U K 3 8 - 24 J U N I 2010
GRENZELOOS
Pfeiffer, dertien jaar na de dood van zijn zoon
Een ontgroening te ver | i n t e r v i e w | Bijna dertien jaar geleden
preventiewereld, bijvoorbeeld Wim van Dalen, directeur van de Stichstierf zijn zoon Reinout bij het indrinken ting Alcoholpreventie (STAP). Maar het vullen van het fonds met tweein het Vindicathuis waar hij een kamer honderdvijftigduizend euro – nohad gekregen. Ronald Pfeiffer trok ten dig voor een bijzondere leerstoel strijde tegen alcoholmisbruik. Komend van vijf jaar – ging niet. Pfeiffer: studiejaar wordt een wens vervuld: in “Ik dacht dat me dat gemakkelijk Maastricht wordt een hoogleraar alcohol zou lukken. Maar ik kreeg de handen er niet voor op elkaar. Helemaal en gezondheid benoemd. niet. Ik was daar reuze door gefrustreerd.” Door ellis ellenbroek: Een interview in dagblad Trouw Als Ronald Pfeiffer mannen ziet die veranderde de zaak. “Ik werd daarop zijn middelste zoon lijken, wordt na gebeld door een bankvriendje hij overvallen door een gedachten- met een vermogende klant, een mestroom: hoe zou het Reinout gaan vrouw die graag wilde helpen.” als hij nog leefde? Zou hij zijn stuPfeiffer is niet tegen een borrel op die hebben afgemaakt? Zou hij zijn tijd. Begrijp hem goed. Wel bewerk hebben, een vrouw? Op zul- pleit hij een zero tolerancebeleid ke momenten kan hij van slag zijn, voor onder de zestien. Hij is blij met maar doorgaans is Reinout geen be- de nieuwste zomerdrankcampagladen onderwerp meer. “We heb- ne waarvan het motto luidt: Stuur ben ons evenwicht hervonden.” Op uw kind met vakantie met een afReinouts verjaardag en zijn sterf- spraak: geen alcohol. dag komen zijn ouders en broers saMaar de drankindustrie is en blijft men en sinds vorige maand is er een een vijand. Op congressen die hij kleinkind, Joost Reinout. “Reinout bezocht, voelde hij hoe groot de heette Reinout Joost.” macht van de industrie is. “Gewoon Vader Pfeiffer is 65. Hij ging met niet normaal. En ze spelen het heel pensioen als notaris en advocaat, geraffineerd.” maar is bij een klein kantoor weer Grootwinkelbedrijven die eerst bezig een notariële convenanten met de praktijk op te zetten. gemeente afsluiten “Ik kan het niet laten. om geen alcohol aan Ik vond het een verkinderen mee te ge‘De velende gedachte dat ven, gaan onder druk het klaar zou zijn. De drankindustrie van de drankindustrie huisarts vroeg me of ik door de knieën, merkhet deed om niet over is heel machtig te Pfeiffer. Hij hoorde Reinout na te hoeven en ze spelen burgemeesters en podenken. Hij heeft gelitiefunctionarissen het heel lijk. Ik doe het niet gevertellen dat leeftijdsforceerd, maar ik weet onbegonnen geraffineerd’ controle natuurlijk dat als je wewerk is. En hij begreep reld stiller wordt omer niets van: “Ik ging dat je ophoudt met werken, je meer eens met mijn jongste zoon Diedegaat piekeren. Ik zorg ervoor in een rik van toen veertien bij ons in Rotflow te blijven. Ik heb ook nog aller- terdam naar een film van boven de lei bestuursbaantjes.” zestien. Een vecht- en knokfilm, helemaal niets bijzonders. Honderden Pfeiffer is nog volop actief in de al- anderen stroomden tegelijk met ons coholpreventie. Direct na Reinouts de bioscoop in, maar wij werden er overlijden kreeg hij het gevoel dat bij de deur uit geplukt. We konden hij een missie had: het waarschu- ons geld terughalen en weggaan. wen van de jeugd tegen de gevaren Deden we dat niet en er kwam een van overmatig drinken. Stoppen controle, dan zou de bioscoop twinmet die missie zou voelen als ver- tigduizend euro boete krijgen. Dus raad jegens zijn zoon, erkent hij. En daar kan het wel en met drank kan bovendien: er is nog veel te doen. het niet? Ik snap dat niet.” Aanvankelijk hingen de mensen aan de lippen van de vader wiens Bij de herdenkingsdienst voor Reinzoon zo tragisch was omgekomen. out stelde zijn vader met spijt vast “Ik werd vaak gevraagd mijn ver- dat hij de jongen te veel verteld had haal te vertellen. Er was veel aan- over de leuke kanten van dacht. Ik ontdekte dat wat de men- het studentenleven – waar sen boeide het drama in ons leven hij zelf ook met volle teugen van was. Maar het hield snel op. Op een had genoten – en te weinig over de gegeven moment hoorde je mensen gevaren. Jaren later is dat schulddenken: nou, eh, Pfeiffer, dat ver- gevoel weggeëbd. Ook zijn er geen haal dat kennen we nou wel.” hard feelings in de richting van Het moest zakelijker, stelde de va- Reinouts huisgenoten die het doder vast en koerste vanaf toen op het delijke indrinkritueel bijwoonden. instellen van een leerstoel alcohol Vader Ronald en moeder Monique en gezondheid. “Wetenschappelijk waren blij toen de jongens na anonderzoek beklijft, daar kun je op derhalf jaar werden ontslagen van terugvallen. Emoties zijn vluchtig.” rechtsvervolging. Twee maanden na de dood van hun kind verklaarKomend studiejaar wordt de Engel- den ze in een interview in de UK dat se arts en alcoholdeskundige Peter ze er met de knullen van Huis Van Anderson benoemd tot bijzonder Marum acht zoons bij hadden gehoogleraar alcohol en gezondheid kregen. Maar dat was toen. Ieder is aan de universteit van Maastricht. zijn eigen weg gegaan, de contacten Dat het dertien jaar moest duren is zijn allang verwaterd. Wel liggen deels een geldkwestie. Een Reinout er soms nog bloemen op Reinouts Pfeifferfonds was er al snel, met een graf. “Dan vragen we ons af van wie bestuur van bekende namen uit de die zijn.”
Bij een dispuut van Albertus Magnus dronken de leden bij sommige gelegenheden water met een levene goudvis (foto in scène gezet). Foto Reyer Boxem
Van Reinout Pfeiffer tot dispuut Caivs 16 september 1997. Reinout Pfeiffer is achttien en staat aan het begin van een hbo-studie bouwkunde als hij meedoet aan een indrinkritueel in het Vindicathuis Van Marum aan de Van Mesdagstraat. Hij heeft daar een kamer gekregen. Reinout drinkt driekwart liter jenever en stikt in zijn slaap. Het zelfde jaar raakt een dronken nuldejaars van Vindicat op kamp in Midlaren zwaargewond als een eveneens dronken oude-
rejaars hem overrijdt. Beide gebeurtenissen nopen Vindicat tot maatregelen. Indrinkrituelen in verenigingshuizen worden verboden en aspirantleden krijgen tijdens de introductie geen druppel meer. De RUG stelt een Adviescommissie voor de Introductietijden (ACI) in. De commissie controleert de introductietijddraaiboeken van alle studenten- en studieverenigingen. Maar drankdrama’s blijven zich voordoen. In 2005 wordt een student tijdens een inwerkperiode bij de kroegcommissie van Albertus Magnus het onder dwang drinken van zes
liter water (!) bijna fataal. In 2008 steekt een ouderejaars geneeskunde, begeleider van een eerstejaarskamp van studievereniging Panacea, onder invloed een caravan in brand en loopt weg. Er slaapt gelukkig niemand in de caravan en de studenten in de tentjes ernaast raken ook niet gewond. Afgelopen voorjaar loopt een Albertuslid zware brandwonden op, nadat hij op eigen verzoek – in een Sinterklaaspak – in brand gestoken wordt. Dat gebeurde in Giethoorn, tijdens de ontgroening om lid te kunnen worden van herendispuut Caivs.