ALOIJS GEEFT STOKJE DOOR AAN JOS
SCHOOLFEEST DE VLINDER GROOT SUCCES
CONNIE VAN KERKOERLE GERIDDERD
PAUL DE ROOIJ NIEUWE KEIZER HANDBOOGSCHIETEN
Pagina
Pagina
Pagina
Pagina 33
7
13
19
Ons Weekblad 108e jaargang
NR. 5376 - Week 23 Vrijdag 7 juni 2013
Burgemeesters zij aan zij voor de ambtelijke fusie Alphen-Chaam en Gilze en Rijen
PORT BETAALD BAARLE-NASSAU
België- Belgique PB 2380 Ravels 1 BC 9516
Samenwerking Gilze en Rijen / Alphen-Chaam: “omdat het er toe doet”. Dé titel van het statement, dat burgemeester Nuijten van Alphen-Chaam en Boelhouwer van de gemeente Gilze en Rijen woensdag 29 mei aan de aanwezige pers voorlegden en toe wilden lichten. Onder toeziend oog van de beide gemeentesecretarissen en communicatieadviseurs meldden zij met zichtbare tevredenheid en enthousiasme dat beide gemeenten er naar streven om eind 2015 een ambtelijke fusie tot stand te brengen. “Omdat het er toe doet” onder andere. Uit de uitgebreide schriftelijke verklaring kunnen een paar statements gehaald worden. Natuurlijk is er al van alles op de sites te vinden, dus voor de volledigheid kan de lezer zich daar vervoegen.
WAT IS DE AFSPRAAK “Gilze en Rijen en Alphen-Chaam gaan samenwerken. Intensief samenwerken. Eind 2015 willen wij de fusie van de ambtelijke organisaties voltooid hebben. Wij willen dit, omdat we samen sterker staan'. Dongen heeft al laten weten in te zijn voor operationele samenwerking op uiteenlopende terreinen. Voor die optie geven wij ruimte in het proces dat wij als Alphen-Chaam en Gilze en Rijen ingaan, waarbij de invloed van Dongen en Baarle-Nassau op het proces groter is
onze burgers en bedrijven. Daar ligt onze centrale ambitie.”
“ONZE BURGERS HEBBEN VEEL GEMEEN”
naarmate zij sneller aanhaken.” De keuze is gemaakt en de toon gezet. Wij wachten niet langer en gaan aan de slag in het belang van bestuurlijk krachtsbehoud en behoud van ambtelijke kwaliteit. Beide gemeenten zijn van mening dat de visie die zij hebben ontwikkeld en beschreven hebben nagenoeg naadloos op elkaar aansluiten. En dat is al een goede basis voor samenwerking. Geen herindelingsverhaal dus maar krachten bundelen in ieders belang.
“EIGEN KOMPAS” Onder dit kopje geven de beide bestuurders nog eens aan dat het initiatief, dat al een aantal jaren geleden aangejaagd werd door burgemeester Nuijten vanuit de eigen visie is ontstaan en ook vandaar uit uitgewerkt gaat
worden. “Natuurlijk zoeken wij de samenwerking omdat er om ons heen van alles gaande is. Allerlei instanties dringen om voorrang in de discussie waar-
van de uitkomst al duidelijk lijkt: er is geen plaats voor kleine gemeenten meer in Nederland. Wij zijn ons bewust van de druk die uitgeoefend wordt, maar wij
vertrouwen vooral op ons eigen kompas en onze eigen (gecombineerde) kracht. Dat kompas leidt ons naar een toekomst die in het teken staat van de belangen van
“Ze zijn ondernemend, gemoedelijk, Bourgondisch en binnen de kernen betrokken op elkaar. En ze zijn trots, met een randje van “tegendraads en eigenwijs”. Ze brengen respect op voor bestuurders, zolang die geen ivoren torengedrag vertonen en voor ambtenaren, zolang die maar doen wat ze moeten doen. De vriendelijke eigengereidheid die ze aan de dag leggen is voor ons een welkom teken van zelfredzaamheid, gemeenschapszin en vitaliteit.” Desgevraagd werd ook bevestigd, dat niet alleen op het niveau van bestuurders, gemeentesecretarissen, raden en andere formele organen de koers en inhoud van de samenwerking vorm wordt gegeven. Vervolg op pagina 5
'Rio is mijn ultieme droom, nooit gedacht dat ik daar nog eens zou kunnen komen' “Rio is mijn ultieme droom, nooit gedacht dat ik daar nog eens zou kunnen komen.” Dit zegt Edwin Vermetten uit Baarle-Nassau, maar de kans is toch zeer groot dat het zover komt. Hij is gevraagd en geselecteerd voor de voorbereiding op deelname aan de Paralympics in Rio de Janeiro in 2016. Even uw geheugen opfrissen: op 24 oktober 2001 had Edwin een vrachtwagenongeluk tijdens zijn militaire uitzending in Bosnië. 28 Operaties en 8 jaar revalidatie later nam hij in 2012 in rolstoel deel aan de beklimming van de Mont Ventoux en kwam als eerste rolstoeler boven. “Twee weken daarna moest ik bij het Militair Revalidatie Centrum zijn, en toen coördinator Femke van Haeften hoorde wat ik had gedaan, adviseerde ze mij om aan te melden voor de talentendag van de Paralympics. 'Ik ben geen talent meer, ik ben 39” antwoordde Edwin. Een week later kreeg hij een mailtje van Rinske de Jong, de rechterhand van Chef de Mission van het NOC*NSF André Kats met de vraag of hij zin had om langs te komen... “Iemand die ongetraind die berg opknalt in 3 uur 10 minuten, die kan wel wat” vond de coördinator van het Militair Revalidatie Centrum. De leeftijdbezwaren van Edwin werden weggewuifd; “in de rolstoelwereld is 43 bij aanvang toernooi niet extreem oud” aldus de begeleiders van de Paralympics ploeg. Edwin vulde een lijst in op internet en werd voorgesteld de sporten zitvolleybal, handboogschieten, rolstoelbasketbal, fietsen en roeien te gaan proberen. Op de talentendag in Amsterdam waren heel veel mensen en Edwin was een van de ouderen. Hij deed een test op de vijf voorgestelde sporten en scoorde bij vier sporten zo goed dat hij aan het Paralympics team kon worden toegevoegd. “Alleen fietsen ging niet, dat had ik al voorspeld, daar kreeg ik last van mijn knie.”
ROEIEN Vier bondscoaches wilden hem hebben, vooral zitvolley en roeien, die waren superenthousiast. Hij scoorde zo goed dat hij meteen mocht meetrainen in de selectie. Alle vier de sporten werden in de maanden erna doorgetest, goed begeleid door
NOC*NSF. Wat het best zou gaan, daarin wilden ze investeren. Zitvolley viel af omdat Edwin ook daar last kreeg van knie en been. Voor rolstoelbasketbal was zijn handicap te minimaal; Edwin mist de onderbeenfunctie aan een kant en bij de Paralympics wordt met een puntensysteem gewerkt qua handicap. “Ze zijn heel direct over je kansen.” Dus bleven handboogschieten en roeien over. Bij handboogschieten had hij het voordeel van zijn militaire achtergrond, maar hij kon zich niet echt daarvoor motiveren omdat het lichamelijk weinig inspanning vergde. “Ik had niet het gevoel gesport te hebben. Bij roeien was dat er wel, dat is echt aanpoten.. Er is een heel classificatiesysteem bij de Paralympics, indeling in klassen vindt plaats op basis van handicap. Ik kan bij het roeien geen gebruik maken van mijn benen en kom in een klasse 'trunk en arms' (bovenlichaam en armen red.) uit.”
BREDA Hij had voorheen nog nooit geroeid en de eerste trainingen vonden plaats bij het paralympisch talent centrum te Amster-
2 plaatsen voor een ticket naar Rio. Als ik mij blijf ontwikkelen schatten ze mij in bij de eerste vier! Het moet lukken om daarbij te komen, ik train me helemaal suf” lacht Edwin. Naast de drie avonden traint hij thuis op een hometrainer en doet aan krachttraining en buikspieroefeningen. “Ik moet alles uit mijn buik, rug en armspieren halen, mijn benen doen niet mee, ik kan niet afzetten.”
PARA MILITAIRE SPORT Door de Mont Ventoux beklimming is Edwin Vermetten ver gekomen en zijn doel is nu Rio de Janeiro in 2016. Het team dat vorig jaar de berg bedwong doet dit jaar niet mee, ze krijgen de sponsoring niet rond. Maar er is voor Edwin wel een vervolg op militair sportgebied. Hij werkt nog steeds op Vliegbasis GilzeRijen en werd gebeld door, de sportinstructeur. Het International Military Sports Council organiseert elk jaar militaire wereldkampioenschappen en zij willen nu voor de eerste keer ook para militaire sportkampioenschappen gaan organiseren, want er zijn wereldwijd heel veel gewonden/gehandicapten bij defensie. Edwin is door Bureau Internationale Militaire Sport ook hier gevraagd om deel te nemen.
Hij mag hiervoor gaan sporten tijdens werktijd en zal uitkomen in het onderdeel 'wheelen', sprint in rolstoel. Tot september is hij volop in training; van 9-16 september dit jaar vinden de wedstrijden plaats in Warendorf in Duitsland. De kampioenschappen heten Para Sport Project Pilot Event en er zijn 7 deelnemers uit Nederland. Hij krijgt een speciale sprintstoel en draait in zijn speedstoel rondjes op de baan van AV Sprint in Breda in het Mastbos. In Gilze-Rijen is men 'superblij' dat Edwin Vermetten hen vertegenwoordigt. “Ik vind sporten heel leuk, vroeger al toen ik nog gezond was. Heerlijk dat mijn lichaam in een betere conditie komt. Het een mag het ander natuurlijk niet nadelig beïnvloeden. De trainers hebben onderling contact gehad en vonden het prima. Ik heb een speciaal schema voor verschillende spiergroepen en vindt het allemaal geweldig. Ik voel me een semi topsporter!” In Breda wordt hij begeleid door Ineke Boekelman, speciaal trainster voor wheelen. Zij was bondscoach van de Belgische wheeler ploeg en leidde de Belgisch kampioene op die goud en zilver won bij de vorige Paralympics. Jeanny Wouters)
Edwin Vermetten tijdens de beklimming van de Mont Ventoux vorig jaar dam . De bondscoach zag wel potentie. “Gezien mijn gezinssituatie, mijn vrouw studeert naast haar baan, we hebben twee dochters , wilde ik wel weten of ik een reële kans maak. Naast mijn werk train ik nu drie avonden in de week in Breda bij roeivereniging Dudok van Heel bij de KMA. Daar train ik nu in een Skiff, een eenpersoons boot onder begeleiding van voorma-
lig Olympiër Jaap Klootwijk en zijn collega’s Theo Levoleger en Martin van Vianen. We trainen op het kanaal naar Teteringen. Bondscoach Martin Lariks en de trainers in Breda hebben regelmatig contact. Uiteindelijk moet ik een bepaalde limiet halen op de ergometer en als zij het goed genoeg vinden kom je in het vervolgprogramma. Er zijn 7 mensen aan het trainen voor
ERVAAR HET GEVOEL... Oordeelsestraat 20-22 Baarle-Nassau | T +31 (0)13 5078146 info@tegelsensanitair.nl | www.tegelsensanitair.nl