De Duinkoerier 26-05-2021

Page 1

2021 Week 21 Woensdag 26 mei

14 e jaargang POPKOOR UNDERCOVER STELT ZICH VOOR / THIS IS ME!

PROEF ONKRUIDBESTRIJDING

3

9

KDC Vrijwilliger in Beeld: Maria Vermeij

Maria Vermeij.

De Klussen- en Diensten Centrale gevestigd in het Vrijwilligershuis aan de Schotsestraat 4c in Kaatsheuvel was aanvankelijk vooral een klussendienst. Al snel kwam daar een groep vrijwilligers bij die mensen is gaan helpen bij het invullen van belastingformulieren, formulieren van de gemeente, persoonlijke administratie, postmaatje zijn, helpen bij de voorbereiding van schuldhulpverlening,

maar bijvoorbeeld ook taalondersteuning voor mindergeletterden en asielzoekers. Maria Vermeij, opgegroeid in Lisse en van huis uit gewend om aan te pakken, is al sinds 2013 bij KDC actief als Taalcoach. De voormalige onderwijzeres in Hillegom trouwde in 1968 met Rinus en vestigde zich vanwege zijn werk als ambtenaar bij de afdeling Bouw- en Woningtoezicht bij de gemeente

Loon op Zand in Kaatsheuvel, alwaar ze al gauw door haar man en vier kinderen betrokken raakte bij allerlei vrijwilligerswerk. Hulp bij schoolactiviteiten, 4 jaar penningmeester bij Carnavalsvereniging de Pintenwippers, 15 jaar verantwoordelijk voor het aanpassen van de uniformen van Harmonie Kaatsheuvel, 30 jaar vrijwilliger bij Parochie St. Jan, 5 jaar bestuurslid bij Maatschappelijk Werk Kaatsheuvel, 16 jaar lid van EHBO Vereniging Damiaan en 10 jaar werkzaam als vrijwilliger ouderenadvies bij KBO Kaatsheuvel. Mantelzorgactiviteiten in de familie waren vanzelfsprekend. “Met veel enthousiasme en plezier heb ik al die jaren vele avonden taalles gegeven aan buitenlandse nieuwkomers, bijvoorbeeld uit Syrië, Somalië en uit Thailand,” aldus Taalcoach Maria. “Het mooie is het samenspel: zij leren mij een heleboel over hun land en ik leer ze veel over Kaatsheuvel en Nederland. Deze nieuwe Nederlanders ontdekken vaak al gauw hoe onze taal in elkaar zit en beginnen dan hun eerste Nederlandse zinnetjes te maken. Dan worden ze steeds enthousiaster en leergieriger. Er ontstaan spontaan serieuze gesprekken. En als ze dan binnen 2 1/2 jaar met goede cijfers hun inburgeringsdiploma halen ben ik apetrots op ze. Dat geeft zoveel voldoening. Ook dat zij nu allemaal hun eigen geld verdienen door een passende baan en gelukkig zijn.” Maria geniet als iedere oma van haar kinderen en 6 kleinkinde-

Wafels, kleine geluksmomentjes Elk jaar viert Residentie Molenwijck op 18 mei de Dag van Molenwijck. Dan zetten zij alle collega’s in het zonnetje. Om ze te bedanken voor hun inzet, aandacht en enthousias-

me. Elke dag weer. Foodtruck Treatz uit Loon op Zand bakte de allerlekkerste wafels, warm en vers, met ijs en fruit. Een perfecte manier om collega’s te laten weten hoe zeer

het wordt gewaardeerd dat zij van elke dag een mooie dag proberen te maken. Een persoonlijk gedicht met een lekker traktatie voor thuis maakte het geheel helemaal af.

DESK VOETBALNIEUWS

Het gemeentenieuws van de gemeente Loon op Zand vindt u elders in deze krant.

21 ren en heeft naast haar drukke vrijwilligerswerkzaamheden gelukkig ook nog tijd voor hobby’s als lezen, kaarten, samen met Rinus klussen, reizen en fietsen. Een vriend van haar dochter zei eens over het betrokken en maatschappelijk betrokken echtpaar: “Jullie denken altijd eerst aan een ander!” “Mensen blij maken is toch mooi,” beaamt KDC Taalcoach Maria met een brede glimlach.

50% KORTING *VRAAG NAAR DE VOORWAARDEN

HOOFDSTRAAT 85 KAATSHEUVEL SHOP ONLINE OP WWW.DURLINGER.COM

Vakantie Vorig jaar werd de wereld getroffen door corona. Nadat het virus door China naar een groot aantal landen was geëxporteerd veranderde het ene na het andere land van kleur. Het ging van groen naar geel naar oranje, om uiteindelijk een rode vlek op de kaart te worden. Landen sloten de grenzen, vakanties moesten worden geannuleerd. En zomaar een jaar de vakantie naar de zon overslaan, daar werden velen erg ongelukkig van. DOOR JACK IJPELAAR Maar hoe ging dat vroeger dan? Wij gingen thuis nooit op vakantie. Dat konden mijn ouders zich niet veroorloven. Ze moesten alle zeilen al bijzetten om zes koters te voeden en te kleden, een trip buiten het dorp paste niet in het budget, laat staan een reis naar de zon. Maar werden wij daar ongelukkig van? Plukken gras voor de stabiliteit Onze vakanties vroeger waren simpel, maar ik genoot er intens van. Vader was dan thuis en samen met mijn broer gingen we een vlieger te maken. Van dunne houten latjes maakten we een kruis, waaromheen een vliegertouw werd gespannen. Een glad, blinkend, doorzichtig crêpepapier werd er met een dun randje omheen geplakt. Een staart van fleurig papier eraan en een touw op het kruis, waaraan het klouwer-touw (touw op de klos) werd vastgemaakt. Daarmee hield je de vlieger onder controle en kon je bepalen hoe hoog je hem wilde laten gaan. In de staart bond mijn vader plukken gras, dat was voor de stabiliteit. Dansen op de wind Als de vlieger klaar was togen we naar een akkerland, waar de rogge al was gemaaid. Mijn vader nam de vlieger ter hand en mijn broer de klos met touw. Vader ging met de vlieger hard lopen tegen de wind in en mijn broer vierde het touw. Als hij genoeg spanning voelde liet mijn vader de vlieger los die dan op de wind naar de wolken klom. Voor ons zat een reis naar de zon er niet in, maar onze vlieger kwam er dicht in de buurt. Hijgend maar voldaan ging mijn vader in het gras zitten en stak een pijpenstrootje in zijn mond. Mijn broer en ik mochten om de beurt de klos van de vlieger vasthouden en, door te vieren en weer wat binnen te halen, laten dansen op de wind. Ik vond het prachtig. De vlieger zocht zo enkele keren in de vakantie een plaatsje aan de hemel. Meegebrachte boterhammen Meestal was er in de vakantie ook nog wel ruimte voor een uitstapje met het hele gezin. Met de fiets

Treatz bakt wafels bij Molenwijck. (foto: Loonsfotowerk)

gemeente Nieuws

gingen we een dagje naar het Dierenpark in Tilburg. De oudsten fietsten zelf en de kleinsten zaten bij pa en moe in het voorstoeltje en achterop. Mijn moeder kreeg een keer een lekke achterband. We waren al in Tilburg en een mobiele telefoon had je nog niet. We waren vlak in de buurt bij een kennis van mijn vader, een buschauffeur, en die bleek gelukkig thuis. Na de band geplakt te hebben konden we verder. In het Dierenpark aten we onze meegebrachte boterhammen op, dronken meegebrachte, aangelengde ranja en we kregen een ijsje. Ik voelde me hartstikke gelukkig. Een 2-pits campinggastoestelletje De eerste vakantie met een tent beleefde ik samen met mijn jongere zusje toen we met een oom en tante mee mochten. Dat was voor thuis ook wat meer vakantie met twee drukdoeners minder. We gingen met de auto naar Woudrichem, naar een camping aan de Maas en we sliepen met tien personen in een tent, twee ouderparen en zes kinderen. Gewoon in zo’n shelter. Elke morgen moesten de luchtbedden en slaapzakken op elkaar gestapeld worden om ruimte te maken. Tante kookte op een 2-pits campinggastoestelletje voor tien personen en brood aten we uit de hand. Een enkele keer kregen we frietjes. We konden zwemmen en badmintonnen, voetballen en spelen op de provisorische speeltoestellen. Mijn oom ging vissen met die andere man en ik

mocht mee. Ook maakten we een tocht op een rondvaartboot. Sjonge! Dat was nog eens een echte vakantie! Gevoel van nostalgie Toen ik wat ouder werd bracht ik elk jaar de vakantie door bij een oom en tante op de boerderij. Ik had het daar altijd erg goed naar mijn zin. Ik hielp mee de dieren verzorgen, ik kon er paardrijden en ging met de hond het bos in. De boerderij was gelegen tegen de bosrand tussen weiden en akkers. Als ik tegenwoordig de geur van gemaaid gras, dat tot hooi ligt te drogen opsnuif, komt een gevoel van nostalgie over me. Het brengt me terug naar die tijd waarin ik mij vrij en gelukkig voelde. De school begon voor mij elk jaar weer veel te vroeg. Vakantie naar het buitenland Mijn eerste buitenlandse vakantie beleefde ik met een vriendengroep. Met de brommer gingen we op vakantie naar Duitsland. Die aankondiging thuis zal niet heel makkelijk bij onze ouders aangekomen zijn. Nog nooit echt van huis geweest en dan met de brommer naar Duitsland. Mijn moeder zei later dat ze naar het kapelleke aan de Tilburgseweg was geweest om een Rozenhoedje te bidden voor een behouden thuiskomst voor ons. Of dat geholpen heeft weet ik niet, maar we kwamen veilig thuis. Tegenwoordig wordt er niet zo veel meer gebeden, maar men zegt dat in tijden van crisis het kerkbezoek toeneemt. Als er al contact gezocht wordt met Hogere Machten, dan zal dat vooral zijn in de hoop dat er van die zijde gezorgd zal worden geen zonvakantie meer te hoeven missen. Want daar worden tegenwoordig velen erg ongelukkig van.

Met een vriendengroep op vakantie in Duitsland.


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.