18
Leidraad
ALUMNIMAGAZINE VAN DE UNIVERSITEIT LEIDEN
NR. 1 2018
oorbij. “Prima, maar val mij hiermee niet las v tig”, zoiets voelde ik erbij.’ Wanneer kantelde dat beeld? ‘Ik denk dat het begon bij terloopse observa ties. Een wand vol titels met witte m odellen die je aanstaarden. Een blik op de volledig w itte groep redacteuren in de kantine van De Telegraaf. Ik zag het en dacht: het zal ooit wel veranderen. Een jaar of vijf geleden roerde ik mezelf steeds actiever op social media. Ik post te veel over fashion. En kreeg daardoor veel contacten met zwarte en gekleurde model len en fashion-lovers. Mede daardoor kreeg ik de scheefgroei steeds duidelijker voor ogen. Ik sprak een aanstormend model op de Amster dam Fashion Week, ze had vlak daarvoor te horen gekregen bij een modellenbureau: “We hebben al een zwart model.” Terwijl d atzelfde bureau wel vijftig tinten blond in de kaarten bakken had. Dat bracht het balletje aan het rol len, en gaandeweg ben ik me steeds meer gaan inzetten om de bladenwereld en feitelijk de hele creatieve industrie diverser te maken.’ Wat houdt de media tegen? ‘Het argument is traditioneel dat zwarte model len op de cover de oplagecijfers zouden druk ken. Dat kwam ook weer naar voren bij een tafelgesprek bij Pauw waar ik vorig voorjaar voor was uitgenodigd. Maar dat is nooit goed onderzocht of eenduidig aangetoond. En denk eens aan de enorme potentiële lezersgroep die modebladen kunnen aantrekken met een diversere uitstraling. Als Marokkaanse of zwar te vrouwen bijvoorbeeld ook beauty tips voor hun huid en kledingstijl in Marie-Claire of Vogue zouden terugvinden? En wat zouden de maat schappelijke implicaties zijn als we vrouwen met een hoofddoek vieren omwille van hun schoonheid?’ Je kunt zeggen: zet een blad of website voor die specifieke groepen op. ‘Goed dat ook dat gebeurt, maar ik vind dat geen inclusief uitgangspunt. Het gaat erom dat juist in de generieke bladen een diverser beeld ontstaat. Een aanpak die niet uitgaat van één dominant schoonheidsideaal. We moeten toe naar meer soorten modellen, ook vrouwen met maat 42, oudere modellen, mensen met een handicap of bouw die niet per se als typisch mannelijk of vrouwelijk wordt ervaren. Man nen die schoenen met hoge hakken dragen. In alles schuilt schoonheid, als je dat weet over te
CV Janice Deul • Geboren in Rotterdam (1962) • VWO in Alphen aan den Rijn (1975-1981, Ashram College) • Nederlandse Taal en Letterkunde in Leiden (19821988) • Lid van A.L.S.V. Quintus • Voerde eindredactie en schreef voor diverse glamour en lifestyle magazines (onder meer AM Magazine, Glamour Magazine, FAB Magazine en Residence) • Oprichter van platform Diversity Rules (onder meer te vinden op Facebook) • Co-auteur van Little Black Hair Book (2015) • Schrijft columns, blogt en is schrijvend journalist voor onder meer Coiffure.nl, NRC Handelsblad en OneWorld
brengen, krijgen mensen uiteindelijk een beter beeld van zichzelf en van anderen. Die maat schappelijke invloed heb je gewoon als mode blad. We kunnen dat wel gebruiken in een tijd vol polarisatie. Vier de diversiteit dus. Hoofd redacteuren spreken zich er gelukkig over uit, de bakken van modellenbureaus worden kleur rijker, Holland’s Next Top Model komt met een curvy-editie, voor plus size vrouwen. Het tijd schrift Vogue organiseerde een tweedaags semi nar over diversiteit. Het besef dat je ook die weg kunt volgen, begint dus te ontstaan. Nu moeten we ervoor waken dat diversiteit een marketing tool of een modegril wordt.’ Wat is jouw rol daarbij? ‘Als fashion activist en creative consultant praat en schrijf ik hierover. Ik geef ook workshops en organiseer bijvoorbeeld talkshows over t hema’s als schoonheid of black hair, de internationaal gangbare benaming voor kroes en krul. Daar naast zet ik, met ontwerper Peet Dullaert, een stichting op: The Dutch Diversity Council. Een platform dat verbindt, onderzoekt, informeert