Vampiers en vleermuizen (BiB-BoX ruit)

Vampiers en vleermuizen Reina Ollivier illustraties van Jan Lieffering

2

1 Vampiers De lucht hangt vol dikke, grijze wolken en de eerste regendruppels vallen op de speelplaats. Het wordt een sombere dag. Maar niet voor de klas van juf Lisa en meester Tim. De kinderen verzamelen onder het afdak. Ze zijn verkleed als vampier en ze gaan op griezelklas. Maartje is een vampierprinses. Ze is helemaal in het zwart en ze draagt een kroontje met doodshoofden. Rond haar hals hangt een ketting van rode edelstenen. In haar handen klemt ze een knalrode tas. Maartje gelooft niet in vampiers en ze vindt vampierverhalen flauw. Wezens die in je nek bijten en je bloed drinken? Dat is toch te gek! Haar vriend Matteo gelooft wel in vampiers. Hij leest elke tekst die hij erover kan vinden en hij kijkt graag naar vampierfilms. Nadien vertelt hij alles tot in detail aan Maartje. Daardoor weet Maartje net zoveel over vampiers als Matteo.

Vampiers zijn bang van kruisbeelden, van knoflook en van daglicht. In haar tas heeft Maartje een bidsnoer waaraan een kruisje bengelt. Ze heeft ook knoflook en een zaklamp die heel sterk licht geeft.

3

Tijdens het weekend zal ze die spullen plots bovenhalen. Hoe zullen de vampiers in de klas reageren?

Maartje grinnikt als ze eraan denkt.

Niemand weet iets van haar plan, zelfs haar beste vriend Matteo niet.

Elke nieuwe vampier die door de schoolpoort stapt, krijgt applaus. Juf Lisa en meester Tim zijn verkleed als vleermuis. Ze spreiden hun grijze vleugels en bewegen ze op en neer. Net echt.

‘Niet te hard’, roept Matteo. ‘Straks vliegen jullie weg!’

‘Dat is geen probleem!’ lacht Maartje. ‘Dan vliegen wij hen achterna!’

Ze wappert met de cape die om haar schouders hangt. Matteo glimlacht. Hij heeft zijn lippen rood gestift. Uit elke mondhoek hangen twee lange snijtanden.

‘Jij ziet er echt griezelig uit’, zegt Maartje. ‘Ik zou je niet graag ’s nachts tegenkomen.’

‘Ik jou wel’, zegt Matteo. ‘Om je in je nek te bijten en je bloed te drinken!’

4

@tekening 1@

5

‘Pech voor jou’, zegt Maartje. ‘Ik ben toch zelf een vampier?’

Matteo zwijgt, want Maartje heeft natuurlijk gelijk.

Een vampier drinkt enkel bloed van gewone mensen, niet van vampiers. Wat dom van hem.

Intussen is de bus aangekomen. Juf Lisa telt alle kinderen en steekt haar duim omhoog.

‘Iedereen is er’, zegt ze tegen meester Tim. ‘Stap maar in de griezelbus!’

Een lange, zwarte rij vampiers schuift aan bij de busdeur. De chauffeur deinst achteruit in zijn stoel en beschermt zijn hals met zijn handen. Hij knipoogt naar de meester.

‘Alsjeblieft, niet bijten!’ bibbert hij. ‘Ik ben een brave buschauffeur en ik breng je waar je wilt!’

‘Je hoeft niet bang te zijn voor deze vampiers’, lacht meester Tim. ‘Ze hebben pas ontbeten.’

Matteo trekt zijn bovenlip op en gromt dreigend. Hij vindt dat meester Tim niet zo luchtig moet doen.

Sommige vampiers zijn best gevaarlijk, ook als ze pas gegeten hebben. Matteo weet er alles van.

6

Maartje hangt over de leuning van de stoel en kijkt de bus in. Het is een grappig zicht. Achter haar wemelt het van de vampiers die druk met elkaar praten. De rode lippen en witte tanden steken fel af tegen de grijze gezichten.

De juf heft het griezellied aan. Maartje en Matteo zingen luid mee.

‘Zwarte cape en zwarte hoed in het donker voel ’k me goed Bloed, bloed, ik wil vers bloed!’

7

@tekening 2@

8

2 De smaak van bloed Wanneer de bus stopt, kijkt Maartje benieuwd naar buiten. Het regent pijpenstelen en ze ziet nergens een huis, alleen maar bomen. Heeft de buschauffeur zich vergist? De juf en de meester pakken hun spullen bij elkaar.

‘Volg mij, griezels!’ zegt juf Lisa. ‘Ons huis staat aan het einde van die smalle laan. We doen het laatste stukje te voet, want de bus kan hier niet door.’

‘Veel plezier!’ grijnst de chauffeur. ‘Jullie zien er geweldig uit.’

Maartje en Matteo pakken hun rugzak en zetten hun kap op. Ze proberen hun gezicht zoveel mogelijk tegen de regen te beschutten. Het zou zonde zijn als alle schmink uitloopt. Door de zompige bosgrond lopen ze achter juf Lisa aan. Voor een oude schuur met een strooien dak staan ze stil. De juf vist de sleutel uit haar zak en opent de deur. De schuur is in twee grote ruimtes verdeeld. Er is een slaapzaal met wasbakken en een eetzaal met een keukenhoek.

9

‘Het ziet er nog wat kaal uit’, zegt de juf. ‘Maar daar brengen wij vlug verandering in. We beginnen met de slaapzaal.’

Maartje en Matteo halen hun laken en slaapzak uit hun rugzak en maken hun bed klaar. Wanneer Maartje het laken onder de matras plooit, schaaft ze haar arm aan een spijker in de muur.

Er verschijnt een dikke druppel bloed, maar het doet geen pijn.

‘Bloed, bloed, ik wil bloed!’ zingt Matteo.

‘Durf jij het op te likken?’ vraagt Maartje uitdagend.

Matteo aarzelt een ogenblik, maar neemt dan een lik.

‘Kom kijken!’ roept Sara. ‘Matteo drinkt bloed van Maartje!’

Er komen meer kinderen rond Maartje en Matteo staan. Iedereen wil weten hoe het bloed smaakt.

Matteo haalt zijn schouders op.

‘Gewoon’, doet hij stoer. ‘Zoals altijd.’

‘Is het lekker?’ vraagt Sam. ‘Mag ik ook?’

Maartje veegt vlug het bloed van haar arm. Ze wil niet dat iemand anders van haar bloed proeft.

10

tekening 3

11

‘Vampiers, ik heb jullie hulp nodig!’ roept meester Tim. ‘We gaan de eetzaal aankleden met materiaal uit onze knutseldozen.’

De griezelslingers die ze in de klas maakten, spannen ze over de zaal. Op de tafels komen griezelkaarsen en monsterpoppen.

‘Zo’, zegt juf Lisa tevreden. ‘Dat ziet er lekker griezelig uit.’

‘Ik ga de soep opwarmen’, zegt meester Tim. ‘Hebben jullie honger?’

Een luid gebrul is het antwoord. Alle vampiers sterven bijna van de honger! De tomatensoep met balletjes is rood als bloed. Matteo eet er vijf boterhammen bij en Maartje drie.

12

3 Speurtocht Het is opgehouden met regenen. Meester Tim kondigt aan dat ze nu met de speurtocht starten.

Maartje loopt vlug naar de slaapzaal om haar knalrode handtas te halen.

‘Zou je die niet thuislaten?’ vraagt de juf. ‘Je moet hem het hele eind dragen.’

‘Dat is niet erg’, zegt Maartje.

Een handtas komt goed van pas! Dat zegt oma als ze samen weggaan. Oma heeft gelijk, want in de handtas kun je alles kwijt. Oma heeft altijd verrassingen in haar handtas, net zoals Maartje vandaag. De juf kent het verhaal van oma natuurlijk niet. Ze kijkt wat twijfelend naar Maartje.

‘Het is een lange speurtocht’, zegt ze. ‘We zijn zeker twee uur weg.’

‘De tas weegt niet veel’, antwoordt Maartje. ‘Hij past bij mijn outfit.’

De juf dringt gelukkig niet verder aan. Meester Tim wappert met zijn vleermuisvleugels.

13

‘Er dwaalt een groep vampiers rond in dit bos’, fluistert hij geheimzinnig. ‘Ze hebben ons beloofd om opdrachten te verstoppen. Zullen we controleren of ze het gedaan hebben? Kijk goed uit dat ze je niet te pakken krijgen!’

De verklede vampiers blijven dicht bij de juf en de meester. Sommigen kijken schichtig om zich heen.

De wind doet de bladeren ritselen, zodat het lijkt of er van alles beweegt in het bos.

‘Daar!’ roept Matteo. ‘Een vampier! Ik zag hem net tussen de bomen verdwijnen!’

Een paar kinderen gillen het uit van angst. Maartje kijkt, maar ze ziet niets.

‘Waar was die vampier?’ vraagt ze aan Matteo.

‘Nergens’, fluistert hij. ‘Ik wil het gewoon een beetje griezelig maken.’

‘Daar loopt er weer een!’ roept Sam. ‘Hij draagt een groene cape! Dat is zeker een van de bosvampiers die de opdrachten verstopt heeft.’

Maartje moet erom lachen. Als je genoeg fantasie hebt, zie je wat je wilt.

14

@tekening 4@

15

Na vierhonderd meter vindt Matteo de eerste opdracht. Het lichtbruine kaartje zit verborgen achter losse schors in een boomstam. Matteo leest hardop wat er staat: Verzamel ingrediënten voor een griezeldiner.

Alle kinderen gaan ijverig aan het werk. Ze stoppen mos, paddenstoelen, schors en takjes in de grote zak die juf Lisa op de grond zet.

De volgende opdracht ligt tien bomen verder.

Maartje vindt een plastic koker tussen het mos. Er zitten stukjes van een griezelpuzzel in.

Maak de puzzel met de groep. Pas op, je krijgt slechts tien minuten.

Anders komt een vampier jullie halen!

Matteo haast zich niet, want hij zou graag de vampier zien. Maartje houdt haar handtas klaar, maar de puzzel is binnen de tien minuten af.

Na vier opdrachten belanden ze op een open plek in het bos. Van hieruit vertrekken verschillende paden.

16

‘Nu komt het spannendste deel’, zegt juf Lisa. ‘Per twee krijgen jullie een plannetje. Dat is niet voor iedereen hetzelfde. Ergens onderweg ligt een opdracht. Als je de opdracht vindt, wacht een verrassing. Daarna keer je terug naar hier. Wanneer we drie keer fluiten, komt iedereen terug. Ook als je niets gevonden hebt.’

‘Veel succes!’ zegt meester Tim. Maartje en Matteo vertrekken hand in hand. Hoe verder ze stappen, hoe stiller het wordt. Toch zit het bos vol kinderen.

‘Nee, vol vampiers!’ grijnst Matteo.

17

@tekening 5@

18

4 Een splitsing Na een eindje lopen splitst de weg in twee. Er gaat een breed pad rechtdoor en een smaller pad draait naar rechts.

‘Welk pad nemen we?’ vraagt Maartje aarzelend.

‘Misschien zijn we al te ver, want ik zie geen splitsing op het plan dat we kregen.’

‘Nee, we zijn nog niet ver genoeg’, zegt Matteo kordaat. ‘We hebben aandachtig gekeken onderweg en er was nergens een opdracht te bespeuren.’

Aan beide kanten van het brede pad staat een imposante rij beuken. Het late zonlicht schijnt in wijde stralen door het bladerdek en geeft het een sprookjesachtige sfeer. Het pad naar rechts gaat door hoog gras en ziet er geheimzinnig uit. Er staan minder bomen, maar er is dicht struikgewas.

‘We zijn op griezeltocht’, zegt Matteo. ‘Ik hoef niet na te denken over welk pad ik zou kiezen.’

Ze nemen het pad naar rechts en banen zich een weg door de spinnenwebben die tussen het hoge gras hangen. Plots staat Maartje met een ruk stil.

19

Ze houdt haar vingers voor haar lippen en heel voorzichtig wijst ze opzij. Nu ziet Matteo ook de reebok die rustig aan het grazen is. Wat prachtig om dit zomaar in het bos te ontdekken!

De reebok tilt zijn kop op, spitst zijn oren en staat verder onbeweeglijk. Met zijn grote gewei ziet hij er bijzonder indrukwekkend uit. Hij kijkt even naar Maartje en Matteo en stapt dan langzaam met sierlijke passen het bos in.

‘Het was alsof we een natuurfilm zagen, maar dan in het echt’, zucht Maartje vol bewondering.

Tussen de wortels van een eenzame boom vinden ze eindelijk de opdracht. Nieuwsgierig vouwen ze het blad open. In de rechterbovenhoek staat een tekening van een vleermuis. Het merkwaardige is dat haar vleugels op en neer bewegen.

‘Wauw, dat is knap gedaan van de juf en de meester!’ zegt Matteo.

Er staan een paar haastig geschreven woorden onder een plan. Het handschrift is slordiger dan bij de vorige opdrachten.

20

Vlad en Mordik, Ga naar de grot en stem met de grootmeester mee, zodat we de meerderheid halen!

‘Wat spannend’, zegt Maartje. ‘We krijgen een vampiernaam en we mogen stemmen. Ik ben zo benieuwd naar de verrassing waarover de juf vertelde!

Zouden de andere kinderen de grot al gevonden hebben? Volgens het plan is het nog een eind lopen.’ Maartje voelt dat de handtas zwaar begint te worden.

‘Ik heb honger’, zegt ze. ‘Jij niet?’

‘Toch wel’, antwoordt Matteo. ‘Maar het zal nog een tijdje duren voor we iets krijgen.’

‘Een handtas komt goed van pas’, zegt Maartje geheimzinnig. ‘Heb je me niet verteld dat vampiers een beetje kunnen toveren?’

Ze legt plechtig haar hand op de tas en doet haar ogen dicht.

‘Ik wens … dat er in mijn tas een appel was!’

21

@tekening 6@

22

Maartje trekt de rits van de handtas open en tot Matteo’s verbazing komen er zelfs twee appels tevoorschijn!

‘Hoe doe je dat?’ vraagt hij. ‘Zitten er nog meer verrassingen in die tas van jou?’

Hij wil de tas naar zich toe trekken, maar Maartje heft haar hand op.

‘Niet doen’, zegt ze. ‘Als je erin kijkt, werkt het niet meer!’

Matteo haalt zijn schouders op. Maartje doet soms graag mysterieus. Hij neemt een flinke hap van de appel en loopt door.

23

5 De grot Het plan leidt hen dieper het bos in en eindigt bij een grot. Maartje en Matteo gluren naar binnen.

Het is er duister en het ruikt muf, naar schimmel en rotte bladeren.

‘Moeten we hierin?’ vraagt Maartje. ‘Eerlijk gezegd vind ik het een beetje eng.’

‘De juf had beloofd dat het spannend zou worden’, zegt Matteo. ‘Ik veronderstel dat ze dit gedeelte in de grot bedoelde.’

Maartje denkt aan de zaklamp in haar tas, maar het is vast de bedoeling dat ze in het donker verder stappen. Matteo laat haar voorop lopen en tastend langs de muur volgen ze het kronkelige pad. Het wordt steeds frisser en vochtiger en Maartje huivert.

Ze hoopt dat ze er bijna zijn. Even later horen ze stemmen en in de verte onderscheiden ze een zwak licht.

Maartje en Matteo sluipen naar het lichtschijnsel.

24

Het pad geeft uit op een ruime hal waar hier en daar kaarsen branden. Matteo wijst naar een rotsblok waarachter ze zich kunnen verbergen.

Vanuit hun schuilplaats gluren ze nieuwsgierig naar waar de stemmen vandaan komen.

Daar zit een groep vampiers op de grond! Ze dragen allemaal dezelfde groene cape. Misschien krijgen ze die aan het einde van de speurtocht. Dat is leuk bedacht van de juf en de meester.

De grootste vampier steekt zijn hand op. Dat moet de juf zijn. Maar wanneer ze begint te spreken, klinkt haar stem helemaal anders. Dat komt waarschijnlijk door de echo in de grot.

‘We kunnen de vergadering nog niet beginnen’, zegt ze. ‘Er ontbreekt een groepje.’

Matteo geeft Maartje een por met zijn elleboog.

‘Ze hebben het over ons!’ fluistert hij. ‘Kom, we staan op en gaan naar de groep.’

Maar Maartje vindt het niet zo vanzelfsprekend. Er is iets vreemds aan deze vergadering van vampiers.

25

@tekening 7@

26

Ze herkent geen enkel gezicht en de groep is kleiner dan hun klasgroep. Bovendien hangt er een bizarre geur in deze hal. Ze grijpt naar haar handtas en schuifelt een beetje achteruit.

‘Matteo’, fluistert ze. ‘Ik denk dat dit echte vampiers zijn!’

Matteo proest het bijna uit. Die Maartje toch! Heel even had ze hem beet. Ze gelooft toch niet in vampiers? Maartje kijkt hem geërgerd aan en doet teken dat hij stil moet zijn. Matteo observeert de vampiers in de grot aandachtig en onderdrukt dan een verraste kreet. Maartje heeft gelijk: dit zijn inderdaad echte vampiers! Hij voelt een koude rilling over zijn rug lopen. Geloven in vampiers of werkelijk vampiers ontmoeten, is een reusachtig verschil.

27

‘We moeten hier onmiddellijk weg!’ fluistert hij. ‘Als ze ons ontdekken, nemen ze ons gevangen.’

Net op dat ogenblik komt er beweging in de groep.

Een schriele en een zwaarlijvige vampier staan op.

Ze lopen in de richting van het rotsblok waar Maartje en Matteo zitten. Het is te laat om stiekem weg te rennen. Maartje en Matteo kunnen alleen hopen dat de twee vampiers hen niet vinden. Maartje voelt in haar tas naar het bidsnoer. Ze haalt het eruit en houdt het omhoog. De schriele vampier grijpt jammerend naar zijn hoofd.

‘Ik krijg barstende hoofdpijn en ik voel me zo ontzettend flauw’, klaagt hij. ‘Alles rondom mij begint te draaien.’

‘Je hebt dringend vers bloed nodig’, zegt de zwaarlijvige vampier. ‘Ik hoop dat de vergadering niet te lang duurt.’

28

@tekening 8@

29

Met trillende hand houdt Maartje het bidsnoer vast.

‘Waar blijven Vlad en Mordik toch?’ zegt de zwaarlijvige vampier korzelig. ‘Ze hebben beloofd dat ze ook zouden stemmen.’

Hij strijkt zuchtend over zijn voorhoofd.

‘Ik denk dat er onvoldoende lucht is in deze gang’, zegt hij. ‘Ik voel me ook duizelig worden.’

‘Laten we terug naar de groep gaan’, zegt de schriele vampier.

Maartje en Matteo halen opgelucht adem. Maar niet lang. Ze beseffen dat ze klem zitten op hun plekje achter het rotsblok. Aan een kant vergadert de grote groep vampiers en aan de andere kant kunnen de vampiers Vlad en Mordik opduiken. Is het bidsnoer sterk genoeg om hen tegen te houden?

30

6 Een lange nacht ‘We blijven wachten tot ze weggaan’, fluistert Matteo.

Maartje is het met hem eens, maar de vampiers hebben veel te bespreken. Maartje en Matteo begrijpen niet waarover het gaat. Ze merken wel dat de vampiers het niet eens zijn met elkaar. Soms verheffen ze hun stem en staan er een paar vampiers op. Het lijkt om twee groepen met tegengestelde belangen te gaan.

Er fladdert een vleermuis door de grot. Ze zweeft rakelings langs Matteo en die schrikt. Het is slechts een licht geluid, maar de vampiers hebben het opgemerkt. Meteen zijn ze op hun hoede.

‘Heb jij dat gehoord? Het kwam van die kant!’

‘Vlad en Mordik, zijn jullie dat?’

Maartje en Matteo houden hun adem in. Het is doodstil in de grot.

‘Er is iets niet pluis’, zegt de zwaarlijvige vampier.

31

Hij loopt naar de plek waar Maartje en Matteo zich schuilhouden. Maartje tilt het bidsnoer op, maar het heeft geen uitwerking meer op deze vampier.

Hij stapt gewoon verder. Matteo stoot Maartje angstig aan. Ze grabbelt in haar tas naar de knoflook.

Wat als dit ook niet werkt? Wat als … Nog vier passen en ze zijn ontdekt!

‘Eek!’ roept de zwaarlijvige vampier plots. ‘Walgelijk! Weerzinwekkend!’

Hij houdt zijn handen voor zijn mond en draait zich om.

‘We moeten opschieten en beslissen voor het te laat is’, zegt hij. ‘Deze streek wordt onveilig voor ons.’

‘Je bent een bangerik’, spot de leider. ‘Ik vind dat we moeten blijven, want er komt geregeld vers bloed in dit gebied.’

Maartje knijpt in de hand van Matteo. Zouden de vampiers het over hun kampplaats hebben?

32

@tekening 9@

33

‘Ga dan zelf kijken’, zegt de zwaarlijvige vampier.

‘Eerst Vlad en Mordik die wegblijven, dan barstende hoofdpijn en nu die walgelijke geur.’

De leider staat op en doet een paar vastberaden stappen. Maartje denkt koortsachtig na. Misschien werkt elk middel maar één keer. Na het bidsnoer en de knoflook heeft ze alleen de zaklamp over.

‘Nee, ik ga niet kijken’, zegt de leider plotseling. ‘Het is vals alarm. Jullie proberen gewoon de stemming te beïnvloeden.’

De leider gaat weer zitten en praat met gedempte stem verder.

Maartje wordt moe. Ze voelt haar ogen prikken en merkt dat ook Matteo het moeilijk krijgt. Ze mogen zeker niet in slaap vallen! Ze kruipt dicht tegen Matteo aan en geeft hem het bidsnoer. In haar handen houdt ze de knoflook en de zaklamp. Langzaam zakt haar hoofd tegen zijn schouder.

34

7 Ongerust Juf Lisa kijkt al voor de vijfde keer op haar horloge.

Het wordt donker en nog steeds zijn Maartje en Matteo niet terug. Niemand heeft hen gezien en ook op het fluitsignaal komt geen reactie. Meester Tim loopt het pad op en neer, maar hij vindt geen spoor van Maartje en Matteo. De opdracht die ze moesten uitvoeren, hangt onaangeroerd aan een tak.

‘Ik kijk nog een laatste keer’, zegt meester Tim. ‘Lopen jullie alvast terug.’

Meester Tim doet zijn vleugels uit en geeft ze mee met de juf. Sommige kinderen beginnen te huilen en snikken dat ze terug naar huis willen. Juf Lisa probeert hen gerust te stellen.

35

‘Waarschijnlijk zijn Maartje en Matteo van het pad afgedwaald. Meester Tim is naar hen op zoek en ik ben er zeker van dat hij hen vlug zal vinden.’

Op de kampplaats trekt iedereen weer zijn gewone kleren aan. Juf Lisa geeft allerlei taakjes om hen af te leiden.

Na het eten stelt juf Lisa een pyjamaparty voor. Ze gaan in een kring zitten, doen spelletjes en de juf leest een verhaal voor. Het lijkt bijna een gewone, gezellige kampavond. Alleen Maartje en Matteo ontbreken. En meester Tim.

36

8 Licht in de grot Maartje en Matteo schrikken wakker van de kou.

Het is pikdonker en muisstil. Maartje tast naar de zaklamp en knipt hem aan. Het bidsnoer en de knoflook liggen op de grond. De hal in de grot is verlaten en de brandende kaarsen zijn verdwenen. Maar waar zijn de vampiers? Zijn ze langs hen doorgelopen terwijl zij sliepen? Maartje voelt aan haar hals. Haar huid is glad en ongeschonden, dus ze heeft geen vampierbeet. Ze controleert Matteo’s hals, maar ook daar is niets te bespeuren.

Er schijnt licht aan de ingang van de grot en Maartje knipt haastig de lamp uit. Zouden de vampiers terugkomen?

‘Maartje! Matteo!’ horen ze roepen.

Matteo haalt diep adem en wil antwoorden, maar Maartje houdt zijn arm vast.

‘Het is een valstrik van de vampiers’, fluistert ze. ‘We mogen niets zeggen, want dan verraden we onze schuilplaats.’

37

@tekening 10@

38

Ze blijven onbeweeglijk zitten, maar het licht komt dieper de gang in, naar hen toe. Dan herkennen ze de stem van meester Tim. Toch komen Maartje en Matteo nog steeds niet tevoorschijn ... Met vampiers weet je nooit. Pas wanneer ze de gestalte van meester Tim zien, voelen ze zich zeker.

‘Hier!’ roepen ze, terwijl ze achter het rotsblok vandaan komen. ‘Wij zijn hier, meester!’

Meteen wordt het licht op hen gericht. Verblind blijven Maartje en Matteo staan.

‘Is alles goed met jullie?’ vraagt meester Tim. ‘Hoe komen jullie in deze grot terecht?’

‘Er zat een groep vampiers te vergaderen en het bleef maar duren!’ rilt Maartje.

‘Ze hadden ons een paar keer bijna ontdekt’, bibbert Matteo.

Meester Tim slaat troostend zijn armen om hen heen.

‘Jullie hoeven niet meer bang te zijn’, zegt hij vriendelijk. ‘Ik breng jullie veilig terug naar de klasgroep.’

39

9 De vleermuis De juf en alle kinderen juichen wanneer Maartje en Matteo met de meester binnenkomen. Maar niemand gelooft iets van hun bloedstollende avontuur in de grot.

‘Jullie zijn van uitputting in slaap gevallen’, zegt de juf. ‘Het was een droom, meer niet. Kom maar vlug aan tafel, want jullie hebben vast vreselijke honger.

De andere kinderen hebben al een tijd geleden gegeten.’

Terwijl ze van de kip met paprikasaus smullen, denkt Matteo plots aan iets.

‘Heb jij dat briefje met de laatste opdracht?’ vraagt hij.

Maartje doet haar handtas open en zoekt naar het papier, terwijl Matteo gespannen toekijkt. Als ze het briefje kunnen tonen, is dat een overtuigend bewijs.

‘Juf, juf!’ roept Matteo, zodra Maartje het briefje bovenhaalt.

40

In de rechterbovenhoek van het papier fladdert de vleermuis met haar vleugels. Hoe meer ze fladdert, hoe groter haar vleugels worden. Maartje en Matteo kijken met open mond toe. Waar blijft de juf nu? De vleermuis kruipt uit het blad en vliegt boven hun hoofden weg.

‘Juuuf!’ gilt Maartje ongeduldig.

De juf komt eindelijk aangesneld. De vleermuis fladdert bijna tegen haar bril op en de juf slaakt een ijselijke kreet.

‘Het is niets’, herpakt ze zich vlug. ‘Ik schrok van een vleermuis. Die had zeker een slaapplek onder het strooien dak.’

Maartje en Matteo schreeuwen opgewonden dat het de vleermuis van hun opdracht is.

‘Maar jullie hebben de opdracht niet gevonden’, zegt meester Tim. ‘Ik heb de envelop in mijn achterzak.’

‘Hier is ons bewijs dat we niets verzonnen hebben!’ zegt Maartje en ze duwt de vampierbrief in de handen van de juf. ‘Dit is de opdracht met het plan dat naar de grot leidt waar we verborgen zaten.’

41

Juf Lisa kijkt naar het blad papier en draait het om.

Ze glimlacht naar Maartje en Matteo en schudt haar hoofd.

‘Jullie hebben het echt gedroomd, hoor’, zegt ze terwijl ze het blad teruggeeft.

Maartje en Matteo staren vol ongeloof naar het papier. De boodschap en het plan zijn verdwenen. Het blad is leeg.

42

Over auteur Reina Ollivier Ik ben Reina Ollivier en ik hou van sport en reizen.

Tijdens een vakantie in Engeland wandelde ik bij valavond door een bosachtig gebied met grotten.

Plots vloog er een vleermuis rakelings langs mijn gezicht en ik schrok me te pletter. Ik wist meteen dat ik dit ooit in een verhaal zou gebruiken!

Ken je mijn boeken over de coole avonturen van Emma Dewit? Het is een spannende serie die zich afspeelt in de poolgebieden. Als je de foto’s in het boek scant met je smartphone, krijg je er filmpjes bij!

– Verraad op de basis – Dreiging op de toendra – Paniek aan boord Wil je nog meer over me weten? Kijk op mijn website: reinaollivier.weebly.com

Andere boeken van Reina in BiB-BoX: De verdwenen circusballetjes

Een tent te veel

Fotokopieerapparaten zijn algemeen verspreid en vele mensen maken er haast onnadenkend gebruik van voor allerlei doeleinden. Jammer genoeg ontstaan boeken niet met hetzelfde gemak als kopieën.

Boeken samenstellen kost veel inzet, tijd en geld. De vergoeding van de auteurs en van iedereen die bij het maken en verhandelen van boeken betrokken is, komt voort uit de verkoop van die boeken. In België beschermt de auteurswet de rechten van die mensen. Wanneer u van boeken of van gedeelten eruit zonder toestemming kopieën maakt, buiten de uitdrukkelijk bij wet bepaalde uitzonderingen, ontneemt u hun dus een stuk van die vergoeding. Daarom vragen auteurs en uitgevers u beschermde teksten niet zonder schriftelijke toestemming te kopiëren buiten de uitdrukkelijk bij wet bepaalde uitzonderingen.

Verdere informatie over kopieerrechten en de wetgeving met betrekking tot reproductie vindt u op www.reprobel.be. © Uitgeverij VAN IN, Wommelgem, 2016 Alle rechten voorbehouden. Behoudens de uitdrukkelijk bij wet bepaalde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden vermenigvuldigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, op welke wijze ook, zonder de voorafgaande en schriftelijke toestemming van de uitgever.

Auteur: Reina Ollivier Tekeningen: Jan Lieffering Vormgeving en cover: Peer De Maeyer Zetwerk: D. Provo nv, Gierle Projectcoördinatie: Caroline Vanderhaegen Eerste druk 2016 ISBN 978-90-306-7541-9 D/2016/0078/7 Art. 563725/01 NUR 191