Typische gebaren hebben betrekking op de handpalmen. Dat lijkt waarschijnlijk vreemd. De zichtbaarheid van handpalmen echter is merkwaardigerwijze een sterk signaal dat de spreker eerlijk en open is. Iemand die dat is, eerlijk en open, zal zo spreken en gebaren dat zijn handpalmen (vaak) zichtbaar zijn.
Afbeelding 2.3 Een zeer opvallend lichaamssignaal is de pupilreflex: als wij aangename dingen zien wordt de pupil groter en bij onaangename dingen kleiner. Men onderzocht dit onder andere met foto’s. Mannen zonder kinderen bijvoorbeeld kregen kleine pupillen bij het zien van een babyfoto, maar grotere als ze een aantrekkelijke dame zagen afgebeeld. Bij deze foto zouden ze het dus moeilijk kunnen krijgen. De verklaring voor dit verschijnsel zien onderzoekers in het gebruik van wapens in de millennia-lange oertijd van de mensheid. Open handpalmen bewees dat men ongewapend en dus ongevaarlijk en dus te vertrouwen was. Iemand die een eed zweert, toont ook zijn handpalm en dat ritueel heeft alles met eerlijkheid te maken. Iemand die zoiets zegt als: ‘Geloof mij nou. Het is waar wat ik zeg’, die zal daarbij waarschijnlijk beide handpalmen tonen. In het handen geven (zie hoofdstuk 8) zitten ook boodschappen verstopt. Typisch zijn gebaren van de handen naar het gezicht. Het langs de neus wrijven, het strijken langs de kin, het frunniken aan haren, oren en dergelijke heeft een betekenis, vaak in relatie met nadenken of onzekerheid. Handen kun je op de rug houden, je kunt de vingertoppen tegen elkaar houden, je kunt de handen wrijven. Allemaal gebaren. Armgebaren zijn bijvoorbeeld iemand aanwijzen of het over elkaar kruisen van de armen voor de borst, wat wijst op afweer: het maken van een soort barricade.
26