Granaet Voorzitters

Voorzitter zijn van KV De Granaet. Ik ben al een paar keer gevraagd deze functie te vervullen maar heb altijd bedankt, het lijkt me een pittige taak met een grote verantwoordelijkheid: immers, je bent als voorzitter eindverantwoordelijke van de gehele club! Gelukkig zijn er andere mensen, vooral mannen, die deze taak wel aandurfden en er plezier in hebben leiding te geven aan onze korfbalvereniging. Zo kondigde Jan Iedema onlangs bij de ledenvergadering aan dat hij nog wel een tweede termijn van vier jaar ziet zitten. Daarmee treedt hij in de voetsporen van Oane Talsma (voorzitter van 1979-1987), Anko van Wijk (voorzitter van 1991-1999), Jasja de Vries (19992007) en Hans Westra (voorzitter van 2010-2018), voorzitters die alle vier het voorzitterschap maar liefst acht jaar op zich namen.

Ik ga met Anko van Wijk en Hans Westra in gesprek over hun ervaringen met het voorzitterschap bij KV De Granaet. Wat was hun geheim om de gehele ambtstermijn vol te maken? We spreken af bij Anko thuis. Als ik binnenkom is Hans al aanwezig en zijn de twee mannen al druk herinneringen aan het uitwisselen. Weet je nog… en kun je je dit nog herinneren…? Ik pak snel mijn laptop erbij en begin mee te typen. Anko en Hans kennen elkaar al lang. Ze hebben zelfs samen in het bestuur gezeten. Toen Anko voorzitter was, inmiddels ruim 25 jaar geleden, was Hans penningmeester in het bestuur. Anko, oorspronkelijk Groninger, kwam bij KV De Granaet toen ze vanwege een nieuwe baan (bij de LTS) in 1982 verhuisden naar Dokkum. In Bedum zat het hele gezin (Anko zelf, zijn vrouw en vijf kinderen) op korfbal. Anko: “De box ging mee naar het veld”, dus was het logisch om zich ook in Dokkum bij de korfbalvereniging aan te sluiten. In 1991 volgt Anko Rienk Sibma op als voorzitter. Waarom hij destijds is gevraagd weet hij niet meer. Het zal met zijn leidinggevende kwaliteiten te maken hebben, denkt hij, dat zit er gewoon in. “Leiders

worden geboren, niet gemaakt”. Hans loopt ook al heel wat jaren mee bij de vereniging, eerst als speler en inmiddels als ouder van spelers Nina en Max. In 2008 zit hij in de kantinecommissie en houdt hij zich bezig met de inrichting en inkoop voor de nieuwe kantine. Een vrijwilligerstaak die op zijn lijf geschreven is: “Het was een beetje winkeltje spelen.” In 2010 was de vereniging op zoek naar een nieuwe voorzitter, Klaas Houtstra was al een tijdje waarnemend voorzitter en men vond het lastig om iemand te vinden. Hans: “Toen zei ik: waarom hebben jullie mij dan niet gevraagd?” Hans bood zichzelf dus aan als voorzitter en zo geschiedde. Volgens Hans was de combinatie van ‘chef kantine’ en voorzitter een ideale mix: “Vanuit de kantine kom je veel mensen tegen, de lijntjes zijn kort, iedereen kent je ook. Dus ik kon zo heel makkelijk mensen bereiken.”

Anko en Hans kijken beide positief terug op hun voorzitterschap. Voor Anko waren de hoogtepunten de grote toernooien die door De Granaet in zijn termijn als voorzitter werden georganiseerd. Allereerst het aspirantenkampioenschap in 1992, de voorbereidingen daarvan waren al getroffen door Rienk Sibma en Anko mocht het afmaken. Later werd het Drie Provinciën Toernooi voor de tweede keer georganiseerd in Dokkum, waar ruim 2000 spelers uit de noordelijke provincies aan deelnamen. Onder leiding van Anko werd ook het sponsorcontract met Radio Talsma gesloten. Een goede zet, want ‘Elektro World Talsma’ is nu nog steeds sponsor van ons selectieteam. Toen Anko voorzitter was speelde De Granaet nog op de velden achter de Trimmer in het Harddraverspark. Ook toen waren er al gesprekken over een eigen clubkantine en Anko maakte zich er hard voor om dit voor elkaar te krijgen, maar de 400.000 gulden die dat moest kosten waren voor het bestuur een stap te ver. Dus bleef het bij het hokje, dat door Teunis Jelsma en Anko werd neergezet en een stel nieuwe lichtmasten. Mede dankzij de inspanningen van Jasja de Vries, Peter van der Kloet en Eele Jan Sibma lukte het jaren later wel een eigen kantine te realiseren: het Trefpunt aan de Parklaan. De verhuizing naar het Tolhuispark is volgens Hans echt een keerpunt geweest in de geschiedenis van De Granaet. Zo’n kantine betekent clubbinding: je kunt activiteiten organiseren op je eigen plek, mensen ontmoeten elkaar meer. Anko beaamt dat: Zo’n clubgebouw zorgt voor nog meer binding, die binding was er in mijn tijd ook wel, maar het helpt wel om een eigen plek te hebben. Als Hans terugkijkt naar zijn voorzittersperiode dan is het kampioenschap naar de tweede klasse wel één van de hoogtepunten. Onder leiding van trainer/coach José Berkenbosch wist het eerste en tweede na ruim 25 jaar spelen in de derde – of zelfs vierde – klasse, de tweede klasse te bereiken. Een ander hoogtepunt was de bouw van de nieuwe sporthal, en in het bijzonder de eigen kantine waar ook nu weer flink voor gelobbyd moest worden bij de gemeente. Dat lobbyen dat is wel aan Hans toevertrouwd. Hans: “Ik liep alle recepties van de gemeente af om ervoor te zorgen dat we in beeld bleven bij de wethouder.”

Terwijl ik het gesprek met Anko en Hans voer merk ik al snel dat ze beiden hun eigen leiderschapsstijl er op na hielden. Voor Hans is het sleutelwoord ‘samen’, hij vindt het belangrijk samenwerkingen op te zoeken, goed te luisteren, mee te bewegen. Anko is, vergeleken met Hans, iets directer, hij wist goed te delegeren in het bestuur: jij doet dit, en jij doet dat en zo gaat het gebeuren. Hans lachend: “Als er bij de rondvraag tijdens de ledenvergadering kritische

opmerkingen kwamen dan zei Anko altijd: ‘dat nemen we mee.’” Desalniettemin hielden beide mannen het acht jaar vol en kozen ze voor het voorzitterschap vanuit het idee iets goeds te doen voor de maatschappij. Anko: “Je doet het voor een ander, voor de maatschappij, niet voor jezelf.” Hans: “Je moet het doen omdat je het leuk vindt, het verenigingsbelang staat daarbij voorop.” Na acht jaar was Hans trouwens ook wel blij dat hij de verantwoordelijkheid die hoort bij voorzitter zijn even kwijt was. Hans: “Dat ik niet iedere zaterdagochtend dacht: ojee het heeft wel veel geregend, kunnen we wel spelen? Of als het sneeuwde of dreigde te gaan ijzelen: dan was ik altijd blij dat iedereen weer heelhuids thuis was.”

Wat wensen de heren De Granaet nog toe? Hans is nog steeds betrokken bij De Granaet. Hij staat nog met enige regelmaat in de kantine en is als ouder op het veld te vinden. Ook Anko vind je zo nu en dan nog wel eens rond het veld als supporter van kleindochter Thea, speler in de pupillen D1. Hans: “Ik hoop dat de huidige en toekomstige besturen de vereniging op peil weten te houden, qua leden maar ook qua bezetting van taken. Dat is en blijft altijd een punt. We zien nu ook weer bepaalde commissies (de materialencommissie, de technische commissie) die niet goed genoeg bezet zijn. Er moet een nieuwe lichting op staan, vers bloed, je loopt het gevaar dat mensen te lang doorgaan.” Ik merk dat Hans zich wel een klein beetje zorgen maakt over de vereniging, over de teruglopende ledenaantallen en het gebrek aan vrijwilligers, maar Anko nuanceert: “Die problemen zullen altijd blijven, maar je moet ook niet doemdenken. Ja, er zijn problemen, maar er komen ook altijd weer oplossingen. Je moet zoeken naar die oplossingen, dat kan wel eens stroef en moeilijk gaan maar het komt altijd weer goed.”

Hans en Anko samen in het bestuur in 1997

Hans geeft de voorzittershamer door aan onze huidige voorzitter Jan Iedema