09 tekst • Marion Rhoen beeld • Kees Hummel
Reguliersgracht 34 is de thuishaven van Unica. Dit dispuut uit 1850 stond mede aan de wieg van het Amsterdams studentencorps, maar is sinds 1974 een zelfstandige vereniging. De historie van het pand is roerig, zijn bewoners kleurrijk. Twaalf onderduikers overleefden er de oorlog. Hugo Heymans (1947) en Reowin Renkema (1991) geven een rondleiding.
Reowin Renkema
‘Er zitten geen sloten op de deuren’ Nest In 1974 scheidde Unica zich af van het corps. Sindsdien is het huis, dat sinds de jaren twintig van de vorige eeuw wordt bewoond door tien leden, de kern van Unica, de ziel. Hier sluit je vriendschappen voor het leven. Broederschap noemen we het. Drie jaar woon ik hier nu. Mensen gaan weg omdat ze bijvoorbeeld meer privacy willen – er zitten geen sloten op de deuren. Of ze willen wat afstand: het dispuutsleven gaat op de gracht 24/7 door.
Slijpsteen voor de geest Er zijn in totaal dertig leden. Op maandagavonden houden we om de beurt een lezing. Ik hield er een over het boek Job. Niet dat we zo religieus zijn, ik koos voor een meer poëtische uitleg. Omdat Job leidde tot een hevige discussie, hebben we het Bijbelboek geïntroduceerd. Telkens schrijft iemand daar iets in over een bijbelverhaal. Er komen vaak literaire analyses uit, vaak ook onzin. We zijn ook veel bezig met het verleden van Unica. Herman Gorter was lid; we hebben dit jaar zijn hele Mei gelezen, tijdens een wandeling door Bergen.
Schuilplek Twee keer hebben we nu meegedaan aan de Open Joodse Huizendag. Dan stellen we het huis open voor bezoekers en vertellen we wat hier is gebeurd. De familie van een van de onderduikers is twee jaar geleden voor deze dag overgekomen uit Israël. Het is een ongelooflijk verhaal dat twaalf mensen hier vijf jaar hebben gewoond, onder leiding van Ivo Schöffer, de latere hoogleraar Geschiedenis. Hij was achttien toen de oorlog begon en werd geholpen door onder meer zijn zus Lydia. Ivo was verschrikkelijk streng tegen de onderduikers. Dat moest wel, om niet ontdekt te worden.
Spelen
Reowin Renkema – 1991
Lid worden gebeurt in één nacht. Die staat me nog heel helder voor de geest. Aan het eind dacht ik: als ze me niet aannemen, is het om wie ik bén. Ik had me helemaal blootgegeven. Weet je wat het is: de mensen die je hier ontmoet, zijn allemaal echt. Eerlijk en open, ook over moeilijke dingen. Dat vormt je.
• 2010-heden werkend lid
Koning
Westersch Litterarisch Gezelschap UNICA • 2010-2011 student Wiskunde en Natuuren sterrenkunde • 2011-heden bewoner UNICA-huis
Wanneer krijg je nou de kans om ergens koning van te worden? En als vrouw helemaal. Dus ja, ik wilde graag. Het is een erebaan. Als je wil mag je in de koningskamer, aan de gracht. Unicisten hebben de neiging om verantwoordelijkheden te negeren, als koning ben je de enige die dat niet kan. Je hebt weinig invloed en veel werk te doen. Het leukste is contacten onderhouden, met werkende leden en met oud-leden.
• 2011-2013 hoofdredacteur Het Woord, periodiek
Klussen
UNICA
We doen veel zelf aan het huis. Lampen vervangen, de boel witten. Nu moet er een nieuwe fundering komen, het dak moet gerenoveerd. Van Monumentenzorg moet de marmeren vloer in de hal aangepakt. De stichting die het huis beheert heeft wel geld, maar nog niet genoeg. De vergunningen zijn er al, wij huisbewoners wachten gelaten op wat komen gaat. Financiële hulp is welkom. •
• 2012-heden student Europese studies • mei 2014-heden koning (voorzitter) UNICA