De Poorter - Editie 1 - 2021

De Poorter

Jaargang 27, maart 2021, nummer 1

Al 25 jaar uw vertrouwde binnenstadkrant!

Park Merwestein, groene oase in centrum Omgeven door de Groenedijk, Vrieseweg, Singel en Hallincqlaan ligt een groene oase: Park Merwestein, het oudste stadspark van Dordrecht. Dit park was in het begin van de negentiende eeuw een particulier landgoed, maar sinds 1885 is het een openbaar wandelpark en is het zelfs tot gemeentelijk monument verklaard.

De één komt er voornamelijk voor de bijzondere bomen, weer anderen komen er voor de eenden, ganzen of herten, of gewoon om te genieten van het park zelf.

Inrichting

Het park heeft vier toegangspoorten die voorheen elke dag door parkwachter Nico Duyndam werden geopend en gesloten, maar die taak is inmiddels overgegaan naar een beveiligingsbedrijf. Park Merwestein wordt voornamelijk gevormd door grote grasvelden met oude en bijzondere solitaire bomen. De aangeplante vakken worden afgewisseld met verschillende waterpartijen, fonteinen, een kinderspeelplek en grindpaden. Misschien wel het meest kenmerkende voor het park is het hertenkamp, waar een flinke roedel damherten loopt. Dat is ook een van de redenen dat het park ‘s avonds gesloten moet worden.

Monument

Tot in de Tweede Wereldoorlog heeft er in het park een chaletachtige villa gestaan. Deze villa heeft een tijd

dienst gedaan als burgemeesterswoning en begin 20e eeuw was het een verzorgingstehuis voor welgestelde ouderen. In de oorlog neemt de Duitse bezetter het park in beslag en wordt het gebruikt als militair kampement. Helaas is de villa tijdens een bombardement door de RAF in 1944 totaal verwoest. Op de plaats van de villa staat er ter herinnering aan de bezetting en de bevrijding, een monument van de Dordtse beeldhouwer Hans Petri. Dit beeld, ‘de levensboom’ geheten, werd in 1952 onthuld.

Het Koetshuis, later Melkhuis geheten, is in 1948 door de gemeente om economische redenen gesloopt.

Alleen de tuinmanswoning bij de Groenedijk ingang bestaat nog en wordt nu als parkwachterswoning gebruikt. In het park zijn ook enkele herdenkingsbomen voor mensen die in de oorlog in het verzet hebben gezeten. In 1985 bestond Park Merwestein honderd jaar en dat werd Park Merwestein, het oudste stadspark van Dordrecht, was in het begin van de negentiende eeuw een particulier landgoed, maar sinds feestelijk gevierd.

Lees verder op pag. 2

1885 is het een openbaar wandelpark.

Foto: Jole Kraaijo

M&M Miriam en Marieke, Poëtische Beeldenaren We ontmoeten de twee in een statig huis aan de Singel. Marieke van Leeuwen kennen we als onze onovertroffen stadsdichteres en de ziel van Theater 450 aan de Voorstraat.

Maar wie is Miriam Scha, de compagnon in het maken en uitgeven van het sublieme fotoboek, tevens dichtbundel Poëtisch Beeld?

Het knappe van dit vierkante boek is dat foto’s, tekst en vormgeving zo volledig verweven zijn, dat ze uit één en dezelfde bron lijken te komen. De gedichten van Marieke zijn een perfecte illustratie van de foto’s die Miriam maakte en de foto’s zijn weer een perfecte illustratie bij de gedichten.

digheden van dat kleine spul te vergaren,” zegt Marieke, “maar heel leerzaam.” Ook de foto’s zijn meer dan een afbeelding. Miriam gebruikt haar artistieke inzichten en de techniek om met een liefdevol lijn- en kleurenDie gedichten zitten ingenieus in spel de eigenheid van elk dier te acelkaar. Heel speels weet Marieke centueren. alle wetenswaardigheden van het fladderend en kruipend Daarmee zijn we terug bij de vraag: gedierte in de Nieuwe Dord- wie is die kunstzinnige fotografe? tse Biesbosch te portretteren Geen geboren Dordtse, maar Brain het staccato ritme van haar bantse. Haar vader, die haar de liefversregels. En tegelijkertijd weet de voor de fotografie bijbracht (hij ze de ziel van een zwaan of een gaf haar een Agfa Clack voor haar terrasjeskomzweefvlieg weer te tiende verjaardag), werkte bij Philips geven door zelf in de huid van de Eindhoven. Vandaar is het een slalom geportretteerde te kruipen. Het door half Nederland. Als 21-jarige merendeel van de gedichten is in vertrok ze naar het woelige Amsterde ik- of wij- vorm geschreven. dam en kwam in de reclamewereld En in de tegenwoordige tijd, zo- terecht als copywriter. Ze werd dodat de verbeelding heel dichtbij cent Engels in Texel, goed passend bij komt. “Het was een tijdrovende haar gezin, haar liefde voor de natuur bezigheid om alle wetenswaar- en het onderwijs. Van toen af werd

haar passie voor natuurfotografie haar tweede professie. Dit naast haar werkals leidinggevende in het onderwijs en bij gemeente Dordrecht.

In 1996 vestigde zij zich hier definitief in het toen propvolle kantoorpand aan de Singel dat geheel gerenoveerd moest worden.

Intussen is ze volledig ingeburgerd, met dank aan de muziek. Ze speelde altviool, in het orkest van Jaap Schallenberg en het viervrouwenkwartet Porta Rosas en was bestuurslid van de Orchest Vereeniging. Door de muziek ontstond de samenwerking met Marieke, die cello speelde in die ensembles. Bij de 70e verjaardag van Frans, de man van Miriam, schreef Marieke een gedicht over een libelle.

Dat zou mooi passen bij de foto’s die Miriam maakte van de onstuimige leefwereld in de Nieuwe Dordtse Biesbosch.

Lees verder op pag. 2

In deze krant:

SPUI93 stopt pag 3

Coronagemis pag 4

Sneeuw en lockdown pag 5

Ko de kikker pag 6

Prins Clausbrug pag 7

Start straatschaken pag 8

Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk l Buurtwerk Dordrecht

Column M&M Miriam en Marieke, Poëtische Beeldenaren Vervolg van pag. 1

Nieuwe Dordtse Biesbosch

Een vroeger poldergebied dat aan de natuur is teruggegeven. Onverwacht snel werd de polder bevolkt door tal van vogel- en plantensoorten, maar ook door hazen, reeën en kleiner gedierte zoals kevers, bijen, wespen, libellen, vlinders, sprinkhanen en amfibieën. In het slotgedicht vormen ze een litanie: graslanglijfjes, platbuikjes, pissebedjes en rietkapoentjes, glassnijders, schijnbokjes en zo gaat dat nog 25 regels door.

Poëtisch Beeld verrijkt onze taal en onze kennis van de natuur. Het trok de aandacht bij radioprogramma Vroege vogels. Een wandeling met boswachter Thomas staat op het programma.

Mustapha Benchiki, Medewerker Moskee Naast de diaken en de dominee - u al bekend - schrijft nu ook een moslim een column in De Poorter.

Redactie

Voorbeeld goed gedrag Het is mij een eer om een bijdrage te mogen leveren vanuit de islamitische hoek. Ik ben Mustapha Benchikhi, 53 jaar oud en woon bijna mijn hele leven in Nederland. Ik ben op zeer jonge leeftijd vanuit Marokko naar Nederland gekomen. Mijn band met het land van herkomst is sterk, maar de laatste jaren wordt het minder. Veel geliefde familieleden zijn er niet meer en mijn eigen kinderen kennen het land alleen uit de spaarzame vakanties. De toekomst van mij, mijn kinderen en de rest van mijn nakomelingen ligt zonder twijfel in Nederland.

Dat brengt met zich mee dat ook mijn geloof een toekomst in Ne­ derland moet hebben en dat er de komende jaren ruimte moet blijven voor waarin ik geloof: de islam. Helaas is het een religie waar veel over te doen is in de media, waar de meest verschrikke­ lijke verhalen de ronde over doen.

Zeker als er af en toe criminele eenlingen zijn die in naam van mijn prachtige geloof de meest ver­ schrikkelijke misdaden plegen.

Wat is het volgende plan?

Vervolg van pag. 1

Hoe zou het zijn wanneer wij (de moslims) de profeet gaan nadoen in zijn goede gedrag? Dan zal, ondanks alles wat er aan negatief nieuws over de islam en de moslims verschijnt, het beeld positief zijn en blijven. Want wees nou eerlijk, een Nederland zonder moslims kan toch eigenlijk niet. We zijn teveel gehecht aan elkaar!

2

Op de agenda van Marieke staat de opdracht de tekst te schrijven voor een muzikaal theaterstuk over de Sint Elisabethsvloed, waar Sylvia Maessen de muziek bij componeert. Dat moet in september zijn beslag krijgen. In 2019 presenteerde ze nog het tweejaarlijks woordfestival Nooit Terug, gebaseerd op de beroemde dichtregel ‘Wat blijft komt nooit terug’ van Jan Eijkelboom. Hopelijk komt dit eerbetoon aan onze gelauwerde poëet, die zij als stadsdichter opvolgde, dit jaar wèl terug.

Het Biesbosch bezoekerscentrum krijgt een grote opknapbeurt. Miriam en Marieke zijn daarbij nauw betrokken en krijgen er een eigen presentatie. Miriam gaat ook een Ton Delemarre project over stadsnatuur van de grond tillen om aandacht te vragen voor leefbaarheid en biodiver- De bundel Poëtisch Beeld is verkrijg­ siteit in de stad. Rotterdam is een baar bij de Dordtse Boekhandel, ad € 22,50. maar ook te bestellen via www.probook.nl/boekwinkel/ poetisch­beeld voor € 21,­.

Ik mis het bij Park Merwestein, groene elkaar zijn oase in centrum Als ik aan mijn dochter Gerty vraag wat ze het meeste mist in de lockdown zegt ze: “Wat ik mis is mijn yogaclub, even tijd voor jezelf, even helemaal met je lijf bezig zijn, dat is puur ontspannend.

Maar ook de gezelligheid met de andere dames, even kletsen met een kopje thee na afloop.”

Jammer was wel dat het daarna, mede door mismanagement van het beheer, langzaam bergafwaarts ging met de kwaliteit van het park.

Paden en perken werden nauwelijks meer onderhouden. De paden waren versleten en werden ontsierd door afval. Na regenval waren ze ook bijna niet meer begaanbaar.

Behoud van het park

Voor veel mensen zal het heel vreemd klinken wanneer ik zeg dat mijn geloof een vredelievend geloof is.

Misdaden die onschuldige mensen treffen hebben geen enkele grondslag in de islam, ook al zouden anderen ons dat graag willen doen geloven.

Mijn geloof spoort aan tot het doen van goede daden, tot vredelievend­ heid en goed burgerschap. Dit alles vanuit een overtuiging dat een ieder zich op een dag voor zijn eigen daden moet verantwoorden bij zijn Heer.

Ik ben ervan overtuigd dat veel mensen genoeg moslims kennen die het beeld van vredelievendheid en goed burgerschap bevestigen. Onze profeet Mohamed is gestuurd om het goede gedrag te perfectioneren als barmhartigheid voor de werelden.

In de koran benoemt Allah­God de profeet als iemand met een hoog­ staand karakter. In zijn eigen stad Mekka hebben zijn grootste vijanden hem om zijn goede karakter gero­ emd. De moslims hebben de profeet niet alleen als voorbeeld in zijn liefde voor Allah­God, maar ook in zijn goede gedrag. Het is dit mooie gedrag wat hem zo geliefd heeft ge­ maakt bij zijn tijdgenoten en bij de latere moslims. Dus ook bij ons nu.

goed voorbeeld hoe het groen en het levend gedierte geactiveerd kan worden voor een gezonder leefklimaat. Dordrecht, waar volkstuintjes zijn geofferd aan projectontwikkelaars en nog onlangs een eeuwenoude Sequoia werd gesloopt, kan veel leren van het Bureau Stadsnatuur en de beleidsaanpak in Rotterdam.

Selfie van Gerty van der Leer.

“En ook het breicafé natuurlijk, lekker creatief bezig zijn met je handen en ondertussen allerlei verschillende onderwerpen bespreken met elkaar. Van de regeringspolitiek tot je breipatroontje!”

“Maar het meest mis ik denk ik toch het contact met vrienden, je ervaringen kunnen uitwisselen.

Gewoon fijn met elkaar om de tafel zitten, gezellig een spelletje doen, belevenissen delen, energie uitwisselen. Met je vrienden kun je lachen en huilen, lief en leed delen, dat mis ik het meest. Gelukkig is er wel telefoon en kun je beeldbellen. Maar dat is toch niet hetzelfde. Ik mis gewoon het bij elkaar zijn...”

De gemeente wilde vervolgens een deel van het park verkopen en wilde ook de parkwachterswoning in de verkoop doen. Maar dat plan stuitte op verzet van het ‘Comité tot behoud van Park Merwestein’ en een massaal protest door veel burgers. Hierdoor gingen de plannen van tafel en werd in 1997 de Stichting ‘Park Merwestein’ opgericht, met als doel het behoud van het park. Mede dank zij de steun van donateurs is de parkwachterswoning niet verkocht, maar net als het park, geheel gerestaureerd. Na de aanstelling van parkwachter Nico Duyndam door de gemeente is de eens zo verwaarloosde parkwach-

Het hertenkamp, voor veel Dordtenaren de reden voor een bezoek aan dit park.

Foto’s: Jole Kraaijo

terswoning sinds 2001 weer bewoond.

Parkwachter Nico woont niet alleen in het park, hij heeft er ook diverse taken die zijn functie met zich meebrengt. Niet alleen het beheer, maar ook toezicht en onderhoud.

Daarnaast is hij ook begeleider van scholieren op mbo niveau, of voor jongeren die via Bureau Halt een taakstraf hebben. Voor de verschillende evenementen die met enige regelmaat in het park worden georganiseerd, treedt hij op als coördinator. Al met al een druk baasje, die van vele markten thuis is. Helaas zullen zijn collega’s het over een aantal maanden zonder hem moeten doen, want in augustus gaat hij met welverdiend pensioen. Wie daarna de taak van parkwachter van hem gaat overnemen is nog niet bekend. De vacature voor een nieuwe parkwachter is tot op heden nog niet vervuld. Tot die tijd zal Nico en zijn team zich vol overgave blijven inzetten voor behoud en onderhoud van dit mooie historische park.

Park Merwestein is zeker de moeite van een wandeling waard: of dat nu Parkwachter Nico Duyndam woont niet is met familie, kinderen, vrienden, Lees meer over ‘coronagemis’ van alleen in het park, hij heeft er ook diverse of gewoon alleen met de hond.

Dordtenaren op pagina 4...

Jole Kraaijo taken.

Ria Besjes

Colofon

Redactieadres: Wijkcentrum Koloriet, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht Tel. 078 - 750 89 66 E-mail: r.besjes@kpnmail.nl Website: www.tienplus.net/poorter

Redactie:

Ria Besjes, Ton Delemarre, Kees Dijkman, Gerard Goudriaan, Heintje Groesbeek, Els Kobec, Jole Kraaijo

Medewerkers: Lucy Wouters, Mustapha Benchiki

Druk: Dordt Centraal

Kopij binnen: vóór 9 maart Bezorging volgende nummers: 28 april 23 juni De Poorter niet in de bus.gekregen?

Haal de krant op bij een van de volgende adressen: Uitgeverij TIEN Plus: Jacob Marisstraat 70, SPUI93: Spuiweg 93 (tot 31 maart), Stadsbibliotheek Dordrecht: Groenmarkt 153, Albert Heyn Supermarkt, Achterom.

Of stuur een mailtje naar het redactieadres:

r.besjes@kpnmail.nl Kijk ook op:

www.tienplus.net/poorter en

Volg ons op Facebook!

Spui93 heeft geen Houdini meer nodig In het Poorter artikel ‘Een Houdini gevraagd’ van september 2019, hebben de schrijvers hiervan Mary Ruisch en Ton Delemarre, de vrees geuit, dat ‘Spui93’ een langzame dood zou sterven. Het is nu zover en het duurt nog maar tot 31 maart voordat de organisatie aan het gebrek aan subsidie bezwijkt.

Wat ging hieraan vooraf? Vanaf 2014 gingen SSKW (Samenwerkingsverband Sociaal Kultureel Werk) en Mee (cliëntondersteuning) een verbinding aan in het Vrijwilligershuis, hoek Spuiweg-Singel. Zij boden alles aan wat je nodig hebt als vrijwilligersorganisatie. Ook de vrijwilligerspas werd er uitgegeven en de vrijwilligersvacaturebank was er gevestigd.

Agnès Denie is bang dat INZET078! door de samenstelling van de organisatie, waarvan een deel van de participanten niet uit Dordrecht komt, minder binding heeft met de stad en minder georiënteerd is op het matchen van vrijwilligers en ondersteuning van kleinere, niet-institutionele initiatieven.

Tilburgse stichting die professioneel vrijwilligersinitiatieven ondersteunt) en Vivenz (ondersteuning van kwetsbare burgers). Hierbij aangeschoven zijn de Stichting Anders (netwerk van maatschappelijk betrokken ondernemers), Bibliotheek Aan Zet en Stichting MBO Dordrecht.

De SSKW, niet geheel tevreden over de verbinding met Mee, had geen zin om deel te nemen aan ‘INZET078!’ en gaat, zonder subsidie, zelfstandig verder als ‘Spui93’. Het doel is hetzelfde: het ondersteunen van vrijwilligers en -organisaties, maar met behulp van een vernieuwde werkwijze die recht doet aan de ontwikkelingen in Dordrecht en de Drechtsteden. En nu, na nauwelijks twee jaar is Spui93 ter ziele en moeten we nog afwachten of ‘INZET078! ’ voldoet aan het uitgangspunt en de ambities - stimuleren, matchen, ondersteunen en waarderen - die de gemeenteraad, zoals geformuleerd in het beleidsplan Vrijwillige Inzet in Dordrecht 20192020, nastreeft.

Na een rapport van Onderzoekscentrum Drechtsteden en discussie van het bestuur met de leden, werd gewerkt aan de verbeterpunten: bemiddeling en communicatie. Een enquête daarna onder vrijwilligers en -organisaties leverde een dikke 7 op. Toch werd per 1 juli 2019 de subsidie ingetrokken, omdat het college ‘geen structurele verbetering ten aanzien van het ‘Vrijwilligershuis in de huidige vorm’ verwachtte. In een persbericht van 26 juni 2019 geeft de gemeente aan een nieuwe vrijwilligersorganisatie ‘INZET078!’ gekozen te hebben, die met subsidie aan de slag gaat. Het is een netwerkconstructie van meerdere organisaties.

De bestuurlijke verantwoordelijkheid Mevrouw Agnès Denie, de voorzitter ligt bij Meeplus (Cliëntondersteuning van Spui93, vertelt mij, als ik haar teleDordrecht), Contour de Twern (een fonisch benader voor commentaar,

Agnès Denie, voorzitter Spui93, vertelt dat de initiatieven zijn gestrand op structurele kosten.

dat er de laatste anderhalf jaar initiatieven zijn genomen om projecten op te zetten, gesprekken zijn gevoerd met eventuele partners, maar dat uiteindelijk alle plannen zijn gestrand op de structurele kosten, de loonkosten. In een algemene ledenvergadering is het besluit genomen Spui93 op te heffen. Voor het personeel is een goed sociaal plan gemaakt, maar mensen ontslaan blijft verdrietig.

Verlaten pand wordt hart van buurt In gebied 19e-eeuwse Schil, stond een verlaten gebouw dat vroeger een gesloten inrichting voor psychiatrische patiënten was. Karim de Kool van Buurtwerk Dordrecht liep er regelmatig langs, tuurde wel eens naar binnen en zag dan een mooie, grote ruimte met een barretje.

Karim is buurtwerker en sinds januari vorig jaar actief in deze buurt, die nogal wat problemen kent. Waaronder overlast door drank- en drugsgebruik. Het Leger des Heils vangt er ’s nachts daklozen op, die dan overdag door de straten zwerven. Het zorgde voor ontevredenheid en onrust in de wijk. Sommige mensen wilden het Leger des Heils daar weg hebben, an- Aan het Kasperspad staat een gebouw dat vroeger een gesloten inrichting voor psyderen zochten juist afleiding. Karim chiatrische patiënten was.

Foto: Kees Dijkman wilde de negatieve spiraal doorbreken en ging met ze in gesprek. kreeg ik de sleutels al. En de buurt zaten. Hiermee konden de kinderen reageerde enthousiast. Zo’n 20 tot 25 lantaarntjes, sterren en kerstballen Karim: “Veel mensen wilden iets mensen hielp actief mee om van de maken. We deden wel de actie ‘Verpositiefs. Iets dat mensen zou samen- ruimte de huiskamer van de buurt te sier je raam’. Hierbij gebruikten de brengen. Een huiskamer voor de maken. Ik stond er echt van te kijken. kinderen hun knutselwerk om hun buurt. Toen ik na die gesprekken Ze regelden stoelen, tafels en aller- raam mooi te maken. Met een jury weer eens langs dat leegstaande pand lei andere spullen. We hebben straks liepen we door de wijk, om het mooiliep, dacht ik: “Als ik dat nou eens alles compleet ingericht. Zonder dat ste raam te kiezen en prijzen uit te kon gebruiken voor activiteiten. Dan we er een cent in hoeven te stoppen. delen.” kan ik iets heel moois neerzetten.” Geweldig toch?”

Karim ging naar de gemeente en Begin december wilden we open en Na de opening krijgt het nieuwe informeerde naar het gebouw. Het starten met leuke activiteiten rond buurthuis een rol in het verbinden was van een projectontwikkelaar die de feestdagen, allemaal samen met en vermaken van mensen. Karim: er huizen wilde bouwen. Maar het de buurt bedacht. Een aantal kerken “We hadden hele mooie plannen, bijverlenen van vergunningen en het en het Leger des Heils wilden ook voorbeeld: ‘koffie met een cop’. Dan doorlopen van alle procedures kan meedoen. Op verschillende locaties komt de wijkagent of iemand van nog jaren duren. zouden de kinderen kunnen knut- handhaving langs voor een bakkie en Karim: “Ik heb een verzoek inge- selen. Karim: “Dat kon allemaal niet een praatje met de bewoners. Verder diend namens Buurtwerk Dordrecht doorgaan door de verscherpte coro- huiswerkbegeleiding, koffie-inloop om het te mogen gebruiken. En dat naregels. We hebben daarom ‘qua- voor ouderen en eenzame mensen en mocht. Helemaal gratis. In het kader rantainetasjes’ bij de kinderen thuis- we wilden de laaggeletterdheid aanvan ‘antikraak’. Twee weken daarna bezorgd, waarin alle knutselspulletjes pakken. Dat moet nu allemaal nog

Commentaar van een Dordtenaar Hoe durf je Er staat een vriendelijke jongeman voor de deur. Dit stuk was te groot voor de brievenbus dus belde hij maar even aan. Er staat geen adres op de voorzijde van de inderdaad forse kartonnen envelop. Maar wel: Aan de trotse bewoners van Dordrecht. Ben ik een trotse bewoner? Weet ik zo net nog niet.

Ik maak het pak open en er komt een boekwerk uit ‘Dordrecht 800 Jaar.’ Het blijkt een plaatjesalbum te zijn waar je de plaatjes zelf in moet plakken. Plaatjes verkrijgbaar bij een zevental supermarkten, mits je daar je boodschappen doet (vier plaatjes bij tien euro). De geschiedenis van Dordt in 250 plaatjes, vergezeld door een abominabele popi-jopi tekst met tal van aanvechtbare beweringen. Je kunt er een rood potlood op verslijten.

De vrijwilligerspas blijft bestaan en wordt overgedragen aan de Buitenwacht.

Ook DrechtMatcht (vacaturebank) zal daar blijven functioneren.

Wie heeft dit gedrocht gewrocht?

Concept en productie: Tomorrow Heintje Groesbeek Rotterdam. Ja, dan vraag je om problemen! Er zijn in Dordrecht meer dan voldoende bekwame schrijvers, kenners van de geschiedenis, die voor een honderd keer betere tekst zouden kunnen zorgen. Ik ben benieuwd wat Henk ’t Jong zal zegDit jaar wordt informatie over gen als hij voor de zoveelste maal betalingsachterstand automatisch moet uitleggen dat Dordrecht al gedeeld met gemeenten en sociale vóór 1020 stadrechten bezat. Heeft dienst. Daarom kan de Sociale het gemeentearchief zitten slapen?

Dienst Drechtsteden meteen con- (Want dit staat vermeld als redactact opnemen wanneer een Dordte- tie, samen met het Dordt boek, Ach naar betalingsachterstand heeft bij Lieve Tijd en Dordrecht Marketing). woningcorporatie, energieleveran- Inmiddels is er een klein stormpje cier of zorgverzekeraar. Zo kan hulp opgestoken vanwege het feit dat geboden worden bij het voorkomen je voor minstens 6300 euro aan en oplossen van schuld. boodschappen moet doen bij vier excentrisch gelegen supermarkten en Vanaf 1 januari wijzigt de wet waar- dat nog wel binnen 9 weken. Leuk door de Sociale Dienst Drechtsteden, voor gezinnen die het niet zo breed gemeenten, nutsbedrijven, verzeke- hebben. En dat voor een boekwerk raars en woningcorporaties gegevens dat ook nog wordt ontsierd door een van inwoners met betalingsachter- aantal pagina’s pure reclame. Met stand uitwisselen. Nu mag de sociale een omslag van fröbelend knip- en dienst bij signalen over betalingsach- plak werk, gesierd met een fantasie terstand uit eigen beweging schuld- stadswapen. De gemeente heeft hulp aanbieden. Schulden kunnen 40.000 euro bijgedragen voor deze zo eerder gesignaleerd en aangepakt commerciële stunt en burgmeester Kolff heeft zich ertoe geleend een worden. aanbevelend voorwoord te schrijven.

Mensen met schuld eerder helpen

Schuldenproblematiek

Waarschijnlijk hebben ruim eenmiljoen huishoudens in Nederland problematische schuld. De verwachting is dat die aantallen toenemen door de coronacrisis. Mensen met financiële problemen of schuld vragen niet zo gauw om hulp. Ze proberen zo lang mogelijk zelf tot een oplossing te komen. Schuldhulpverlening zien ze als laatste redmiddel voor de ergste gevallen. En zo zien ze zichzelf meestal niet. Bij degenen die zich uiteindelijk melden bij schuldhulpverlening, is het financiële probleem vaak heel ernstig. Gemiddeld gaat het dan om een schuld van 40.000 euro.

De Sociale Dienst Drechtsteden werkt samen met zeven Drechtsteden-gemeenten om schuld in een vroeg stadium aan te pakken.

Ik denk: hoe durf je? Vóór je aan zoiets begint: vóór je 40.000 euro in de Thure gooit, vraag je toch even advies aan de bij uitstek deskundige historicus, de auteur van ‘De Dageraad van Holland’, van ‘De oudste stad van Holland, Opkomst en verval van Dordrecht 1000-1421’ en van ‘Tastbaar Verleden’. Hij heet Henk ’t Jong, hij heeft een drietal zeer degelijke websites en woont aan de Dubbeldamse weg Zuid. Frits Baarda en Wim van Wijk, schrijvers van het Dordtboek, worden ten onrechte genoemd als redactie, maar zijn niet betrokken geweest bij het boek.

Ton Delemarre

wachten tot de lockdown afgelopen is. Iedereen staat te springen om te kunnen beginnen. Wat we wel gaan doen is vanaf volgende maand starten met een inloopspreekuur. Dan mag er één persoon tegelijk binnen om te spreken met bijvoorbeeld de wijkagent.”

Karim de Kool

3

Ik mis. Mis ik iets?

We (uw redactie) vroegen een aantal Dordtenaren uit onze omgeving wat ze het meeste misten in de lockdown. Op deze pagina kunt u hun verhalen lezen. Wilt u ook vertellen wat u mist? Uw geliefde clubje? Uw ver weg wonende kin­ deren? Vertel het ons en mail naar: r.besjes@kpnmail.nl.

De redactie van De Poorter vroeg wat ik mis in deze coronatijd van lockdown en avondklok. Dat vind ik een heel moeilijke vraag. Die vraag beantwoord ik liever met een wedervraag: “Mis ik iets?”

Werken in coronatijd

Ik weet het antwoord niet. Ik moet denken aan verre reizen. Als ik op bestemming ben aangekomen weet ik meestal wat ik mis. Ik bedoel de herinnering aan de plek waar ik woon, waar ik vandaan kom en weer naar terugga. Als ik daar ben teruggekomen besef ik pas wat ik miste. Wil je die vraag daar dan nog een keer stellen? Dan weet ik misschien wat in lastige omstandigheden. Anderen ik mis. verliezen hun werk, baan of handeltje.

In de zorg werken mensen zich drie Ik leef in een rijk land, heb een huis, slagen in de rondte. Kinderen moetAOW en een pensioen. Ik ben ge- en thuis leren via het beeldscherm. zond. Mijn plek is in Dordrecht, de Jongeren kunnen elkaar niet ontmoDorpsstad. Ik weet wie mijn buren eten. Hun toekomst is onzeker. zijn. Mensen op straat zeggen mij goedendag. De rivieren en de havens, Dan weet ik het: Ik mis het perspecde schepen, mijn tafel en stoelen, mijn tief. Wat kan ik plannen? Waar kan ik boeken en spulletjes. Ik mis hier en heen? Hoe hoog komt het water? Hoe nu niks. Een gevoel van tevredenheid ziet de wereld er straks uit? Monbekruipt mij en ik moet oppassen diaal liggen er grote vragen. Gaan voor zelfgenoegzaamheid. Ik besef we weer massaal vliegen, blijven we zeker dat veel mensen thuiswerken vlees eten en bossen kappen? Terug

Ik heb niks met die mensen die rellen “Mijn naam is Mila van Hunen, ik ben 18 jaar en zit in 6 VWO op het Willem de Zwijgercollege in Papendrecht. Toen de Coronagolf begon, nam ik het niet zo zwaar. Het zal wel overwaaien. Maar onderhand ben ik het zat.

Er zijn weinig lessen, maar wel veel toetsen. Je moet het veel alleen doen. Je ziet je vrienden niet en er zijn geen feestjes.

We hebben online lessen, maar de meesten zetten camera en microfoon uit en liggen gewoon in bed. Ik erger me aan die mensen die zich bewust niet aan de regels houden. Ik werk in de horeca en het restaurant is niet meer open, we zijn wel een afhaalpunt. Dan willen mensen zonder mondkapje naar binnen. Als ik zeg: ‘Sorry maar ik mag u echt niet binnen laten zonder mondkapje’, gaan ze daarover in discussie.

Wat ik verwacht? Ik hoop dat we examen kunnen doen op de kernvakken en na het examen wil ik naar de Uni om rechten te studeren of genieten. Ik heb niks met die mensen Bestuurskunde. Ik hoop dat de toe- die rellen.” stand gauw weer normaal wordt en Met dank aan mijn kleindochter Ton Delemarre we weer van onze vrijheid kunnen

Coronagemis Nog even volhouden, de tanden op elkaar en dan kan het misschien weer... een terrasje pakken, ergens een kopje koffie drinken, weer naar de film, het theater of museum bezoeken.

Vol verlangen denk ik aan het einde van de lockdown en vooral van het virus.

Vooral het moment dat we weer terug kunnen naar al het oude en vertrouwde om ons heen. Alles wat een jaar geleden vanzelfsprekend was, is in deze coronatijd een kwestie van wikken en wegen geworden. Wat kan nog wel, wat mag er niet of niet meer. Kunnen we straks weer volop, onbekommerd en zonder mondmasker genieten van de dingen die eerst zo onbeduidend leken?

Gewoon even de stad in om te winkelen of gezellig weer ergens een broodje eten? De alledaagse dingen, elkaar weer eens een knuffel geven, hoe lang zal het nog duren voor het weer zover is… dat het ‘oude normaal’ terug is van weggeweest.

“Je plakt met je muis een geeltje op het Miro board.” Deze zin is een bijdrage van zoon M’s vriendin S. aan een keukentafelgesprek waarin uiteraard ook Corona aan de orde komt.

naar normaal? Ik geloof er niets van.

De vragen roepen bij mij angst en onzekerheid op. Ze knagen aan mijn vertrouwen in de toekomst. Hopelijk kunnen knappe wetenschappers en technici, daadkrachtige bestuurders en handige handelaren een nieuw perspectief schetsen met oplossingen waar je vertrouwen in kunt hebben.

Blijf thuis is het dringende advies en er raast nu een sneeuwstorm over onze stad. Er zit niets anders op dan thuis te blijven. Ik wil dan weer zo graag naar buiten op pad om Poorters te ontmoeten. De ontmoeting is wat ik mis. De glimlach, de opgestoken hand. Ze geven mij vertrouwen.

Laten we elkaar blijven ontmoeten en groeten!

“De nieuwjaarsreceptie was online”, licht S. toe, “en eraan gekoppeld was een workshop. Van te voren hadden wij een pakketje thuis gekregen waarin een buisje witte wijn zat, een zakje nootjes en nog wat dingetjes.

Na de speech van de directeur gingen we in groepjes uit elkaar om te brainstormen over een bepaald onderwerp. En daarbij gebruik je geeltjes, virtuele post-it’s om je bijdrage op te schrijven en die plak je op een bord, het Miro board.”

“OK, ik begrijp het”, zeg ik, “maar hoe vinden jullie het nou om op die manier te moeten werken?” “Een drama”, voegt M. zich in het gesprek, “het is een drama, zo saai en lastig om met collega’s te overleggen via een scherm. Je kunt je makkelijk onttrek-

ken aan een discussie en wat anders gaan doen. Wat ik mis, is de lol die je onderling kunt hebben in een gewoon contact. Het even over iets anders hebben dan over het werk.”

“Het lijkt me anders wel efficiënt”, durf ik in te brengen. “Dat kan wel zo zijn, maar wat voor een heel groot deel ontbreekt, is het non-verbale en de interactie en die vormen toch wel een groot deel van de communicatie.

Binnenkort moet ik online solliciteren en dan zijn we via het scherm met vier of vijf personen een gesprek aan het voeren. Daarin kun je jezelf toch niet goed neerzetten”, zegt M. Nee, denk ik, dat is bijna onmogelijk, maar dat geldt voor heel veel zaken die in deze tijd noodgedwongen online moeten plaatsvinden, zoals onderwijs, medische consulten, etcetera. Gelukkig is die mogelijkheid er, maar om allerlei verschillende redenen, is het niet aan te bevelen in een tijd zonder corona.

Heintje Groesbeek

Kees Dijkman

Corona­ perikelen Wie had gedacht dat die pandemie, die aanvankelijk zo’n drie maanden zou duren, na een jaar ons nog in zijn greep houdt? Eerst dachten we nog: drie maanden, okay, even aanpassen, daarna gaan we gewoon weer verder. Maar na die drie maanden werden het nog drie maanden en nog een verlenging en daarna telden we de maanden maar niet meer.

We zijn nu het jaar rond en het achterbakse virus blijkt een formidabele overlever te zijn. Intussen doen we, en ik dus, ons best om zo ‘normaal’ mogelijk te blijven leven. Maar de angst blijft om de hoek loeren, er blijft een gevoel van beklemming. En we missen van alles.

Zelf vind ik het bijvoorbeeld een groot gemis om niet zomaar spontaan en onbekommerd ergens heen te kunnen gaan. Bij elke actie buitenshuis moet je nadenken: is het niet te druk, heb ik mijn mondkapje wel bij me, heb ik mijn handen wel gedesinfecteerd? Ondertussen wen je toch wel aan de veranderde leefgewoonten, maar leuk is het niet. Maar we zijn ons in dit strijdtoneel goed aan het bewapenen door de boosdoener met vaccinaties flink schrik aan te jagen. Nu maar hopen dat hij luistert.

Wat mis ik het meest in de binnenstad?

Ik ben een ervaren wandelaar met wandelavonturen in de bergen, in Nijmegen en op bedevaartroutes zoals naar Santiago de Compostela. De laatste jaren ben ik me steeds meer gaan richten op stadswandelen, zowel passief als actief. Passief: het lopen van routes van anderen, zoals in Dordrecht die van Frits Baarda en Wim Huijser. Actief: door stadswandelgidsen te maken.

Ik heb er nu drie over Amsterdam geschreven, één over Utrecht en Rotterdam is in aantocht.

Stadswandelingen zijn fijn omdat je prachtige, vaak ook onbekende plekken bezoekt die door een toelichting in of van een wandelgids beginnen te leven.

En wat voor mij speciaal is, is dat stadswandelen de ideale manier is om met vrienden en kennissen om te gaan. Met hen wandel ik liever, bij voorkeur in Els Kobec het centrum van Dordrecht, dan dat ik hen bezoek of met hen naar een evenement ga (film, voorstelling, tentoonstelling). Maar wat er altijd bij hoort, is een drankje na afloop.

Wat zal ik daar van genieten en opgelucht ademhalen wanneer alles om ons heen beetje bij beetje weer tot leven komt. En we dan eindelijk verder kunnen met het alledaagse leven dat we zo gewend waren. Ik kan niet wachten!

Het moge duidelijk zijn, dat zit er al maanden niet in. Wandelen in groepsverband mag nauwelijks. En een drankje in een café al helemaal niet. Hopelijk komen de tijden weer terug dat ik met groepen na het wandelen prettige cafés bezoek. Om een idee te geven: niet-Dordtenaren met wie ik wandelde, hebben genoten van Merz, Het Magazijn en De Tijd. Die mis ik nu het meest.

Jole Kraaijo

Gerard Goudriaan

4

Sneeuw en Lockdown

Tekst en foto’s Kees Dijkman

Het zijn barre tijden. Door de nieuwe lockdown zijn de meeste winkels dicht, maar bestelde spullen mogen sinds kort wel worden afgehaald. Ook Kunstmin, Het Museum en de Grote Kerk ontvangen geen mensen. Je zou denken dat het dan rustig is op de straten en pleinen in onze stad.

Dat was tijdens de sneeuwstorm, met zijn som­ bere grijze lucht en snijdende oostenwind zeker het geval. Maar zodra het zonnetje zich na een paar dagen weer liet zien kwamen de mensen hun hui­ zen uit voor wat beweging en een frisse neus.

Auto’s en fietsen lijken lang niet van hun plaats te zijn geweest. Ze staan stil achter een sneeuwberg of onder een laag sneeuw.

Het was ook lastig lopen en rijden op de dikke sneeuw­ laag die steeds vas­ ter en gladder werd.

Althans op plaatsen waar niet gestrooid, geveegd of geruimd werd. De uitdruk­ king je eigen straatje schoonvegen kreeg weer een positieve klank.

Natuurlijk was het niet alleen kommer en kwel. De sneeuw levert ook plezierige momenten op getuige de sneeuwpoppen en het sleetje rijden of gewoon mooie taferelen.

5

Kotaro de verhalenverteller

Tekst en illustratie Els Kobec

Een sprookje uit Japan Kotaro was een jongen die heel graag luisterde naar de mooie verhalen die de oude meester in het dorp steeds vertelde. Hij kreeg zo veel zin om zelf ook verhalen te gaan vertellen, zodat iedereen naar hem zou luisteren.

Jammer genoeg kende hij nog geen enkel verhaal, daarom besloot hij de wereld in te trek­ ken om verhalen te zoeken. Hij stak zijn laatste zilveren munt­ je in zijn zak en ging op stap.

Lange, lange tijd liep hij door een eindeloos groot bos, tot hij op het zachte mos uitgeput in slaap viel.

Toen hij de volgende ochtend wakker werd, stond er een oude bedelaar voor hem die zei: “Jij zoekt toch mooie verhalen?

Voor slechts één zilvermuntje verkoop ik jou het mooiste ver­ haal!” Dat wilde Kotaro wel. Hij boog beleefd en betaalde graag met zijn muntje. Daarop tilde de bedelaar zijn reiszak op en kneep die toen, vlak voor Kota­ ro’s oor, stevig in elkaar. Kotaro hoorde even een hoog gefluit en het verhaal was in zijn oor verdwenen! “Ga ermee naar de koning,” zei de bedelaar, “Hij is dol op bijzondere verhalen. En degene die hem het vreemd­ ste verhaal vertelt, mag zelfs met zijn dochter trouwen!” Vol goede moed ging Kotaro nu naar het koninklijke paleis en daar

Nu was het zo dat de dochter van de koning bij zonsonder­ gang altijd een wandeling door de tuin maakte. Ook deze avond liep ze er doorheen en genoot van de prachtige bloe­ men en de reusachtige bomen.

mocht hij al snel voor de ko­ ning zijn verhaal gaan vertel­ len.

“Verheven koning,” begon hij na een diepe buiging. “Er staat in uw tuin een grote eikenboom waaraan precies driehonderddrieëndertigdui­ zenddriehonderddrieënder­ tig eikels hangen. En al die eikels…”

Hier onderbrak de koning hem en zei: “Hoe weet je dat zo precies? Heb je ze dan allemaal geteld?” “Dat niet, verheven heer, maar het zit allemaal in mijn hoofd.” ant­ woordde Kotaro.

Toen ze bij de eikenboom even uitrustte, zag ze opeens iets in het gras liggen. Nieuws­ gierig raapte ze het op: wat was dat? Een mooie eikel! Ze nam hem meteen mee naar binnen. Haar vader vroeg: “En, dochter, heb je vandaag nog wat leuks meegemaakt?” “Ja vader, onder de eikenboom lag een mooie eikel, die heb ik meegenomen.” zei de prinses terwijl ze trots haar vondst liet zien.

De koning was niet tevreden met dit antwoord en wilde zeker weten of Kotaro gelijk had met het aantal eikels. Hij gaf zijn tuinman opdracht om alle eikels aan de boom stuk voor stuk te tellen. “Als het niet klopt, word ik heel boos, want ik houd niet van mensen die zomaar wat zeggen.” zei hij nog.

De tuinman en zijn personeel gingen ijverig aan de slag en waren pas na een half jaar klaar met tellen. “En, vertel ons eens, hoeveel eikels heeft de boom?” vroeg de koning be­ nieuwd. De tuinman boog diep en zei: “We hebben precies driehonderddrieëndertigdui­ zenddriehonderdtweeënder­

Toen begreep de koning dat de tuinman bij het tellen deze eikel niet had gezien en dus niet had meegeteld. “Die ver­ halenverteller had toch ge­ lijk!” riep hij uit, “Het is een heel bijzonder verhaal!” Hij liet Kotaro uit de gevangenis halen en bevorderde hem tot koninklijke verhalenverteller.

tig eikels geteld, edele heer.”

“Aha!” riep de koning, “Dat is er dus één te weinig! Wat je vertelde is niet waar: weg met deze leugenaar!”

Bovendien mocht hij met zijn dochter trouwen. Zodra de prinses Kotaro zag, mocht Kotaro werd in een donkere ze hem meteen. En Kotaro koude cel gegooid, terwijl hij verheugde zich er al op om haar zeker wist dat hij het goede als eerste al zijn nieuwe verha­ aantal had gezegd. len te vertellen.

Ko de Kikker gaat naar Curaçao Ralph van Horssen, illustrator en graffiti-artiest, had samen met auteur Remco Moet, al jaren de wens om een kinderboek te schrijven.

Dankzij crowdfunding* is het hen nu gelukt om het prentenboek Ko de Kikker - Een vlucht naar Curaçao, in eigen beheer uit te brengen.

Het prentenboek gaat over een kikker die helemaal klaar is met de regen in Nederland en op vakantie gaat naar het zonovergoten paradijs Curaçao.

Daar bezoekt Ko de Kikker de bekende plekken op het eiland ­ zoals bijvoorbeeld Punda en de Christoffelberg ­ die in het boek worden geïllustreerd met getekende prenten. Ko Ralph van Horssen en Remco Moet met het prentenboek Ko de Kikker.

6

maakt onderweg kennis met verschillende dierenvriendjes die ook in het echt op het eiland wonen, zoals een Pegapega (ha­ gedis) en een Yuana, wat leguaan betekent. De dieren leren Ko een paar woordjes Papiaments.

Zo ontdekken de kinderen echt de Curaçaose natuur en cultuur.

vriendin. Op deze manier hopen zij een brug te slaan tussen de verschillende etniciteiten en culturen die wij hier in Neder­ land kennen. Ko de Kikker staat voor inclusiviteit en educatie op een speelse manier.

Wil je dit leuke boekje bestel­ len of meer weten over Ko de Kikker? Bezoek dan www.teamvrijevogels.com of ga naar hun Facebook of Insta­ gram pagina: Teamvrijevogels.

Ko de Kikker ­ Een vlucht naar Curaçao, is het eerste deel van een boekenreeks, waarin Ko steeds kennis zal maken met een ander land en de daarbij­ behorende cultuur. Zowel de auteur als de illustrator vinden * Crowdfunding is sponsors het belangrijk dat kinderen die zoeken via het internet en zo in Nederland wonen iets mee geld bij elkaar krijgen. kunnen krijgen van het ge­ boorteland van hun ouders of misschien die van een vriend of

Bouw Prins Clausbrug:

Puzzelstukken bij elkaar boven Wantij De bouw van de Prins Clausbrug vordert gestaag. Begin februari werd de bekisting van de hoofdpijler verwijderd. Langzaam maar zeker wordt zichtbaar dat Stadswerven met de binnenstad verbonden gaat worden. Komende zomer kunnen voetgangers en fietsers de brug passeren en hoeven zij niet meer om te lopen of rijden als ze naar de binnenstad willen.

Quiche met prei ‘Daar is geen maart zo goed, of ‘t sneeuwt op de boer zijn hoed.’ ver­ telt ons deze oude spreuk. Er kan in onze lentemaand straks dus heus nog wel sneeuw vallen. Zo wreef Koning Winter zich alsnog in zijn ijzige handen om ons nog even op een ouderwetse winter te trakteren.

Op ons landje lijkt alles nog in diepe rust, maar rust roest hier niet: in de bodem roert zich al van alles om op zijn tijd met nieuwe energie weer los te barsten. Het vooruitzicht om straks weer in de grond te wroeten in deze door corona zo ontregelde tijd, geeft ook nieuwe kracht. Dit jaar waren we al vroeg door de boerenkool en de spruiten heen geraakt, maar de winterprei staat nog strak in het gelid.

Laten we deze vitaminerijke stoere jongen maar eens inzetten voor een voedzame preitaart. Op z’n Frans dan wel, dus een quiche exellente!

Maar zoals u misschien weet wordt niet alleen in Dordrecht gebouwd aan de Prins Clausbrug. Dat gebeurt ook in Rotterdam, Vlissingen en Middelburg. De pijlers werden in Rotterdam gemaakt en zijn inmiddels in Dordrecht geplaatst. De fundering en alles wat van beton is zoals de landhoofden en de middenpijler, worden ter plaatse gebouwd.

Het Zeeuwse bedrijf Hillebrand ASK Romein maakt de stalen onderdelen.

In Zeeland ligt nu een verzameling gigantische losse onderdelen. Die bevinden zich ook nog eens in twee verschillende fabrieken. In de fabriek in Middelburg ligt het 120 meter lange brugdek in de loods. Daar gebeurt vooral het laswerk: er werken vijftig man aan de brug. In de Vlissingse fabriek wordt gewerkt aan de delen die straks fier boven het water zullen uittorenen.

Koken uit de tuin

De pijlers zijn inmiddels in het Wantij geplaatst. De betonnen middenpijler wordt ter plaatse gebouwd.

brand Ask Romijn heel speciaal. Dat komt niet alleen door de afmetingen en het gewicht. De brug - ontworpen door architect René van Zuuk - is groot, slank en rank. Daardoor is deze brug lastig te construeren. Er zit eigenlijk niet één recht stuk aan en de hele constructie loopt taps toe, daarnaast is het wegdek óók nog eens gebold.Komend voorjaar worden de verschillende onderdelen naar DorDe opdracht uit Dordrecht is voor drecht gebracht om daar hun vaste de bedrijven Dura Vermeer en Hille- plek te krijgen. Eerst gaan de twee

losse platte brugdelen vanuit Middelburg in een binnenvaartschip naar Dordrecht. Daar worden ze met drijvende bokken op hun plek gehesen om vervolgens aan elkaar te worden gelast. Het plaatsen van de zogenoemde ‘aanbrug west’ is gepland op 14 april 2021 en het plaatsen van aanbrug oost op 15 april. Een paar weken later volgen de pyloon en het val vanuit de Vlissingse fabriek.

Het plaatsen van het val moet op 18 mei gebeuren. Een dag later worden

Foto: Kees Dijkman

de pendelstaaf en ballastmast aangebracht.

Als alle puzzelstukken op hun plaats staan of liggen, kunnen we het hele plaatje zien. Onze verwachtingen zijn hooggespannen. Medio augustus volgt de oplevering van het werk. De officiële opening volgt daarna, zodra ook de aansluiting met de fietspaden is gerealiseerd en als de coronaregels dat zullen toelaten.

Kees Dijkman

Nodig voor 4 personen:

6 plakjes hartig taartdeeg (diepvries) dikke prei, ca 400 gr 250 ml crème fraîche 100 gr geraspte oude kaas 5 eieren 250 gr champignons 2 eetlepels paneermeel snufje kerrie en peper en zout boter of margarine

In Zeeland ligt nu een verzameling gigantische losse onderdelen te wachten op vervoer naar Dordrecht.

Foto’s: Pwter de vet

Illustratie Lucy Wouters

Was getekend...

Het mooie hoekpand aan het Blauwpoortsplein met Finn’s, dat leuke terras, helaas nu ook gesloten...

Die bevinden zich ook nog eens in twee verschillende fabrieken.

Brainstormsessie jongeren: Mindshake

Laat de deeglapjes ontdooien.

Verwarm de oven voor tot 200o.

Bak in een koekenpan met wat boter de prei tot die iets geslon­ ken is. Giet af als er teveel vocht is vrijgekomen. Bak de champig­ nons apart zo’n 5 minuten.

Bekleed de bodem van een springvorm van 24 cm met bakpapier Eind februari organiseert Next Up een brainstormsessie waarbij jongeren centraal en vet de randen goed in. Bekleed de hele vorm met deegplakjes en druk staan: Mindshake. Thema tijdens de online editie is een duurzamer en groener Dordt goed aan. Prik gaatjes in de bodem en gaan deelnemers op zoek naar goede ideeën. Er is volop ruimte voor gesprek en en bestuif met het paneermeel. eigen inbreng.

Klop de eieren los, samen met de Het is de eerste van een serie Mindshake-sessies voor jongeren tussen 18 en 27. Elke editie crème fraîche, kerrie, peper en gaat over een sociaal thema. Doel is jongeren een podium te bieden voor maatschappelijke zout. Voeg de prei, de champignons thema’s. Zo kom je in gesprek met leeftijdgenoten om te zoeken naar oplossingen of an- en de kaas toe (bewaar wat kaas deren te leren kennen met gemeenschappelijke interesse. Het mooie: plannen die hieruit voor bovenop) en schep er door. voortkomen, kunnen echt worden uitgevoerd. Jongeren krijgen begeleiding en een budget Giet het mengsel in de bakvorm en strooi de rest van de kaas erop. Bak vanuit Next Up. in de oven in 40 minuten gaar.

Het ontstaan van Mindshake komt voort uit het idee om jongeren meer te betrekken bij Kan overigens goed in de koelkast de maatschappij. “Er zijn veel jongeren met mooie ideeën en oplossingen rondom sociale worden bewaard tot de volgende thema’s, dus wij vinden het belangrijk om hier gehoor aan te geven. Dat willen we doen dag. Dan, afgedekt met alumin­ door ideeën bespreekbaar te maken, jongeren met vergelijkbare interesse met elkaar te iumfolie tegen uitdrogen, zo’n 30 verbinden en hulp te bieden om ideeën écht te realiseren,” zegt Guus Verelst van Next Up. minuten opwarmen bij 150o. Lek­ ker met een frisse salade erbij.

Aanmelden Ben je tussen 18 en 27 jaar, kun je je aanmelden bij: guus@r-newt.nl. Next Up is het Eet smakelijk!

Maatschappelijke DienstTijd-project van Jongerenwerk R-Newt: MDT. Als je meedoet met MDT ontdek je je eigen talent en doe je tegelijk iets voor een ander. Hierbij leer je veel Maartje Schaffels over jezelf en over wat je kan en en wat je leuk vindt.

Meer info: www.nextup.nl

7

WOORDZOEKER

Met een boek in de hand komt men door het ganse land Weet je: ik houd zo van boeken want nog sneller dan het licht voeren ze mij met gemak naar alle hoeken en streken van de wereld en met plezier verder naar zon, maan, sterren melkwegen, planeten, meteorieten en kometen, de nevel van Andromeda. Het hele universum doorkruis ik ja, zelfs alle andere mogelijk bestaanbare heelallen Ik rijd op het paard van de tijd naar verleden en toekomst ik lees Ilias en Odyssee en ben te gast bij Homerus de blinde bard ik wandel met Dante mee door hemel en hel, neem een kijkje in de boekenkast van Erasmus en Montaigne galoppeer met Miguel de Cervantes door het land van La Mancha en loop met de gebroeders Grimm de tuin van de sprookjes in

Welke van deze verborgen woorden komt niet voor in de woordzoeker?

BIBLIOTHEEK DANSEN KIETELEN SAUNA SPORTEN UITETEN VAKANTIE ZWEMMEN

CONCERTEN DICHTBIJ KNUFFELEN SCHOOL STRAND UITGAAN VRIENDEN TERRASSEN

CONTACT FESTIVALS PRETPARKEN SHOPPEN THEATER UITJES VRIJHEID

Ja er zijn boeken verbrand maar als een feniks onsterfelijk uit de as verrezen Scheherazade neemt bij de hand ik ben de vorst van het Avondland ik hoef alleen te lezen Ton Delemarre

PS In deze coronatijd verlost het boek ons van eenzaamheid...

Galerie Wijnstraat: expositie Slow Motion Helaas wordt onze agenda nog steeds gedirigeerd door covid-19.

Een feestelijke opening van de expositie kan daarom niet doorgaan.

Vandaar dit alternatief om via de website toch te kunnen toosten met de kunstenares Hanny Reneman.

Tijdloos en coronaproof.

Deze keer een leuke woordzoeker die u vast ook doet denken aan alles wat u mist in de lockdown. De puzzel werd gemaakt door Caroline van Café Americain, het leescafé in de bibliotheek. Puzzel mee en maak kans op een VVV-cadeaukaart van 10 euro. Laat ons weten welk woord niet in de puzzel voorkomt. Stuur uw oplossing vóór 6 april naar: De Poorter, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht. Of mail uw oplossing onder vermelding van uw naam en adres naar: r.besjes@kpnmail.nl.

We hebben ook de expositiereeks Winnaar van de puzzel in krant 6 was Marja de Bruijn. Gefeliciteerd! moeten aanpassen. De tentoonstelling ‘Opera Buffa’ van Arthur

Stam wordt verplaatst naar een later tijdstip, want zeg nou zelf: wat is een opera zonder publiek. Daarvoor in de plaats is de expositie Slow Motion gekomen.

Een tentoonstelling met werk van Hanny Reneman dat uitstekend aansluit bij het ritme van deze tijd.

Een prachtige expositie met voornamelijk groot werk. Het betreft een selectie uit haar gehele oeuvre. Spe-

ciaal voor de expositie is de film SlowMotion-The Movie opgenomen met een toelichting van de kunstenares zelf.

Wilt u na het zien van de video de tentoonstelling bezoeken, dan bent u van harte welkom na een telefonische afspraak: tel. 06 4359 9357 Meer info:

www.galeriewijnstraat.nl

Straatschaken start weer

Adverteren in de Poorter ‘n Heel jaar voor € 465,-

Op ons verzoek heeft de gemeente vorig jaar een vaste betegelde schaakplaats aangelegd op de Waag. In juni opende wethouder Piet Sleeking de schaakplaats.

Wij noemden die de ‘Peter van de Laars-schaakplaats’. Alle zaterdagmiddagen was het openlucht schaken een groot succes, ook voor de vele toeschouwers. Er werd door een groot aantal mannen en vrouwen geschaakt en ook door kinderen van 7 tot 15 jaar. Vanaf maart dit jaar zal er weer iedere zaterdagmiddag geschaakt worden op de schaakplaats op de Waag, vanaf 13.00 uur.

Kok Kraaijeveld

De Poorter wordt zeskeer per jaar huis aan huis bezorgd, met een oplage van 9000 stuks en openbare ophaalplekken verspreid door de wijk.

Uw advertentie verschijnt in een afgebakend -voor u relevantgebied en dat betekent lage tarieven. Dit formaat á 1/4e pagina kost bijvoorbeeld € 660,- per jaar. Beslist u om in drie of meer Dordtse wijkkranten te adverteren, dan krijgt u 10% korting.

De opmaak is altijd gratis.

Meer weten? Kijk op www.tienplus.net of mail naar tienplus@desocialebasis.nl