33 Asse Roelof van den Noort 1938, Nederlands
recht (Privaatrecht) 1966 (6 oktober)
Karin Loos 1973, Euro-
pese studies 1996, studieadviseur Economie en Bedrijfskunde aan de Vrije Universiteit (8 oktober)
1953, huisarts in ruste (18 oktober)
tekst • Peter Brusse Rechtsgeleerdheid 1962 beeld • Marc Kruse
Hubert Jan van Daal
1925, Wis- en natuurkunde 1956, auteur van Mobility of Change Carriers in Silicon Carbide (19 oktober)
Harrie Hamers 1933,
Psychologie 1967, klinisch psycholoog (23 oktober) Evert Frans van der Grinten 1920, Kunst-
geschiedenis 1950, emeritus hoogleraar Kunstgeschiedenis Radboud Universiteit Nijmegen (9 oktober)
Steven Jan Hoorntje
Gerard Schiethart
Hanny Ladee-Levy
1925, Geneeskunde 1960, huisarts die in de jaren zeventig als eerste openlijk sprak over hoe hij euthanasie op een patiënt had toegepast (9 oktober)
1918, Geneeskunde 1947, voormalig kinderpsychiater in het Sophia kinderziekenhuis. Over onder meer haar verblijf in en ontsnapping uit kamp Westerbork schreef Mirjam Elias in Het verlaten hotel (27 oktober)
1949, Geneeskunde 1976, psychiater, psychoanalyticus (26 oktober)
Rob Moesbergen 1942 – 2009
Eduard Groeneveld
1922, Vrije studierichting Faculteit der Politieke en SociaalCulturele Wetenschappen 1961, voormalig bibliothecaris NIOD, Officier in de Orde van Oranje-Nassau (10 oktober)
Herman Leopold de Smet 1931, Geneeskunde
1959, chirurg, Officier in de Orde van Oranje-Nassau (27 oktober)
Wim Jonker 1940,
Wis- en natuurkunde 1965 (28 oktober)
Frans Graafstal
1922, Economie 1949, Accountancy 1952, oudvennoot Klynveld Kraayenhof & Co (31 oktober)
Rudolf Soeting 1947,
Joop Doorman 1928,
Economie 1973 (11 oktober)
Wijsbegeerte 1957, emeritus hoogleraar Ethiek TU Delft (2 november)
Jan de Lange 1934,
Psychologie 1972 (13 oktober)
Hanna (Rebattu) Nicolaï 1926, Geneeskunde
1954 (3 november) Jan Muris 1924,
Geneeskunde 1954 (16 oktober)
Adriaan Kortlandt
1918, Psychologie en sociale geografie, promotie 1949, voormalig hoogleraar Psychologie en ethologie der dieren, die baanbrekende theorieën formuleerde over onder meer de oversprongbeweging, maar het vaak aan de stok had met collega-wetenschappers (18 oktober)
Ton van den Baar
1923, Russische taal- en letterkunde 1961, emeritus hoogleraar Slavische taalkunde aan de Universiteit Utrecht, drager van de Poesjkin-medaille (5 november)
Sjoukje Rauwerda
1951, Andragologie 1983 (5 november)
Bettina SpaanstraPolak 1919, KunstgeschieStephanus Macrander 1925, Geneeskunde
denis 1947, kunsthistorica (7 november)
Rob Moesbergen, op 16 oktober op 67-jarige leeftijd overleden, was advocaat, belastingkundige, econoom en accountant. Als jongen van veertien ging hij van school omdat zijn vader vond dat hij moest meehelpen de kost te verdienen voor het grote gezin. Als hij verder wilde leren, moest hij maar avonddiploma’s halen. En dat heeft hij gedaan, zijn leven lang. Totdat zijn liefhebbende vrouw eens een tennisracket naar zijn hoofd gooide en riep: ‘Heus, het hoeft niet meer’. Hij was toen vijftig jaar. Niet dat hij het gezin verwaarloosde, hij had tijd voor iedereen. Hielp mee in het huishouden, maakte meubels, plakte banden, ontwierp computersoftware, maar altijd in het besef dat hij uit een arbeidersgezin kwam. Dat schiep verplichtingen. Robert Richardus Johannes Moesbergen werd op 12 juni 1942 in Utrecht geboren, als tweede in een gezin van zes kinderen. Zijn vader, een wees die in een reeks van pleeggezinnen was opgegroeid, was machinebankwerker en werd tijdens de oorlog in Duitsland te werk gesteld. Later ging hij naar Indië als employé van de Bataafse Petroleum Maatschappij. Toen zijn ouders gingen scheiden, voelde Rob zich verantwoordelijk voor zijn moeder en een deel van het gezin. Ze verhuisden naar Heemskerk, waar hij werkte op het laboratorium van de Hoogovens en CetaBever. Daarnaast deed hij de handelsavondschool, haalde diploma’s als analist, was actief bij de Katholieke Arbeiders Jeugd en ontmoette Frédérique op de katholieke dansschool. Hij was een mooie, atletisch gebouwde jongen, serieus, fijn om mee te praten, las Darwin en Teilhard de Chardin. In militaire dienst bood hij zich aan om naar Nieuw-Guinea te gaan in plaats van een vriend die net een kind had gekregen. Hij werd verpleger op de operatiezaal, wat diepe indruk maakte, en kon na repatriatie moeilijk wennen. Zijn baan was vergeven, via makelaars en assuradeurs kwam hij als kassier bij de Land- en Tuinbouwbank. ’s Avonds volgde hij cursussen. Om in aanmerking te komen voor een woning
trouwde hij voor de wet, kwam in de kost bij de ouders van Frédérique. Zolang het stel niet voor de kerk getrouwd was, hielden ze braaf gescheiden slaapkamers. Ze maakten reizen met katholieke jongeren, maar samen op de scooter naar Luxemburg was fijner. In 1967 trouwden ze voor de kerk en Rob solliciteerde bij de Stichting Sociaal Fonds Bouwnijverheid, waar hij snel carrière maakte. Hij werd belast met de controle van uitkeringen, zwartwerken en fraude. Hij haalde het diploma Accountant-Administratieconsulent (AA) en behoorde tot de eersten die de avondheao volgden. Toen was de weg vrij om – ook weer in de avonduren – Rechten te studeren aan de Erasmus Universiteit; hij deed het in twee jaar. Op zijn 43ste verjaardag kwam hij thuis met ‘een cadeautje voor mijzelf’. Uit een koffertje haalde hij de bul: Meester in de Rechten. Niemand had hij iets verteld. Toen hij enkele jaren later in Leiden afstudeerde als fiscaal jurist, ging hij met vrouw en dochters ergens koffie drinken met taart. Aan de UvA werd hij fiscaal econoom, maar haalde op zijn vijftigste niet het laatste tentamen voor Register Accountant. Hij bleef accountant AA, maar zat wel in commissies die RA-accountantsopleidingen bepaalden; ook nam hij assessments af. ‘Dat is pas echt bijzonder’, zei Frédérique. Hij vestigde zich als advocaat in Den Haag, deed controles voor internationale bedrijven, maar ijverde ook voor aangepaste liften en hijskranen voor bouwvakkers met een handicap. Hij filmde, maakte met het gezin verre reizen, schreef gedichten en genoot van de jaarlijkse Universiteitsdagen, vooral in Amsterdam. Toen hij afgelopen juni in het flamboyant witte kostuum, dat Frédérique hem had aangepraat, werd gefotografeerd op de Universiteitsdag en de foto in september in SPUI verscheen, waren zij diep ontroerd. De foto sierde de maand daarop zijn overlijdensbericht. •