De Reelander - Editie 3 - 2019

jaargang 29 • nummer 3 • juli 2019 UITGEVER TIENPLUS • SPUIWEG 89 • 3311 GT DORDRECHT • TELEFOON 078 - 750 89 66 • E-MAIL WIJKKRANTREELAND@LIVE.NL • FACEBOOK.COM/WIJKKRANTDEREELANDER

Jarige Speeltuin Oosterkwartier pakt uit 2

StreamDing in het Leerpark

speciaal onderwijs hun stage bij ons komen vervullen”, vertelt coördinator Heleen Warmerdam. “Afgelopen vrijdag hebben ze de entree en de brandpoort onkruidvrij gemaakt. Grote tuinklussen zoals hagen snoeien doen ze samen met een hovenier. Ook is het piratenschip modder- en zandvrij gemaakt. Zij beleven er veel plezier aan, gaan blij naar huis en wij ook. Dit gaat uit van het project ‘Aan de slag in de speeltuin’, dat is een samenwerkingsverband van Jantje Beton met HandicapNL en wordt gesponsord door de vriendenloterij.”

Reünie

3 Vijf vechters

en verdedigers

4

Het is zaterdag 25 mei 14 uur: een lange rij kinderen met ouders, oma’s of andere aanhang staat voor de poort. De speeltuin is jarig: 65 jaar! En dat wordt uitbundig gevierd.

Vanmiddag zijn alle activiteiten gratis en dat zijn er veel. Lieke en Petra delen stempelkaarten uit waarop alle items staan aangegeven en afgestempeld worden na uitvoering. Zo kun je niets

Roeien voor mensen met een beperking

missen. Je kunt een workshop ballonvouwen volgen, suikerspin halen bij Jan Snoep, schminken of een tattoo zetten is ook heel hip, een spannende speurtocht volgen en nog veel meer.

De keuze is reuze! Daarnaast loopt goochelaar Marc rond en als klap op de vuurpijl is er het Kleurfeest. Onder leiding van tekenaar Gerard de Bruyne kunnen de kinderen tekenen en kleuren op een groot kleed. Er wordt gretig gebruik gemaakt van de mogelijkheid

Herinrichting Indische buurt noord

Knippen en lussen

om artistieke kunsten te vertonen. De muzikale omlijsting wordt verzorgd door zanger/gitarist en buurtbewoner Maarten Teekens. Vanwege het heerlijke weer is ook het zwembad geopend.

Dat krijgt een hoge waardering.

Kortom, genoeg te doen, geen tijd voor verveling. Wel voor een drankje, ijsje, poffertjes en meer lekkernijen.

Groot feest en de tuin ziet er netjes uit. “Dat komt onder andere omdat elke week vijf of zes jongeren uit het

Naast dit feest voor de kinderen, komt er 5 oktober een reünie. Het huidige bestuur van de speeltuinvereniging komt graag in contact met bezoekers van weleer, oud-vrijwilligers en buurtbewoners die zich in vroegere jaren hebben ingezet voor deze prachtige speeltuin. Voor informatie en aanmelden: Heleen Warmerdam 06-23558735 infooosterkwartier@gmail.com Tekst Coby Janssen Foto’s Paul van der Steen

Oranjelaan monumentaal

In het gebied tussen de Oranjelaan, Bankastraat, Renaissance en Reeweg is vorig jaar de riolering vervangen. Een aantal bewoners, verenigd in de Werkgroep Indische Buurt Noord, heeft samen met de gemeente plannen gemaakt om de straten opnieuw in te richten.

5 Verleden & Heden Villa Mariahof

6 Zeven zomeravonden met muziek

Het belangrijkste uitgangspunt is het tegengaan van sluipverkeer in dit woongebied, waar alleen bestemmingsverkeer gewenst is. Dit wordt gerealiseerd door het aanleggen van drie rijlussen met eenrichtingsverkeer.

Zowel in de Celebesstraat als in de Riouwstraat komt een knip, waar alleen langzaam verkeer doorheen kan.

Om het parkeren op de trottoirs tegen

te gaan worden parkeerstroken aangelegd en op meerdere plekken komen fietsnietjes. Ook komt er ruimte voor grotere groenvakken en kunnen de bewoners kiezen voor de aanleg van geveltuintjes.

Het plan is door de bewoners met instemming ontvangen. Verwacht wordt dat de uitvoering eind dit jaar is afgerond.

De vier panden aan de Oranjelaan met de karakteristieke torentjes krijgen de status van gemeentelijk monument. Foto Paul van der Steen

Indische buurt noord eenrichtingsverkeer knip met fietsstrook nk

Ba t raa

ast

7 Aan de deur

wordt wel gekocht

8 Peter van der Laars

de schakende schilder

Op verzoek van de eigenaren van de woonhuizen Oranjelaan 284 - 290 krijgen hun panden de status van gemeentelijk monument.

De woningen uit 1911-1912 maken deel uit van een bijzondere rij panden aan de Oranjelaan.

Vorig jaar mochten Dordtenaren via het project Kies je monument aangegeven welke nog niet beschermde panden in Dordrecht de status van gemeentelijk monument verdienen. Bij deze verkiezing vielen de panden aan de Oranjelaan net buiten de top 25.

Daarop hebben de eigenaren zelf de aanvraag tot aanwijzing ingediend.

De huizen met de kenmerkende torentjes zijn ontworpen door de Dordtse architect Herman Cornelis Jorissen.

“De eigenaren hebben zich verdiept in de geschiedenis van hun woningen”, vertelt Conny van Es van de afdeling Erfgoed van de gemeente. “Ze vielen al binnen het beschermd stadsgezicht.

De gemeentelijke monumentenstatus levert, naast strengere regels voor eventuele verbouwingen, ook voorde-

len op.”

Wethouder Rinette Reynvaan van Monumentenzorg spreekt van een mooie actie van de eigenaren. “Deze mensen zijn trots op hun huis en willen de monumentale waarden in stand houden.

Daar werken we als gemeente graag aan mee. Het toont aan dat de status van monument helemaal niet lastig hoeft te zijn, zoals sommigen denken.

Ons vakteam Erfgoed geeft eigenaren graag advies bij verbouwingsplannen.”

Dordrecht telt zo’n 900 rijksmonumenten en 1100 gemeentelijke monumenten en is alleen al op grond van het aantal rijksmonumenten de achtste monumentenstad van Nederland.

Verreweg de meeste monumenten zijn particulier eigendom.

Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk • Buurtwerk Dordrecht

column

Adoptie door bewoners

Margriet van Beek

2

Warm Aanbevolen

StreamDing

Dat verdient een bloemetje!

Deze keer ging het mooie doorgeefboeket van de Reelander naar Goof en Mar Rijsdijk. Ze werden in het zonnetje gezet door Wout en Adrie Verbeek. Ze wonen nu zeven jaar op de Bankastraat en ze staan altijd voor iedereen klaar. Het maakt niet uit hoe laat het is, als ze ergens kunnen helpen doen ze dat. Ze werden echt verrast door Wout en Adrie, ze hadden zoiets dan ook niet verwacht.

Ze zijn al een paar jaar gepensioneerd. Goof heeft 50 jaar in de scheepsbouw gewerkt. Mar was coupeuse en maakte acht jaar lang maatpakken bij Crone. Ze gaan graag naar hun stacaravan op de Hoge Veluwe waar ze al 22 jaar met veel plezier komen. Maar in feite komt Mar er al meer dan 60 jaar, omdat ze er vroeger met haar ouders ook al naar toe ging.

Het Reelander boeket is beschikbaar gesteld door

Flora Calendula Reeweg Oost 83

&

De Reelander verschijnt vijf keer per jaar in een oplage van 5500 exemplaren.

De krant wordt door vrijwilligers / wijkbewoners gemaakt en huis aan huis bezorgd in het Reeland.

Redactie Margriet van Beek André Boesberg Mariska Gennisse Peter Jansen Annette Janssen Coby Janssen Ad Klous Sylvia Korpel Robert Kraak Paul van der Steen Ans van der Westen Gerard Zwinkels

Kopij E wijkkrantreeland@live.nl F FBredactiereelander@gmail.com De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten, te bewerken of te weigeren.

Volgende editie: 11 september

Tekst en foto Mariska Gennisse

R E ELAND

colofon

Op steeds meer plekken in de wijk kom je tegels tegen met deze tekst: ‘Adoptie door bewoners’. Wat hebben de bewoners dan wel geadopteerd, vroeg ik mij af. Het blijkt dat bewoners een stukje grond, bijvoorbeeld rond een boom, beplanten en onderhouden. De tekst op de tegel geeft aan dat het voor dat plekje zo geregeld is. De gemeente stelt aarde en planten ter beschikking. De buurtbewoners zorgen voor het onderhoud. Een goed initiatief om de stad een vrolijk gezicht en meer kleur te geven. Het bespaart de gemeente een hoop geld aan onderhoud van deze minituintjes. Misschien kan dat leiden tot belastingverlaging voor alle Dordtenaren? Dat zal echter wel niet. De gemeente zit waarschijnlijk krap bij kas en legt tevens een stukje verantwoordelijkheid voor een mooie wijk bij de bewoners neer.

Alleen is het jammer dat sommige geadopteerde tuintjes weeskinderen zijn geworden. Als ik over de Reeweg wandel zie ik een fiets tussen de lavendel geparkeerd staan. Als ik verder loop komt bij een volgend tuintje een geurige damp me al tegemoet. Een verse hondendrol is neergelegd te midden van een groot aantal oudere exemplaren.

Het groen piekt er half verdort en treurig tussendoor. Zoveel natuurlijke hondenmest is voor een plant niet gezond. In een zijstraat, waar een dag daarvoor nog vrolijke roze bloemen naar mij zwaaiden, staan nu alleen nog maar lege stelen. Zijn de bloemen gestolen en staan ze nu bij iemand in de huiskamer te stralen? Of heeft de wind de bloemkopjes weg doen waaien?

Buiten de ‘adoptie door bewoners’ tuintjes zijn er ook nog andere minituintjes. Waarschijnlijk niet zo bedoeld maar tussen stoeptegels groeien de wilde bloemen welig. Paardenbloemen, madeliefjes, klaver en nog veel meer. De gemeente heeft een actie gehouden ‘steen er uit en plant er in’ om de bewoners er toe te bewegen hun tuin te vergroenen. Zelf geeft ze het goede voorbeeld door dit ‘onkruid’ tussen de tegels haar gang te laten gaan. Gelukkig zijn er ook andere groen initiatieven in de wijk, zoals in het Leerpark.

Daar is een aantal bewoners begonnen met een kleine biologische moestuin naast het energiehuisje en de weggeefkast. De tuintjes zien er gezellig en keurig onderhouden uit. Ik kijk toe hoe een tuinierster slakken uit de tuin oppakt en ze een eindje verder in het gras zet. ”Het zijn ook levende wezens”, zegt ze.

Ze doet een stap achteruit en ik geef een kreet, maar het is te laat. Een harde krak is te horen.

Een grote slak zal nooit het sappige gras kunnen proeven.

te toen gebruik van deze eetgelegenheid. “Ik woon nu in Dubbelmonde en kom zo mogelijk iedere week met de auto naar het Reeland. Het eten is lekker, niet duur en het is gezellig.” En dan Elke woensdagavond wordt in verzorgingshuis is er Antje. Zij is van oorsprong RotterDe Linde een menu geserveerd. Een stichting damse, maar woont alweer zo’n vijftig genaamd Warm Aanbevolen werd in 2009 door jaar in het Reeland. Iedereen heeft wel Michael van Pijlen en Mario Popma opgezet. Er een verhaal. Het is heel gemoedelijk. was nog een derde persoon maar die wil anoniem Op het menu staat linzensoep, Indiase blijven. Het idee was maaltijden te serveren voor stoofpot met salade en verse vruchten groepen mensen met een kleine portemonnee: met slagroom. Als het eten wordt opMarian zwaait de pollepel in de keuken. gediend is het nagenoeg stil. gezellig samen eten voor een zacht prijsje.

Iedereen geniet. Ik ook. Een goede reIn diverse wijken mocht men van de Mario doet de boodschappen en de af- van buiten te ontmoeten.” Bas zit te- den om eens terug te komen. kookkunsten genieten. In het Reeland was. Zo is de rolverdeling compleet. genover mij. Hij heeft heel lang in de startte het project in De Meerpaal aan Bij aankomst in de Linde druppelen de Crayensteynstraat gewoond en maak- Tekst en foto’s Coby Janssen de Noordendijk, verhuisde naar wijk- mensen binnen die zich hebben opgecentrum De Driesprong en na de slui- geven voor de maaltijd. De tafels zijn ting van het wijkcentrum mocht Warm al gedekt. Kim, ook al tien jaar de vaste Aanbevolen gebruik maken van de assistent, draagt daar zorg voor. Hij ontspanningsruimte in De Linde. Ma- schenkt vast water in en voorziet eenie- In zijn atelier aan de Singel 222, rian van den Heuvel sloot zich in 2010 der van zelfgemaakt vruchtensap. Ook midden tussen beweegbare en aan bij de stichting en bereidde samen Wim Fontein, een fitte 80plusser, helpt geluidmakende kunst, vertelt met Michael van Pijlen de maaltijden. alweer een paar jaar in de bediening. Nico Parlevliet over het kunstDrie jaar later stopte Michael bij Warm Over het algemeen zijn het vaste klan- werk StreamDing.

Aanbevolen en sindsdien doen Mario ten. Uiteindelijk is het toch een groep en Marian alles samen. Marian kookt de van zo’n 25 mensen. Het gaat om het Het begon in 2016 met een samenwermaaltijden in Mario’s keuken. De bes- eten, maar ook om de gezelligheid. Bij kingsproject van de Kunstacademie in sen, frambozen, aardbeien, rabarber mij aan tafel zit Teuna. Zij woont in De Rotterdam met het Da Vinci College. Het StreamDing komt weer terug in het en wat kruiden halen ze uit zijn tuin. Linde en hoeft alleen met de lift af te Geïnteresseerde scholieren werden Leerpark. Foto Nico Parlevliet De rest wat nodig is wordt ingekocht. zakken. “Ik vind het leuk om mensen gekoppeld aan kunstenaars om samen iets moois te maken. Eerst werd er van app op hun telefoon, hun eigen foto’s alles bedacht en op papier gezet. Een of filmpjes laten bekijken en beluistedeel hiervan bleek niet uitvoerbaar, ren. Bovenop is een zonnepaneel gemaar juist door het praten en proberen plaatst zodat het zichzelf van energie kwam het StreamDing van Nico Parle- kan voorzien. Het hangt in een blauwe vliet aan het eind van dit educatiepro- verrijdbare stellage waardoor het ject als een alternatief beeld, tot stand. steeds met de zon meegedraaid kan Al in 2017 was het een paar maanden worden. Doordat het verplaatsbaar is te bewonderen in het Leerpark. Omdat kan het in de weekenden en schoolvahet om een tijdelijk project ging werd kanties, als de scholieren er niet zijn, in het weer weggehaald. Gelukkig heeft de school worden gestald. het Da Vinci College besloten het aan Nico Parlevliet is in Katwijk aan Zee te kopen en nu komt het op een eigen geboren. In 1979 studeerde hij cum plek vlak voor de Duurzaamheidsfa- laude af aan de Kunstacademie Minerva in Groningen. Sinds 1997 woont en briek op de Leerparkpromenade.

Het kunstwerk is een toetervorm waar- werkt hij in Dordrecht. in een beeldscherm is gemonteerd.

Een volle zaal in zorgcentrum De Linde.

Leerlingen kunnen via streaming, een Tekst Margriet van Beek

Aanschuiven in De Linde wordt

REE HEEFT LAST VAN HARTKLOPPINGEN MAAR GELUKKIG KRIJGT DE REEWEG EEN AED....

Met zo’n apparaat in de buurt kunnen we op tijd Ree animeren

En als jullie niet snel genoeg zijn?

Uitgever advertenties en bezorging TIEN Plus Spuiweg 89, 3311 GT Dordrecht T 078 - 750 89 66 E TienPlus@MeePlus.nl W www.tienplus.net Opmaak Peter Jansen

JasPer

Dan is de begraafplaats gelukkig aan de overkant 43

Druk DKZET offsetrotatie

De Reelander

Over vechters en verdedigers Sporten is goed voor je. Met name voor jongeren kan sporten een uitlaatklep zijn en de sportvereniging een plek om vrienden voor het leven te maken. Maar als je iets anders wilt dan tennis of voetbal, is het best lastig om er achter te komen wat dan wel bij je past. Om dit iets makkelijker te maken lieten een aantal sportverenigingen op 18 mei zien hoe het is om hun sport te beoefenen. Op het terrein van de handbalvereniging MOK lieten instructeurs en jeugdleden, door middel van clinics, Dordtse jongeren kennis maken met Krav Maga, worstelen en handbal.

Shayna is zes, giechelt er lustig op los

Furkan is tien en een fervent hand-

en worstelt op internationaal niveau.

Haar vader Ben is supertrots op haar.

Hij noemt haar ‘de sloopkogel’. “Als een meisje-meisje huppelt ze naar de mat, legt de tegenstander neer en huppelt weer terug.” Naast worstelen turnt Shayna ook. Haar specialiteit is trampolinespringen en dan natuurlijk zo hoog mogelijk mét salto’s. Thuis heeft ze drie trampolines. Als ze wakker wordt gaat ze eerst vijftien keer opdrukken, vijftien sit-ups en squats doen en dat herhaalt ze voor het naar bed gaan. Ze doet graag mee aan allerlei Europese worsteltoernooien, samen met haar broer.

Zo gaan ze over twee weken naar Italië waar ze natuurlijk weer gaan winnen.

baller. Met rode wangen vertelt hij hoe hij vier jaar geleden op handbal ging. Inmiddels heeft hij zijn eigen bal en staat hij op goal.

Het leukste aan handbal vindt hij het overspelen en met alle kracht die hij in zich heeft met de bal gooien. Op YouTube kijkt hij veel naar de wedstrijden van het Nederlandse damesteam om inspiratie op te doen. Straks gaat hij naar een ander team omdat hij dan weer een jaartje ouder is. Hij kijkt er al naar uit om nog ruwer en fanatieker te kunnen spelen. Hij moet wel een beetje zuinig op zijn handen zijn, hij is van plan om later robots te gaan maken.

Ted Bogers verkoopt zijn passie Als u dit leest bestaat Ted Bogers Tabakspeciaalzaak aan het Vogelplein niet meer. Ted gelukkig nog wel. We spraken elkaar in mei. 16 juni is de zaak gesloten. Na een ingrijpende verbouwing opent van Dalen Cigars er medio juli een nieuwe sigarenzaak.

“Ik heb wel gemerkt dat stoppen ook een hoop tijd kost”, zucht Ted. Hij heeft het er maar druk mee. Eigenlijk staat zijn hoofd, merk ik, helemaal niet naar een praatje over zijn bedrijf. Er moet nog zoveel geregeld worden. Hij is zelfs in de tuin bezig met de rioolaansluiting van de achterberging. Misschien nog een afscheidsfeestje regelen. En de zaak moet natuurlijk leeg.

Zijn vader en moeder zijn het bedrijf ooit in 1954 aan het Vogelplein begonnen. Ze kochten de benedenwoning en verbouwden een kamer van vier bij vijf meter tot winkel. Het gezin woonde erachter. Zijn vader was in het begin nog kok bij hotel Bellevue aan het Groothoofd, dus zijn moeder draaide de zaak het eerste jaar in haar eentje.

Ted was eigenlijk niet van plan de winkel van zijn vader over te nemen.

Hij volgde een jaar een vooropleiding op het conservatorium in Rotterdam.

Maar hoewel hij muzikaal is, was dat toch net niet genoeg om de opleiding te kunnen afmaken. “Ik ben wel drummer geweest in coverbandje Flashback. Maar dat hoeft er niet in. Mijn zoon drumt beter. Die heeft meer talent.” Hij heeft nog een jaar op kantoor bij meubelbedrijf De Klerk gewerkt, maar kwam uiteindelijk toch in de zaak van zijn vader te werken. Uiteindelijk heeft hij het bedrijf overgenomen. Zijn zoon Noud heeft 20 jaar lang op zaterdag achter de toonbank gestaan, maar had geen belangstelling om de zaak voort te zetten.

Ted is een ondernemend man. Deed veel om klanten naar zijn winkel te krijgen. Hij verkocht 25 jaar vuurwerk en er was 8 jaar een postagentschap. “De meeste bedrijven zijn daar blij mee, maar ik heb het, als enige Nederlandse ondernemer, eruit gegooid. Het was goed voor de buurtfunctie en de om-

Ted Bogers blijft, met Magda en Petra, straks ook in de nieuwe zaak.

juli 2019

Ben is de trotse vader van Shayna en nog twee worstelende kinderen.

Zijn kinderen hebben het niet van een vreemde: Ben heeft zelf bij de Nederlandse selectie geworsteld en is Olympisch worstelaar geweest. Hij geeft nu les bij Fortius.

Het is voor het eerst dat hij, samen met Defence4Kids van Krav Maga en MOK van handbal, iets dergelijks als vandaag organiseert, maar gezien het enthousiasme van de deelnemers zal het zeker niet de laatste keer zijn.

“De insteek is om zoveel mogelijk kinderen van 5 tot en met 17 jaar uit de buurt aan het sporten te krijgen. En dan het liefst aan het worstelen natuurlijk.”

Levina is vandaag speciaal vanuit Dubbeldam naar Het Reeland gekomen om Krav Maga uit te proberen.

Levina is veertien en heeft lang op korfbal gezeten. Ze vindt korfbal niet meer zo leuk, “Ik weet eigenlijk niet waarom. Gewoon.” Ze is nu geïnteresseerd in zelfverdediging en wil graag vechttechnieken leren.

De wat schuchter ogende tweedejaarsstudent van het Marnix kijkt eerst nog wat afwachtend toe, samen met haar vader. Even later, als Levina samen met twee meiden van haar leeftijd een groep heeft gevormd, schopt en slaat ze er fanatiek op los tegen de trapzak die voor haar vuisten wordt gehouden.

Tekst Sylvia Korpel Foto’s Robert Kraak

Tim is negen jaar en beoefent al bijna twee jaar Krav Maga. De oefening waarbij hij zijn ‘ontvoerder’ uit moet schakelen vindt hij het leukste. Hij legt uit: “De leraar grijpt je van achteren vast, net alsof je wordt ontvoerd.

Dan roep je ‘Help! Stop!’ en ga je heel hard duwen totdat je weer vrij bent.”

Tim is druk vandaag: hij heeft zo nog een feestje en gaat daarna zingen in de kerk. En de komende maand gaat hij nog zijn Zwemvaardigheid 2 halen.

De eerste heeft hij al en natuurlijk ook zijn A, B en C-diploma. Tim gaat namelijk bij de Reddingsbrigade, zegt hij, en daar heb je dat allemaal voor nodig. En spierballen natuurlijk, maar daar werkt hij ook hard aan.

kon worden. “Dat kostte wel een hoop tijd. Dan stond je met die te praten en dan weer met die. Als ik ze samen zou kunnen brengen zouden ze met elkaar kunnen praten, dacht ik. Mensen met een gezamenlijke liefhebberij.”

Hij verbouwde de bovenverdieping tot rooklounge waar bezoekers in alle rust met elkaar konden genieten van een lekkere sigaar en dito drankje. Het scheelde Ted een hoop tijd en daarbij zorgde het natuurlijk voor extra omTed’s tweede passie: zijn Volvo 340 uit 1991. zet. De liefhebbers verkochten de sigaren als het ware aan elkaar: “Moet je zet, maar het verstoorde teveel mijn die eens proeven, en die.” Ze kwamen activiteiten voor de sigaarverkoop. Dat overal vandaan tot van over de landgrenzen. Hij had er ruim 1400 in zijn vond ik veel leuker.” klantenbestand staan. Mede dankzij Roken met Ted zijn webshop.

Hij begon op zaterdag met ‘Roken met Ted’. Hij selecteerde dan een si- Van Dalen Cigars uit Rotterdam gaat de gaar die door liefhebbers geproefd zaak dus overnemen. De rooklounge

op de verdieping verdwijnt, maar beneden komt een hele nieuwe. Er zullen alleen nog sigaren worden verkocht.

Alle overige zaken, wenskaarten, tijdschriften, horlogebatterijtjes, staatsloten, de lotto en pinautomaat verdwijnen. “En daarmee een beetje de buurtfunctie die de winkel tot nu toe heeft vervuld.” Een aantal zaken probeert hij bij buurman PLUS onder te brengen. Petra de Wit en Magda Vondermans blijven wel achter de nieuwe toonbank staan. Ze zullen hun reguliere klanten gaan missen, maar nieuwe klanten graag ontmoeten. Ted zelf is er straks ook nog een dag of drie per week aan het werk. Hij vindt dat nog veel te leuk. Maar hij krijgt ook meer tijd voor zijn andere passie. Sleutelen aan zijn oude Volvo 340 uit 1991.

Tekst en foto’s Gerard Zwinkels

Wantijschool kiest voor Daltononderwijs Sinds de fusie in 2014 van de Wantijschool aan de Maasstraat en Noordhove aan het Oranje Vrijstaatplein werken beide locaties samen onder de naam Wantijschool. De leerlingen delen in gezamenlijke activiteiten en leren ook samen.

Nu is het tijd voor een volgende stap.

Het schoolteam heeft zich verdiept in de profilering van de school en kwam tot de conclusie dat de manier van werken veel weg heeft van het Daltononderwijs.

Dalton gaat uit van vijf kernwaarden: samenwerking, vrijheid en verantwoordelijkheid, effectiviteit, zelfstandigheid en reflectie. Leerlingen krijgen bepaalde basale vaardigheden mee, waar zij in hun leven, als kind én als toekomstig volwassene, veel aan hebben. Met deze vorm van onderwijs kan

De Wantijschool locatie Noordhove aan het Oranje Vrijstaatplein.

Foto Paul van der Steen de school verder groeien en het onderwijs worden verfijnd.

Vanaf het schooljaar 2019-2020 zal de Wantijschool een Daltonschool ‘in opleiding’ zijn. De school hoopt vervolgens een aanvraag te kunnen doen voor het Dalton predikaat. Daarvoor

zal de school worden bezichtigd door een landelijke Dalton commissie, die bij succes het predicaat afgeeft.

In september, bij de start van het nieuwe schooljaar, zal de Wantijschool feestelijk van start gaan als Daltonschool i.o.

3

Roeien is dé sport voor mensen met een beperking

is ze een keer meegenomen naar aangepast roeien. “Roeien geeft me een gevoel van vrijheid en ik kan even alle dingen in mijn hoofd loslaten. Het is ook gezellig hier. Een praatje, iets drinken, de vrijwilligers doen alles om een leuke middag te organiseren”, vertelt ze stralend.

In 1981 is de SGD&O opgericht. Hans van Lelieveld, ook instructeur, weet het nog: “Drie roeiers van De Dordtse waren ook lid van roeivereniging Rijnmond. Daar startte men met de afdeling aangepast roeien. Die leden, Piet Stoon, Corrie van Wel en Lo ten Voorde, wilden dat ook in Dordrecht en namen het initiatief waaruit deze stichting ontstond.” In het indoor roeicentrum dat sinds 2006 in de huidige vorm bestaat, hangt een plaquette ter herinnering aan deze actie.

Door het hele land hebben diverse roeiverenigingen een afdeling Aangepast Roeien. Bij toerbeurt wordt jaarlijks de Nationale tocht Aangepast Roeien (NAR) georganiseerd. Een hoogtepunt waar de deelnemers ten volle van genieten. Dat bewijst nogmaals: roeien is dé sport voor mensen met een beperking.

Het is niet bij iedereen bekend maar er is bij de Roei- en zeilvereniging KDRZ&V, kortweg De Dordtsche, een afdeling waar mensen met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking kunnen roeien. Om wat te doen aan die bekendheid nam de redactie van deze krant een kijkje aan Wantijpark 2.

Daar heerst een en al bedrijvigheid. Er is een indoorcentrum met een zogenaamde roeibak. Een bassin met water waarin een constructie gelijk aan een roeiboot, zodat je met riemen de roeibeweging kan oefenen. Ook staan er fitnessapparaten. Om een grote ronde tafel zitten deelnemers en vrijwilligers met koffie, thee en koekjes. Vaak worden de deelnemers gebracht door een familielid die ook blijft en zelfs helpt, of door de rolstoeltaxi.

Ben Horstman is instructeur en fervent roeier bij De Dordtsche, daarnaast

is hij penningmeester en vrijwilliger van de Stichting Gehandicaptenroeien Dordrecht & Omstreken (SGD&O) Deze stichting staat los van de roeivereniging. De inkomsten bestaan uit bijdragen van de deelnemers en sponsorgeld.

Ben legt uit: ”Bij de roeibeweging gebruik je veel spieren, in benen, armen en rug. Daardoor wordt de spierkracht vergroot, de conditie verbeterd en de revalidatie bevorderd. Als iemand met een beperking zich aanmeldt, worden via een intakegesprek de mogelijkheden voor deze persoon bekeken. Soms met de fysiotherapeut. Wij hebben zeven roeiboten tot onze beschikking met aanpassingen zodat mensen met een beperking veilig in de boten kunnen plaatsnemen. Afhankelijk van de beperking kunnen we de riemen aanpassen: langer en/of lichter van gewicht.

Kan men de benen niet gebruiken dan is er een constructie bedacht om het roeibankje te verschuiven. Allerlei technische constructies worden uitgevoerd en zo nodig ontwikkeld door de vrijwilligers van de roeivereniging.

We hebben een beugel boven een insteekhaven als hulpmiddel bij in- en uitstappen van de roeiboot. Ook is er een tillift die de deelnemer van de rolstoel in de boot en vice versa transporteert. Zo proberen we de deelnemers De dertienjarige Sanne oefent eerst in de te laten genieten van de natuur en de roeibak. roeisport. Het verbetert de conditie

Zorgcentrum De Linde aan de Bankastraat bestaat uit zes woongroepen met in totaal 77 bewoners. Er zijn twee groepen voor bewoners met een vorm van dementie, één daarvan is een gesloten afdeling voor mensen met vergaande dementie. Daarnaast zijn er vier groepen waar mensen wonen die medische zorg nodig hebben, vaak in combinatie met een psychische diagnose of een verslaving. Maar er wonen ook mensen die alleen lichamelijk iets mankeren en gewoon graag in De Linde willen wonen vanwege de sfeer en de ligging.

Veel bewoners hebben een klein of geen sociaal netwerk dat hun kan ondersteunen. Zij lopen tegen praktische problemen aan wanneer zij bijvoorbeeld naar het ziekenhuis of naar een instantie moeten en daar graag hulp bij willen hebben. Sommige bewoners die afhankelijk zijn van een rolstoel komen vaak niet buiten omdat er niemand is om ze mee naar buiten te nemen. Voor deze mensen is het verpleeghuis naarstig op zoek naar vrijwilligers.

Cocky Bakker is zo’n vrijwilliger. Ze legt uit wat haar werk mooi maakt. “Mensen hebben hun leven niet altijd in handen.” Cocky is 90 jaar maar dat is haar zeker niet af te zien. De lol in het

Marcella met twee vrijwilligers op het Wantij. en daardoor neemt ook het algemeen welbevinden toe. De mooie omgeving, gezellige sfeer en ook de onderlinge contacten dragen daartoe bij. “

Voor alle leeftijden De groep is een mooie mix qua leeftijd tussen 13 en 88 jaar. De deelnemers oefenen eerst binnen in de roeibak. Als ze eraan toe zijn, gaan ze het water op, één deelnemer op twee vrijwilligers.

Het aangepast roeien is drie dagdelen: woensdagochtend en -middag en donderdagmiddag. Momenteel zijn er 24 deelnemers waarvan de meesten wekelijks komen. En ze zijn enthousiast, zoals Sanne. Zij is 13 jaar en is sinds november aangemeld bij het aangepast roeien. Terwijl Sanne zich met hulp van Cees in de roeibak installeert, vertelt haar oma Jeannette: “Sanne heeft een aangeboren ontwikkelingsstoornis wat zich kenmerkt door een laag IQ. Lezen en schrijven is een probleem, maar ze roert haar mondje prima. Sanne woont bij mij.

Elke week komen we hier naartoe en

Mooi werk zoekt lieve handen

Cocky Bakker zette een bibliotheek op in De Linde. Foto Robert Kraak leven, versterkt door haar Brabantse wortels en haar warmte, straalt van haar af, iets wat de bewoners voelen en waarderen.

Hoe bent u bij De Linde terechtgekomen?

“Na mijn 65e, toen ik van de Bibliotheek met pensioen moest (ze kijkt nog een beetje verbolgen als ze het vertelt), en mijn man kort daarna overleed, werd ik gevraagd om hier een bibliotheek op te zetten. Ik woon aan de overkant.

De Linde was toen nog een zorgcentrum waar alleen ouderen woonden.

Ik deed van alles, ik ging met de be-

woners mee naar het ziekenhuis, ik was gastvrouw en maatje, ik legde bezoekjes af, organiseerde thee-uurtjes die steevast drie uur duurden en liep ’s avonds koffierondes tot soms wel elf uur terwijl ik om negen uur klaar moest zijn.” Ze grinnikt als ze er aan terugdenkt. Inmiddels doet ze het wat rustiger aan: “Ik ben de een na oudste van het huis, maar door bezig te zijn blijf ik wel kwieker en heb ik geen tijd om eenzaam te zijn. Mensen helpen was voor ons als kinderen al heel vanzelfsprekend, ik heb ook veel voor de kerk gedaan. Op school kwam ik al op voor de zwakkeren.”

dan fungeer ik als vrijwilliger. We gaan samen met een instructeur het water op. Ik heb vroeger in een gewone roeiboot geroeid maar moest worden bijgeschoold. Wij zijn allebei trots op hoe goed en leuk het gaat.”

Marcella komt buiten aanvaren. Ze wordt met de tillift vanuit de boot in haar rolstoel geholpen door Jannie en Ad. Met hen heeft ze haar tochtje gemaakt. Cees steekt ook een handje toe. Marcella is 54 jaar en heeft sinds haar 28e MS. Door vrijwilligster Jannie Tekst en foto’s Coby Janssen

Zomerschool Dordrecht Dit jaar wordt voor de vierde keer Zomerschool Dordrecht georganiseerd. Van 19 tot en met 29 augustus kunnen ongeveer 300 Dordtse schoolkinderen les krijgen tijdens de zomervakantie.

De Zomerschool is een uniek concept waarbij de zes schoolbesturen: H3O, Scholen van Oranje, SKOBA, Dordtse Schoolvereniging, IKRA en OPOD samenwerken met de gemeente Dordrecht en andere Dordtse partijen.

De Zomerschool wordt gezien als een goede start van het nieuwe schooljaar. Kinderen krijgen extra ondersteuning op het gebied van woordenschat, taal en rekenen. In de middag is er ruimte voor een breder programma waarbij sport, muziek en Wat heeft een vrijwilliger die bij De Linde wil komen werken nodig?

“Je moet weten dat een aantal mensen zo’n rugzak heeft”, ze wijst tot ver boven haar hoofd. “Zij hebben dingen meegemaakt waar je je geen voorstelling van kan maken. Daardoor zien ze de wereld anders. Ze zijn, als ze je niet kennen, wat terughoudend. Maar als ze je eenmaal kennen en je vertrouwen, zijn ze blij om je te zien. Oordeel niet, behandel iedereen gelijk en heb veel liefde en geduld. Geef wel je grenzen aan en geef hier en daar een aai over de bol. Maar vooral heb je liefde en geduld nodig. Ik ben er nog steeds trots op als ik een nieuwe bewoner kan laten ontdooien.”

creatieve les wordt aangeboden.

Daarnaast is er aandacht voor thema’s als gezonde voeding en duurzaamheid. Het is een fantastisch evenement en een mooie kans voor gemotiveerde Dordtse schoolkinderen.

Voor meer informatie: www.zomerschooldordrecht.nl Hely van Ockenburg, 06-21444334 of Josien Peelen, 06-28766572, Projectleiders Zomerschool Dordrecht 2019 Adres: Basisschool De Regenboog, Volkerakweg 60, Dordrecht het mij daar helemaal niet om te doen is.” Ze proest het uit als ze denkt aan het laatste kadootje. “Ik kreeg een heel klein gietertje met, wat ik dacht, een stukje roggebrood. Ik vond het wel een beetje een rare combinatie, maar ja. Tot ik het roggebrood in mijn mond stak. Bleek het zo’n zaaitablet te zijn (die ook in de Moestuintjes zitten red.).

Als vrijwilliger heb je het hier nu trouwens makkelijker dan vroeger, toen moest je ook de fysieke zorgtaken er bij doen.

Cocky zoekt arm in arm met de fotograaf de leukste van de net gemaakte foto’s uit. Met drie dikke klapzoenen nemen we afscheid. Veel liefde, dat zeker.

Interesse om Cocky’s collega te worden? Ga een keer langs om de sfeer te proeven en kijk op de website wat de voorwaarden zijn. www.legerdesheils. nl/zuidwest-nederland/verpleeghuisdelinde

Wat krijgt u er voor terug?

“Waardering van de bewoners. Je doet alleen maar leuke dingen. Van het Leger des Heils krijg je trainingen over dementie, psychiatrische ziektebeelden en je leert rolstoelrijden. En je krijgt af en toe een presentje hoewel Tekst Sylvia Korpel

Marketingcommunicatie voor de kleine ondernemer die wil uitblinken • inspiratie, frisdenken en anderskijken • coaching bij het persoonlijk stappenplan • praktische hulp bij het uitvoeren

Dordtse roomboter SCHAPEKOPPEN leuk om te trakteren of cadeau te geven!

BANKETBAKKERIJVANDERBREGGEN.NL

Margriet Aalberts | 06 4317 6256 | www.zinsels.nu

4

REEWEG OOST 31 • 078- 6134702

De Reelander

Van de weinige villa’s die het Reeland rijk was, hebben slechts enkele de stadsuitbreiding overleefd. De oudste bewaard gebleven villa stond bekend als Mariahof. Eind 1800 verrees dit pand aan de Korte Scheidingsweg.

Verleden

Verleden & Heden

met terrassen, een voorgalerij, een buffet en twee kleedkamers. Op de bovenverdieping komt een clublokaal met piano, en een loggia zal een prettig zitje met prachtige kijk op de banen bieden.

Een zestal Dordtse tennisclubs zal van de banen gebruik gaan maken.

Een stukje Reeland door de jaren heen Door Peter Jansen

Mariahof en het Herweijerlaantje

Ingesloten door stadsuitbreiding

Eeuwenlang was deze weg niet meer dan een polderdijkje met sloten aan weerszijden. Het lag op Dubbeldams grondgebied, maar vanwege de aanleg van de spoorlijn moest Dubbeldam in 1871 terrein afstaan aan Dordrecht.

Het dijkje werd deel van de nieuwe grens tussen beide gemeenten en kreeg de voor de hand liggende naam Korte Scheidingsweg. In 1896 werd hier de eerste woning neergezet: een herenhuis met rondom een flinke tuin.

Het zou nog tien jaar duren voordat de bewoners buren kregen. De familie Herwijer speelde daarbij een doorslagHet huis van Jillis Herweijer aan de Krommedijk bij de spoor- Het herenhuis aan de Korte Scheidingsweg omstreeks 1910, gevende rol. wegovergang omstreeks 1900. Het pand moest in 1930 wijken met Jillis Herweijer en zijn dienstbode. Later werd het pand Een hechte familie voor de aanleg van de Transvaalstraat. verbreed en kreeg het een serre aan de voorzijde.

Jillis Herweijer was afkomstig uit Strijensas, een dorpje in de Hoekse Waard. Herweijerlaantje nieuwe echtgenoot. Pieter verhuisde in Voordat Jan het herenhuis aan de Hij trouwde in 1845 met Grietje Baren- Hun vader, de bejaarde Jillis Herweijer, 1933, na het overlijden van zijn vrouw. Korte Scheidingsweg betrok, liet hij drecht. Jillis wilde graag boer worden. woonde aanvankelijk in het centrum En daarmee verdween de laatste Her- het grondig verbouwen. Het werd verHij vertrok met zijn gezin naar Dubbel- van Dordrecht. Maar het landleven weijer van de Korte Scheidingsweg. breed en aan de voorzijde kwam een dam, waar hij voor 2500 gulden de Al- trok en in 1892 liet hij een eindje buigrote serre. Het pand had nu het aanloyzehoeve aan de Zeedijk kocht. Daar ten de stad bij de spoorwegovergang Mariahof zien van een villa en kreeg de naam begon hij zijn eigen boerenbedrijf. Het aan de Krommedijk een huis bouwen. Het huis van Jillis werd gekocht door Mariahof, naar de vrouw van Jan: MaHier woonde hij met zijn vrouw Grietje Jan Krim, een drogist die het familiebe- ria Hendrika Waterbeek. Zes jaar later echtpaar kreeg elf kinderen.

In 1881 verhuisde het gezin naar Dor- en hun zoon Adrianus. Drie jaar la- drijf van zijn vader had overgenomen. kreeg de villa op de bovenverdieping drecht. Jillis verkocht de Alloyzehoeve ter overleed Grietje en toen in 1904 nog een extra slaapkamer met balkon.

Firma Jan Krim Jr. aan zijn zoon Pieter, zodat die het boe- ook Adrianus stierf, kocht Jillis het Maria overleed al in 1926. Jan bleef drogerijen, verfwaren, vergiften, renbedrijf kon voortzetten. Pieter was herenhuis aan de Korte Scheidingsachter met zijn zoon, een huishoudchemicaliën en bijtende stoffen kort daarvoor getrouwd en het echt- weg, waardoor hij naast zijn zoons ster en een dienstbode.

Vriesestraat 49 paar kreeg drie kinderen. De Herwe- Leendert en Pieter kwam te wonen.

Tennisbaan ijers hielden er blijkbaar hechte fami- Destijds stonden slechts In 1920 kregen de beliebanden op na, want dochter Maria drie huizen aan de Korte woners van Mariahof trouwde met achterneef Teunis Her- Scheidingsweg en die bijzondere buren. De weijer, terwijl zoon Jillis trouwde met werden nu alle drie beDordrechtsche Courant woond door een familie achternicht Annigje Herweijer. meldde: In 1908 verkocht Pieter de Alloyzehoe- Herweijer. De weg stond De firma Overwijn heeft ve voor 3500 gulden aan zijn zoon Jil- dan ook bekend als het de hand gelegd op een lis. Pieter had goed geboerd en hij liet Herweijerlaantje. stuk grond aan de Korte aan de Korte Scheidingsweg een land- Jillis stierf in 1914 en het Scheidingsweg voor de huis bouwen naast dat van zijn broer herenhuis werd te koop aanleg van twee tennisLeendert, die zich daar een jaar eerder gezet. Leendert overleed banen. Er komt ook een al had gevestigd. Beide broers werden in 1921. Zijn vrouw hertrouwde en trok in bij haar De Korte Scheidingsweg richting Krommedijk met links het landhuis bijzonder aardig clubhuis veehouder. van Jillis’ zoon Pieter Herweijer. Het pand moest in 1934 wijken voor de aanleg van de Wolbrandstraat.

Een villa aan de Korte Scheidingsweg

De villa Mariahof van de familie Krim aan de Korte Scheidingsweg na de uitbreiding. Foto Joost van de Weg

De hoek Korte Scheidingsweg - Krommedijk met het landhuis van Jillis’ zoon Leendert Herweijer, afgebroken in 1954.

Weilanden met koeien en paarden, zo zag een eeuw geleden het terrein in de ‘oksel’ tussen de spoorlijnen er uit.

Maar in 1922 diende de Patroonsvereniging Dordrechtsch Bouwkring een plan in bij de gemeente voor de bouw van arbeiderswoningen in dit gebied.

En twee jaar later werd ook begonnen met woningbouw aan de Korte Scheidingsweg. Daar kwamen ruime tweeonder-een-kap woningen. Er was veel belangstelling voor. Om trottoirs te kunnen aanleggen moesten de sloten gedempt worden. De bewoners aan de westzijde protesteerden, zij zagen liever dat het landelijke karakter van de Korte Scheidingsweg behouden bleef.

Ze kregen hun zin. De sloot bleef, het trottoir verviel, en de bewoners kregen bruggetjes.

In 1930 werd naast Mariahof de Hoekenessestraat aangelegd om het arbeiderswijkje in de ‘oksel’ te verbinden met de Korte Scheidingsweg, en daarmee verdween de tennisbaan. Het huis van Pieter Herweijer moest wijken voor de aanleg van de Wolbrandstraat.

Na de oorlog maakte het huis van Leendert Herweijer op de hoek met de Krommedijk plaats voor nieuwbouw.

Heden Jan Krim overleed in 1952. Mariahof kreeg nieuwe bewoners: de bejaarde notaris Bartholomeus Kuipers en vervolgens de weduwe Bakker van Wijk.

Eind vorige eeuw kwam de villa leeg te staan en raakte in verval. In 2007 is het pand gekocht door de familie Linnert, die het heeft laten restaureren. De bovenverdieping heeft nu extra ramen.

Een aantal authentieke elementen, waaronder veel glas-in-lood, is behouden. De oudste bewaard gebleven villa van het Reeland staat er sindsdien weer prachtig bij.

De villa aan de Korte Scheidingweg is nu gerestaureerd en kreeg extra ramen op de bovenverdieping. Foto Robert Kraak

Horloge-Batterijen

Beter Voor Dordt vertegenwoordigt uw belang in het Reeland.

Ook voor uw horlogebandjes Leder: =C8,95 Metaal: =C11,50

Krommedijk 51 Heren T 078 - 614 26 88 3312 CD Dordrecht Dames Heren T 078 - 614 26T 078 88 - 647 27 37 www.harryskapsalon.nl

Dames T 078 - 647 27 37

David Schalken

Herman van der Graaf

Paul Hendriks

Nu ook bereikbaar via WhatsApp; 06 - 1220 1572 Krommedijk 51 3312 CD Dordrecht www.harryskapsalon.nl

juli 2019

Los gekocht: =C3,50 Met inzetten: =C4,95

Heren T 078 - 614 26 88 Dames T 078 - 647 27 37

Gratis gemonteerd

Ted Bogers

Vogelplein 40 Tel. 078 - 613 94 64 tedbogers@gmail.com www.tedbogers.nl

5

Palm Parkies in het Wantijpark Zeven zomeravonden met muziek Muziekliefhebbers kunnen deze zomer weer zeven weken lang op maandagavond terecht in het Wantijpark. Naast muziek is er bij Palm Parkies ook volop gelegenheid om te genieten van een hapje en een drankje.

ELANDER E R

ZOEK

Elk jaar organiseert Palm Parkies zo’n dertig concerten in Nederland, die dankzij de steun van gemeente en bedrijfsleven gratis toegankelijk zijn.

Vanaf 15 juli kun je zeven maandagavonden van 19.30 uur tot 23.00 uur terecht voor muziek en een lekker

hapje en drankje in het Wantijpark.

Zelf eten en drinken meenemen naar het terrein is niet toegestaan.

Ook dit jaar is de organisatie van het muziekfestival er in geslaagd een aantrekkelijk programma samen te stellen. Doe mee en maak kans op € 15 Herkent u wat het is en waar het staat?

Een overzicht: Stuur dan uw oplossing met naam en adres binnen veertien dagen na het verschijnen van deze krant naar de redactie: 15 juli >> Wie aan Wild Romance denkt, denkt automatisch aan die gouden wijkkrantreeland@live.nl periode rond 1980. Herman Brood en his Wild Romance groeiden uit tot rock- of naar Wijkkrant De Reelander, sterren zoals Nederland nog nooit had gekend. Op Palm Parkies brengt de band Spuiweg 89, 3311 GT Dordrecht.

Onder de goede inzenders wordt een een combinatie van echte rockklassiekers en nieuw werk van Wild Romance. cadeaubon verloot. De winnaar wordt in de volgende krant bekendgemaakt.

Daarin vindt u ook de complete afbeel22 juli >> Een avond met maar liefst twee supergoede coverbands. Van Eiding met het verhaal er achter. En een gen Bodem zorgt voor de aftrap met klassiekers van toen en hits van nu. In het nieuw Reelander Zoekplaatje natuurlijk.

Nederlands en Engels, zolang het maar van eigen bodem is. Daarna bestormt de feestbende van De Bounties het podium en doet er nog een schep bovenop.

PLAATJE

In elke editie van de Reelander wordt een detail van een object getoond, dat alleen in het Reeland voorkomt.

Het Zoekplaatje is dus te vinden in de Vogelbuurt, Indische buurt, Transvaalbuurt, Wantijbuurt of het Land van Valk.

Wild Romance

Van Eigen Bodem + De Bounties

Handsome Poets 29 juli >> Met hits als ‘Dance, the war is over’ en ‘Sky on Fire’ zette Handsome Poets vorig jaar Palm Parkies op zijn kop. Genoeg redenen dus om de heren terug te vragen. Met inmiddels meer dan 500 optredens op de teller en met hun dansbare acts brengt Handsome Poets een supershow.

Voltage 5 augustus >> Deze good old fashioned rockband uit Brabant bestaat uit klassemuzikanten vol talent. Frontman Dave Vermeulen gooide al hoge ogen in The Voice. Voltage veroverde met hun Tom Petty tribute het clubcircuit. Hun laatste album ‘Around the bend’ is een mix van bluesrock en Southern rock.

Orquesta Pegasaya 12 augustus >>

Een Latin Edition! Orquesta Pegasaya zorgt voor de beste Salsa, Cumbia, Merengue en Bachata. Dansschool Salsa Samen en dansorganisatie Latin Club en Events ondersteunen de avond met workshops, een dansvloer en een informarkt over dansen. DJ Carlos maakt het feest compleet.

Postmen 19 augustus >> Postmen is een creatie van rapper, schrijver en producer Remon Stotijn a.k.a. The Anonymous Mis. Met het legendarische album ‘Documents’ won hij muziekprijzen, zoals de Grote Popprijs en Gouden Harp. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste hiphop en reggae artiesten in Nederland.

Legends 26 augustus >> Legends is de meest energieke liveband van Nederland.

Deze vijf heavy hitters krijgen ieder festival, feesttent of ander event aan het springen. Met de vetste mash-ups en medleys zet Legends in hoog tempo een weergaloos muziekspektakel weg. Je bent alvast gewaarschuwd.

Vrije inloop bij De Loop Aan de Toulonselaan 82 werd zaterdag 25 mei kringloopwinkel De Loop feestelijk geopend.

Deze winkel was eerder gevestigd aan de Spuiweg in het centrum van de stad. Daar was de zaak al binnen drie jaar uit zijn jasje gegroeid.

Iedereen doet dat met groot enthousiasme. En…het is duurzaam.” Ad Euser heeft inmiddels ook tijd voor een gesprek. “Mijn vrouw zit ook in het comité dat eveneens bestaat uit vrijwilligers. Het is leuk om dat zo samen te doen. En als extra service voor klanten die slecht ter been zijn, wil ik best met mijn camper spullen thuisbrengen en ophalen.”

Met die belofte moet De Loop een succes worden!

De winkel is onderdeel van de Stichting Woord en Daad Winkels. Daarmee staat de teller op veertig kringloop- gevarieerd: spullen uitzoeken, contro- Tekst Coby Janssen winkels verspreidt over heel Neder- leren, zo nodig oppoetsen, etaleren. Foto’s Paul van der Steen land. Rina Molenaar verrichtte de openingshandeling waarbij het naambord met logo zichtbaar werd.

De belangstelling was groot. Niet verwonderlijk: in kringloopwinkels loop je vaak tegen interessante dingen aan en het kost bijna niets. Tussendoor kon je je tegoed doen aan koffie, cake, maar ook aan broodjes en soep.

Rina is directeur-bestuurder van deze snelgroeiende stichting. “De organisatie van deze winkel is in handen van het winkelcomité met als voorzitter Ad Euser. Gezamenlijk sturen ze meer dan veertig vrijwilligers aan. Het werk is

6

Dit is de oplossing van het Zoekplaatje uit de krant van mei. Het is de nokvogel op de trapgevel van het pand Lombokstraat 12. Niet alleen op de trapgevel staat een vogel. Ook naast de deur is een vogel in de gevel aangebracht. De redactie van de Reelander heeft zijn best gedaan om het hoe, wat en waarom van de vogels te achterhalen. Helaas hebben we nog geen antwoord op deze vragen kunnen krijgen. Wel is bekend dat het bouwjaar van het pand, net als van de huizen ernaast, tussen 1896 en 1903 ligt. Dit deel van de Lombokstraat is bebouwd toen het gebied nog bij Dubbeldam hoorde. Op een honderd jaar oude foto is te zien dat de vogels nog niet zijn aangebracht. Mocht iemand de geschiedenis van de vogels kennen, laat het dan de redactie weten. De huidige bewoonster, mevrouw Ayca Kiyak, die hier net een jaar woont, wil dit ook graag weten. Zij is hier komen wonen niet vanwege de vogels maar wel omdat het een mooi huis is, in een karakteristieke straat waar iedere gevel weer anders is.

Uit de loting onder de goede inzenders kwam Tom Tepas van de Balistraat uit de bus. Hij koos voor een VVV bon. De Reelander ging bij hem langs om die te brengen. Tom was blij verrast eens een keer iets te winnen. Dat dan ook nog zijn naam in de krant komt vond hij helemaal super leuk. Tom vertelt: ”Het was niet zo moeilijk om tot de oplossing te komen. Ik zag de trapgevel en zoveel zijn er daarvan niet in het Reeland. Het moest wel in mijn eigen buurt zijn. Gewoonlijk fiets ik, maar dan zie je niet zo veel van wat er boven je hoofd is. Daarom ben ik door de wijk gaan wandelen en al omhoogkijkend had ik de vogel snel gevonden.”

Tekst Margriet van Beek, foto’s Coby Janssen en Robert Kraak

Het Reeland Cursief Pleidooi voor een zwanenhuwelijk Ontroerd ben ik als ik zie hoe een zwanenpaar een nest gaat maken in de vijver van ons mooie park. Strategisch een mooie plaats zoeken samen en dan bouwen totdat het nest goed en stevig is. Dan gaat het vrouwtje broeden, weken en weken. Soms in de striemende regen en koude wind zit zij op haar eitjes en haar trouwe maatje zorgt al die tijd voor haar. Alle eenden en andere indringers worden weggejaagd, ook opdringerige of goedbedoelende menselijke bezoekers worden met gevaar voor eigen leven weggejaagd. Zwanen blijven een leven lang trouw aan elkaar, dit ontroert mij. Na wekenlang broeden door het vrouwtje en jagen en eten zoeken door het mannetje, verschijnen dan eindelijk de schattige kleine donsjes. Papa en mama zwemmen trots met hen door de vijver. De kleintjes worden met veel toewijding verzorgd. Ze zijn zo mooi om te zien, de gracieuze grote vogels met hun schattige kleintjes, dat veel mensen stoppen en foto’s maken. Mensen met kinderen die brood meenemen, wat niet goed is voor de zwanen en ratten aantrekt die misschien ook wel zo’n klein donsje lusten. Als ik dit zie doet mijn hart pijn. Met zoveel liefde en inspanning van papa en mama zijn de kleintjes op de wereld gekomen en door toedoen van de mensen kan het toch helemaal misgaan. Er zijn niet veel dieren die elkaar een leven lang trouw blijven. Als ik de toewijding van deze dieren aan elkaar en hun gezin zie, denk ik dat wij als mensen hier nog wel eens een voorbeeld aan kunnen nemen.

Annette Janssen

Heb jij een verhaal of gedicht voor Het Reeland Cursief ?

Stuur het - met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

De Reelander

Aartje Nijsen van de Toulonselaan Ze eindigt het gesprek met wijze woorden over het verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid: “Alleen zijn is een feit, maar eenzaamheid... daar ben je zelf bij.” Het lijkt haar levensmotto.

Ze is nooit getrouwd, heeft geen kinderen maar ze heeft een niet minder mooi en actief leven achter de rug. En nog te gaan. 88 is ze, maar nog altijd vol in het leven.

Ik ontmoet haar in haar huisje aan de Toulonselaan. De tijd lijkt er te hebben stilgestaan. Haar opa en opoe waren rond 1900 de eerste bewoners. Haar ongetrouwde ooms en tantes bleven er wonen. Aartjes vader was tuinman bij de prachtige villa Simpang tegenover het station waar nu het Tomadohuis met café-restaurant Buddingh’ staat. Hij verhuisde naar Bussum en leerde daar Aartjes moeder kennen.

Na de Mulo ging ze net als haar vader het tuinvak in. Ze werkte in een bloemenwinkel. Maar ze verhuisde haar moeder achterna toen die voor haar zieke ooms aan de Toulonselaan ging zorgen. Dat was in 1953. Op 2 februari zou ze aan haar nieuwe baan in Dordrecht beginnen bij garage van de Berg op de Bleekersdijk. “Zondag 1 februari zou ik van Bussum naar Dordrecht reizen”, vertelt ze. “Toevallig viel dat net samen met het weekend van de watersnood, waarbij een groot deel van Nederland onder water kwam te staan. Over de omvang van de watersnood was ik natuurlijk niet op de hoog-

Teckel Mouse in zijn eigen tuinparadijs. te. Ik zou in de kost gaan bij familie in Krispijn. Mijn vriendin waarschuwde nog: ‘Je kan echt niet naar Dordt.’ Maar ik zei: ‘Joh maak je niet druk, er staat elke winter water op de kades in Dordrecht en nu staat het misschien ietsje hoger.’ Met de trein kwam Ik niet verder dan Rotterdam Delftsche Poort.

Daar pakte ik de bus naar Dordrecht.

‘Waar kom jij nou vandaan’, vroeg mijn tante toen ik bij haar aanklopte in de Jacob Catsstraat. ‘Hoe kan dat nou met al dat water’. ‘Water’, zei ik, ‘ik heb nog geen water gezien.’ Dat zag ik pas toen ik poolshoogte ging nemen aan ‘de Laan’, zoals de Toulonselaan door ons genoemd werd. Toen ik daar aankwam moest ik tot aan mijn knieën door het water waden. Mijn ooms waren inmiddels geëvacueerd. En op maandag begon ik bij mijn nieuwe baas. Een verhuizing die ik niet snel zal vergeten.”

Uiteindelijk is Aartje in 1962, als een

straat kijken op haar tuin uit. “Iedereen die er gaat wonen, komt vragen of ze niet een stukkie van mijn tuin kunnen kopen. Maar waarom zou ik dat doen.

Ik heb mijn eigen parkje en kan er heerlijk wandelen en voor mijn honden was en is het een paradijs.”

Haar huis hangt vol met plaatjes, foto’s en beeldjes van die honden. Ze heeft van kinds af aan honden gehad.

Goeie herinneringen heeft ze aan Dobermann Bor en de opeenvolgende teckels. “Ik heb kynologie gestudeerd en hondenshows bezocht in Nederland en Engeland. Daar heb ik toen Bengel, mijn eerste Manchester Terriër gekocht. Ik heb er ook zelf mee op tentoonstellingen gestaan.” Nu heeft ze alleen teckel Mouse nog, waar ze heerlijk voor kan zorgen.

Ze is niet op haar mondje gevallen.

Kan goed met haar buren opschieten.

Ze stapt gewoon bij het Turkse café van haar buurman naar binnen als ze overlast ondervindt. Ze respecteren haar. Stamgasten groeten haar met “Hallo buurvrouw, hoe gaat het.” En als ze vijgen van haar boom overheeft geeft ze ze aan hen weg. Ze is nog actief bij verschillende verenigingen en clubs. “Ik ben alleen, maar zeker niet eenzaam. Als ik ergens zin in heb ga ik het gewoon doen. Dat houdt me fit.”

van de drie erfgenamen, zelf in het huisje getrokken. En ze woont er na 57 jaar nog steeds met veel plezier.

Ze was onder andere actief in het buurtcomité Transvaalbuurt in de jaren ‘90. Met de gemeente werd overlegd over herinrichting van de buurt.

Zo konden ideeën worden ingebracht voor verkeersloop en herinrichting van de straten, met drempels, beplanting en speeltuintjes. Ook is het buurtcomité succesvol geweest in het organiseren van protesten tegen sloop van een deel van de Transvaalbuurt en herontwikkeling tot kantoorgebied.

Haar tuin is haar lust en leven. Je waant je er in een tropisch woud, waar vogels om het hardst fluiten. Aan het begin staat een 80-jarige vijgenboom die Tekst en foto Gerard Zwinkels haar vader nog geplant heeft. De tuin is even breed als de woning, maar zo diep als de lengte van de hele Adriaan van Altenastraat. Alle huisjes aan die

Eerste paal Havikstraat

Op 4 juni zijn de eerste palen in de grond geslagen voor de nieuwbouw aan de Havikstraat. Hier komen 17 sociale huurwoningen van wooncorporatie Woonbron.

Paul van der Steen

Buurttuin terug in Leerpark

Speeltuin Oosterkwartier

Speeltuin Victorie

Meerkoetstraat 50A www.oosterkwartierdordrecht.nl

Heysterbachstraat 103 www.speeltuinvictorie.nl

Activiteitenkalender

Activiteitenkalender

3 juli Koffie en bingo ochtend vanaf 9:30 uur 17 juli Koffie en bingo ochtend vanaf 9:30 uur 20 juli - 1 sept Zomervakantie: open vanaf 13:00 uur 4 september Koffie en bingo ochtend vanaf 9:30 uur

13 juli 10 augustus 15 augustus 16 augustus 23 augustus

Oud Papier aktie vanaf 9:00 uur Oud Papier aktie vanaf 9:00 uur Disco 18:30-21:00 uur Kampeernacht vanaf 13:00 uur Verkeerstheoriecentrum vanaf 16:00 uur

Het buurttuintje in aanleg.

Rechts de geefkast. Foto Lotti Hesper

Aan de deur wordt wel gekocht

Bloemen, kruiden, groente of alles door elkaar, wat je maar wilt.

Het kan allemaal in de nieuwe buurttuin aan de Romboutslaan.

Vandaag de dag hebben we hinder van verkooppraatjes via de telefoon, vroeger vonden die wervende babbels aan je voordeur plaats . “Aan de deur wordt niet gekocht”, de tekst op het bordje diende om zulke situaties te voorkomen. Daarnaast stond soms de aanwijzing “leveranciers via achterzijde”, want er werd wel degelijk aan de deur gekocht.

Op initiatief van buurtbewoonster Lotti Hesper is in april gestart met de aanleg van een kleine buurttuin bij het elektriciteitshuisje en de weggeefkast. Door de bouw van woningen moest de tijdelijk buurttuin Pluk & Proef eind 2016 verdwijnen. Verschillende buurttuinders, waaronder Lotti, voelden dit als een gemis. Die tuin was een trefpunt om elkaar te ontmoeten en dingen samen te doen. Dit saamhorigheidsgevoel verdween een beetje tegelijk met de tuin. De grasstrook naast het elektriciteitshuisje was een mooi plekje om een permanente buurttuin te starten.

Het duurde even maar uiteindelijk gaf de gemeente toestemming om een strook van 2,6 bij 7 meter in gebruik te nemen. Ook stelde de gemeente materiaal, aarde en planten beschikbaar.

Sterker nog; er werd ontzettend veel en vaak aan de deur gekocht. Toen wij een halve eeuw geleden in deze wijk kwamen wonen was het gebruikelijk dat de bakker en de melkman bij je aanbelden. Op die manier kon je heel eenvoudig je dagelijkse brood en melk kopen. Onze bakker was een wijkgenoot, bakker Van der Burgh uit de Balistraat. Wij kochten aan de deur altijd een halfje wit en een halfje bruin en in het weekend ook krentenbrood.

Hij kwam aanrijden in een mooi, hoog wagentje, een broodwinkel met een brommer eronder.

Als kind vond ik het fascinerend en hoopte ik steeds dat mijn moeder eens wat meer zou kiezen dan alleen brood.

Misschien hoopte de bakker dat ook wel. Pas jaren later hoorde ik wat de gebruikelijke naam voor dit soort voertuigen is: een ijzeren hond. Dat is toch eigenlijk een belediging voor de rijdende bakkerswinkel én voor de echte hond van vlees en bloed.

De melkman kwam in een Volkswagenbusje, gevuld met rammelende rekken met volle én lege flessen. Het was immers nog volop de tijd van de glazen flessen, die had je in hele en halve li-

juli 2019

melkboer met ijzeren hond

Ik woon hier al een tijdje

volgde de mode. Dat was in die tijd

door Ans van der Westen mini, echt supermini. Het stond haar

ters. Ze waren afgesloten met een aluminium dopje. Dat was dun materiaal en ieder product had een eigen kleur dop, voor melk was dat blauw, karnemelk rood en voor yoghurt groen.

Onze melkman heette Koos, een man van weinig woorden die op typisch Dordtse wijze groette bij vertrek: “Daaaaahaaaaag”, langgerekt en in mineur. Wij waren niet van het eiland en mijn moeder vond het raar dat hij zo tegen haar sprak. Het duurde een tijdje voor we ontdekten dat hij gewoon overal zo afscheid nam. Hij is jarenlang onze melkman van zeer weinig woorden geweest, met een enkele uitzondering….

Wij hadden altijd gezinshulp omdat mijn moeder gehandicapt was. Halverwege de jaren zeventig kregen mijn ouders een nieuwe gezinsverzorgster.

Ze kwam uit Zeeland, haar kersverse man werkte in Dordrecht en als gezinsverzorgster kon zij daar ook aan de slag. Ze heette Katrien, was klein met roze wangen en blonde krullen en ze

leuk en het bracht onze melkman tot spreken.

De bel gaat, Katrien loopt met het rekje lege flessen naar de voordeur, doet open, zegt goedemorgen en bestelt een melk en een karnemelk. De melkman komt rap aan met de gevraagde zuivel en noemt het te betalen bedrag.

Terwijl Katrien het geld in de portemonnee zoekt zegt hij: ”Wat heb je een mooie krullen.” ”Jaoh”, reageert Katrien, met een Zeeuws accent. “En wat een leuke jurk heb je aan”, vervolgt hij.

“Jaoh”, antwoordt ze. “Je wangen hebben zo’n lekkere kleur”, probeert hij.

“Jaoh”, zegt ze. “Kun je nog wat anders zeggen?”, vraagt hij. “Jaoh”, besluit ze.

De melkman zucht en zegt gedag. Katrien brengt de melk naar de keuken en komt dan rustig de woonkamer in, waar mijn moeder zich de tranen van het lachen uit de ogen veegt.

De tuin is kleinschalig en daardoor overzichtelijk en goed te onderhouden. Helaas is er geen watervoorziening aanwezig bij de tuin. Nu tappen de tuinders hun gieters vol bij de kraan in de voortuin van Lotti. Gelukkig is dat op nog geen dertig meter loopafstand.

Het zou echter prettig zijn als er bij de tuin ook een watervoorziening kan komen. Er wordt hiervoor nog een oplossing gezocht. Maar het belangrijkste is dat er weer een ontmoetingsplek is voor bewoners waar dingen met elkaar gedeeld kunnen worden.

Er is nog ruimte voor nieuwe tuinders.

Hebt u interesse dan kunt u contact opnemen met Lotti Hesper: post@lottihesper.nl of 06-44 21 56 56 Tekst Margriet van Beek

Groendag Vogelplein

Koos keerde terug naar zijn gebruikelijke minimale tekst, want ook met weinig woorden werd er aan de deur Ondanks de regen trok de Groendag op het Vogelplein toch redelijk wat bezoekers. Die lieten zich niet uit het veld slaan door het weer.

Mariska Gennisse wel gekocht.

7

Eigenaardig Reeland

Natuurlijk Reeland

Kijk in de Wijk Bewoners, maatschappelijke organisaties , ondernemers en gemeente werken samen aan een leefbaar, sociaal en veilig Reeland.

Wijkwens

Bijzondere tuinhekjes in de Heysterbachstraat. Foto Sylvia Korpel

Rozenpracht siert de Krommedijk. Foto Margriet Aalberts

Heb jij een bijzondere Eigenaardig Reeland foto?

Stuur ‘m - met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Heb jij een mooie Natuurlijk Reeland foto?

Stuur ‘m - met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

De schakende schilder Een paar dagen in de week nog loopt hij, in zijn witte schilderspak, naar zijn werk. Peter van der Laars. 81 is hij nu. Maar nog volop in beweging. En niet alleen als schilder. Hij judode ooit tegen Anton Geesink. Een gesprek met een sportieve baas.

Ik spreek hem thuis aan zijn woonkamertafel in de voormalige drogisterij ‘De Molen’ aan de Krommedijk. Hij zit al klaar met een map met paperassen.

Ik krijg een kopje thee van zijn vrouw Riet. Tijdens het gesprek voorziet zij de verhalen van Peter van commentaar.

Nog voor ik mijn eerste vraag heb kunnen stellen zegt Peter: “Nou, zal ik dan maar beginnen.”

Hij is net voor de oorlog geboren. Zijn vader had een eigen vulkaniseerbedrijf aan de Suikerstraat. Het gezin had het niet breed. Zijn moeder was lang ziek, had TBC en werd jaren verzorgd in een sanatorium in Renkum. En om die reden ging Peter in 1945 naar de Dordtse Buitenschool bij het Oranjepark. Nog een blauwe maandag naar de LTS, maar Peter had een hekel aan de schoolbanken. Met tegenzin vulde hij deze tot de verplichte leeftijd van 14 jaar. Toen had hij ze wel gezien. Hij wilde werken en veel geld verdienen.

Hij begon als baksteenlader en losser voor een transporteur. Dat ging toen nog allemaal met de hand. “Op het laatst kon ik vijftien stenen in een

keer tillen. Het was zwaar werk, ik was nog een kind hè. Op een bouwplaats waar ik kwam stonden schilders op hun gemakkie te werken en riepen naar beneden: ‘Hé steenlosser, je ken beter schilder worden hoor’. Ik sprak hun baas aan en kon er meteen aan de slag.” Aan zijn toenmalige werkgever Huib de Koning gaf hij in 1965 aan dat hij overwoog om voor zichzelf te beginnen. ‘Nou donder dan meteen maar op’, was het antwoord. “Dus toen moest ik wel”, zegt Peter. Samen met broer Wim start hij zijn eigen schildersbedrijf.

Met op zijn top 27 man in dienst deden ze grote onderhoudswerken in Dordrecht en Rotterdam. Daarnaast kreeg hij steeds meer werk aan monumenten in Amsterdam en Dordrecht.

Hij schilderde onder andere aan Het Hof, mooie pakhuizen in de havens.

Maar ook aan het Groothoofd. Daar moest met bladgoud worden gewerkt.

“Dat deed je door hele dunne goudfolie te kleven op een soort vernis. Door de sterke wind op die hoogte woei de helft van de blaadjes weg. Dat was een

Super-markt-trots

Schilder Peter van der Laars achter het schaakbord in zijn woonkamer aan de Krommedijk. Foto Robert Kraak

van Riet. “Later ben ik gaan judoën bij Muilwijk in Dordrecht. Ik heb wedstrijden in heel Nederland gespeeld en prijsjes gewonnen. Dat ging dan in een team, met zwaar-, midden-, welter- en lichtgewicht. Ik herinner me een wedstrijd in Utrecht. We worstelden tegen het team met Anton Geesink en Wim Ruska. Ken je die? Mijn ploeggenoten, met onder andere de gebroeders Sint Nicolaas, verloren natuurlijk dik.

Maar er was er één die wel won, dat was de lichtgewicht en dat was ik”, lacht Peter. Hij is gestopt op zijn 37e vanwege blessures. En is toen gaan schaken bij ‘Schaakclub Dordrecht’. Hij Is er bestuurslid geweest en nu erelid. Organiseerde zijn eigen ‘Peter van der Laars Schaaktoernooi’, waar zelfs huidig Dordts Grootmeester Mark Timmermans wel eens langs kwam.

Maar hij verloor er te veel naar zijn zin.

Had wat verschil van mening met het bestuur en is toen gaan schaken bij de 65plussers van de Klockelaer, elke donderdagochtend. “En nu win ik af en toe weer eens”, grijnst hij.

Hij is een bezige baas. In zijn onderhuis heeft hij een compleet ingerichte fitnessruimte waar hij elke week nog de nodige gewichten op zijn halterbank omhoogduwt. En zijn eigen museum met foto’s en herinneringen aan een vol leven.

dure klus.” Toen Peter 66 werd heeft hij het bedrijf en woning verkocht aan zijn zoon Wilfred, die toen al jaren bij hem in dienst was. Zelf doet hij er tot op de dag van vandaag nog kleine klusjes.

Niet alleen in zijn werk is hij actief. Ook in de sport. Als 14-jarig ventje ging hij sporten bij Hercules. “Ik heb op een aardig niveau aan gewichtheffen gedaan. Als ventje van 62 kilo kon ik tot 80 kilo boven mijn hoofd drukken. En toch ben ik nooit kampioen van Nederland geworden.” Uit de hoek van de woonkamer klinkt een luide lach Tekst Gerard Zwinkels

week blijven werken in de supermarkt.

Het viel mij niet zwaar want ik vond het Richard Bierbooms is eigenaar van Plus Valkzicht. heel erg leuk om te doen, zowel mijn Vanaf januari 2017 runt hij samen met zijn vrouw studie als het werk. In het derde stuBrechje deze supermarkt. Uit het gesprek wordt diejaar heb ik vijf maanden op kantoor duidelijk dat de supermarkt niet alleen zijn werk gewerkt en toen werd het mij duidelijk maar ook zijn passie is. Hij spreekt er graag en vol waar mijn passie lag. Dat was niet op enthousiasme over. kantoor maar zeker wel in het winkelbedrijf. Mijn afstudeeropdracht heb ik Wat maakt je werk zo leuk?

Richard Bierbooms voor AH mogen maken en ben ik gelijk Dit werk is zo afwisselend en er komt voor zijn Plusmarkt bij hen in dienst gekomen. Ik heb bij zoveel bij kijken. Het wordt vaak onverschillende bedrijven gewerkt zoals derschat. Mensen kijken neer op heden. Medio 2016 kwam de Plus Valk- den gezellig een lekker hapje te eten Plus en Action. Uiteindelijk ben ik mijn winkelwerk maar het heeft heel veel zicht in beeld. Een mooie nieuwe en of om een drankje te doen. eigen Plus begonnen. facetten. Je doet fysiek werk. Je moet grote winkel in de stad, op een locatie beslissingen nemen. Je bent perso- waar wat gebeurt. Het is een levendi- Kom je uit een ondernemersfamilie? Waar ben je trots op? neelsmanager. Je bouwt contacten op ge buurt, dat trok mij wel. Ik heb geen Mijn ouders hebben een eigen cham- Ik ben trots op mijn winkel en trots op met de klanten. Je bent bezig met cij- moment spijt gehad van deze stap. pignonkwekerij gehad. Het onderne- mijn medewerkers. En, het klinkt misfers. Vergeet niet dat in de supermarkt merschap is mij met de paplepel inge- schien slijmerig, ik ben trots op mijn vaak meer omzet wordt gedraaid dan Woon je in Dordrecht? goten. Je weet dan heel goed wat de klanten. Ik heb zulke leuke klanten. in menig beursgenoteerd bedrijf. Het Samen met mijn vrouw en kinderen voor- en nadelen zijn van een eigen Mensen zijn belangstellend voor wat is echt heel breed en dat maakt het zo woon ik in Wouw. Brechje is daar gebo- zaak hebben. Vooral heel veel uren er in de winkel gebeurt, zien ook verren en ik ben er op mijn elfde komen werken. Maar van jongs af aan is het anderingen en geven daar hun mening leuk. wonen. We hebben drie kinderen van mijn droom geweest om ooit zelfstan- over. Over het algemeen positief maar Hoe ben je in Dordrecht terecht geko- wie de oudste dit jaar naar de grote dig ondernemer te worden. gelukkig durven mensen ook hun meschool gaat. Brechje werkt twee dagen men? ning te geven als er iets niet goed is.

Hiervoor was ik eigenaar van een Plus per week in het basisonderwijs en op Waardoor heb je voor een super- Daar ben ik erg blij mee want het geeft in Rijswijk, Noord Brabant. Op den maandag en dinsdag in de winkel. Al- markt gekozen? mij de gelegenheid om dingen te verduur wilde ik groter, meer de kans lebei zijn we op woensdag vrij zodat Op veertienjarige leeftijd ben ik, naast beteren. Ik ben er trots op dat ik mijn hebben om mij verder te ontwikkelen we tijd voor elkaar en de kinderen mijn school, begonnen als vakkenvul- droom waar heb kunnen maken. en in een stad een winkel te beginnen. hebben. Ons sociale leven speelt zich ler bij de plaatselijke supermarkt. Later In overleg met het Plusconcern ben ik af in Wouw. Mijn hobby is zaalvoetbal. ben ik HEAO Commerciële Economie Tekst Margriet van Beek op zoek gegaan naar andere mogelijk- Ik hou er van om ’s avonds met vrien- gaan studeren en daarnaast 20 uur per Foto Robert Kraak

8

Heb je een goed idee om je wijk, buurt of straat mooier, leefbaarder, schoner of veiliger te maken? Dan kun je een wijkwens indienen. De gemeente geeft jaarlijks een bedrag voor het vervullen van deze wensen.

Aanmelden en informatie: wijkendordrecht.nl/wijkwensen

Wijkwebsite Vr i j w i l l i g e r s en medewerkers van organisaties verzorgen het wijknieuws voor het Reeland op de website van DordtCentraal: reeland.dordtcentraal.nl Wil je zelf nieuws of foto’s plaatsen?

Meld je aan als wijkverslaggever via TienPlus@MeePlus.nl

Wijklijn Voor meldingen, vragen en opmerkingen over onder meer onderhoud aan wegen, groenvoorzieningen en straatverlichting: Wijklijn, tel. 14 078 www.dordrecht.nl/wijklijn

BuurtApp De Buurtapp is een initiatief van Buurtcontact.nl en heeft als doel het contact tussen buurtbewoners te bevorderen en vergemakkelijken.

Elkaar beter leren kennen, elkaar helpen en ondersteunen.

Meer informatie en downloaden van de app: www.buurtapp.nl

BUURbook Buurbook is een onafhankelijk, sociaal platform voor de wijk. Een digitaal dorpsplein waar bewoners, ondernemers, en professionals die wonen of werken in de wijk elkaar op de hoogte houden. reeland.buurbook.nl

Facebook Wijkkrant De Reelander heeft een Fa c e b o o k p a g i n a .

Hiermee speelt De Reelander ook op internet een actieve rol bij het informeren, interesseren en verbinden van buurtbewoners en organisaties in de wijk het Reeland. facebook.com/wijkkrantdereelander

Sociaal Wijkteam In het Sociaal Wijkteam werken mensen van verschillende organisaties samen. Je kunt er terecht met alle vragen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Bijvoorbeeld over gezin, relatie, kinderen, opvoeden, wonen, werk en inkomen, zorg, gezondheid en vrijetijdsbesteding.

Bankastraat 10, tel. 078 - 22 10 200 centrum@sociaalteamdordrecht.nl

De Reelander