Snert op Brabantse wijze

Elke keer weet Joop iets verrassends op tafel te zetten. In deze uitgave van HEVO Magazine deelt Joop met plezier het volgende recept met u.

(4 personen)

Op stillevens van 17e-eeuwse Nederlandse schilders ziet men weelderige tafels bijna doorbuigen onder de overvloed aan kostelijke spijs en drank. Zacht glanzende tinnen schotels dragen vis en oesters, vlees en groenten, half afgeschilde citroenen en fluwelige perziken. Met in het gezeefde licht glanzende groene roemers met gouden Rijn- en Loirewijn. In de 17e eeuw moet het leven (voor de welgestelde) goed geweest zijn, en men kwam er openlijk vooruit dat men van goed eten en drinken hield. Onze schuttersschilderijen liegen er in dit opzicht niet om.

Nog altijd houden de Nederlanders van goed eten waaronder dan in de meeste gevallen eerder ‘te veel’ dan ‘verfijnd’ wordt verstaan. De Nederlander heeft van huis uit altijd een zeker wantrouwen gehad tegen ‘liflafjes’. Hij ziet graag wat hij eet en er moet van zijn voedsel niet te veel poespas worden gemaakt, al verandert dat wel de laatste tijd. Nederlanders reizen graag en veel, en de Nederlandse keuken wordt steeds internationaler, maar helaas vaak wel vrij grof, althans wat de Franse keuken betreft.

Een al oud klassiek gerecht, nog steeds populair, is de traditionele erwtensoep (snert) die in mijn diensttijd begin jaren ’60 eens per week werd opgediend op de schepen van de Koninklijke Marine, ook al vertoefde men in hete tropische wateren. En die men nog altijd in de winter op veel stations en in elke broodjeszaak kan krijgen. Of zelfs op het ijs wanneer het weer eens een keer ouderwets winter is.

Het aantal recepten voor snert is eindeloos. Dit zijn voor één daarvan de ingrediënten:

• 250 gram spliterwten • 1 pond doorregen varkensvlees in dobbelsteentjes • 3 ons verse worst • circa 1 kilo prei gesneden • knolselderij • 3 á 4 liter water en wat zout en peper

Kook het vlees (niet de worst) in het water (koud opzetten). Wanneer het water kookt, afschuimen en de spliterwten erbij doen en alles 1 uur laten koken (regelmatig roeren). Wanneer er nog ruim 2 liter water over is (de rest is verdampt!) en de erwten gaar zijn, voeg dan de gesneden prei en de knolselderij in dobbelsteentjes gesneden erbij en nog 15 minuten doorkoken. Op smaak brengen met peper en zout. De verse worst 10 minuten laten koken. De worst uit het vocht halen en in schijfjes snijden en bij de soep doen. Nu kan je gaan genieten van de echte ouderwetse snert. Serveer er bijvoorbeeld Brabants roggebrood met katenspek bij.

MIJN HOBBY….. MIJN PASSIE…..

De laatste 20 jaar heeft Joanne de Graaff (1947) heel veel bijzondere plekken op onze aardbol bezocht. Duizenden foto’s heeft ze geschoten. Die zullen haar tot de laatste snik laten genieten en laten terugdenken aan al die prachtige momenten. Reizen om te kunnen fotograferen is haar passie… of is het fotograferen om te kunnen reizen?

Is het reizen je met de paplepel ingegoten?

Helemaal niet! De eerste 50 jaar in mijn leven kwam ik niet verder dan Duitsland en Oostenrijk. In mijn jeugd kwam ik helemaal niet over de grens, want ja…. ‘ze praten zo raar daar over de grens’, vond mijn vader. In mijn huwelijk hadden we er gewoon geen geld voor en uiteindelijk vonden onze kinderen een reis naar Oostenrijk al veel te lang. En een huisje op de Veluwe was veel leuker voor dat kleine grut.

Wanneer kwam de omslag?

Toen ik op 43-jarige leeftijd weer ging werken en verantwoordelijk werd voor de expats, ging ik op pad en ver over de grenzen. Leuk natuurlijk die zakenreisjes, maar je wordt dan gepamperd aan alle kanten en het echte lokale leven zie je niet. Als het mogelijk was, plakte ik er nog wel eens een weekend achteraan, maar het werk stond dan toch altijd prominent in de weg om dat vakantiegevoel te krijgen.

En wanneer kreeg je dan wel dat echte vakantiegevoel?

Rond de eeuwwisseling zijn er een aantal jaren geweest waarin mijn leven aardig door elkaar werd geschud en ik keuzes kon maken die eerst niet in het verschiet lagen. Ik kom alleen te staan, moet op mijn werk, dat ondertussen uit zijn voegen was gegroeid met 2 werkgebieden, kiezen voor één taak. Door een ernstige ziekte, die ik, tegen alle verwachtingen in, heb overleefd ben ik ook anders naar de toekomst gaan kijken. Niet meer het Calvinistische uitgangspunt om toch vooral alles opzij te zetten voor later, maar kiezen om nu te genieten.

Weet je nog waarheen je eerste reis je bracht?

Dat was een reis naar Costa Rica in mijn eentje. Best spannend als je als vrouw van 55 alleen naar onbekend gebied gaat. Eerst moest er op mijn werk nog een knop om waardoor ik zelf kon accepteren dat ik niet langer dan 7 dagen in de week met mijn

werk bezig was. Tijdens die eerste reis heb ik ook ontdekt dat het juist heel leuk is om alleen op stap te gaan. Ik charterde een taxichauffeur die mij door Costa Rica heeft gegidst. Hij vertelde heel trots over zijn land en ik over het mijne. Het boekje ‘Wat&Hoe Spaans’ gebruikten we om elkaar beter te begrijpen. Dat zorgde soms voor hilarische gesprekken. De jaren daarna ben ik regelmatig, naast mijn drukke baan, alleen of met vrienden op reis gegaan naar verre landen. Zuid-Afrika en Namibië heb ik met vrienden bereisd. Mijn fotocamera werd steeds meer mijn houvast. En uiteindelijk ontdekte ik de speciale fotoreizen: kleinschalig en precies wat ik wilde.

Wat waren je favoriete reizen?

Zonder twijfel was mijn meest bijzondere bestemming Antarctica met South Georgia. Een reis met een internationaal gezelschap waar mijn liefde voor natuur, ongereptheid en stilte helemaal werd bewaarheid. Voor zonsopgang werd ik gedropt op een deel van South Georgia waar echt wel tienduizenden koningspinguïns liepen en waar ik gewoon tussendoor kon lopen. Een ervaring waar ik geen foto voor nodig heb om dat gevoel van totale euforie te voelen. Een andere bijzondere reis was naar het noorden van China, Binnen-Mongolië, naar de Badain Jaran woestijn. Een gebied waar toen nog alles heel primitief was

(de wc een gat in de grond), maar waar we met jeeps door de zandbergen gingen naar gebieden waar je alleen maar het ruisen van de wind hoorde en de prachtige vormen zag die de wind in het zand had gemaakt. Een eldorado voor een fotograaf.

Verder nog…?

Een hele koude, maar zo mooie reis naar het Baikalmeer in Siberië dat helemaal dichtgevroren is. Zo mooi dat ik er 2x naar toe ben geweest, in februari 2019 en 2020. De laatste keer net voordat de corona-ellende over ons heen kwam. Met de kennis van nu zou ik die reis niet gemaakt hebben, maar toen waren we nog heerlijk onwetend. En wat een fantastische reis was dat weer. Met oude Russische busjes over het ijs van dat hele grote meer rijden naar de eilandjes waar het opspattende, bevroren water ijsgrotten had gevormd. De vormen van en in het ijs, de ijzige stilte die zo af en toe wordt doorbroken door knallen van scheurend ijs… ik kon er blijven fotograferen. Van grote ijsbrokken met mooie vormen tot de voor het oog onzichtbare ijskristallen met de macro-lens met tussenringen.

Welke bestemmingen staan nog op je to do-lijst?

Ik ben een bevoorrecht mens dat ik al die mooie reizen heb kunnen maken. Er staan nog 2 reizen (China en Botswana) in de wachtstand. Die zijn al 2 maal uitgesteld en ik weet niet of ik die eigenlijk nog wel wil maken. Weegt de negatieve footprint die ik met mijn gereis maak wel op tegen mijn plezier aan die reizen. Is het ondertussen niet genoeg geweest? Dat doet corona en milieubewustzijn op dit moment met mij. Ik gun mijn kinderen en kleinkinderen een aarde die mooi en vooral leefbaar blijft.

‘Ze praten zo raar daar over de grens’, vond mijn vader.

Dus je blijft vanaf nu wat dichter bij huis?

Dat zou heel goed kunnen. Al laat ik de 2 reizen die in de wachtstand staan, nog maar even rustig staan.