Świat hr
13
Korporacja vs. pasja Wiele osób staje przed wyborem – praca w korporacji kontra życiowa pasja. Nieliczni jednak podejmują wyzwanie i zakładają swoją działalność. Anna Górajka przez lata pracowała w HRach międzynarodowych korporacji, dziś oddała się swojej pasji jaką jest fotografia. Dla wielu osób praca w korporacji jest spełnieniem marzeń, Pani wybrała jednak inną drogę – własny biznes. Dlaczego?
Rekrutacja otwiera oczy na różnorodność ludzkich charakterów. Dobierając ekipę, z którą pracuję w studio wykorzystuje zdobyPraca w korporacji, mocno mnie ograniczała. Nie dawała mi szans te wcześniej umiejętności rekrutacyjne. To wielkie ułatwienie, bo na indywidualność, kreatywność i możliwość decydowania. Na- popełnianie błędów personalnych ograniczam wówczas do minileżę do osób, które lubią brać sprawy w swoje ręce. Korporacyjne mum. Jakie było Pani największe wyzwanie zawodowe od czasu granice nie dawały mi takich możliwości. Czy ta decyzja w Pani narastała? A może wydarzyło się coś co przelało szale goryczy?
Zgadza się, nie była to decyzja, która powstała z dnia na dzień. Pracowałam w kilku największych firmach na świecie zarówno w Warszawie jak i w Londynie. Posmakowałam wielu różnych sposobów zarządzania firmą i pracownikami. Przeszłam drogę od stanowisk asystenckich, przez specjalistę do managera. Zaspokoiłam potrzebę dążenia do sukcesu w pracy dla kogoś. Przeszkadzało mi jednak to, że mimo wszystko mam za mały wpływ na fukcjonowanie firmy, a w mojej głowie drzemie zbyt dużo pomysłów. Własna działalność daje mi taką możliwość. Samodzielnie układam plan dnia, strategię, sama też decyduję o kierunku rozwoju dobierając właściwe narzędzia. Czy doświadczenie w rekrutacji w jakiś sposób pomaga Pani w karierze fotografki?
Dzieki doświadczeniu w korporacji, potrafię lepiej zrozumieć swoich klientów i ich potrzeby. Nie uważam pracy w korporacji za stracony czas. To jest pewien etap, który musiałam przejść, aby zrozumieć, że nie każdy jest do tego stworzony i wystarczy odrobina odwagi, aby zmienić swoje życie w kierunku jaki mamy w sercu. Jako rekruter, mamy do czynienia z różnymi osobami na różnych stanowiskach. To bezcenne doświadczenie życiowe, które przydaje się później w życiu zawodowym niezależnie od dziedziny.
opuszczenia korporacyjnych murów?
Od jakiegoś czasu, każdy kto posiada aparat cyfrowy, lub kiedykolwiek trzymał go w ręce nazywa siebie fotografem. Często zdarza się tak, że fotografowanie jest drugim dodatkowym zajęciem dla różnych zawodów jak np. często grafik czy informatyk – jest to także odskocznia, pasja i drugie źródło dochodu. Utrudnia to jednak wejście na rynek i utrzymywanie się tylko z tego. Postawiłam sobie wysoką poprzeczkę. Jako prawnik z wykształcenia i HRowiec z doświadczenia – osiągnięcie sukcesu w fotografii traktowałam ambicjonalnie. Udało się, mogę teraz śmiało powiedzieć, że było warto. Żyję i utrzymuję się tylko i wyłącznie z mojej pasji, która stala się zawodem. Choć na tak poważną zmianę w swoim życiu zdecydowałam się bardzo poźno, około trzydziestki. Teraz motywuję innych, tych, dla których biurko jest ograniczeniem. Jaka jest Pani rada, co mają robić rekruterzy by być widocznymi na tym rynku? By zaistnieć w social mediach?
Social Media dają nam możliwość dotarcia do dużej ilości osób. Trzeba jednak umiejętnie tym sterować. Nie nadużywać prywatnych kontaktów, aby promować ogłoszenia, z którymi jest jak z reklamą. Jeśli jest dobra, zwraca uwagę. Agencje rekrutacyjne i portale z ogłoszeniami uciekają się do różnych form zachęcenia potencjalnych kandydatów do udziału w procesach rekrutacyjnych. Ostatnio w sieci pojawiło się ogłoszenie, w którym firma poszukiwała informatyków. Ogłoszenie jednak skierowane było do Co jest takiego w rekrutacji, że nie potrafi się Pani z nią rozich żon. To doskonały przykład jak kreatywność może być przystać? datna w każdej dziedzinie biznesu, w tym również w rekrutacji.
13