Laakvalleien, terugblik op 2013 door Vic Van Dyck In een groot gebied als de Laakvalleien valt altijd wat te beleven. Je zou daar een boek over kunnen schrijven, maar we gaan ons in dit overzicht beperken tot de belangrijkste gebeurtenissen van het voorbije jaar.
Uitbreiding op alle vlakken Het snoer van natuurgebieden door de valleien van Grote en Kleine Laak wordt meer en meer compleet. In het Eindhoutbroek zijn door de aankoop van een aantal percelen weer wat witte vlekken ingekleurd, de meeste percelen van het centraal gelegen broekbos worden zo alvast beschermd. Ook op de Craeywinckel is er een belangrijk deel van de puzzel langs de Kleine Laak ingevuld door de aankoop van percelen die aansluiten op ’t Hoeves en Hambroek. De natte graslanden, moerassen, ruigten en een vijver zijn in goede handen. Voor een paar percelen in Varendonk en de Roost zijn de onderhandelingen nog bezig maar ook dat ziet er positief uit.
Nieuwe infoborden In Varendonk zijn de infoborden vervangen. De vorige borden waren niet alleen versleten, maar de aanwijzingen van de wandelwegen moesten worden aangepast aan het wandelnetwerk. De wandelknooppunten zijn nu vermeld en tegelijk is de tekst op de borden up-to-date gemaakt. De infoborden voor de Roost en Trichelbroek zullen waarschijnlijk dit jaar vervangen worden.
Ook positief is de uitbreiding van ons beheersteam. We hebben terug een dinsdagploeg, nu de twee vrijwilligers Paul en Jos op regelmatige basis het team komen versterken. Wie ook zin heeft om met ons samen te werken en ondertussen van de natuur wil genieten is altijd welkom.
Van sluikstort naar exoten Niet elk sluikstort brengt een besmetting met exoten mee, zoals die lading coniferentakken langs het wandelpad in Varendonk en de 80 kg gebroken glas in de Paardsbossen. Maar in datzelfde bos waren tussen het tuinafval de bamboe e.d. toch al ferm opgeschoten. En in andere bossen in Varendonk, Eindhoutberg en Swinnebroeken waar regelmatig tuinafval terecht komt, groeien een aantal tuinplanten waaronder de Bonte gele dovenetel, die al een heel stuk van de bosbodem heeft bedekt. De mensen die dit allemaal aanrichten, zouden misschien als Gas-boete eens een tijd moeten komen helpen, het zou dan wel beteren. Deze karweien hebben ons in ieder geval het voorbije jaar weer veel tijd en energie gekost. Het kappen van Amerikaanse eik en vogelkers zijn we al gewoon, waterteunisbloem en parelvederkruid hebben we voorlopig redelijk onder controle. Reuzenbalsemien, reuzenberenklauw, Japanse duizendknoop e.d. worden zoveel mogelijk onderdrukt. En als er een nijlgans of zelfs een peposaka-eend op de vijver zit, wordt daar niet over gejammerd, maar hoe we met de vele Canadese ganzen moeten omgaan is nog niet duidelijk, ook voor de stierkikkers die massaal voor onze voeten wegspringen hebben we nog geen pasklare oplossing.
12
Nieuwe infoborden worden aangebracht (foto Paul Anthonis, wandeling in Trichelbroek) Het voorbije jaar hebben we weer een aantal bouwsels en afsluitingen afgebroken en dat is telkens een nieuw avontuur. En verrassend ook om te zien wat mensen allemaal naar hun percelen zeulden om er schuilhokken e.d. van te maken. Alle restanten van platen en panelen kwamen van pas om een hok in elkaar te timmeren. In de Swinnebroeken hadden we zo een kot uit verschillende materialen. Moeder Natuur vond het blijkbaar ook geen gezicht en had het dan in de loop der jaren helemaal met klimop laten begroeien. Het zag er van buitenaf wel natuurlijk uit, maar al die rommel kun je toch in de natuur niet laten.
- grote nete -