De Poorter - Editie 3 - 2020

De Poorter

Jaargang 26, juni 2020, nummer 3

Al 25 jaar uw vertrouwde binnenstadkrant!

Harde kritiek op cultuurnota

Net als de straat…

“Net als de straat zijn we keihard en direct in het benoemen van de problemen, maar we komen ook met oplossingen.” Dat is het statement van de nieuwe generatie over het Dordtse Cultuurbeleid.

De gemeenteraad heeft op 26 mei de nieuwe Cultuurnota vastgesteld voor de komende vier jaar. Vol goede voornemens, maar met weinig financiële speelruimte. Er worden wel tal van verbeterpunten genoemd, de nota erkent dat het staand beleid veel te wensen over laat. Maar het voorgenomen uitvoeringsprogramma mist de middelen om de tekorten te lijf te gaan.

Er is een inspraakronde geweest.

Daar maakten onder andere de Club van 5 en Stichting Spoorzone gebruik van. De club van 5 wil onder meer een duidelijke regie en een ‘eigen’ cultuurmakelaar voor de uitvoering van het beleid. Stichting Spoorzone leverde een zeer gedegen Statement van 37 pagina’s, met aan het slot 27 duidelijke aanbevelingen. Nummer één: de helft van geld en energie moet naar urban arts, digitale cultuur en creatieve industrie. Het woord ‘urban’ komt in de hele cultuurnota niet één keer voor.

Dat geldt ook voor het woord nachtleven, graffiti of street art.

Hoog tijd om kennis te maken met de ‘angry young men’ die de sticht-

ing Spoorzone bevolken. We spreken met econoom Tjarco van Raalte, vooral bezig als creatief ondernemer, cultuurmakelaar en gangmaker achter de Dordtse makers.

Wat is Stichting Spoorzone?

“De stichting werd in februari 2020 opgericht om het festival Meeting of Styles te organiseren. Hieruit ontstond het aanjagen van urban arts & tech culture als onze doelstelling.

Tegelijk met inspraakmogelijkheden op het nieuwe cultuurbeleid wilden wij onszelf, met een simpel statement, in Dordrecht introduceren. Hoe meer we nadachten over mogelijkheid het culturele aanbod te verbreden, hoe meer issues we vonden die we wilden benoemen. Wij missen de aandacht voor de urban culture, juist nu de belangrijkste culturele stroming: graffitikunst, hiphop, games, skating, urban dance, popfestivals, spoken word en slams. Wij willen het culturele aanbod voor jongeren verbreden en het makersklimaat versterken door het aanjagen, profileren en programmeren van alle urban arts & tech culture in Dordrecht.”

Een van de ‘angry young men’ van stichting Spoorzone: econoom Tjarco van Raalte, vooral bezig als creatief ondernemer, cultuurFoto: Jole Kraaijo makelaar en gangmaker achter Dordtse makers.

Lees verder op pag.2

Bloemen voor Dochters van Dordrecht Tijdens het festival ‘Dochters van Dordrecht’ op Internationale Vrouwendag in maart, werden alle Dordtse dochters postuum of persoonlijk aanwezig, in de bloemetjes gezet door Geerten Ten Bosch en Marleen Oud. Hun project vond ik zo origineel, dat ik graag meer wilde weten over deze twee creatieve ontwerpsters.

Marleen is van oorsprong geen Dordtse. “Ik ben geboren en opgegroeid in Middelharnis. Ons gezin bestond uit vader, moeder en twee dochters, ik was de oudste. Mijn vader had een wijnhandel en mijn moeder was doktersassistente. Het was een prettig gezin, onze ouders lieten ons heel vrij. Ik paste niet zo in het dorp Middelharnis: ik was een buiten-

beentje, ik viel op omdat ik mij anders kleedde dan de meeste meisjes.

Al met al kijk ik terug op een gelukkige jeugd. Op mijn 26e ben ik, na een wereldreis, in Dordrecht komen wonen.”

Vervolgens Geerten: “Ik ben de vierde dochter in ons gezin met vijf kinderen, vier meisjes en een jongen. Mijn vader volgde tijdens de tweede wereldoorlog de opleiding aan de Kunstacademie in Rotterdam. Na de oorlog verhuisde hij naar Dordrecht. Vader Lou ontmoette mijn moeder Foto: Marleen Oud Ank in de winkel van haar

bleven. Dat zag mijn tante ook. Zij zei: ‘Industriële vormgeving lijkt me echt iets voor jou.’ De opleiding zelf vond ik erg leuk en heb daarbinnen mijn eigen weg gevonden. In die tijd kreeg je nog een ruime studiefinanciering en die heb ik dan ook volledig benut.

Ik heb in totaal 7,5 jaar gestudeerd.”

En jij Geerten?

“Ik wilde eigenlijk Chinees studeren, dat vond ik zo’n prachtige beeldtaal.

Ik schreef als kind mijn naam liefst in mooie krullende letters. Die studie is het toch niet geworden. Ik ben er op enig moment twee jaar tussenuit gegaan om voor mezelf dingen uit te zoeken. De creativiteit zat toch wel in Hoe kwam je tot de keus van grafisch me en dat leidde er uiteindelijk toe dat ontwerper? ik koos voor grafische vormgeving.”

Marleen: “Ik heb van kinds af aan iets gehad met tekenen, dat is altijd geLees verder op pag.2

ouders, de bekende kantoorboekhandel Stumpel in Dordrecht. De winkel was gevestigd in het pand op de hoek van het Steegoversloot en de Voorstraat (waar nu de Wereldwinkel is).

Lou kocht regelmatig schildersbenodigdheden bij die zaak, zo ontmoette hij haar. Later vertelde Ank met veel plezier dat zij voor hem gevallen was en dat zij Lou destijds had versierd (feministe avant la lettre!). Het was een fijn gezin, maar ik heb wel wat last gehad van de druk die er op mij, als kind, werd uitgeoefend om creatief te zijn. Als je niet creatief was, telde je niet mee.”

In deze krant:

Wat is het Nut? pag 3

Nieuwe Stadsdichter pag 4

Straatbeeld pag 5

Knutselpakketjes pag 6

Prins Clausbrug pag 7

Petit Grand Tour pag 8

Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk l Buurtwerk Dordrecht

Column Bloemen voor Dochters van Dordrecht Vervolg van pag 1

“Daarin kwam mijn liefde voor letters, typografie, literatuur en tekenen samen. Ik ben nu overigens meer vrije vormgever.“ Dochters van Dordrecht

Ds Paul Wansink, Grote Kerk

Bij een prijsvraag van het platform ‘Vrouwen Kunnen Alles’, werden vrouwelijke kunstenaars en vormgevers uitgenodigd om ‘een blijvend eerbetoon te ontwerpen voor de Dochters van Dordrecht’.

Kerk en stad in coronatijd

Hoe zijn jullie daarin verzeild geraakt?

Geerten: “Mijn moeder Ank Ten Bosch heeft veel gedaan voor en in Vrouwenhuis Brood & Rozen Elke zondagmorgen fiets ik rond Dordrecht (opgericht in1970). Zij kwart voor tien naar de Grote Kerk, staat op de lijst met Dochters van om daar in stilte een kerkdienst te Dordrecht: een extra prikkel voor gaan leiden. Aanwezig de koster, de mij om mee te doen, als postuum organist enkele kerkenraadsleden, eerbetoon aan haar. Omdat Mareen groepje zangers, maar verder leen en ik goed kunnen samenis die gigantische Grote Kerk leeg. werken, heb ik haar erbij gevraagd.

De dienst wordt uitgezonden via Dat ons idee is gekozen, was een youtube, maar daar merk ik op het onverwachte verrassing!” moment zelf natuurlijk niks van.

Het is een bizarre ervaring. Ik weet Beide kunstenaars vertellen: “De eerlijk gezegd nog niet zo goed hoe bedoeling van ons plan was - en ik het echt ervaar. Het is van week is - om iets levends te maken dat tot week zoeken. De komende tijd voor veel mensen toegankelijk is zal het wel iets versoepelen, maar en dat past bij deze tijd. Verbindinniet veel. Dominee in crisistijd, gen leggen, iets moois toevoegen wie had dat kunnen denken. dat tegelijk nuttig is en misschien een beetje bewustwording kweekt.

Ook elke zondagmorgen rond Hiermee wilden we de aandacht kwart voor tien staat er - netjes op vestigen op de bijzondere en unieke anderhalve meter van elkaar - een verhalen van de Dochters van Dorrij klanten te wachten voor Nobels drecht, ieder met haar eigen kleur brood. Het was de afgelopen tijd en verschijning. prachtig weer, dus de rij is vrolijk en zonnig, in schril contrast tot de oorzaak van die lange rij: de covid 19. Ik zwaai of knik vrolijk vanaf mijn fiets en zo zijn we verbonden in de stad: een dominee op weg naar zijn kerk, zijn stadsgenoten in afwachting van heerlijk vers brood.

Afgelopen zondagmorgen hoorde ik nog een vader vrolijk naar zijn dochtertje zeggen: ‘Kijk, daar gaat de dominee.’ Ik groette vrolijk terug.

Vervolg van pag 1

Net als de straat…

“Begin augustus zou voor het eerst sinds tien jaar het internationale street-art festival Meeting of Styles naar Nederland komen en onze stad aandoen. 1400 m2 beton in de Spoorzone zou door 60 Op de een of andere manier vind lokale, nationale en internaik het bemoedigend, die mensen tionale artiesten getransfortrouwhartig op anderhalve meter meerd worden tot een urban wachtend op een lekker, vers, amstreet-art-gallery. Wij planden, bachtelijk gebakken brood. Net alsof samen met nationale fondsen de crisis niet overal vat op heeft. en lokale partners, een randWat ik mooi zou vinden, als de programma vol toptalent en klanten die wachten voor de winkel, lokale urban-art-makers. In een blik op de kerk werpen, zelfs op drie dagen wilden we 7.500 de fietsende dominee, en dan ook mensen aantrekken met dit iets van bemoediging ervaren. De nieuwe festival, gericht op een jeugGrote Kerk staat er al eeuwen. Die dige cultuurminnende doelgroep. kerk heeft menige crisis overwonVisions of the Future zou het thenen: robuust, krachtig en stralend ma zijn, nu meer relevant dan ooit. in een prachtig licht. Wie weet dat Door corona geschrapt. Maar volde dominee en de stadsbewoners gend jaar gaan we het alsnog ordan hetzelfde ervaren: iets van het ganiseren.” grote geheim van dit leven. Dat het een geschenk is en dat geen Wat is het belangrijkste punt uit de coronavirus ons dat kan afnemen.

27 aanbevelingen?

“Duidelijkheid wie het beste een Leven we voorlopig voorzichtig, deel van het beleid kan uitvoeren. maar vol vertrouwen de toeDat geldt voor de volledige Culkomst tegemoet. De kerk en tuur en Evenementen agenda. Die het brood bemoedigen ons. ontbreekt in feite. Dordt Marke-

Meer geld Urban Arts

Minister van Cultuur, Ingrid van Engelshoven, wil in de cultuurplannen voor 2021-2024 meer geld voor Urban Arts, omdat het toegankelijk en divers is en moeilijk bereikbare doelgroepen kan laten participeren. ”Nieuwe kunstvormen moeten een kans krijgen in de voorhoede te komen.

Het gaat dan bijvoorbeeld om digitale cultuur, virtual reality-kunst, mode en Urban Arts,” zegt de minister.

2

Zo zijn we uitgekomen op het project: ‘Bloemen voor de Dochters van Dordrecht, de stad vol zaailingen.’

We hadden een beeld voor ogen van onze stad waar op verwaarloosde en braakliggende stukjes grond allerlei soorten bloemen zouden bloeien: papaver, akelei, korenbloem, komkommerkruid, vrouwenmantel, judaspenning, ga zo maar door.

Tijdens het kiezen van passende bloemen, vielen we van Geerten Ten Bosch (rechts) en Marleen Oud (links) op de zaaidag aan het werk in hun ‘PlukHof’ op de ene verbazing de begraafplaats.

Foto: Marleen Oud in de andere: wat een rijkdom ken. Daar is het nu nog wat vroeg aan symbolische betekenissen en Klaar, punt erachter, toch? medicinale krachten van bloemen! Geerten: “Ik dacht het niet: dit is pas voor omdat we pas kortgeleden alhet begin. Ons idee is dat alle bloe- les hebben ingezaaid en gepoot. O Het was een enorme klus om voor men die wij hebben gekoppeld aan ja, bij ieder zaaisel van de Dochters iedere Dochter van Dordrecht een de Dochters, Dordrecht blijvend van Dordrecht staat een plantenbij haar passende bloem te kiezen: kleur geven. Een wonder is dat we steker met de naam van de betref116 verschillende bloemen zijn het een flink stuk grond toebedeeld fende vrouw en de ter ere van haar geworden, echt te gek. Tijdens het hebben gekregen op begraafplaats gezaaide bloem. Het is trouwens festival in de Trinitatiskapel, heb- de Essenhof aan de Nassauweg om een prachtige omgeving en we ben we symbolische pluktuintjes het hele project te verwezenlijken.” hopen van harte dat er volgend jaar uitgedeeld: voor iedere Dochter een Marleen: ”We doen dit in samen- een zee aan kleurige bloemen staat keramische bloempot met een per- spraak met mensen van de Essen- waar iedereen blij van wordt.” soonlijk zakje bloemenzaad, een hof. Het zou mooi zijn als op den eerbetoon aan alle vrouwen op de duur ook buurtbewoners van de Laatste vraag: Mogen de bezoekers begraafplaats erbij worden betrok- van de begraafplaats in de toekomst lijst. Het was fantastisch.” de bloemetjes plukken om op het graf van een dierbare te leggen? voor straatcultuur en straat(urban) Geerten: “We noemen het PlukHof, festivals. Er moet een festivalplein dat zegt denk ik genoeg.” komen in Dordt. En laten we het nachtleven erkennen als enorme Meer weten over Geerten en Mareconomische en culturele sector en leen? Kijk op www.facebook,com/ het bevorderen in plaats van be- vrouwenpower. Een website vroumoeilijken.” wenpower is in de maak.

Hoe verder?

“Onze insteek is dat we hele toffe projecten willen neerzetten en het aanbod in de stad moderner en breder maken. We blijven in gesprek met politieke partijen. En we gaan toch samen met Stadsontwikkeling een Meeting of Styles Urban Arts festival houden. Vijf weekends in augustus en september met performances, spoken word, skatedansen, film, muziek.

Foto: Jole Kraaijo Via lifestream en RTV Dordt voor iedereen te volgen.”

Ton Delemarre ting lukt het klaarblijkelijk niet. Dat geldt ook voor het Loket voor de Beeldende Kunst en voor het EnerNieuw met oud giehuis, wat ook ruimtelijk op de schop moet. Het Dordrechts Mucombineren seum schiet tekort en het KunstIn Dordrecht steken we min-beleid is daar niet geschikt veel geld in het vieren van voor. De gemeente moet openstaan historische mijlpalen. Dordrecht claimt dat dit het voor nieuwe culturele initiatieven DNA van de stad is. Maar die er op ingericht zijn om de specidat de stad nog bestaat is fieke taken uit te voeren. ‘Oude niet ons DNA. Het is ons honden nieuwe trucjes aanleren’ is geen visie. In de oude cultuurnota verleden. Je hoeft een stad niet ‘toekomstproof’ te werd ambitieus gesproken over een maken, als je de toekomst Nieuwe Dordtse Cultuurorganisamààkt. Dordrecht moet nu tie als aanjager en verbinder. Helaas inzetten op het maken van is daar weinig van terechtgekomen, nieuw en hedendaags erfmaar daar is nog steeds grote begoed. Als we de komende hoefte aan. Een nieuwe samenwerjaren het nieuwe met het oude combineren dan king tussen alle cultuuraanbieders in de stad, zowel de traditionele staan we in 2033 sterk om culturele hoofdstad van partijen als jonge en kleine orgaNederland te worden. nisaties. Een ander belangrijk punt uit onze aanbevelingen: aandacht

Mary Ruisch

Colofon Redactieadres: Wijkcentrum Koloriet, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht Tel. 078 - 750 89 66 E-mail: r.besjes@kpnmail.nl Website: www.tienplus.net/poorter

Redactie:

Ria Besjes, Ton Delemarre, Kees Dijkman, Gerard Goudriaan, Heintje Groesbeek, Anne Nies Keur, Els Kobec, Jole Kraaijo, Mary Ruisch

Medewerkers: Lucy Wouters

Druk: Dordt Centraal

Kopij binnen: vóór 4 augustus Bezorging volgende nummers: 26 augustus 21 oktober (alleen digitaal) De Poorter niet in de bus.gekregen?

Haal de krant op bij een van de volgende adressen: Uitgeverij Tienplus: Jacob Ma­ risstraat 70, SPUI93: Spuiweg 93, Stadsbi­ bliotheek Dordrecht: Groenmarkt 153, Albert Heyn Supermarkt, Achterom.

Of stuur een mailtje naar het redactieadres:

r.besjes@kpnmail.nl Kijk ook op:

www.tienplus.net/poorter en

Volg ons op Facebook!

Wat is het Nut? En voluit... wat is de Maatschappij tot Nut van het algemeen, departement Dordrecht, beter bekend als het Nut? Twee Dordtse historici Guus de Raadtsheer en Kees Klok zijn samen een onderzoek begonnen naar deze instelling die al eeuwenlang bestaat in Nederland. Zij brengen één dag per week in het archief door en soms een halve dag in de Augustijnenhof. Mijn aandacht voor hun activiteiten wordt getrokken door het gegeven dat zij oud-collega’s zijn en beiden al jaren gepensioneerd. Wat bezielt deze heren vraag ik mij af en die vraag ga ik dan ook stellen, in het interview dat ik hen afneem, op gepaste afstand in verband met het coronavirus.

Waarom doen jullie dit, hier bestaat het Nut al sinds 1986 niet meer?

Guus en Kees kijken elkaar aan en Kees pakt de vraag op: “We wilden samen een historisch onderzoek doen en zochten naar een onderwerp.

Eerst dachten we aan de Dordtse patriotten, maar daar is al een werkgroep mee bezig en toen stuitten wij op een groot archief van departement Dordrecht van het Nut, een instelling die voortkomt uit de verlichtingsperi-

ode, het ‘opheffen’ van het volk.” Guus haakt hierop in: “We ontdekten dat er stukken zoals jaarverslagen en bestuursverslagen uit bepaalde perioden ontbraken. Van Diederik Geelhoed, hoofdonderwijzer van de departementsschool rond 1820 ontbreekt bijvoorbeeld de aanstelling. Dat zette ons aan het denken en we zijn naar een verklaring gaan zoeken.”

algemeen, eigenlijk?

“De Maatschappij werd gesticht door de doopsgezinde predikant Jan van Nieuwenhuizen in 1784 en de eerste bijeenkomst van departement Dordrecht was in de Sint-Jorisdoelen in 1790. Het doel was ‘nuttige kunsten en wetenschappen voort te planten, opvoeding en beschaving van den gemeenen burger, en in zonderheid de verbetering van de schoolen bevorderlijk te zijn voor inwoners van Dordrecht.’ En om terug te komen op Diederik Geelhoed, die was aangenomen op de departementschool, een modelschool, onder gunstige voorwaarden, maar de school ging achteruit, het schoolgeld was relatief hoog en leermethoden werden door andere scholen overgenomen. Geelhoed wilde het lesgeld uiteraard niet verlagen, want hij ontving hier een deel van. Uit bestuursverslagen blijkt dan ook, dat ze hem liever kwijt dan rijk waren.”

Dordtse historici Guus de Raadtsheer en Kees Klok zijn samen een onderzoek begonnen naar het Nut.

telijke zeden, het credo was: ‘Gedraag je fatsoenlijk’. De departementsschool die op de hoek van de Wijnstraat en de ‘s Heer Boeijenstraat stond, kende punten toe voor goed gedrag en was naar huidige begrippen een strafkamp. De school was echter in Wat is de Maatschappij tot nut van het die tijd vooruitstrevend en mild van beleid. In 1853 werd er een herhaling- en vervolgschool, zoiets als de 7e of 8e klas, opgericht, bestemd voor mensen die nog nooit naar school geWat was jullie onderzoeksvraag?

Het antwoord dat ik krijg is duidelijk weest waren. Waarschijnlijk vonden en onverdeeld: “Hoe succesvol was de lessen ‘s avonds plaats.” het departement Dordrecht in het bereiken van zijn doelstellingen en Speelden andere thema’s nog een rol? dan in het bijzonder wat het onder- Guus: “Hygiëne en spaarzaamheid wijs betreft.” waren ook belangrijk. Om de hygiëne te bevorderen werden er volksbadWat deed het departement dan voor huizen geopend, de eerste in Dorhet onderwijs? drecht was aan de Vest, later volgden Kees: “Er werden beurzen voor be- de badhuizen aan de Bankastraat en jaarden van 13-20 jaar (ja echt!) uit- Gouverneurstraat. Behalve volwasgegeven, hieraan werd een kwart van senen die vrijwillig gingen, werden het beschikbare geld uitgegeven, de ook de leerlingen van scholen, vooral rest ging naar de kinderen. Er diende de jongens, er zo’n twee keer per geleefd te worden volgens de chris- maand naar toe gestuurd, terwijl de

meisjes handwerkles kregen. Om de spaarzaamheid te bevorderen werd in 1818 de Nuts spaarbank op het Bagijnhof gevestigd.’

Als jullie het beeld compleet hebben, wat kunnen wij dan als eindproduct verwachten?

“Misschien schrijven we een groot artikel, of deelartikelen. Wellicht kan het ook in katernvorm verschijnen in de serie Verhalen van Dordrecht.”

Tot slot, hebben jullie al een conclusie uit het onderzoek getrokken?

“Het Nut ging aan het eigen succes ten onder, de maatschappij nam het over.

Wij ontdekten dat wanneer de doelstellingen bereikt waren en er sprake was van succes, werd de afstand tot het departement groter. Bijvoorbeeld uit de Dordtse huisvlijtschool in de Berckepoort, bekend van gefiguurzaagde producten als spaarpotten en kapstokjes, is naar alle waarschijnlijkheid de ambachtsschool ontstaan.”

Heintje Groesbeek

Liesbeth van der Giessen, wijkmanager:

“Wijk een fijnere plek voor iedereen…”

In Noordflank is vanaf 1 maart een nieuwe wijkmanager van start gegaan: Liesbeth van der Giessen-Maas. De wijk Noordflank vormt het noorden van de binnenstad en omvat de volgende buurten: Lijnbaangebied, Matenaarspadgebied, Bleijenhoek, Groenendijkgebied en tussenliggende straten. Heel verschillend dus, heel oude huizen, maar ook nieuwbouwwoningen.

Wat doet een wijkmanager van de gemeente daar nou eigenlijk?

Liesbeth: “Nou, door de corona was de start wel een extra uitdaging. Normaal zou je overal aanschuiven om met de mensen kennis te maken, nu moest dat vooral via telefoon, online vergaderen en social media. Waar het om gaat, is dat gemeente Dordrecht leefbaarheid, veiligheid en ontmoeting in de wijken belangrijk vindt. Ik kan daaraan bijdragen door mensen met elkaar in contact te brengen.

Door meer samenwerking kun je een betere, fijnere wijk maken met elkaar. Dat zijn mensen die in de wijk werken, zoals het sociaal wijkteam, buurtwerk, handhaving, woningbouw, jeugd en jongerenwerk en verschillende groepen actieve bewoners.

Ook voorzieningen die in de wijk een rol spelen, zoals de school, het Energiehuis, Kunstmin, wijkgebouw de Eendracht, Onze Buren. Door samen te werken aan een probleem kun je zoveel meer bereiken.”

Bijvoorbeeld op de Lange Wantijkade ondervinden de bewoners regelmatig overlast van jongeren. Groepjes die daar rondhangen in auto’s, herrie maken en rommel op straat achterlaten. De bewoners hebben daar last van en het geeft hen een onveilig gevoel. De bewoners ruimden het wel steeds op! Door samen te werken met politie, wijkagent en jongerenwerk hebben we daar al stappen in kunnen maken, maar we zijn er nog niet. Jongelui hebben wel ergens een plek voor zichzelf nodig, maar dat mag voor de omwonenden geen overlast opleveren. Als je een beetje rekening met elkaar houdt, kan de wijk een fijnere plek worden voor iedereen.”

Wijkmanager Liesbeth van der Giessen op het Houthavenplein om cantact te maken Hoe word je wijkmanager? Is daar een opleiding voor?

Liesbeth: “Nu is er wel een opleiding, geloof ik, maar die heb ik niet gevolgd.

Ik heb bij de gemeente Papendrecht gewerkt. Daar deed ik onder andere het beleid op jongerenwerk, de actieagenda armoede, vrijwilligersbeleid, jongerenoverlast, hangplekken en speelruimte. Het werk van een wijkmanager is heel breed, van stoeptegels tot zware problemen. Je moet het met elkaar oppakken. Kijken wat je samen kunt doen, zorgen dat dingen niet dubbel gebeuren, maar ook niet vergeten worden. Zo kun je elkaar versterken.”

met de bewoners. Links Ragna Bottse van MEE-Buurtwerk.

iets aan kan doen, doe ik dat ook, ik wil graag dat bewoners resultaat zien.

Natuurlijk kun je niet alles oplossen, maar met meer samenwerken kun je het klimaat in de wijk al veel verbeteren. Voor de korte termijn wil ik graag bereiken dat de mensen weten dat ik er ben en dat ze altijd bij me aan kunnen kloppen. Ik hoop via de wijkkrant meer bekendheid te krijgen.”

Foto: Jole Kraaijo

is nog hetzelfde. Elke woensdag ben ik te vinden in wijkgebouw de Eendracht. Daar probeer ik met mensen in contact te komen. Dat wijkgebouw zou de huiskamer van de wijk kunnen worden. Er komen daar al wat groepen, dat zou nog uitgebreid kunnen worden. En instanties kunnen er spreekuur houden.”

Ria Besjes

Meer info: Liesbeth van der Giessen Wijkgebouw De Eendracht Noordendijk 89 (onderaan de dijk) elke woensdag van 10.00-16.00 uur tel. 06 - 4053 5462 mail ea.van.der.giessen-maas@ dordrecht.nl

Stadsklooster van Kerk In de Stad In coronatijd moeten we voorzichtig zijn. Elkaar beschermen tegen virale indringers. De overheid heeft verstandige maatregelen genomen om dat te realiseren.

En toch... het is wel jammer dat de kerken gesloten zijn: om even de rust op te zoeken, te denken en te Wat vind je van de stad?

Liesbeth: “Ik vind het heel fijn om bidden, te luisteren naar de stilte, in Dordrecht te werken, ik ben hier een kaarsje te branden. geboren, in de Steltenstraat, die nu niet meer bestaat. Het was een smal Daarvoor is het Stadsklooster van zijstraatje van de Singel, vlak ach- Kerk In de Stad iedere dag van 10.00-14.00 uur open: ter de Noordendijk. Ik ging met Trinitatiskapel, Vriesestraat 20 Wat wil je bereiken?

Liesbeth: “Ik haal energie uit de ver- vriendjes altijd van de dijk afglijden! Houd u alstublieft aan de regels: 1,5 m afstand is de belangrijkste.

Welke problemen kom je dan tegen?

Liesbeth: “Dat kan zijn op het ge- beteringen die ik zie, dat mensen Ja, in die zin voelt het als thuiskomen. bied van veiligheid of leefbaarheid. zeggen prettiger te wonen. Als ik er Er is wel veel veranderd, maar veel U bent welkom in de kerk, Stuurgroep Kerk In de Stad

3

Juno Rissema, de nieuwe stadsdichter Een deskundige jury koos Juno uit 30 kandidaten. “Juno is een creatieve man: zijn gedichten, in combinatie met muziek en beeld zijn vernieuwend. Hij weet de Dordtenaren te verrassen, te prikkelen en een jongere doelgroep te bereiken,” aldus de jury.

In de Poorter werd eerder vurig gepleit voor herstel van de stadsdichter.

Nu een interview met de nieuwe ster.

Je was kapper in de gevangenis, ben je dat nog ?

“Ja, dat ben ik nog steeds, 2,5 dag per week. Het vak heb ik van mijn vader overgenomen. Het geeft je de ruimte om de geest te laten dwalen, juist omdat je de handelingen op de automatische piloot kunt verrichten.

En gedetineerden zijn vaak boeiende gesprekspartners.”

Je was nachtburgemeester, wat hield dat in?

“Het idee van een nachtburgemeester kwam uit Rotterdam overwaaien.

Het werd door het fameuze Magazine Gett ingevoerd. Het is geen officiële functie, maar moet het hebben van draagkracht in de samenleving.

Ik fungeer als schakel tussen initiatieven in de stad en officiële instanties. Ik ken alle horecabazen van Dordrecht en leg de verbanden, vooral met jongeren. En ik blijf zolang als er draagvlak is. Ik wil me inzetten voor een Nachtraad. Jonge mensen die het nachtleven gaan stimuleren. Daar is behoefte aan. Ik wil de Nacht van het Monument terug.”

Waar komt jouw dichterschap vandaan? En waar gaat het naar toe?

“Ik kom niet uit een artistieke familie, maar mijn vader schreef ook gedichten en gaf me ook bijvoorbeeld T.S. Eliot te lezen. Ik maak gedichten om iets van mij af te schrijven. Het gevoel een knoop uit elkaar te halen. Ik houd het meestal kort, misschien omdat ik dyslectisch ben, maar ik ben geen rapper. Waar het naar toe gaat zien we wel. Ik ben bezig met een tweede bundel, na het Zwarte Schaap nu de Nachtnarcis. Dat wordt uitgegeven bij Studio Ontrack van Immanuel Spoor. Het stadsdichterschap is voor twee jaar, hoe we dat invullen is nog niet duidelijk, ik zou graag met scho-

onderwerp moet schrijven, hoe red je je daaruit?

“Vreemd genoeg is er eigenlijk geen saai onderwerp. Zodra je je ergens in gaat verdiepen, valt er veel te ontdekken, in welk item dan ook. Ik schrijf geen klassieke gedichten, ik maak wel haiku’s. Alle regels waar je bijvoorbeeld bij een sonnet aan moet voldoen maken het mij te lastig.”

len aan de gang gaan. Gek genoeg heb ik nog geen opdracht gekregen als stadsdichter. Ik had gedacht bij 75 jaar bevrijding. Maar ik weet ook niet wie die opdrachten gaat geven.

Op 1 juni de eerste terrasdag, dat is een mooie aanleiding.

Ik had voor de coronatijd wel een mooie spreuk bedacht: ‘Als woorden niet genoeg zijn, kun je beter de stilte laten spreken’.

En: ‘Ik heb altijd al een gedicht willen hebben op een muur in de stad.’ De eerste plannen daarvoor zijn al in de maak.

Ook na die twee jaar, ik wil er serieus mee bezig blijven.

Het helpt mij dingen helder te krijgen. En ik wil ook korte verhalen gaan schrijven.”

Je naam komt voor in het statement van de Spoorzonegroep, de vertegenwoordigers van de urban culture. Ben je er sterk bij betrokken?

“Ik heb contacten met mensen van die groep en ze ook een beetje op weg geholpen, vooral over het nachtleven in Dordt.

Bestaat dat? Ja, het is een heel armetierig kasplantje, maar er Helpen geestverruimende midJuno Rissema is een creatieve man: zijn gedichten zijn valt veel aan te doen. Ik ben delen bij het dichten? geen muzikant, ik ben wel deel “Op zich niet, het is wel be- vernieuwend, hij weet de Dordtenaren te verrassen. langrijk je geest te verruimen, Foto: Jole Kraaijo van onze band ‘Het Gezelschap’ en treed op met mijn gedichten. maar op verschillende manieren. Het gaat om innerlijke ervaring. tuur gericht. Mijn favoriete dichters We hebben een DJ en twee rappers.

Drugs kunnen die ervaringen niet zijn Edgar Allan Poe, John Wilmot, Corona remt ons wel. We zouden on vervangen. Wie de hele dag zit te Earl of Rochester, Eliot noemden tour gaan met ‘De Toer’ en we hadblowen, is als iemand die op een trein we al, Allen Ginsberg, Pete Doherty. den net een CD uitgebracht getiteld: wacht die hij elke keer mist. Heming- In Nederland Jules Deelder, ik ga de ‘De Plaat’. We houden het graag recht way zei: ‘write drunk, edit sober’. Ik Nederlandse poëzie nog ontdekken.” voor de raap. Maar ik benut de vrijkomende tijd voor mijn appelciderheb een tijd in de VS geleefd en ben dus meer op de Angelsaksische cul- Stel dat je als stadsdichter over een saai brouwerij.”

Speelman in hart en nieren Het zonlicht strooit lichte plekken over de hof. De eeuwenoude plataan in het midden houdt het meeste tegen, maar toch is het hier mooi licht. En aards-rustig. Ik zie hem meteen al zitten, de man met de uitstraling van een middeleeuwse troubadour, zijn gitaar naast zich.

Gerard Laurens woont aan de Arend Maartenshof, een oase van rust...

We drinken thee op het gras en hij vertelt dat hij een lot uit de loterij heeft getroffen. Gerard Laurens woont aan de Arend Maartenshof, een oase van rust in onze roezige binnenstad. Hier schrijft hij sinds zes jaar zijn liedjes en gedichten en tokkelt ze op zijn gitaar.

Eigenlijk is hij een Rotterdammer, en hoewel daar misschien zijn hart nog ligt, zou hij er niet meer willen wonen. “Weet je, Rotterdam is als New York, een razende stad, zo druk, zo snel. En dan is Dordrecht als Parijs: hier gaat alles wat trager, hier is schoonheid en romantiek. De straatjes, het water, de mooie parken, waar mensen op kleedjes zitten. Dordrecht is een echte provinciestad, veel mensen kennen elkaar.”

Poppenkast

Laurens begon zijn loopbaan in de grafische wereld, maar was altijd al een podiumdier. “Als kind vond ik alles wat met theater te maken

4

had prachtig. Toen ik zes was, speelde ik poppenkast voor de kinderen van de straat.” In 1991 won hij de derde prijs op het Camerettenfestival. Hij ging optreden voor kinderen en volwassenen (helemaal niet zo’’n groot verschil eigenlijk...). met liedjes en daartussen verhaaltjes. Met zijn bedrijf ‘Voet op de Maan’ en later met ‘Hoppa HoppaTralala’. Maar in de crisisjaren werd de spoeling erg dun, nu werkt hij alleen nog als vrijwilliger. Hij treedt op bij DOOR, of in de bibliotheek.

In Dordrecht mag je helaas niet zomaar ergens optreden. Wat is nou leuker dan mensen blij maken?

Mensen die in de rij staan voor een winkel of parkeergarage of op de markt. Daarvoor moet je dan eerst een vergunning aanvragen. Ja - Dordrecht is prachtig, maar niet perfect.

Wat Laurens zeer mist is een goede UIT-agenda. Er gebeurt zoveel in

deze stad! Veel podia, veel exposities, maar waar kun je dat eigenlijk vinden? En een droom van hem: “Een herberg (ja, een plek met geschiedenis!) voor de kunsten, een restaurant waar voortdurend tegelijkertijd theater is, waar mensen elkaar vinden!”

kan je niet vroeg genoeg beginnen.”

Tot slot een gedicht van zijn hand:

Mijn plataan Er valt een blad uit mijn Plataan.

Mijn oude boom verliest een traan.

Zijn takken staan hoog.

Taalontwikkeling Zijn wortels staan droog.

Laurens is ook voorlezer voor jonge Ik hoop maar dat tie blijf staan. kinderen in de bibliotheek. Hij vindt het werken voor kinderen belangrijk Arend Maarten, de stichter van deze en leuk om te doen. “Destijds heette hof kan tevreden zijn. Hij richtte de mijn eerste programma voor basis- hof in met moestuintjes zodat de scholen ‘Help er komen letters uit bewoners zich met de oogst konden m’n pen’. Het ging over creatief zijn voeden. De grote plataan vervult met taal. Ik ben dyslectisch, maar voor Gerard Laurens, vier eeuwen heb daardoor juist mijn creativiteit later, dezelfde functie: hij inspireert ontwikkeld. Het is machtig de voor- hem. leesheld te zijn van twee- tot vierjarigen. Met de ontwikkeling van taal Annenies Keur

Was getekend...

Ton Delemarre

BIBO ERGO SUM mijn naam is Juno ik ben klein en arrogant en bevalt deze wereld me niet dan zet ik haar naar mijn hand ik houd van drank, muziek verpackte dingen in het leven ik kom het niet bij je halen jij gaat het aan me geven doet me nou geloven je gaat me echt niet mogen als ik klaar ben gun je me geen licht meer in de ogen als blikken konden doden stierf ik honderd keer dus ik kijk je maar niet aan want oh, daar gaan we weer Juno Rissema

Illustratie Lucy Wouters

Dordrecht heeft een nieuwe stadsdichter. Na Jan Eijkelboom (2002-2008) en Marieke van Leeuwen (2009-2014) ontstond het eerste stadsdichterloze tijdperk, maar na een motie van GroenLinks besloot de gemeenteraad in 2019 tot herstel van het ambt. De dichter ontvangt 5000 per jaar, de stadskunstenaar (Erik Sep) krijgt het dubbele.

Straatbeeld in coronatijden:

Alleen Samen...

Foto’s: Kees Dijkman

Ik zie de mensen met het mooie weer de straat op gaan. Straten en pleinen bieden bewoners van de Binnenstad volop ruimte om van de buitenlucht te genieten en te spelen. Maar wat doen ze en houden ze wel afstand? Dat regelen de mensen zelf en onderling in goede harmonie!

Oh, Poorters kijk, ze krijgen de ruimte...

In de straat klinkt eindelijk weer muziek van het draaiorgel, dat zijn aangewezen route zoekt.

Mensen zijn net zo blij en uitgelaten als de koeien die in het voorjaar, na een lange winter in de stal weer de wei in mogen.

Alleen samen! Mensen genieten van de ontmoeting. Oud en jong zien elkaar weer.

De terrassen zijn nu weer open. Hier en daar is best nog een plekje vrij. Daarvoor moet je je dan wel eerst netjes melden bij de terraswacht.

Maar denk eraan: er gelden nog steeds regels en voorwaarden: Maak eerst een afspraak, en houdt afstand bij het ontmoeten!

Ben je het spoor bijster en wil je dan nog niet? Dan volgt een even ludieke rode kaart. Gelukkig hebben wij hier geen adembenemende US Police Force.

Volg de aangewezen routes! Wil je de kortste route, of ben je even in gedachten? Dan word je daar op ludieke wijze aan herinnerd door de routeplanner op de Markt.

De meeste mensen vinden in de nieuwe ruimte, binnen de lijntjes, voldoende ruimte op straten en pleinen om samen te genieten. Soms moet ik aan het einde van de lijn even stilstaan en slikken. Dat neem ik geduldig op de koop toe. Dan lukt alles! Zelfs demonstreren tegen onrecht kan op 1,5 meter. Dus Poorters houd vol. Doe je het niet voor jezelf? Doe het dan voor anderen.

Kees Dijkman

Het toverspiegeltje

Tekst en illustratie Els Kobec

Een sprookje uit Turkije Eens, in een tijd toen er nog geen tijd was, leefde er in het Grote Bos een arme houthakker met de naam Ochran. Hij was in dienst van de Pasjah en moest iedere dag drie bomen voor hem kappen. Hij was wel tevreden met zijn bestaan, maar op zekere dag kreeg hij een grote behoefte om de wijde wereld in te trekken. Hij pakte zijn bijl en wat brood voor onderweg en ging op weg.

Hij was nog niet ver gekomen toen hij zag hoe een mooie vogel vastgeklemd zat tussen de takken van een dikke boom. “Help me, help me!” piepte de vogel benauwd, “Maak me los alsjeblieft!” Ochran had medelijden met hem en hakte met zijn bijl zoveel takken af tot de vogel bevrijd was.

“Je hebt mijn leven gered en verdient een goede beloning!” zei de vogel dankbaar en haalde vanonder zijn vleugel een mooi spiegeltje tevoorschijn, “dit is een heel bijzonder spiegeltje: als je er in kijkt, zal alles gebeuren wat je wenst. Maar let

op: je mag er maar met één oog in kijken! Kijk je er met beide ogen in, dan neemt de kwade stormwind je mee en vertrek je voor altijd!”

Ochran wilde het meteen wel proberen: hij deed één oog dicht en keek in de spiegel. Tot zijn schrik klonk er een enorme knal en stond er een geweldige reus voor hem. “Vertel mij uw wensen, sultan: uw wensen zullen gebeuren!” zei de reus. “Nou, een lekker maaltje zou me wel smaken,” zei Ochran, die intussen grote trek gekregen had.

Hij had het nog niet gezegd of er stond een rijk gedekte tafel voor hem, volgeladen met de lekkerste dingen. Hij liet het zich goed smaken. Daarna keek hij weer met één oog in de spiegel en weer verscheen met een harde knal de reus die om zijn wensen vroeg. “Een lekker bed om in te slapen vannacht!” wenste Ochran. En daar stond een bed al klaar met de zachtste haar toe. In de ochtend keek hij weer met één oog in de spiegel lakens en kussens. en zei tegen de reus: “Breng mij Hij droomde die nacht dat hij naar het paleis van de sultan, ik bij de dochter van de sultan wil met zijn dochter trouwen!” was, het mooiste meisje van het “Uw wens zal gebeuren,” zei de land en hij wilde dolgraag naar reus en voordat Ochran het

Sieglien en Marina van de kinderclub:

de mooiste meubels en kleden.

Maar hij werd ook bang dat het spiegeltje misschien kon worden gestolen en zei tegen zijn vrouw: “Zonder die spiegel zullen we niets meer kunnen wensen. Bewaar onze schat daarom onder je hoofdkussen, daar is hij veilig.” En zo gebeurde het.

wist, zat hij al in het paleis naast de mooie prinses. Zij was heel lief en blij en wilde graag met hem trouwen. Het huwelijk werd dan ook spoedig gesloten.

Ochran wenste voor hen beiden toen een prachtig paleis met

Knutselpakketjes voor alle kinderen In ikv-school De Wereldwijzer aan de Doelstraat is het een gezellige boel. De tafels staan in een kring - wel op afstand! - en de knutselspullen staan klaar. De kinderen spelen vanwege het mooie weer nog even buiten.

Sieglien Venloo en Marina Flier van de kinderclub in het Minipraathuis zijn blij dat ze hier hun knutselmiddag kunnen houden.

In de kleine ruimte van het praathuisje is dat nu in de coronatijd niet te doen, je kunt er Zomers uitstapje van de kinderclub in betere tijden... onmogelijk afstand houden. ketjes rondgebracht. Daar zat doen voor de kinderen die thuis Waren jullie al die tijd gesloten? dan een opdracht in om iets te zaten zonder hun vriendjes.

Sieglien: “We zijn begin mei maken. Als ze ermee klaar wa- Toen kwam ik op het idee van weer gestart, toen de school ren moesten ze een foto naar die pakketjes.” open ging, konden we hier ge- ons sturen, of op facebook Sieglien: “Het kwam eigenlijk lukkig terecht. Het is een heel zetten. Zo konden we zien wat door de Paasbrunch die niet fijne ruimte, en de kinderen ze gemaakt hadden. Anders door kon gaan, dat vonden we kunnen lekker buiten spelen op wordt het wel erg vrijblijvend!” zo jammer. Daarom hadden we het schoolplein.” geld over en daarvan hebben Marina: “Maar voor die tijd Hoe kwamen jullie op dat origi- we spullen aangeschaft voor de knutselpakketjes.” hebben we elke week bij alle nele idee? kinderen thuis knutselpak- Marina: “We wilden toch iets Marina: “Was nog een heel

6

Maar de kamenierster van de sultane was heel jaloers en wilde ook graag krijgen wat ze wilde. Toen de sultane even naar buiten was, haalde ze stiekem het spiegeltje tevoorschijn en keek er in. Ze wenste daarbij dat ze een mooie en rijke prinses was. Wat ze niet wist, was dat je maar met één oog moest kijken! Meteen stak er een woedende stormwind op die haar hoog de lucht in slingerde en daarna werd ze door niemand meer gezien. Ochran dacht bij zichzelf: “Wat ben ik blij dat ik goed geluisterd heb naar die vogel. Je moet altijd luisteren naar een goede raad!”

Het spiegeltje vervulde verder al hun wensen en hij en zijn sultane leefden nog lang en gelukkig in voorspoed en geluk.

Marina: “Jazeker, we proberen een uitstapje te regelen naar de dierentuin, die is ook weer open.” Sieglien: “Als er genoeg bonnen gespaard zijn, anders wordt het te duur. En natuurlijk gaan we weer spelen in de speeltuin, dat is al een traditie.”

karwei hoor, elk kind moet een schaar hebben en lijm, enzovoort. Maar het rondbrengen was leuk, zo konden we de kinderen ook even zien. En wisten we of het goed met ze ging.”

Data: Worden nog bekendgemaakt.

Hebben jullie nog plannen voor Kijk op posters bij het Minide zomervakantie? praathuis of op facebook.

Vakantiebijbelweek bij het Hof In de eerste week van de zomervakantie wordt er in de Augustijnenkerk bij het Hof een vakantiebijbelweek georganiseerd. Op 21, 22 en 23 juli staan de deuren van 11.00-13.00 uur open voor alle kinderen.

We bieden een gevarieerd programma aan, met lunch. Het thema van de vakantiebijbelweek is: ‘God is altijd dichtbij.’

Een thema dat aansluit bij de tijd waar we in leven: de coronacrisis. Het programma draait met aanpassingen helemaal volgens de RIVM regels. We hopen veel kinderen te begroeten. Je bent welkom!

Rina Molenaar

Meer info: mail: rina1973.rm@gmail.com

Prins Clausbrug komt op stoom Eindelijk komt de oplevering van de Prins Clausbrug in zicht. Via deze brug over het Wantij kunnen voetgangers en fietsers zich rechtstreeks verplaatsen van het Noorderhoofd naar de Stadswerven.

Bewoners van deze nieuwe stadswijk en eigenlijk heel Dordrecht, die er al jaren naar uitkijken, kunnen eind zomer 2021 (de laatste voorspelling van de gemeente) er gebruik van gaan maken. Voor de brug zijn nu twee werkzaamheden gestart. In mei is aan de kant van de Stadswerven begonnen met heiwerkzaamheden aan de pijlers van de brug. Tegelijk wordt op het Noorderhoofd gewerkt aan het bruggenhoofd.

En als tweede wordt op werven in Middelburg en Vlissingen gewerkt aan de staaldelen van de brug. Het transport hiervan naar Dordrecht zal volgens de aannemer naar verwachting in het eerste kwartaal van 2021 plaatsvinden. De Poorter zal voor u het bouwproces volgen.

Gerard Goudriaan

Foto Kees Dijkman

Rabarbercake ‘In de hooimaand moet gebraden wat in september moet geladen’, zegt een oude spreuk, die vast uit veel ervaring is voortgekomen. Voor een overvloedige oogst is dus een hete julimaand nodig, wat met ons veranderend klimaat waarschijnlijk wel zal lukken. Maar we hebben niet alleen warmte nodig, maar ook de nodige nattigheid.

Na de zeer warme en vooral droge zomer van vorig jaar, hebben we nu alweer met een flinke droogte te maken. Na een paar fikse regenbuien lijkt de natuur wel weer op te veren, maar met onze polderklei stuit je al snel op een kurkdroge onderlaag, als keramiek. Maar we blijven volharden als waterdragers om de jonge aanplant te verzorgen. Het is hard werken, maar fijn om zonder mondkapjes in de buitenlucht te zijn. Ook als tuiniers houden we, met gepaste afstand, die achterbakse onverlaat van een corona in de gaten. Om de zinnen te verzetten, gaan we maar eens een lekkere rabarbercake bakken, want het is nu Foto: Kees Dijkman echt rabarbertijd.

Heiwerkzaamheden aan de pijlers van de brug aan de kant van de Stadswerven.

Repair Café Centrum staat op straat!

Kort geleden werden we opgeschrikt door een bericht van het Spectrum: wijkcentrum StaPal, waar wij altijd ons Repair Café hielden is gesloten. Eerst voor de corona, maar nu is besloten dat het centrum ook in september niet meer open gaat, vanwege te hoge kosten. Repair Café Centrum is dus dakloos!

Vanwege de 1,5 meter afstand hadden we al nagedacht over een openluchtcafé op het Otto Dickeplein.

Nu hebben we - noodgedwongen - bij StaPal op de stoep gestaan: letterlijk op straat!

Op zaterdag 20 juni konden de mensen hun te repareren spullen bij ons brengen. Als ze niet ter plekke gerepareerd konden worden namen de vrijwilligers de spullen mee naar huis en hebben ze daar zo mogelijk - gerepareerd.

Een week later, op 27 juni kunnen de spullen dan weer bij ons worden opgehaald, ook bij StaPal voor de deur. Zo krijgen onze klanten toch

Koken uit de tuin

De vrijwilligers van het Repair Café allemaal op straat...

Calimero De afgelopen tijd leven we in een vreemde bubbel. Een ‘nieuw normale wereld’, waar allerlei gevaren op ons loeren, van ziekte, eenzaamheid en financiële malaise. Gelukkig brengt ook zo’n rare tijd (de filosoof Cruijff zei het al) nieuwe voordelen. Er verschijnen knuffels en hartjes voor de ramen, mensen helpen elkaar een extra handje en door allerlei initiatieven worden mensen - op verplichte 1,5 meter afstand - toch dichter bij elkaar gebracht. Zangers, dansers en musea komen, om niet, online je huiskamer binnen. Stamgasten van café’s drinken hun versnapering online om de kroeg te blijven ondersteunen en ga zo maar door. Hartverwarmend allemaal.

Foto: Leo Jabaaij Maar daar is natuurlijk niet ie-

“Hopelijk vinden we gauw een andere ruimte waarin we het Repair Café weer iedere maand kunnen houden. We zijn druk op zoek in de binnenstad. Er zijn verscheidene opties, we kunnen bij DOOR terecht, aan de Spuiboulevard. Dat is mooi in het centrum, maar DOOR heeft die plek ook maar tijdelijk.

Verder is er de Eendracht aan de Noordendijk, dat gebouw is heel geschikt, maar misschien wat moeilijk te vinden voor onze klanten.”

dereen zich van bewust. Sommige instanties kunnen niet mee in de stroom van licht en weldaad, zij gaan gewoon op de oude spijkerharde weg verder. Of juist niet verder in dit geval. Ontmoetingscentrum Sta-Pal, een kloppend hart voor de bewoners rond het Otto Dickeplein, moest sluiten vanwege de voorschriften van social distancing en... tot ieders verbijstering blíjft het nu dicht. Niet omdat de RIVM dat voorschrijft, maar om een paar loze penningen. De subsidie, waarvan de huur en 4-urige (!) werkweek van de medewerker werden betaald is stopgezet en hoe de met hart en ziel werkende vrijwilligers ook kermen om dit onrecht, er is geen kans op een heroverweging. Wie hiervan de dupe zijn? Ouderen... Jazeker, de groep die dezer dagen toch al het hardst getroffen wordt.

Gelukkig is er nog even tijd, het is nu zomerstop. In juli en augustus ligt het Repair Café Centrum altijd stil. De periode tot de derde zaterdag in september kunnen we gebruiken om een andere ruimte te De Grachtwacht met de Echte Dordtenaren is klaar. Geplaatst op een van de zoeken. We laten nog wel van ons achtergevels aan de Voorstraathaven. Heel goed te zien vanaf het water in de Voor- horen!

Wie dit heldenfeit hebben gepleegd?

Grote jongens hoor: Spectrum, Trivire en de Gemeente Dordrecht die de subsidiekraan dichtdraaide. Vorig jaar al. En ze hebben vergaderd en vergaderd, maar de conclusie bleef onwrikbaar: Calimero Moet Weg.

de mogelijkheid om hun kapotte wat later te horen. We kregen wel spulletjes te laten herstellen. de gelegenheid om onze spullen: materiaal en gereedschap weg te Lucy de Waard: “Achteraf gezien halen. Dat moest wel snel geregeld waren we wel netjes ingelicht, maar worden, voor half mei. We hebben de e-mail van het Spectrum was toen meteen wat vrijwilligers van bij ons niet aangekomen. Op de het Repair Café opgetrommeld. landelijke website stond niet ons En de spullen hebben we bij vergoede mailadres. Nu kregen we het schillende mensen in de berging gestouwd.”

Nieuw: De Grachtwacht

straathaven uiteraard, maar ook vanaf de Lombardbrug bij het Stadhuis

Bill Hermsen

Ria Besjes

Annenies Keur

Nodig:

2 à 3 stengels rabarber 200 gr roomboter op kamertemperatuur 200 gr witte basterdsuiker 1 zakje vanillesuiker 4 eieren op kamertemperatuur 200 gr bloem 20 gr custardpoeder citroenrasp van 1 (gewassen) citroen Verwarm de oven voor op 160 graden. Vet een bakblik van ongeveer 25 x 25 cm goed in. Spoel de rabarber af en snijd in stukjes van ongeveer 2 cm. Roer het custardpoeder door de rabarber.

Meng de zachte boter, basterdsuiker, vanillesuiker en citroenrasp door elkaar. In plaats van citroenrasp is ook lemoncurd te gebruiken (ongeveer 2 volle theelepels). Voeg dan één voor één de eieren toe, steeds per ei even roeren, dan alles luchtig opkloppen.

Meng de bloem met het bakpoeder en zeef dit boven het botermengsel. Mix alles tot een glad beslag.

Giet het beslag in de bakvorm en verdeel hierover de stukjes rabarber.

Druk ze een beetje in het beslag. Doe het bakblik in de oven en bak de cake in zo’n 30 minuten gaar.

Even testen: komt een satéprikker er schoon uit dan is de cake gaar. Laat in de oven nog even afkoelen. Na ongeveer 10 minuten kun je hem storten en op een rooster verder laten afkoelen. Een lekkere hap bij de koffie of de thee: genieten maar!

Maartje Schaffels

7

FILIPPINE

Dankgebed Ik beklim dagelijks meermaals de trap naar de eerste etage Klem mij met kracht vast aan de geel geverfde houten leuning Ik denk dankbaar aan de schilder die dat heerlijke geel opbracht Het komt bij mij aan als een dagelijkse heugenis En aan de timmerman die met veel geduld en precisie die slanke gebogen lijn langs de wand aanbracht

Weizigt weer open

Omschrijving:

Maar ook aan de boom denk ik die een gestrekte arm afstond met nerven en al nooit komen bladeren meer aan de boom nooit noten of ander vruchten Hij gaf zich volledig over Misschien vermoedde hij wel dat door zijn toedoen hij mij dagelijks behoedt voor de val En vermoedde hij mijn dagelijks dankgebed al Ton Delemarre

Petit Grand Tour

1. pijnlijk gevolg, 2. verslag, 3. vettige damp, 4. eetgelegenheid, 5. voordeel, 6. bezit, 7. drukte, 8. gigant, 9. zoogdier, 10. hefboom, 11. klein vaartuig, 12. vader of moeder, 13. gevuld.

Na drie maanden zonder bezoekers, is Duurzaamheidscentrum Weizigt Vul de woorden in volgens de omschrijving. Gelijke nummers zijn gelijke weer open. Voorlopig alleen op cursus door kunsthistorica drs Annenies Keur letters. Breng de gevraagde letters over naar de oplossingsbalk. Bij juiste werkdagen, en er worden maar 30 invulling leest u hier de naam van een straat in het centrum van Dordrecht. bezoekers tegelijk toegelaten. Maar Heerlijk is het reiPuzzel mee en maak kans op een VVV-cadeaukaart van 10 euro! Stuur uw dit mag de pret niet drukken, u bent zen, verzuchtten we oplossing vóór 18 augustus naar: De Poorter, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK zeker van harte welkom! de afgelopen jaren.

Dordrecht. Of mail uw oplossing onder vermelding van naam en adres naar: We maakten een r.besjes@kpnmail.nl. De oplossing van het kruiswoordraadsel uit krant 2 was: Elke werkdag van 10.00-16.00 uur Grand Tour door is Weizigt open. De Stadsboerderij, Kerksteiger, met als winnaar: M. Garama. Gefeliciteerd!

Europa; een Grand het Aquarama en de Klimaatkas, de Tour du Monde Knuffelweide en het Knaagdierenover de aardbol. Nu hok. Het Informatiepunt blijft dicht rest ons de blik naar en het dierenvoeren wordt zonder binnen. Hier op Over heel de wereld vind er openluchtschaken plaats, op duizenden publiek gedaan. Omdat er dan al snel het Laagland waar plaatsen in de wereld. Voor Dordrecht is schaken zeker niet nieuw. Wel het teveel mensen op dezelfde plek zijn. het licht zo mooi is schaken in de open lucht. Twee jaar geleden kreeg een groepje schakers van als nergens elders, de gemeente de beschikking over een groot schaakspel. In de wintermaan- Volg de pijl waar eeuwenlang den werd het spel opgesteld in de stadsbibliotheek, gastvrij ontvangen door Over het terrein geldt eenrichonze schilders - wier tingsverkeer, duidelijk aangegeven de medewerkers. namen tot ver buidoor gele pijlen. Bij de ingang wordt ten de misschien Na wat probeersels bleek het Arij Schefferplein op zaterdagmiddag het meest duidelijk aangegeven of je naar binbenauwde grenzen succesvol voor spontane schakers, maar ook voor de toeschouwers. Alleen nen mag of dat je even moet wachten. van dit kikkerland het leggen en opruimen van de schaakmat ging ons (mannen van 60-82 jaar geroemd werden oud) steeds meer tegenstaan. Wij besloten aan de gemeente te vragen om Meer weten? zich in vervoering een vaste betegelde schaakplaats aan te leggen. Samen met de enthousiaste www.weizigt.nl of op facebook lieten brengen. gebiedsbeheerder centrum trokken Op reis... met een we eropuit om een geschikte plaats te beetje geluk keer je terug als een ander mens. Zo was het voor Grand-touristen in de achttiende vinden in het centrum. eeuw. Reizend langs oorden waar ‘grote kunst’ werd gemaakt, verruimde hun En: het werd de Waag. In april is de blik. In die traditie ligt de kiem van de kunstgeschiedenis, de diepgravende schaakplaats aangelegd. Op zaterdag interesse voor alles wat mensen gemaakt hebben uit honger naar betekenis.

13 juni was de officiële opening door Piet Sleeking. Hij speelde de eerste In deze cursus gaan we - in gedachten - op reis in eigen land terwijl de tijd partij tegen Tobias (12 jaar oud), onze verstrijkt. We vertrekken bij de zeebodem, diep in de oertijd, zoeken het trouwste bezoeker van het openhogerop op veengronden, zien steden verrijzen en kooplieden zich losmaken luchtschaak. De Waag schaakplaats uit de grijze massa. Kunstenaars komen tot bloei, verlaten hun nederige status is door ons de ‘Peter van de Laars van ambachtsman en begeven zich stilaan naar de periferie van de samenleschaakplaats’ genoemd. Het was weer ving. Vele Jannen komen voorbij: Maelwael, Van Scorel, Vermeer, Mankes en een mooi schaakfeestje, net als in de Schoonhoven bijvoorbeeld. Maar ook een Peter Paul en een Vincent. En zelfs voorgaande jaren op het Arij Schefeen enkeling zonder naam. Je zou er de reiskriebels van krijgen, in het spoor ferplein. Waar Peter altijd bij was. van illustere kunstenaars.

Rondreis door de kunst van eigen bodem

Openluchtschaken bij de Waag

K. Kraaijeveld

Hoera! De buitenschaakplek is klaar!

Meer info via e-mail: annenies.atelier@gmail.com

Oproep

Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk...

De redacties van verschillende Dordtse wijkkranten zijn op zoek naar nieuwe enthousiaste collega’s.

Lijkt het je leuk om af en toe een stukje te schrijven over je wijk?

Meld je dan aan via:

tienplus@meeplus.nl Ervaring is niet vereist, enthousiasme wél.

Adverteren in de Poorter ‘n Heel jaar voor € 660,De Poorter wordt zeskeer per jaar huis aan huis bezorgd, met een oplage van 9000 en openbare ophaalplekken verspreid door de wijk.

Uw advertentie verschijnt in een afgebakend -voor u relevant- gebied en dat betekent lage tarieven.

Dit formaat á 1/4e pagina kost bijvoorbeeld € 660,per jaar. Beslist u om in drie of meer Dordtse wijkkranten te adverteren, dan krijgt u 10% korting.

De opmaak is altijd gratis.

Meer weten? Kijk op www.tienplus.net of mail naar tienpus@meeplus.nl

Beter Voor Dordt is er voor u!

CENTRUM@BETERVOORDORDT.NL 06 1220 1572 FACEBOOK.COM/BETERVOORDORDT @BETERVOORDORDT POSTBUS 844, 3300 AV DORDRECHT