Grinta | Ronny Beckers

Ronny Beckers, CEO, Efiad

“In de fanfare ben ik gewoon Ronny die meespeelt.”

Ronny Beckers ademt technologie, maar leeft van muziek. Overdag sleutelt hij met zijn teams aan slimme software die bedrijven efficiënter laat draaien. ’s Avonds klinkt er iets anders: een diepe, warme bastubaklank in het gemeenschapscentrum van Uikhoven. “In de fanfare ben ik niet de leider. Ik ben gewoon Ronny, die meespeelt. En dat is zalig.”

In de wereld van bits en bytes is Ronny Beckers (59) een doorgewinterde speler. Sinds zijn 27ste bouwt hij technologiebedrijven rond wat op dat moment nieuw en relevant is. “Eerst Java – we waren zelfs het eerste Java-bedrijf in Europa – daarna business intelligence, en vandaag artifciële intelligentie en RPA, kort voor Robotic Process Automation. Ik ga op zoek naar wat technologie kan betekenen voor een bedrijf. Die meerwaarde vertalen we in oplossingen op maat. Bij Efad helpen we bedrijven om administratieve processen te automatiseren met AI en RPA. Bij Aziri bouwen we digitale oplossingen op basis van low-code platformen, waardoor je heel flexibel en tot 8 keer sneller kunt ontwikkelen.”

Dat het pad van een ondernemer niet altijd over rozen gaat, weet Ronny maar al te goed. Zijn eerste bedrijf, met Sabena als grootste klant, ging failliet na de aanslagen van 9/11. “Dat was zwaar. Maar tegelijk ook een van de beste leerscholen. Failliet gaan is geen schande. Het biedt de kans om opnieuw te beginnen, met meer inzicht.”

Het netwerk dat hem in die periode overeind hield? De fanfare.

Muzikale vonk

Ronny speelt bastuba sinds zijn vijftigste, maar de muzikale vonk sloeg al veel vroeger over. “Mijn vader blies nieuw leven in de fanfare van ons dorp, Koninklijke Fanfare Sint-Lucie in Uikhoven. Op mijn achtste ben ik begonnen met trompet, later werd dat tuba en uiteindelijk bastuba. Ik vind het heerlijk. Muziek spelen is echt een manier om alles los te laten en volledig op te gaan in iets anders. Het is bijna alsof ik in een andere wereld stap.”

Soms zet je de toon, meestal ondersteun je de groep. Dat is leiderschap.

Diepe, warme fond

De bastuba is niet het instrument dat de meeste solo’s speelt, maar dat vindt Ronny net mooi. “Het is het fundament van het orkest. Als je de bastuba met zijn diepe, warme klank wegneemt, mis je de onderbouw die alles bijeenhoudt.” Ronny leerde zijn echtgenote bij de fanfare kennen. Ook zijn drie dochters spelen muziek. Samen een orkestje op zich van bastuba, saxofoon, bugel, trompet en hoorn. “Je hoort wel eens zeggen dat muziek verbindt. Wel, bij ons is dat echt zo. Ook in de fanfare. We repeteren wekelijks. De jongste is 13, de oudste 78. Metsers en bankdirecteurs, iedereen samen. Dat is het mooiste wat er is.”

De kneepjes van het vak

Wat een goede bastubaspeler moet hebben? “Een sterk middenrif.” (lacht) “Het heeft me zeker anderhalf jaar gekost om de techniek echt onder de knie te krijgen. Bij een kleiner instrument komt het geluid sneller. Bij een bastuba blaas je niet gewoon, je moet doseren en timen. Het mondstuk vormt ook een uitdaging. Het is drie keer groter dan dat van een trompet. De eerste maanden nam ik mijn mondstuk overal mee in de auto om te oefenen. Bij het spelen gebruik je spieren rond je mond waarvan je niet eens wist dat je ze had.”

Van de directiekamer naar de fanfarezaal

Wat de bastuba hem leert, neemt Ronny mee naar zijn werk, en omgekeerd. “In een fanfare ben je zo goed als je zwakste muzikant. In een bedrijf is dat net zo. Je bent zo sterk als je zwakste schakel. Alles draait rond samenspel, in groep functioneren, samen naar een doel toe werken. In de fanfare leer je om te luisteren, te doseren, je ego opzij te zetten. Soms mag je even de melodie dragen, maar meestal ondersteun je de groep. Dat is leiderschap.”