VOORWOORD
Dit jaar hebben we weer regelmatig op vrijdag gefietst met drie groepen. Je kon mee met 30, 40 of 50 km. Rond half 4 was bijna iedereen nog even in het clubhuis voor een drankje, waar Lidy elke vrijdag weer achter de bar stond. We zijn heel blij met haar. Ook heel blij zijn we met het nieuwe terras, waar we al veel van konden genieten. Ook in de winter werd er doorgefietst als het weer het toe liet. Wel hebben we veel fietsdagen gemist door de regen. Hetzelfde gold ook in de zomer. Vanaf november hebben we één keer in de maand een spelletjesmiddag wat heel gezellig is
en steeds druk is bezocht. Dan wordt meteen de “Lief en Leed” pot weer aangevuld.
EEN TERUGBLIK OVER HET JAAR 2024
In december hebben we zoals gebruikelijk ons kersteten gehad. Het clubhuis leek wel een echt restaurant met mooi gedekte tafels. Marc, de overbuurman van Marijke, heeft heerlijk Indonesisch voor ons gekookt. Iedereen heeft volop genoten van het lekkere eten en de gezelligheid en het is dus voor herhaling vatbaar.
Dit jaar zijn we met 13 fietsers voor de midweek naar vakantiepark Herperduin geweest. We konden er op de fiets heen met een afstand van rond de 60 km en dat was prima te doen. Naast het park was een heerlijk restaurant waar we twee keer hebben gegeten. Het is een mooie omgeving om te fietsen. We fietsten met elkaar steeds een route van 40 km. Een gezellige week. Ook dit jaar waren er weer drie mensen die in augustus heerlijke salades hebben gemaakt. Iedereen heeft er weer lekker
van gesmuld, dus voor herhaling vatbaar. En 11 oktober gingen we pannenkoeken eten bij Tante Truus, zij had er zin in en wij ook. Dit jaar is er voor het eerst gestart om op de 2e en 4e vrijdag van de maand een dagtocht te houden van 60 km. Door de vele regen is dat nog niet helemaal gelukt.
Dit jaar zijn er veel kaartjes gestuurd naar recreanten die ziek waren en daardoor een poosje uit de running waren. En helaas is Johan Breedijk overleden. Hij wist altijd leuke routes, we zullen hem missen.
Voor het komende jaar gaan we op de oude voet voort. In ieder geval weer met een lekker gezamenlijk kersteten. De spelletjes middagen blijven en dit jaar gaan we met de midweek naar Scherpenzeel. Wie weet, nog een saladebar en we zijn altijd blij met andere leuke ideetjes. We hopen weer op een mooi en gezellig fietsjaar. Marijke Oosterbaan
VOORWOORD TOERLEDEN
DE STILLE KRACHT
Wat een mooi sport- en wielerjaar hebben we achter ons liggen! De olympische medailles op de baan en de weg, de uitzonderlijke prestaties van Mathieu, Demi en Lorena en de grote rondes. Je kon dagen vullen met volgen, ware het niet dat 2024 ons regelmatig trakteerde op perfect wielerweer. Eropuit dus, zowel op de weg als dwars door de bossen.
Voor mij waren het gravelweekend in de Lorraine, de verjaardagstour met Hennie Wilkes naar Apeldoorn en het clubweekend in Bouillon de hoogtepunten. Niet alleen vanwege de afstand of het mooie landschap, maar vooral vanwege de goede sfeer, de vriendschap en saamhorigheid. Dat maakt zo’n weekend samen fietsen telkens weer tot een feest.
Hoe bijzonder dit is, leert mij het NTFU-regio overleg waar ik namens de club aan deelneem.
Veel wielerclubs vergrijzen, zien het aantal leden teruglopen en daarmee ook hun slagkracht die stoelt op de inzet van vrijwilligers. Voor sommige clubs aanleiding om het vervullen van vrijwillige taken als verplichting in de statuten op te nemen!
Aan vrijwilligers binnen WTC Houten geen gebrek. De bouw van het nieuwe lounge-terras en de vergroening van het buitenterrein zijn met veel enthousiasme opgepakt. Door oude getrouwe, maar zeker ook door nieuwe leden. Net als het bouwen en voorfietsen van routes, het organiseren van meerdaagse tochten of het uitzoeken van nieuwe clubkleding.
In de decembermaand ontvangen alle vrijwilligers van WTC traditioneel een attentie voor hun inzet. Vanaf deze plaats wil ik hier een welgemeend “Dankjewel” aan toevoegen. Jullie inzet vormt de ‘stille kracht’ van
WTC Houten en een solide basis om ook het komende jaar weer mooie ritten, trainingsactiviteiten en clubweekends te organiseren. Niet omdat het moet, maar omdat het gewoon erg leuk is om samen te doen. Daarmee verzekeren we ons van nog vele mooie sportzomers! Eric van Vliet
INDEZEEDITIE
Drukwerk
GOB Houten Druk & Kopie
Copyright
Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt op welke wijze dan ook zonder voorafgaande toestemming van de redactie
Adres
Wieler Toer Club Houten ‘80 Kruisboog 14 3994 AE Houten Tel. 030-6377577 www.wtchouten.nl
NIEUWLID
WIELER TOER CLUB HOUTEN
GINETTE
WIJZE LESSEN VOOR EEN NIEUWKOMER
Eén van de nieuwe leden van WTC Houten is Ginette Hesselman. Zij leerde veel van haar medefietsers en kijkt met veel plezier uit naar nieuwe tochten.
“Dit jaar ben ik als een van de nieuwe leden gestart bij WTC in Houten. Eerlijk gezegd na enig aandringen van een paar mensen die al langer lid zijn. “Doe dat nou, je gaat het vast leuk vinden”.
Mijn eerste ritten in het voorjaar waren wel even wennen. Het fietsen in een groep, de aanwijzingen die gegeven worden, de afspraken onderling, alles was voor mij nieuw. En dan moet er ook gewoon gefietst worden, soms in regen en met tegenwind, maar wel altijd met een heerlijke koffiestop”.
Nieuwe plekken
“Inmiddels merk ik dat ik naast mijn werk in het UMC Utrecht, het heerlijk vind om op mijn vrije dag te gaan fietsen. Ik ben op veel plekken geweest die ik echt niet kende. De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat ik de eerste
ritten al blij was dat ik mee kon komen en nog weinig oog had voor de omgeving. Ook heb ik alle beginnersfouten gemaakt. Ik weet nu dat het handig is om op tijd terug te schakelen als je een dijk op gaat of als je de pont op rijdt. De aanwijzingen voor paaltjes, tegemoetkomend verkeer snap ik inmiddels ook.
De woensdagochtend is mijn vaste fietsochtend geworden. Thuis zijn ze daaraan gewend en ook mijn werk weet dat ik onbereikbaar ben. Eerder is me dat niet gelukt om een ochtend vrij te houden. Maar het kan dus wel als je iets maar graag genoeg doet”.
WTC-doop
“Het fietsweekend in de Ardennen
was mijn doop in de WTC-reizen. Wat was dat goed geregeld allemaal. Ondanks de regen was het genieten op de Belgische en Franse wegen. Toen bleek ook hoe belangrijk het is om je materiaal op orde te hebben. Ik had het probleem dat mijn ketting vast kwam te zitten tussen het grote en kleine blad bij het schakelen. Dus dat was onfortuinlijk, met een kleine valpartij bergopwaarts. De dagen daarna heb ik gelukkig weer mee kunnen fietsen. Het is mij opgevallen dat iedereen meedenkt, stimuleert en men rekening houdt met elkaar. Dat voelt als nieuwkomer erg fijn. De Teutotocht staat voor de deur. Ik heb er zin in”.
Met de juiste bikefitting kun je jouw vermogen maximaal omzetten in snelheid en voorkom je klachten tijdens het fietsen.
FysioWorkshop Houten
Kruisboog 16, 3994 AE Houten
T. 030 639 02 04
www.fysioworkshop.nl
Ook voor (sport-)fysiotherapie en fysiofitness
ga je natuurlijk naar FysioWorkshop
CLUBSPONSOR
DAMIAN MURPHY
DE SPONSORENDE BUURMAN VAN WTC
Door Erik Beek
Damian’s vader had een garage op het platteland van Australië. Daar heeft hij zes jaar gewerkt als automonteur. Daarna is hij gaan backpacken door Europa en heeft een Nederlandse vrouw leren kennen. Terug in Australië is hij begonnen met een tapijtreinigingsbedrijf. Na zes jaar heeft hij het bedrijf verkocht en is met zijn Nederlandse vrouw en twee jongens naar Nederland verhuisd. Eenmaal gesetteld in Nederland heeft Damian zes jaar gewerkt als squash-leraar in het Racket Centrum Houten. Toen was het WTC Houten-clubhuis ernaast gevestigd. Begin jaren negentig heeft hij tijdens een open dag een rit van 212 km met de club gereden. Maar het fietsvirus sloeg niet helemaal over. Sterker nog, hij dacht: deze beproeving nooit meer. 212 km was veel te lang voor een non-fietser.
In 1992 is hij begonnen met de studie Fysiotherapie in de Uithof in Utrecht. Na zijn afstuderen is hij bij de Nederlandse voetbalbond gaan werken. Tien jaar later werd FysioWorkshop geopend aan de Kruisboog. Buren hadden ze nog niet. Het WTC Houten clubgebouw kwam later.
Lid van de club
Toen Damian in 2019 sponsor werd van WTC Houten is hij met zijn vrouw Brenda lid geworden van de wielerclub. Het is niet moeilijk te weten of Damian op de club aanwezig is. Hij is geen grijze muis en zijn fiets ook niet: een nogal opvallende Ferrarirode Pinarello Dogma. Mocht hij zonder fiets zijn, dan verraad zijn luide stem met Australisch accent hem.
‘DEZE BEPROEVING NOOIT MEER. 212 KM WAS VEEL TE LANG VOOR EEN NON-FIETSER’
Afgezien van fysiotherapie- en revalidatietrajecten na valpartijen is de meest gehoorde klacht van fietsers een pijnlijke nek, met op de tweede plaats lage rugpijn. Hij raadt aan om regelmatig op de fiets van houding te wisselen om klachten te voorkomen.
Bikefitting
Damian en een collega doen ook aan bikefitting. Ze kijken op een
andere manier naar de klant dan een wielerwinkel. Zij kijken eerst hoe een klant fysiek is en dan naar de houding op de fiets. Soms is het aanpassen van de fiets niet nodig maar is een verbetering van de houding te bereiken door oefeningen te doen. Vaak is het wel een combinatie. Maar ze meten geen fietsen aan, je krijgt geen recept mee voor Plieger. Dat doe je beter bij Plieger zelf.
CLUBSPONSOR
VAN AUTOMONTEUR VIA TAPIJTREINIGER EN SQUASH-LERAAR NAAR SPORTFYSIOTHERAPEUT
Op de vraag hoe mensen nu voor bikefitting bij een fysiotherapiepraktijk uitkomen, heeft Damian een simpel antwoord: “Google”.
Sponsoring
De naam FysioWorkshop staat goed in het zicht op de bil van de WTC Houten fietsbroeken. Dat was een voorwaarde om sponsor
te worden. De bil is namelijk het meest in het oog springende en fraaist gevormde deel van de fietser. FysioWorkshop gaat nog een termijn van vijf jaar aan als sponsor van de club en wil weer op het achterwerk staan!!
Het was een aangenaam gesprek met Damian, een echte ondernemer, van automonteur via ta-
pijtreiniger en squash-leraar naar sportfysiotherapeut. Maar nu ook een echte liefhebber van het fietsen!
FAMILIEFEEST
ALL-IN
warm buffet incl. drankjes
3 uur durend
Keuze uit diverse buffetten
VERJAARDAGSFEEST
4 uur durend feest
Onbeperkt drankjes
2x bittergarnituur
Arrangement uitbereiden?
Dit is mogelijk!
BORREL
2 uur durende borrel
Onbeperkt drankjes
Zoutjes en nootjes
3x bittergarnituur
INTERVIEW
ROY JASPE RS
SPINNEN MET ROY
Door: Martijn Kamermans
Spinnen doen de WTC-‘ers bij Piazza Sports en bij Body Business. Ooit was Piazza Sports de meest populaire plek met Robin als docent, maar daar is verandering in gekomen. De nieuwe ster heet Roy Jaspers. Hij is spinning instructeur bij Body Business. De inschrijvingen voor zijn lessen deze winter waren in één dag al vol. Tijd voor een interview met deze super-populaire spinning instructeur.
Hoe is het allemaal begonnen?
Toen het spinnen vanuit de VS opkwam in de jaren ’90 raakte Roy al snel enthousiast. Eerst als deelnemer maar na twee jaar werd hij instructeur. Roy houdt niet van half werk, dus ging zich er enorm in verdiepen en haalde ook de diploma’s voor level 1 t/m 3. Het master-level deed hij bewust niet, want dan moest je ook meedoen aan promotieactiviteiten in het land.
ALS TRAINER WORD IK GEDREVEN DOOR PASSIE OM MENSEN STERKER EN EFFECTIEVER TE MAKEN
En dat was het?
Nee, Roy vond dat het beter kon. Want spinnen is voor Roy niet gewoon een beetje lekker moe worden, het is een manier om optimaal met prestatieverbetering bezig te zijn.
Hij liet zich inspireren door Jan Olbrecht, een Belgische topzwemmer en beroemde inspanningsfysioloog die trainers van atleten op topniveau heeft begeleid, waaronder Inge de Bruijn en Pieter van den Hoogenband. Zijn boek ‘The Science of Winning’ wordt over de hele wereld gebruikt door coaches van verschillende sporten. Roy baseert zijn wekelijkse spinningtrainingen op het classificatiesysteem van Olbrecht. Dit systeem richt zich op het ontwikkelen en het optimaal afstellen van het aerobe en het anaerobe systeem om bij de beide systemen de capaciteit en het vermogen te verbeteren. Roy maakt voor iedere les een profiel (zie de foto) op basis waarvan gerichte prikkels worden gegeven in de vorm van korte in-
tervallen of blokken op hoge intensiteit, sprintjes vlak of bergop waardoor ook het zuurstofopnamevermogen (VO2max) en het vermogen bij het omslagpunt zullen verbeteren. Iedere les begint met een korte inleiding aan de hand van het profiel. Deze wekelijkse trainingen zijn behoorlijk intensief en na 1,5 uur ben je wel afgepeigerd. Roy is echt trots op zijn methode. Hij kan er uitgebreid over vertellen. In de eerste lessen legt hij het ook allemaal uit aan de deelnemers. En het slaat aan bij de WTC-‘ers.
Wat is er zo leuk aan om spinning te geven?
“Als trainer word ik gedreven door de passie om mensen sterker en ‘effectiever’ te maken. Hoe kunnen mensen op de fiets de beste versie van zichzelf worden en meer van hun kracht benutten. Hierbij kom je in contact met je gevoel en je lijf en leer je hoe om te gaan met lastige situaties en te staan voor je zelf én ontwikkel je meer zelfvertrouwen. Het is mooi
INTERVIEW
ROY JASPERS
SPINNEN MET ROY
om te zien als mensen leren buiten hun comfort zone te trainen en hun grenzen te verleggen.”
Dus beste WTC-‘er: je gaat niet gewoon maar spinnen bij Roy, je krijgt er een ander leven bij cadeau.
Hoe motiveer je de deelnemers?
Dat is een combinatie van een goede voorbereiding qua lesopbouw, muziek en visualisatie. Waarin Roy zich echt onderscheidt is de voorspelbaarheid van de training die aan het begin wordt doorgenomen. Deelnemers vinden het fijn als ze weten waar ze aan toe zijn. Als ze weten wanneer de pieken in de inspanning komen gaan ze dat met meer focus en aandacht doen.
Hoe maak je een les?
Dat is veel meer werk dan wij als deelnemers denken. Het maken van een les kost zo’n tien uur. Roy zoekt niet alleen de muziek uit, maar begint eerst met de opbouw volgens de verschillende
trainingstypes. Gelukkig gaat een les heel wat keren mee.
Wat was de grappigste ervaring?
Natuurlijk zijn er meerdere. Maar ooit was er tijdens een les een video van Luik-Bastenaken-Luik waarin een renner in de laatste bocht valt en op dat moment viel er ook een deelnemer van zijn spinning fiets. Dat moment herinnert Roy zicht nog steeds en hij kan er nog steeds hartelijk om lachen.
Je doet het 7 maanden per jaar. Kun je in die periode wel met vakantie?
Roy is in de zomer het meeste
weg. Lekker buiten fietsen. In de wintermaanden is hij meer in Houten te vinden. Soms een weekje met vakantie. Dan is er een vervanger.
Hoe lang blijf je het nog doen?
Voorlopig heeft Roy er nog heel veel plezier in. Hij wil nog flink wat jaren door.
Heb je nog goeden tips?
“De eerste tip: Push yourself ! Je kunt meer dan je denkt. Ga uit je comfort zone en verleg je grenzen. Daar word je een betere sporter en een beter mens van. De tweede tip: enjoy what you do & be positive, dan hou je het langer vol”.
INFORMATIEF
SPINNING
Door Martijn Kamermans:
Een spinning training is een intensieve fietstraining die plaatsvindt op een stationaire fiets, ook wel een spinningfiets genoemd. Deze fietsen zijn speciaal ontworpen voor indoor fietstraining en hebben instelbare weerstandsniveaus, waardoor je de intensiteit van de training kunt aanpassen. Spinning wordt meestal gegeven in een groepsles onder leiding van een instructeur, maar kan ook individueel worden gedaan.
Belangrijke kenmerken van een spinning training:
- Intervaltraining: De sessies bestaan vaak uit een combinatie van intervaltrainingen met wisselende intensiteiten, zoals sprints, beklimmingen en herstelperiodes.
- Muziek: De training wordt vaak begeleid door opzwepende muziek om de deelnemers te motiveren en de intensiteit op te voeren.
- Cardio en kracht: Spinning richt zich niet alleen op het verbeteren
van het uithoudingsvermogen (cardio), maar ook op het versterken van de beenspieren door middel van weerstand.
- Geen impact op gewrichten:
In tegenstelling tot bijvoorbeeld hardlopen, heeft spinning weinig
impact op de gewrichten, wat het geschikt maakt voor mensen die gevoelig zijn voor blessures. Het is een populaire manier om conditie te verbeteren, calorieën te verbranden en de algemene fitheid te verhogen.
COLUMN
PETER VERHALLEN
DE
KRACHT VAN HET NUTTELOZE
Door Peter Verhallen
‘Nou jongens, een lekkere pot bier, dat hebben we wel verdiend!’ Iedereen kent wel dat gevoel van voldoening na een stevig rondje fietsen. Snoeiharde wind, brandende zon, loeisteile hellingen, donder en bliksem: hoe meer tegenslag, hoe groter de tevredenheid na afloop, een gevoel dat zelfs overgaat in euforie. Maar waar komt al die gelukzaligheid eigenlijk vandaan? En hoe kun je met een rondje fietsen bier verdienen? Dat is wel iets om over na te denken. Een eigenaardig kenmerk van een rondje fietsen is dat het niks oplevert. Met een rit van A naar B kun je zeggen dat er een resultaat is bereikt, maar een rondje fietsen is geen rit van A naar B maar van A naar A. Of beter gezegd, van C naar C. Van clubhuis naar clubhuis. De eindsituatie is gelijk aan de beginsituatie. Er is dus niets bereikt. Een mooie Pinksterdag of een bulderende zuidwester, het maakt geen enkel verschil, het resultaat is en blijft nul. Een rondje
EEN
RONDJE FIETSEN IS DAARMEE EEN VERRICHTING VAN
VOLMAAKTE ZINLOOSHEID
fietsen is daarmee een verrichting van volmaakte zinloosheid. Dat het de afgematte fietser toch voldoening oplevert zegt iets over onze paradoxale omgang met zin en zinloosheid en misschien ook wel over de zin van het leven. Of het ontbreken daarvan.
De Franse filosoof Albert Camus schreef graag over de zinloosheid van het bestaan. In Le Mythe de Sisyphe (1942) maakt hij Sisyphus, de figuur die door de Griekse goden tot eeuwige nutteloosheid gedoemd was tot held van het absurde leven. Wie de realiteit van het leven onder ogen ziet, aldus Camus, kan het probleem ontvluchten door zelfmoord te plegen, of het ontkennen door zingeving te zoeken in een of andere godsdienst. Maar het is veel beter om te doen als Sisyphus, door de absurditeit van het bestaan te aanvaarden en daar juist kracht uit te putten om intensief en hartstochtelijk te leven.
Sisyphus was de koning van Korinthe, zoon van koning Aeolus
van Thessaloniki en vader van de zeegod Glaucus die hij verwekte bij de nymf Merope, om de familiebanden een beetje duidelijk te maken. Sisyphus was een eigenzinnige man die regelmatig het gezag van de goden aan zijn laars lapte. Op een dag was de oppergod Zeus de ongezeglijke Sisyphus helemaal zat en hij besloot hem de meest ernstige straf op te leggen: eeuwige zinloosheid. Sisyphus kreeg als opdracht een zware steen de berg op te rollen. Telkens als hij bijna boven was rolde de steen naar beneden en kon Sisyphus opnieuw beginnen. Hoewel zijn werk zwaar en nutteloos was, vraagt Camus ons in te denken hoe Sisyphus rustig de berg afloopt, zijn steen achterna. Hij wordt zich bewust van het absurde van zijn situatie, maar besluit deze te aanvaarden en koppig door te gaan met leven. Precies dit moment van inzicht is tragisch en kwellend, maar tegelijkertijd Sisyphus’ overwinning. ‘De strijd met een steen is voldoende om het hart van een
mens te vullen’ schrijft Camus in de laatste regels van zijn boek. ‘We moeten ons Sisyphus als een gelukkig mens voorstellen.’
Sisyphus aanvaarde de absurditeit van het bestaan en putte daaruit de kracht om door te gaan. Die koppige volharding schuilt in de ziel van elke fietser. Wij zijn allemaal een beetje als Sisyphus. Samen rollen we een grote steen de Amerongse Berg op. We kunnen het! Jaja, klein zetje nog maar een twee hup! Kijk uit! Kolere, hij rolt alweer naar beneden, die kutkei.
Wat nu te doen? Rondje fietsen dan maar?
MAAIKE SPRINGORUM
DE SECREATARIS IS ZOEKENDE
Door: Maaike Springorum ‘Ik ben op zoek. Nee, niet naar een gravelbike, een nieuwe fietsuitdaging of een mooi trainingsschema, maar – ik zal maar meteen met de deur in huis vallen – naar een opvolger. Mijn bestuurstermijn loopt af en nieuwe prioriteiten maken dat ik graag ‘van kop af ga’. Maar wie wil in hemelsnaam de nieuwe secretaris worden?
Als er iets voor de club moet worden gedaan, zoals het voorbereiden van de BBQ, het bezorgen van het magazine of wat klussen in of aan het clubhuis, dan lukt het meestal wel om vrijwilligers te vinden, maar zodra het woord ‘bestuursfunctie’ valt, wordt het stil of krijgen we reacties als ‘geen tijd’ en ‘te veel werk’. Op zich legitieme argumenten, maar ik weet inmiddels uit ervaring dat het allemaal best meevalt... Ja, natuurlijk kost het tijd, maar echt niet héél veel. En het is werk, maar het geeft ook voldoening. En, niet onbelangrijk, je staat er niet alleen voor. Besturen doe je samen
en dat maakt het, schrik niet, ook gewoon heel leuk!
Sexy imago
Wanneer je na ‘bestuursfunctie’ ook het woord ‘secretaris’ laat vallen, leidt dat niet automatisch tot méér enthousiasme. De rol van verenigingssecretaris heeft nu eenmaal niet bepaald een sexy imago, en er bestaan nogal wat vooroordelen. ‘De secretaris is altijd bezig met papierwerk’, of erger ‘de secretaris is de saaie persoon binnen het bestuur’. Of nóg erger ‘de secretaris is de persoonlijke assistent van de voorzitter’. Hoewel we allemaal stiekem,
deep down, wel weten dat dit niet waar is, wil ik het er tóch even over hebben.
De secretaris is altijd bezig met papierwerk
Natuurlijk, het voorbereiden en notuleren van vergaderingen hoort bij je taken, net als de ledenadministratie. Maar voor die ledenadministratie hebben we meer dan voortreffelijke hulp, dus daar heb je geen omkijken naar. En het is ook niet zo dat er bergen post zijn waar je je doorheen moet worstelen. Als ik de rol kernachtig moet samenvatten, ben je een beetje een schakel tussen
ALS IK DE ROL KERNACHTIG MOET
SAMENVATTEN, BEN JE EEN BEETJE EEN
SCHAKEL TUSSEN ALLES EN IEDEREEN
alles en iedereen. Een duizendpoot. Een spin in het web.
De secretaris is de saaie persoon binnen het bestuur Wonderlijk eigenlijk dat ik het hardop durf te herhalen. Het is natuurlijk altijd lastig om in te schatten hoe anderen naar je kijken, maar ik durf in alle bescheidenheid te beweren dat ‘kleurloos’ en ‘stoffig’ geen stempels zijn die op mij van toepassing zijn. Het is ook niet zo dat je als secretaris alleen maar reactief bezig bent. Integendeel, er is volop ruimte voor een proactieve houding. Omdat je weet wat er speelt, kun je nieu-
we ideeën en initiatieven aandragen en kun je de rol geheel naar eigen inzicht invullen!
De secretaris is de persoonlijke assistent van de voorzitter Nou, dat mocht ‘ie willen’! Natuurlijk is de secretaris er ook om de voorzitter te ondersteunen, maar veel meer nog gaat het hier om samenspel. Zoals eerder gezegd, besturen doe je samen. Met de voorzitter, de penningmeester en de andere leden van het bestuur. Of het nu gaat om het werven van nieuwe leden, het organiseren van ritten en activiteiten of het herinrichten van de bin-
nen- of buitenboel: jij weet wat er speelt en jij bepaalt met het bestuur de koers van de vereniging. De voldoening die dat geeft, is misschien niet zo tastbaar als dat uitgebluste maar o zo lekkere gevoel na een flinke rit, maar het is er wel degelijk. Als je ziet hoe de vereniging draait, hoe iedereen geniet van alles wat er wordt georganiseerd en hoe het terras of clubhuis volstroomt op bijvoorbeeld een zondag of een vrijdagmiddag, dan bekruipt je toch een gevoel van trots. Ik wil niet meteen overdrijven, of mezelf verliezen in poëtische mijmeringen, maar het is toch alsof je de stille kracht bent die ervoor zorgt dat de wielen blijven draaien.
Wie durft?
Dus, wie neemt de kop over? Wie wil écht wat betekenen voor de club en werpt zich op als nieuwe secretaris? Neem als je meer wilt weten gerust contact met me op, of met een van de andere bestuursleden. We vertellen je graag meer en helpen je zo in het zadel!
STANDPLAATS
WIELER TOER CLUB HOUTEN
VOGEZEN
RUSTIGE WEGEN
Door: Martijn Kamermans
Dit jaar gingen we wat minder ver. De standplaats was maar 650 km van Houten en in 6,5 uur rijden was je er al. Dat was een groot voordeel. En op die geringe afstand ligt een prachtig fietsgebied met mooie rustige weggetjes en beroemde cols. Kortom een prima keuze. Het team dat het allemaal moest organiseren bestond aanvankelijk alleen uit
Roy, maar gelukkig wist hij Herman en Servjé over te helen om het team te komen versterken.
Verjaardagstaart
Het hotel lag in het buitengebied, enkele kilometers buiten het stadje Ronchamp. Dat maakte het allemaal lekker rustig. Maar soms ook te rustig, want de bar ging pas om 18.00 uur open. Gelukkig wisten we de bar-dames
WAAR: RONCHAMP
WANNEER: 18 - 25 AUGUSTUS 2024
om te praten, zodat we vanaf dag drie weer meteen aan het bier konden als we terug kwamen van de fietstocht. Het hotelpersoneel deed echt zijn/haar best. Op de verjaardag van Roy en Martin was er zelfs een heuse verjaardagstaart.
Tweepersoonsbed
Maar het hotel had meer bijzonders voor ons in petto. Daar waar andere hotels twee eenpersoonsbedden te -
DE HALVE GROEP WAS BESMET GERAAKT MET HET CORONAVIRUS
gen elkaar aan schuiven als een soort tweepersoonsbed, had dit hotel juist echte tweepersoonsbedden van 1,60 meter breed met één matras en één dekbed. En dat voor twee mannen! Dat werd sommige WTC-‘ers iets te intiem en dan mocht één van de twee op een matje op de grond gaan slapen.
Prachtig weer
Het weer was werkelijk fantastisch. Dat zou je niet verwachten in de groene Vogezen. We hadden alle dagen zon. Er is wel een enorme hoeveelheid regen gevallen, maar dat was gelukkig in de nacht. Dat mooie weer blijkt toch maar weer bepalend voor de beleving.
Groepsfoto
De routes waren als vanouds prima verzorgd zodat we de Ballon d’Alsace, de Grand Ballon, de Planche des Belles Filles en vele andere beroemde heuvels en cols konden beklimmen. We zijn ook nog langs geweest
bij onze oude plek: Auberge la Haute Fourche. Daar konden we prima lunchen bij heel vriendelijke (wat oudere) mensen. Helaas is de herberg wel erg in verval geraakt. De herberg staat al jaren te koop en het zou goed zijn als een nieuwe jonge eigenaar het weer helemaal opknapt.
Kapel van Le Corbusier
En we hebben natuurlijk ook
aan cultuur gedaan. Het dorpje Ronchamp bleek te beschikken over een wereldberoemde kapel, die was ontworpen door Le Corbusier. Je moet ervan houden, het is een betonnen gebouw uit 1955. Maar het is wel een icoon van die tijd en het staat nu op de lijst van Unesco Wereld Erfgoed. We zijn er bijna allemaal naartoe geweest. Sommigen met de fiets, anderen met de auto en weer
De kapel van Le Corbusier, de Notre Dame du Haut
STANDPLAATS
VOGEZEN
RUSTIGE WEGEN
anderen te voet. Dat laatste was dwars door het bos en deze wandelaars kwamen vol schrammen weer thuis.
Al met al een zeer geslaagde standplaats. En zo zie je maar weer: als het minder ver van huis is, kan het ook fantastisch zijn.
Verrassing
En toen kwamen we thuis en bleek er nog een verrassing te zijn. De halve groep was besmet geraakt met het corona-virus. Sommigen waren daar vreselijk ziek van en bij anderen viel de ziekte weer mee. Gelukkig was
WAAR: RONCHAMP
WANNEER: 18 - 25 AUGUSTUS 2024
iedereen een week later weer helemaal gezond.
Voor ons als fietsers is het gebied echt fantastisch.
RECREANTEN
LINIEPONTJE
WERK AAN HET SPOEL
Op een idyllisch plekje vinden de fietsers een rustmoment.
Door: Marijke Oosterbaan
Het was vandaag, 30 augustus, prima weer en vol goede zin gingen we met zeven recreanten op weg naar de Lek via Werk aan de Groene Weg, richting Culemborg. Een voor ons bekende route. Hier konden we opstappen op het Liniepontje, maar eerst voorzichtig
fietsen door een klein hobbelig paadje voor we bij de aanlegsteiger waren. Hier werden we verwelkomd door twee enthousiaste heren die ons naar de overkant konden varen. Wat een prachtig stukje natuur, we genoten allemaal van dit vaartochtje. Aan de overkant aangekomen stonden
De aanlegsteiger richting het Liniepontje.
WAAR: CULEMBORG
WANNEER:30 AUGUSTUS 2024
we bijna recht tegenover Caatje aan de Lek. Er was buiten plek genoeg voor ons in de schaduw. Na de koffie ging de tocht verder richting Vianen.
Iets verder vonden we een super plek voor onze lunch. Precies genoeg voor zeven fietsers. Na de lunch reden we verder naar de fietspont van Vianen en met een ommetje hebben we nog tijd om bij Hajé wat te drinken. Via Nieuw Wulven reden we naar het clubhuis. Een prima afstand vandaag van 42 km. Een leuke opmerking: het leek wel een schoolreisje, zo gezellig was dit.
RECREANTEN
Sommige paden vragen om een wandeling in plaats van fietsen.
WIELER TOER CLUB HOUTEN
GADGETS
MY COLS
ALLE BEKLIMMINGEN OP EEN RIJTJE
Door: Ruud van Elteren
De grootste uitdaging voor fietsers is het bedwingen van bergen. Vooral de hoogste en langste cols. Iedereen heeft zijn eigen herinneringen en hoogtepunten tijdens het fietsen over de bekende heuvels of magische Alpen cols.
Die ene klim vergeet je nooit meer, want hij staat nu in je eigen myCols profiel. Een persoonlijk profiel met al je beklimmingen, tijden, uitdagingen en verhalen.
MyCols heeft een gedetaileerde lijst van 8000 cols. Alle beklimmingen zijn voorzien van een gedetailleerd hoogteprofiel, lengte, hoogteverschil, gemiddeld stijgingspercentage, regio, land, begin- en eindpunt op een kaart.
Met de myCols app kun je al je prestaties bergop bijhouden, van de heuvels in Nederland tot de Alpencols ver boven de boomgrens. De app is gratis te downloaden en wanneer je je registreert
en koppelt met Strava, Garmin of Wahoo, zie je je persoonlijke klimtijden en klimhistorie.
Vind je vrienden in de app (of nodig ze uit), volg ze en geniet van hun activiteiten in je tijdlijn. Zo weet jij als eerste of je vriend de machtige Ventoux of de epische Stelvio heeft beklommen.
GADGETS
MET CLUBLEDEN TOERTOCHTEN
DELEN DIE JE GAAT RIJDEN
CYQL
RITTEN BUITEN DE CLUB
Door: Ruud van Elteren
Naast de wekelijkse clubritten wordt er ook vaak buiten de club veel gefietst. Denk alleen maar aan de klassiekers als LBL of AmstelGold. Vaak wordt via diverse Whatsapp-groepjes van clubleden uitnogingen en afspraken hierover gemaakt. Niet erg toegankelijk voor alle leden.
De app Cyql maakt samen fietsen makkelijker. Via Cyql heb je alle informatie over een gezamenlijke rit, zoals tijdstip, verzamelplek, route, afstand, duur, snelheid en tussenstops, onder één knop.
Zelf ritten plannen
Ieder lid kan een rit aanmaken met Cyql. Andere leden ontvangen notificaties als deze rit voldoet aan hun wensen. Verenigingen kunnen de bekende clubritten uiteraard ook toevoegen! Als je wilt rondkijken in de app kun je de QR code scannen, de app downloaden en inloggen.
Koppeling Strava
Met Cyql kun je verder ook een
koppeling maken met Strava waardoor het zeer eenvoudig is alle gpx routes vanuit Strava direct te importeren.
WTC Houten heeft een eigen gratis account (via NTFU) en er zijn al een aantal gpx-routes aangemaakt in het WTC account.
GRAVELTWEEDAAGSE
APELDOORN
HALFVERHARD
Door: Geurt Breukink
Rond 2017 hoorde ik Michael Baken voor het eerst spreken over gravelen. Ik had toen geen flauw idee waar hij het over had. Niettemin toen ik in 2018 mijn ATB door een tegemoetkomende scooter liet torpederen had ik toch al snel besloten dat er dan maar een Bianchi gravelfiets gekocht moest worden want ATB-en over streng uitgezette routes vond ik toen al helemaal niet leuk…. Ik hield meer van vrijelijk over de Utrechtse
Heuvelrug ATB-en (wat wij eigenlijk nu dan gravelen noemen).
Strade Bianche
Alras ging ik in 2019 naar Siena voor het voltooien van mijn eerste Strade Bianche. Deze al 16 jaar bestaande klassieker is inmiddels tot het zesde ‘monument’ verheven. Maar ook is het gravelen snel bekend geworden sinds oudprof en gravelpionier Laurens ten Dam het een paar jaar geleden met zijn podcast en wielerblad
Bicycling liet overwaaien van de VS naar Nederland. De fotogenie -
WAAR: APELDOORN
WANNEER: 28-29 SEPTMBER 2024 WIELER
HET AANTAL GRAVELFIETSEN
NEEMT GESTAAG
TOE BIJ WTC HOUTEN
ke Strade Bianche deed de rest. Hierdoor kon een NK gravelen niet uitblijven. In 2021 werden Tijmen Eising en Demi Vollering de eerste Nederlandse kampioenen in het Veluwse Epe. Laurens ten Dam is sinds dit jaar bondscoach geworden van de gravelaars. Ook bij de WTC is al snel het idee ontstaan om op zondagmorgen in de winter een graveltocht te houden in plaats van een ATBtocht. Je kunt dus rustig stellen
dat het met enige vertraging maar uiteindelijk goed is aangeslagen. Het aantal gravelfietsen neemt gestaag toe bij WTC-Houten. Er is een gravel-appgroep die inmiddels meer dan 50 WTC-leden telt.
Minimalistische frametassen Sommige leden trekken er inmiddels meerdere dagen achter elkaar op de gravelfiets op uit. Met minimalistische frametassen voor een onderbroek, shirt en broek alsmede een tandenborstel en een oplaadsnoer voor de telefoon wordt het avontuur opgezocht. Inmiddels heeft de WTC in verschillende samenstelling al lange weekenden gebivakkeerd in de Lorraine. Dit gebied laat zich ook omschrijven als een gravelwalhalla. Maar het zou andere gebieden als de Eifel, Ardennen en Sauerland te kort doen om de Lorraine als enige gebied aan te merken. Wanneer je op zoek bent naar gravelroutes op de onderschei-
GRAVELTWEEDAAGSE
APELDOORN
HALFVERHARD
den sites dan is er veel avontuur te vinden.
Gravel tweedaagse
Het bovenstaande gaf Jeroen Piket, Harry van Wijk en mij de inspiratie om een gravel tweedaagse te organiseren voor de WTC. Het leek ons mooi om met een leuke groep het avontuur op te zoeken. Althans wij drieën vonden vooral dat het een avontuur moest worden. Zowel in 2023 als dit jaar waren wij genoodzaakt binnen no time de inschrijving te sluiten. In 2023 gingen wij met 26 leden en in 2024 met 30 leden
op het eerste weekeinde na de afsluiting van het zomerseizoen op pad naar Apeldoorn alwaar in een jeugdherberg werd overnacht. Het eerste jaar ontvingen wij wat klachten dat het te zwaar was (te veel kilometers en te veel mul zand). Dit jaar had ik de route iets korter gemaakt en wat zandsegmenten eruit gehaald. Ook had ik de route in tegenovergestelde richting ontworpen. Aan het einde van de tweedaagse was iedereen erg tevreden. Weliswaar op de eerste dag wat regenspetters maar dat heeft de pret niet gedrukt.
WAAR: APELDOORN
WANNEER: 28-29 SEPTMBER 2024
Inmiddels zie ik dat veel leden het gravelen niet beperken tot het winterseizoen. Ook in de zomer zie ik nog veel gravelritten langs komen op Strava. Kortom, gravelen is een volwassen loot aan de WTC-boom geworden.
RECREANTEN
MIDWEEK
VAKANTIEPARK
Tekst: Gerry Bijsterbosch, Bep
Goud en Ria Tangelder
1e dag: heenweg
Om 10 uur zouden we vanaf het clubhuis vertrekken en dat is aardig gelukt. Geweldig dat Anneke wilde rijden met de spullen. Alles werd geladen. Een paar fietsers die de fietstassen nog wat minder zwaar wilden hebben konden op het laatste moment nog wat spullen in de auto leggen. We reden richting Beusichem waar de eerste koffiestop was: ’t Veerhuys. Daarna werd gefietst richting Buren. De tweede oversteek per pont was bij Tiel, waar een broodje werd gegeten. Onderweg was er nog een ongelukje. Bep botste op haar voorganger (we moesten plotseling naar links, knooppunt te laat gezien). Behoorlijke schaafwonden en een gekneusde rib waren het gevolg. Maar ze fietste dapper door. Daarna volgde het pontje Ooijen richting het vakantiepark Herperduin. Daar stonden Stien en Anneke al klaar. Blij verrast waren we
met de mooie en ruime huisjes. Met z’n allen dronken we koffie en smulden van de appeltaart. Aan het begin van de avond vertrokken we naar ‘Pan&Zo’ om te eten. Deze dag werd 65 km gefietst met prima weer.
2e dag
Ellen was zo lief om de bestelde broodjes voor ons huisje om negen uur op te halen, zodat we lekker konden ontbijten. Direct
WAAR: HERPEN
WANNEER: 13 - 17 MEI 2024
daarna dronken we koffie in het huisje van Stien, Marijke, Jeanne en Andrea. We besloten om een korte route te rijden. Marijke vertelde dat we waarschijnlijk geen restaurants zouden tegen komen, dus moesten we voor eigen drinken zorgen. We namen een pauze op het terras van snackbar Wimpie, die gesloten was. Verschillende schoolklassen kwamen we tegen (groep 8) die meededen aan een Boomfeestdag. Het was een
WIELER TOER CLUB HOUTEN
vrolijk gezicht, elke school had een ander kleur hesje. De mooie plassen bij Lithoijen werden gepasseerd met onderweg allerlei plaatsnamen waar we nog nooit van gehoord hadden zoals Geffen en Heesch.
Terug op het park was het tijd voor thee, koffie of een wijntje of biertje. Half zeven werden we verwacht in restaurant Nieuw Schaijk. Een gezellig restaurant met heerlijk eten. We fietsten 48 km, wederom met mooi weer.
3e dag
Na het ontbijt is het tijd voor een kop koffie bij Marijke. De groep maakt zich klaar voor een mooie rit door de bossen richting Grave. Grave werd even toeristisch bekeken. In dit leuke plaatsje, met alle leuke winkeltjes werden diverse cadeautjes voor het thuisfront gekocht. Tijdens de
lunch bij ‘Moeders’ was er weer voldoende ‘stof’ voor een praatje. Daarna werd de tocht vervolgd langs de mooie oevers van de Maas. Helaas werd de groep hier toch getroffen door een enorme stortbui. Met regenpakken aan werd de rit vervolgd richting het park. Hapjes werden daar klaargemaakt en bij Marijke genoten we een gezamenlijke borrelmiddag. Nog even werd nagepraat en het laatste nieuws bekeken en daarna was het ‘snaveltjes dicht en oogjes toe’.
4e dag
De weersvoorspelling voor deze dag zag er niet goed uit. Tijdens het gezamenlijk koffie drinken was het de vraag: ‘Gaan we fietsen of niet’. Maar het weer viel reuze mee, dus stapten we wel op onze stalen rossen. Jeanne en Marijke besloten om een korte route te
maken zodat als het weer slecht werd we snel thuis konden zijn. De route leidde ons naar Nistelrode waar een grote kermis was opgesteld. Met onze knooppunten kwamen we even in de knoop maar na een beetje speurwerk lukte het de juiste weg te vinden. Het werd een prachtige tocht in een weidse omgeving met zicht op kleine koeien die los in het veld liepen en ons nieuwsgierig aankeken. Bij de koffiestop konden we heerlijk buiten zitten. Hier werken verstandelijke beperkte meisjes en jongens die gelijk met vachtjes naar buiten kwamen waar we op konden gaan zitten. Toen we onze tocht gingen vervolgen werden we door hen allen uitgezwaaid. Doordat het een korte tocht was waren we rond 13.00 uur thuis en gingen de één lunchen op het park en de ander nog fietsen, zwemmen, wande -
RECREANTEN
MIDWEEK
VAKANTIEPARK
len of ontspannen. Het avondeten werd wederom genuttigd bij ‘Pan&Zo’, wat wederom voortreffelijk was. ’s Avonds wordt de terugreis voorbereid.
5e Dag: terugweg
De dag dat we naar huis gaan is de voorspelling voor het weer wederom slecht, vooral voor de middag. Daarom willen we zo vroeg mogelijk gaan vertrekken. Anneke Pol was al om 9.00 uur op het park om onze spullen op te halen. Bep Goud, met haar gekneusde rib, reed met Stien mee naar huis. Rond half 10 vertrekken we om dezelfde weg te rijden zoals de heenweg was. De gang zat er goed in. Uiteindelijk viel het weer, wederom, reuze mee. In Tiel werd koffie gedronken bij een bakkerswinkeltje. We mochten zelfs gebruik maken van het personeelstoilet. Tijdens het laatste stuk naar huis we zijn nog gestopt bij verschillende bankjes om te lunchen. Twee pontjes voeren ons over de wateren. Een
rit naar Beusichem bespaarde ons een extra pontje. Het laatste stuk reden we over de dijk en zo naar Houten waar we om 15.00 uur bij het clubhuis arriveerden en de door Anneke vervoerde spullen klaar stonden. Wij kwamen wederom droog over want pas tegen de avond begon het te regenen. We kijken terug op een bijzondere midweek met een gezellige groep. We kunnen er weer voor een jaar tegen!
WAAR: HERPEN
WANNEER: 13 - 17 MEI 2024
2.200M2 ECHT!SPORT PLEZIER
CLUB PIAZZA SPORTS
EXCLUSIEF SPORTCENTRUM
Train op de nieuwste Tomahawk IC7 fietsen
Test jouw maximale wattage tijdens de FTW-testlessen
Gratis conditietest en Inbodyscan
Ruim aanbod in Spinninglessen en diverse groepslessen
Persoonlijke begeleiding door onze Fitness Coaches
Gratis kinderopvang op alle doordeweekse ochtenden
Gratis Turks stoombad, Finse sauna en infra-rood sauna
Bel ons snel voor een gratis proefles of kom gerust eens langs!
Piazza sports health & fitness club Houten
*Vraag bij
TEUTOTOCHT
TEUTOTOCHT WIELER TOER CLUB HOUTEN
DE SCHONE DRIE-EENHEID
EEN BESPIEGELING
Door: Peter Verhallen
‘Alle goede dingen bestaan uit drieën’, zegt het spreekwoord. Waar die wijsheid vandaan komt, weet niemand. Er is ook wel wat op af te dingen. Zo zijn er beslist goede dingen die uit tweeën bestaan, zoals de wielen van een fiets, een hartstochtelijke liefde tussen twee personen of een dubbele boterham met kaas.
Goede dingen in viervoud zijn er ook, denk maar aan de Vierdaagse van Nijmegen of aan die vier jongens uit Liverpool die in de vroege jaren zestig een potje muziek gingen maken en daarna uitgroeiden tot de meest succesvolle band uit de geschiedenis. The Fabulous Four. In weerwil van bovengenoemde volkswijsheid zijn fabuleuze dingen in drie delen moeilijker te vinden. Sterker nog, de meeste drievoudige zaken zijn een beetje sneu, zoals de neefjes van Donald Duck, de triangel, de Drie van Breda of de Reliant, het driewielig autootje waarin eigenlijk niemand gezien wil worden. Is
er dan helemaal geen glanzende expressie van het getal drie onder de zon? Toch wel, en zelfs heel dicht bij huis: de Teutotocht! De Teutotocht? Jazeker. Neem om te beginnen de naam van deze WTC-klassieker. Die bestaat uit drie lettergrepen, die alle drie met een T beginnen. Het is een perfectie alliteratie. Proef aandachtig de naam Teutotocht, laat
je tong driemaal tegen je verhemelte klikken en je krijgt onmiddellijk zin op je fiets te springen. Tatataa... Teutotocht!
De drievuldigheid van de Teutocht zit niet alleen in de naam, maar ook in de uitvoering. Het is een driedaagse koers, driedelig symmetrisch opgebouwd. De eerste dag voert van Houten naar de plaats van bestemming, de
TATATA... TEUTOTOCHT
tweede dag is de kers op de Teutotaart: een ronde om de plaats van bestemming. Op de derde dag voert de koers weer terug naar Houten. Het is een ijzersterk concept voor drie dagen sportief en sociaal plezier, met een houdbaarheidstermijn van nog vele, vele jaren.
Het middelpunt van de Teutotocht was dit jaar Raalte, hoofdstad van het Overijsselse Salland. Het verblijf aldaar was georganiseerd door Engelien, Maaike en Maria; Frits, Leon en Ton hebben de routes uitgestippeld voor respectievelijk de C- en de B-groepen. Op vrijdag 6 september stonden 44 Teutotoerders aan de start bij het clubgebouw. Er stond een straffe oostenwind, maar dat kon de frisse moed niet deren. Op weg naar Raalte!
In elke etappe hebben de routebouwers één koffie- en één lunchstop ingebouwd. Zo streek de B-groep voor de lunch neer aan de oever van de IJssel bij eetcafé Meadow, een terras met magnifiek uitzicht over de rivier
en aan de overkant de stad Deventer. Na de lunch trok het peloton nog kilometers langs de IJssel noordwaarts, om tenslotte met het pontje van Wijhe naar de overkant te varen.
De IJssel is de enige van de grote rivieren die naar het noorden stroomt, in plaats van naar het westen. Dat komt doordat de IJssel de oude loop volgt van de Rijn, die lang geleden vanuit het huidige Zwitserland helemaal noordwaarts naar de Noordzee stroomde. Maar in de voorlaatste IJstijd, zo’n 150 duizend jaar geleden, drongen reusachtige gletsjers ons land binnen en duwden
WAAR: RAALTE
WANNEER: 6-8 SEPTEMBER 2024
grote zandmassa’s voor zich uit: de Sallandse Heuvelrug, Montferland, de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug. In dit barre natuurgeweld was de Rijn gedwongen zijn stroom naar het westen te verleggen. Nog altijd is bij Wageningen mooi te zien hoe de Rijn een beetje ongelukkig tegen de Grebbenberg aan kabbelt. Maar toch, een stukje stroomopwaarts ter hoogte van Arnhem slaagde een eigenwijs zijriviertje van de Rijn erin de stuwwal te doorbreken en het oude dal van de Rijn te heroveren. In zekere zin is de IJsselvallei dus te beschouwen als het oudste rivierdal van Nederland.
Na de oversteek van de IJssel was Raalte niet ver meer. Alle Teutotoerders nestelden zich in hotel De Zwaan in het centrum van Raalte. Daar was het fijn uitrusten met een lekker drankje en vervolgens een diner dat unisono veel waardering genoot.
Naast hotel De Zwaan staat de Basiliek van de Heilige Kruisverheffing. Deze statige neogotische
TEUTOTOCHT
DE SCHONE DRIE-EENHEID
EEN BESPIEGELING
kerk verdient speciale vermelding omdat in februari 1962 Harry Pronk – ook als Teutotoerder aanwezig – in deze kerk is gedoopt. Het is moeilijk voor te stellen dat Harry met zijn forse postuur ooit in een doopvont ter grootte van een afwasteiltje heeft gelegen, en toch is het werkelijk gebeurd. De pastoor van Raalte heeft er, voor zover bekend, geen hernia aan overgehouden.
Op de tweede dag voerde de route door grote delen van Twente
en de Sallandse Heuvelrug, met in de finale de beklimming van de Holterberg, het epicentrum van de Teutotocht 2024. Voor het zover was kon de B-groep zich van brandstof voorzien in Pannenkoekerie Den Markenrichter in Ambt Delden. Wat het verschil is tussen een pannenkoekerie en een pannenkoekenhuis? Wel, in een pannenkoekenhuis kan je gewoon een pannenkoek eten, met stroop of met bastersuiker, maar een pannenkoekerie presteert
het om met een beperkt aantal ingrediënten (spek, ham, kaas, ui, champignons, peer, appel en banaan) meer dan honderd verschillende pannenkoeken op de menulijst te zetten. Dat is gastronomie waar hogere wiskunde bij komt kijken!
Spek met peer en banaan, of ham met peer en ui, het maakt weinig uit, een pannenkoek blijkt een prima voedingsbodem om hard op te kunnen fietsen. Het werd knallen op de gevreesde Holterberg!
ZOWEL OP DE HEEN ALS DE TERUGWEG WIND OP DE KOP
“Viel eigenlijk best mee”, was het veelgehoorde commentaar na afloop. Je zou bijna denken dat pannenkoeken op de dopinglijst van de UCI thuishoren. Terug in hotel De Zwaan was het wederom gezellig nakeuvelen met hapjes en drankjes. En lekker eten! Het goed verzorgde diner viel wederom zeer in de smaak. Overigens was ook over de kwaliteit van de kamers en de bedden iedereen te spreken. Engelien,
Maaike en Maria: hotel De Zwaan was een goede keus. Op de derde dag van de Teutotocht voert de koers terug naar Houten. De B-groep stak de IJssel over via de brug bij Zwolle, daarna westwaarts over de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug. De C-groep nam hetzelfde pontje over de IJssel als de B-groep op de eerste dag, maar dan in omgekeerde richting. Waar iedereen in dezelfde mate
last van had, was de straffe tegenwind. Zowel op de heenweg als op de terugweg wind op kop, is dat wel eerlijk? Nou nee, misschien niet, maar de hemel geeft nu eenmaal geen cadeautjes. Uiteindelijk kwam toch iedereen terug in Houten, moe maar voldaan. En dat laatste was precies de bedoeling. Drie hoeraatjes voor de Teutotocht! Hoera! Hoera! Hoera!
RECREANTEN
FIETSTWEEDAAGSE
FIETSDRIEDAAGSE WORDT TWEEDAAGSE MET VEEL KERSEN
Door: Marijke Oosterbaan
Tijdens de fiets driedaagse fietsen we maandag, woensdag en vrijdag een route van 60 km. Dit doen we al jaren, maar het animo voor een lange route van 60 km, wordt wat minder.
De eerste dag
maandag 1 juli starten we om 10 uur met een klein groepje van 6 recreanten. Gelukkig weet Stien een mooie route via Harmelen. Via het oude dorp fietsen we langs het kanaal, wat wel een
lang, recht stuk is, richting Harmelen. Het weer valt gelukkig mee na al die regen die we al hebben gehad. In Harmelen is het hotel gelukkig open op maandag, zodat we daar neer strijken voor ons eerste bakje koffie. En we
RECREANTEN
kunnen buiten zitten. We fieten door richting Woerden waar we in een klein parkje met bankjes, ons brood op kunnen eten. De route gaat verder via Linschoten en Montfoort naar IJsselstein. Dit vind ik het mooiste stuk van de route. Na even zoeken komen we aan bij de Kloostertuin in het centrum van IJsselstein. Het is een heerlijk beschutte plek en ook hier konden we lekker buiten zitten onder parasols. Het is een mooie plek midden in het stadje. Via een prima route fietsen we verder richting clubhuis. Het was weer een goede dag.
De tweede dag
Woensdag 3 juli: het weer was veel te slecht met veel regen en wind. Dus helaas gaat deze route niet door.
De derde dag: Kersenroute
Vrijdag 5 juli is de kersenroute. We starten met 9 recreanten. Iedereen is vrij om te kiezen met welke groep hij of zij meefietst. Dit kan 30, 40 of 60 km zijn.
WAAR: BUNNIK
WANNEER: 5 JULI 2024
De 60 km groep gaat naar de
Hoenderik bij Tricht, een vaste stek in ons programma. Het was nog even spannend wat we gaan doen. De weersverwachting is niet geweldig en er staat behoorlijk wat wind. In deze groep zijn er twee op een gewone fiets, maar wij redden dit best. We vertrekken om 10 uur en zien wel hoever we komen. Marijke fietst voor, eerst met Bep en later met Bram. We nemen de kortste weg naar Beusichem omdat we niet nat willen regenen en de wind valt tegen. We nemen de pont over de Lek en gaan wat drinken bij de
Buren. Dit was vroeger de Blusser. Ze hebben een heel grote parasol waar wij blij mee zijn, zo kunnen we buiten zitten. Helaas gaat het weer regenen en we besluiten om dan maar verder te gaan met regenkleding. Via Google Maps vindt Bram de snelste route naar Tricht, want hier hebben we afgesproken bij de Hoenderik. Dit is maar een half uurtje fietsen. In de Hoenderik verwachten ze ons al. Voor iedereen staat er een bakje met kersen klaar. Ze zijn heerlijk. Natuurlijk bestellen we weer de overheerlijke appeltaart. Die wordt al jaren zelf gebakken. Het
RECREANTEN
FIETSTWEEDAAGSE
FIETSDRIEDAAGSE WORDT TWEEDAAGSE MET VEEL KERSEN
blijft een gezellige plek onder het scherm. We besluiten om de oorspronkelijke route af te maken via Marienwaard. Het is droog en de wind valt mee. In Culemborg gaan we nog wat drinken bij Brownies en downieS en dan met de pont de kortste weg naar het clubhuis. We hebben toch nog 47 km gefietst. In het clubhuis is de andere groep er al en staat Lidy voor ons klaar met extra lekkere zoutjes.
WAAR: TRICHT
WANNEER: 5 JULI 2024
Ook de 40 km groep had last van de regen en stond in dubio wat te gaan doen. Met een iets verkorte route kwamen ze aan bij fruitbedrijf Pater. Hier werden ze verwelkomd door Hanny met een bakje kersen voor iedereen.
Al met al een prima dag voor iedereen. Ondanks regen en wind was het een prima fietsdag.
INTERVIEW
REMY THIJSSEN
EEN MOOIE FIETSLIEFHEBBER ONDER EEN APENBOOM
door Peter Verhallen
Remy Thijssen, wie kent hem niet? Hij rijdt al vele jaren rond in het WTC-peloton, een snelle fietser maar ook iemand die vriendelijkheid uitstraalt en oprecht geinteresseerd is in het wel en wee van zijn clubgenoten.
Remy is ook kritisch, hij aarzelt niet om anderen op hun hinderlijk of onveilig rijgedrag aan te spreken maar altijd met de wellevendheid van een gentleman.
“Hij is de mooiste man van de fietsclub,” vindt mijn vrouw. Met excuses aan alle andere mannen ben ik natuurlijk de laatste om haar oordeel in twijfel te trekken. En omdat de redactie van WTC-magazine vooral ook een móói blad uit wil brengen, is er alle reden om Remy daarin een plaatsje te geven.
Voor een gesprek met Remy ben ik bij hem thuis uitgenodigd. In de voortuin van zijn huis staat een machtige Araucaria, een apenboom zoals Remy hem noemt.
“Hij is nog van de vorige bewo -
ner geweest,” zegt Remy. “Destijds was het een piepklein boompje maar inmiddels torent hij boven het huis uit. Toch is hij nog gaaf en groen, ook aan de onderzijde waar bij andere oude coniferen vaak de takken afsterven. Zolang hij zo mooi blijft laten we hem natuurlijk gewoon staan.”
Binnen in de warme huiskamer hangen kunstwerken aan de muur en ook een fraaie antieke wandklok. “Dat is een geschenk van mijn ouders voor ons huwelijk, nu 40 jaar geleden,” zegt Remy. “Toen had de messing rand van de wijzerplaat nog een heldere glans maar in de loop van de tijd is hij doffer en donkerder geworden. De klok vergrijst met ons mee”, grapt Remy.
Je bent niet alleen 40 jaar getrouwd, maar ook al heel lang lid van de WTC. Wanneer ben je bij de club gekomen? “In 1989, inderdaad lang geleden. Voor die tijd fietste ik al met een clubje vrienden, maar het was
moeilijk om daar regelmaat in te vinden omdat er steeds mensen verhinderd waren. Via een bericht in ’t Groentje maakte ik kennis met de WTC. Ik werd lid en meteen zat de vaart erin. Sinds die tijd heeft het fietsen mij niet meer losgelaten.”
Hoeveel kilometer fiets je per jaar?
“Ik heb geen idee, ik hou dat niet bij. Zeg maar dat het heel veel is. Ik fiets ook veel met Cathy, maar dan op een gewone fiets. Cathy heeft geen racefiets, ze houdt niet van dat snelle gedoe.”
Naast al het fietsen doe je ook nog aan hardlopen, toch?
“Jawel, ik heb meer dan vijftien jaar een hardloopgroepje geleid binnen de WTC, dat was heel leuk om te doen. Helaas heeft een achillespeesblessure daar een einde aan gemaakt. Het ging niet meer. De blessure geneest wel en ik kan nu weer hardlopen maar het is niet meer zoals het geweest is.”
INTERVIEW
REMY THIJSSEN
EEN MOOIE FIETSLIEFHEBBER ONDER EEN APENBOOM
Je bent wel een man van de continuïteit – je hebt ook heel lang voor NS gewerkt.
“Toen ik van school kwam, begin jaren 80, zat de economie in een dip. Er was veel werkloosheid en het was, ook voor technisch geschoolde mensen, moeilijk om werk te vinden. In een advertentie zag ik dat NS kandidaten zocht voor een machinistenopleiding. Machinist, waarom ook niet, dacht ik en ik heb gesolliciteerd. Met gedeeltelijk succes, want voor machinist werd ik niet geschikt bevonden maar ze konden me wel voor rangeerwerk gebruiken. Dat vond ik ook goed, want ik was allang blij dat ik werk had.”
“Uiteindelijk ben ik in Den Bosch aangesteld als stationassistent, zoals dat toen heette. Ik had verschillende werkzaamheden, zoals het in- en uitklaren van fietsen en bagagestukken, die reizigers vooruitstuurden naar hun vakantieadres. Die service van NS bestaat nu niet meer. Ik heb ran-
geerwerk uitgevoerd, heen- en weer schuiven van wagons van tientallen tonnen. Allemaal zwaar werk maar ik heb ook achter het loket gezeten om kaartjes te verkopen. Dat werd een markant succes, want achter de loketten van station Den Bosch heb ik Cathy ontmoet!”
“Alle planning voor de dienstregeling van NS werd in die tijd nog met de hand uitgevoerd. Planners waren bezig met potloden en gummetjes om de lijnverbindingen uit te tekenen. Toen de eerste computers op de consumentenmarkt verschenen dacht ik: daar moeten we iets mee kunnen doen. Zo maakte ik de introductie van de automatisering mee, ach-
ter de schermen van NS. Sinds die tijd ben ik met de ICT meegegroeid. De ICT-afdelingen werden steeds groter en vulden zich met opgeleide specialisten. Daar zat ik dan tussen, terwijl ik als enige zogezegd met mijn poten in de klei heb gestaan. Ik kon daardoor een brug vormen tussen theorie en werkvloer, kon snel overzien welke ICT-producten in de praktijk toepasbaar waren en welke niet.”
Je bent nu gepensioneerd –als je op je loopbaan terugkijkt, wat valt je dan het meeste op?
“Het OV is natuurlijk veel groter geworden, NS alleen al vervoert meer dan een miljoen reizigers
AAN DE MUUR HANGT EEN COLLECTIE BORDUURWERKEN
DIE REMY
ACHTERSTEVOREN HEEFT INGELIJST
per dag. Het maatschappelijk belang is daarin meegegroeid. De politiek speelt daarbij een pregnante rol, niet altijd ten goede doordat rechtse partijen de neiging hebben voorrang te geven aan het wegverkeer en de auto. En omdat de Rijksbegroting in evenwicht moet blijven, gaat dat rechtstreeks ten koste van het openbaar vervoer.”
“Een grote achteruitgang was de opsplitsing van het spoorbedrijf, midden jaren 90. Het nieuwe ProRail kreeg het beheer van de infrastructuur, NS mocht daarover de treinen laten rijden. Mensen die goed op elkaar waren ingewerkt werden opeens over twee organisaties verspreid. Bovendien was de dienstverlening niet langer het hoogste goed, maar de rendabiliteit. Er moest geld worden verdiend! Maar feitelijk onttrok de overheid zich hiermee aan haar verantwoordelijkheid voor een goed functionerend vervoerstelsel waarmee de burger en de samenleving waren gediend.”
Pfoe! Gauw terug naar de fiets. Wat zijn de mooiste fietsmomenten die je hebt meegemaakt?
“In clubverband denk ik vooral aan de Standplaatsmeerdaagsen, in de Franse Alpen en Noord-Italië, met machtige cols als de Bonette en de Stelvio. Ik heb ook de Marmotte gereden, ook mooi, maar dat is maar één dag. Het mooie van een Standplaats is dat je dagen achter elkaar echt aan het fietsen bent. Toch hoeft het niet altijd groots te zijn, of ver. Zo’n gravelrit naar Apeldoorn, daar kan ik ook echt van genieten!”
Heb je, naast al dat sporten, nog andere bezigheden of hobby’s?
“Ja we hebben twee kleinkinderen, een tweeling waar we één dag in de week voor zorgen. Dat zijn leuke opa- en omadagen maar intensief, want die kleintjes eisen de hele dag je aandacht. En ik verzamel borduurwerk.”
Borduurwerk??
“Ja, maar niet gewoon. Ik zal het je laten zien.”
Remy neemt me mee naar zijn werkkamer, waar ook zijn racefiets staat gestald (‘nee, die staat meestal in de huiskamer’). Aan de muur hangt een collectie borduurwerken die Remy achterstevoren heeft ingelijst, dus met de achterkant naar voren.
“Borduurwerk is aan de voorzijde altijd met zorg zo netjes mogelijk gemaakt maar de achterzijde
INTERVIEW
REMY THIJSSEN
EEN MOOIE FIETSLIEFHEBBER ONDER EEN APENBOOM
is eigenlijk veel boeiender. Daar toont zich het werkproces: de afbeelding is nog steeds zichtbaar maar deze hangt vol met niet-afgewerkte losse draadjes, die in alle kleuren kriskras door elkaar lopen.”
Verbouwereerd kijk ik naar de Molen van Van Ruisdael en het Melkmeisje van Vermeer in een soort harige vorm en concludeer dat Remy in staat is met onbevangen blik nieuwe schoonheid aan dingen te ontdekken, zelfs aan de achterkant. Dat schept mogelijkheden voor mijn laatste vraag:
Zie jij dingen aan de WTC die beter kunnen, of anders?
“Ik zag dat in Nieuwegein een wielergroep actief is, speciaal voor vrouwen, die één avond in de week met elkaar gaan fietsen. Waarom bestaat zoiets in Houten niet? Er zijn vast genoeg dames bij de WTC die dat ook wel zouden willen.”
Een damesafdeling van de WTC. hier lonkt een zegenrijk perspectief, zeker nu het Nederlandse da-
meswielrennen internationaal zo aan de weg timmert. De dames moeten het natuurlijk wel zelf organiseren maar de opbrengst kan groot zijn. Ze hoeven dan de oeverloze discussies over tubeless banden, kettingbladen en krans-
jes niet meer aan te horen en kunnen lekker over damesdingen kletsen. Zoals bijvoorbeeld over wie de één-na-mooiste man van de WTC is!
VERGROENING
TUIN EN TERRAS
VAN TEGELWOESTIJN NAAR TUINPARADIJS
Door Peter Verhallen
Het kan niemand ontgaan zijn: het terras rond het clubhuis heeft een metamorfose ondergaan. Waar eerst een grote leegte was, een kale vloer van grauwe stoeptegels waar nog geen grasspriet op groeide, zien we nu beminnelijke bloemperken met diverse soorten struikgewas. In het midden van de tuin staat nu een massief houten pergola met daaronder bijpassende tuinmeubels. Klimplanten zoeken langs de staanders van de pergola een weg omhoog.
Tuinparadijs
Natuurlijk is al dit moois niet uit de lucht komen vallen. Aan de oorsprong van het idee om het WTC-terras te ‘vergroenen’ staat bioloog Peter Maarleveld, die sinds zijn pensionering in 2021 als vrijwilliger werkt voor de Milieuwerkgroep Houten. “Al die leuke mensen op de fietsclub, ik gun ze wel een groen uitzicht”, dacht
Peter. Samen met Carel Deckers, eveneens lid van de Milieuwerk-
groep, maakte hij een plan. Natuurlijk konden Peter en Carel dat plan niet alleen uitvoeren, dus ze gingen clubleden polsen om een handje te helpen. Dat lukte. In eerste instantie sloten Erik
Beek en Maria Slootmaekers zich aan bij wat vanaf dat moment de ‘groencommissie’ ging heten. Later meldden zich Rina Roelfs, Annemiek van de Rijt, Wim van Esschoten, Paul Naus en nog meer
leden die af en toe een dagje kwamen helpen. “Geweldig leuk dat er zoveel mensen spontaan bereid waren om de handen uit de mouwen te steken”, zegt Peter daarover. Daar bleef het niet bij,
want geheel onverwacht meldden zich Ruud van Elteren en Kris van Lieshout die zomaar een pergola wilde bouwen. Die pergola was niet in het plan voorzien, maar het zou wel de kroon wor-
den op het nieuwe terras, beter gezegd het nieuwe tuinparadijs van de WTC.
Voor het zover was moest er nog het een en ander gebeuren. Vele handen maken licht werk, zegt
VERGROENING
TUIN EN TERRAS
VAN TEGELWOESTIJN NAAR TUINPARADIJS
het spreekwoord, maar toch werd het nog een hele klus. Om te beginnen het ‘tegelwippen’: maar liefst duizend stoeptegels zijn uit het terras verwijderd, met een totaalgewicht van 9,5 ton. Dat is even zwaar als twee volwassen olifanten! Gelukkig was de gemeente Houten bereid de beide olifanten gratis af te voeren.
Grond kruien voor soep
De tegels waren eruit, tuingrond
moest erin. Twee machtige zwarte bergen grond werden voor de poort uitgestort en met man en macht (vrouwen ook) naar binnen gekruid. De vele regen in november 2023 maakte het werk niet gemakkelijker, want de 42 kubieke meter kletsnatte grond werd nog veel zwaarder dan twee olifanten, eerder een hele kudde! Ondertussen kwam Bert Scheepbouwer, ook weer geheel spontaan, met een grote pan
soep aanzetten om de zwoegende kruiwagensjouwers van spierversterkende bruine bonensoep te voorzien.
De winter was een periode van relatieve rust maar in het vroege voorjaar werd het tijd om planten in de verse grond te zetten. Peter Maarleveld hecht aan biodiversiteit en heeft daarom gekozen voor verschillende struikgewassen met bloemen en bessen, waar dan weer bijen, vlinders, an-
dere insecten en ook vogels van kunnen profiteren. Een bloemlezing: als bodembedekkers zijn er de gele dovenetel en het kruipend zenegroen, een nectarplant voor bijen en vlinders.
Zichtbaar groen
Dan is er de kardinaalsmuts met zijn lieve bloemdoosjes. Giftig voor mensen maar de zaden zijn lekker voor vogels. De egelantier met zijn venijnige stekels maar zijn mooie bloemen trekken insecten. Peter is dol op de vuilboom, een struik uit de wegedoornfamilie, met zijn vlezige bladeren. De haagbeuk kan vele meters hoog worden en zal straks
het lelijke hek om het terras geheel uit het zicht onttrekken. Er zijn de rode en de gele kornoelje en de Toscaanse jasmijn, met zijn geurende bloemen. De jasmijn groeit langzaam maar ook die gaat straks het hek bedekken. Er staat brem met zijn goudgele bloemen en tenslotte is er duindoorn met zijn zurige bessen, waar in de Provence mensen jam van maken. Dat doen wij waarschijnlijk niet maar het is aardig om te weten dat bessen die te lang blijven hangen in de winter gaan gisten waardoor ze alcohol produceren. Wetenschappers hebben ontdekt dat vogels die ervan eten, dronken
worden. Wees dus niet verbaasd als je komende winter een lijster of een merel ondersteboven ziet vliegen, want dat komt gewoon door de duindoorn.
Het mooie van een biodiverse tuin is dat levende planten en dieren er de dienst uitmaken. Dat is een groot verschil met stoeptegels. De struiken en klimplanten blijven groeien, bieden leefruimte en voedsel aan insecten en vogels. Er ontstaat een klein paradijsje waarin het goed toeven is om samen te genieten van de après-velo. De bijen zoemen, de vlinders fladderen en de wielewaal zingt zijn lied.
RECREANTEN TERUGBLIK 2024
DE GANG VAN ZAKEN
Door: Vincent Geertsen
Hoewel de weergoden ons afgelopen jaar niet altijd goed gezind waren, kunnen we als recreanten weer terugkijken op een geslaagd
fietsseizoen. Het leek wel of de vrijdag favoriet was bij Pluvius en zijn kornuiten om ons dwars te zitten. Gelukkig maar dat veel recreanten zich niet lieten kennen.
Ook met regenkleding aan kan je tenslotte een mooie tocht maken en hoef je een gezellige middag niet zo maar te laten schieten. Waarom fietsen onze recreanten en natuurlijk ook de tourleden toch zo graag, vraag je je wel eens af. Fietsen zit natuurlijk in de Nederlandse cultuur, maar recreatief fietsen in verenigingsverband voegt daar een extra dimensie aan toe. De gezamenlijkheid creëert saamhorigheid en gezelligheid. En dat maakt het ook zo mooi, iedere vrijdag weer.
Verschillende gebieden
Wij zijn hier in Midden-Nederland ook nog eens bevoorrecht door de unieke ligging. We kunnen onze bestemmingen heerlijk afwisselen. De ene keer naar het rivierenlandschap, dan weer naar de bossen, naar weilanden met koeien of naar stedelijk gebied. En vergeet natuurlijk de boomgaarden in onze eigen Kromme Rijnstreek niet. Het ligt allemaal op fietsafstand van Houten. Niet te versmaden tijdens al onze
fietstochten is de gewoonte om halverwege de tocht een gezellig café te zoeken voor koffie of thee en soms zelfs een taartje. Als we dan naar onze favoriete pleisterplaatsen kijken, ontdek je meteen de gevarieerdheid van onze bestemmingen. Hajé bij Tull en ’t Waal, Klein Zwitserland in Driebergen, PK in Bilthoven, Marnemoende in IJsselstein, De Kersenhut in Cothen en het parkrestaurant in het Maximapark. En zo zijn er natuurlijk meer. En overal kennen ze ons, het groene fiet-
speloton uit Houten en zijn we er welkom.
Velodroom
En dan natuurlijk na afloop de nazit in ons clubhuis met een glas thee, een wijntje of een biertje. Een altijd weer gezellige afsluiting van de fietsdag. Veelal sluiten er ook nog recreanten aan die niet mee hebben kunnen fietsen. Het is dan gewoon een recreantensoos. En zelfs als er door slecht weer helemaal niet gefietst wordt, komen er op vrijdagmid-
dag mensen naar het clubhuis. Dat geeft het zo belangrijke sociale aspect van fietsen in verenigingsverband dubbel en dwars aan.
CLUBWEEKEND
ARDENNEN
REGEN
Door: Joost van der Poel
In het weekend van 21 juni had WTC Houten de tenten opgeslagen in de Belgische Ardennen. Roy, Servjé en Herman hadden gekozen voor Hotel de la Poste, dat sinds 1730 is gelegen langs het schilderachtige riviertje de Semois, de ziel van het stadje Bouillon.
Het vervallen hotel werd rond 1970 aangekocht door de Nederlandse hotelier Huub Bom uit
Venray en door hem gerestaureerd en gereed gemaakt voor de Nederlandse toerist die er in de buurt kwam kajakken, vissen, fiet-
sen, ’s winters langlaufen en lekker eten tegen betaalbare prijzen. Uit een verslag van de schrijver Cees Nooteboom uit 1971 blijkt
dat Napoleon III er van 3 op 4 september 1870 als krijgsgevangene mocht slapen. Maar het was ook eens de vakantie-residentie van Emile Zola, Victor Hugo en de oude Koningin Elisabeth. Dit hotel met mooie ouderwetse vertrekken, gordijnen van velours, krakende vloeren en een mooi restaurant met uitzicht op het beroemde kasteel van de middeleeuwse kruisvaarder Godfried van Bouillon, was voor een paar dagen de standplaats van WTC
WAAR: BOUILLON
WANNEER: 21 JUNI 2024
Houten voor het Clubweekend 2024.
Na regen komt .... bolognese
De reis naar Bouillon ging voorspoedig, maar naarmate we dichter bij Bouillon kwamen werd het weer slechter en slechter. Miezerregen ging over in plens-, stortregen en meer. Daarbij ging het ook nog eens flink waaien en de vooruitzichten voor het weekend waren wisselend, om het zo maar te zeggen.
Maar dat mocht de pret niet drukken en toen we eenmaal ter plaatse waren en iedereen gesetteld was, zich had omgekleed en de fietsen in orde waren gebracht konden we aan tafel voor een bord warme pasta bolognese met brood en parmigiano.
Wonder boven wonder werd het buiten lichter en zowaar droog en besloot de organisatie om het vrijdagmiddagprogramma door te laten gaan. De B- en C-groepen hadden zich al snel gevormd. De routes voor de B en de C waren
zoals gebruikelijk verschillend maar dit nam niet weg dat iedereen toch flink op de pedalen moest staan. Bouillon ligt namelijk in een diep dal en om het dorp uit te komen moest je toch eerst de Col du Saty/les enclaves via La Voie Jocquée, over met een lengte van circa twee kilometer, en met stijgingspercentages tot 13%. De vrijdagmiddag hebben we het redelijk droog gehouden en konden we de routes met koffiestop zonder natte kleren uitrijden.
Terug in het hotel was het aangenaam vertoeven. Uit het verslag uit 1970 blijkt dat in de feodale tijd, toen de baronnen met hun jachtvrienden hier de dienst uitmaakten, zij na de jacht alles
wat ze geschoten hadden in de hal smeten, een bourgondische maaltijd eisten en vervolgens een gelag aanrichtten.
Zo bont hebben de fietsers het niet gemaakt maar zij bepaalden met hun aanwezigheid wel de sfeer in het hotel tijdens de nazit. Na het 3-gangendiner met aansluitend koffie, gingen de gesprekken al snel over de routes van de komende dagen en de weersvoorspellingen, die niet al te denderend waren.
Toch maar voetbal
Maar ja, aangezien je aan de weersvoorspellingen niet veel kunt veranderen ging de aandacht al snel uit naar wat belang-
rijkere zaken. Het hotel beschikte niet over de mogelijkheid om het EK voetbal 2024 daar te kijken, dus werd door een groot aantal uitgeweken naar een andere locatie, aan de andere kant van de Semois, om Nederland -Frankrijk te kijken, met een eindscore van 0-0.
De volgende dag was het weer een beetje grijs en “Zo zo, la la”, maar de dag begon gelukkig tenminste droog en de meesten besloten om te gaan fietsen. Gelukkig was het ontbijt in het hotel prima, dus daar hoefde het niet aan te liggen.
De voorzitter had er in ieder geval zin in en appte om 9.00 uur in de groepsapp: “de C vertrekt”. Nou ja, dat vertrek had nog wel
CLUBWEEKEND
ARDENNEN
REGEN
wat voeten in de aarde, want voordat iedereen gereed was en alles bij elkaar had gezocht, dat duurde nog wel even. Daarbij komt dat sommigen nog een paar keer op en neer naar de kamer moesten omdat kennelijk iets was vergeten. Aangezien het hotel de beschikking had over maar één lift voor vier personen, kun je je indenken dat het vertrek die ochtend geen sinecure was. Inmiddels waren we 20 minuten verder en rond de fiets van de voorzitter waren de B- en de C-groepen al bijna gereed voor vertrek.
Behalve Frank, die ook buiten het hotel stond, want die was nog steeds op zoek naar zijn schoenen en toen hij die eindelijk had gevonden had was hij op zoek naar Monika. En Monika die nog in het hotel was, was op haar beurt op zoek naar Frank... Gelukkig kwam dat uiteindelijk allemaal op zijn pootjes terecht. In de tussentijd werd er ook nog wat gesleuteld aan de fiets van Ginette.
Vergeten, vergeten ....
Uiteindelijk vertrok de C als laatste groep, maar toen het we bijna konden vertrekken bleken er nog bidonnetjes en armstukken te zijn vergeten, dus toen werd het toch nog na 9.30 uur. Op dat moment kwam één van de B-groepen terug omdat Russell ook zijn bidonnetjes was vergeten. Deze dag moesten we het dal van Bouillon uitklimmen via de Vieille route de France. Deze weg ontleent zijn naam aan het
feit dat je eigenlijk naar boven fietst op de grens van België met Frankrijk. Normaliter zou hier een prachtig uitzicht zijn geweest maar onder de grijze en regenachtige omstandigheden was er van een uitzicht, laat staan mooi, geen sprake.
Het was wel meteen een pittige klim van 2,5 kilometer met flinke stijgingspercentages. Na 300 meter uit het dorp kreeg je te maken met een dikke kilometer met percentages van 10 tot 12%. Ik was dan ook blij dat ik niet al te copi-
CLUBWEEKEND WIELER TOER CLUB HOUTEN
ARDENNEN
REGEN
eus had ontbeten.
Uiteraard hebben we het die dag niet droog gehouden en iedereen was voor de koffiepauze al zeiknat geregend. Dat mocht de stemming evenwel niet drukken en in de middag hebben we onder droge omstandigheden de routes kunnen afmaken.
Fietsen in de regen is niet altijd prettig en iedereen was dan ook blij dat naarmate de lunchpauzeplek dichterbij kwam het ophield met regenen.
Op de foto’s is goed te zien dat iedereen de regenachtige ochtendroute prima had doorstaan.
De sfeer was optimaal en na het versterken van de inwendige mens met een heerlijke pizza was iedereen weer klaar voor de middagroute terug naar Bouillon. Aangezien ook Vresse-sur-Semois in een klein dalletje lag, was het wel meteen aanpoten.
Na regen, komt ....
En wat gebeurde er.., naarmate
we dichterbij Bouillon kwamen knapte het weer helemaal op en begon zelfs de zon te schijnen.
Het moest niet veel gekker worden, want de nazit kon zowaar plaatsvinden buiten op het terras van het hotel.
De zon persisteerde en zondag was een prachtige zonnige dag. Na het ontbijt hebben beide groepen nog een mooie route kunnen rijden door de prachtige Franse Ardennen.
De organisatie had kunnen regelen met het hotel dat we nog
konden douchen voor het vertrek terug naar huis. Na een douche en een snelle lunch ging iedereen weer huiswaarts.
Het was weer een super weekend 2024 in Bouillon, met dank aan de mede-organisatoren Roy, Servjé en Herman voor de mooie locatie en de prachtige maar uitdagende routes!!
Ik zeg, blijf fietsen, blijf gravelen, blijf trainen en blijf gezond.
Vol passie en met gedrevenheid ontwikkelen en realiseren wij duurzame nieuwbouwprojecten op maat. Voor ons staat persoonlijke betrokkenheid voorop. Ontwikkelen doen we vanuit het hart én met oog voor detail. We realiseren bijzondere projecten, volledig afgestemd op de toekomstige bewoners en leefomgeving.
Onze resultaten maken ons trots!
Toekomstbestendig met oog voor duurzaamheid en leefbaarheid!
CLUBHUIS
CLUBHUIS
WIELER TOER CLUB HOUTEN
RENOVATIE PLANNEN
OP WEG NAAR EEN EIGENTIJDS CLUBHUIS
Door: Ruud van Elteren
Het fietsen heeft de laatste jaren een enorme groei en ontwikkeling doorgemaakt. Kijk alleen al naar de komst van het gravelen en de toename van het vrouwenwielrennen.
In het voorwoord refereert de voorzitter al naar het geleidelijk vergrijzen van de club, ouder wordende leden en een tekort aan jonge “aanwas”. Een duidelijk signaal dat de club onvoldoende positieve uitstraling heeft op die nieuwe doelgroep. Willen we het tij keren en weer aantrekkelijk worden voor nieuwe leden, dan
zal het belangrijk zijn om de uitstraling te verbeteren met een meer eigentijds imago dat aansluit bij de huidige tijd en bij de nieuwe generatie.
Nieuw clubhuis
Het aankleden van het buitenterras en het aanbrengen van de groenvoorziening was een geslaagde eerste start. Nu is het plan gerezen om ook het clubhuis in 2025 te renoveren en een clubhuis te realiseren dat ons imago kan opkrikken. Dat meer dan nu een gezellig thuishonk moet worden waar we trots op kunnen zijn. Waar het assortiment kan wor-
den uitgebreid met koffie of thee vóór de rit en met sportdranken, sportvoeding en fietsattributen. Waar eventueel wielerwedstrijden kunnen worden bekeken op TV. En een clubhuis dat voor nog veel meer doeleinden gebruikt kan worden.
Het ontwerp
De eerste schetsontwerpen en plannen zijn inmiddels in een vergevorderd stadium en zullen worden besproken met de gebruikers van het clubhuis: Toerleden, recreanten, gravelaars, hardlopers, skaters, gebouwbeheerders, bridgers en wielercafébezoekers maken elk op hun eigen manier gebruik van het clubhuis. Hun ideeën en aandachtspunten zullen worden meegenomen in het definitieve ontwerp. In de eerstvolgende ledenvergadering zullen de renovatieplannen aan de leden worden voorgelegd.
