ang Kaligayahan ng Bayan:
Noong unang panahon, may isang mahirap na lalaki ang nakatira sa Quezon. Ang pangalan niya ay Ace, si Ace ay labing-limang taon na, siya’y nakatira sa maliit na bahay kasama ang kanyang magulang.
Ngayon naman ay nakaupo si Ace sa parke, tila’y may iniisip siya at mukhang malungkot, mga ilang oras ang nakalipas ay nilapitan siya ng kanyang kaibigan na nagngangalang Carlos. “Oy! Ace bakit nariyan ka?
Tila’y may iniisip ka yata no” ang sabi ni Carlos. “Ah wala, iniisip ko lang kung paano ako makakaipon ng pera upang mabayadan ko na mga babayarin ni Inay sa Hospital.” Ang sagot naman ni Ace na nagmumukhang malungkot. “Kawawa naman, may naisip ako, mag benta ka kaya ng Samalamig? Total malapit na mag tag-init at sigurado ako madami bibili sa iyo” ang sabi ni Carlos, siya’y napangiti sa kanyang ideya. “Oo nga noh” ang sagot naman ni Ace, si Ace ay napatingin sa langit at nag-isip.
Ilang oras na naman lumipas ay nag kwe-kwentohan pa rin sila tungkol sa ideya ni Carlos, pagkatapos ay umuwi na sila sa kanilang bahay at dali-daling nag hanap si Ace ng mga sangkap upang makagawa ng samalamig. Mga ilang minuto ay nakahanp na si Ace at siya’y nagsimula sa paggawa ng samalamig, siya’y nakangiti habang gumagawa. Nakita ito ng kanyang bunsong kapatid at dali-dali suyang tumulong na din sa paggawa ng samalamig, sila ay nag kwentuhan tungkol sa plano niyang makaipon ng malaking pera upang mabayaran na nila ang babayarin ng kanilang nanay na may malubhang sakit. Pagkatapos nilang gumawa ay masaya, nila itong tinikman, “Mhmm~ ang sarap naman nito kuya!” ang sabi ng kanyang bunsong kapatid na sarap na sarap sa ginawa nila. Kinabukasan ay agad agad nila itong binenta, sa una lang ay kunti kunti ang mga bumibili pero hindi sila sumuko at itinuloy pa rin nila ang pagtinda. Mga ilang araw na ang nakalipas ay nakaipon na sila ng medyong malaking pera pero hindi pa ito sapat.
Umupo si Ace sa kanilang kama at tinitigan ang mga barya sa harapan niya. Siya’y malungkot na nag dasal “Amang Diyos, gabayan niyo po si nanay, tila’y hindi pa sapat ang perang naipon ko” ilang segundo ay may kumatok sa kanilang pintoan, dali-daling binuksan ni Ace ang pinto at nakita ang kanyang tiyo na mukhang masaya. “Tiyo, kumusta po kayo? Bakit napabisita po kayo?” ang tanong ni Ace. “Nanalo ako sa lotto, ang perang napanalonan ko ay pwede ko nang ipangbayd sa Hospital”, masayang sinabi ng kanyang tiyohin. “Pero….. Sa iyong pera tiyo at tsaka may na ipon na po akong pera” ang sagot ni Ace. “Hayaan mo, gusto ko makatulong sa inyo”, ang sagot naman ng kanyang tiyo. Makalipas ang ilang buwan ay magaling na ang kanilang nanay pero hindi pa niya kayang mag buhat, si Ace at ang kanyang bunsong kapatid ay nananatili muna sa bahay ng kanilang tiyo.
Sina Ace ay pinaenroll na din sa iskwelahan at nag sikap siyang nag aral. Mga ilang dekakda na din ang nakalipas ay nag tatrabahao na si Ace bilang isang nars sa ibang bansa, pinili niya itong trabaho upang makatulong siya sa may mga nangangailangan.
Sila’y nabuhay ng masaya, nakakaginhawa talaga nakatagumpay ng malaki lalo na’t pinag sisikapan mo ito. At doon nag tatapos ang kwento, lagi nating tandaan “Pag may tiyaga may aanihin”. Huwag din natin kakalimutan na ang mga kabataan ang pag-asa ng bayan.
SA KABATAAN MAY PAG-ASA:
isang
Ang kabataan ay maraming natututunan sa paaralan, pati na rin sa social media, meron na rin sila nitatagong kaalaman dito. Halimbawa si Kierra siya ay isang mag aaral na gustong makapag tapos sa pag-aaral.Angkanilangguroaynatuturotungkolsamga“GREEKGODS”.Nagtanongangkanilangguro, “Sino ang nakakaalam kung sino ang diyosa ng kagandahan, nag taas si Kierra ng kaniyang kamay at siya aynagsagotsakaniyanggurona“AngDiyosangkagandahanayangnagiisangAthena”.Sabingkanyang guro, “Mahusay! Ikaw ay tama Kierra, si Athena ng ang Diyosa ng kagandahan! Si Kierra kasi ay mahilig magbasangmgaartikulotungkolsamgaDiyos/Diyosasasocialmedia.
Mayroong kasabihan na “Ang kabataan ay ang pag-asa ng ating bayan”. Si Dave ay naniniwala sa kasabihang ito at gusto niyang makatulong sa kapwa, pati na rin sa ating bayan. Tinutulungan niya ang mga matandang dadaan sa kalye, nakiki sali siya sa mga programang tumutulong sa pag linis sa kapaligiran sa kanilang baranggay. Siya ay masipag at matulungin na bata. Isang araw ay nag grupohan ang kanilang klase para sa isang proyekto na dapat kailangan na bukas. Ka grupo niya si Kierra at Anthony.Angproyektonilaaytungkolsapaggawangtulatungkolsa“PagtulongsaKapwa”nagtulungan sila at mas binigyan ng mga suhestiyon para lang matapos nila ang proyekto ng maaga. Si David ay taga pag sulat ng proyekto, siya ay matatapos na sana pero nawalan ng tinta ang nag-iisa niyang bolpen, siya ay lumabas para bumili ng bagong bolpen sa malapit na tindahan. Lumabas siya at nakakita siya ng matanda na nahihirapan mag buhat ng kaniyang paninda na binili. Napa isip si David na tulungan niya ang matanda, pero pag tinulungan niya ito, siya ay masasaraduhan ng malapit na tindahan. Ginawa niya ang tama at pinili niyang tulungan ang matanda kahit nangangailangan na siya ng bagong bolpen. Dahil sa palagay niya mas mahalagang maka tulong sa kapwa pag nangangailangan sila. Sa huli ay idinagdag niyaangbuongpangyayarisakanilangproyektoatnakamataasnamarkasamagandanggawa.
Si David at ang kaniyang mga kaibigan ay nag sama sama para maki-sali sa programang magaganap sa kanilang baranggay na tungkol sa pag linis sa malapit na paaralan sa baranggay nila. Sila ay nag linis ng mga maruming mga lugar na makikita nila, habang sila ay naglilinis, nakita nilang mayroon mga magaaral na nag rurumi sa kanilang kakalinis pa lang. Linapitan ng isang kaibigan ni David ang mga magaaral at pinagalitan sila, si David ay nilapitan sila pero sinabihan na itapon nila ang basura sa tamang lugar at sinabi na sana wag na nila ito uulitin. Natapos ang programang malinis at masaya. Sila david ay umuwinasakanilangmgabahay.
Si Kierra ay nagpatuloy sa pag babasa ng mga artikulo at lumaking isang guro. Siya na ay may magandang pamilya at tinuturuan niya ang mga anak niya maging masunurin at matulungin. Siya na ay maykaalamansalahatngsulatin.
Si David naman ay isa nang kagawad sa kanilang baranggay at lumaking matulungin sa kapwa. Siya ay minamahalngmgatauhanngkanilangbaranggay.
Mayroong kasabihan na “Ang mga bata ay isang importanteng layunin sa buhay, sila ay maaring maging makulit,perosilaaymatalinoatmatulungin.”
“Order in the court” sa mga oras na ito halo-halo ang aking nararamdaman. Takot at
“Order in the court” sa mga oras na ito halo-halo ang aking nararamdaman. Takot at kaba ang umiiral sa aking katawan. Maraming katanungan ang tumatakbo sa aking kaba ang umiiral sa aking katawan. Maraming katanungan ang tumatakbo sa aking isipan, gulong gulo ako sa mga oras na ito. “Paano ko ipagtatanggol ang aking sarili sa isipan, gulong gulo ako sa mga oras na ito. “Paano ko ipagtatanggol ang aking sarili sa isang makapangyarihan na tao?” Ako si tanya, labing walong taong gulang. Ako ay isang isang makapangyarihan na tao?” Ako si tanya, labing walong taong gulang. Ako ay isang manunulat sa aming paaralan. Sa isang pagkakataon nag labas ako ng isang artikulo manunulat sa aming paaralan. Sa isang pagkakataon nag labas ako ng isang artikulo tungkol sa isang politiko na alam kong gumagawa ng kasakiman. Dahil sa ginawa ko ay tungkol sa isang politiko na alam kong gumagawa ng kasakiman. Dahil sa ginawa ko ay agad akong pinadampot at kinasuhan ngunit napatunayan na “not guilty” si Gov. Sueso. agad akong pinadampot at kinasuhan ngunit napatunayan na “not guilty” si Gov. Sueso. Hindi dito natapos ang pagkagusto ko na mawala sa posisyon si Gov. Sueso. Habang ako
Hindi dito natapos ang pagkagusto ko na mawala sa posisyon si Gov. Sueso. Habang ako ay nakatayo, ako ay patuloy pa rin sa pag sulat at pag labas sa publiko ng mga artikulo ay nakatayo, ako ay patuloy pa rin sa pag sulat at pag labas sa publiko ng mga artikulo na naglalaman ng mga ebidensya laban kay Gov. Sueso. Inilihim ko ang aking sarili sa na naglalaman ng mga ebidensya laban kay Gov. Sueso. Inilihim ko ang aking sarili sa madla at hindi nagpakilala. madla at hindi nagpakilala.
Hanggang sa isang araw, nakamtan ko ang matagal ko nang inaasam at yon ay ang maalis
Hanggang sa isang araw, nakamtan ko ang matagal ko nang inaasam at yon ay ang maalis sa posisyon si Gov. Sueso. Sa tulong ng mga kabataan na nag babasa palagi ng aking sa posisyon si Gov. Sueso. Sa tulong ng mga kabataan na nag babasa palagi ng aking artikulo ang lahat ng kasakiman at kasamaan ni Gov. Sueso ay natigil. Nagsagawa ng artikulo ang lahat ng kasakiman at kasamaan ni Gov. Sueso ay natigil. Nagsagawa ng “rally” ang mga kabataan sa aming lugar, ipinaglaban nila ang “rally” ang mga kabataan sa aming lugar, ipinaglaban nila ang kanilang mga karapatan na matagal nang kanilang mga karapatan na matagal nang ipinagkait ni Gov. Sueso. Ang noong napatunayan na “not guilty” ipinagkait ni Gov. Sueso. Ang noong napatunayan na “not guilty” ay ngayon ng “guilty”. Salamat sa mga kapwa ko kabataan na ay ngayon ng “guilty”. Salamat sa mga kapwa ko kabataan na nagpakita ng tapang, lakas at bumoses. nagpakita ng tapang, lakas at bumoses.
Dahil sa tulong nila ay nawalan na ng tinik na Dahil sa tulong nila ay nawalan na ng tinik na humaharang sa katanyagan ng aming lugar. Dahil sa humaharang sa katanyagan ng aming lugar. Dahil sa kanila ay nagkaroon na ng boses ang mga tao noon na ay nagkaroon na boses noon na pilit na pinapatahimik. Masaya at nasasabik ako na pilit na pinapatahimik. Masaya at nasasabik ako na makitang umunlad ang aming lugar. Lubos akong nag makitang umunlad ang aming lugar. Lubos akong nag papasalamat sa kapwa ko kabataan sapagkat papasalamat sa kapwa ko kabataan sapagkat kung wala sila ay hindi rin magkakaroon ng daan tungo kung sila ay hindi rin magkakaroon daan tungo sa mas matuwid at maaliwalas na Inang Bayan. sa mas matuwid at maaliwalas na Inang Bayan.
Isinulat ni Carla Shane P. Munoz
