*31. Zygmunt III Waza, dukat 1628, Bydgoszcz, Aw: Popiersie króla w prawo i napis wokoło SIGIS III D G REX POL M D LIT R P M 16 - 28, Rw: Wielopolowa tarcza herbowa, powyżej litery I - I (Jakub Jacobson van Emden -administrator mennicy bydgoskiej), wokoło napis SAM LIV NE NO SVE GOT VAD Q HRI REX, złoto 3.48 g, moneta o ogromnej rzadkości z pięknym lustrem menniczym, tylko nieznacznie gięta. Bardzo realistyczny portret króla w bogato zdobionej zbroi i precyzyjnie oddane herby świadczą o wysokim poziomie artystycznym i technicznym mennicy bydgoskiej, która swoim poziomem nie odbiegała zbytnio nawet od najlepszej wówczas mennicy gdańskiej. H-Cz. 9650 (R7), T. 300, Kaleniecki s. 83
I/I- 125.000,-
ple talarów holenderskich, tak zwanych u nas pod nazwą lewkowych. Stemple te są z roku 1598 i 1599.” Żaden badacz nie podjął do dziś tego interesującego wątku, świadczącego, że miejska mennica toruńska należała (prawdopodobnie wraz ze wspomnianą już żółkiewską) do licznych zakładów produkujących naśladownictwa lekkich talarów niderlandzkich, przeznaczone do handlu lewantyńskiego. Z opóźnieniem przyjął sejmowy zakaz bicia drobnej i średniej monety lenn ik p r u s k i Jerzy Wilhelm, który szelągi i półtoraki wydawał do roku 1633, a także kolejny dziedzic Łobżenicy, Mikołaj Sieniawski, którego najpóźniejsze kwartniki noszą datę 1630. Nie oznaczało to wprawdzie braku nowych emisji monety drobnej, lecz nie były to emisje krajowe. Przede wszystkim mennica miejska w Ry d z e wybijała szelągi i półtoraki, aż do 1635 roku z imieniem poległego pod Lützen w 1632 roku Gustawa II
Fot. 227. Polska, talar bezkrólewia z 1632 r., Bydgoszcz; ślady przebicia na talarze Zygmunta III; WCN 36/350
105