8
Leidraad
‘Als het er echt om gaat, ben ik een leeuw’
TEKST: SASKIA KLAASSEN, FOTO’S: FRANK RUITER
Ze valt op door de redelijke toon waarmee ze in praatprogramma’s de dialoog aangaat. Zonder oordeel kom je tot een open gesprek, leerde strafpleiter Natacha Harlequin in haar studententijd in Leiden. ‘Wat ik persoonlijk vind van de vermeende daad doet er niet zoveel toe.’ nlangs kwam Natacha Harlequin na jaren weer in Leiden. Ze reed over de brug bij Molen De Valk, toe vallig op hetzelfde vroege tijdstip als indertijd naar haar bijbaan in het Dia conessenhuis. En liep weer de oude route over het Rapenburg naar het K ippenhok, het meidenhuis waar ze in haar studententijd woonde. ‘Op een paar fietsers na waren de straten nog leeg. Wat een rust. Hier is het allemaal begonnen, realiseerde ik me.’ Dat ze advocaat wilde worden, wist ze al toen ze elf jaar was. Ze keek naar een advocatenserie toen haar vader opmerkte: ‘Iedereen is tegen hem, maar wie is er mét hem?’ Ze nam zich voor dat zij die persoon zou zijn. Haar vastbe radenheid om strafpleiter te worden, viel in de propedeuse al op. ‘Bij sommige vakken vroeg ik me af: gaat het hier alleen om het stampen?’ Achteraf moet ze erom lachen. ‘Ik wilde straf recht en alleen maar dat.’ Al vrij snel vroeg ze of ze zelf haar vakken pakket kon samenstellen. Na de propedeuse mocht het, ze koos voor veel extra vakken: criminologie, pedagogiek, psychologie. Een doelgerichtheid die niet elke leeftijdsgenoot had. ‘Ik zat in huis met 23 meiden van wie een deel niet wist wat ze wilden doen. En dus werd
er vaak geswitcht van studie of van u niversiteit.’ Zelf wilde ze van het studentenleven álles meemaken, herinnert ze zich. Dus ook de ontgroeningen bij Minerva en het leven in een studentenhuis. ‘Ik kende daar echt helemaal niemand, begon helemaal opnieuw.’ Zich onderdompelen in een wereld die ze niet kent heeft haar veel gebracht. Onder meer het vermogen om met verschillen om te gaan. ‘In mijn bijbaan als voedingsassistente zag ik hoe groot die kunnen zijn, zeker in situaties waar in patiënten erg ziek zijn.’ Wat zij zelf over men sen denkt, doet er niet zo veel toe, merkte ze daar. ‘Oordeel niet te snel en luister, dan leer je mensen veel beter kennen.’ Een principe dat ze ook toepast op haar cliënten. ‘Je weet nooit hoe jijzelf in een bepaalde situatie zou h andelen. Wat ik persoonlijk vind van de daad doet er niet toe.’ Als raadsvrouw komt ze op voor het individu en ‘kiest de positie van de underdog’. Precies waar het volgens haar in de kern bij het recht om gaat. Erop of eronder
Tijdens haar studie ontmoette Natacha Bénédicte Ficq. ‘Ze gaf een gastcollege over wat toen nog de Leidse balpenmoord heette, en ik vond haar zo inspirerend.’ Het bracht haar ertoe om stage te gaan lopen bij de bekende advocate. ‘Bij belangrijke b eroepsgerelateerde beslissingen kan ik haar altijd spreken.’ Een tweede stage volgde bij strafpleiters B ritta
NR. 1 2021
