7 minute read
HAVENNIEUWS
www.apzi.be
De fusiehaven Port of Antwerp-Bruges is officieel gelanceerd. Zeebrugge en Antwerpen vormen met hun goederenvolume van bijna 290 miljoen ton de negende grootste haven ter wereld. “Met 147 miljoen ton export zijn we zelfs de grootste uitvoerhaven van Europa, een economische motor voor het hele continent”, zegt vicevoorzitter Dirk De fauw.
Na 4 jaar van studeren en praten tussen de stads- en havenbesturen van Brugge en Antwerpen, werd op vrijdag 22 april werd de fusieakte tussen de havens van Zeebrugge en Antwerpen ondertekend. Op donderdag 28 april tekende een grote West-Vlaamse delegatie present voor het ‘huwelijksfeest’ van Port of Antwerp-Bruges. “Dit is een historisch akkoord tussen 2 historische havensteden”, benadrukt vicevoorzitter Dirk De fauw. Zeebrugge stapt met de fusie recht de wereldtop in. De vorig jaar omstreeks 50 miljoen ton goederen van Zeebrugge plus de net geen 240 miljoen ton van Antwerpen, maken samen bijna 290 miljoen ton. Daarmee komt Port of Antwerp-Bruges op de negende plaats in de wereldrangschikking. In Europa is enkel Rotterdam met 442 miljoen ton groter.
Beste van 2 werelden “Door de fusie worden wij zelfs de grootste exporthaven van Europa, met maar liefst 147 miljoen ton per jaar. Dit is een motor voor de hele economie van niet alleen beide steden, maar heel Vlaanderen, België en het achterliggende Europese continent. De aardgasterminal van Fluxys heeft bijvoorbeeld grote troeven voor de toekomstige aanvoer van groen waterstofgas. Dat zal in heel Europa helpen bij het verduurzamen van de energie voor transport, industrie en huishoudelijk gebruik”, zegt De fauw.
Riskeert Zeebrugge in het grote geheel niet op de achtergrond te geraken ten opzichte van het 5 keer grotere Antwerpen? “We kijken met bewondering naar de grote organisatie van onze collega’s, maar wij hebben ook unieke troeven. Zeebrugge is een belangrijke haven voor auto’s, containers, roro en vloeibaar aardgas, terwijl Antwerpen sterk is in containers, breakbulk en chemische producten. Antwerpen heeft verbindingen die Zeebrugge niet heeft en omgekeerd. Port of Antwerp-Bruges combineert het beste van 2 werelden.” De eengemaakte haven zorgt voor maar liefst 74.000 directe en 90.000 indirecte jobs. Daarvan zijn er in Zeebrugge 10.000 directe en 10.000 indirecte jobs. Al die mensen samen creëren jaarlijks een toegevoegde waarde van bijna 21 miljard euro of 4,5 % van het bruto binnenlands product. Vanuit de bedrijfswereld hamert Apzi-Voka op een betere, mutimodale verbinding van de 2 havengebieden. Port of Antwerp-Bruges belooft te werken aan nog betere spoorverbindingen en meer estuaire vaart via de Westerschelde. Er zijn zelfs plannen voor een waterstofpijpleiding tussen Zeebrugge en Antwerpen en verder richting het Europese hinterland. “We blijven ook investeren in strategische infrastructuur, zoals in Zeebrugge de nieuwe zeesluis en de Maritieme Logistieke Zone.”
CEO Jacques Vandermeiren, voorzitter Annick De Ridder en vicevoorzitter Dirk De fauw.
Fedasil leidt asielzoekers toe naar (tijdelijk) werk
Alle beetjes helpen om de krapte op de arbeidsmarkt te beperken. Vanuit die optiek startte Fedasil Poelkapelle 6 jaar geleden met asielzoekers naar werk toe te leiden. Met succes: heel wat interimkantoren, bedrijven en horecazaken vinden in de WestVlaamse centra de werknemers die ze zoeken.
Fedasil is het Federaal Agentschap voor de Opvang van Asielzoekers. De instantie is verantwoordelijk voor alle opvangcapaciteit van (politieke) vluchtelingen, heeft eigen opvangcentra en werkt samen met instanties zoals het Rode Kruis, Croix Rouge, Caritas, steden en gemeenten om die mensen tijdelijk onderdak te geven. “Momenteel zitten we op een piek van circa 30.000 plaatsen in het integrale Belgische opvangnetwerk. Dat aantal schommelt en is nu wat aan de hoge kant; normaliter is er ruimte voor circa 25.000 mensen die bij ons een bed, bad, brood en begeleiding krijgen. Veel hangt af van de migratiestromen. De hausse van dit moment staat los van de situatie in Oekraïne, want wie van daar komt, krijgt onmiddellijke erkenning”, vertelt Leen Brulez, maatschappelijk werker bij Fedasil. Ook in West-Vlaanderen zijn er diverse opvangfaciliteiten. “Zelf beschikken we over centra in Langemark-Poelkapelle (240 plaatsen), Koksijde (260 plaatsen) en Lombardsijde. Die laatste site gaat binnenkort sluiten, omdat ze eigenlijk behoort tot CDSCA (Centrale Dienst voor Sociale en Culturele Actie van Defensie) en haar oorspronkelijke bestemming (vrijetijds- en ontspanningscentrum voor Defensie) zal terugkrijgen”, verduidelijkt Leens collega Vanessa Vanthourenhout.
Ieder opvangcentrum houdt altijd enkele plaatsen vrij voor specifieke doelgroepen, zoals niet-begeleide buitenlandse minderjarigen of mensen die er aan het eind van hun procedure nog 30 dagen mogen verblijven, met het oog op een terugkeer.
VISIE VAN VOKA Alle ijzers in het vuur aanwenden
In deze tijden van arbeidsmarktkrapte moeten alle ijzers in het vuur, vinden we bij Voka West-Vlaanderen. Als we elk talent willen aanwenden en inzetten in onze West-Vlaamse ondernemingen, moeten we ook kijken naar asielzoekers. Uit ervaring in onze provincie weten we dat asielzoekers vaak over competenties beschikken die ondernemingen heel goed kunnen gebruiken, en dat zij die op hun beurt ook graag willen inzetten ten dienste van onze bedrijven en maatschappij. We moeten voorbij de vooroordelen kijken en durven investeren in deze gemotiveerde doelgroep. Hoewel deze piste niet altijd duurzaam is, is het personeelstekort van die aard dat er geen andere optie is.
Werkkompas 6 jaar geleden begon Fedasil Poelkapelle met de toeleiding van asielzoekers naar de arbeidsmarkt. “De eerste vraag kwam van de Boerenbond, die de verminderde beschikbaarheid van Polen als seizoenarbeiders voor de landbouw wou opvangen. Gezien onze vrij landelijke ligging (het asielcentrum is gevestigd in een oude kazerne van Defensie, nvdr), was dat een logische gedachte. Sindsdien hebben wij daar stelselmatig meer aandacht aan besteed, omdat we gaandeweg almaar meer vraag kregen van eerst landbouwers en later ook bedrijven uit de buurt. De situatie is dermate geëvolueerd dat onze tijdelijke bewoners intussen al zelf vrij vlot de weg vinden, ook naar interimkantoren. De mensen die hier al langer verblijven, fungeren daarbij vaak als het ‘werkkompas’ voor hun recenter ingetrokken buren,” vervolgt Vanessa Vanthourenhout.
Daardoor zijn behoorlijk wat bewoners actief bij ondernemingen uit de buurt. “Dat zijn onder meer Barias, Greenyard, Ysco en Westvlees: stuk voor stuk bedrijven die actief zijn in voedselverwerking en arbeiders nodig hebben. Recent konden een aantal mensen tijdelijk terecht bij Gediflora (chrysantenteelt), anderen fungeren als losse werkkracht in bijvoorbeeld carwashes. In Koksijde en Lombardsijde is er dan weer vraag naar totaal andere profielen. Daar komen onze bewoners vooral terecht in de horeca, als afwasser of als poetshulp in hotels”, aldus Leen Brulez.
— VANESSA VANTHOURENHOUT EN LEEN BRULEZ
Korte opdrachten Sporadisch krijgen mensen de mogelijkheid om door te groeien tot operator of daartoe een interne opleiding in het bedrijf te volgen. “De doorstroming naar een vast contract is eerder uitzonderlijk, door de onzekerheid over de toekomstige beschikbaarheid van de werknemer. Doorgaans zijn kortere opdrachten (bijvoorbeeld groenten snijden, het helpen opvangen van pieken in vleesverwerking,…) dan ook ideaal. We zien wel vaker dat mensen nagenoeg gedurende het grootste deel van hun periode hier ergens aan de slag zijn. Meestal is dat een aaneenschakeling van contracten op weekbasis.”
Voor een goed begrip: Fedasil toont de tijdelijke residenten de weg naar werk, onder meer door te bekijken welke bewoners het best matchen met de profielen waarnaar bedrijven op zoek zijn, maar daar houdt de rol van het agentschap op. “De betrokken partijen beslissen zelf of ze al dan niet met elkaar in zee gaan. Wij houden ons ook niet bezig met contracten. De vluchtelingen moeten zelf instaan voor hun job én voor hun mobiliteit. In het beste geval stelt hun werkgever hen een elektrische fiets ter beschikking. Hun actieradius is dus eerder beperkt: vanuit Langemark-Poelkapelle verplaatsen ze zich via het openbaar vervoer niet verder dan Ieper of Roeselare. Hoewel de bereidwilligheid om te werken meestal heel groot is, kunnen randvoorwaarden soms roet in het eten strooien. Aan een alleenstaande moeder kunnen we niet vragen om de vroege of late shift te doen.”
Stel dat een werkgever een asielzoeker toch een vast contract zou geven, biedt dat geen enkele garantie dat die persoon daardoor in het land zou mogen blijven. “Beide gegevens staan volledig los van elkaar”, verduidelijkt Vanessa Vanthourenhout.
Eigenwaarde Voor ondernemingen die zich vrij dicht bij de West-Vlaamse opvangcentra bevinden en die op zoek zijn naar extra werkkrachten, is het sowieso nuttig om contact op te nemen. “Misschien zal er niet meteen een match zijn, maar door de voortdurende veranderingen in de samenstelling van onze populatie, kan dat snel veranderen. Uiteraard zal je hier moeilijk mensen vinden voor bepaalde knelpuntberoepen, zoals TIG-lassers. Bepaalde vluchtelingen hebben in hun thuisland wel een hoge opleiding genoten, maar zien hun diploma niet erkend in ons land of botsen op de taalbarrière. Dat laatste is de meest voorkomende hindernis”, vertelt Leen Brulez. Vanessa Vanthourenhout besluit met een mooie boodschap. “Ondernemers die asielzoekers een kans op werk bieden, krijgen daar heel veel dankbaarheid en hulp voor terug. Mensen appreciëren het enorm als ze op die manier hun tijd nuttig kunnen invullen én er financieel voor worden beloond. In onzekere tijden is een job een enorme troef om hun eigenwaarde op te krikken.” (BVC - Foto’s DD)
— VANESSA VANTHOURENHOUT EN LEEN BRULEZ
