Over een conducteur met vertraging

Inmiddels weet ongeveer iedereen dat ‘De Bonte Theatertrein’, die 3 december vorig jaar 2 maal PERRON-3 zou binnenrijden, een vertraging heeft opgelopen van circa 4 maanden. Door dit uitstel is er voldoende tijd voor een ‘selfie-interview’ van Jim van Brakel die de voorstellingen zou pre-senteren en die, als conducteur-met-vertraging, wel te porren was voor een vraaggesprek.

Inmiddels weet ongeveer iedereen dat ‘De Bonte Theatertrein’, die 3 december vorig jaar 2 maal PERRON-3 zou binnenrijden, een vertraging heeft opgelopen van circa 4 maanden. Door dit uitstel is er voldoende tijd voor een ‘selfie-interview’ van Jim van Brakel die de voorstellingen zou presenteren en die, als conducteur-met-vertraging, wel te porren was voor een vraaggesprek.

Werd je overvallen door het annuleren van de voorstellingen?

Eigenlijk niet, want ik maak zelf deel uit van de theaterwerkgroep die voorstander van annuleren was. Ondanks de perfecte ambiance van PERRON-3 en alle veiligheidsmaatregelen waaraan de mensen daar zich houden, groeide medio november door het oplopend aantal besmettingen, langzaam maar zeker het gevoel dat we moesten cancelen. Het HEVO-bestuur dacht er precies hetzelfde over. De tijd heeft ons gelijk gegeven want corona kwam in december helaas als een boemerang terug. Meteen hebben we besloten om 4 maanden vertraging voor lief te nemen en de voorstellingen te verplaatsen naar vrijdag 25 maart 2022. De trein staat nog steeds op de rails, of in de remise om in deze beeldspraak te blijven, en de werkgroep gaat ervoor zorgen dat de trein in het voorjaar op stoom komt en weer gaat rijden!

Kun je ons iets vertellen over de theaterwerkgroep?

Onze werkgroep, bestaande uit 7 mensen van wie 4 HEVO-vrijwilligers, is inmiddels vaak bijeengekomen om te vergaderen, want door corona zijn we al 2 maal eerder tot uitstel gedwongen. Johan Schweig, Rieki Plappert en Piet van der Velden zijn door de HEVO-Evenementencommissie aangewezen om deze theaterwerkgroep te bemannen, waarbij Piet formeel voorzitter is van onze groep. Tonny van Raaij, ook van HEVO-zijde, heeft zitting in de groep om de communicatie en de publicatie binnen en buiten de seniorenvereniging in goede banen te leiden. Daarnaast zijn er 3 externe vrijwilligers, eveneens pro-deo-mensen, van wie ik er eentje ben. De andere 2 zijn Theo Pennings die ik, zonder iemand te kort te doen, wil betitelen als stimulator en algemeen organisator van het project en als vaste man naast hem staat Herman van Dinther die als begaafd schrijver belast is met alle publicitaire facetten van dit feest. Ik verricht in de werkgroep wat hand- en spandiensten en ik ga, in de rol van conducteur, de theatervoorstellingen presenteren.

Dat presenteren van jou, vertel eens over jouw ervaringen daarmee.

Theo en Herman hebben mij voor die rol gevraagd. Ik ken hen al toen we nog in het begin van onze twintiger jaren zaten (‘Jongens waren we, maar aardige jongens’, om een bekend literair citaat te gebruiken). Toen ik net in Rosmalen woonde, werkte ik als onderwijzer aan de basisschool in ’t Ven. (Even terzijde: het toeval wil dat mijn leerlingen van toen – ik kom ze nog regelmatig in het dorp tegen – nu ongeveer 55 jaar zijn, dus precies ‘rijp’ om lid te worden van HEVO.) Als onderwijzer en later als tekenleraar aan het voortgezet onderwijs in Uden, was ik eigenlijk in het leslokaal constant bezig als presentator, met het trekken van de aandacht van

mijn leerlingen en proberen die aandacht vast te houden. Voor de klas staan en op het toneel staan, zijn - in mijn beleving - 2 activiteiten die best veel op elkaar lijken. Ik heb 40 jaar lang met veel plezier voor de klas gestaan, en heb zodoende ook veel presenteer-ervaring opgedaan.

Maar heb je ook presenteer-ervaring in een zaal gevuld met volwassenen?

In de jaren ‘80 werden 2 vrienden van mij prins en adjudant in Zandhazendurp. Ik werd toen gevraagd als ceremoniemeester van de Raad van XI. Van mijn voorgangers Jos de Letter en Henk van Beers leerde ik de kneepjes van het vak. Het toespreken van een grote menigte, het aankondigen van artiesten en sprekers en regelmatig zelf een woordje doen zijn zaken die ik toen heb geleerd en waarvan ik genoten heb. Het waren een paar mooie jaren want met carnaval zat in die tijd de Kentering vier dagen stampvol en de carnavaleske sfeer in ons dorp was prima. Momenteel presenteer ik de concerten van het Rosmalens Mannenkoor. Ik zing al zo’n 20 jaar met de bassen mee in dit fijne koor en ik mag - als we optreden - de liederen die we zingen, introduceren bij het publiek. Dan voel ik me eigenlijk weer een beetje terug in mijn vak als leraar want ik vind het mooi om aan de mensen iets te vertellen over de muziek, over de tekst of de componist. En uit reacties van het publiek heb ik gemerkt dat vrijwel iedereen het boeiend vindt om wat informatie te krijgen over het lied dat gezongen gaat worden. En dat presenteren ga ik eind maart op het toneel van PERRON-3 weer doen, als ‘n eenmalige klus want ik blijf een externe vrijwilliger.

Waarom pas eind maart?

De winter is dan voorbij, dus ook de koude tijd waarin virussen over het algemeen goed gedijen. Daarom kozen voor een ruime marge van 4 maanden, het moment dat de lente voor de deur staat. We hopen dat tegen die tijd corona beteugeld zal zijn. Voor zover nu bekend is, zullen alle in december gecontracteerde artiesten ook in maart acte de présence geven. Want ook voor hen, en voor het theaterpersoneel, is deze annulering uitermate sneu. Het betreft allemaal professionele mensen die van hun optredens moeten leven. Zoals iedereen weet, is binnen de cultuursector het theater buitengewoon hard getroffen door corona. De toegangskaarten die verkocht zijn, behouden uiteraard hun geldigheid en een aantal vrije plaatsen is nog steeds verkrijgbaar via PERRON-3.

Wat wil je tegen mensen zeggen die twijfelen of ze een kaartje zullen kopen?

Ik adviseer hen om hun twijfel rap aan de kant te zetten. Want een theaterbezoek is een beleving van een totaal ander kaliber dan thuis op de bank een muziekshow bekijken op tv. Het zal een fijn gevoel geven om na het lange thuiszitten door deze coronalockdown, weer naar theater te mogen gaan en mensen te ontmoeten. Naast het schouwspel op het toneel, kun je gezellig met iedereen - bekend of onbekend - even bijpraten onder het genot van een kop koffie of met een drankje tijdens de nazit. Dat we daarmee meteen artiesten, theatermensen en ons eigen onmisbare PERRON-3 steunen, is dan mooi meegenomen.