Door Judith van Leeuwen Met welke gedachte stond je op vanmorgen? Anniek: “Gewoon, lekker weer zin om te gaan trainen.” Sofie: “Uitgerust en klaar om te focussen.” Larissa: “Weer een nieuwe dag om lekker te trainen.” Luna: “En natuurlijk klaar om ons voor te bereiden op het Nederlands kampioenschap.”
Sofie Bruintjes (2002) Anniek Diepstra (2002) Luna Love (2002) Larissa Spek (2003)
Sinds wanneer woon je in Stadshagen? Anniek, Sofie en Luna: “Sinds 2002.” Larissa: ”Ik sinds 2003.” Wat inspireert je? Sofie: “Als ik zie hoe hard iedereen werkt, stimuleert mij dat ook. Het is ook mooi om te merken dat je van oudere en sterkere meisjes kunt winnen. We maken zelfs kans om kampioen te worden!”
Staand vlnr: Sofie, Luna. Zittend vlnr: Anniek, Larissa
Wat is het beste dat je is overkomen? Larissa: “Vorig jaar hoorde ik dat ik naar de Basketball Academy mocht. Ik zou echt niet weten hoe het is om op een Larissa: “Ik wil alnormale middeldoor beter worden. bare school te zitHet is fijn dat we “One team, one goal” ten. Wat ik alleen zoveel tijd aan niet zo leuk vind is sport kunnen bedat we ook andere steden. Op school moeten we trouwens sporten hebben, zoals judo. Dan denk wel gewoon ook alle andere vakken doen ik: ik ben hier toch om te basketballen? hoor. Als we onvoldoende presteren, Maar ze zeggen dat het helpt om ook bemoeten we eraf.” ter te worden in basketballen.” Luna: “Daarom kijk ik ook vaak naar damesteams uit de eredivisie. Als je ziet hoe die op vette wijze kampioen worden.”
Anniek: “Basketbal vinden we nu eenmaal het allerleukst om te doen.” Lijk je op je vader of op je moeder? Anniek: “Ze zeggen altijd dat ik op mijn zusje lijk, maar dat zie ik zelf niet. Het basketballen heb ik in ieder geval niet van mijn ouders.” Sofie: “Ik ook niet. Er zitten alleen maar voetballers bij mij in de familie. Het komt door mijn achterbuurman, die is assistentcoach bij Landstede Heren 1. Hij vroeg me eens te komen basketballen. Mijn ouders zijn wel sportief en mensen zeggen vaak dat ik op mijn moeder lijk. Alleen zij is heel erg klein.” Larissa: “Mijn ouders zijn allebei erg sportief en vonden het belangrijk dat ik op een teamsport ging. Zelf wilde ik graag een binnensport. Luna’s moeder heeft mij trouwens gevraagd.” Luna: “Mijn moeder is zelf basketballer en heeft een paar jaar geleden een meidenteam opgericht bij ZAC in Stadshagen. Daar zijn we eigenlijk allemaal begonnen. Er zijn nu trouwens al drie meidenteams.” Wat is je levensmotto? Sofie: ”Teamwork makes the dream work. Je droomt er allemaal van om kampioen te worden en je hebt elkaar nodig.” Larissa: “Ook de mensen die op de bank zitten. Ook al speel je niet veel, je geeft je teamleden ook kracht door het aanmoedigen, dat helpt het team ook weer.” Luna: “Hard work pays off.” Anniek: “One team, one goal! Dat is onze yell.”
Foto Yvonne Waslander
andere meiden het kunnen afmaken.” Anniek: “Dat geldt ook voor mij. Ik wil meer aanvallen en de bal langer bij me houden. Misschien een beetje meer durven in het veld.”
School: CSE (centre for sports & education) Opleiding: Basketball Academy Zwolle Team: BAZ VU14 (dames onder de 14) is ook niet altijd leuk hoor, maar je hebt elkaar gewoon nodig.” Wat mis je in Stadshagen? Sofie: “Basketbalvelden! Vlakbij het winkelcentrum is er één, maar als je daar valt, is meteen je hele knie open.”
Welke film heeft diepe indruk op je gemaakt? Luna: “Of er lopen van die kleine jongeSofie: “Coach Carter. Dat is een toffe film tjes rond.” over basketbal en hoe een coach een team kan veranderen. De coach gaf één Anniek: “Er zijn er eigenlijk maar twee. van de spelers een bijna onmogelijke op- Dat vinden wij natuurlijk veel te weinig.” dracht. Toen besloten de andere teamleAnniek: “Ik hoorde het een jaar daarvoor, den hem te gaan helpen. En dat is precies Larissa: “Niet dat we veel tijd hebben om toen ik in groep 8 zat. Ik rende meteen het doel van coachen: samen iets berei- hier ook nog te spelen. Na de late midnaar Luna - zij woont tegenover mij.” ken. Wij waarderen elkaar ook steeds dagtraining gaan we eten en ’s avonds meer en willen van liggen we al voor negen uur in bed.” Sofie: “Dat ik in elkaar leren. Ook bij “Ons team voelt de voorselectie persoonlijke dingen Wat is je favoriete plek in Stadshagen? van het Nederhelpen we elkaar.” Luna: “Voor mijn huis, want daar staat soms net als familie, lands team mocht. een basket.” In die mail zag ik Larissa: “Sofie gaf je kent elkaar zo goed” mij laatst bij de trai- Anniek: “Bij mij ook. Een basket op 3 meook Luna’s naam tussen het rijtje ning een goede tip. ter en 5 centimeter hoogte, net als in de staan. Ik belde haar direct en vroeg, heb Daar word je scherp van. Die film heb ik zaal.” je je mail al gelezen?” trouwens nog niet gezien, maar dat ga ik zeker doen.” Larissa: “Gewoon mijn huis. Lekker langLuna: “Ik was uit eten met mijn familie uit op de bank. Of school of de hal. Dat en wist van niks. Ik werd helemaal gek in Anniek: “In die film zag je eerst een team zijn de drie plekken waar ik het meest dat restaurant. Drie mensen uit ons team dat niet goed speelde, want ze deden er ben.” zijn geselecteerd en in juni horen we of allemaal dingen naast, ze waren niet gewe doorgaan. Dit jaar zijn we afdelings- focust. Die coach werd toen heel erg boos Sofie: “Het veldje bij het Twistvlietpad, kampioen geworden, dat was ook een en daardoor werden ze beter.” zo rond een uurtje of zeven. Als ik daar mooi moment natuurlijk!” in mijn eentje basketbal. En onze achLuna: “Dat gebeurt bij ons ook weleens – tertuin. Daar staat een tuinset waar ik Wat zou je aan jezelf willen verande- dat een coach boos op je is – maar dan lekker kan liggen.” ren? help je elkaar. Ons team voelt soms net Sofie: “Ik wil graag mijn dribbelskills als familie, je kent elkaar zo goed. Het verbeteren. Het is best moeilijk om snel te kunnen reageren als je zo lang bent. Basketbal is officieel geen contactsport maar er wordt af en toe flink geduwd en gestompt. Dan moet je rustig blijven en incasseren.” Het Basketball Academy Zwolle van het in de landelijke competitie tijdens CSE biedt talentvolle spelers de mogelijk- het Nederlands Jeugdkampioenschap Luna: “Sneller voetenwerk, want daarmee heid om hun talent te ontdekken en maxi- basketbal in Groningen. kan ik iedereen stoppen, ook de oudere maal te ontwikkelen. De meiden krijgen, en sterke meiden. Sommige teams zijn naast de reguliere lessen op havo/vwo, geen lieverdjes hoor, en soms raak je gedagelijks basketbaltraining. Ondanks hun frustreerd door een scheidsrechter. Maar leeftijd – onder de 14 jaar – spelen ze daar heb je geen invloed op, dus je moet met hun team in de competitie onder de je niet gek laten maken.” 16. Dit jaar werden ze afdelingskampioen van het Rayon Oost en daarmee streden Larissa: “Ik ben een goede verdedize voor het Nederlands Jeugdkampioenger maar ik wil mijn aanval ook verschap. Op 11 juni werd het team derde beteren, zodat ik beide kan. Meestal pass ik de bal verder, zodat de
Basketball Academy Zwolle
17