Februari 2014

ALGEMENE BESCHOUWINGEN. Dizze kier wil ik nog's prebieren urn un stukske in ons eigen Zèllands dialect te schrijven. 'Tis per slot van rekening de taol worin ik m'n urste woordjes heb gebrabbeld en m'n urste verlangens heb geprebierd duidelijk te maken. 'Tis zogezeed ok m'n moerstaal en die wil ik gèr ok nog un bietje in erre haauwen. D'r zen ok wer gementeraodsverkiezingen op komst en d'r zen elementen druk in de weer urn de stoelpooten onder onze gemente dur te knagen en ik vein da Landerd moet blijven bestaan. Ut zal hier ok wel nie ollernol honderd percent zijn mar da is ut nergus nie. Dorvur moette in den hemmeI zijn en dor zullen de mèste van ons nog wel nie nor tow willen denk ik dus moet ten we ut hier nog mar samen un bietje zien te rooien. Trouwens de klènste gemènschappen zijn mèstal ut intiemste en dus ok ut wermste. Lot ons dus samen prebieren urn samen die wermte zo lang muggelijk en zo goed muggelijk vaast te haauwen. Uw eigen werm en geburgen vuulen is belangrijk urn uw eigen gelukkig te vuulen en da is toch belangrijk.

En ge wèt wel kleine zaak en mè korte lijnen dan zijn de zaaken ok ut beste te overzien. We zen toch al ollemol veulste veul un nummer geworre d'r ut gebruik van de compjoeter. Dieje compjoeter gu hiel ons leven beheersen wa ik oew brom. Nou hebben we nog unne wekker die ons smèrgus prebiert wakker te maken. Mar ik zie ut nog gebeuren da we over enkele jorren ollernol zonne pjoeter op ons slopkammer hebben urn ons wakker te maoken. En die haauwt dan nie op mè roepen; "opstoon, opstoon”, tot da ge op uw matje vur uw bed stot. En as we nog un par jorren weier zen dan hebben we ollernol zonne ijzere kèl in huis die ons opholt en ons onder d'n does zet wor we dan wakker schieten urn da hij de kaauwwatterkroon ongezet hè mar as troost al un bakske troost het gezet en un beschuitje hè gesmeerd. De rillingen loeepen al over munne rug as ik on zonne pjoetergestuurde kèl denk. Nieje dan vul ik toch veul liever die zaachte handjes van mun lief onder m'n kin of m'n voeten kietelen urn mèn wakker te maoken. En as da zoewe nie lukt dan begint ze on de dekens te trekken en wat t'r dan nog ollemol mier gebeurd da vertel ik nie, dor meugde gellie over prakkezeren.

Da gebeurt ok nie zò duk en da moet ok nie want dan gut er de aorigheid vanaf. Gellie het toch zeker ok nie geer hetzelfde eten elke dag. Dor moet wa afwisseling in zitten. Zo is ok met de liefde un bietje gesteld. Ok dor moet wa afwisseling in zitten anders wette van te vurren al precies wat er olIernol gu gebeuren. Ge moet er wa on doen urn un aauw hartje af en tow wèr wa vlugger te laoten kloppen. Ik heb pas ok nog unne kier op m'n lief gefoetert urn da ze nie vlug genoeg nor bed kwaam want ut bed wurd pas echt werm as zij kort neve men ligt. Ik lig al d'n helle naacht nevven ouw zin ze, mar ik zin: "den helle naacht” as gij en ik slaopen weten we nog ens nie da we nevven mekaor liggen hoewel ik da toch nie zou willen missen. De momenten da we bei wakker zen, da zijn toch de moijste momenten. Vueral met ut nor bed goon efkus want dan moet er soms nog efkus on de dekens getrokken worre. Smergus nie want dan is gaauw genog de ochtendplas die dwingengd urn ruimte vraogt. En ok ons vriendinnen, ons heund vraogen urn uitgelaoten te worren. Wa kunde zoewe me da gelul toch afdolen van de intimiteit van un kleine gemènschap nor de intimiteit van de slopkammer. Zoiets ziede ok duk op de tillevisie. Ut begint me wa gestoei en ut eindigt op bed. Mar ik zeg nog ens “Landerd moet blijven” en zen eigen nie Iaoten opslokken d'r de "megatisering van de tijd". Die knagers en klagers dinnen er better on daor d'r eigen mier in te spannen urn onze gemente werm en gezellig te haauwen, denk mar nie da ge in un grottere plots wel altijd uwwen eigen zin altijd daor kunt drijven.

Prebier urst urn ons eigen inwoners un goei thuisgevuul te geven.

Ik wens iedereen van harte hiel goei en fijne thuisgevuul groetjes. (Wordt vervolgd in dialect.)

L. v.d. Heijden.

9