De Reelander - Editie 2 - 2021

jaargang 31 • nummer 2 • maart 2021 UITGEVER TIENPLUS • JACOB MARISSTRAAT 70 • 3314 TK DORDRECHT • TELEFOON 078 - 750 89 66 • E-MAIL WIJKKRANTREELAND@LIVE.NL • FACEBOOK.COM/WIJKKRANTDEREELANDER

‘Het Wantij’ wil natuurbescherming Vlijweide 2

vindt dat deze bomen beschermd moeten worden met een vergunning, om te voorkomen dat de toekomstige projectontwikkelaar hierbij vrij spel krijgt.

Vlij verbinden met Wantij Zieke kastanjebomen Werkenmondestraat

3 Zorg voor de zorg

Stichting Het Wantij maakt bezwaar tegen het woningbouwplan van Vlijweide en heeft daarom een eigen zienswijze ingediend voor het ontwerp bestemmingsplan.

laan, Noordendijk en Oranjelaan. Het eerste scholencomplex is enkele jaren geleden afgebroken. Daar is tijdelijk een aantal Tiny Houses neergezet.

De gemeente wil nog meer slopen om ruimte te maken voor woningen in de prijsklasse van minimaal een Vlijweide is de naam die gegeven is half miljoen euro. Het mogen huizen aan de locatie van de scholencom- op de grond, op palen, of drijvende plexen tussen de Vlij, Baden Powell- huizen zijn.

Natuurinclusief bouwen Langs de Baden Powelllaan en de oever van de Vlij staan tientallen bomen.

Volgens de gemeente staat natuurinclusief bouwen voorop bij nieuwe bouwplannen, dat wil zeggen: inclusief bestaande natuur. Maar volgens het ontwerp bestemmingsplan mogen de bomen, op twee na, vergunningsvrij gekapt worden. De stichting

Het plan is om delen van het terrein af te graven en getijdenoevers aan te leggen. Hier kunnen dan 50 tot 70 huizen worden gebouwd. Maar het gaat hier om een doodlopend einde van de Vlij, waar veel vervuild slib zal neerslaan. Er zal frequent gebaggerd moeten worden, ook om de Vlij op diepte te houden. En dat betekent een aantasting van de ecologische situatie. Stichting Het Wantij dringt er daarom op aan de Vlij, via de Oranjelaan, te verbinden met het Wantij, zodat er een goede doorstroming ontstaat.

Verpauperd flatgebouw wordt opgeknapt 4

Uit de kast over hersenletsel

5 Verleden & Heden Het Wantijpark

6 Villa TrösT

en het bakje troost

nachtingsplaats worden voor zwervers. Maar het grootste probleem is De verwaarloosde flats op de hoek van de Oranjeeen gebrek aan ventilatie. Dat veroorlaan en Noordendijk worden gerenoveerd. De nieuzaakt schimmel, waardoor het houtwe eigenaar, DIOG Vastgoed, wil tegelijkertijd het werk wegrot. zestig jaar oude complex ophogen met twee verdieDIOG, dochteronderneming van vastpingen. Er komen zeven nieuwe maisonnettes bij. goedverhuurder Het Huis, nam het complex drie jaar geleden over. De zeTekst Meestal worden woningen pas gereven nieuwe maisonnettes komen over Peter Jansen noveerd als ze leegkomen. Maar omtwee verdiepingen, net als de bestaandat de flatgebouwen worden opgede huurwoningen. De eigenaar wil de Het flatgebouw hoogd is het handiger om meteen het zittende huurders naar gerenoveerde op de hoek van hele complex op te knappen en aan te woningen laten verhuizen, zodat ook de Oranjelaan en passen aan de eisen van deze tijd. Als de bestaande woningen opgeknapt de benodigde vergunningen binnen Noordendijk, kort kunnen worden. Volgens de welstandsna de oplevering zijn, hoopt DIOG deze zomer te kuncommissie zou de hele gevel van het in 1961. nen starten. Het is de bedoeling dat complex geïsoleerd moeten worden. de flats eind dit jaar klaar zijn.

Ook moet onderzocht worden of het al jaren over ernstig achterstallig on- reageerde ook niet op de klachten. De gebouw de extra verdiepingen kan Schimmel en houtrot derhoud. De vorige eigenaar liet de buitendeuren sloten niet goed meer dragen. Het bestemmingsplan staat Huurders van het complex klaagden flats niet verven en schoonmaken en en zo kon het trappenhuis een over- het ophogen van het flatgebouw toe.

Nieuwe sociale huurwoningen in stijl

gen zijn bewoond. Zij hebben tot en met april 2021 de tijd om in overleg Aan de Oudelandstraat en de Poelwijckstraat in het Land van Valk gaat Woningbouwvereniging Trivire 48 nieu- met Trivire vervangende woonruimte we sociale huurwoningen bouwen. Daarvoor moeten wel eerst 54 bestaande huurwoningen worden gesloopt. te vinden. Voor de veiligheid van de buurt zorgt een leegstandsbeheerder voor de tijdelijke verhuur van de bestaande woningen totdat ze gesloopt gaan worden. Huidige bewoners hebben geen voorrang bij toewijzing van de nieuwe woningen. Trivire verhuurt haar woningen via Woonkeus Drechtsteden. Toewijzing vindt plaats volgens bestaande keuzecriteria met betrekking tot inschrijftijd of urgentie.”

Planning

7 Madelon haakt voor iedereen

8 De oude wilg en

de complexe mens

De Oudelandstraat en Poelwijckstraat omstreeks 1930, kort na de bouw door de R.K. woningbouwvereniging Het Gezin.

De bestaande woningen zijn gebouwd in de jaren twintig van de vorige eeuw.

Ze zijn volgens Arnold Schep, projectmanager bij Trivire, niet meer aan te passen aan de eisen van deze tijd. Lugten Malschaert Architecten ontwierp een chic plan voor de nieuwbouw: gevels in traditioneel metselwerk met fraaie detailleringen en schuine daken met grote dakoverstekken. Het past daarmee naadloos in de bestaande, gemoedelijk groene, jaren’30 straatjes van het Land van Valk.

Impressie van de nieuwbouw: eengezinswoningen en appartementen aan de Oudelandstraat en Poelwijckstraat.

Nieuwbouw Het plan omvat 21 eengezinswoningen met tuin. De huurprijzen daarvan variëren van € 663,- tot € 737,-.

Daarnaast wordt een blok met 27 galerij-appartementen gebouwd, met naar verwachting een huurprijs van € 619,-. Parkeerplaatsen van de appartementen worden op eigen terrein gerealiseerd, zodat de bestaande parkeerdruk in de wijk wordt verlicht.

De woningen zullen ‘gasloos’ zijn en in samenwerking met HVC worden aan-

gesloten op het warmtenet. Daarnaast onderzoekt Trivire samen met de aannemer op welke wijze ze aandacht kunnen besteden aan klimaatadaptatie in dit project. Bijvoorbeeld door het maken van extra waterberging.

Huidige bewoners

“De inventarisatie van bestaande beschermde plant- en diersoorten is afgerond en momenteel zijn we bezig met de aanvraag voor ontheffing op de Wet Natuurbescherming”, zegt Schep. “Daarbij geven we aan, welke maatregelen genomen zullen worden om het leefmilieu van beschermde diersoorten te ontzien of te compenseren. Na verkrijging van de ontheffings- en omgevingswetvergunningen verwachten we uiterlijk begin derde kwartaal van dit jaar te kunnen starten met de sloopwerkzaamheden. De eerste opleveringen staan eind 2022 gepland.”

“De meeste bewoners van de 54 bestaande huurwoningen hebben inmiddels vervangende woonruimte toegewezen gekregen of zijn zelf verhuisd”, vertelt Arnold Schep. “Nog zes wonin- Tekst Gerard Zwinkels

Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk • Buurtwerk Dordrecht

column

Koffie en de krant

Reacties van Reelanders

Uw bericht, met vermelding van naam en adres, is welkom bij Dat de Heysterbachstraat en Werkenmondestraat in het Land van Wijkkrant De Reelander, E-mail: wijkkrantreeland@live.nl Valk bekende en geliefde woonstraten in Dordrecht zijn, ligt niet Postadres: Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht alleen aan de mooie en leuke jaren’30 en ’60 woningen. Als je door de straten rijdt vallen je ook meteen de majestueuze fraaie kandeHarm Stavast neemt afscheid laarvormige paardenkastanjes op. Maar een aantal van deze groene reuzen is ziek en moet worden vervangen.

Onze trouwe krantenbezorger had onlangs zijn laatste bezorgdag in onze wijk.

Aangetaste paardenkastanjes in de Werkenmondestraat.

“Veel witte paardenkastanjes krijgen op oudere leeftijd deze kastanjebloedingsziekte”, vertelt Fokke Visser, gebiedsbeheerder van de gemeente. “Ze wordt veroorzaakt door een bacterie.

Op de bast van de boom ontstaan roestbruine vochtige plekken. Daar komt een stroperige vloeistof uit, het zogenaamde bloeden. Uiteindelijk gaat de boom dan meestal dood aan de ziekte. Hoe snel het proces voor de overige bomen zal gaan is moeilijk te zeggen. Het is erg afhankelijk van de weersomstandigheden. De bacterie kan slecht tegen hoge temperaturen.

Warme zomers kunnen het proces vertragen. Bewoners worden steeds per brief op de hoogte gesteld van een aankomende boomkap. De verwach-

ting is dat binnen tien jaar alle bomen vervangen zullen zijn.”

Keuze voor nieuwe bomen In een brief werden bewoners van de twee straten eind 2019 uitgenodigd om mee te denken over de vervanging van de bomen. Ze konden kiezen uit driemaal twee bij elkaar passende bomen. Veel bewoners, veertig om precies te zijn, reageerden op het verzoek.

Met 26 stemmen voor de combinatie rode esdoorn (Acer) en amberboom (Liquidambar) was de keuze voor de nieuwe bomen overduidelijk. Die wens neemt de gemeente dan ook over. De eerste zieke boom werd al eerder vervangen door een andere, maar wordt dus binnenkort alsnog vervangen

Harm is 74 jaar en vindt dat hij het nu wel wat rustiger aan mag gaan doen.

Vanaf het allereerste begin van Plan Tij, 14 jaar geleden, heeft hij hier de krant bezorgd. Het viel niet altijd mee om in een wijk in aanbouw een brievenbus te bereiken. Bang om hier op de af en toe gladde houten loopbrug te lopen was hij niet. Harm is altijd schipper geweest met een eigen schip, dus ervaring om zich op gladde ondergrond te bewegen heeft hij zeker. Toen hij 26 jaar geleden stopte als schipper is Harm de krant gaan bezorgen. Elke doordeweekse dag staat hij om 03.00 uur en op zaterdag om 02.00 uur op om aan de klus te beginnen.

Op de vraag wat hij nu gaat doen, antwoordde Harm: uitrusten! Hij hoopt nog veel te gaan fietsen en gaat zich thuis vermaken met legpuzzels. Heel soms gaan we hem toch nog wel eens tegenkomen met een krant in de wijk.

Er is namelijk al gevraagd of hij bij absolute hoge nood wil invallen. Harm heeft met een gerust hart het stokje overgedragen aan Lies van Geloof die al 30 jaar krantenbezorgster is. Harm, namens alle dagbladlezers van Plan Tij bedanken we je en wensen je alle goeds toe.

Paulien Busch - van Meel

door een van de gekozen exemplaren.

Deze winter wordt een tweede zieke boom vervangen.

Fokke Visser: “We planten steeds in het plantseizoen na de kap ook weer nieuwe bomen. Dat doen we niet om en om, want dat zou erg statisch worden, maar in groepjes van enkele bomen van dezelfde soort bij elkaar. De geplante bomen zijn ongeveer 4½ à 5½ meter hoog. De rode esdoorn kan uit-

Dat verdient een bloemetje!

Tekst en foto Gerard Zwinkels

De Reelander verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 5500 exemplaren.

De krant wordt door vrijwilligers / wijkbewoners gemaakt en huis aan huis bezorgd in het Reeland.

Redactie Margriet van Beek André Boesberg Peter Jansen Coby Janssen Ad Klous Sylvia Korpel Robert Kraak Ans van der Westen Gerard Zwinkels

Michel Ponte krijgt het doorgeefbloemetje van Joke van de Ven en ‘haar jongens’. U kent Michel misschien als Pietertje Post, de persoonlijke postbode van Sinterklaas. Hij reïntegreert sinds oktober vorig jaar met enorm veel enthousiasme bij Joke’s stichting Allure. Hij werkt er met jongeren met een lichte verstandelijke beperking. Anderhalf jaar geleden liep hij een ontsteking aan de hersenen en hersenstam op.

Sindsdien zit hij thuis in de revalidatie. Zijn geheugen laat hem soms nog een beetje in de steek. Toen zijn vrouw Li-

&

R E ELAND

sette op een dag in winkel Mirakel aan de Reeweg Oost wat knutselspullen wilde kopen, raakte ze aan de praat met Joke over de begeleiding van ‘haar jongens’. “Nou, ik was even in tranen, want ik wist meteen, dat is iets voor mijn Michel”, vertelt ze. “En ze had helemaal gelijk”, lacht Michel.

“Ik vind het geweldig, werken met die jongens. Ze hebben naast hun beperkingen zoveel talenten. Ik leer elke dag van ze. Groot respect”.

Tekst en foto Gerard Zwinkels

REE EN ELAND STUITEN OP EEN VERWAANDE VERWANT....

Waarom sta jij zo met je neus in de lucht?

Dat spreekt toch voor zich?

Ik ben van adel

Kopij E wijkkrantreeland@live.nl F FBredactiereelander@gmail.com De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten, te bewerken of te weigeren.

Volgende editie: 5 mei Uitgever advertenties bezorging TIEN Plus Jacob Marisstraat 70 3314 TK Dordrecht T 078 - 750 89 66 E tienplus@desocialebasis.nl W www.tienplus.net Opmaak Peter Jansen

Ans van der Westen

JasPer 2

eindelijk tien meter hoog worden, de amberboom twaalf tot vijftien meter.

Beide kleuren in de herfst spectaculair geel, oranje, rood en purper. Daarmee zullen ze een fraaie beeldbepalende vervanging zijn van de nu nog zo vertrouwde paardenkastanje. En de Werkenmondestraat zal er minstens zo geliefd door blijven.”

colofon

Een jaar geleden schreef ik een column over de afsluiting van de N3. Beter gezegd, het was intussen april 2020, de column ging erover dat al onze ergernis over de verkeershinder en de vertragingen inééns over was.

We hadden wel andere zaken aan ons hoofd. Toen ik dat schreef waren we sinds een maand in de lockdown vanwege de covid-19 pandemie. Ik heb het stuk zojuist herlezen en citeer deze regel: ‘Natuurlijk zijn er zorgen, over je gezondheid, je baan, je eigen bedrijf, je dierbaren ver weg of dichtbij.’

We zijn weer in lockdown. Iedereen heeft er last van, de een meer dan de ander. Iedereen heeft er een mening over, de een uitgesprokener dan de ander. Iedereen wenst dat het over is, de een vuriger dan de ander. Zal ik daarover schrijven, in deze column waar ik mag schrijven wat ik wil? Nee hoor, ik schrijf over mijn jonge collega die in een kerstnachtdienst bijsprong op de keidrukke longafdeling. Daar lagen meerdere covid-patiënten, op verschillende kamers, die tegelijkertijd in ernstige ademnood waren.

Zij hield haar hart kalm, haar verpleegkundige verstand recht en wist een zeer angstige mevrouw effectief aan lucht te helpen. Weet je hoe trots ik op haar ben? Ik schrijf over andere collega’s die ziek zijn geworden, covidinfectie, in de eerste of in de tweede golf. Over hun moeizame herstel, over het langdurig aanhouden van vermoeidheid en concentratieproblemen. Het zijn gemotiveerde verpleegkundigen die van hun werk houden, die weten hoe hard ze nodig zijn. Ze dienen al maandenlang geduld te hebben met zichzelf. Ik schrijf over collega’s die thuis een gezin hebben, met jonge kinderen die sputteren bij het schoolwerk en waar de baby noodgedwongen bij de lessen zit. Andere collega’s die tieners en adolescenten thuis hebben, jongelui die hun school en medestudenten niet live zien, die verpieteren en een dagelijkse moed-inpraat-sessie behoeven. Er zijn collega’s die mantelzorgen voor hun hoogbejaarde ouders, behoedzaam in hun contact. ‘Natuurlijk zijn er zorgen, over je gezondheid, je baan, je eigen bedrijf, je dierbaren ver weg of dichtbij.’

Dat schreef ik vorig jaar, het is nog steeds zo. Niet alleen voor mijn collega’s, het is voor iedereen zo. Toen schreef ik ook: ‘iedere week is er de Vogeltjeskrant’. Dat is zo gebleven, nu is er iedere twee weken een nieuwe. En de verse koffie bij het Vogelnest, die is er ook nog steeds. Wel buiten opdrinken en vraag dan meteen een krantje.

Kastanjebloedingsziekte in de Werkenmondestraat

Ze doen altijd uit de hoogte, die edelherten 53

Druk Rodi rotatiedruk

De Reelander

Zorg voor de zorg Op dit moment zijn er in Dordrecht en omgeving meer dan honderd vacatures voor zorgpersoneel. Brancheorganisaties, werkgevers en de overheid proberen op allerlei manieren mensen warm te maken voor de zorg en door de COVID-pandemie krijgen zorgmedewerkers wereldwijd eindelijk de welverdiende aandacht en erkenning. Natuurlijk bestaat de zorg niet alleen uit banen op IC’s, quarantaine en longafdelingen. We hebben vijf Reelanders gesproken die werkzaam zijn in een andere tak van de zorg. Zij vertellen over hun werk, hoe ze daar ingerold zijn en wat hun, soms zware, werk zo mooi maakt. Meer weten naar aanleiding van hun enthousiaste verhalen? De Rijksoverheid heeft een speciale site Werken in de Zorg: www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/werken-in-de-zorg

Jantine is een van de drie teamleiders van De Linde en heeft twee zorgafdelingen en een receptieteam onder haar hoede. “Ik probeer het zo te regelen dat medewerkers goede zorg kunnen leveren. Alle bewoners en medewerkers zijn uitgenodigd om zich in te enten tegen COVID, dat is een opluchting: veel cliënten hebben moeite met het zich houden aan regels. Dat maakt het ook heel leuk, het is hier fijn werken, sommigen werken hier al dertig jaar.

Ik kwam ook op mijn 21ste binnen bij het Leger des Heils en 22 jaar later ben ik nog net zo gegrepen door mijn werk.

Voor mij is God iemand die altijd voor me klaar staat en me opvangt als het nodig is en dat wil ik voor anderen ook doen.”

Ans van der Westen

Janne (met Stijn) is werkzaam als er-

Ria is neonatologie-verpleegkundige.

gotherapeut in de ouderenzorg en in het coronacentrum in Rotterdam. “Ik ben eerst bij de fysiotherapieopleiding gaan kijken en hoorde daar over ergotherapie. Ik vind het leuk dat het die praktische kanten heeft, dat past me wel. De focus ligt er op dat je zorgt dat mensen zo zelfstandig mogelijk kunnen zijn in hun dagelijkse doen: in en uit bed komen, boterham smeren, aankleden. Daarnaast moeten mensen comfortabel zijn: zitten ze goed, is het meubilair passend, moeten er beugels in de badkamer, etc. We kijken dus echt bij iemand thuis. In het coronacentrum gaan we in pakken de afdeling op. We kijken of patiënten terug kunnen naar huis en wat daar nog extra voor nodig is. Je hebt ook mensen die gaan overlijden, bij hen kijken we hoe dat zo comfortabel mogelijk kan.”

“Ik riep als kind al dat ik kraamverzorgster wilde worden maar ik ben eerst getrouwd en heb kinderen gekregen.

Toen er een schrijnend tekort aan kraamverzorgers was ben ik op mijn 33e de opleiding gaan doen. Uiteindelijk werd het werk te zwaar in combinatie met een gezin. Daarom ben ik de verpleging ingegaan en nu werkzaam op de afdeling neonatologie van het ASZ. Hier liggen voornamelijk te vroeg geboren of zieke baby’s. Het allerleukste voor mij is het begeleiden van de ouders. Een kind dat voor het eerst aan de borst gaat en gewoon weet wat ie moet doen. Een vader die samen met ons de eerste luier verschoont en staat te glimmen als het lukt. Moeders die zachtjes zingen voor hun kind, papa die een boekje aan het voorlezen is. Kleine dingen die het bijzonder maken.”

Froukje werkt nu al ruim 21 jaar in De Linde als verzorgende individuele gezondheidszorg (VIG). Vroeger een verzorgingshuis voor dementerenden, sinds 2010 woont er ook een nieuwe, bijzondere doelgroep: bewoners met een psychiatrische en verslavingsproblematiek die niet in een ‘normaal’ verpleeghuis terechtkunnen. “Ik heb er destijds in 2010 bewust voor gekozen om deze mensen te helpen. De doelgroep is geweldig en ik zou echt nooit meer in een gewoon verpleeghuis willen werken. Je krijgt een band met die mensen, ze kennen je, dat heb je met dementerenden veel minder. Je gaat van ze houden. Sommigen hebben 30 jaar op straat geleefd. Ze zijn blij met een bed, een kroketje en een shaggie.

Ze hoeven geen spullen, alleen een hoop liefde en dat krijgen ze hier”.

Reelands wit

Douwe Klijnsoon

Tekst Sylvia Korpel Foto’s Robert Kraak

Silvia werkt in de gehandicaptenzorg als coach behandeling bij ASVZ. “Toen ik in de jaren 80 uitgeloot werd voor de opleiding HBO-V ben ik een verpleeghuisopleiding gaan doen. Dat vond ik eigenlijk veel leuker omdat je mensen langer ziet dan in een ziekenhuis. Daarna werd ik Z-verpleegkundige terwijl ik nog niemand kende met een verstandelijke beperking.

Het vak heeft me zo gegrepen dat ik het na dertig jaar nog steeds beoefen.

Het mooiste is dat je mensen, die met zichzelf en met het leven in de knoop zitten, ziet ontwikkelen. Na jaren als persoonlijk begeleider gewerkt te hebben, ben ik coach geworden en loop veel mee op de werkvloer om te kijken of wat we bedacht hebben werkt: je kunt het leuk verzinnen maar ga het maar eens doen.”

Het Reeland Cursief Plaatjes plakken

Twintighoevenweg

Vijver Weedeweg

Krommedijk Voor dit stukje zouden we voorjaarsbloeiers laten zien. Ik had al helleborus en sneeuwklokjes gefotografeerd. Toen verdween op zondag 7 februari alle groen onder een dikke laag sneeuw. Plan aanpassen! Daarom staat nu Reelands witte wereld in de krant. De lentebloemen houden we tegoed, die komen de volgende keer.

Dubbeldamseweg

Snoepje voor de stad “Papa, waarom maak jij hier niet iets, want het is hier zo lelijk”, zei vijfjarige Sara, dochter van graffitikunstenaar Bram Verbrugge vorig jaar. “We wandelden door het tunneltje onder de N3 naar het Dordtwijkpark”, vertelt Bram. “En inderdaad, die tunnel ziet er al twintig jaar niet uit en elke dag lopen of fietsen er een paar duizend man doorheen”.

“Rijkswaterstaat en de gemeente reageerden meteen enthousiast. En verfwinkel Vermeta Vink Verf wil graag de latex sponseren. Ik adopteer als het ware de tunnel. Dat wil zeggen, ik maak een mooi kunstwerk en elk jaar knap ik het op en spuit ik er weer wat nieuws bij of overheen. Met mijn

maart 2021

Heeft u een verhaal of gedicht voor Het Reeland Cursief ?

Stuur het - met uw naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Bram Verbrugge bij de fietstunnel. naam eronder als een beetje reclame”.

In zijn vrije tijd is Bram ‘professioneel’ met graffiti bezig. Hij geeft workshops en maakt fantastische werken op wanden, canvas en voorwerpen. Kijk op

Kreeg u hem ook in de bus. Dat verzamelalbum van Dordrecht 800 jaar. Met plaatjes die je moet verzamelen en in het lege boek kan plakken. Iets voor kinderen toch. Net zoals de flippo’s of de voetbalplaatjes van vroeger.

Voor de grap plakte ik de vier meegeleverde plaatjes erin. Nooit moeten doen.

Want dan word je geconfronteerd met de andere lege plekken in het album en overvallen door dat hebberige gevoel naar de rest. Heb je er wat aan? Nee natuurlijk niet. Ik denk niet dat in een situatie waarbij je huis in brand staat en je vrouw roept “Jan, alles staat in de fik. Haal het belangrijkst uit het huis”, dat je dan de likkende vlammenzee weer in stormt, nog net op tijd het boek van de salontafel weet te grissen en het vege lijf en het verzamelalbum weet te redden.

Maar waarom dan toch dat boek en de drang om het te willen vullen. Is het orde willen scheppen op heel kleine schaal in deze onoverzichtelijke wereld? En dan probeer ik dat ook nog zo netjes mogelijk te doen hè, zo’n plaatje opplakken. Keurig tussen de lijntjes. Lukt helaas zelden. Het plaatje zit altijd net een beetje scheef. Maar toch, dat tevreden gevoel dat je hebt als dat plaatje er toch maar mooi in is geplakt. Nog maar 220 te gaan.

Oeps, de actie loopt maar tot 3 april lees ik. Dat wordt nog een dingetje. Dat ga ik nooit halen met mijn vergeten inkopen bij de Plus. We doen die van ons altijd bij de Lidl en laat die nou net niet met de actie meedoen. En om nou voor die plaatjes mijn eigen super, waar ik blindelings de wc-rollen en krentenbollen weet te vinden, de rug toe te keren. Toch jammer, ik ben er nou net zo lekker aan begonnen en het plakken voelt zo lekker. Dus heeft u een paar dubbele.

Gewoon bij Krommedijk 174 in de bus doen. Of ruilen kan ook. Goed voor de samenhang in de buurt. Of ben ik nou die enige sukkel die dit heeft. In dat geval heb ik niks gezegd hè.

Gerard Zwinkels

bramverbrugge.nl om te zien wat hij allemaal in zijn mars heeft.

“Ik heb een paar, voornamelijk Dordtse, graffiti-vrienden uitgenodigd om samen het kunstwerk te gaan maken.

Met een kratje bier en een BBQ na afloop”, grijnst hij. “Ik hoop ergens in het voorjaar aan de slag te kunnen.

Een gedetailleerd voorontwerp is er niet, maar de grote lijnen liggen vast.

We houden het kleurgebruik rustig in rose-, geel- en grijstinten. Het thema

is ‘snoepje voor de stad’, met het idee dat als je hier doorheen fietst, je er blijer uitkomt dan dat je erin ging”, lacht Bram, nu al vrolijk bij dat vooruitzicht.

Tekst en foto Gerard Zwinkels

3

Uit de kast over hersenletsel

kon ik geen verschil voelen tussen een warmte- of een kouprikkel. Nu is dat allemaal weer sterk verbeterd en lijkt er, “Als ik, als coördinator NAH Zuid-Holland, iemand aan de lijn krijg met in ieder geval voor een buitenstaander, een vraag over hersenletsel, en ik zeg dat ik het óók heb…. dan is het niets aan de hand. Als ik moe ben heb even stil.... maar dan heb ik daarna meteen een heel ander gesprek. Het ik er nog wel eens last van.”

gaat mensen vaak om herkenning en begrip voor hun situatie. En dan praat het makkelijker met iemand die iets soortgelijks is overkomen.” Revalidatie en de draad van het leven

Na een veel te korte revalidatie pakt Ad in 2011 weer zijn fulltimebaan als bedrijfsleider op. Hij was ook al, net als zijn vrouw Jacqueline, gemeenteraadslid voor ‘Beter voor Dordt’ geworden. “Ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik alles nog kon en naar de buitenwereld toe dat er niets aan de hand was. Ik pakte alles aan, maar woonde mezelf compleet uit.” In 2013 sloeg voor Ad dan ook de burnouthamer genadeloos toe. Hij kreeg zelfs depressieve klachten. Uiteindelijk is hij er met professionele hulp weer bovenop gekrabbeld. Toen zijn vrouw in 2017 wethouder in Zwijndrecht werd, besloot Ad met zijn betaalde baan te stoppen.

Hij ging zich volledig richten op zijn Ad van Dongen voor zijn woning aan de Reeweg Oost. nieuwe passie. Het coördineren van Aan het woord is Ad van Dongen, voelde ik wat knappen in mijn hoofd. hulp voor mensen met hersenletsel. coördinator bij het coördinatiepunt Geen idee wat het was, maar ik liep Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) als een dronkenman en had knallende Coördinatiepunt NAH en de Breinlijn Zuid-Holland. Geboren en getogen in koppijn. In het ziekenhuis in Athene Ad is nu, naast voorzitter van de pade Bankastraat. Zat bij vader Ad in de gingen we vijftien jaar terug in de tijd. tiëntenvereniging Zuid-Holland, coörklas op het Christelijk Lyceum (nu In- Ik lag er twaalf verschrikkelijke dagen in dinator NAH voor de regio Zuid-Holsula College) aan het Halmaheiraplein. erbarmelijke omstandigheden, waarin land. Nederland kent zeventien van Werkte tot z’n 57e in de inkoop en logis- er eigenlijk nauwelijks iets gedaan deze regio’s. “Jaarlijks worden 140.000 tiek. Elke zeven jaar wel bij een andere werd. Uiteindelijk, via bemiddeling van mensen getroffen door hersenletsel. werkgever: Nedstaal, Refaja ziekenhuis, de ambassade, hebben we letterlijk de Daarna zijn er drie fasen te onderscheihet huidige Isero, en nog veel meer. Hij benen genomen. Infuus eruit en met den”, vertelt hij. “Ziekenhuis, revalidabegon als eerste bediende inkoop en het vliegtuig naar huis gevlucht. Door tie, thuis. En vaak als je een tijdje thuis klom op tot manager/bedrijfsleider. de neuroloog werd hier een hersen- bent ga je tegen allerlei zaken aanloinfarct vastgesteld als gevolg van een pen. Zowel fysiek als mentaal. En dan Herseninfarct drievoudige aderverstopping. Lopen wordt het een zoektocht. Het coördi“In 2010 was ik met mijn gezin op va- en praten tegelijk kon ik niet, dan lag natiepunt is er om daarbij te helpen. kantie in Griekenland. Kort na aankomst ik languit. En met mijn rechterhand Een cliënt komt met een vraag en in

Hoevenaarslaan Kluizenaarspad Toulonselaan !

Oorspronkelijk was het een polderdijkje met sloten aan weerszijden. Het werd de Hoevenaarslaan genoemd.

Begin 1800 stond het bekend als Kluizenaarspad. Gerrit den Kluizenaar had hier een uitspanning, waar bezoekers terecht konden voor melk en beschuitbollen. De huidige naam dankt de weg aan de familie Fantalon, die hier enkele tuinen bezat. De familienaam werd verbasterd tot Van Toulon en zo ontstond de naam Toulonselaan .

4

Leerpark-studio’s in de maak een gesprek probeer ik erachter te komen in welke richting de hulp gezocht moet worden. Dan kan ik doorverwijzen naar de meest geschikte persoon of organisatie die de cliënt verder kan helpen. Mijn netwerk is eindeloos groot.” Om de coördinatiepunten vindbaarder en laagdrempeliger te maken voor een nog breder publiek is sinds vorig jaar de Breinlijn operationeel.

Het is een centraal meldpunt, waar je met jouw vraag op allerlei gebied terecht kunt. Van daaruit krijg je een coördinator in jouw regio toegewezen die je verder op weg helpt.

De Valk en andere vreemde vogels Wijken en straten hebben een naam nodig. Dat vraagt om (historisch) inzicht van de naamgevers.

Maar soms worden kansen gemist of namen gewijzigd, komen bewoners in opstand, of is de logica ver te zoeken. Ook in het Reeland.

Strienmondestraat Twintighoevenweg !

De Twintighoevenweg is begin jaren ’30 aangelegd, althans tot aan de Krommedijk. In de jaren ‘60 is de weg verlengd tot aan de Dubbeldamseweg. Dit deel kreeg de naam Strienmondestraat.

Maar de bewoners vonden een ‘straat’ aan de rand van de wijk niet passend, ze wilden aan een ‘weg’ wonen. Ze kregen hun zin, al moesten ze de nieuwe straatnaamborden wel zelf betalen. Het hele Het Land van Valk dankt zijn naam aan de traject heet nu Twintighoevenweg. gebroeders Valk. Ruim honderd jaar geleden begonnen zij een tuindersbedrijf Kalisplein op de strook grond tussen de spoorlijn en de Krommedijk. In 1930 besloot de Sumatrastraat gemeente hier tot stadsuitbreiding. Maar de familie Valk vroeg voor hun land heel Borneostraat wat meer dan het stadsbestuur in gedachten had. Uiteindelijk moest 125.000 Sumatraplein ! gulden worden neergeteld, waarna de familie Valk het Reeland verliet.

Met de aanleg van de Indische buurt Maar de naam bleef. De aankoop van ontstond op de hoek van de Ree‘het land van Valk’ stond in de gemeen- weg en Oranjelaan, tussen de Sumateraad zo vaak op de agenda dat de trastraat en Borneostraat, een nog term een begrip werd. Ondanks het naamloos plein. Het kreeg al gauw feit dat de familie Valk slechts kort in de naam Kalisplein, naar de eigenaar het gebied had gewoond en nog geen die daar een villa wilde laten bouwen. kwart van het land in bezit had, kreeg Maar de villa kwam er niet. Vanwege de hele wijk ten zuiden van de spoorlijn de Eerste Wereldoorlog werd de bouw de naam ‘Land van Valk’. En daar bleef opgeschort en toen Kalis overleed het niet bij. De braakliggende grond bij bleef een bouwput achter. het Leerpark werd bebouwd en kreeg In 1925 stelden de omwonenden 1000 de naam ‘Nieuw Land van Valk’ met als gulden beschikbaar om het terrein te deelgebieden ‘Valkhorst’ en ‘Valkzicht’. laten opknappen. Het moest ook een En binnenkort verrijst er een nieuw andere naam krijgen: een plein, park of complex met de naam ‘De Valk’. Niet plantsoen met de toevoeging Insulindat de familie Valk in deze contreien de of Sumatra. Maar ambtelijke molens ooit heeft vertoefd.... maar dat terzijde. malen langzaam. Pas sinds 1960 wonen

Land van Valk?

Aan de Prof. Langeveldlaan in het Leerpark wordt door Heijmans hard gewerkt om de grond bouwrijp te maken. Op deze plek zijn driehonderd studentenstudio’s gepland. Wanneer de werkelijke bouw van start gaat is nog niet bekend.

De buurt kijkt met gemengde gevoelens uit naar de toekomstige bewoners van deze studio’s.

Margriet van Beek

de mensen rond het plein niet langer in de Sumatrastraat en Borneostraat, maar officieel aan het Sumatraplein.

Nieuweweg Nieuwe Scheidingsweg Korte Scheidingsweg !

Smientstraat Waterhoenstraat !

De smient zou een plek krijgen in de straten van de Vogelbuurt, maar werd bij nader inzien toch afgeschoten. De naam zou kunnen worden verbasterd tot smiecht. Op de plek van de Smientstraat ligt nu de Waterhoenstraat.

Vanwege de aanleg van de spoorlijn moest de gemeente Dubbeldam in 1871 Merwedeweg gebied afstaan aan de stad Dordrecht.

Langs de nieuwe gemeentegrens werd Platteweg tussen de Krommedijk en Oudendijk een verbindingsweg aangelegd. Het Reeweg was een nieuwe weg, dus hij kreeg de originele naam Nieuweweg. Maar het Jacob Catsweg gedeelte tussen de Krommedijk en Dubbeldamseweg werd al snel Nieuwe Reeweg Oost !

Scheidingsweg genoemd. Ook deze naam voldeed blijkbaar niet, want het In 1618 was de Noordpolder bedijkt, die werd uiteindelijk Korte Scheidingsweg. ook wel Merwedepolder werd genoemd.

Dwars door deze polder werd, langs de Koos de la Reystraat grens tussen de gemeenten Dordrecht en Dubbeldam, de Reeweg aangelegd.

Het woord ree betekent grens. OorPiet Cronjéstraat spronkelijk stond de weg ook bekend De straatnamen in de Transvaalbuurt als Merwedeweg. Later kwam de naam herinneren aan de Boerenoorlog, die Platteweg in zwang, maar uiteindelijk rond 1900 in Zuid Afrika werd uit- werd Reeweg de gangbare naam. gevochten. De Boerenleiders Paul Tot begin vorige eeuw waren er twee Kruger, Marthinus Steyn, Louis Botha Reewegen, een in Dordrecht en een en Christiaan de Wet zijn voluit be- in Dubbeldam. Na een grenswijziging noemd: de straten dragen hun ach- kwamen ze beide binnen de gemeenter- én voornaam. Maar Koos de la Rey te Dordrecht te liggen en dat gaf veren Piet Cronjé moeten het doen zón- warring. Een voorstel om de Reeweg der voornaam. Onbekend is waarom. om te dopen in Jacob Catsweg haalde De bewoners van de De la Reystraat het niet. Er werd gekozen voor de bemoeten nu een beetje stotteren als ze naming Reeweg Oost. vertellen waar ze wonen, twee keer ‘de’ Jacob Cats moet het doen met een zijachter elkaar klinkt niet lekker. straat van de Krispijnseweg.

Uit de kast Ad is door zijn werk in 2017 echt ‘uit de kast gekomen’. Hij zoekt graag het podium. Geeft interviews, doet lezingen, leidt ambassadeurs voor de patiëntenvereniging op. Zit in het landelijk bestuur van de patiëntenvereniging.

Geeft trainingen bij MEE en hij zit daarmee ook weer een beetje in het onderwijs van zijn vader Ad. “En daarmee is het cirkeltje weer aardig rond”, glimlacht hij. Meer weten? www.nahcoordinatie.nl of www.breinlijn.nl Tekst en foto Gerard Zwinkels

Pauwstraat Ooievaarstraat Aalscholverstraat !

Kort na de Tweede Wereldoorlog werd langs de Noordendijk de Vogelbuurt aangelegd. Aan de dijk stonden vroeger veel zaagmolens en een daarvan, de Pauw, maakte begin 1800 plaats voor korenmolen de Ooievaar. Die werd al na een halve eeuw afgebroken. De onderbouw bleef staan, totdat hier een nieuw wijkje werd aangelegd. Het stadsbestuur besloot de straten vogelnamen te geven. Maar de uitgelezen kans om zo de verdwenen molens te vernoemen is door de raadsleden gemist. Een Pauwstraat of Ooievaarstraat is er in de Vogelbuurt niet gekomen. Op de plek van de molens ligt de Aalscholverstraat.

Het Reeland “Verzin een wijknaam voor vijf buurten”. 25 jaar geleden deed de gemeente Dordrecht deze oproep aan de bewoners van Wijk 2. Bijna alle Dordtse wijken hadden een naam, maar Wijk 2 moest het doen met de omschrijving ‘Transvaalbuurt, Indische buurt, Land van Valk, Vogelbuurt en Wantijbuurt’.

Een mond vol, vandaar de behoefte aan één wijknaam voor dit deel van de stad. Het werd een prijsvraag die maar liefst zestig inzendingen opleverde.

Een jury van wijkbewoners koos hieruit ‘Het Reeland’ en deze naam werd officieel vastgesteld en onthuld. Vervolgens kregen alle invalswegen van wijk 2 een wijknaambord met daarop ‘Het Reeland’. Maar enkele jaren later waren die opeens vervangen door wijknaamborden met daarop alleen ‘Reeland’.

Een verklaring voor deze onofficiële naamswijziging is nooit gegeven.

Tekst Peter Jansen

De Reelander

Van oudsher groeiden er biezen.

Tijdens de crisisjaren werd er een park met plantsoen aangelegd, samen met een zwembad en twee jachthavens. Na de oorlog kwam er een villawijk bij. In een paar decennia onderging het gebied tussen Wantij en Vlij een enorme gedaanteverandering.

Verleden & Heden

delaars in het park te behoeden voor rondvliegende kogels, werd afgeschoten. Er zat niets anders op dan tijdens schietoefeningen het park gedeeltelijk te sluiten.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de schietbaan door de Duitsers gebruikt en zelfs vergroot. Na de oorlog namen de pontonniers hem weer in bezit. Tot 1965, toen vertrok het korps uit Dordrecht. Bijna dertig jaar na de aanleg van het Wantijpark konden de bordjes “Verboden Te Wandelen Tijdens Schietoefeningen” en “Streng Verboden Toegang, Militair Terrein” verdwijnen.

Een stukje Reeland door de jaren heen Door Peter Jansen

Het Wantijpark

Recreatie en natuur tussen Wantij en Vlij

Verleden Begin vorige eeuw besloot de gemeente het gors de Staart geschikt te maken voor industrie en woningbouw. Een goede verbindingsweg met de stad was noodzakelijk, en door de Noordpolder en het buitendijkse gebied werd de Oranjelaan aangelegd. Over de Vlij en het Wantij kwamen bruggen.

Het buitendijkse gebied ten oosten van de Oranjelaan lag er destijds nog ongerept bij: een landschap van grienden, biezen en balkengaten, waarin houtvlotten werden afgemeerd.

Veranderingen

Werkverschaffing In de jaren ‘30 heerste grote werkloosheid. Om deze crisisjaren te overbruggen stelde de gemeente in het kader van een werkverschaffingsproject 150.000 gulden beschikbaar. Hiermee moest een gebied ter grootte van 60 hectare tussen het Wantij en de Noordendijk worden ontwikkeld.

Het balkengat ten oosten van de Oranjelaan moest worden gedempt.

Hier kwam het bouwterrein voor een villawijk. De ingang van het balkengat ernaast moest worden ingericht als jachthaven en in het resterende deel zou een verdiept plantsoen worden aangelegd. Naast de jachthaven moest een zwembad komen met nog een tweede jachthaven. Tegenover het plantsoen was een groot stadspark gepland met een spartelvijver en een theehuis.

Zoals gebruikelijk viel de rekening uiteindelijk veel hoger uit. Het hele project zou een half miljoen gaan kosten.

Wantijplantsoen In 1933 ging men aan de slag. Nadat de balkengaten deels waren gedempt, werd begonnen met de aanleg van het Wantijplantsoen. Tuinarchitect D.F. Versteeg ontwierp een verdiepte tuin met gemetselde trappen en een vijver. Het diende als voorportaal van het Wantijpark. Het bouwterrein voor de villawijk langs de Oranjelaan werd opgespoten met zand. De percelen gingen echter maar moeizaam van de hand. Jarenlang stond er maar één villa eenzaam aan de rand van het Wantijplantsoen.

Pas dertig jaar later waren alle percelen bebouwd en bereikte de Wantijbuurt zijn huidige omvang.

Wantijpark Tegelijk met het Wantijplantsoen werd

Het Wantijpark eind jaren ‘40. Links de Vlij met de schietbaan en daarboven het Wantijplantsoen. Rechts het Wantij met twee jachthavens en daartussen het Wantijbad. begonnen met de aanleg van het 16 hectare grote stadspark. Het moest zowel een ontspanningsoord als natuurpark worden. Zeventig werklozen werden ingezet voor het grondverzet. De Dordrechtsche Courant beschreef het als volgt: ”Dag na dag werken zij in het land van vette klei, grienden en gorzen.

Poelen en slikken plempen zij aan. In moeizaam gekromde arbeid rukken zij wilgenstruiken uit het zuigende moeras en met een immer eender gebaar slaan zij het wuivende ruisende riet weg.”

De werklozen legden een dijk om het terrein, groeven een vijver en legden paden aan. Hoogteverschillen boden afwisseling en doorkijkjes. Op een verhoging kwam een theehuis met uitzicht over het park en de vijver.

Naast dit ‘Wantijpaviljoen’ werd een grote speelweide aangelegd. Er kwam ook een plasvijver, “waarin kinderen op warme dagen tot boven de knieën in het frisse water kunnen spartelen, terwijl de jonge moeders op het gras of onder de schaduw van het geboomte het gelukkige gedartel van hunne jonge spruiten kunnen volgen”.

De hoofdingang van het park kwam tegenover het plantsoen en kreeg een indrukwekkend toegangshek, ontworpen door de Dordtse kunstenaar Toon Berg. In vierkante uitgezaagde ijzervlakken is de verandering weergegeven van griendland tot recreatiegebied. Aan de rand van het park werd een tuinmanswoning neergezet.

Op 25 juli 1936 werd het Wantijpark officieel geopend. Het theehuis open-

de vier jaar later. Om kosten te sparen had de gemeente via een veiling een bestaand theehuis uit Rotterdam opgekocht en in het park herbouwd.

Schietbaan In Dordrecht was het Korps Pontonniers gelegerd, de bruggenbouwers van de Landmacht. Zij hadden een oefenterrein met schietbaan op de Staart, maar moesten wijken voor de daar geplande industrie. In 1910 werd langs de noordoever van de Vlij een nieuwe schietbaan aangelegd.

Op de kop van deze baan kwam een ‘kogelvanger’, een rechthoekige gemetselde muur op een arcade van vijf segmentbogen.

Voor de aanleg van het Wantijpark lag de schietbaan echter in de weg.

In het ontwerp ging men ervan uit dat de schietbaan zou verhuizen, maar het bleek moeilijk een nieuwe locatie daarvoor te vinden. De commandant van de pontonniers was niet blij met de situatie. Volgens hem zou de schietbaan de helft van het park onveilig maken.

Een voorstel om een dijkje aan te leggen om zo wan-

Door de jaren heen heeft het park zijn oorspronkelijke aanleg grotendeels behouden, al ontkwam het niet aan veranderingen. Tijdens de watersnoodramp in 1953 begaf de waterkerende dijk het, die om het terrein lag.

Het park werd grotendeels met een dikke laag slib bedekt en dat ging ten koste van de begroeiing. Het theehuis had ook te lijden van de watersnood.

De speelweide kreeg een speeltuin, maar moest een deel afstaan voor de aanleg van een dierenpark. De plasvijver werd verkleind tot een kikkerbad met een spuitende paddenstoel.

In 1973 is het theehuis volledig afgebrand, waarna op dezelfde plek een nieuw Wantijpaviljoen is gebouwd.

Heden De Vlij vormt de grens aan de oost- en zuidkant van het park. Om het park goed bereikbaar te maken waren in het oorspronkelijke ontwerp twee bruggen ingetekend, maar die kwamen er niet. Wel werd in de oorlog een tijdelijke brug over de Vlij geslagen om het park beter bereikbaar te maken tijdens het organiseren van wandeltochten en volksconcerten.

Maar driekwart eeuw later is er alsnog een verbinding gekomen tussen het Wantijpark en de Wantijdijk. Ondanks veel protesten is voor maar liefst vijf miljoen euro een fietsbrug over de Vlij aangelegd. Aan de zuidoever van de Vlij kwam de nieuwbouwwijk Plan Tij, die ook een brugverbinding zou krijgen met het park. Maar tot op heden hebben bewoners de bouw van deze brug kunnen tegenhouden.

Tegenwoordig biedt het Wantijpark ruimte aan popfestivals, trimmers, wandelaars en spelende kinderen. Het Wantijplantsoen heeft een facelift gekregen. Het is inmiddels een rijksmonument, evenals de schietbaanmuur, die onlangs gerestaureerd is. Hiermee bevinden twee van de vijf rijksmonumenten die het Reeland telt zich tussen Wantij en Vlij. Het Wantijpark kreeg in 2014 de status van gemeentelijk monument.

Beeldbepalende elementen van het Wantijpark: het indrukwekkende toegangshek, het paviljoen op de heuvel, de grote spartelvijver met strand en het restant van de schietbaanmuur.

Dordtse roomboter SCHAPEKOPPEN leuk om te trakteren of cadeau te geven! nú ook chocolade schaapjes!

BANKETBAKKERIJVANDERBREGGEN.NL

REEWEG OOST 31 • 078- 6134702

maart 2021

Heren T 078 - 614 26 88 Dames T 078 - 647 27 37

Krommedijk 51 3312 CD Dordrecht lwww.harryskapsalon.nl n.nolaspaksyrrah.www

Blijf op de hoogte van berichten over uw buurt Via de website Over uw Buurt vindt u informatie over zaken als bouwplannen, kapvergunningen en het organiseren van evenementen in uw omgeving. Met de e-mailservice van Over uw Buurt krijgt u deze berichten direct in uw mailbox. Informatie en aanmelden:

www.overuwbuurt.overheid.nl

5

Groen licht voor Oranje Wit Wantijd ijk

Nieuwe verbindingsweg tussen de twee parkeerplaatsen

Stichting ckv Oranje Wit

Nieuwe Noordpolderweg

Fietspad en fietsbrug

Ontwerp voor de nieuwe situatie bij het sportpark.

Oranje Wit-voorzitter Jan-Willem Bozuwa

Door het maken van zestig extra parkeerplaatsen en een fietsbrug in sportpark Stadspolders hoopt de gemeente de onveilige verkeerssituatie en parkeerproblematiek aan de Nieuwe Noordpolderweg te hebben opgelost.

“We zijn heel erg blij dat er nu eindelijk wat gebeurt”, vertelt Jan-Willem Bozuwa, voorzitter van s.v. Oranje Wit op het sportpark. “Wij, de drie sportverenigingen GSC/ODS plus c.k.v.- en s.v. Oranje Wit vragen al sinds 2005 om aandacht en verbetering van de verkeersveiligheid. Op wedstrijddagen en in de weekenden is het hier één grote

verkeerschaos omdat het komend en gaand verkeer niet goed kan doorstromen. Maar verbeteringsplannen waren altijd of ‘te duur’ of gingen door wisseling van het gemeentelijk college net niet door.”

Nieuw plan In juni vorig jaar was er uiteindelijk

toch een akkoord voor een investering van € 300.000 voor het huidige plan.

En in december 2020 ging de eerste schop daarvoor de grond in. “We hadden liever gezien dat de sloot tussen de twee parkeervelden gedempt zou worden, dat de gehele route vanaf de Krommedijk als eenrichtingsverkeer zou zijn uitgevoerd”, vult Jan-Willem aan. “En dat er geen versmalling in de Nieuwe Noordpolderweg ter hoogte van GSC/ODS zou zijn gemaakt. Maar, zoals gezegd, we zijn erg blij met deze verbetering en blijven straks in nauw overleg met de gemeente om de nieuw ontstane situatie te monitoren.

polderweg

Nieuwe Noord

27 maart om 20:15 uur is er weer een voorstelling van de improvisatie theatergroep

Fijn Dank U Wel!

Kleine ingrepen blijven daarna nog altijd mogelijk.”

in theater Inter Amicos Christiaan de Wetstraat 21a Informatie en reservering www.fijndankuwel.nl

Planning

Onder voorbehoud van overheidsmaatregelen in verband met corona

De werkzaamheden worden in goed overleg tussen aannemer en de sportverenigingen uitgevoerd. De velden en accommodaties blijven tijdens de bouw toegankelijk op dagen van sportactiviteiten en wedstrijden. “Wat dat betreft is deze lockdowntijd een goede periode voor de aannemer om het werk snel uit te voeren”, zegt Jan-Willem. De werkzaamheden staan in twee fasen gepland.

Eerst wordt het aantal parkeerplaatsen uitgebreid en de verbinding tussen de

twee parkeervelden bij Oranje Wit gemaakt. Daarna wordt de fietsbrug en de route van en naar de fietsbrug aangelegd. Deze zomer moet het werk worden opgeleverd. “Ruim voor 2025 dus”, lacht Jan-Willem. “Want dan bestaan we 100 jaar en hebben we alle ruimte nodig voor onze festiviteiten.”

Tekst en foto Gerard Zwinkels

Villa TrösT en het bakje troost In het prachtige pand aan de rand van begraafplaats Essenhof, op de grens tussen het terrein van de levenden en de doden, spreek ik de initiatiefnemer van Villa TrösT Anne Goossensen. “We zijn erg blij met dit pand uit 1828. Vroeger was hier tuinderij Blauwhuis en later, toen werd besloten dat Dordrecht zijn doden niet meer in kerken mocht begraven, is hier een begraafplaats gekomen en werd dit het huis van de directeur.”

We zitten in de chique opkamer aan de voorzijde van het pand. Het is een zonnige dag en mensen lopen langs de woning van en naar de begraafplaats.

“Je ziet: een ideale ontmoetingsplek voor mensen die te maken hebben met verlies, met rouw. Via mijn werk als hoogleraar aan de Universiteit van Utrecht ben ik betrokken bij onderzoek naar levenseinden. Ik kwam er achter dat er eigenlijk weinig is voor mensen nadat ze iemand verloren hebben. Wat doe je als je achter blijft en het niet redt met alleen de ondersteuning van je familie en vrienden?

Hier komen een aantal lijnen uit mijn werk bij elkaar: levenseinde, rouw en hoe je met betrokkenheid uit de buurt het welbevinden van elkaar kunt bevorderen: de zogenaamde ‘compassionate communities’. De buurtbewoners helpen mee om dit unieke concept vorm te geven. Toen we op 5 september vorig jaar openden hadden we gelijk al meer dan twintig vrijwilligers.

Dit is een huis van en voor Dordtenaren. Iedereen is de doelgroep omdat we allemaal mensen verliezen in onze

omgeving, omdat we allemaal met rouw te maken krijgen. Hier vind je wat de gemeenschap te bieden heeft: een luisterend oor, aandacht. Mensen die hetzelfde hebben meegemaakt luisteren naar de verhalen. En die verhalen wisselen in intensiteit: er lopen mensen binnen die helemaal stuk zijn, die na zestig jaar ineens hun partner verliezen, op een manier die emotioneel niet bij te benen is. Of ouders die een kind zijn verloren. Soms is het ook wat lichter. Partners die een of twee keer per dag naar het graf van hun geliefden gaan, als een soort dagvulling.

Die gaan jaar in jaar uit. Dan is het wat minder rauw, het verlies.”

Is dat niet heel heftig voor de vrijwilligers, zoveel verhalen?

“Natuurlijk zijn de verhalen heel heftig en het raakt je als je zo open staat, maar het hoeft niet te blijven hangen.

De vrijwilligers hebben behoorlijk veel meegemaakt en zijn ervaringsdeskundig. We hebben juist geen professionele rouwbegeleiders: wat we niet doen is professioneel praten of begeleiden maar puur luisteren naar de

Anna Goossensen bij de ingang van Villa TrösT. verhalen. We weten uit onderzoek dat 90 procent van de mensen daar voldoende aan heeft. Dat ‘deep listening’, dat is onze expertise.”

Villa TrösT is nu (22 januari) niet open.

Wat staat er straks op de agenda?

“We ervaren de corona-sluiting als een winterslaap, we broeden op ideeën en ontwikkelen het concept door. Als het weer wat warmer wordt en de maatregelen versoepeld worden gaan we er vol tegenaan. Dan kan iedereen vijf keer per week binnen lopen, staat de deur altijd open. Dan kan de theetuin open en het atelier waar we kunnen boetseren en schilderen. We hebben geïnvesteerd in een essentieel espresso-apparaat en worden door Het Theewinkeltje gesponsord met een ruim assortiment aan thee. Dan kun-

Het uizicht vanuit de opkamer over de Essenhof.

nen we weer troostconcerten organiseren, lezingen, herdenkingsdagen, schrijfsessies, wandelingen plannen en ga zo maar door. We kunnen het ons eigenlijk ook niet veroorloven om lang dicht te zijn: door corona maken mensen complexe verliezen mee. We merken dat er veel verdriet is omdat het afscheid vaak anders is: heel naar of er was geen mogelijkheid tot fysiek afscheid. Vanuit het Erasmus MC onderzoeken we nu hoe dat het rouwproces beïnvloedt.”

vonden via de gemeente Dordrecht, het Oranjefonds en het Vaillantfonds.

Dat laatste is een interessante: metalen die na crematies overblijven worden in heel Nederland verzameld (ook van de Essenhof ) en de opbrengst daarvan gaat naar dat fonds dat initiatieven als dit bekostigt. We hebben van die subsidie een houtkachel gekocht om de rouwkou wat te verminderen. Vandaar ook nog de dekentjes her en der. We krijgen giften, zoals de planten, dertig stuks! We hebben nu verf, verfdoek en ezels nodig. En klei. En boeken over rouw. Vrijwilligers zijn ook erg welkom natuurlijk. Vind je het lastig om te luisteren dan is er altijd wel iets te doen op praktisch gebied.”

Informatie: villatrost.nl

Hoe worden jullie gefinancierd?

“Iedereen werkt vrijwillig. Ik ook, heel fijn om te doen. Er is maar een professional in dienst die de vrijwilligers voor acht uur per week begeleidt. Er zijn projectvoorstellen geschreven en er is voor tweeëneenhalf jaar subsidie ge- Tekst en foto’s Sylvia Korpel

Adverteren in De Reelander ‘n Heel Jaar voor € 465,-

De Reelander wordt zes keer per jaar huis aan huis bezorgd in het Reeland en is ook beschikbaar bij openbare afhaalplekken in de wijk.

Uw advertentie verschijnt in een afgebakend gebied en dat betekent lage tarieven. Dit formaat van 1/4 pagina kost bijvoorbeeld € 465,- per jaar.

De opmaak is altijd gratis.

Als u in drie of meer Dordtse wijkkranten adverteert krijgt u 10% korting.

Meer weten?

Kijk op www. tienplus.net of mail naar tienplus@desocialebasis.nl

6

De Reelander

Madelon haakt Madelon Marpaung heeft een hobby waar ze heel veel genoegen in schept: ze haakt. Niet alleen voor zichzelf, familie en kennissen maar voor iedereen die maar wil. Ze vertelt er enthousiast over in deze editie van De Reelander.

Madelon woont met man, zoon en dochter in de Heysterbachstraat met ruim zicht op het Eemsteynplein, het huis met een kleine etalage waarin wat haakwerkjes zijn uitgestald. Daarvoor woonde ze in de Riouwstraat. “Ook heel fijn wonen. Het Reeland is sowieso een heel prettige wijk. Maar over het haken, tja, dat doe ik al heel lang. Dat is begonnen toen ik een jaar of acht was.

Breien kan ik ook, maar op het haken heb ik mij meer toegelegd. Dat vond ik zo leuk. Gek hè, ik kan ook niet zeggen waarom.

Op een gegeven moment zeiden mensen in mijn omgeving dat ik er iets mee moest doen. Heb eerst een blog gehad.

Dat was geen succes. Toen heb ik een website laten maken. Het probleem van zo’n website is dat ik zelf niets kan veranderen, zoals prijzen of mijn emailadres. Daar heb ik iemand voor nodig en dan wordt het te duur. Ik doe het voor mijn plezier en wil de prijzen laag houden. Daarom zet ik nu de artikelen op Facebook. Dat is voor mij goed te hanteren en het is heel toegankelijk.

Madelon haakt sjaals, knuffels.... voor iedereen die maar wil.

lockdown project. Ik vind dat ze dat even moet uitleggen. Dat doet ze graag. “Ik heb ieder jaar een uitdaging: een project waar ik het hele jaar door elke dag aan werk. In 2018 was dat een temperatuurdeken. Ik gaf kleuren aan temperatuurblokjes bijvoorbeeld van 1-3 graden blauw, 4-6 paars etc. Daardoor krijg je een kleurrijk object. Twee jaar geleden haakte ik elke dag een kerstster en dus had ik met de kerst een boom met 365 kerststerren. Weer eens wat anders dan ballen. De uitdaging van vorig jaar was om leuke dingen te maken van alle garens die ik nog had liggen. Heb echt niets gekocht. Met de lockdown heb ik me weer op het breien gestort. Ik kreeg een boek te leen met sjaals van Stephen West. Dat is een bekende modeontwerper. Ik dacht, dat gaat me nooit lukken maar ging toch aan de slag…. en ja hoor”, lacht ze.

Madelon geeft normaal gezien ook breien haakochtenden in ‘Bij Bosshardt’ in verzorgingscentrum De Linde. Maar dat is nu al bijna een jaar niet meer. “Ik ben benieuwd of het dit jaar weer kan.

Verder sta ik ook wel op braderieën, ook dat is nu niet aan de orde. Ik werk wel twee avonden als objectbeveiliger.

Dat vind ik fijn. Dan ben ik er toch even uit. Daarnaast help ik mijn kinderen met het thuisonderwijs als het nodig is.

Maar verder alle tijd om te handwerken en gelukkig krijg ik daar geen genoeg van”, besluit Madelon haar verhaal.

ZOEK

PLAATJE

In elke editie van de Reelander wordt een detail van een object getoond, dat alleen in het Reeland voorkomt.

Het Zoekplaatje is dus te vinden in de Vogelbuurt, Indische buurt, Transvaalbuurt, Wantijbuurt of het Land van Valk.

Voor buurtspeurders en -kenners Herkent u wat het is en waar het staat?

Stuur dan uw oplossing met naam en adres binnen veertien dagen na het verschijnen van deze krant naar de redactie: wijkkrantreeland@live.nl of naar Wijkkrant De Reelander, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht.

Onder de goede inzenders wordt een cadeaubon verloot. De winnaar wordt in de volgende krant bekendgemaakt.

Daarin vindt u ook de complete afbeelding met het verhaal er achter. En een nieuw Reelander Zoekplaatje natuurlijk.

Ik zet er foto’s op van de artikelen die ik maak zoals sjaals, knuffels. Men kan vragen stellen en natuurlijk bestellen.

In december had ik een sneeuwpop gepost en iemand vroeg of die ook te koop was. Ik heb er toen een paar gemaakt. Ik ben blij dat ik in Facebook de oplossing heb gevonden om met mensen te delen en zelf te beheren.”

Madelon laat wat grote dozen zien met producten en garens. Die garens gebruikte ze voor haar zogenaamde Tekst en foto Coby Janssen

Thuis op school

Dit is de oplossing van het Zoekplaatje van de januarikrant. Het is een stukje van de bovenbouw van gebouw De Linde in de Bankastraat, gezien vanaf de rotonde Bankastraat-Ceramstraat. Kijk maar naar de overzichtsfoto.

De oplossing was dit keer moeilijker dan we verwacht hadden. Er waren maar twee inzenders met een goede oplossing. Maar wellicht hebben ook alle coranaperikelen een rol gespeeld. Zeker bij de redactie. De winnaar wilde graag een boekenbon. Maar hoe kom je aan een boekenbon als boekwinkels dicht zijn? Gelukkig bood Vos & Van der Leer de oplossing. Na een telefoontje van de redactie werd de bon keurig per post bij ons bezorgd. Wij blij. En wij konden de gelukkige winnaar Anneke Bezemer uit de Floresstraat weer blij maken. “Zeker”, zei ze, “ik ben blij met de boekenbon, ik lees veel, maar de bibliotheek is gesloten. Dus een boekenbon is een welkom geschenk.” Voor haar was het zoekplaatje niet moeilijk. Haar moeder woonde destijds een tijdje in De Linde en als ze daar op bezoek ging, zag ze het koepeltje al van afstand. Eén voordeel heeft het coronanadeel, vond Anneke, als verwoed lezeres: “Ik verslind de Reelander”.

Kijk, dat horen we graag.

Tekst Ad Klous - Foto Robert Kraak

Door de strenge lockdown in deze coronatijd zijn de scholen dicht en krijgen de kinderen thuis online les. Alexandra Blaj is moeder van twee kinderen die op deze manier het onderwijs volgen. Ik ging bij haar langs om haar verhaal te horen.

De ontvangst was hartelijk bij Alexandra. De kinderen waren ook wel nieuwsgierig naar wat er ging gebeuren.

Omar is 12 jaar en zit in groep acht van de Regenboogschool. Elke ochtend zit hij om 9 uur startklaar ‘ingezoomd’ op zijn laptop. “De juffrouw vraagt hoe het gaat. Daarna krijgt Omar een half uur les, dan hebben ze pauze. Vervolgens is hij met de klas nog enige tijd online.

De klas krijgt uitleg over de vakken taal, rekenen en automatisering. De leerlingen kunnen vragen stellen en krijgen huiswerk op. Dat maken ze op Snappet.

Dat is een complete interactieve lesmethode voor basisonderwijs. Omar werkt heel zelfstandig. Mocht het nodig zijn dan kan ik hem wel heel goed helpen met rekenen, maar mijn Nederlands is nog niet perfect dus dat wordt lastiger.

Je kan de juf wel bellen, maar ja… dat doe je niet zo gauw. Maar ik kan altijd

ELANDER E R

Tekst en foto Coby Janssen

Alexandra met zoon Omar en dochter Aicha.

WhatsApp contact in Dubbeldam

terugvallen op een goede vriendin, dus dat is heel fijn.

Aicha is 8 jaar en zit op De Repelaer. Zij begint om half negen met haar les van een half uur. Ze logt in op haar smartphone. Ook zij maakt haar taken op Snappet. Je zou denken dat een half uur kort is maar die tijd is net genoeg om de concentratie vast te houden. Ik hou de ochtend vrij voor de kinderen.

In het begin van de coronatijd was het thuisonderwijs een ramp. Het was voor

iedereen nieuw, ook voor de onderwijzers. Was veel stress. Maar nu vind ik dat het best gaat. Maar het beste is op school, hè?” legt Alexandra uit. Omar gaat in september naar de middelbare school maar kan zich niet goed voorbereiden. De helft van de cito-toets heeft hij gedaan. De rest moet na de lockdown. “Normaal gesproken zijn er open dagen op de scholen om uit te zoeken welke geschikt is en om contact te leggen met docenten. Gelukkig weet

Omar zelf wat hij wil”, zegt Alexandra en haar zoon vult aan: “Ik wil graag naar het Dalton College aan de Overkampweg. Hopelijk kan ik havo doen.”

Het gezin woont sinds zeven jaar in de Vogelbuurt. Met haar gezin verhuisde ze vanuit Italië waar Alexandra is opgegroeid. “Wij vinden het heerlijk om hier te wonen. Hele fijne buurt. Voor corona deed ik vrijwilligerswerk maar nu ben ik thuis, ook omdat de kinderen meer binnen zijn. Er is niks te doen in de buurt of

in de stad. Bovendien wordt het kouder en in de parken moeten ze ook afstand houden van elkaar. In april komt er gezinsuitbreiding. Dat is ook nog een dingetje: doordat alle winkels zijn gesloten kan ik niet werken aan de babykamer en geen verf, bedje, kleertjes en dergelijke kopen. Wel via internet maar er zijn nou eenmaal dingen die je graag wilt zien voor je ze koopt. Maar goed, we gaan ervan uit dat het goed komt”, eindigt Alexandra het verhaal.

Door de regels rondom het coronavirus zijn we meer thuis dan normaal. Dat ka saai zijn of voor een eenzaam gevoel zorgen. Buurtwerk Dordrecht is er voor u

Om op afstand contacten te onderhouden, willen wij graag een WhatsApp-groep Hierin kunnen we ideeën en (hulp)vragen delen. Samen kijken we hoe we u kunnen Denk aan het uitwisselen van leuke ideeën om thuis te doen of boodschappen do buren, omdat ze dit zelf niet kunnen.

U kunt zich aanmelden voor de WhatsApp-g Taalvrijwilliger worden? voor- en achternaam, adres en huisnummer te appen naar: Buurtwerker: Leonie De Nederlandse taal goed beheersen is voor iedereen belangrijk!

T: 06-34 Buurtwerk Dordrecht organiseert daarom in diverse wijken 62 08 31 taalvrijwilligers om eenE: handje te helpen.

Wilt u niet appen, maar wilt utaaloefengroepen wel contact met met een leonieaarts@conto Bachelorstage Dimitri van buurtwerker?

Kaam Mailen of bellen mag ook.

Helpt u student bestuurskunde Dimitri met zijn onderzoek? Hij brengt het Wij zoeken: is er Hopelijk toteen snel in de WhatsApp-groep!

Taalvrijwilligers voor onze spreekvaardigheidsvoor stemgedrag van Dordtenaren in beeld door middel van vragenlijst. jou groepen en taalgroepen, en taalmaatjes.

De vragen zijn te vinden via onze website de QR-code te scannen.

Hetof door team van Buurtwerk Dordrecht INFO�BETERVOORDORDT.NL 06 1220 1572 FACEBOOK.COM�BETERVOORDORDT �BETERVOORDORDT POSTBUS 844, 3300 AV DORDRECHT

maart 2021

Wij bieden:

Een basistraining en verdiepingstrainingen.

Wij vragen:

Vrijwilligers met goede schriftelijke en mondelinge vaardigheden, die het leuk vinden om les te geven, kunnen omgaan met diverse (digitale) leermiddelen en interesse hebben in de doelgroep.

Heb je interesse?

Neem dan contact op met: Ragna Bottse, 06-52895124 ragna.bottse@desocialebasis.nl Yildiz Ozkan, 06-14302292 yildiz.ozkan@desocialebasis.nl

7

Eigenaardig Reeland

Natuurlijk Reeland

Kijk in de Wijk Bewoners, maatschappelijke organisaties , ondernemers en gemeente werken samen aan een leefbaar, sociaal en veilig Reeland.

Wijkwens

In het Leerpark zie je door de borden de bomen niet meer. Foto Margriet van Beek

Moeder gans op bezoek bij de familie zwaan. Foto Ursula Voll

Heb jij een bijzondere Eigenaardig Reeland foto?

Stuur ‘m - met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Heb jij een mooie Natuurlijk Reeland foto?

Stuur ‘m - met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

De oude Wilg en de complexe mens Aan de Krommedijk, achter de wilgentenen schutting, schuilt de warme praktijk van psychosociaal therapeut Sjanneke: Grootmoeder Wilg.

Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: hoe kom je aan Grootmoeder Wilg?

“De wilg is voor mij een bijzondere boom”, legt ze uit. “Ik ben opgegroeid op een boerderij en op het erf staat een grote wilg waar ik onder speelde. Grootmoeder Wilg zit ook in de Disney-film Pocahontas.

Dat vond ik altijd al magisch. Het klinkt ergens ook wel heel zorgend: grootmoeder. Steun en wijsheid in lastige momenten. Dat gevoel wil ik graag aan de mensen geven die bij me komen.”

Hoe ziet jouw steun er dan uit?

“Ik heb een holistische opleiding gedaan, met veel aandacht voor geest, gevoel, emoties, energiehuishouding en lichaam. Ik kan werken met gedragstherapie maar ook lichaamsgericht, ik zet in wat nodig is en waar je je comfortabel bij voelt. Of juist niet”, voegt ze lachend toe. “Sommige mensen die heel erg in hun hoofd zitten, hebben moeite met voelen.

Dan kan een oefening om te leren voelen wanneer je moet huilen heel oncomfortabel zijn. Je kunt oefenen om te leren huilen.”

Tekst en foto Sylvia Korpel

Psychosociaal therapeut Sjanneke van de praktijk Grootmoeder Wilg.

Wie kunnen er bij jou terecht?

“Iedereen. De oudste cliënt is 87. Ik dacht in het begin ‘o mijn god, wat kan ik jou nog leren’, maar dat bleek best waardevol te zijn. De jongste is 13. Ik werk veel met pubers omdat ik ook les geef op een middelbare school. En ik vind pubers erg leuk om mee te werken.

Ze denken op een hele andere manier en zitten minder vast in hun routine.”

Ik kom voor de eerste keer bij jou en dan?

“Dan gaan we het probleem onderzoeken en een doel stellen. Ik werk altijd met een doel, kijk elke sessie waar je bent. Dat is heel belangrijk. Als het

beerd. Als ik zie hoever ik iemand op weg kan helpen, dan is dat uiteindelijk gewoon goud. Een voorbeeld: een cliënt van middelbare leeftijd met straatvrees die het huis niet meer uit durfde.

Na een aantal sessies ging ze met een vriendin, met de trein, shoppen in Utrecht. Wow. Zo iemand heeft zijn leven terug, maakt het dan uit of het voor de wetenschap waar is of niet?”

Hoe werkt dat met die energie?

“Het onderbewuste speelt altijd een rol. Tijdens mijn burn-out had ik veel moeite met voelen wat ik wilde. Ik wist niet meer wat ik leuk vond om te doen, waar ik zin in had. De therapeut leerde me hoe ik mijn hart wat lichter kon maken door visualisatie. Dat verandert echt iets in je gevoel. Het lijkt bijna magie. Je kunt op die manier doel is bereikt dan zijn we ook klaar. ook iemand van angsten afhelpen, Samen de schouders er onder. Niet bijvoorbeeld een buitenproportionele onnodig lang in therapie, linksom of angst voor bijen.” rechtsom gaan we er komen.”

Wil je nog iets kwijt aan de lezers?

“Ja, ons Project Groen Dieet. We gaan Waarom doe je specifiek dit werk?

“Ik werkte in het reguliere onderwijs 21 februari starten: in veertig dagen en kreeg, als zovelen, een burn-out. maak je je klaar voor de zomer. Je Ik ben op zoek gegaan naar wat voor gaat anders om met eten, je eet voormij werkt. Ik kwam toevallig iemand namelijk groene groenten en fruit. Je tegen die iets deed met energiewerk. komt meer in contact met jezelf door Ik heb in een ziekenhuis gewerkt, in bepaalde oefeningen en coachingsgede wetenschap. Voor mij gold ‘wat je sprekken. Je ontgift en leert waaròm niet kunt zien, bestaat niet’. Maar het je bepaalde dingen eet.” Als de krant werkte dus wel. Dat was heel erg raar wordt bezorgd kunt u zich nog net maar het werkt, dus heb ik het gepro- aanmelden: www.grootmoederwilg.nl

Draaien In de vorige krant schreef ik hoe we met ons gezin in Dordrecht kwamen wonen. Dat was in 1965, in een heel rustige straat met veel oudere mensen en slechts twee andere kinderen.

Onze buurjongen was van mijn leeftijd maar bedeesd en wars van ondernemende speelplannen. Dat stelde me wel teleur, hij was echter niet te verleiden en bij te zeer aandringen van mijn kant vertrok hij per direct huiswaarts.

Dat was niet mijn bedoeling want zo bleef ik alleen achter. Tsja, het helpt om in oplossingen te denken. Vermoedelijk dacht ik daar toen ook al zo over. Ik was dol op touwtje springen. Voor dat tijdverdrijf had je korte springtouwen om solo mee te springen, of samen. Ja, dat kon echt, dat kan nog steeds. Persoon A draait het touw en springt, persoon B springt er bij in. Voor ingevoerden in deze materie noem ik het lied: ”in spin, de bocht gaat in, uit spuit, de bocht gaat uit.” De toelichting voor de andere lezers: Bij IN springt persoon B erbij, je springt en zingt samen tot aan UIT en dan gaat de inspringer weer uit

8

Heb je een goed idee om je wijk, buurt of straat mooier, leefbaarder, schoner of veiliger te maken? Dan kun je een wijkwens indienen. De gemeente geeft jaarlijks een bedrag voor het vervullen van deze wensen.

Aanmelden en informatie: wijkendordrecht.nl/wijkwensen

Wijkwebsite Vr i j w i l l i g e r s en medewerkers van organisaties verzorgen het wijknieuws voor het Reeland op de website van DordtCentraal: reeland.dordtcentraal.nl Wil je zelf nieuws of foto’s plaatsen?

Meld je aan als wijkverslaggever via tienplus@desocialebasis.nl

Wijklijn Voor meldingen, vragen en opmerkingen over onder meer onderhoud aan wegen, groenvoorzieningen en straatverlichting: Wijklijn, tel. 14 078 www.dordrecht.nl/wijklijn

BuurtApp De Buurtapp is een initiatief van Buurtcontact.nl en heeft als doel het contact tussen buurtbewoners te bevorderen en vergemakkelijken.

Elkaar beter leren kennen, elkaar helpen en ondersteunen.

Meer informatie en downloaden van de app: www.buurtapp.nl

Wijkagenten Voor het Reeland: Martijn Otten, martijn.otten@politie.nl.

Voor het Leerpark: André Klijmij, andre. klijmij@politie.nl. Tel. 0900 - 8844.

Elke eerste vrijdag van de maand van 14.30 - 16.30 uur: Koffie met een Cop op het Eemsteynplein.

Facebook

het spel.

En je had lange springtouwen. Dat vroeg om twee draaiers en alle anderen konden springen. Dan stond je in een rij te wachten op je beurt. Je kon afspreken dat iedereen één spong deed en daarna ging meteen de volgende uit de rij. Dat gaf een hoog tempo, na je sprong rende je om de draaier heen om weer klaar te staan voor je volgende beurt.

Je had ook spelen waarbij je kon springen tot je af was, dat was als je een fout maakte. Er hoorden liedjes bij, zoals ”beertje beertje was je handen, beertje beertje poets je tanden.” En ”ik heb een oogje, maar niet op jou.”

Ik woon hier al een tijdje door Ans van der Westen

lang touw vast. Het vraagt oefening om zo te draaien dat er telkens een touw op het hoogste punt is terwijl het andere touw dan de grond raakt. En zo spring je dubbel zo snel, echt heel leuk om te doen. Toen ik een digitale foto ging zoeken van die activiteit ontdekte ik dat er wedstrijden in worden georganiseerd in de Verenigde Staten.

Deze manier van touwtje springen heet daar Double Dutch. Volgens de geschiedenis brachten de Nederlandse pioniers, eeuwen geleden, het touwtje springen naar Nieuw AmsterDouble Dutch dam. De Engelse kolonisten zagen het, Een speciale vermelding wil ik maken gingen ook springen met twee touvoor het springen met twee touwen. wen en noemden het Double Dutch.

De draaiers hebben in iedere hand een Een term die in de USA eveneens ge-

bruikt wordt voor de methode om twee anticonceptiemethoden tegelijk toe te passen (b.v. de pil en een condoom). Enige samenhang met touwtje springen ontgaat me.

Hangt u al in de touwen? Ik kom nu met de oplossing die ik bedacht om toch aangenaam te kunnen spelen met mijn gezagsgetrouwe verlegen buurjongen. Ik had een lang touw, een lantaarnpaal, een spelmakker en veel springzin. Zo kwamen we de middag wel door, ik bond het touw stevig aan de lantaarnpaal, hij draaide onverdroten en ik sprong naar hartenlust. Toen ik na gedane sprongen thuis kwam, bleek mijn moeder vanuit het raam naar ons gekeken te hebben. “Je moet hem ook eens laten springen”, zei ze tegen me. ”Hij wil alleen maar draaien”, antwoordde ik. Een halve eeuw later twijfel ik daar toch aan….

Wijkkrant De Reelander heeft een Fa c e b o o k p a g i n a .

Hiermee speelt De Reelander ook op internet een actieve rol bij het informeren, interesseren en verbinden van buurtbewoners en organisaties in de wijk het Reeland. facebook.com/wijkkrantdereelander

Sociaal Wijkteam In het Sociaal Wijkteam werken mensen van verschillende organisaties samen. Je kunt er terecht met alle vragen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Bijvoorbeeld over gezin, relatie, kinderen, opvoeden, wonen, werk en inkomen, zorg, gezondheid en vrijetijdsbesteding.

Bankastraat 10, tel. 078 - 22 10 200 www.swtdordrecht.nl

De Reelander