Depremde Y1kllan Neydl?
tavn nedir diye bakttg1m1zda pek farkh bir tavrr goremiyoruz. Ozellikle AB' ne aday iiyelik siireci kar§ismda, partisinden, kitle orgiitlerine kadar, yarat1lan beklentilerin tutsakhg1 i9indeki sessizlik (onay), tasfiyelerin ne kadar etkin oldugunu gostermektedir. Benzer tavir bu son krizde de ya§anmakta. Kriz sonras1, emek platformunun hazrrlad1g1 emek program1, bag1ms1z bir miicadele hattmm varhgm1 degil, yeni siirecin sermaye tarafmdan belirlenmi§ siyaset s1mrlar1 i9inde bir eklemlenmenin kabulii olarak tammlanabilir. Durumumuz ger9ekten i9ler ac1sI. Savunusunu ve miicadelesini verdigimiz s1mfm, ozgiin 6l9iitleri iizerinden bir durum degerlendirmesi ve tavu iiretmenin olanaklar1 bile bu "emek" orgiitlerinin elinden ahnmI§ durumda. Sermayenin yeni manevras1 i9in kitleler yine yedeklendi. Siyaset adma tek yap1lan, "kaos", "toplumsal patlama" 91ghklan atmak ve bundan, nerde hareket orada bereket mantlg1yla yarar ummak, elimizde ta§, lin9e kattlmay1 beklemek olmaktadir. Bu da siyaset degildir. Evet! 17 Agustos 1999 depreminde sergiledigimiz, ideolojik, politik ve orgiitsel tutum ile, bir deprem kadar y1k1c1 olan son kriz kar§1smdaki duru§umuz arasmda hi9bir fark olmad1g1m teslim etmek zorunday1z. Bu bir likidasyon siirecidir. Bu siirece kar§I duru§U orgiitleyebilecek yegane dinamik, devrimci marksist gelenegin tarihsel miras1 ve politik gelenegidir. Ge9mi§te devrimci i§levler gormii§ bu gelenek, siirecin sorunlar1, ihtiya9lar1 ve olanaklan iizerinden, siireci devrimcile§tirecek programatik temellerini yaratmak konusunda kendi i9 devrimini ger9ekle§tirmek zorundadrr. Bu devrim yaptlamazsa eger, hayatm d1§1na savrulmu§, kapsay1c1 olmaktan ve gelecegi temsil etmekten uzak, anlams1z bir var olu§un karanhgmda, giderek k1slian bir sesle slogan atmaktan oteye gidemeyiz.