Voor een betere wereld

Tevreden sluit Harm zijn laptop. Twee nieuwe projecten stonden hem wel aan, beide in Ethiopië. De betalingen zijn inmiddels van zijn bankrekening afgeschreven. Hij heeft in de loop der jaren minstens 100 microkredieten, kleine leningen, verschaft aan allerlei mensen die zijn geld goed kunnen gebruiken. Boeren, ondernemende huisvrouwen, studenten en wie dan ook, besteden hun leningen goed. Het idee eraan te kunnen bijdragen, dat hardwerkende mensen in kansarme streken een beter leven op kunnen bouwen voor zichzelf en voor hun kinderen geeft hem een goed gevoel. Je boft toch maar als je aan de goede kant van de wereld geboren bent…

Haji en zijn vrouw Uma verbouwen tarwe, bonen en groenten. Het heeft gelukkig geregend dit jaar, al is de grond nog steeds behoorlijk droog. De lening heeft hen geen windeieren gelegd. Haji kon kwaliteits-zaden kopen en 2 drachtige koeien. Zijn beesten produceren goede mest en geven melk bovendien. De kalveren brachten meer geld op dan hij ooit bij elkaar had gezien. De oude hut is vervangen door een huis en de kinderen gaan alle 3 naar school. Op dat laatste is hij nog het meest trots. De lening is bijna afbetaald en dat biedt hem kansen om opnieuw krediet aan te vragen. Hij droomt van meer koeien en een eigen stier. Zacht neuriet hij een lied. De oogst zal goed zijn dit jaar. Uma heeft al aangekondigd dat zij hun producten op de markt in het dorp wil gaan verkopen. Daar moet hij over nadenken. Hoeveel gevaren liggen er niet op de loer? Alleen al die 8 kilometer heen en ook weer terug, lopend achter de handkar. Haast niet te doen. Een ezel zou een oplossing kunnen zijn… Toch eens met Farid over praten.

Wat later in het jaar:

Farids ogen glinsteren. De oogst was nog nooit zo rijk geweest. Voldaan overziet hij het stoppelveld. Getsjilp van vogels klinkt hem als muziek in de oren. De laagstaande zon

schijnt lekker op zijn kruin. Wat een geluk dat hij de os kopen kon. Het ploegen ging zoveel makkelijker. De voren waren diep, het zaad viel in goede aarde. De gewassen zijn binnen. Het is tijd om naar huis te gaan. Zijn vrouw verwacht haar vierde kind. Voor het eerst is hij gelukkig met een nieuwe zwangerschap. Er is genoeg eten om alle monden te voeden en de lening kan worden afbetaald. Ik ben een bevoorrecht mens, beseft hij dankbaar.

Op het erf van Bushra, Farids vrouw, heerst een gezellige drukte. Ze heeft zojuist een paar geurige broden gebakken. Ze maalt met de stamper een nieuwe voorraad graan fijn. Haar oudste dochter, net terug uit school, sleept zonder morren de poep van de geiten en de os weg in een jerrycan. Haar zoon maakt er platte koeken van. Een deel ligt al te drogen. De brandstof zullen ze nodig hebben nu de nachten fris worden. Schoonmoeder Habiba is kouwelijk en ziek. Bushra neemt zich voor haar vanavond in een stoel lekker warm bij het vuur te zetten. Ze wil nog zo graag wat praten met de oude, wijze vrouw. Ze zal het niet lang meer maken. Gelukkig heeft Farid een verzekering af kunnen sluiten, zodat er voor de hele gemeenschap een groot maal bereid kan worden na haar heengaan. Die gewoonte is belangrijk. Als je dit kunt doen, tel je pas echt mee.

Het vuur knettert. Haji en Uma zijn op bezoek. Haji en Farid zijn druk in gesprek. Ze maken toekomstplannen. De mannen helpen elkaar. Het is nergens voor nodig om 2 dure ploegen aan te schaffen, die maar een klein gedeelte van het jaar gebruikt worden. De os is op beide bedoeningen inzetbaar. Materialen kun je gezamenlijk inkopen. “Echte ondernemers,” grinnikt Uma, “al groeien de bomen nog niet tot in de hemel. Maar die ezel waar ze het over hadden, is echt een goed plan.” Habiba is in slaap gevallen. Om haar mond speelt een tevreden glimlach. “We kunnen nu best even naar het gat.” Bushra springt overeind, Uma volgt. Kippen stuiven kakelend uiteen, als zij achter het bosje verdwijnen om hun behoefte te doen. Wat langer dan nodig blijven de vrouwen buiten en vertellen elkaar hun dromen: een wc, drinkwater in huis en niet te vergeten een naaimachine.

Wat zou het goed zijn als de armen rijker werden, mijmert Harm boven zijn gesloten laptop. De rijken kunnen het makkelijk met minder doen, dat zou hen sieren. Een utopie, maar ieder mens heeft recht op levensgeluk. Dat hangt niet zozeer af van rijkdom, maar de meest basale levensbehoeften zijn wel een voorwaarde. Zijn vrouw, Evi, komt de kamer binnen. Op haar dienblad staan een pot koffie en 2 kopjes. Een tablet chocolade met de wikkel er nog om, legt zij op tafel. Fairtrade, leest hij. For a better world. Zij schenkt koffie, hij schenkt haar een gulle glimlach. Volgende keer maar eens kijken of hij een cacaoboer sponsoren kan.

Trix

Al jarenlang verstrekken wij, Sjef en Trix Zehenpfenning, microkredieten, kleine leningen, aan mensen in ontwikkelingslanden. Door een artikeltje in de krant destijds kwamen wij Wakibi, een microfinancieringsplatform, hoofdzakelijk gerund door vrijwilligers, op het spoor. Je kunt een project kiezen wat je aanspreekt. Al voor € 25 steun je een ondernemer. Je kunt kiezen voor een project dat bij voorbeeld binnen een jaar wordt terugbetaald. Die betaling gaat meestal in plukjes. Het is altijd leuk om bijna maandelijks een paar euro terug te zien vloeien op je Wakibi rekening. Je teruggekregen geld kan in een nieuwe lening gestopt worden, je kunt het doneren aan Wakibi, of zelf opnemen. Er blijft geen geld ‘aan de strijkstok’ hangen. Onze ervaring is, dat de leners zich goed aan de overeenkomst houden. Overmacht, zoals oorlog of een mislukte oogst kunnen wel eens roet in het eten strooien.

Heb jij ook belangstelling om arme mensen een kansrijke toekomst te bieden, om kinderen naar school te laten gaan. Kijk dan op www.wakibi.nl of scan QR-code. Op de website zijn talloze projecten te vinden aan wie jij je bijdrage zou willen gunnen. Sjef en ik zijn graag bereid om meer informatie te geven of je te helpen bij het afsluiten van een project. Je kunt ons bellen op 073 – 521 44 28.