Katalog wystawy "IndywidualnOŚĆ"

INDYWI DUAL -NOŚĆ

Pracown ia

Rzeźby I

Wydział Rzeźby Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie

V

Szanowni Państwo,

Każde z Sympozjów Naukowych z cyklu "Współczesna Gospodarka i Administracja Publiczna" przynosi nam kulturalne nowości. Przedstawianie Uczestnikom tego wydarzenia nowych produkcji i przedsięwzięć obraliśmy za jeden z celów działalności Agencji Artystycznej GAP. Nie inaczej jest podczas 42. Sympozjum, kiedy to prezentujemy Państwu wystawę prac studentów i studentek Wydziału Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, którzy kształcą się pod czujnym okiem prof. Józefa Murzyna i dr Iwony Demko. Wystawa ta, zatytułowana „INDYWIDUALNOŚĆ”, jest złożona z autorskich i niepowtarzalnych prac, które stanowią niezwykłe odbicie oryginalnych osobowości ich twórców, idących swoją własną artystyczną ścieżką tworząc dzieła, które mają zapaść w pamięć. Bo czy widzieliście kiedyś rzeźbę z zapałek? Albo z plastikowych słomek do napojów? Instalację z łez? Rozglądając się wokół lub kartkując niniejszy katalog sami możecie się Państwo przekonać, jak nietypowe i niebanalne pomysły rodzą się w głowach młodych artystów. Gorąco zachęcamy, abyście Państwo wyszli im na spotkanie.

Dagmara Bednarczyk Agencja Artystyczna GAP

3

IV Pracownia Rzeźby

została utworzona w celu rozszerzenia

oferty programowej Wydziału Rzeźby ASP w Krakowie. Stworzenie koncepcji programowej i metodycznej takiej jednostki kształcenia artystycznego Rada Wydziału Rzeźby powierzyła mi w 2004 roku. Po jej zatwierdzeniu została ona wprowadzona w życie i działa do dziś pod moim kierownictwem. Jednostka ma charakter pracowni wolnego wyboru dla studentów II – V roku jednolitych studiów magisterskich. Jest pracownią kierunkową, dyplomującą. Od początku jej istnienia studiowało w niej i obroniło dyplom magisterski ponad pięćdziesięciu studentów. Od roku 2008 współpracuje ze mną w charakterze asystentki dr adiunkt Iwona Demko.

Pracownia w swoich założeniach programowych wypełnia lukę pomiędzy tradycyjnie pojmowaną rzeźbą z jej formami, technologiami i środkami wyrazu, a szerokim spektrum przejawów ekspresji artystycznej właściwej szeroko rozumianym sztukom wizualnym. Celem jej działania jest poszerzanie i redefinicja pojęcia rzeźby rozumianej jako autonomiczna struktura formalno-wyrazowa, a także badanie nowych form integracji różnych języków sztuki. Jest ona reakcją na zmieniającą się rzeczywistość kulturalną i artystyczną, kreującą odpowiedni model funkcjonowania artysty, jego misji i roli społecznej. Jej zadaniem jest rozwinięcie adekwatnych, niezbędnych dla skutecznego działania w bieżącej rzeczywistości kompetencji artystycznych i intelektualnych młodego twórcy, przygotowanie go do świadomego, konstruktywnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w procesach kulturowych i cywilizacyjnych. Służy temu przekroczenie tradycyjnego paradygmatu kształcenia artystycznego opartego na systemie wpajania wiedzy fachowej, doświadczenia i umiejętności praktycznych czerpanych z tradycji i przeszłości sztuki. Są one niezbywalnym fundamentem edukacji artystycznej, nie spełniają jednak wszystkich wymagań stawianych dzisiaj szkole wyższej w zakresie optymalizacji efektów i doskonalenia metodologii kształcenia dla pełnego, profesjonalnego przygotowania artysty do samodzielnej pracy twórczej. Stąd też potrzeba położenia większego nacisku na indywidualność i samodzielność artystycznych poszukiwań, odnajdywanie optymalnych ścieżek rozwoju, świadome kształtowanie postaw i strategii twórczych. Potrzeba pozytywnej stymulacji rozwoju zdolności kreatywnych, umiejętności badawczych i eksperymentatorskich, angażujących w sferę warsztatu twórczego pierwiastki wiedzy i kompetencji z szerokiego pola nauki, techniki oraz, co szczególnie istotne, pogłębionej refleksji humanistycznej i antropologicznej. Studia w tej pracowni mają całkowicie zindywidualizowany charakter i polegają na przygotowywaniu i realizacji projektów własnych studentów przy merytorycznym i artystyczno-naukowym wsparciu nauczyciela. Celem nadrzędnym kształcenia, obok zgłębiania wiedzy o faktach i zjawiskach kluczowych dla rozumienia rzeźby współczesnej, o konstrukcji, strukturze i przestrzeniach nowoczesnego dzieła rzeźbiarskiego, a także mechanizmach jego referencji i społecznego odbioru, jest rozbudzanie świadomości osobistych cech i predyspozycji młodego artysty, poszukiwanie wraz z nim metod ich optymalnego uzewnętrznienia w procesie twórczym.

Rola tradycyjnie pojmowanego ”mistrza” reprezentującego określony wzór intelektualno -artystyczny zmienia się w funkcję organizatora procesu kształcenia i stymulatora procesu

5

samokształcenia, wskazującego właściwe obszary badań i problemy, których rozwiązywanie przyczyni się do pogłębienia autorefleksji, wiedzy i kompetencji służącej krystalizowaniu wartościowej, ekspansywnej osobowości twórczej przyszłego artysty. Model „podążania za mistrzem”, naśladowania przez ucznia stosowanych przez niego wzorów i metod zastąpiony zostaje modelem wspólnych poszukiwań, badań i eksperymentów. Nauczyciel staje się partnerem współpracującym ze studentem, wnoszącym do „zespołu” szeroką profesjonalną wiedzę, kompetencje i doświadczenie wyniesione z własnej praktyki artystycznej, jest przede wszystkim mentorem, doradcą i wychowawcą, troszczącym się o harmonijny rozwój intelektualno-artystyczny ucznia, skupiającym się na odkrywaniu i uświadamianiu uczniowi jego cech odrębnych, przewag, walorów i zdolności, które budują jego osobową i artystyczną wartość.

Kolekcję prac zamieszczonych w niniejszym katalogu tworzą prace studentów i studentek Pracowni Rzeźby IV. Reprezentują one szeroki wachlarz różnorodnych opcji oraz postaw ideowo-artystycznych młodych twórców. W pokazanych rzeźbach, obiektach i instalacjach ogniskują się główne sfery doświadczeń zdobytych w toku realizacji zadań i projektów artystycznych. Wśród nich ujawnia się umiejętność wykorzystania eksperymentu technologicznego oraz eksperymentu intermedialnego w szeroko rozumianym warsztacie twórczym rzeźbiarza. Wyraźną cechą charakteryzującą autorów prezentowanych prac jest intelektualna dojrzałość i świadoma potrzeba transgresji konwencjonalnie definiowanych form dzieła rzeźbiarskiego oraz tradycyjnych mechanizmów jego indywidualnej i społecznej percepcji. Jednocześnie większość pokazanych prac manifestuje przywiązanie do podstawowych, można powiedzieć esencjalnych pierwiastków tworzących autonomiczny język rzeźby, z jego wyrafinowaną „gramatyką” i osobliwą poetyką, świadomie i trafnie operując jej atrybutami takimi jak: pierwotność, naturalność, obiektywność i bezpośredniość.

Ukazują one prawdę o rzeźbie, która nie musi być imitacyjna ani symulacyjna, ani też ilustracyjna. Która nie jest reprezentacją „czegoś” poza nią samą. Chronią i przechowują sens rzeźby rozumianej zarówno jako gatunek artystycznego języka jak i medium tłumaczące znaczenia pierwotnej, „prawdziwej” rzeczywistości człowieka w sztuczną rzeczywistość cywilizacyjną.

prof. Józef Murzyn

7

JÓZEF MURZYN

Urodzony w 1960 roku w Wiśniowej w województwie Małopolskim. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1982–1987, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Stefana Borzęckiego. Od 1986 roku jest zatrudniony jako pracownik naukowo-dydaktyczny ASP w Krakowie. Obecnie jest profesorem zwyczajnym, a od 2008 roku Dziekanem Wydziału Rzeźby. Uprawia rzeźbę i malarstwo. Zajmuje się teorią i praktyką kształcenia artystycznego. Jest uczestnikiem sesji i konferencji naukowych dotyczących nauczania sztuki. Autor tekstów o sztuce i kształceniu w zakresie sztuk plastycznych. Prowadzi dyplomującą Pracownię Rzeźby IV na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Jest aktywnym uczestnikiem życia artystycznego regionu i kraju. Legitymuje się udziałem w kilkudziesięciu prezentacjach zbiorowych w kraju i za granicą. Jest autorem ponad dwudziestu wystaw indywidualnych, w tym wystawy retrospektywnej w Galerii Muzeum Rzeźby Polskiej w Orońsku w 2012 roku, poświęconej jubileuszowi 25 lecia twórczości. e-mail: murzyn162@wp.pl

Cykl „Stosy” EPIZOD I 9

135 cm x 110 cm x 300 cm drewno 2010

IWONA DEMKO

Artystka wizualna, rzeźbiarka, feministka. Urodzona w 1974 roku w Sanoku. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Krośnie, a następnie studia na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie, gdzie uzyskała dyplom magistra w roku 2001. Od 2008 roku pracuje jako asystentka w Pracowni Rzeźby IV na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. W 2012 roku uzyskała tytuł doktorski sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej „sztuki piękne” na podstawie rozprawy doktorskiej Waginatyzm oraz pracy rzeźbiarskiej Kaplica Waginy. Głównym obszarem jej zainteresowań jest kobieta oraz jej rola w patriarchalnym świecie. www.iwonademko.art.pl https://www.facebook.com/iwona.demko.femina e-mail: idemko@interia.pl „Socjalizacja” Kiedy przychodzimy na świat nasz mózg jest wrażliwy niczym światłoczuły związek srebra. Reaguje na bodźce docierające z zewnątrz i według tych bodźców kształtuje się i tworzy swoje wewnętrzne obrazy, które wpływają na całe życie człowieka. Proces ten zwany jest socjalizacją. Innymi słowy: mózg, który urodził się z waginą automatycznie wdrażany jest w „program szkoleniowy dla dziewczynki”, mózg któremu przypadł w przydziale penis otrzymuje „program dla chłopców”.

Zaobserwowano, że zachowania mózgów dzieci do 13-tego roku życia są podobne. Dopiero z czasem pojawiają się różnice płciowe w działaniu i typie połączeń mózgowych, że nie są to cechy wrodzone, ale rozwijające się z wiekiem. Zespół naukowców udowodnił, że im jesteśmy starsi, tym różnice płciowe w działaniu naszych mózgów stają się bardziej widoczne.

Ile z tego, co wydaje nam się „naturalne” jest wyuczone w ramach socjalizacji?

Iwona Demko SOCJALIZACJA • mózg srebrny: Mózg ludzki przed procesem socjalizacji • mózg różowy: Wpływ socjalizacji na mózg kobiety • mózg niebieski: Wpływ socjalizacji na mózg mężczyzny 40 cm x 40 cm x 31,5 cm (jedna gablota) szkło, tkanina, styropian, taśma led, pleksi 2014

11

MICHAŁ DUBANIK

Urodzony w 1991 roku w Jarosławiu. Od roku 2013 student ASP w Krakowie na Wydziale Rzeźby w Pracowni Rzeźby IV. Ukończył Liceum Plastyczne w Jarosławiu, a następnie studiował Architekturę Wnętrz w Państwowej Wyższej Szkole Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. Zajmuje się rzeźbą, rysunkiem, grafiką i od niedawna tkaniną artystyczną.

W pracach pragnie dotykać tematyki związanej z egzystencją człowieka, jego pragnieniami oraz emocjami i poszukiwaniem sensu życia.

Osiągnięcia: 2010 – Grafika Galeria Debiutów, Centrum Promocji miasta Jarosławia, 2011 – Konkurs na kalendarz autorski, udział w wystawie pokonkursowej, Poznań, 2011 – Najlepsze dyplomy szkół plastycznych, Rzeszów, 2012 – Usiądź w mieście plener i wystawa poplenerowa rzeźby w drewnie, Nowy Targ, 2013 – 65 lat Jarosławskiej Szkoły Plastycznej, Jarosław. www.dubanik.tumblr.com e-mail: michal.2809@o2.pl

Kontrast dwóch form. Zderzenie tego, co jednolite, gładkie, spokojne, geometryczne z tym, co przetworzone, strukturalne, abstrakcyjne. Spójnikiem jest chęć prucia, rozłożenia na części pierwsze obu form z elementem ponownego jej budowania. Poszukiwanie techniki wykonania i wrażeń związanych z przedstawieniem. Wniosek jest taki sam: niepokój jest stałym elementem ludzkiego istnienia.

Michał Dubanik

BEZ TYTUŁU 13

180 cm x 100 cm x 100 cm i 50 cm x 50 cm x 50 cm folia, tkanina, styropian 2015

OLENA GLINKA

Urodzona w Świdniku w 1989 roku. Artystka z pogranicza wielu dziedzin sztuki współczesnej. Właścicielka firmy White Rabbit. Zawodowo zajmuje się aerografią UV i organizacją eventów. Ukończyła Liceum Plastyczne im. C. K. Norwida w Lublinie o specjalizacji snycerstwo. Na przełomie 2009/2010 roku studiowała w Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. Obecnie studentka V roku w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie na Wydziale Rzeźby, specjalizacjaceramika. W działaniach twórczych inspirują ją ludzkie emocje. http://whiterabbit.edu.pl/ e-mail: kontakt@whiterabbit.edu.pl

WYSYSANIE – ku zrozumieniu istoty relacji Kobieta klęczy w pozycji uległej. Świadczy o tym również warkocz symbolizujący poddaństwo.

On silny, pewny siebie stoi z założonymi rękoma i wypija ją przez małą słomkę. Podczas procesu, jakim jest ich wzajemna relacja dochodzi do defektów. Okazuje się, że niszczą się nawzajem.

Zabierają sobie wszystko, co cenne.

Jednak nie wiemy dlaczego kobieta uklękła. Nie wiemy również, dlaczego gdy do pustego mężczyzny wlano czarną kobietę, uzyskano kolor.

Walka jest nierówna. Szanse na miłość –marne.

Jedyne, co nam zostaje to zrozumienie.

Olena Glinka

WYSYSANIE 15

120 cm x 80 cm x 150 cm słomki 2015

ELŻBIETA GUT

Urodzona w 1993 w Limanowej. Absolwentka klasy o profilu snycerskim w Zespole Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. W 2012 roku otrzymała wyróżnienie na IX Triennale Rzeźby w Drewnie w Zakopanem. Obecnie studentka III roku Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Rzeźby. e-mail: misa000@o2.pl

„Tą drogą Nikt nie idzie Tego dzisiejszego wieczoru.”

Inspiracją tej rzeźby jest poezja japońskiego pochodzenia – haiku. Tytuł pracy to utwór jednego z najpopularniejszych autorów tego rodzaju twórczości, Matsuo Basho. Forma i treść wiersza podlega ściśle określonym regułom. Wiersz ma się składać z trzech wersów, nawiązywać do przyrody (stąd nazwa „poezja pór roku”), musi posiadać odniesienie do konkretnego wydarzenia, a także ma odbywać się w teraźniejszości. Podobnie w mojej pracy, forma jest ściśle ustalona, nie znaczy ani mniej, ani więcej niż to, co sobą przedstawia. Rzeźba ukazuje luźną interpretację tytułowego wiersza haiku. Nie objaśnia i nie potrzebuje objaśnień.

Elżbieta Gut

TĄ DROGĄ NIKT NIE IDZIE TEGO DZISIEJSZEGO WIECZORU 130 cm x 40 cm x 50 cm nitka, patyczki 2015

17

SARA HUPAS

Urodzona w 1987 roku w Prudniku. Absolwentka Publicznego Liceum Plastycznego im. Jana Cybisa w Opolu. W latach 2007-2010 studiowała w opolskim Instytucie Sztuki kierunek Edukacja Artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, gdzie uzyskała dyplom licencjacki w pracowni rzeźby pod kierunkiem prof. Mariana Molendy. Od roku 2010 jest studentką Rzeźby na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie aktualnie przygotowuje pracę dyplomową. Zajmuje się rzeźbą, instalacją, małą formą rzeźbiarską oraz medalierstwem. W 2015 roku została stypendystką Małopolskiej Fundacji Stypendialnej Sapere Auso oraz Funduszu Stypendialnego im. Jana Matejki. e-mail: sara.hupas@gmail.com

„[Wolno]stojące” Instalacja o trudzie budowania, o pozornej stabilności, o stwarzaniu niemożliwego, o poszukiwaniu porządku i ładu. Jednocześnie staje się podporą w podejmowaniu decyzji. Z formalnego punktu widzenia, mamy do czynienia z dwoma filarami, wykonanymi z elementów składowych tapczanu – gąbki i sprężyn tapicerskich. Wewnątrz znajdują się lustra (u podstawy i na zwieńczeniu) sygnalizujące nieskończoność, nieograniczoną możliwość działania.

Sara Hupas

[WOLNO]STOJĄCE gąbka z odzysku, sprężyny tapicerskie (2x) 50 x 427 x 50 cm lustra: (4x) 50 x 50 cm 2015

19

NATALIA JAMRÓZ

Urodzona w 1990 roku w Kielcach. Absolwentka tamtejszego Liceum Plastycznego im. Józefa Szermentowskiego. Obecnie jest studentką V roku na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Bierze aktywny udział w wystawach i plenerach artystycznych, jest autorką publikacji naukowych. Laureatka licznych nagród o szczeblu ogólnopolskim i międzynarodowym, takich jak: 2015/16 – Laureatka Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne; 2015/16 – Laureatka stypendium SAPERE AUSO za osiągnięcia artystyczne; 2015 – Nagroda Główna podczas XV International Iron Casting Workshops The Academy of Fine Art in Gdańsk; 2015 – II nagroda w międzynarodowym Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego w Poznaniu; 2014/15 – Laureatka Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia artystyczne; 2014 – I nagroda i wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie Nauka inspiracją sztuki. Od mikroświata do wszechświata, organizowanego przez Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie; 2013/14 – Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla studentów uczelni artystycznych za szczególne osiągnięcia artystyczne. http://nataliajamrozasp.wix.com/natalia-jamroz e-mail: nataliajamroz.asp@gmail.com "0,5 grama" Pomysł na zrealizowanie projektu narodził się w momencie bezsilności jaką przeżywałam w nowym środowisku. Męczące huśtawki nastrojów uniemożliwiały mi zmobilizowanie się do pracy.

Powstałe wideo jest zapisem tego stanu, a fiolki są inkubatorem straconego czasu.

Człowiek wydziela w ciągu doby zaledwie 0,75 grama łez. Nawet w czasie długiego płaczu powstaje tylko nieco ponad 0,5 grama słonej wydzieliny.

Natalia Jamróz 0,5 GRAMA 21

35 cm x 15 cm x 40 cm wideo, szklane fiolki, dyspozytor, łzy 2014

ANNA KUŚPIEL

Urodzona w 1991 roku w Będzinie. Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych ze specjalizacją Grafika Warsztatowa w Dąbrowie Górniczej. Obecnie studentka V roku w Pracowni Rzeźby IV na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. e-mail: strome.urwisko@gmail.com

"To wszystko się przyda" Praca składa się z trzech elementów: – fotografii wykonanych we wnętrzach, z których pochodzą przedmioty użyte do instalacji. Są to pomieszczenia przydomowe dziadków autorki; – skróconego wywiadu z babcią. Babcia wyjaśnia w nim pochodzenie przedmiotów (przedmioty i urządzenia nieżyjącego od 15 lat dziadka), odwołując się do wspomnień z nimi związanymi oraz wspomnień o jej mężu. Nie potrafi znaleźć dla tych rzeczy funkcji w istniejącej rzeczywistości.

Przedmioty tak pieczałowicie magazynowane kiedyś są dziś nikomu nie potrzebne. W dzisiejszych czasach nie przywiązujemy się do przedmiotów, kupujemy, wyrzucamy, zapominamy. Rzeczy, które przewijają się przez nasze życie są często furtkami do wspomnień; – kompozycji rzeźbiarskiej złożonej z przedmiotów znalezionych na strychu, w kurniku, kuźni i szopie. Rzeczy te poddane wcześniejszej wielokrotnej selekcji autorki. Mimo, że jest ich tak dużo są bardzo niewielką częścią rzeczy, które jeszcze tam pozostały. Ułożone wertykalnie odnaszą się do kolumny, filaru historii. Kolumna zwraca uwagę na istotę historii.

Autorka-rzeźbiarka wykorzystuje przedmioty i urządzenia jako materiał swojej pracy, nie zważając na funkcję pierwotną. Ta praca przestrzenna jest niejako odpowiedzią na ciągle przewijające się pytania babci: „Na co to komu? Na co mu to?”

Anna Kuśpiel TO SIĘ WSZYSTKO PRZYDA 80 cm x 80 cm x 440 cm instalacja rzeźbiarska wydruk fotografi cyfrowych 70 cm x 366 cm nagranie 14:48 min 2015

23

EWA MARKIEWICZ

Urodzona w 1989 roku w Pabianicach. Absolwentka Zespółu Państwowych Szkół Plastycznych w Łodzi. Dyplom licencjacki uzyskała w Pracowni Rzeźby i Działań w Przestrzeni z aneksem z rysunku na Wydziale Sztuk Wizualnych w ASP w Łodzi. W 2015 roku uzyskała dyplom ukończenia Studium Pedagogicznego. Aktualnie jest studentką V roku na Wydziale Rzeźby w krakowskiej ASP. Jest uczestniczką i laureatką plenerów krajowych i zagranicznych; (m.in. III Międzynarodowe Sympozjum Rzeźbiarskie w Grodźcu; Kamenosoharsky Plener Katedry Socharstvi Ou-Cesko-Polsky Pobyt, Horice 2011, Czechy; Grand Prix na 8. Festiwalu Rzeźby w Śniegu – Terytorium Bieli zorganizowanym przez Centrum Sztuki Galerię EL w Elblągu). Uczestniczka licznych wystaw zbiorowych (m.in. II Studenckie Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej w Poznaniu, Z Łodzi wystawa Pracowni Rzeźby i Działań w Przestrzeni WSW ASP w Łodzi, Galeria Uniwersytetu w Ostravie, Czechy). e-mail: ewa-markiewicz@wp.pl

„Budowla” Z ulotności, z okruchów rzeczywistości zbudowałam sobie własny świat. Co po mnie zostanie?

Rozrosłe budowle czy tylko „ślady na piasku i kręgi na wodzie”?

Ewa Markiewicz

BUDOWLA 25

ok. 150 cm x 100 cm x 100 cm zapałki, klej 2015

DARIUSZ NOWAK

Urodzony w Krakowie w 1987 roku. Większość dzieciństwa spędził w Japonii i Finlandii.

W Finlandii zdał maturę w systemie międzynarodowym International Baccalaureate (IB).

W 2011 roku obronił tytuł licencjacki na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Obecnie jest studentem stacjonarnych jednolitych studiów magisterskich na Wydziale Rzeźby na tejże uczelni. Jest aktywny w różnych dziedzinach: grafice warsztatowej, filmie, projektowaniu, rysunku, fotografii. Jednak szczególnym jego zainteresowaniem w ostatnim czasie są instalacje multimedialne i rzeźby interaktywne.

Osiagnięcia: 2014 – Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w roku akademickim; 2014 – Stypendium Rektora dla najlepszych studentów ASP w Krakowie; 2014 – Rysunek Semestru, wystawa o charakterze konkursowym na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie; 2014 – Wyróżnienie na wystawie końcoworocznej ASP w Pracowni Rzeźby oraz Pracowni Rysunku; 2015 – Wyróżnienie na wystawie końcoworocznej ASP w Pracowni Rzeźby, Pracowni Rysunku, Pracowni Rzeźby w Ceramice; 2015 – Stypendium Rektora dla najlepszych studentów ASP w Krakowie. e-mail: dariusz.nowak.graphics@gmail.com W erze informatycznej, kiedy coraz częściej spotyka się uzależnienie monitorowe, zastanawia nas jak technologia wpływa na relacje międzyludzkie. Powstała praca – Requiem – jest zanurzona w kontekście wyżej opisanym, jednocześnie jest rodzajem spowiedzi z własnego „uzależnienia monitorowego”.

Dariusz Nowak REQUIEM 27

200 cm x 60 cm x 50 cm matryce monitorów LCD 2015

KINGA SZAWARA

Urodzona w 1992 w Biłgoraju. Absolwentka Liceum Plastycznego w Zamościu. Studentka IV roku Wydziału Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Osiągnięcia: 2012 – Stypendium Marszałka Województwa Lubelskiego; 2013 – Udział w Plenerze Rzeźby w Metalu w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz wystawie poplenerowej; 2014 – Uczestnictwo w międzynarodowej konferencji studenckiej MUISCARCH’14 w Stambule, w Turcji; 2015 – Udział w wystanie Pracowni Tkaniny Artystycznej KRONIKI WYPADKÓW MIŁOSNYCH w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Krakowie; 2015 – Udział w wystawie pokonkursowej Dzieło 2015. e-mail: kingaszawara@o2.pl

„Esencja” Samotność, wobec potęgi natury, harmonizuje i wycisza świadomość, po to by na nowo skoncentrować swoją uwagę.

Siły natury i ich wzajemne oddziaływanie stały się bodźcem do przeniesienia medytacyjnego charakteru zjawisk w formę rzeźbiarską.

KInga Szawara

z cyklu Medytacje ESENCJA 29

300 cm x 300 cm x 400 cm tkanina, piasek, szkło, woda 2014

OLGA ŚLIWA

Urodzona w 1993 roku w Krakowie. Ukończyła z wyróżnieniem Liceum Plastycze w Nowym Wiśniczu na specjalizacji ceramika, aktualnie studentka III roku ASP w Krakowie na Wydziale Rzeźby. Swoje działania opiera na subiektywnych i personalnych emocjach. Równocześnie inspiruje się sztuką performance oraz zjawiskiem kiczu w sztuce. http://olgasliwa.wix.com/olgasliwaportfolio e-mail: olgaolgasliwa@gmail.com

„Przecież jesteś szczęśliwa” Zapamiętuję. Szczególnie słowa wypowiedziane prosto do mnie. Te dobre i te złe zostają mi w głowie. Powoli, z upływem czasu nawarstwiam w sobie kolejne zdania, które ostatecznie tworzą mnie. Kukiełka, która chce się obronić przed następnymi słowami na początku była mną.

Teraz już nie jest. Od początku wiedziałam, że każdy aspekt będzie istotny – materiały od mojej mamy, układ postaci, zdania. Mozolna praca powolnego nawarstwiania tkanin stała się mantrą, dzięki której pozostawiłam to wszystko za sobą (w rzeźbie?). I chyba to jest sens tej pracy, uwolnienie się.

Olga Śliwa

PRZECIEŻ JESTEŚ SZCZĘŚLIWA 31

130 cm x 150 cm x 80 cm tkanina 2014

KAROLINA TŁUCZEK

Urodzona w 1991 roku w Rzeszowie. Ukończyła Liceum Plastyczne im. Piotra Michałowskiego w Rzeszowie. Obecnie studentka V roku na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.

Osiągnięcia: 2014 – Nagroda miasta Zlin, Międzynarodowe Studenckie Sympozjum Rzeźby Wood 2014 Thomas Bata Foundation; 2015 – I Wyróżnienie Honorowe, III Studenckie Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego, Poznań; 2015 – Udział w wystawie Konkurs na Dzieło 2015, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie; 2015 – Udział w wystawie Babilon Galeria Sektor I, Centrum Kultury Teatr Sztuk w Jaworznie; 2015 – Udział w Międzynarodowych Warsztatach Wysokich Temperatur, Słowacja, Banska Bystrica. e-mail: karolina.tluczek@gmail.com „Furie” Punktem wyjścia dla mojej pracy była kobieta, uwikłana w schematy i narzucone role społeczne, bowiem współczesne wzorce okazują się być nieodpowiednie dla niektórych kobiet. W pracy połączyłam cielesność z formą abstrakcyjną. „Spętane elementy” pokazują osamotnienie i bezsilność.

Karolina Tłuczek

FURIE 33

180 cm x 100 cm (jeden obiekt) gips, metal, stretch 2014

MAJA WOŹNIAK

Urodzona w 1989 roku w Rzeszowie. W latach 2009-2010 studiowała malarstwo i rzeźbę na Uniwersytecie w Granadzie. Od 2012 roku jest studentką na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.

Osiągnięcia: 2015 – Wystawa prac studentów Wydziału Rzeźby Oblicza rysunku w Limanowej, 2015 – Kuratorka i uczestniczka wystawy Drogi Figuracji w Galerii Lamelli w Krakowie. e-mail: majawozniak.art@gmail.com

Sztuka jest dla mnie poszukiwaniem nierealności, w której jako widz, odnajduję interesujący świat poza codziennością i zwykłym przetrwaniem i w którym, jako autorka, chcę pozostawić ślad bycia i buntu dla używania życia jedynie w celach funkcjonalnych. W kreacji ważne jest dla mnie stworzenie emocjonalnego obrazu o niejednoznacznej wymowie, dlatego w poszukiwaniu odpowiedniej formy korzystam także z nieświadomych impulsów. Fascynuje mnie poznawanie świata w sposób inny niż werbalny i logiczny.

Maja Woźniak

POETA 35

80 cm x 80 cm x 60 cm barwiony stiuk, drewno, metal 2015

Wystawa: „INDYWIDUALNOŚĆ. Pracownia Rzeźby IV” – wystawa prac studentów i studentek Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie podczas 42. Sympozjum Naukowego z cyklu „Współczesna Gospodarka i Administracja Publiczna”, Szczyrk, 15-17 stycznia 2016 r.

Kuratorka wystawy: dr Iwona Demko Koordynacja: Dagmara Bednarczyk Projekt i skład graficzny: dr Iwona Demko Teksty: Dagmara Bednarczyk, dr Iwona Demko, Michał Dubanik, Olena Glinka, Elżbieta Gut, Sara Hupas, Natalia Jamróz, Anna Kuśpiel, Ewa Markiewicz, prof. Józef Murzyn, Dariusz Nowak, Kinga Szawara, Olga Śliwa, Karolina Tłuczek, Maja Woźniak.

Fotografie pochodzą z prywatnych archiwów: dr Iwony Demko, Oleny Glinki, Michała Dubanika, Elżbiety Gut, Sary Hupas, prof. Józefa Murzyna, Natali Jamróz, Anny Kuśpiel, Ewy Markiewicz, Dariusza Nowaka, Kingi Szawary, Olgi Śliwy, Karoliny Tłuczek, Mai Woźniak.

Wydawca: Przedsiębiorstwo Społeczne Agencja Artystyczna GAP Sp. z o.o. ul. Rakowicka 10b/10 31-511 Kraków www.aagap.pl Druk: Drukarnia GOMEO ISBN 978-83-940660-4-8 Kraków 2016

Partner projektu: 37

39

Istotą tw órczości je i niepow tarzalne. st indywidualno ść. Dzieło T ylko to s miana dz tanowi o sztuki po ieła sztu ki. W inn jego wie rzającym ym przyp lkości i m winno być orygin znane sc adk ożli aln hematy, cej nas r które fun u jest tylko dziełe wości przyznania e zec kcjonują m odtwó mu my. Nie w zywistości. Takie jako dob rczym, p właśnie ykraczają rze oswo owtasą najczę ktoś jest poza sys jone w o ście te naprawd taczająę odkryw m wartości do któ j prace z którym w najlep i s czy pow szym pr r ię y c s h p otykasię przyz zyp inien wz dzieła, k wycza bud tóre wpis adku niezgodę otoczenia zać niezrozumie iliśmy. Jeśli ały się w współcze n historię sn sztuki zw mu współczesne ie i niechęć Turnerem ych, znajdując uz g y o k le nie by . Wszystk nanie do , o który p ły akcep m jemu ie płótno... towalne współcze iero po wielu lata Znamien przez ch. Tak b śni mów ny w twó ogólnej d yło z Wil ili, że n rczoś ez liamem dzi do gło aprobaty otoczen ci jest warunek n ie maluje, ale w ymiotuje ia. Kiedy iezrozum wy pytan je n ie ie: jak w wyzwanie ielu artys dnak zastanowim nia, czy szokowa a ? n tów lub y ia s tę? Czy m Kto ma na tyle sił ię , nad artystek y, a oż jest w sta tym, przychoto powsta na podjąć taką de by świadomie na nie podją raz c je kolejn ć takie y problem yzję świadomie? A ić się na kpinę cz indywidu y dezapro jeśli ktoś . Na ile w alna? Wy ba z daje się, spółczes o wiele że ny artysta najdzie w sobie tę trudniejs s ze. Możli w obecnych cza lu iłę pomysłu b a rtystka m sach, w d wość we jes oże być obie Inte ryfikacji warką Go t na wyciągnięc r własneg ie ręki, w ogle. W te o, rzekom netu staje się to ystarczy dące roz n sposób o nowator s p czarowa b ę ardzo łatw dzić troc skiego niem. Cz definicji. hę czasu o można ęsto zap Dla jedny z p r w z y e o szukiż m y ćn in ch fakt te frustracji n jest po amy, że sztuka to iejedno odkrycie . Jednym w bę dyscyplin odem do kojarzy s amoralno ię z a nie ma rad śc jąca przekrac ią. Gdyby to było nieograniczoną w ości, dla innych p zan rzyczyną ta olnością, do in ka” jest g ie granic. Jednak kie proste, możn a by było nym z nihilistycz warancją dobrze w ną historii, k postawić iemy, że tóra pozo n s stanie w ie każda „zagranic obie za cel pamięci. z n a wyciec .. zdr Iwona Demko