‘Het is soms echt bikkelen’

Sanne Wiersma (25) is moeder van dochter Shira (3), zoon Raemi (1,5) en dochter Thyra (1 maand).

“In april mochten Wesley en ik voor de derde keer in iets meer dan drie jaar tijd ouders worden. Dat was precies hoe we het voor ons zagen: drie kinderen met weinig leeftijdsverschil. Maar kennelijk is dat ongebruikelijk, want we krijgen vaak de vraag of het wel de bedoeling was. Mensen denken dat het loodzwaar is, drie jonge kinderen. En oké, het is wat drukker dan met één of twee, maar ik vind het goed te doen.

Van mijn eerste zwangerschap kon ik volop genieten. Elk schopje of bijzonder momentje legde ik vast voor later. Dat wilde ik bij mijn tweede zwangerschap weer doen, maar omdat er dan al eentje rondloopt, heb je daar gewoon minder tijd voor – laat staan bij de derde.

Alle drie onze kinderen heb ik langer dan 40 weken gedragen. Mijn zwanger schappen gingen van een leien dakje; ik heb nergens last van gehad. Ik ben twee keer in het ziekenhuis bevallen en een keer thuis. Raemi was er zo snel dat de verloskundige niet op tijd was. Wesley heeft hem opgevangen.

In de kraamtijd van de eerste was ik heel eigenwijs, ik wilde alles zelf doen. Na de stortbevalling van de tweede heb ik wel wat meer rust gepakt. Toch ben ik na een dag of vijf over mijn grenzen heen gegaan, waardoor ik last kreeg van mijn lijf. Bij de derde kon ik me voor het eerst helemaal overgeven aan de zorg van de kraamhulp. Ik heb echt uitgerust en genoten van die kleine meid.

Bij de eerste ben je nog heel onzeker. Op het moment dat zo’n kleintje bij je op de borst wordt gelegd, besef je pas hoe weinig je eigenlijk over baby’s weet. Bij Shira kon ik soms wanhopig worden als ze maar bleef huilen. Ik had toch alles gedaan, waarom huilde ze nou nog? Bij de tweede leer je al meer naar het kind te kijken en kun je makkelijker zien wat er scheelt. Nu bij de derde weet ik precies waar elk huiltje voor staat.” > pag 16

Mariska Carels (32) is moeder van dochter Indy-Joan (7), zoon Bodhi (5) en zoon Nowen (2 maanden).

“Zo’n twee maanden geleden hebben we ons derde kind mogen verwelkomen. Ontzettend fijn om weer een baby’tje in huis te hebben. We hebben altijd drie kinderen gewild en droomden er ook al van dat één van hen een nakomertje zou zijn. Dat leek ons ideaal. Toch hebben we na de eerste twee even getwijfeld. Toen zowel Indy-Joan als Bodhi op school zat, werd het leven zoveel makkelijker. Moesten we dat nou wel doen, onze herwonnen vrijheid opgeven door helemaal van voor af aan te beginnen?

Uiteindelijk zijn we er toch voor de volle honderd procent voor gegaan en we hebben er geen moment spijt van gehad. Soms is het wel lastig om je tijd en je liefde te verdelen. Sinds we meerdere kinderen hebben, doen mijn man en ik daarom bewust éénop-één-uitjes met ze. Ik vind het echt alleen maar leuk, drie kinderen. Ik kan het iedereen aanraden.

Het is heerlijk om ze samen bezig te zien. Onze oudste is een echt moedertje voor haar kleine broertje, de middelste is een trotse grote broer. En omdat de oudste twee al op school zitten, heb ik veel tijd alleen met de kleine.

De derde zwangerschap was wel een stuk zwaarder dan de vorige twee. Zeker aan het eind had ik lichamelijk overal last van, terwijl ik bij de vorige twee geen centje pijn had. Het was ook de eerste keer dat ik overtijd ging. Ik ben met 41 weken van Nowen bevallen. Omdat ik wist dat hij de laatste zou zijn, heb ik heel bewust van alles genoten, en dat doe ik nog steeds. De laatste keer leven in mijn buik, de laatste bevalling, de laatste keer dat magische moment dat je je baby voor het eerst op je borst krijgt. Wat verlangde ik daarnaar. Mijn derde bevalling was weliswaar de zwaarste van de drie, maar ik had alsnog weinig reden tot klagen.” > pag 16

Chamali “De derde zwangerschap was lichamelijk zwaarder dan de vorige twee. En toen Moïs drie weken oud was, kreeg hij plots hoge koorts. Hij bleek de E. coli bacterie te hebben, ook in zijn bloed. Hij heeft twee weken in het ziekenhuis moeten liggen. Op de eerste schooldag van de oudste was ik daar bij hem. Dan merk je wel dat je met drie kinderen letterlijk handen tekortkomt. Mensen zeggen weleens: die derde doe je erbij. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Hoewel ik veel makkelijker en zelfverzekerder ben geworden, is het soms echt bikkelen.

De eerste kijk je groot, nu denk ik: ho ho, je hoeft niet zo hard te groeien. Moïs is een ontzettend vrolijke en relaxte baby. We noemen hem weleens de kers op de taart. Hij voelt als een cadeautje. Ik voel me heel rijk met drie kinderen. Het is soms keihard werken, maar ik zou het voor geen goud willen missen.”

Mariska “Nowen was er na een kwartier persen. Voor mij was dat lang, want de oudste was er al na 3 minuten persen en de middelste na 9 minuten.

Bij de eerste luister je nog naar het consultatiebureau of laat je je beïnvloeden door anderen. Nu volg ik gewoon mijn moedergevoel. De drie R’en – rust, reinheid, regelmaat – werken voor ons heel goed. De baby staat even op nummer één; al het andere plannen we om zijn slaapjes en voedingen heen. Dat geeft voor iedereen houvast. Ik ben veel zelfverzekerder dan bij de eerste twee. Ik verbaas me erover hoe makkelijk ik in m’n eentje met drie kinderen op stap ga. Hoe gestrest ik bij de tweede was, zo relaxed doe ik het nu. We zijn overal makkelijker in geworden. Zo’n derde doe je er echt even bij.”

Sanne “Bij ieder kind word ik relaxter. Ik hoef er niet meer zo bovenop te zitten en kan nu ook prima hulp van anderen accepteren.

Bij de derde weet je ook precies wat je praktisch gezien wel en niet nodig hebt. Een draagdoek is voor ons bijvoorbeeld onmisbaar gebleken, maar de veel te dure flessenwarmer hebben we nooit gebruikt. Toch ontdek ik ook nog nieuwe dingen: pas nu ik voor de derde keer borstvoeding geef, kom ik achter het bestaan van lekschalen. Die kun je in je beha dragen in plaats van zoogcompressen om lekkende melk op te vangen. Ik wou dat ik dat eerder had geweten, dan had ik niet zoveel melk verspild.

Moeder zijn van drie kinderen vind ik echt het mooiste wat er is, hoe pittig het soms ook kan zijn. Als ze alle drie op de bank zitten, denk ik: jullie zijn gewoon míjn kinderen, ongelooflijk. Ons gezin voelt nu compleet.”

TIPS VAN MOEDERS-VAN-DRIE

CHAMALI “Als je je niet lekker voelt, neem dan iemand in vertrouwen. Niks is gek, vraag om hulp, je hoeft het niet alleen te doen. En maak je niet druk als je haar vet is of je huis niet perfect schoon, ga er maar van uit dat dat bij andere moeders ook zo is. Mijn huis is ook altijd een chaos. Geeft niks, dat komt ooit wel weer goed.”

MARISKA “Geniet van je relatieve rust als je er pas één of twee hebt, want het wordt alleen maar drukker.”

SANNE “Leg alles vast, zelfs de huiltjes. Het verandert allemaal zo verschrikkelijk snel en je vergeet het echt als je het niet hebt gefilmd. En blijf verder vooral dicht bij jezelf. Doe wat jij prettig en fijn vindt en luister niet te veel naar wat anderen je vertellen.”

Verloskundige Marlies Koers (30) werkt met vier collega’s in haar eigen middelgrote stadspraktijk in Deventer. Zij woont samen met haar vriend. Marlies schreef twee boeken met eerlijke, ontwapende en inspirerende verhalen: Dagboek van een verloskundige en Sorry dat ik je wakker bel.